ေတာ္လွန္ေရး သမား ေတြနဲ႔ ဓားျပ စစ္စစ္ေတြ ဘက္ၿပိဳင္ တိုက္ ခိုက္ရပံု အေၾကာင္း ေတာ့မဟုတ္ပါ။ ဗမာျပည္မွာ ဓား ျပဆိုတာက လူအင္အား မ်ားမ်ား စည္း႐ံုးထား ႏိုင္တာမွ မဟုတ္တာ။ ကမာၻ စစ္ၿပီး စတုန္းက ရွင္မေတာင္ ဓားျပဂိုဏ္း ႀကီးလို ဓားျပဂိုဏ္း မ်ိဳးေတြမွာ လူအင္အား ေတာ္ေတာ္မ်ား တယ္လို႔ ၾကားဖူး ပါတယ္။ လက္ နက္ ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔ေတြ ေပၚလာတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒီလို လူအင္အား မ်ား တဲ့ ဓားျပ စစ္စစ္ဂိုဏ္း ေတြ မရွိေတာ့ ပါဘူး။ ရွိလို႔ လည္း ဘယ္ရမလဲ။ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔အစည္း ေတြလို ႏိုင္ငံေရး အရ စည္း႐ံုး ႏိုင္တာမဟုတ္ ေတာ့ လူအင္အား၊ လူထု ေထာက္ခံမႈ အင္အားရွိတဲ့ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔အစည္းေတြကို အန္တုႏိုင္တာမွ မဟုတ္ဘဲ။ခုက်ေနာ္ ေဆြးေႏြး တင္ျပခ်င္ တာက ေတာ္လွန္ေရး သမားေတြ မိမိကိုယ္တိုင္က မသိဘဲျဖစ္ေစ၊ သိသလိုလို မသိ သလိုလိုျဖစ္ေစ၊ သိ လ်က္နဲ႔ျဖစ္ေစ ဓားျပ အျဖစ္ကို ေရာက္သြားၾက တာေတြရယ္။ ဓားျပ စစ္စစ္ေတြ သို႔မဟုတ္ ဓားျပ စိတ္ဓာတ္ရွိ သူေတြက ေတာ္ လွန္ေရး အဖြဲ႔အစည္း ေတြထဲကို ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ပါမယ္ ဆိုၿပီး ေရာက္လာ ခဲ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဓားျပ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ေတာ္လွန္ေရး အေရၿခံဳ ၿပီး ဆက္လက္ စခန္းသြား ေနၾကတဲ့ အေၾကာင္း ေတြရယ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒုတိယအမ်ိဳးအစားကေတာ့ ေနာက္ဆံုး ရန္သူစစ္အစိုးရဆီမွာ လက္နက္ခ်ၿပီး ဂိတ္ေၾကးေကာက္စားေနတဲ့ လက္နက္ကိုင္ အုပ္စုေတြအျဖစ္ကို ေရာက္သြားတတ္ၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုေျပာရသလဲဆိုေတာ့ အဲဒီလူစားေတြဟာ နဂိုမူလကတည္းက ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔အစည္းထဲမွာ ရွိေနၾကေပမယ့္ ေတာ္လွန္ေရး စိတ္ဓာတ္မရွိဘဲ ဓားျပစိတ္ဓာတ္နဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးထဲေရာက္လာၾကလို႔သာ စစ္အစိုးရဆီမွာ လက္နက္ခ်ၿပီး အခုလို ဂိတ္ေၾကး ေကာက္စားတဲ့ အလုပ္ (ဓားျပတိုက္စားတဲ့သဏၭာန္တမ်ိဳး) ကို လုပ္ေနၾကတာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
မူလ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔အစည္းက မတရားလို႔ ခြဲထြက္ၿပီး ခုလိုလုပ္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္လို႔ သူတို႔ဘက္က အေၾကာင္းျပႏိုင္ပါတယ္။ မူလအဖြဲ႔အစည္းက မတရားလို႔ ခြဲထြက္ရပါတယ္ဆိုရင္ ဘာ့ေၾကာင့္ မတရားတကာ့ မတရားဆံုးထြဋ္ေခါင္ စစ္အစိုးရဆီမွာ ဓားျပတိုက္စားခြင့္ လိုက္္စင္ဝင္ယူထားရတာလဲလို႔ ျပန္ေမးရပါလိမ့္မယ္။
သူတို႔ကိုေတာ့ လူထုက ဓားျပေတြလို႔ပဲ ျပတ္ျပတ္သားသား သတ္မွတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဓားျပမႈနဲ႔ ပုလိပ္ကို သြားတိုင္လို႔ရတဲ့ ဓားျပမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့ လူအင္အားမ်ားတဲ့အျပင္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရဆီက ဓားျပတိုက္စားခြင့္လိုင္စင္ တရားဝင္ရရွိထားတဲ့ ဓားျပစစ္စစ္ အဖြဲ႔ေတြလို႔လည္း ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ (ယူနီေဖာင္းေတြဝတ္ၿပီး၊ ဗက္တံဆိပ္ေတြပါ တပ္ထားလိုက္ပါေသးတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမမွာလည္း ဘယ္သူ႔အားကိုးနဲ႔လည္း မသိ၊ အဲဒီလို ဗက္တံဆိပ္ တပ္ၿပီး စစ္ေၾကာင္းႀကီးနဲ႔ ခ်ီတက္လႈပ္ရွားခဲ့တဲ့ ဓားျပတပ္ႀကီးေတြရွိခဲ့ဖူးေၾကာင္း ေနာက္ပိုင္းမွာေဖာ္ျပပါမယ္။)
