ကုမ္ ရာသီ၊ နီလာ ညခင္းအလြန္ ... ေန႔စြဲမ်ား

(၁)

၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂၆ ရက္ေန႔တြင္ က်ေနာ္တုိ႔ မာနယ္ပေလာမွ ဆုတ္ခြာခဲ့ရသည္။ ေသာင္းရင္းျမစ္ကုိ ဝါးေဖာင္ငယ္ႏွင့္ ကူး၍ ဆုတ္ခြာခဲ့ၾက၏။ ေသာင္းရင္း၏ အေရွ႕ဘက္ကမ္း သဲေသာင္ျပင္သည္ ေႏြးေနသည္။ မိုးမခပင္ အုပ္အုပ္မ်ားက သဲေသာင္ျပင္ေပၚ၌ ဟုိတစု …. ဒီတစု ….။ လေရာင္သည္ ဖန္မီးအိမ္ကုိ မီးဇာခ်၍ ထြန္းညိႇထားသကဲ့သို႔ မွိန္ျမျမ ….။ တဖက္ကမ္းမွ မီးစြယ္မ်ား တက္လာ သည္ကို ေတြ႔ရ၏။ ယမ္းေပါက္ကြဲသံ ၾကားရ၏။ ေရအားလွ်ပ္စစ္ စက္႐ုံငယ္အား KNLA အထူးကြန္မန္ဒိုအဖြဲ႔မွ ေဖာက္ခြဲဖ်က္ဆီးလုိက္ၿပီဟု ထင္ရသည္။ DAB ေတာင္ေၾကာကုန္းေပၚမွ မီးစြယ္မ်ားက မီးရွိန္ေကာင္းေနၿပီ။

ဟိုမွာ …. NDF ႐ုံး … ။ ဟုိမွာ …. မုိင္တင္ေမာင္တုိ႔၏ ပေလာင္႐ုံး ….။ ဟုိမွာ … PLF ….။ ဟုိမွာ …. DPNS …..။ ဟိုမွာ ….. NLD-LA …..။ ဟုိမွာ ….. NCGUB …..။ မီးစြယ္တက္ရာ အရပ္မ်ားကုိ ၾကည့္ရင္း စိတ္၌ မွတ္သားမိေန၏။

“ဆရာႏုိင္ဝင္းေဆြ ေရာက္ၿပီလား ….”

မိုးမခပင္ အုပ္အုပ္ေအာက္မွ ေမးသံ ၾကားရ၏။ အသံက … ရွတတ။ ကိုစုိးဝင္းညဳိ (DVB ၊ ေနာ္ေဝးတြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရင္း ကြယ္လြန္) ၏ အသံဟု ထင္ရသည္။

“ဆရာမန္းရွာတုိ႔လည္း ကူးမလာၾကေသးဘူး ….” ညသည္ ဆိတ္ၿငိမ္ေနသည္။ လႈိင္းတုိေရဒီယိုေလးအတြင္းမွ ေဒၚတင္ထားေဆြ၏ သတင္းေၾကညာသံ ၾကားေနရသည္။ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ….။ သံတမန္တဦးမွတဆင့္ ေပးပို႔လုိက္သည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္အား ေဒၚတင္ထားေဆြမွ ေၾကညာေန၏။ က်ေနာ္တို႔အားလံုး ေရဒီယိုေလးအနီး တုိးကပ္၍ သြားၾကသည္။ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္က ခ်ဳပ္လုိက္လွ်င္မူ ….

“ …. လြတ္ေျမာက္ေရးခရီးအား ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ခ်ီ….” ဟူ၍ ျဖစ္မည္။

သတင္းေၾကညာခ်က္က ၿပီးသြားၿပီ။ ဦးေဖသန္း၏ အသံက ျမဴးၾကြစြာ ထြက္ေပၚလာ၏။ ေရဒီယုိကုိ အသံတုိးလိုက္ၾက၏။ ကိုျမင့္ေဇာ္ (ယခု ကြယ္လြန္၊ လူ႔ေဘာင္သစ္ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ ဥကၠ႒) သည္ ထုိင္ရာမွ ထရင္း …. လံုခ်ည္ကို တုိတုိျပင္ဝတ္လုိက္၏။ ၿပီးလွ်င္ …

