မေအာင္ျမင္ေသာ ကန္ခ်နဘူရီ-ထားဝယ္ အာ႐ွွအေဝးေျပးကားလမ္းမႀကီးေဖာက္လုပ္ေရးစီမံကိန္းႏွင့္ ဆက္စပ္သည့္ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ား

မင္းထက္ေအာင္

၁၉၉၇ ခုႏွစ္ ဧၿပီလမွစ၍ ၁၉၉၈ခုႏွစ္ေဖေဖာ္ဝါရီလအထိK.T.D Kanchanaburi Tavoy Development ႏွင့္ K.L.N Kyaw Lynn Naing ကန္ခ်နဘူရီ-ထားဝယ္ အာ႐ွအေဝးေျပးကားလမ္းပိုင္းျဖစ္သည့္ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္မွ ထားဝယ္ၿမိဳ႕အေ႐ွ႕ဘက္ေမတၱာေက်းရြာအထိ (ယခုေမတၱာၿမိဳ႕နယ္ခဲြ) ကားလမ္းအူေၾကာင္း လမ္းၾကမ္းကုိ စတင္ေဖာက္လုပ္ခဲ့ၾကသည္။

၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚဝါရီလလယ္တြင္ K.T.D ႏွင့္K.N.Lကုမၼဏီတို႔ ေဒသအတြင္းလံုၿခံဳမႈမ႐ွိဟုအေၾကာင္းျပကာ ကားလမ္းေဖာက္ေနမႈမ်ားကို ယာယီရပ္ဆိုင္းပစ္ခဲ့ၾကသည္။သုိ႔ေသာ္လည္း ၁၉၉၈ မွ ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္အထိ ကမ္း႐ုိးတမ္းေဒသတုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ (ကရခ) အစီအစဥ္ျဖင့္ ျမန္မာနယ္စပ္အတြင္းပိုင္း႐ွိ လမ္းကို ေဒသခံမ်ား လုပ္အားေပးေခၚယူ၍၎၊ ရဲဘက္အက်ဥ္းသား လုပ္အားမ်ားျဖင့္၎၊ ေခ်ာဆဲြေခၚယူခဲ့သည့္ ေပၚတာလုပ္အား မ်ားျဖင့္၎ ျပဳျပင္ေဖာက္လုပ္ခဲ့ၿပီး ေ႐ွ႕တန္းတပ္မ်ားအတြက္ ကါးမ်ားျဖင့္ ရိကၡာမ်ားပို႔ေပးႏုိင္ခဲ့သည္။

၂ဝဝ၄ -၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္း ကရခခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ထိုင္း K.T.D ကုမၼဏီသည္ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ေဒသ႐ွိ “မယ္တမီ” နယ္စပ္ လမ္းေၾကာင္းမွတဆင့္ ထားဝယ္ၿမိဳ႕နယ္အေ႐ွ႕ေတာင္ဘက္ “အမိုး” ေက်းရြာအထိ ကီလိုမီတာ ၂ဝခန္္႔ ကားလမ္းၾကမ္းကို ေဖာက္လုပ္ၿပီးစီးခဲ့ေသာ္လည္း မိုးရာသီတြင္ယာယီရပ္ဆိုင္းခဲ့ျပန္သည္။

ကန္ခ်နဘူရီ-ထားဝယ္ အာ႐ွအေဝးေျပးကားလမ္း ေဖာက္လုပ္မႈစီမံကိန္းႀကီး အထေျမာက္ ေအာင္ျမင္မႈမ႐ွိ ျဖစ္ေနရျခင္းမွာ ထိုင္းအေပၚထား႐ွိသည့္ နအဖ၏မ႐ုိးသားမႈကုိ လက္ေတြ႕သက္ေသျပေနသည္ဟု ဆုိရေပမည္ ။ ထိုင္းႏိုင္ငံအေပၚထား႐ွိသည့္ သေဘာထားမမွန္ကန္ေနသည္ကိို ထိုင္းကုန္သည္မ်ားက ထိုင္းအစိုးရကိုေထာက္ျပေနၾကပါသည္။ ဤစီမံကိန္းေၾကာင့္ အနာဂါတ္ကာလတြင္ ထိုင္းအစိုးရ ရ႐ွိလာမည့္ အက်ိဳးအျမတ္ကုိ တြက္ဆမိၿပီး နအဖ မနာလုိျဖစ္ေနဟန္တူသည္။