က်ေနာ္ေတာ္လွန္ေရးထဲေရာက္လာၿပီး ႏွစ္တခ်ိဳ႕ၾကာလာတဲ့အခါ လက္နက္ကိုင္ၿပီး ဗိုလ္က်စားေသာက္ခ်င္တဲ့ လူစား တစားရွိေၾကာင္း သတိျပဳမိလာခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို လူ႔သဘာဝတခုရယ္လို႔ မဆိုလိုပါ။ တည္ဆဲလူေနမႈစနစ္ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါ (social context) မွာ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားတမ်ိဳးလို႔ပဲ ဆိုခ်င္ပါ တယ္။
က်ေနာ္ေတြ႔ဖူးတဲ့ လူတခ်ိဳ႕အေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပပါမယ္။ သူတို႔က ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔အစည္းတခုရဲ႕ နယ္ေျမထဲက ဓားျပေတြပါ။ လစ္ရင္လစ္သလို သူတို႔ေတြ ဓားျပတိုက္စားေနတာကို ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔အစည္းက သိေတာ့ အေရး ယူမယ္လုပ္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ သူတို႔အဖြဲ႔က နယ္ေျမခ်င္းထပ္လ်က္ (ဒီေနရာမွာ နယ္ေျမခ်င္း ထပ္တယ္လို႔ေျပာရတာ ကေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔အစည္း အားလံုးနီးပါးဟာ လူမ်ိဳးစုေတြကို အေျခခံထားတာေၾကာင့္ နယ္ေျမေတြဟာ ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ထပ္ေနတတ္တာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ နယ္ေျမ သို႔မဟုတ္ ေက်းရြာတရြာကို သူပိုင္တယ္၊ ငါပိုင္တယ္ဆိုၿပီး သူေရာငါေရာ တျပန္တလွည့္စီ ဝင္အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာ၊ အခြန္ေကာက္ေနတာမ်ိဳးကို ဆို လိုပါတယ္။) အျခားအဖြဲ႔တဖြဲ႔ဆီမွာ သြားေပါင္းပါတယ္။
အဲဒီအျခားအဖြဲ႔က သူတို႔ကို (ဓားျပမွန္းသိေပမယ့္) လိုလိုလားလား လက္ခံပါတယ္။ နယ္ခံျဖစ္တဲ့ သူတို႔တေတြကို အားကိုးၿပီး နယ္ေျမ စိုးမိုးဖို႔ရယ္၊ ဒါနဲ႔တဆက္တည္း အခြန္ေကာက္ခံရရွိဖို႔ရယ္အတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဲဒီဓားျပေခါင္းေဆာင္ဟာ နာမည္ေရွ႕မွာ ဗိုလ္ဘြဲ႔ခံထားတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးထဲက ဗိုလ္တေယာက္ျဖစ္လာခဲ့ပါ တယ္။ ရန္သူ႔ထိုးစစ္အၿပီးမွာ အဲဒီဗိုလ္ရာထူးနဲ႔ပဲ ဒုကၡသည္စခန္းထဲ ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ရာထူးနဲ႔ ဒုကၡသည္ စခန္းထဲမွာေနရတာကို မေပ်ာ္ပိုက္ဖူးနဲ႔ တူပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္လႈပ္ရွားဆဲ တျခား ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔ တဖြဲ႔ထဲကို ဝင္ျပန္ပါတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႔ကလည္း ေနာက္ပိုင္းမွာ လက္နက္ကိုင္လႈပ္ရွားမႈ ဆက္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့၊ တခါ အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ ဓားျပတိုက္စားခြင့္လိုင္စင္ တရားဝင္ရရွိထားတဲ့ ဓားျပစစ္စစ္အဖြဲ႔တဖြဲ႔ထဲကို ဝင္သြားျပန္ပါတယ္။ သူ႔အတြက္ ဒီ့ထက္ အံဝင္ခြင္က်ျဖစ္တဲ့ေနရာ မရွိေတာ့ဘူးနဲ႔တူပါတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႔ထဲမွာ ၿမဲေနပါတယ္။က်ေနာ္ေတာ္လွန္ေရးထဲ မေရာက္ခင္တုန္းကလည္း ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚေဒသေအာက္ပိုင္း (ပင္လယ္နဲ႔နီးတဲ့အပိုင္း) မွာ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြ မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပိုင္း လက္နက္ပုန္းကိုင္ၿပီး နယ္ေျမဗိုလ္ေလးေတြ လုပ္ေနၾက သူေတြကို ေတြ႔ဖူးပါတယ္။ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚေအာက္ပိုင္းေဒသဟာ ဧရာဝတီျမစ္ရဲ႕ျမစ္ခြဲေတြ ယွက္ျဖာေနလို႔ ကၽြန္းကေလးေတြလို အစိတ္စိတ္အႃမႊာႃမႊာကြဲထြက္ေနပါတယ္။ က်ေနာ္ေတြ႔ရွိရသေလာက္ တကၽြန္းမွာ တဗိုလ္ မင္းမူပါတယ္။ မိုက္ဂုဏ္လည္းရွိ၊ ေငြေၾကးလည္းရွိ၊ ေဆြမ်ိဳးအုပ္လည္းေတာင့္၊ စကားအေျပာအဆိုလိမၼာပါးနပ္ၿပီး ေျပာရဲဆိုရဲလည္း ရွိတဲ့သူေတြဟာ လက္နက္ပုန္းေဆာင္၊ တပည့္လက္သားေမြး၊ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ အလြမ္းသင့္ ေအာင္ ေပါင္းႏိုင္ၿပီဆိုရင္ သူဟာ နယ္ေျမဘုရင္ေလးျဖစ္သြားပါၿပီ။
ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမမွာ (နယ္ေျမဆိုင္ရာေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔အစည္းမွာ တင္းက်ပ္တဲ့ က်င့္ဝတ္စည္းကမ္း၊ စစ္မွန္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးဦးတည္ခ်က္၊ ေတာ္လွန္ေရးဦးတည္ခ်က္နဲ႔အညီ ႏိုင္ငံေရးအရ ပညာေပးမႈေတြမရွိရင္၊ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ေတြ မေတာ္မတရားမလုပ္ႏိုင္ေအာင္ ထိန္းကြပ္ေပးဖို႔ အေျခခံေဒသလူထုႀကီးကို အာဏာ အပ္ႏွင္းမထားရင္) အဲဒီလို ဓားျပစိတ္ဓာတ္ရွိသူေတြဟာ ေတာ္လွန္ေရးထဲကို လြယ္လြယ္ေလး လွ်ိဳဝင္ၿပီး ေတာ္လွန္ေရးအမည္ခံ ဓားျပဗိုလ္ လုပ္စားလို႔ ရႏိုင္ပါတယ္။
အဲဒီလို အဖြဲ႔အစည္းမ်ိဳးမွာ ရန္သူ႔ဘက္ ေသနတ္ေျပာင္းလွည့္ၿပီး ပစ္တာခတ္တာ (ဒီေနရာမွာ စစ္တိုက္တယ္ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းကို က်ေနာ္မသံုးလိုပါ၊ စစ္ေရးစီမံကိန္းမရွိ၊ ရန္သူ႔တပ္ကို ေခ်မႈန္းၿပီး တတိုင္းျပည္လံုး လြတ္ေျမာက္ေအာင္ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲသြားေရးဆိုတဲ့ စစ္ေရးရည္မွန္းခ်က္ အရမဟုတ္ဘဲ ရန္သူကို လက္ဦးမႈယူ ေျခာင္းေျမာင္းတိုက္ခိုက္ေန႐ံုေလာက္သာလုပ္တာကို ေတာ္လွန္ေရးစစ္တိုက္ေနတယ္လို႔ က်နာ္မယူဆပါ) မ်ားမ်ားလုပ္၊ အခြန္ မ်ားမ်ားေကာက္ေပးႏိုင္ရင္ ဗိုလ္ျဖစ္လြယ္ပါတယ္။
အဲဒီလို ဗိုလ္မ်ိဳးေတြဟာ အခြန္ (ဝါ) စစ္ေအာင္ႏိုင္ေရးရန္ပံုေငြ ေကာက္ပါတယ္။ ဂိတ္မႉးေတြ၊ သစ္ေတာအခြန္ ေကာက္သူေတြ၊ ႏိုင္ငံျခား သစ္လုပ္ငန္းရွင္ေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရတဲ့ သူေတြဆိုရင္ ခ်မ္းသာသြားၾကပါတယ္။ ခ်မ္းသာမႈ အတိုင္းအတာကေတာ့ ဂိတ္အဝင္အထြက္ ကုန္စည္ပမာဏနဲ႔ သစ္လုပ္ငန္း ဘယ္ေလာက္ႀကီးသလဲဆိုတာေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ကြဲျပားျခားနားပါတယ္။ တခါတုန္းက သစ္လုပ္ငန္းမွာ တာဝန္က်တဲ့ ဗိုလ္တေယာက္ဟာ ခုၿမိဳ႕ေပၚမွာ ေရႊဆိုင္ႀကီး ဟည္းေနေအာင္ဖြင့္ထားတာကို လူတိုင္း ေမးေငါ့ေနၾကတယ္လို႔ ၾကားပါတယ္။ ဒီလူစားေတြကို ဓားျပစာရင္းထဲမွာ တို႔ထားရတာကေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ အဖြဲ႔အစည္း၊ လက္နက္နဲ႔အာဏာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေငြရွာလို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဓားျပစစ္စစ္ဘဝမွာေနရင္း ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ႕ လက္ခ်က္နဲ႔ ေခါင္းျပတ္သြားမယ့္အစား ေတာ္လွန္ေရးေရၿခံဳဘဝနဲ႔ ဓားျပတိုက္စားတာက ပိုဟန္က်မယ္လို႔ တြက္ပံုရပါတယ္။ အစိုးရစစ္တပ္ရဲ႕ရန္ေရာ၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြရဲ႕ရန္ေရာ ေၾကာက္ေနရတဲ့ဘဝထက္စာရင္ အႏၲရာယ္တဘက္ၿငိမ္းသြားတာေပါ့။
