ဒီမိုကေရစီ၏မ႑ိဳင္မ်ား တိုးတိုက္မိျခင္း

ေမာင္သာမည

(၁) အလဲဗင္းမီဒီယာႏွင့္ ရန္ကုန္တိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္တို႔ၾကား ျဖစ္ပြားေသာအမႈကို ၾကားသိျမင္ေတြ႔ရသည့္အခါ ေမးခြန္းတစ္ခု ထြက္ေပၚလာသည္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္သို႔ ကူးေျပာင္းရာတြင္ ဒီမိုကေရစီ၏ မ႑ိဳင္ႀကီးမ်ား တိုးတိုက္မိျခင္းမွာ အဆန္းမဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ယင္းသို႔ တိုးမိတိုက္မိသည့္အခါ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ေဖာ္ေဆာင္သူမ်ားသည္ မ႑ိဳင္မ်ား ဟန္ခ်က္မပ်က္ယြင္းေအာင္ မည္သို ့ ထိန္းညႇိၾကမည္နည္း။

(၂) ျမန္မာႏိုင္ငံက အျခားႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ မတူေသာအေနအထားတြင္ ရွိေနသည္။ အျခားႏိုင္ငံမ်ားတြင္ မ႑ိဳင္ေလးခု (လႊတ္ေတာ္၊ အစိုးရ၊ တရားေရး၊ မီဒီယာ) သာ ရွိသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ တပ္မေတာ္က သီးျခားအာဏာရအင္စတီက်ဴးရွင္တစ္ခုကဲ့သို႔ ျဖစ္ရာ မ႑ိဳင္ငါးခု ရွိေနသည္ဟု ဆိုရမည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ မ႑ိဳင္ငါးခုအနက္ မီဒီယာက တရား၀င္အာဏာရွိေသာ မ႑ိဳင္မဟုတ္။ က်န္သည့္ မ႑ိဳင္ေလးခုက ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒအရ အာဏာႏွင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ား ရရွိေနသည္။

(၃) မၾကာခင္ကာလကမွ စာေပစိစစ္ေရးကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္သည္ျဖစ္ရာ လြတ္လပ္ေသာ မီဒီယာသည္ ေမြးကင္းစအရြယ္သာ ရွိေနေသးသည္။ လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာလည္းမရွိ။ ထိုု႔ျပင္ အင္အားလည္း မရွိလွေသး။ မီဒီယာလုပ္ငန္းအခ်ိဳ႔ သီးကင္းတဖုတ္ဖုတ္အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေနၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မီဒီယာကို အင္အားခ်ည့္နဲ႔ေအာင္ မလုပ္သင့္။ မီဒီယာ၏အကူအပံ့ျဖင့္ ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းေပၚေရာက္လာသည္ကို မေမ့သင့္။

(၄) လြတ္လပ္ေသာမီဒီယာ၏ အဓိကအလုပ္သည္ က်န္မ႑ိဳင္မ်ား၏ ေဖာက္လြဲ ေဖာက္ျပန္ လုပ္မႈတို႔ကို ေစာင့္ၾကပ္ရေသာ အလုပ္ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီ၏ မ႑ိဳင္တို႔ မယိမ္းမယိုင္ေအာင္ ထိန္းေပးရေသာ အလုပ္ျဖစ္သည္။ အိုးထိန္းသည္ကဲ့သို႔ အိိုးေကာင္းစိမ့္ေသာငွာ နာနာပုတ္ခတ္ ေပးရေသာ အလုပ္မ်ဳိးကို လုပ္ရသည္။ အာဏာလက္၀ယ္ရွိေသာ မ႑ိဳင္ႀကီးေလးခုကို ေစာင့္ၾကည့္ ေ၀ဖန္ေနရေသာ မ႑ိဳင္ျဖစ္ရာ ယခုအခ်ိန္ကဲ့သို႔ ဒီမိုကေရစီအကူးအေျပာင္းကာလမ်ဳိးတြင္ မည္မွ် အႏၱရာယ္မ်ားမည္ကို အလြယ္ပင္ သိႏိုင္သည္။

(၅) အာဏာရွင္တို႔၏ ဖိႏွိပ္မႈကိရိယာမ်ားျဖစ္ေသာ ဥပေဒမ်ားသည္ တရားစီရင္ ေရးနယ္ပယ္တြင္ သက္ဆိုးရွည္ေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားမ်ားကို အာဏာရွင္စ႐ုိက္သြင္းေပးရန္အတြက္ အသင့္ေစာင့္ေနသည္။ ထိုေၾကာင့္ ဥပေဒတိုင္းကို သတိႀကီးစြာထားၿပီး အသံုးျပဳရန္ လိုသည္။

