မင္းဟန္
(၁၇)
၁၉၇၂ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၁ ရက္ ေန႔တြင္ ေဒါက္တာ မိုက္ကယ္ အဲရစ္ႏွင့္ လက္ထပ္ ထိမ္းျမား လိုက္၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ႏွင့္ ေဒါက္ တာ မိုက္ကယ္ အဲရစ္၏ အိမ္ေထာင္ေရးက …..“သေဘာ တူညီမႈ” တခုႏွင့္ ျဖစ္သည္။ ေဒါက္တာ မိုက္ကယ္အဲရစ္က ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္အား လက္ထပ္ခြင့္၊ ခြင့္ပန္၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္က ေဒါက္တာ မိုက္ကယ္အဲရစ္အား …..
“က်မရဲ႕ ျပည္သူေတြက…. က်မကို လိုအပ္လာတဲ့အခါမွာ…. တာဝန္ဝတၱရားေတြကို ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ဖို႔ …. ခြင့္ျပဳေပးႏုိင္မလား…..”
ဟူ၍ ၾကိဳတင္သေဘာတူညီခ်က္ ရယူခဲ့ၿပီး၊ လက္ထပ္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ၁၉၇ဝ ဝန္းက်င္က ျဖစ္သည္။ ေဒါက္တာ မိုက္ကယ္အဲရစ္က ၿဗိတိသွ်လူမ်ဳိး ျဖစ္သည္။ ေအာက္စဖို႔ တကၠသိုလ္ ပညာရပ္ဝန္းမွ သုေတသီ ပညာရွင္တဦး….။ ဗုဒၶဘာသာအား သက္ဝင္ယံုၾကည္ၿပီး၊ ေျမာက္ပိုင္း ဗုဒၶဘာသာဟုေခၚသည့္ မဟာယနဗုဒၵဘာသာႏွင့္ လူမႈေရး…၊ ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ သမိုင္းေၾကာင္းအား အထူး ျပဳေလ့လာ ေန သည့္ သုေတသနပညာရွင္…..။ ေဒါက္တာ မိုက္ကယ္အဲရစ္က သူ၏ ေတြ႔ရွိခ်က္မ်ားကိုလည္း စာအုပ္စာတမ္းမ်ား ေရးသား၍ ထုတ္ေဝ ခဲ့သည္။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသည့္ေနာက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ခင္ပြန္းရွိရာ “ဘူတန္” သို႔ လိုက္သြား၏။ ေဒါက္တာ မုိက္ကယ္ အဲရစ္က ဘူတန္္တြင္ ဘူတန္ဘုရင္၏ သားေတာ္၊ သမီးေတာ္မ်ားအား စာသင္ေပးသည့္ ေက်ာင္းဆရာ……။ ၿပီးလွ်င္ ဘူတန္အစိုးရ၏ ဘာသာျပန္ ဌာနတြင္လည္း အၾကီးတန္းအရာရွိအျဖစ္ အလုပ္ဝင္၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဘူတန္သို႔ ေရာက္ၿပီး၊ မၾကာ……။ ဘူတန္ ႏိုင္ငံျခားေရး႐ံုးတြင္ ကုလသမဂၢေရးရာ အၾကံေပးအရာရွိအျဖစ္ အလုပ္ရ၏။ ထုိစဥ္က….. ဘူတန္ဘုရင္မွာ “ဂ်င္မီဆင္ရီဝမ္ခြ်တ္” ျဖစ္ သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ထက္ ၁ဝ ႏွစ္မွ်ငယ္သည္။ သက္ေတာ္ ၁၇ ႏွစ္သာ ရွိေသးသည့္ မင္းပ်ဳိမင္းလြင္ေလး…..။