တခ်ိဳ႕အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ တခ်ိဳ႕နယ္ေျမေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ နဂိုကတည္းက ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓာတ္မရွိတာ သို႔မဟုတ္ ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓာတ္ခၽြတ္ၿခံဳက်တာေတြေၾကာင့္ အဲဒီလို လူစားေတြကို ဓားျပမွန္းသိရက္နဲ႔ ေငြရွာဖို႔ အတြက္ ေမြးထားတတ္ၾကပါတယ္။
တခါတုန္းက က်ေနာ္ ပင္လယ္ကမ္းေျခနယ္ေျမတခုကိုေရာက္လို႔ မနက္အိပ္ရာအထမွာ ဆိပ္ကမ္းက ပဲ့ခ်ိတ္စက္ေလွတစီးေပၚက လက္နက္ႀကီးလက္နယ္ငယ္ေတြကိုင္ထားတဲ့ လူ (၅)ေယာက္ေလာက္ကို အမွတ္မထင္ ျမင္မိပါတယ္။ ယူနီေဖာင္းဝတ္ထားတာလည္း မဟုတ္ၾကေတာ့ ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္အျမင္မေတာ္စရာပါ။ ႐ုပ္ ေတြကလည္း လူမိုက္ပံုေတြ၊ ဝတ္ထားတာကလည္း ႐ုပ္ရွင္ထဲက လူၾကမ္းေတြနဲ႔ တပံုတည္းပါပဲ။ “ခင္ဗ်ားလူေတြ ၾကည့္ရတာ ႐ုပ္ရွင္ထဲက လူၾကမ္းေတြနဲ႔ တူလိုက္တာဗ်ာ” လို႔ က်ေနာ္က၊ နယ္ေျမတပ္မႉးကိုေျပာေတာ့ “တူမွာေပါ့ ဗ်ာ၊ ဓားျပေတြပဲဟာ၊ ပင္လယ္ထဲထြက္ၿပီး အခြန္ေကာက္ဖို႔ သူတို႔ကို သံုးေနရတာ” လို႔ ျပန္ေျပာပါတယ္။ ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔ကို အသံုးခ်ေနသလဲဆိုတာ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္ မေဝခြဲတတ္ေပမယ့္ အဲဒီလိုလူေတြ (ငယ္သားေတြေရာ၊ တပ္မႉးပါ) ထဲက မေသလို႔က်န္ေနသူေတြမွန္သမွ်ဟာ ေတာ္လွန္ေရးအက်ပ္အတည္း ေတြ႔တဲ့အခ်ိန္မွာ လက္နက္ခ်သြားၾကတာကိုေတာ့ က်ေနာ္မွတ္သားမိပါတယ္။
ရန္သူ႔ထိုးစစ္ေၾကာင့္ မိမိနယ္ေျမအတြင္းပိုင္းမွာ သို႔မဟုတ္ နယ္စပ္မွာေနလို႔မရေတာ့တဲ့အခါမွာ လက္နက္ခ်သြားသူ ေတြရွိသလို၊ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲမွာ အမွီအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေနထိုင္ၾကသူေတြလည္းရွိပါတယ္။ ေငြရွာေပးဖို႔ ငယ္သားေမြးႏိုင္သူ တခ်ိဳ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြက ေငြရွာတဲ့လုပ္ငန္းကို ဆက္လုပ္ၾကပါတယ္။ ဒါကို ဓားျပတိုက္စားတယ္လို႔ပဲ ေျပာရပါလိမ့္ မယ္။ လူထုကို စည္း႐ံုးတာ၊ အလုပ္အေကၽြးျပဳတာဆိုလို႔ ဘာတခုမွမလုပ္ဘဲ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ သက္သက္ လက္နက္အားကိုးနဲ႔ ေငြရွာတာကို ဓားျပတိုက္စားတာလို႔ မေျပာရင္ တျခားေျပာစရာ စကားလံုးမရွိေတာ့တာ အမွန္ပါ။
အဖြဲ႔အစည္း နာမည္သံုးၿပီး ဒီလိုဓားျပတိုက္စားတဲ့ အလုပ္မ်ိဳးကို လုပ္ေပးမယ့္ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ရတဲ့ေငြထဲက အလံုးလိုက္အရင္းလိုက္ကို ေခါင္းေဆာင္ဆီအပ္ရတယ္ဆိုေပမယ့္ စာရင္းမရွိ အင္းမ ရွိ သံုးခ်င္ရာ သံုးခြင့္ရတာကို ေက်နပ္ၿပီး ငါေတာ္လွန္ေရးလုပ္ေနတာပဲလို႔ မိမိကိုယ္မိမိ ရမ္းသမ္းဂုဏ္ယူ ေနတတ္သူေတြဟာ ေနာက္ဆံုး ရန္သူ႔လက္ခ်က္နဲ႔ေသသြားတဲ့အထိ သူတို႔တေတြ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ လုပ္ေန တာလား၊ ဘယ္သူ႔အတြက္ အသံုးခ်ခံေနရတာလဲဆိုတာကို သိမသြားၾကရွာပါဘူး။