“ ဒီညေတာ့ လွသြားၿပီ…”

သူ႔ဘာသာေရရြတ္ရင္း တဖက္ကမ္းသို႔ ေမွ်ာ္ၾကည့္ေန၏။ တဖက္ကမ္းတြင္မူ မီးစြယ္တုိ႔က မက်ဳိးေသး …..။ ေသာင္းရင္းျမစ္ေရတုိ႔က စီးဆင္းၿမဲ…၊ စီးဆင္းဆဲ….။ အလ်ဥ္းမျပတ္….။

(၂)

ထုိညတြင္ပင္ က်ေနာ္တုိ႔ “ဗေဟလူ” ရြာသို႔ အေရာက္သြားခဲ့ၾကသည္။ “ဗေဟလူ” ရြာက ေသာင္းရင္းကို က်ေနာ္တုိ႔ ကူးခဲ့သည့္ ေနရာ၏ ေျမာက္စူးစူးအရပ္တြင္ ရွိသည္။ လူသြားလမ္းငယ္ကား … ဖုန္၍ ေနသည္။ လေရာင္ေၾကာင့္ လမ္းကုိ ေရးေရးျမင္ရသည္။ ဓာတ္မီးသံုးရန္မလုိ ….။ အခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္မူ ဝါး႐ုံအုပ္အုပ္မ်ားေအာက္မွ ျဖတ္သြားၾကရသည္။ အကိုင္း၊ အခက္၊ အရြက္တုိ႔က လရိပ္ကို ကြယ္၏။ ေဖ်ာ့ေသာ လေရာင္သည္ မွိန္သြား၏။ မျမင္ဝိုးတဝါး ….။ ထုိအခါ … ေရွ႕လူ၏ “ဟန္” ကို ၾကည့္ေလွ်ာက္ရသည္။ ခြ၍ေက်ာ္ေသာ ေျခကုိ ျမင္လွ်င္ … ခြ၍ လုိက္ေက်ာ္….။ ေျခလွမ္းက်ဲႏွင့္ ကူးလိုက္သည္ကုိ ေတြ႔လွ်င္ …. လုိက္ကူး ….။ ဤသို႔ႏွင့္ “ဗေဟလူ” ကို ေရာက္၏။ ဗေဟလူရြာက မိႈင္းလံုးၾကီးေခ်ာင္း၏ နံေဘးတြင္ တည္ထားေသာ ရြာျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တုိ႔ တည္းမည့္အိမ္က ေခ်ာင္းကို မ်က္ႏွာမူ၍ ေဆာက္ထားသည္။ ေခ်ာင္းေရစပ္ႏွင့္ အိမ္အၾကား၌ ရာသီ၊ သီးႏွံအခင္းေလး ရွိသည္။ ပဲေတာင့္ရွည္၊ င႐ုတ္၊ ခရမ္း၊ မုန္ညင္းတုိ႔က လေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေအာက္၌ ညဳိ႕ညဳိ႕မႈိင္းမိႈင္း….။

ကို္ယ္လက္သန္႔စင္ရန္ ေခ်ာင္းေရစပ္သို႔ ဆင္းခဲ့ၾက၏။ မႈိင္းလံုးၾကီးေခ်ာင္းက အေရွ႕မွအေနာက္သို႔ စီးဆင္းခဲ့ၿပီး ေတာင္မွ ေျမာက္သို႔ စီးလာေသာ ေသာင္းရင္းႏွင့္ “မူယူထာ” အနားတြင္ တုိး၏။ “ဗေဟလူ” က မိႈင္းလံုးၾကီးေခ်ာင္း၏ ေတာင္ဘက္ကမ္းတြင္ရွိသည့္ ရြာဟု ဆုိရမည္။