ဘူတန္တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ ၁ ႏွစ္မွ်ေနခဲ့ၿပီး အဂၤလန္သို႔ ျပန္ခဲ့ၾက၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သားဦး ကိုယ္ ဝန္ ႏွင့္…။ အဂၤလန္သို႔ ျပန္ေရာက္ၿပီးမၾကာ …. သားဦးအား ဖြားျမင္၏။ ၁၉၇၃ ခု…..။ သားအား…. “ျမင့္ဆန္းေအာင္” ဟူ၍ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္က ျမန္မာလို အမည္ေပး၏။ ဒုတိယေျမာက္သားငယ္အား ၁၉၇၇ ခုႏွစ္တြင္ ေမြးဖြားသည္။ အဂၤလန္မွာပင္ ေမြး၏။ ေဒၚ ေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ ငယ္စဥ္ကပင္ ေရနစ္၍ ေသဆံုးခဲ့သည့္ သူ႔အကို ကိုေအာင္ဆန္းလင္းအား တမ္းတသတိရေနဆဲျဖစ္မည္။ ထို႔အ တြက္ သူ၏သားငယ္အား ဗမာလို အမည္ေပးရာတြင္ အကို၏ အမည္ကိုပင္ ေပးခဲ့၏။ “ေအာင္ဆန္းလင္း”…..။
ေအာက္စဖုိ႔ဒ္ရွိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေနအိမ္က ….စာအုပ္စာတမ္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနသည္။ စာအုပ္မ်ားက စင္မ်ားေပၚ၌ …. သပ္သပ္ ရပ္ရပ္၊ စီစီရီရီ…..။ အဂၤလန္ရွိ ေန႔ရက္မ်ားတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ မိခင္တဦး၏ တာဝန္၊ ဇနီးသည္တေယာက္၏ ဝတၱရား တုိ႔ အား ေက်ပြန္စြာ ထိန္းသိမ္းရင္း….. ေအာက္စဖို႔တကၠသိုလ္ “ေဘာ့ဒ်လီယန္” စာၾကည့္တိုက္တြင္ ျမန္မာစာအုပ္၊ စာတမ္းမ်ား၊ ေပပု ရ ပိုက္မ်ားအား ကတ္တေလာက္ ျပဳစုသူပညာရွင္တဦးအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ေသး၏။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မည္မွ်ပင္ မိသားစုတာဝန္၊ အလုပ္တာဝန္မ်ားႏွင့္ မ်ားေစကာမူ ႏွစ္စဥ္လိုလုိပင္ သူ႔မိသားစုႏွင့္အတူ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္၏။ ရသမွ်အခ်ိန္အား ရန္ကုန္တြင္ မိခင္ႏွင့္အတူ ျပန္၍ေနသည္။
(၁၈)
၁၉၇၉ ခုႏွစ္….။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ မိသားစုႏွင့္အတူ ရန္ကုန္သို႔ အလည္ေရာက္ေနၾက၏။ အမွတ္ ၅၄ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း ေနအိမ္က အင္း ယားကန္ႏွင့္ ထိဆက္ေနသည္။ အင္းယားကန္အား ျဖတ္တုိက္လာသည့္ ေလတြင္က ေရေငြ႔ႏွင့္ ႏွင္းမႈန္႔တို႔ႏွင့္….။ ေအးျမျမ။ ထုိ ေန႔က ….. မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚခင္ၾကည္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား မိတ္ေဆြတေယာက္ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးမည္ဟု ဆိုထား၏။ ဧည့္ သည္အလာအား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ သားအမိ …. ဧည့္ခန္းအတြင္းမွာပင္ ထုိင္ေစာင့္ေနၾက၏။ မၾကာ…..။ အသက္ ၆ဝ ေက်ာ္ခန္႔ ရွိမည့္ အမ်ဳိးသားၾကီးတဦး အိမ္ေရွ႕တံခါးဝသို႔ ေရာက္လာသည္။ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚခင္ၾကည္က ထုိင္ေနရာမွထၿပီး ဧည့္သည္အား ခရီးဦး ၾကိဳ၏။ ၿပံဳး၍ ႏႈတ္ဆက္၏။
“စုစု …. ဒါ ဦးအုန္းျမင့္။ သမီးေဖေဖ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဟာင္းေတြေပါ့…..”