တခ်ိဳ႕နယ္ေျမေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ေတာ္လွန္ေရးထဲမွာ အေနၾကာလာတဲ့အခါ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြမွာ ရွိအပ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြ ခၽြတ္ၿခံဳက်လာၿပီး ရန္သူ႔ဆီမွာ လက္နက္ခ်အညံ့ခံလိုစိတ္လည္းမရွိတာေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးထဲမွာ ေတာပုန္းႀကီးေတြအျဖစ္နဲ႔ပဲ ရပ္တည္သြားၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအရ ေခါင္းေဆာင္မႈ ေပးႏိုင္ေတာ့တာလည္းမဟုတ္ေတာ့ လူဆိုးလူမိုက္ေတြေမြးပါတယ္။ ေငြရွာခိုင္းပါတယ္။ ေမြးထားတဲ့ တပည့္လက္သား လူမိုက္ေတြကလည္း ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ေတာထဲမွာ လက္နက္ကုိင္ၿပီး အသက္တေခ်ာင္း ရွင္သန္ေရးလုပ္တာေလာက္ပဲ နားလည္ထားေတာ့ ဓားျပတိုက္သလိုမ်ိဳး အခြန္ေကာက္ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး လိုတဲ့ေငြပမာဏကို အခြန္ပဏၰာအျဖစ္ ဆက္သပါတယ္။ (ေငြရွာေကာင္းလွပါခ်ည္ရဲ႕ဆိုတဲ့ တပ္မႉးတေယာက္က သူနဲ႔ အဆင့္ မတိမ္းမယိမ္း တပ္မႉးတေယာက္ကို “က်ေနာ္က ခင္ဗ်ားလိုစစ္တိုက္မေကာင္းေပမယ့္၊ ေငြေကာင္းေကာင္း ရွာႏိုင္တယ္ဗ်” လို႔ ရင္ေကာ့ေျပာဖူးေၾကာင္း ၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္။)
ေခါင္းေဆာင္ႀကီးျဖစ္သူက ရတဲ့ေငြကိုလက္ကိုင္ျပဳၿပီး သူ႔ရဲ႕ဘုန္းတန္ခိုးအာဏာစက္ကို ဆက္လက္တည္ၿမဲေန ေအာင္ ထိန္းထားပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးထဲက နယ္ေျမေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕မွာ ရွိတတ္တဲ့ ဓားျပေခါင္းေဆာင္လို လုပ္ရပ္မ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕နယ္ေျမတပ္မႉးႀကီးေတြ၊ နယ္ေျမေခါင္းေဆာင္ေတြဆိုရင္ စုမိေဆာင္းမိထားတဲ့ တိုက္ရာပါပစၥည္းေတြကို အရင္းအႏွီးျပဳၿပီး ျပည္ပႏိုင္ငံမွာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ (သားသမီး၊ ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာထဲက မ်က္ႏွာလႊဲလို႔ရမယ့္ လူယံု လူရင္းေတြထားၿပီး) လုပ္ေနတာ၊ အစုရွယ္ယာဝင္ထားတာေတြရွိေၾကာင္း ၾကားဖူးပါ တယ္။ ဘယ္သူမွ သူတို႔ကို ေဝဖန္ရဲၾကတာမဟုတ္ေတာ့ တိုးတိုးတိတ္တိတ္သာ ၾကားရတာပါ။
တခ်ိဳ႕နယ္ေျမတပ္မႉးေတြဆိုရင္ ဒီထက္ေတာင္ေျဗာင္က်ၿပီး ဓားျပအဖြဲ႔ေတြ ေထာင္ထားတယ္လို႔ေတာင္ သံသယရွိရ မယ့္ သူေတြျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ့္ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္တခ်ိဳ႕ကို တင္ျပပါမယ္။ တခါတုန္းက က်ေနာ္တို႔ရဲေဘာ္ (၃၊ ၄) ေယာက္ ရြာႀကီးတရြာကို ေရာက္လို႔ မၾကာခင္မွာဘဲ သက္လတ္ပိုင္းအရြယ္ ရြာလူႀကီးက ရြာထဲကို ရန္သူ႔စစ္ေၾကာင္းႀကီး ေရာက္လာေတာ့ မယ့္အေၾကာင္း သတင္းေပးၿပီး က်နာ္တို႔ကို ရြာျပင္ေတာထဲက ေခ်ာင္တေခ်ာင္မွာ ေနရာခ်ေပးပါတယ္။ ေနာက္ (၂) ရက္ေလာက္ၾကာမွ ရြာလူႀကီးေပၚလာပါတယ္။ ရန္သူ႔စစ္ေၾကာင္း ရြာထဲက ထြက္သြားၿပီးလို႔ မၾကာခင္မွာ လူအင္အား (၇ဝ) ေလာက္ရွိတဲ့ ဓားျပအဖြဲ႔ေရာက္လာေၾကာင္း၊ ေမာင္းျပန္ေသနတ္ေတြကိုင္၊ ယူနီေဖာင္းဝတ္ၿပီး ဗက္တံဆိပ္ေတြ တပ္ထားေၾကာင္း၊ သူတို႔လိုတဲ့ေငြပမာဏကို ေတာင္းယူၿပီးတဲ့အျပင္ ရြာထဲကေစ်းဆိုင္ေတြ မွာလည္း သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ ပစၥည္းမွန္သမွ်ကို ဆြဲယူသြားေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။
ရြာလူႀကီးေျပာပံုအရ သူ႔အဖို႔ ဒီလိုဓားျပအဖြဲ႔မ်ိဳးဟာ မဆန္းေတာ့သလိုပါဘဲ။ ရန္သူ႔တပ္ေတြေရာ ေတာ္လွန္ေရး လက္နက္ကိုင္တပ္ေတြပါ ေျခခ်င္းလိမ္ေနတဲ့ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ ဒီလိုဓားျပတပ္ႀကီးမ်ိဳး လႈပ္ရွားႏိုင္တာဟာ အံ့ၾသစရာ ပါ။ ဘယ္လိုဓားျပမ်ိဳးပါလိမ့္။ ရွိန္းဆာရာမို ေမာက္တဲ့ ကိုယ္ေပ်ာက္တပ္လို႔ေတာင္ ထင္စရာပါပဲ။