“မိႈင္းလံုးၾကီးေခ်ာင္း” ေရျပင္က မက်ယ္။ ျပာသိုလ၊ ဆုတ္ရက္ေခ်ာင္းေရက မနက္ ….။ အခ်ဳိ႕ေနရာတြင္ ေပါင္ရင္း …. အခ်ဳိ႕ေနရာတြင္မူ ရင္စို႔မွ် ရွိ၏။ ေခ်ာင္းအတြင္းသို႔ ေပါင္လယ္ေလာက္အနက္အထိ ဆင္းလုိက္သည္။ ေခ်ာင္းေရက ေအးစက္၍ မေန ….။ ေခ်ာင္းညႇာဘက္ဆီ မ်က္ႏွာမူ၍ လက္ဝါးႏွင့္ ေရကုိ သယ္ၿပီး မ်က္ႏွာသစ္လိုက္၏။ လန္းဆန္းသြားသည္။ လျပည့္ရက္လြန္လသည္ မိႈင္းလံုးၾကီးေခ်ာင္းကုိ အေပၚတည့္တည့္မွ ခြ၍ မိုးထား၏။

လက … ႏွစ္စင္း ျဖစ္ေနသည္။ ေရျပင္ေပၚရွိ လကမူ ေရျပင္ကို လုိက္၍ ပံုသ႑ာန္ေျပာင္းလဲေနသည္။ မိႈင္းလံုးၾကီး၏ ေရစီးက ဆင္မယဥ္သာဟန္ႏွင့္ ညင္သာလြန္းလွသည္။

ည…လ..ႏွင့္ မႈိင္းလံုးၾကီးသည္ လြတ္ေျမာက္ေရး၏ အေငြ႔အသက္တုိ႔ကို သယ္ပိုး၍ စီးဆင္းေနသကဲ့သို႔ ….။

တခ်ိန္က …. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္သည့္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ၾကီးသည္ ဤျမစ္႐ိုးအတိုင္း စုန္၍ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ျမန္မာျပည္အတြင္းသို႔ ခ်ီခဲ့ၾက၏။ ဤေျမ …. ဤေရ … မွသည္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးဆီသို႔ ….။

(၃)

ရန္သူဘက္မွ ပစ္ေသာ လက္နက္ၾကီး က်ည္မ်ားက “ယာေဒးနီ” ကို လြန္၍ ေသာင္းရင္းျမစ္အတြင္း က်၏။ အခ်ဳိ႕က်ည္မ်ားက ေသာင္းရင္းကုိ ေက်ာ္ၿပီး ထုိင္းဘက္ကမ္းသို႔ပင္ ေရာက္၏။ ထုိင္းဘုရင့္တပ္မေတာ္၊ တပ္မ ၃ မွ တပ္မ်ား နယ္စပ္စည္းတြင္ ေနရာခ်လာၾကသည္။ နယ္စပ္စည္းဟု ဆုိေသာ္လည္း ေသာင္းရင္းကမ္းပါးတြင္ မဟုတ္ …။ “ေဘာေရွာလူ” ႏွင့္ “ ေဖြးေဘာလူ ” ရြာအၾကား၌ပင္ ျဖစ္၏ ။ “ေဘာေရွာလူ” ႏွင့္ “ ေဖြးေဘာလူ” ရြာမ်ားက မႈိင္းလံုးၾကီးေခ်ာင္း၏ ေျမာက္ဘက္ကမ္းတြင္ ရွိၾကသည္။ က်ေနာ္တုိ႔ ေရာက္ေနသည့္ “ဗေဟလူ” ႏွင့္မူ တဖက္ကမ္းစီ….။

က်ေနာ္တို႔ မာနယ္ပေလာမွ ထြက္ခြာခဲ့ၿပီး ၃ ရက္အၾကာတြင္မူ ရန္သူႏွင့္ DKBA တပ္ဖြဲ႔တို႔ မာနယ္ပေလာသို႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့ၾက၏။ “ထူးဝါးလူ”၊ “ကေပါလူ” ႏွင့္ က်ေနာ္တို႔ ရိွေနသည့္ “ဗေဟလူ” ရြာမ်ားကို DKBA မွ ေျပာက္က်ားဝင္ပစ္မည္ဟု သတင္းရ၏။ ဤရြာမ်ားက …. ထုိင္းဘုရင့္တပ္မေတာ္မွ နယ္စပ္စည္း လံုၿခံဳေရး ယူထားသည့္ ဧရိယာ၏ အျပင္ဘက္တြင္ ရွိေန၏။ သတင္းေၾကာင့္ ရြာသားမ်ားကမူ …. အတြင္းပိုင္းသို႔ ေရႊ႔ေျပာင္း၍ ေနၾက၏။ “ ထူးဝါးလူ” တြင္က … ေဆး႐ုံရွိသည္။ ထူးဝါးလူး ေဆး႐ုံသည္လည္း “ေဖြးေဘာလူ” ရြာသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔သြားၾကၿပီျဖစ္သည္။

