နအဖရဲ႕လမ္းျပေျမပံုအဆင့္ (၇) မွာ ေရးမထားတဲ့ လုပ္ငန္း တရပ္ဟာ အခုအခါ ေတာ္ေတာ္ေလး ပံုေပၚလာေနၿပီလို႔ ယူဆရပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို တရားဝင္ ႏိုင္ငံေရး ပါတီတရပ္အျဖစ္ကေန ဖယ္ရွားပစ္ဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာရရင္ ဦးဝင္းတင္ကို ေထာင္ကေန လႊတ္လိုက္တယ္ဆိုကတည္းက နအဖဟာ ေနာက္ကြယ္မွာ အႀကံပုပ္ဉာဏ္ယုတ္ တခုခုေတာ့ ရွိေလာက္တယ္လို႔ လူတိုင္းက ေတြးေနၾကတာပါ။ ကိုမင္းကိုႏိုင္တို႔တသိုက္ကို ေထာင္ကလႊတ္ေပး၊ ၿပီးေတာ့ (၂၄) နာရီ အျပတ္ကပ္ထား၊ ေစာင့္ၾကည့္၊ သူတို႔နဲ႔ဆက္သြယ္သူေတြကိုဆြဲ၊ ေတာ္ေလာက္ၿပီထင္ေတာ့ ေျပာေလာက္တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ မရွိဘဲ အားလံုးကို (အပြားမ်ားနဲ႔အတူ) ေထာင္ထဲကို ဆြဲထည့္လုပ္ပါတယ္။ အခုလည္း ဦးဝင္းတင္ကို လႊတ္ေပးရတာအေပၚ အတတ္ႏိုင္ဆံုး အျမတ္ထုတ္ေန ပါတယ္။ အခုအခါ နအဖကိုယ္တိုင္ကျဖစ္ေစ၊ သူတို႔ရဲ႕တပည့္ လက္ကိုင္းေတြကျဖစ္ေစ၊ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို တိုက္ဆိုရင္ အားလံုးလိုလိုပဲ ဦးဝင္းတင္ရဲ႕ နာမည္ကို ထိပ္မွာတင္ၿပီး တိုက္တာကို ေတြ႕ေနရပါတယ္။ တိုက္တာမွ ဦးဝင္းတင္ မေျပာတာကို အေျပာ လုပ္ၿပီး လိမ္ညာ သိကၡာခ်တဲ့အထိ ကမ္းကုန္ေအာင္ လုပ္ပါတယ္။ ကေျပာင္းကျပန္လုပ္ဖို႔ တမင္အင္တာဗ်ဴးတာေတြေတာင္ လုပ္ပါတယ္။ စနစ္တက်လုပ္တာပါ။
ေနာက္တခ်က္ မျဖစ္မေန ေထာက္ျပရမွာက နအဖနဲ႔သူ႔လက္ပါးေစေတြဟာ ဦးဝင္းတင္နဲ႔ ဦးခင္ေမာင္ေဆြတို႔ကို ေအာက္ေျခ လူငယ္ထုနဲ႔ သိပ္ေပါင္းမိသြားမွာ၊ တျခားအဆင့္ အသီးသီးေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ သိပ္ညီၫြတ္သြားမွာကို အႀကီးအက်ယ္စိုးရြံ႕ေန ၾကတယ္ဆိုတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ သူတို႔ေရးသမွ် ေျပာသမွ်မွာ ဦးဝင္းတင္နဲ႔ ဦးခင္ေမာင္ေဆြေၾကာင့္ပဲ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ၿပိဳကြဲသြားေတာ့မေယာင္ေယာင္၊ စစ္အစိုးရက မျဖစ္မေနအေရးယူရေတာ့ မေယာင္ေယာင္ အာေဘာ္ေတြ ဖန္တီးေနတာျဖစ္ပါတယ္။ တခါတေလဆိုရင္ နအဖတပည့္ ေဆာင္းပါးရွင္ေတြက ဦးဝင္းတင္နဲ႔ဦးခင္ေမာင္ေဆြတို႔ဟာ ကမ္းပါးစြန္းေရာက္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမို ကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ေခ်ာက္ကမ္းပါးထဲ တြန္းခ်ေနတယ္လို႔ ေရးပါတယ္။ ဒါဟာအမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္အတြင္း အခ်င္းခ်င္း ေသြးခြဲေပးၿပီး တရားခံရွာေပးေနတာပါပဲ။ ၾကည့္လိုက္ရင္ အဲဒီလိုေရးတဲ့လူေတြဟာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္အေပၚမွာ တယ္လည္း ေစတနာထားေနပါလားလို႔ေတာင္ ေအာခ်ရမလိုျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္က်ေတာ့ စစ္အစိုးရဟာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ပိတ္ပင္ဖ်က္သိမ္းပစ္ရင္ေတာင္ လူေတြက ဦးဝင္းတင္ကို တရားခံအျဖစ္ျမင္ေအာင္ အေျခအေနေတြ ဖန္တီးေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အခုလို ဦးဝင္းတင္အနားကို သူမ်ားေတြ မကပ္ရဲေအာင္၊ မိႈင္းတိုက္ရာမွာ ေဆာင္းပါးေရး သူေတြက ဦးဝင္းတင္ဟာ လက္ဝဲသမားဆိုၿပီး ပုဒ္မတပ္တာလည္း ပါပါတယ္။ ဒါျဖင့္ လက္ဝဲသမားဆိုေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္လဲဆိုတာ ေမးစရာလိုျဖစ္လာပါတယ္။ နအဖရဲ႕ “စည္းကမ္းရွိတဲ့ ဒီမိုကေရစီ” ေဘာင္ထဲမွာ လက္ဝဲသမားေတြအတြက္ ေနရာမရွိဘူးတဲ့လား။ ဒါဟာ စစ္ဗိုလ္ေတြက်ေတာ့ ဒီမိုကေရစီကို (၂ဝဝ) ရာခုိင္ႏႈန္းခံစားၾကၿပီး သူတို႔မႀကိဳက္တဲ့လူကိုေတာ့ (ဝ) ရာခုိင္ႏႈန္းေတာင္ ခံစားခြင့္မေပးခ်င္ၾကဘူးဆိုတာကို ေဖာ္ျပေနတာပါပဲ။
ပိုဆိုးတာက သူတို႔ဟာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ဗကပနဲ႔ အတင္းဆြဲဆက္ေပးေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာျပည္မွာေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ အစိုးရတိုင္း၊ အထူးသျဖင့္ စစ္အစိုးရတိုင္းဟာ အတိုက္အခံေတြကို ဗကပနဲ႔ ပတ္သက္တယ္လို႔ လက္ညိႇးထိုးၿပီး ဖိႏွိပ္၊ ေခ်မႈန္းတာ လုပ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ လူတေယာက္၊ အဖြဲ႕အစည္း တခုဟာ ဗကပနဲ႔ပတ္သက္သတဲ့ဆိုရင္ ေသဒဏ္ခ်လို႔လည္း ရတယ္။ ေသဒဏ္မခ်ဘဲ အေပ်ာက္ရွင္းလို႔လည္း ရတယ္၊ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ပစ္လို႔ ရတယ္ဆိုတဲ့ အစဥ္အလာကို ဗမာျပည္မွာ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီနဲ႔ ဗိုလ္ေနဝင္းတို႔က ထူေထာင္ခဲ့တာပါ။ အခုေတာ့ နအဖကလည္း ႏိုင္ငံေရးခၽြတ္ၿခံဳက်လာတာနဲ႔အမွ် ဒီနည္းလမ္းေဟာင္းႀကီးကို သံုးၿပီး အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ေခ်မႈန္းဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတာလား စဥ္းစားရပါေတာ့မယ္။နအဖဟာ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို သူတို႔လက္ရာမေပၚဘဲ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရး ဇာတ္ခံုေပၚက ေပ်ာက္သြား ေစခ်င္တာပါ။ တတ္ႏိုင္ရင္ သူတို႔က ဥပေဒအသစ္ထုတ္ၿပီး ဖ်က္သိမ္းပစ္တာမဟုတ္ဘဲ တျခားနည္းေတြနဲ႔ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားေအာင္ လုပ္ခ်င္တာျဖစ္ပါတယ္။ အခုလုို ဦးဝင္းတင္တို႔ကို လက္ညိႇးထိုးျပၿပီး ဒီခ်ဳပ္ကို တိုက္တာ၊ ေသြးကြဲေအာင္လုပ္တာေတြဟာ ေနာက္ဆံုး ေျခလွမ္းအတြက္ ျပင္ဆင္ေနတာလားလို႔ ယူဆစရာအေၾကာင္းေတြ ရွိေနပါတယ္။ ေသခ်ာေနတာတခုက နအဖဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ေထာင့္ထဲကို တြန္းပို႔ေနပါတယ္။ ေထာင့္ပိတ္ၿပီး တခုခုလုပ္ခ်င္တဲ့ အဓိပၸာယ္ျဖစ္ပါတယ္။
