ေမာင္သစ္ေတာ မတ္လ(၁၃) ရက္၊ ၂၀၀၉
သစ္ေတာေရးရာ ၀န္ႀကီးဌာန၊ ျမန္မာ သစ္လုပ္ငန္း သစ္ထုတ္ေရး ဌာနမွာ မဆလေခတ္မွ န၀တ ေခတ္တိုင္ေအာင္ႏုိင္ငံေတာ္ ဘ႑ာနဲ႔ ၀ယ္ယူထား တဲ့ ေျမထိုးစက္၊ သစ္တင္စက္ မ်ားစြာ ရွိပါတယ္။ နအဖ တက္လာၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ သစ္ထုတ္ေရး ဌာနအေနနဲ႔ စက္ယႏၲရား၊ သစ္တိုက္ယာဥ္၊ ဆင္ စတဲ့ သစ္ထုတ္အင္အား မ်ားစြာရွိေပမယ့္ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ညံ့ဖ်င္း သျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ကၽြမ္းက်င္သူေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ စီမံခြင့္မရ၍ ေသာ္လည္းေကာင္း ဌာနပိုင္စက္၊ ယာဥ္၊ ဆင္ေတြနဲ႔ သစ္ထုတ္ျခင္းမွာ မရွိသေလာက္ နည္းပါလာ လုိ႔ ဌာန ပိုင္စက္ေတြအလုပ္မရွိ ေတာ့ပါ။
သစ္ထုတ္ခြင့္အား ျပင္ပပုဂၢလိက ကုမၸဏီေတြကို တာ၀န္ေပးေစခိုင္းလာတယ္။ ဒီလုိေစခုိင္းမွသာ ၀န္ႀကီးက ကုမၸဏီ သူေဌးေတြနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ ထိေတြ႕ခြင့္ရၿပီး ကိုယ္က်ိဳးရွာႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ လုပ္ငန္းခြင္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္စနစ္ ေျပာင္းလဲလာလုိ႔ အဆင့္လိုက္ ကိုယ္က်ိဳးရွာမႈပံုစံေတြလည္း ေျပာင္းလဲလာပါတယ္။
ယခင္ ကေတာ့ (ေငြ၊ ပစၥည္း၊ စက္ေမာင္းဆီ) ကုန္က် စရိတ္ကို ပိုျပၿပီး ကိုယ္က်ိဳး ရွာခဲ့ၾကေပမယ့္ အခု ကုမၸဏီေတြကို တာ၀န္ ေပးလုိက္ေတာ့ အထက္ပိုင္း ကသာ သက္ဆိုင္ရာ ကုမၸဏီနဲ႔ လက္၀ါး႐ိုက္ၿပီး ကိုယ္က်ိဳး ရွာလာပါေတာ့တယ္။ ဒါ့အျပင္ အလုပ္မရွိ ေတာ့တဲ့ ဌာနပိုင္ စက္ယႏၲရား ေတြကို အဆင့္လိုိက္ သက္ဆိုင္ရာ ကုမၸဏီေတြကို ငွားစားၾကပါ ေတာ့တယ္။
ထူးကုမၸဏီကေတာ့ သစ္ေတာေရးရာ၀န္ႀကီးဌာနတခုလုံး ၀န္ႀကီးကေတာင္ မလွန္ႏုိင္လို႔ သူတို႔ကုမၸဏီအတြက္ ဌာနပိုင္စက္ေတြကို အလကား ေပးသံုးရပါတယ္။ သူတို႔ သေဘာက် လုပ္မေပးတဲ့သူဆိုရင္ နယ္ေျပာင္းတာ မ်ိဳးျဖစ္ေစ၊ တမ်ိဳးမ်ိဳး ဒုကၡေရာက္သြား ႏုိင္လို႔ပါ။ ၀န္ႀကီးကေတာင္ ေတဇကို ေတြ႔ခ်င္ရင္ ဖုံးဆက္ရက္ခိ်န္းယူရ ပါတယ္။
တ႐ုတ္တရားသူႀကီးေပါင္ခ်ိန္ ညည္းသလို “ၾသ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳး ရိွတယ္” လို႔ ေျပာရမယ့္ ျမန္မာျပည္ ျဖစ္ေနၿပီလား မသိပါခင္ဗ်ား။
No comments:
Post a Comment