ေဒၚခင္ၾကည္က ဧည့္သည္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား မိတ္ဆက္ေပး၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ….ၿပံဳး၍……
“ေတြ႔ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္….အန္ကယ္”
အားလံုး ဧည့္ခန္းအတြင္း ထုိင္လုိက္ၾကသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္…. ဖခင္ ဦးေအာင္ဆန္း၏ မိတ္ေဆြရင္းတဦးႏွင့္ သိကြ်မ္းခြင့္ ရခဲ့ၿပီ။
သခင္အုန္းျမင့္ (သို႔မဟုတ္) သတင္းစာဆရာၾကီး တိုးတက္ေရး ဦးအုန္းျမင့္….။ အခန္းအတြင္း တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ စကား မဆက္ၾက….။ သခင္အုန္းျမင့္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား အကဲခတ္ေန၏။
ပိန္၍ေသးသြယ္ေသာ ခႏၶာကိုယ္တြင္ ….ဗမာအမ်ဳိးသမီး အဝတ္အစားအား ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္၊ ေသေသသပ္သပ္ ဝတ္ထား၏။ လက္ဝတ္ ရတနာ ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ႏွင့္မဟုတ္….. သေရၾကိဳးပတ္ လက္ပတ္နာရီေလးႏွင့္ ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္း ျဖစ္ေနသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား သခင္အုန္းျမင့္၏ အျမင္တြင္ အံ့ၾသေနသည့္ဟန္က အထင္းသား…..။
(၁၉)
၁၉၈ဝ ခုႏွစ္အတြင္း သခင္အုန္းျမင့္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ အမွတ္ ၅၄ ေနအိမ္၌ ထပ္မံ၍ ဆံုေတြ႔၏။ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းမွာပင္ ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူမသိလိုသည့္ သူမဖခင္အေၾကာင္းမ်ားအား ေမး၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သိလုိသည္မ်ားက အေၾကာင္း အ ရာစံုသည္။
ကိုေအာင္ဆန္း၏ ေက်ာင္းသားဘဝ…။
ေက်ာင္းသားဘဝက အေပါင္းအသင္းမ်ား….။ ကိုႏု၊ ကိုလွေဖ( ဗိုလ္လက္်ာ)၊ ကိုအုန္း၊ ကိုေက်ာ္ၿငိမ္း….တို႔ အေၾကာင္း။ တဦးခ်င္းစီ သေဘာသဘာဝႏွင့္ စိတ္ေနစိတ္ထားမ်ား….။ ၿပီးလွ်င္ …. ကိုယ္က်င့္တရား၊ စာရိတၱကအစ …. ႏႈိက္ႏႈိက္ခြ်တ္ခြ်တ္ ေမး၏။ အေသးစိတ္၏။ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ေမးသည္။ ၿပီးလွ်င္…. ေက်ာင္းသားသမဂၢမွ ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးသို႔ ေမးခြန္းမ်ားက ကူးခဲ့၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း ေမး၏။ သခင္အုန္းျမင့္ကလည္း စိတ္ရွည္ရွည္ႏွင့္ေျဖ၏။ ျဖတ္သန္းခဲ့သည့္ သမိုင္းေခတ္မ်ား…..။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ဖခင္ ေက်ာင္းသားကိုေအာင္ဆန္းႏွင့္ ပတ္သက္၍မူ သခင္အုန္းျမင့္က သူျမင္ခဲ့သည့္ ကိုေအာင္ဆန္းအား ဤသို႔ မွတ္ခ်က္ျပဳ၏။
“တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းေတာ္သားပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေကာ့စမစ္တစ္ ဟဲရားကရင္မ္ တုိ႔ႏွင့္ေဝးစြ၊ အုန္းဆီပင္ ေတြ႔ဖူးဟန္မတူေသာ စုတ္ဖြားဖြားဆံပင္၊ ၾကမ္းေပ့ဆုိေသာ ေကာ္လာမပါသည့္ ပင္နီေရာင္မြဲမြဲ ရွပ္လက္တို အေရာင္မေျပာင္းေသာ ေၾကးနီေရာင္ ဘန္ေကာက္လံုခ်ည္ကို တုိတုိဝတ္ဆင္လ်က္ အၿမီးပုိင္းပါးလ်က္ရွိေသာ ေလယာဥ္ပံုဖိနပ္ႏွင့္ သခင္ေပါက္စ ကိုေအာင္ဆန္းကို ျပန္၍ျမင္ေယာင္မိသည္။ မ်က္ႏွာထားမွာမူ ႐ႈသိုးသိုး။ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားဆို၍ ယံုႏုိင္စရာမရွိေသာ ကိုေအာင္ဆန္းကို