(၆) ဥပေဒတိုင္းသည္ ေလာကပါလတရားမ်ားျဖစ္ေသာ တရားမွ်တမႈ၊ လြတ္လပ္မႈ၊ တန္းတူညီမွ်မႈတို႔ကို သ႐ုပ္ေဖာ္ရမည္ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကိုယ္တိုင္ကပင္ ျပင္ဆင္ေျပာင္းလဲရမည့္အေနအထား၌သာ ရွိေနေသးေသာ ျမန္မာႏိုုင္ငံတြင္ ဥပေဒကိုကိုင္စြဲကာ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေနရသူမ်ားအဖို ့ ေျမျမဳႇပ္မိုင္းကြင္းအတြင္း ေရာက္ေနသကဲ့သို ့ အႏၱရာယ္ႀကီးလွသည္။

(၇) ဥပေဒတို႔သည္ လွည့္စားတတ္သည္။ ထိုေၾကာင့္ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ျဖစ္ကာ အေယာင္ေဆာင္ ဥပေဒမ်ားကို အသံုးခ်မိတတ္ပါသည္။ တရားမွ်တမႈကို ျပက္ရယ္ျပဳေနေသာ၊ အာဏာရွိသူ၏ ဖိႏွိပ္ေရး ကိရိယာသဖြယ္ ျဖစ္ေနေသာ ဥပေဒမ်ားကို သတိလစ္ကာ အသံုးျပဳမိတတ္ပါသည္။ တခါတရံ ပုဂၢိဳလ္ေရးခံစားခ်က္ေၾကာင့္ မႊန္ထူၿပီး အျငင္းပြားစရာေကာင္းေသာ ဥပေဒမ်ိဳးကို အသံုးျပဳမိတတ္သည္။ ပုဒ္မ ၆၆ (ဃ) ျဖင့္ တရားစြဲေနမႈမ်ားသည္ ယင္းကဲ့သို႔ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ စြဲဆိုမိျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ တရားမွ်တမႈကို လိုလားသူမွန္လွ်င္ ယင္းကဲ့သို႔ ဖိႏွိပ္ေရးကိရိယာသဖြယ္ ျဖစ္ေနေသာ ပုဒ္မမ်ဳိးကို စိတ္ပါလက္ပါ အသံုးျပဳမည္မဟုတ္။

(၈) မ႑ိဳင္မ်ား တိုးတိုက္မိသည့္အခါ ေျဖရွင္းသည့္နည္းမ်ား၊ ေျဖရွင္းရာတြင္ အသံုးခ်သည့္ ဥပေဒမ်ားက အလြန္အေရးႀကီးသည္။ မ႑ိဳင္မ်ား၏ ဟန္ခ်က္ပ်က္ယြင္းေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္သည့္ ဥပေဒမ်ဳိးကို မသံုးမိရန္ အေရးႀကီးသည္။ အထူးသျဖင့္ မတရားေသာဥပေဒမ်ားကို ျပန္လည္စစ္ေဆးၿပီး ျပဳျပင္ရန္၊ အသစ္ျပန္လည္ေရးဆြဲရန္ အားသစ္ေနေသာ ယခုကာလတြင္ အာဏာရွင္စ႐ုိက္မ်ား ကိန္းေနသည့္ ဥပေဒတို႔ကို အသံုးမျပဳမိရန္ အထူးသတိထားရမည္။

(၉) ပုဒ္မ ၆၆ (ဃ) သည္ အေႏွးႏွင့္အျမန္ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ရမည့္ဥပေဒျဖစ္သည္။ ျပင္ဆင္ရန္လိုေသာ (သို႔မဟုတ္) အသစ္ျပန္လည္ေရးဆြဲရန္လိုေသာဥပေဒမ်ိဳးကို ဥပေဒ ဘက္ေတာ္သားမ်ားအေနႏွင့္ မသံုးစြဲသင့္ေပ။

(၁၀) ဖိႏွိပ္ေရးဥပေဒမ်ားကို သာမန္ျပည္သူမ်ားက အသံုးျပဳႏိုင္ရန္ ခက္ခဲမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း အာဏာလက္၀ယ္ရွိေသာ မ႑ိဳင္မ်ားက အသံုးျပဳလွ်င္မူ လြယ္ကူေနတတ္သည္။ ထိုေၾကာင့္ မ႑ိဳင္အခ်င္းခ်င္း တိုးတိုက္မိသည့္အခါ ဖိႏွိပ္ေရးဥပေဒမ်ားေၾကာင့္ တဖက္ေစာင္းနင္းျဖစ္သြား တတ္သည္။ အာဏာရွိေသာ မ႑ိဳင္ႏွင့္ အာဏာမရွိေသာမ႑ိဳင္တို႔ တိုးတိုက္မိလွ်င္ ပိုဆိုးသည္။ မ႑ိဳင္တခု ယိုင္လဲသြားျခင္းသည္ ဒီမိုကေရစီအေဆာက္အဦယိုင္နဲ႔ျခင္းပင္ ျဖစ္သည့္အတြက္ အားလံုးနစ္နာၾကရပါမည္။