စီမံကိန္းႀကီးမစတင္မီတြင္ ထိုင္းအစိုးရထံမွ နအဖတုိ႔ ေငြမ်ားေခ်းယူရာ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါ။ သုိ႔ေသာ္ နအဖကုိ ေခ်းေငြမ်ား ထုတ္ေခ်းေပးခဲ့ေသာ စင္ကာပူႏိုင္ငံအစိုးရကို မ်က္ႏွာသာေပးၿပီး ဤစီမံကိန္းႀကီး ေႏွာက္ေႏွး ႀကံ႕ၾကာေစရန္ အခ်ိန္ဆဲြေနျခင္းလည္းျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ဤစီမံကိန္းႀကီး ၿပီးေျမာက္ပါက ထားဝယ္ခ႐ုိင္၊ေလာင္းလံုးၿမိဳ႕နယ္တြင္ ပင္လယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းတခုေပၚေပါက္လာမည္ကို မေလး႐ွားႏိုင္ငံႏွင့္ စင္ကာပူႏိုင္ငံတုိ႔ မလိုလားၾကေပ။ နအဖကုိ ေခ်းေငြမ်ားထုတ္ေခ်းေပးျခင္း၊ စစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာ အပိုပစၥည္းမ်ားတို႔ကို အေၾကြးစနစ္ျဖင့္ ေရာင္းခ်ေပးေသာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမႈ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ မေလး႐ွားႏွင့္ စင္ကာပူ ႏိုင္ငံတုိ႔ကို နအဖက ပိုမိုဦးစားေပးေနသည္ ေတြ႕႐ွိရသည္။ လက္႐ွိထိုင္းႏိုင္ငံ ပင္လယ္ျပင္ ေရေၾကာင္း ကုန္သြယ္မႈလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ စင္ကာပူႏိုင္ငံ႐ွိ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းနွင့္ မေလး႐ွားႏိုင္ငံ႐ွိ “မာလာကာ” ေရလက္ၾကားကို အားထားေနရၿပီး ထုိင္းတို႔ ကိုယ္ပုိင္ေရနက္ဆပ္ကမ္းတခု တည္ေဆာက္ႏိုင္ပါက မေလး႐ွားႏွင့္ စင္ကာပူ ႏိုင္ငံတို႔ကို အားထားစရာမလိုေတာ့ပါ။ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ကိုျဖတ္၍ အေ႐ွ႕ေတာင္အာ႐ွေဒသတြင္း ေရေၾကာင္းကုန္သြယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား၌ မေလး႐ွားႏွင့္ စင္ကာပူႏိုင္ငံတို႔ကို ရင္ေဘာင္တန္းယွဥ္ၿပိဳင္လာႏိုင္ေတာ့မည္ဟု ထုိင္းတုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ယံုၾကည္ ေနၾကသည္။