ဒီထက္အံ့ၾသစရာေကာင္းတာ ရွိပါေသးတယ္။ မၾကာခင္မွာ နယ္ေျမခ်င္းထပ္ေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းႏွစ္ခုရဲ႕ နယ္ျမကိုယ္စားလွယ္မ်ားက်င္းပတဲ့ ဓားျပႏွိမ္နင္းေရးေဆြးေႏြးပြဲတခုကို ေလ့လာသူအေနနဲ႔ က်ေနာ္တက္ခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ဘက္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားရဲ႕အတည္ျပဳခ်က္အရ ဓားျပအဖြဲ႔ဟာ ေတာလမ္းတေနရာမွာ ဂိတ္ဖြင့္ၿပီး အခြန္ေကာက္ေနေၾကာင္း သိရပါတယ္။ က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ အစည္းအေဝးဆံုးျဖတ္ခ်က္မွာ ဓားျပႏွိမ္နင္းေရး ကို ႏွစ္ဖြဲ႔ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မယ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဓားျပေတြရဲ႕ဂိတ္ကို ႏွစ္ဖြဲ႔ပူးေပါင္းတိုက္ခိုက္ဖယ္ရွားပစ္မယ္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ တဖြဲ႔ရဲ႕နယ္ေျမထဲကို အျခားတဖြဲ႔က ဝင္ေရာက္ျဖတ္သန္းမယ္ဆိုရင္ ဓားျပအဖြဲ႔နဲ႔ခြဲျခားလို႔ရေအာင္ သက္ဆိုင္ရာနယ္ေျမတပ္မႉးကို အသိေပးရမယ္ ျဖစ္ေၾကာင္းတို႔ ပါရွိပါတယ္။ ႏွစ္ဖြဲ႔စလံုးရဲ႕ကိုယ္စားလွယ္ေတြ တကယ္႐ိုး႐ိုးသားသား တက္တက္ႂကြႂကြ ေဆြးေႏြးေနၾကတာလို႔ က်ေနာ္ယံုၾကည္မိပါတယ္။
မၾကာပါ။ တေန႔ က်ေနာ္ရြာတရြာကို ျဖတ္သြားေနတုန္း အထက္မွာေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းတခုရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္က အိမ္တအိမ္ထဲကေန ထြက္လာၿပီး “ဆရာေရ၊ ဆရာနဲ႔ေတြ႔တာ အေတာ္ပဲဗ်၊ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔အစည္းက ၁/- အမိန္႔ ထုတ္လိုက္ၿပီဗ်၊ ဓားျပေတြကို လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးလိုက္တဲ့ အမိန္႔ေလ။ ေဖေဖာ္ဝါရီလကုန္အထိ လြတ္ၿငိမ္း ခ်မ္းသာခြင့္ေပးထားတာဆိုေတာ့ ဆရာေရ။ ႏွစ္လ အခ်ိန္ရေသးတယ္ဗ်။ ဆရာတို႔နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ေပါင္းၿပီး ဟတ္ဘိုင္ဟတ္ လုပ္လိုက္ၾကရေအာင္” လို႔ ခပ္ရႊင္ရႊင္ေလးေျပာပါတယ္။ သူ႔အဖြဲ႔ အစည္းကို သူျပန္သေရာ္ေနတဲ့ သေဘာလို႔ က်ေနာ္ နားလည္ခံစားမိပါတယ္။ သူက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းထြက္ပညာတတ္၊ စည္း႐ံုး ေရးမႉးတေယာက္ မို႔လို႔ မဟုတ္မတရား လုပ္တာကို မႏွစ္ၿမိဳ႕သူလို႔ ယူဆရပါတယ္။ သူေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူနဲ႔ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ တဘက္ အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။ သူ႔အဖြဲ႔အစည္းက ဒီလိုဒီလိုရွိေနေပမယ့္ သူကေတာ့ ႐ိုးသားတဲ့ ေတာ္လွန္ေရး သမား ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပလိုက္ျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ မၾကာပါဘူး။ ဓားျပေတြ လက္နက္ခ်တဲ့ အခမ္းအနားလုပ္တယ္လို႔ ၾကားပါတယ္။