တကၠသိုလ္ ပဲခူးေက်ာင္းေဆာင္တြင္ စ၍ေတြ႔ရေပသည္။ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ သခင္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ မၾကာခဏ ေတြ႔ရသည္။ ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးသို႔ မၾကာမၾကာ ေပါက္ခ်လာသည္။ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္စိုးႏွင့္ က်ေနာ္တို႔ သံုးဦး ေနေသာ အိမ္သို႔လည္း လွည့္၍လွည့္၍ လာတတ္ေလသည္။ က်ေနာ္တို႔ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုတုိင္း တျခားစကားမေျပာ၊ လြတ္လပ္ေရးအေၾကာင္းကိုသာ ေျပာသည္။ အခ်ိန္နာရီရွိသမွ် လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အၿမဲတမ္း အလုပ္လုပ္ဖို႔ စိတ္ေစာေနသည္”
(၂၀)
၁၉၈၄ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္သို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျပန္ေရာက္သည့္ရက္မ်ားက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အဖို႔ မိခင္ႏွင့္ပင္ အတူမေနအား….။ ေန႔စဥ္လုိလုိပင္ တပ္မေတာ္ ေမာ္ကြန္းတုိက္သို႔သြားၿပီး “ဂ်ပန္ေခတ္ Statement” မ်ားအား လက္ေရးႏွင့္ ကူးယူေနခဲ့ရသည္။ သခင္အုန္းျမင့္ႏွင့္ပင္ ေအးေအးလူလူ ေတြ႔ၿပီး စကားမေျပာျဖစ္ေသး….။ ထုိေန႔က သခင္အုန္းျမင့္ ၅၄ ေနအိမ္သို႔ လာမည္ဟု သိရသျဖင့္ ….ေမာ္ကြန္းတုိက္သို႔ မသြားဘဲ ….အိမ္မွာပင္ စာဖတ္ၿပီး သခင္အုန္းျမင့္အား ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့၏။ ဧည့္ခန္း၌ ထုိင္မိသည္ႏွင့္ …..သခင္အုန္းျမင့္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား သတင္းစာျဖတ္ပိုင္းေလးတခု ေပး၏။ ႏွစ္ကာလ မည္မွ်ၾကာခဲ့ၿပီမသိ…..။ ျဖတ္ပိုင္းစာရြက္ေလးက ဝါက်င္က်င္ႏွင့္ ေဖ်ာ့၍ေနၿပီ။
၁၉၃ဝ ခုႏွစ္တြင္ ကိုေအာင္ဆန္း ေရနံေခ်ာင္း အမ်ဳိးသားေက်ာင္းမွ ၇ တန္းတြင္ စေကာလားရွစ္ ရရွိသည့္အခါ ေရႊတံဆိပ္ ခ်ီးျမႇင့္သည့္ သတင္းျဖတ္ပိုင္းေလး ျဖစ္သည္။ ထုိစဥ္က အမ်ဳိးသား ပညာေရးမဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပပါရွိထားခဲ့သည္။ သူမ ဖခင္၏ ေရႊတံဆိပ္ဆု ရရွိသည့္ သတင္းျဖတ္ပိုင္းေလးအား ကိုင္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွ သခင္အုန္းျမင့္ကို ေျပာသည္။
“ အန္ကယ္ စုလည္း ေျပာမယ္ေျပာမယ္နဲ႔ ေမ့ေနတာ….မေျပာျဖစ္ဘူး….။ စု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ထားၿပီးၿပီ။ ဗမာျပည္မွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း (Educational Foundation) ဆိုၿပီးေတာ့ မတည္မယ္။ ပညာထူးခြ်န္ရဲ႕သားနဲ႔ ေငြေရးေၾကးေရးေၾကာင့္ အထက္တန္းပညာ မသင္ႏုိင္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ႏိုင္ငံျခားမွာသြားၿပီး ပညာမသင္ႏုိင္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို အေထာက္အကူေပးဖို႔ စု…လုပ္မယ္။ ေမေမသေဘာတူရင္ အဲဒီ (Foundation) ကို ဒီအိမ္မွာ၊ ဒီေနရာမွာ ဒီၿခံထဲမွာပဲ ထားၿပီးေတာ့ ႐ုံးဖြင့္ၿပီးေတာ့ လုပ္မယ္”
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က မိခင္ျဖစ္သူဘက္သို႔ လွည့္ၿပီး စကားအား အဆံုးသတ္လိုက္၏။ ေဒၚခင္ၾကည္က စိတ္အားထက္သန္စြာ ေျပာေနသည့္ သမီးျဖစ္သူ၏ စကားအား ၿငိမ္၍နားေထာင္ေန၏။ ေဒၚခင္ၾကည္သည္ တစံုတရာအား ေလးေလးနက္နက္ ေတြးေနသည္။ ၿပီးလွ်င္ ….ေဒၚခင္ၾကည္က သခင္အုန္းျမင့္အား…..