က်ေနာ္တုိ႔လည္း အစီအစဥ္ ဆြဲၾကရ၏။ ဥကၠ႒ ႏွင့္ ဗဟို႐ုံးအဖြဲ႔ကို “ေဖြးေဘာလူ” သို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ရန္ စီစဥ္ၾကသည္။ KNU ဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးျမႏွင့္ KNU ၏ အျခားေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္လည္း “ေဖြးေဘာလူ” တြင္ ပင္ရွိေနၾကသည္ျဖစ္၍ က်ေနာ္တုိ႔ ဥကၠ႒အေနႏွင့္ “ေဖြးေဘာလူ” တြင္ ရွိေနျခင္းက မဟာမိတ္ဆက္ဆံေရးႏွင့္ အျခားေသာ ႏိုင္ငံေရးကိစၥမ်ားတြင္ အတူတြဲ၍ လုပ္ကိုင္ႏုိင္မည္။ ၿပီးလွ်င္ …. က်န္းမာေရး မေကာင္းသည့္သူမ်ား၊ အသက္ၾကီးရင့္သူမ်ားႏွင့္ မိသားစုမ်ားကိုလည္း ေဖြးေဘာလူသို႔ပင္ ေျပာင္းေရႊ႔ထားရန္ ဆံုးျဖတ္ၾက၏။

က်ေနာ္တို႔ကမူ …“ေနာ္တ” စစ္မ်က္ႏွာသို႔ စစ္ကူတက္သြားၾကသည့္ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔မွ တပ္ဖြဲ႔မ်ားကို ေစာင့္ရန္ “ဗေဟလူ” ရြာ၌ပင္ က်န္ေနရစ္ၾကမည္။ “ဗေဟလူ” တြင္ … လံုၿခံဳေရးအတြက္ ေသနတ္ကိုင္၍ ရသည္။ ထုိင္းဘုရင့္တပ္မေတာ္မွ လံုၿခံဳေရးစစ္သည္မ်ားက မႈိင္းလံုးၾကီးေခ်ာင္းကို ကူး၍ “ဗေဟလူ” ဘက္သို႔ မလာၾက…။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ “ေဖြးေဘာလူ” သည္ စစ္ေျပးတုိ႔ ခုိလႈံရာ ရြာၾကီးျဖစ္လာ၏။ က်ေနာ္တုိ႔ တည္းေနသည့္ “ဗေဟလူ” ရြာမွ အိမ္ရွင္တုိ႔သည္လည္း “ေဖြးေဘာလူ” သို႔ ေျပာင္းေရႊ႔သြားၾကၿပီ….။

“ဗေဟလူ” သည္ တစ…တစႏွင့္ လူေျခတိတ္၍ ရွင္းလာသည္။ ရြာသားဟူ၍ မရွိေတာ့…။ KNU တပ္ဖြဲ႔ဝင္အခ်ဳိ႕ႏွင့္ က်ေနာ္တို႔သာ က်န္ေတာ့၏။

ေနာ္တမွ ျပန္ဆုတ္လာၾကရသည့္ က်ေနာ္တုိ႔ တပ္ဖြဲ႔သည္ ယာေဒးနီ၊ ေလာကြားလူဘက္မွ ေသာင္းရင္းကို ကူး၍ မရေတာ့…။ ရန္သူႏွင့္ DKBA သည္ ထုိေဒသအတြင္းသို႔ ေရာက္ေနၿပီ။ ဤအတြက္ …. သူတုိ႔သည္ ေနာ္တမွ ထီးေသးခီသို႔ ဆုတ္ရၿပီး … ေသာင္းရင္းကုိ ကူး၍ “မယ္ေပါထ” သို႔ ေရာက္၏။ “မယ္ေပါထရြာ” သည္လည္း စစ္ေၾကာင့္ ရြာပ်က္၍ ေနၿပီ။ ရြာသားတုိ႔က မရွိေတာ့ ….။ “မယ္ေပါထ” မွ က်ေနာ္တုိ႔ ရွိေနသည့္ “ဗေဟလူ” သို႔ တက္လာခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သူတို႔ “ဗေဟလူ” သို႔ ေရာက္ေတာ့ … ေမွာင္၍ပင္ ေနေလၿပီ….။ လဆုတ္ရက္ … ရက္မ်ားက တရက္ၿပီးတရက္ လထြက္ေနာက္က်၏။