အခုအခါမွာ နအဖစစ္အစိုးရအဖို႔ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲအပါအဝင္ လမ္းျပေျမပံု အေကာင္အထည္ေဖာ္ေရးမွာ အဓိကအက်ဆံုး အတားအဆီးႀကီး (၃) ခု ရွိေနတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အဲဒါေတြက (အေရးပါမႈအစဥ္အလိုက္မဟုတ္ပါ) (၁) ရွစ္ေလးလံုး အေရး ေတာ္ပံုႀကီးရဲ႕ ေအာင္ပြင့္နဲ႔ကိုယ္စားျပဳ အထိမ္းအမွတ္ျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္နဲ႔ ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲရဲ႕ ရလဒ္ျဖစ္ပါတယ္။
(၂) အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားတဲ့ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕အစည္းေတြ တည္ရွိေနေသးတဲ့ ျပႆနာျဖစ္ပါတယ္။ (၃) ေရြးေကာက္ပြဲလြန္ၿပီး ေနာက္ သူတို႔တြင္းမွာေပၚလာမယ့္ ဂိုဏ္းအုပ္စုျပႆနာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီျပႆနာေတြေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ နအဖဟာ အမ်ိဳးမ်ိဳးလွည့္ ေသြးတိုးစမ္းေနတာ အေတာ္ေလးၾကာသြားပါၿပီ။ အခုေဖာ္ျပတဲ့အထဲက နံပါတ္ (၃) ကို အာဏာနဲ႔ေျဖရွင္းလို႔ အလြယ္တကူ ရေကာင္းရႏိုင္ေပမယ့္ နံပါတ္ (၁) နဲ႔ (၂) ဟာ နအဖအဖို႔ ဆုပ္စူးစား႐ူးေတြပါ။ ဒီႏွစ္ရပ္တည္ရွိေနလို႔လည္း နအဖဟာ သူလုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္မရဘဲ လမ္းျပေျမပံုဟာ အခုေလာက္ၾကာေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္က်ေတာ့ ဒီေန႔ ႏိုင္ငံတကာအေျခအေန၊ ျပည္တြင္းအေျခအေနေတြက တယ္ၿပီးေကာင္းလွတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး စစ္ထျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနေတြ ရွိေနပါတယ္။ ဒါကို စစ္နဲ႔ေတာ္လွန္ေရးမီခဲ့တဲ့ လူတိုင္းက ပူပင္ေသာကျဖစ္ၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံကိုခ်စ္သူတိုင္း၊ အရွည္ကိုေမွ်ာ္ေတြးႏိုင္သူတိုင္း အခ်ိန္အခါကို အမိအရအသံုးခ်၊ အေကာင္းဆံုးကိုေမွ်ာ္မွန္း၊ အဆိုးဆံုးအတြက္ ျပင္ဆင္တာေတြ လုပ္ရမယ့္ကာလပါ။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ အေျခအေနေတြဟာ နအဖေၾကာင့္မို႔ ပိုလို႔သာဆိုးလာ၊ အႏၲရာယ္ ရွိလာေန ပါတယ္။ နအဖစစ္အုပ္စုအတြင္း ဘယ္ေလာက္က်စ္လ်စ္ခုိင္မာတယ္ မသိရေပမယ့္ ဗမာျပည္ႀကီးကေတာ့ စီးပြားေရးကလည္း ခ်ဴခ်ာ၊ အမ်ိဳးသားေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးကလည္း ဒုကၡိတလိုျဖစ္၊ ေလွကြဲႀကီးနဲ႔ လိႈင္းေလကို ျဖတ္ရတဲ့အျဖစ္ ေရာက္မွာ စိုးရိမ္ေနရပါတယ္။
No comments:
Post a Comment