တႏွစ္ေလာက္အၾကာမွာ ဓားျပေတြ တစခန္းထလာျပန္ပါတယ္။ ထူးျခားတာကေတာ့ နယ္ေျမခ်င္းထပ္ေနတဲ့ နယ္ေျမရဲ႕ အျခားတဘက္က လူမ်ိဳးတမ်ိဳးရဲ႕နယ္ေျမမွာပဲ ဓားျပတိုက္ ေတာ့ျခင္းပါပဲ။ ဓားျပအဖြဲ႔ဟာ ဘယ္လူမ်ိဳးရဲ႕ အဖြဲ႔လဲဆိုတာကို လူတိုင္းသိေနၾကပါတယ္။ ခံရတဲ့ လူေတြဘက္ကေျပာပါတယ္။ “မ်ိဳးခ်စ္ဓားျပ” ေတြပါတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ဓားျပအဖြဲ႔ဝင္အားလံုးဟာ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးတည္းလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ တဘက္လူမ်ိဳးရဲ႕ နယ္ေျမမွာ လႈပ္ရွားမယ္ဆိုေတာ့ သူခိုးလမ္းျပ နယ္ခံလူ လိုပါတယ္။ ပစ္မွတ္ထားခံရတဲ့ လူမ်ိဳးထဲက လူတခ်ိဳ႕ပါပဲ။ အဲဒီနယ္ခံလူက မိမိလူမ်ိဳးမ်ားအေပၚမွာ တဘက္ လူမ်ိဳးဓားျပေတြႏွိပ္စက္တာ (ဓားျပတိုက္႐ံုမကပါဘူး။ မိန္းကေလးေတြကိုပါ ဖမ္းေခၚသြားၿပီး မေတာ္မတရားျပဳပါတယ္။ ႐ိုက္ႏွက္သတ္ျဖတ္တာေတြေတာင္ လုပ္တတ္ပါ တယ္။) ကို မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ မၾကည့္ရက္ေတာ့တာ ေၾကာင့္လား၊ ၾကာရင္ ႏႈတ္ပိတ္ခံရေတာ့မွာကို ေၾကာက္လာမိ တာေၾကာင့္လားေတာ့ မသိပါ။ မိမိလူမ်ိဳးရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးတပ္ဖြဲ႔ထဲကို ေျပးဝင္ခိုလႈံပါတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့ အဲဒီလူမ်ိဳးရဲ႕ နယ္ေျမေခါင္းေဆာင္က “ဒီေကာင္ အသတ္ခံရမွာစိုးလို႔ တပ္ထဲမွာ ထည့္ထားရတယ္” လို႔ က်ေနာ့္ကို ေျပာျပပါတယ္။ဒီေတာ့ ဓားျပအဖြဲ႔မွာ ဘယ္သူေတြပါသလဲဆိုတာကအစ အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ အေၾကာင္းစံုကို တဘက္လူမ်ိဳးရဲ႕အဖြဲ႔ အစည္းက ေကာင္းေကာင္းသိသြားၿပီေပါ့။ ဓားျပတိုက္မႈေတြ စိပ္လာတာနဲ႔အမွ် ခံရတဲ့ဘက္ကလည္း ဓားျပႏွိမ္နင္းေရး စိတ္ဓာတ္ ျပင္းထန္လာပါတယ္။ သူတို႔လူမ်ိဳးထဲက ဓားျပဆိုရင္ ႏွိမ္နင္းရတာ ဘာခက္လိမ့္မလဲ။
က်ေနာ္အထက္မွာ တင္ျပခဲ့သလို ဓားျပအဖြဲ႔က ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔အစည္းကို အန္တုၿပီးမရပ္တည္္ႏိုင္ပါဘူး။ ဓားျပတိုက္မႈေတြကလည္း ခပ္စိပ္စိပ္ျဖစ္လာ၊ ဓားျပႏွိမ္နင္းေရးအတြက္လည္း တဘက္အဖြဲ႔အစည္းက သဲႀကီးမဲႀကီး ႀကိဳးပမ္းလာေတာ့ တေန႔မွာ ဓားျပဗိုလ္တေယာက္ကို ဖမ္းမိပါတယ္။ ႏွယ္ႏွယ္ရရ ဓားျပဗိုလ္္မဟုတ္ပါဘူး။ M72 ဒံုးပစ္ေလာင္ခ်ာ (၂) လက္ရယ္၊ Walkie-talkie စကားေျပာစက္ရယ္နဲ႔တကြ လက္ဝယ္ဖမ္းဆီးရမိတာပါ။
ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမမွာေတာ့ အမ်ားအားျဖင့္ ဓားျပမႈအတြက္ဆိုရင္ ေသဒဏ္ပါပဲ။ ဒီေတာ့ တဘက္အဖြဲ႔အစည္းက အဲဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ သူတို႔တပ္ထဲက ဗိုလ္ဘယ္သူ ဘယ္ဝါ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျပန္လႊတ္ေပးပါဆိုတဲ့အေၾကာင္း ဆက္သြယ္ လာပါတယ္။ ေနာက္က်သြားပါၿပီ။ ဓားျပကို စိတ္နာေနတဲ့သူေတြက ဒီဓားျပဗိုလ္ကို ေတြရာသခ်ဳႋင္း ဓားမဆိုင္း လုပ္ၿပီးပါၿပီ။ ဒါနဲ႔ပဲ ဓားျပအဖြဲ႔ရဲ႕ေခါင္းကိုင္ဖခင္ႀကီး သို႔မဟုတ္ ေခါင္းကိုင္ဖခင္ႀကီးေတြက ေနာက္တြန္႔သြားသလား မသိပါ။ ဓားျပရန္ ေအးသြားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။
ေနာက္တမ်ိဳးကေတာ့ နယ္ေျမတပ္မႉးႀကီးတဦးက သူ႔ရဲ႕ေရွတန္းတပ္ေတြကို မိမိနယ္ေျမရဲ႕အပ အျခားအဖြဲ႔ အစည္းရဲ႕ နယ္ေျမမွာ အခြန္ေကာက္ခြင့္ေပးျခင္းပါပဲ။ မိမိနယ္ေျမထဲမွာေတာ့ မိမိရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာန တာဝန္ရွိ သူေတြက ေကာက္ရပါတယ္။ ေရွ႕တန္းတပ္မႉးေတြက အျခားအဖြဲ႔အစည္းရဲ႕နယ္ေျမမွာ ေကာက္လို႔ရရွိသမွ် အခြန္ေငြရဲ႕တဝက္ ကို အဲဒီနယ္ေျမတပ္မႉးႀကီးဆီအပ္ရၿပီး က်န္တဝက္ကို တပ္အတြက္ သံုးခြင့္ရပါတယ္။ တပ္အတြက္ဆိုတာကလည္း တပ္မႉးအတြက္လို႔ ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုမက္လံုးမ်ိဳးနဲ႔ဆိုေတာ့ တပ္မႉးေလးေတြက