သူတုိ႔ႏွင့္ ေပါင္းမိၿပီးသည့္ေနာက္ …. က်ေနာ္တုိ႔အားလံုး တည္းေနသည့္ အိမ္ေပၚတြင္ မေနေတာ့….။ မႈိင္းလံုးၾကီးေခ်ာင္းေဘး၌ပင္ စီ၍ ေနရာယူလုိက္ၾကသည္။ သူတုိ႔ကား …. ေနာ္တ ခုခံစစ္၏ အေတြ႔အၾကံဳမ်ား ေျပာျပၾက၏။

သူတုိ႔ တာဝန္ယူရသည့္ ေတာင္ေၾကာက ဆက္သြယ္ေရးေျမာင္း …၊ ခံကတုတ္က်င္းမ်ားႏွင့္ အခိုင္အခန္႔ပင္။ RPJ မ်ား၊ နားတုိးစက္လတ္မ်ား ရွိသည္။ သူတုိ႔ တပ္ဖြဲ႔က KNLA မွ ဗိုလ္ဟီး႐ုိး၏ တပ္ခြဲႏွင့္ ေပါင္း၍ ထုိေတာင္ေၾကာကုိ တာဝန္ယူရျခင္းျဖစ္သည္။ သူတုိ႔ တာဝန္ယူခဲ့သည့္ ေတာင္ေၾကာကို အၿပီးအပိုင္ မဆုတ္ခြာမီ တရက္ ….။ ညဦး ၁၉းဝဝ စက္ခ်ိန္တြင္ ဗိုလ္ဟီး႐ိုးထံ အထက္စက္မွ ညႊန္ၾကားခ်က္ ဝင္လာ၏။ ေတာင္ေၾကာမွ ဆုတ္ခြာခဲ့ရန္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ R.T ႏွင့္ ေျပာေသာ္လည္း စကားဝွက္ေတြ ပါသည္။ စကားဝွက္မ်ားကလည္း သူတုိ႔သံုးေနသည့္ စကားဝွက္မ်ား….။ ဤတြင္ … ဗိုလ္ဟီး႐ုိးသည္ ခံစစ္ကုန္းမွခြာရန္ သူတုိ႔ကို ေျပာ၏။ ခြာစစ္အတြက္ ျပင္ဆင္ၾက၏။ ကတုတ္က်င္းမ်ားကုိ စြန္႔ခြာ၍ ေတာင္ေၾကာေပၚမွ သူတုိ႔စစ္ေၾကာင္း ဆင္းခဲ့ၾက၏။ အေမွာင္ထဲတြင္ပင္ …. တေရြ႔ေရြ႔ …. တေျဖးေျဖး ….။ သူတုိ႔အားလံုး ေတာင္ေျခသို႔ ေရာက္၏။ ခ်ဥ္ေပါင္ဖာလာပင္မ်ားအၾကား နားၾက၏။