ဤကန္ခ်နဘူရီ-ထားဝယ္ အာ႐ွွအေဝးေျပးကားလမ္းမႀကီး ေဖာက္လုပ္ေရးစီမံကိန္းႀကီးေၾကာင့္ ကရခမွ KNU တပ္မဟာ(၄)ဌာနခ်ဳပ္ႏွင့္ ၿမိတ္ထားဝယ္ခရုိင္္စခန္းတုိ႔ကုိ ထိုးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္လာခဲ့သည္။ KNU ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ ေဒသမ်ားကုိ ျဖတ္သန္းသြားရသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ကရခသည္ တပ္မ(၅၅) အကူအညီကိုရယူကာ ၉၊၂၊ ၁၉၉၇ ရက္ေန႔တြင္စတင္တုိက္ခုိက္ၿပီး KNU တပ္မဟာ(၄)ဌာနခ်ဳပ္ “မယ္တမီ” စခန္းအပါအဝင္ တပ္မဟာ(၄)ကြပ္ကဲမႈေအာက္ တပ္စခန္းမ်ား အားလံုးကို ၂၆၊ ၂၊ ၁၉၉၇ ရက္ေန႔တြင္ အၿပီးအပိုင္တိုက္ခုိက္ သိမ္းယူႏုိင္ခဲ့သည္။

ကရခ၏ ထိုးစစ္မ်ားေၾကာင့္ စစ္ဆင္ေရးၟဧရိယာ က်ေရာက္ေနေသာ ထားဝယ္ခ႐ုိင္ အေ႐ွ႕ဘက္နယ္စပ္ ေဒသေက်းရြာမ်ားကို ကရခမွေ႐ႊ႕ေျပာင္းပစ္ခဲ့ရာ ၉၊၂၊ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္မွ ယေန႔(၁၂)ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း ၎မူရင္းေက်းရြာမ်ားသို႔ ျပန္လည္ေနထိုင္ခြင့္မရၾကေသးေပ။ စစ္ဆင္ေရးလမ္းေၾကာင္း တေလွ်ာက္႐ွိ ေက်း႐ြာမ်ားကိုလည္း မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီီးခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ေဒသခံမ်ား ထိုင္းနယ္စပ္အတြင္းသို႔ ထြက္ေျပးတိမ္းေ႐ွာင္ခဲ့
ၾကရသည္။ ေဒသခံမ်ားမွာ ယေန႔အခ်ိန္အထိ ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ လွခ်ဘူရီခ႐ိုင္၊ စြန္ဖီးၿမိဳ႕နယ္၊ သကိုးလန္းေက်း႐ြာ အနီး႐ွိ “ထန္းဟင္” ဒုကၡသည္စခန္းႏွင့္ ကန္ခ်နဘူရီခ႐ုိင္၊ စံခလဘူရီၿမိဳ႕နယ္၊ “တြန္းယံ”ဒုကၡသည္ စခန္းမ်ားတြင္ ခိုလံႈေနထိုင္ေနၾကရဆဲျဖစ္ၿပီး အခ်ိဳ႔မွာ UNHCR ၏အစီအစဥ္ျဖင့္ တတိယႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္ ခဲ့ၾကရပါသည္။

ဤ ကန္ခ်နပူရီ- ထားဝယ္ ကားလမ္းစီမံကိန္းသည္ ၁၉၉၇ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ၂၆ မွ ယေန႔အခ်ိန္အထိ ၁၂ ႏွစ္တိတိ ကာလတြင္ ထိုင္းဘက္မွျမန္မာနယ္စပ္အတြင္းပိုင္း ကားလမ္းကီလိုမီတာ ၂ဝ ခန္႔သာ ေဖာက္လုပ္ႏုိင္ခဲ့သည္၊ မၿပီးဆုံေသးသည့္ ျပည္တြင္းစစ္ေႀကာင့္ နယ္ေျမမတည္ၿငိမ္မႈႏွင့္ ေရ႐ွည္ကာလတြင္ လုံၿခဳံေရးအစီအမံမ်ား မျပဳလုပ္ႏုိင္၍ အၿပီးသတ္ မေအာင္ျမင္ႏုိင္သည္ကုိ နအဖအေနျဖင့္ အေၿခအေနမွန္မ်ား သိနားလည္ေသာ္ျငား ထုိင္းတုိ႔ထံမွ ေငြမ်ားႏႈိက္ယူကာ အလုပ္တန္လန္းျဖစ္ေစၿပီး မီးစင္ၾကည့္ကသည့္ ေပၚလစီကုိ သုံးေနပါသည္။ ထုိင္းတုိ႔ အခက္ႀကဳံေလ နအဖတုိ႔ သေဘာေတြ႕ေလျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ေခတ္အဆက္ဆက္က ျမန္မာအစုိးရမ်ားကဲ့သုိ႔ပင္ နအဖက ထိုင္းအေပၚထား႐ွိသည့္ လက္႐ွိမူရင္းသေဘာထားကုိ ေပၚလြင္ထင္ဟပ္ေစပါသည္ဟု ဆုိပါရေစ။