“သခင္အုန္းျမင့္ေရ …. က်မစဥ္းစားထားတဲ့ အစီအစဥ္ေလးကို ေျပာခ်င္လို႔ …. တိုင္ပင္တာလဲပါတာေပါ့”
သခင္အုန္းျမင့္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဆက္ေျပာလာမည့္ ေဒၚခင္ၾကည္၏ စကားအား…..ၿငိမ္၍နားစြင့္ေနၾကသည္။
“က်မတို႔ႏုိင္ငံရဲ႕ အေျခအေနဟာလည္း တႏွစ္ၿပီးတႏွစ္ က်ပ္တည္းၿပီးရင္း က်ပ္တည္းလာတယ္ေလ။ အဲ့ဒါ က်မကို လစဥ္ ႏုိင္ငံေတာ္က ေထာက္ပံ့ေနတဲ့ ေထာက္ပံ့ေငြ ၅ဝဝဝ ကို တဝက္ပဲ ယူေတာ့မယ္ ….. သခင္အုန္းျမင့္ေရ….. က်န္တဝက္ကိုေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္ကိုပဲ ျပန္လႉလိုက္ေတာ့မယ္လို႔ က်မစဥ္းစားထားတယ္။
သခင္အုန္းျမင့္က မည္သို႔မွ် ျပန္၍မေျပာ….။ သခင္ေအာင္ဆန္း၏ကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္ကိုသာ ေငး၍ၾကည့္ေနမိသည္။ သူမိခင္ျဖစ္သူ၏ ေဘးတြင္ ထုိင္ေနသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္လည္း မည္သို႔မွ် စကားမဆို၊ ၿငိမ္၍ေနသည္။ တခုခုအား ေလးေလးနက္နက္ ၿငိမ္၍ ေတြးေတာေနသည္။ ဧည့္ခန္းအတြင္း တိတ္ဆိတ္၍ ေနသည္။ ၿပီးလွ်င္ ျပန္လည္၍ သက္ဝင္လာၾကသည္။ သမုိင္းေခတ္ တေခတ္၏ စာမ်က္ႏွာအစ…..။
အိမ္အမွတ္ ၅၄ ဧည့္ခန္းေဆာင္ ေဆြးေႏြးပြဲက တစ…..တစႏွင့္ အႏွစ္သာရ ျပည့္ဝ၍လာသည္။ ခ်ဳပ္ရလွ်င္မူ …. “တုိင္းျပည္အေျခအေနက တေန႔ထက္တေန႔ တိုး…တိုးၿပီး ဆိုးလာၿပီ။ တုိင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းမွ …..သာယာဝေျပာမည္။ တိုင္းျပည္ေရာ … တုိင္းျပည္ထဲက လူေတြပါ သာယာဝေျပာဖို႔ လုိမည္။ အားလံုးသာယာဝေျပာဖို႔ရာက …. အေျခခံသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး….။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖို႔အတြက္ ….တေန႔ေန႔ … တခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ သမိုင္းက ေတာင္းဆိုလာမည္။ ထုိအခါတြင္…. စိတ္ေကာင္း၊ ေစတနာေကာင္း ရွိတဲ့သူေတြ၊ တုိင္းျပည္ေကာင္းက်ဳိး သယ္ပိုးခ်င္တဲ့သူေတြ၊ တုိင္းျပည္ကို ခ်စ္တဲ့သူေတြ၊ တကယ့္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ရွိတဲ့ သူေတြ …..။ ထုိထုိေသာ သူတို႔ဟာ ႏုိင္ငံေရးထဲမွာ ပါဝင္လာၾကရမယ္”
ဤသုိ႔ ၅၄ ၏ ဧည့္ခန္းေဆာင္ ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ သခင္အုန္းျမင့္အၾကား Understanding ရခဲ့၏။ သံုးဦးစလံုးက သိေနၾက၏။ မလုပ္ရင္မျဖစ္ေတာ့…..။ ဝင္၍ တခုခု လုပ္ၾကရေတာ့မည္ဟူ၍……။
No comments:
Post a Comment