၂ဝးဝဝ စက္ခ်ိန္တြင္ ဗိုလ္ဟီး႐ိုးက သူ၏စက္ကို ဖြင့္သည္။ ဗိုလ္မႉးၾကီးေလာဝါဒီႏွင့္ ရ၏။ ဗိုလ္မႉးၾကီးေလာဝါဒီက မာနယ္ပေလာ ခုခံေရးစစ္၏ ဗ်ဴဟာမႉး ….။ ဗုိလ္မႉးၾကီးေလာဝါဒီက … “ဒီည သူတုိ႔ ေတာင္ေၾကာကို ရန္သူ တက္မည္။ သတိထားပါ” ဟူ၍ … ဗုိလ္ဟီး႐ိုးကို ညႊန္ၾကား၏။ ဗ်ဴဟာမႉး၏ ညႊန္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ ဗုိလ္ဟီး႐ိုး အူေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္သြား၏။ လြန္ခဲ့သည့္ စက္ခ်ိန္ကပင္ သူ၏ အထက္စက္တလံုးမွ စခန္းကို စြန္႔ခြာ၍ ဆုတ္ခဲ့ရန္ ညႊန္ၾကား၏။ ညႊန္ၾကားသည့္အတုိင္း သူတို႔ ဆုတ္ခြာခဲ့သည္မွာ ေတာင္ေျခသို႔ပင္ ေရာက္ေနၿပီ။ ဘယ္လုိလဲ ….။ တခုခုေတာ့ လြဲေနၿပီ ….။ ဘာလဲ ….။ အျပန္အလွန္ စက္ႏွင့္စကားေျပာရင္း…. သူတုိ႔ သိလုိက္ၿပီ။ DKBA မွ ဝင္၍ ေႏွာက္ျခင္းျဖစ္မည္။ စခန္းကုန္းကို ခ်က္ခ်င္း ျပန္တက္သိမ္းၿပီး ေနရာျပန္ယူရန္ ဗ်ဴဟာမႉးက ဗိုလ္ဟီး႐ိုးကို ခိုင္း၏။ သူတို႔အားလံုး စခန္းေၾကာသို႔ ျပန္တက္ရန္ ျပင္ၾကရသည္။ အႏၲရာယ္ေတာ့ ၾကီး၏။ အကယ္၍ …. သူတုိ႔ စြန္ခြာခဲ့ၾကသည့္ ကတုတ္က်င္းမ်ားတြင္ ရန္သူႏွင့္ DKBA သာ ေနရာယူထားၿပီး ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ …. အေျခအေနက အဆုိးဆံုးသို႔ ေရာက္သြားႏုိင္၏။ မတတ္ႏုိင္ …။ ကိုယ့္စခန္းကုန္းကို ကိုယ္ျပန္တက္၍ သိမ္းၾကရျပန္သည္။ ကံေကာင္းသည္ဟုပင္ ဆုိရမည္။ သူတုိ႔ စြန္႔ခဲ့သည့္ ကတုတ္က်င္းမ်ားအတြင္း ရန္သူႏွင့္ DKBA တို႔ မရွိ။ သူတုိ႔ ေနရာျပန္ယူၾက၏။

ေနာက္တေန႔…..

ရန္သူႏွင့္ DKBA တုိ႔သည္ ဆင္ျဖဴေတာင္မွ သံလြင္ကို ကူးၾက၏။ သူတုိ႔ ေတာင္ေၾကာကို တက္၏။ DKBA တုိ႔က နဖူးတြင္ ၿမိဳင္ၾကီးငူ၏ ဝတ္႐ုံစမ်ား ခ်ည္ထားၾက၏။ ေခါင္းေပါင္းဝါမ်ားက ေခါင္းေပါင္းစ တလူလူႏွင့္ ….။

လေရာင္သည္ လူးလြန္႔၍ ျမင့္တက္လာ၏။ မွိန္ျပျပ လေရာင္ေအာက္၌ မႈိင္းလံုးၾကီးေခ်ာင္းသည္ ၾကည္ျပာေရာင္ လင္းလဲ့လဲ့ ….။

သူတုိ႔ ေျပာျပသည့္ ေခါင္းေပါင္းဝါစ တလူလူႏွင့္ DKBA တို႔အေၾကာင္း နားေထာင္ရင္း …. စိတ္ထဲ၌မူ ကိုေနဝင္း၏ စပ်စ္ရည္ခ်ဳိေနာက္က ေမ႔မ်က္ရည္ ေတးခ်င္းကို ညည္းမိ၏။


“ၾကည္ျပာေရာင္အဆင္း၊

လင္းလဲ့လဲ့ မင္းအရိပ္ထင္

လူပံုအလယ္

ေပ်ာ္ေလဦးေပါ့ ေျပလည္တုန္း။

နီလာညခင္း

မင္းတုိ႔အတြက္ ၿပံဳးအၾကည့္မွာ

အေမွာင္ကမၻာထဲ

ညီညာတီးတုိး ရႈိက္သံလႊမ္း…”