(၁၁) တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးကို ေဆာင္ရြက္မည့္ အာဏာရပါတီအေနႏွင့္ တရားမွ်တမႈ မရွိေသာ ဥပေဒမ်ားအား အသံုးျပဳေနျခင္းကို ေထာက္ျပေ၀ဖန္သင့္သည္။ ပိတ္ပင္ဟန္႔တားသင့္သည္။ ယင္းကဲ့သို႔ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ရန္ႏွင့္ အသစ္ေရးဆြဲရန္ လိုေနေသာ ဥပေဒမ်ားကို အမ်ားျပည္သူ သိရွိရန္ ထုတ္ျပန္ထားသင့္သည္။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတြင္ ပါ၀င္ေနေသာ “ျပင္ဆင္ရန္ လိုအပ္သည့္ အခ်က္” မ်ားကို အမ်ားျပည္သူ သိရွိေအာင္ လုပ္သကဲ့သို ့ ထုတ္ျပန္ထားလွ်င္ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ အသံုးျပဳမိျခင္းမ်ဳိး ကင္းသြားလိမ့္မည္။

(၁၂) အလဲဗင္းမီဒီယာအား တရားစြဲေသာအမႈကို တရား႐ုံးတြင္ အေျခအတင္ေလွ်ာက္လဲၿပီးသည့္ေနာက္ မည္သူမွန္သည္၊ မည္သူမွားသည္ကို ထင္ထင္ရွားရွားေတြ႔ျမင္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ မွားသူက မွားသည့္အေလ်ာက္ ဥပေဒႏွင့္အညီ အျပစ္ေပးခံရမည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ကား မည္သူမွန္သည္ မည္သူမွားသည္ကို မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေသးပါ။ စြပ္စြဲသူက စြပ္စြဲေရးသားျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ စြပ္စြဲခံရသူက စြပ္စြဲခ်က္ မဟုတ္မမွန္ေၾကာင္းကိုလည္းေကာင္း ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္လူသိရွင္ၾကားေျပာဆိုသည့္ အဆင့္သာ ရွိပါေသးသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ စြပ္စြဲသူကို “အျပစ္ေပးသကဲ့သို႔” ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားျခင္းမွာ မသင့္ျမတ္ေပ။ ခြ်တ္ယြင္းခ်က္ ရွိေနေသာ ပုဒ္မ ၆၆ (ဃ)ကို သံုးစြဲမိသည့္အတြက္ ခ်ဳပ္ ေႏွာင္ခံရသူဘက္က နစ္နာသကဲ့သို႔၊ တရားစြဲသူဘက္ကလည္း ဂုဏ္သိကၡာက်ပါသည္။

(၁၃) အမႈကို ပုဂၢိဳလ္ေရးျဖင့္ ၾကည့္ေသာ္ အေရးမႀကီးဟု ျမင္ရသည္။ သို႔ေသာ္ အမႈတြင္ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနသူတို႔ကို မ႑ိဳင္ရႈေထာင့္က ၾကည့္လွ်င္ အလြန္အေရးႀကီးသည္။ ဥပေဒျပဳေရး မ႑ိဳင္၏အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ မျပင္ဆင္ႏိုင္ေသးေသာ ဥပေဒတခုကို အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မ႑ိဳင္ႏွင့္ တရားစီရင္ေရးမ႑ိဳင္တို႔က အသံုးျပဳမိျခင္းသည္ မီဒီယာမ႑ိဳင္ကို အားနည္းသြားေစလိမ့္မည္။ မီဒီယာမ႑ိဳင္အားနည္းလွ်င္ ဒီမိုကေရစီ ကူးေျပာင္းေရး ေႏွာင့္ေႏွးမည္။ စိုးရိမ္စရာေတြခ်ည္း ျဖစ္ပါသည္။

(၁၄) မီဒီယာသည္ ဒီမိုကေရစီ၏ မိတ္ဖက္ျဖစ္ပါသည္။ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ေသာ မ႑ိဳင္တခု ျဖစ္ပါသည္။ မိတ္ေဆြအဆင့္တြင္ ထားရမည့္ မ႑ိဳင္ျဖစ္ပါသည္။ ရန္သူကို မိတ္ေဆြျဖစ္ေအာင္ လုပ္ျခင္းသည္ အေကာင္းဆံုးႏိုင္ငံေရးျဖစ္သကဲ့သို႔ မိတ္ေဆြကို ရန္သူ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ျခင္းသည္ အဆိုးဆံုး ႏိုင္ငံေရးျဖစ္သည္ကို မေမ့အပ္ပါ။ ။