အခြန္ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ေကာက္ၾကေတာ့တာေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ရန္သူက တပ္မေတြ အမ်ားအျပားသံုးၿပီး စစ္ဆင္ေရးလုပ္လာေတာ့ အဲဒီေရွ႕တန္းတပ္ေတြအားလံုး ရန္သူ႔ဆီမွာ ဒူးေထာက္အညံ့ခံ သြားခဲ့ၾကပါတယ္။ မိုက္ေပ့ တိုက္ရဲေပ့ ဆိုတဲ့ ဗိုလ္ေတြေပါ့။ တပ္စိပ္မႉးကအစ ဗိုလ္ဘြဲ႔ခံထားၾကသူေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဓားျပစိတ္ဓာတ္ေလာက္နဲ႔ ဓားျပမိုက္ရဲသလိုမ်ိဳး မိုက္ရဲသူေတြဟာ အက်ပ္အတည္းေတြ႔တဲ့အခါ ဆက္မမိုက္ရဲ ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ မ်က္ျမင္သင္ခန္းစာတခုပါ။
ဒီေနရာမွာ တ႐ုတ္ေတာ္လွန္ေရးအေတြ႔အႀကံဳနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အေနာက္တိုင္းပညာရွင္တဦးရဲ႕ ေရးသားခ်က္ေတြကို က်ေနာ္သြားသတိရမိပါတယ္။
ခ်န္ေကရွိတ္ အစိုးရရဲ႕ ရက္ရက္စက္စက္ႏွိပ္ကြပ္ခံရလို႔ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ေတာခိုတဲ့အခါ ခ်င္ကန္းေတာင္တန္း ေဒသကို အေျခစိုက္ပါတယ္။ တပ္နီေတာ္ကို တည္ေဆာက္တဲ့အခါမွာ နယ္ခံဓားျပဂိုဏ္းႀကီးတဂိုဏ္းကိုေတာင္ ေတာ္လွန္ေရးတပ္ဖြဲ႔ဝင္ျဖစ္လာေအာင္ စည္း႐ံုးပညာေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဓားျပအေနနဲ႔ခိုင္းစားဖို႔ ဟုတ္မယ္မထင္ပါ။ တပ္နီေတာ္ဟာ လူထုဆန္႔က်င္ေရးမလုပ္မိဖို႔၊ တင္းက်ပ္တဲ့စည္းကမ္းေတြကို လိုက္နာခဲ့တဲ့ ေတာ္လွန္ေရး တပ္မေတာ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ စစ္ေရးအရ ရန္သူ႔ထိုးစစ္ကို မလွန္ႏိုင္လို႔ ဆုတ္ခြာရတဲ့ ကမာၻေက်ာ္ ခရီးရွည္ခ်ီတက္ပြဲ ကာလမွာ သူတို႔မေရာက္ဖူး မေပါက္ဖူးတဲ့ လူမ်ိဳးစုေဒသေတြကိုေရာက္ေတာ့လည္း ျပည္သူေတြကို ေလးေလးစားစားဆက္ဆံခဲ့ၾကလို႔ ေရာက္ေလရာမွာ အမ်ားျပည္သူေတြရဲ႕ ေထာက္ခံအားေပးမႈကိုရခဲ့ပါတယ္။
သာဓကအေနနဲ႔ ေဖာ္ျပရရင္ ခ်န္ေကရွိတ္ရဲ႕ ကူမင္တန္တပ္ေတြ၊ စစ္ဘုရင္ေတြရဲ႕ တပ္ေတြဝင္မွာကို လံုးဝလက္မခံတဲ့ တိဘက္နယ္ တနယ္ကဆိုရင္ တပ္နီေတာ္ကို လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲႀကိဳဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာဆိုရင္ တပ္နီေတာ္ဟာ ရန္သူရဲ႕လိုက္လံတိုက္ခိုက္မႈေတြေၾကာင့္ မူလ (၁ဝဝ,ဝဝဝ) ေက်ာ္ေလာက္ အင္အားကေနၿပီး (၂ဝ,ဝဝဝ) ေလာက္သာ က်န္ေတာ့တဲ့အေျခအေနကို ေရာက္ေနတာပါ။ ဒီေလာက္အထိ ဆင္းရဲက်ပ္တည္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ ျပည္သူလူထုဆီက လုယက္တာမ်ိဳး မလုပ္ခဲ့တာေသခ်ာပါတယ္။
အထက္မွာက်ေနာ္တင္ျပခဲ့တဲ့ ဓားျပတိုက္မႈျဖစ္ရပ္ေတြက ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ ေတာ္လွန္ေရးမ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ၿပီး ဓားျပတိုက္စားတာေတြပါ။ ရန္သူစစ္အစိုးရ ဓားျပတိုက္တာကို အလူးအလဲခံစားေနရတဲ့ ျပည္သူေတြအေပၚ မိမိက ႏူရာဝဲစြဲ လဲရာသူခိုးေထာင္းဆိုသလို တဖက္တလမ္းကေန ဓားျပတိုက္တာဟာ နည္းနည္းေနာေနာ ျပစ္မႈ မဟုတ္ပါဘူး။ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ဆိုတာေတာင္ အခြန္ေကာက္ရာမွာ လူထုဆီက ဓားျပတိုက္သလိုအျပဳအမူမ်ိဳး မလုပ္သင့္ပါ။ ေတာ္လွန္ေရးအက်ိဳးစီးပြားနဲ႔ လူထုအက်ိဳးစီးပြားဟာ တထပ္တည္းျဖစ္ပါတယ္။ လူထုအက်ိဳးစီးပြားနဲ႔ ဆန္႔က်င္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာကို ေတာ္လွန္ေရးလို႔ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။
No comments:
Post a Comment