မင္းထက္ေအာင္


အထက္ပါစစ္ဆင္ေရးကာလတြင္ ထားဝယ္ခ႐ုိင္၊ ေမတၲာၿမဳိ႕နယ္ခြဲ႐ွိ ေက်း႐ြာမ်ားသုိ႔ အတင္းေျပာင္းေ႐ြ႕ခံခဲ့ရသည့္ ေက်း႐ြာမ်ား
၁။ ကမိေက်းရြာ၊ အိမ္ေျခ ၃၇ ၊ လူဦးေရ ၂၂၈ ဦး၊ ေညာင္တံုးေက်းရြာသုိ႔ေ႐ြ႕ေျပာင္း၊
၂။ ေက်းသားအင္းေက်း႐ြာ၊ အိမ္ေျခ ၅၇ ၊ လူဦးေရ ၃၂ဝ ဦး၊ သျဗဳေခ်ာင္းေက်းရြာ သုိ႔ေ႐ြ႕ေျပာင္း၊
၃။ ႀကံတလံုးေက်းရြာ ၊ အိမ္ေျခ ၂ဝ၊ လူဦးေရ ၇ဝ ဦး ၊ ေမတၱာေက်းရြာ သုိ႔ေ႐ြ႕ေျပာင္း၊ ၊
၄။ ေခါင္းေဆးေခ်ာင္းေက်းရြာ ၊ အိမ္ေျခ ၃၅၊ လူဦးေရ ၂၁၄ ဦး ၊ ေမတၱာေက်းရြာ သုိ႔ေ႐ြ႕ေျပာင္း၊
၅။ ကလစ္ႀကီးေက်းရြာ ၊ အိမ္ေျခ ၅၇၊ လူဦးေရ ၂၈၉ ဦး ၊ ေမတၱာေက်းရြာ သုိ႔ေ႐ြ႕ေျပာင္း၊
၆။ ဆာမူေထာ္ေက်းရြာ ၊ အိမ္ေျခ ၉ဝ၊ လူဦးေရ ၃၉ဝ ဦး ၊ ေမတၱာေက်းရြာ သုိ႔ေ႐ြ႕ေျပာင္း၊
၇။ ဆိတ္ကူးေက်းရြာ အိမ္ေျခ ၊ ၇၅၊ လူဦးေရ ၃၂ဝ ဦး ၊ ေမတၱာေက်း႐ြာ သုိ႔ေ႐ြ႕ေျပာင္း၊
၈။ ေက်ာက္တြင္းေက်းရြာ အိမ္ေျခ ၅ဝ၊ လူဦးေရ ၂၄၆ ဦး၊ ေဖာင္းေတာေက်း႐ြာ သုိ႔ေ႐ြ႕ေျပာင္း၊
၉။ ဖြတ္လက္တိုေက်း႐ြာ အိမ္ေျခ ၃ဝ၊ လူဦးေရ ၁၅ဝ ဦး၊ ေဖာင္းေတာေက်း႐ြာ သုိ႔ေ႐ြ႕ေျပာင္း၊
၁ဝ။ ပ်ားသားေခ်ာင္းေက်း႐ြာ အိမ္ေျခ ၃ဝ၊ လူဦးေရ ၁၃ဝ ဦး ၊ ေဖာင္းေတာေက်းရြာ သုိ႔ေ႐ြ႕ေျပာင္း၊

၁၉၉၇ ခု KNU တပ္မဟာ(၄)ဌာနခ်ဳပ္ကုိ ထိုးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္ခဲ့စဥ္ ကရခႏွင့္ တပ္မ(၅၅) ကြပ္ကဲမႈေအာက္ တပ္မ်ား စစ္ဆင္ေရးလမ္းေၾကာင္းတေလွ်ာက္ မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီီးခဲ့ေသာ ထားဝယ္ခ႐ုိင္၊ ေမတၱာၿမိဳ႕နယ္ခဲြမွ ေက်း႐ြာမ်ား
၁။ ကနဲဖိုးက်ဲေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၃ဝ၊ လူဦးေရ ၁၄၆ ဦး
၂။ ဘဝေ႐ွာင္ေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၂ဝ ၊လူဦးေရ ၁ဝဝ ဦး
၃။ ထီးဖိုးဖလးေက်း႐ြာ၊ အိမ္ေျခ ၃ဝ၊ လူဦးေရ ၁၅ဝ ဦး
၄။ အိုင္ဝိုင္းေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၅ဝ၊ လူဦးေရ ၃၅ဝ ဦး
၅။ ဆင္ျဖဴတိုင္ေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၅ဝ၊ လူဦးေရ ၃၃၅ ဦး
၆။ အမိုးေက်း႐ြာ၊ အိမ္ေျခ ၆ဝ၊ လူဦးေရ ၃၉၆ ဦး
၇။ ထီးထာေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၁ဝဝ၊ လူဦးေရ ၇၅ဝ ဦး
၈။ အမလာေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၄ဝ၊ လူဦးေရ ၂ဝဝ ဦး
၉။ အထူေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၃ဝ၊ လူဦးေရ ၁၄ဝ ဦး
၁ဝ။ ေမာထာေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၅ဝ၊ လူဦးေရ ၂၅ဝ ဦး
၁၁။ ေခါသကေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၃ဝ၊ လူဦးေရ ၁၅ဝ ဦး
၁၂။ မင္းထိုင္ထာေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၂ဝ၊ လူဦးေရ ၉၄ ဦး
၁၃။ မင္းထိုင္ခီးေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၄ဝ၊ လူဦးေရ ၁၈၅ ဦး
၁၄။ ေထာင္းမျဖဴးေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၇ဝ၊ လူဦးေရ ၃၈၅ ဦး
၁၅။ ေထာင္းမေမာေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၃ဝ၊ လူဦးေရ ၁၆၅ ဦး
၁၆။ ေခမာခီးေက်း႐ြြာ ၊ အိမ္ေျခ ၃ဝ၊ လူဦးေရ ၁၆ဝ ဦး
၁၇။ ေလးကဗ်ာေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၃ဝ၊ လူဦးေရ ၁၅၅ ဦး
အထက္ေဖာ္ျပပါေက်း႐ြာမ်ားမွာ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားေနထိုင္ၾကေသာ ေက်း႐ြာမ်ားျဖစ္ၿပီး KNU ၿမိတ္/ထားဝယ္ခ႐ိုင္ ကြပ္ကဲမႈေအာက္႐ွိ ေခါသကၿမိဳ႕နယ္၏ ကြပ္ကဲမႈေအာက္ေက်း႐ြာမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ထုိစဥ္က ထုိင္းႏုိင္ငံသုိ႔အားလုံး ထြက္ေျပးၾကရၿပီး ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားတြင္ ေနထုိင္ၾကလၽွက္ အခ်ဳိ႕မွာ တတိယႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔ ေျပာင္းေ႐ြ႕သြားၾကသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ျမန္မာႏုိင္ငံ အလုပ္သမားသမဂၢမ်ားအဖြဲ႕ FTUB ၏အစီရင္ခံစာတရပ္ကုိ မွီျငမ္းပါသည္။