စစ္၀ါဒီေၾကာင့္အက်ပ္အတည္းနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေနရသည့္ျမန္မာႏုိင္ငံ

ညီညီခ်မ္း

ႏုိင္ငံ တႏုိင္ငံတြင္ ႏုိင္ငံသား အခြင့္အေရး ဆုံးရႈံး လာလွ်င္ ထုိႏုိင္ငံ အတြင္း မွီတင္း ေနထုိင္ၾကေသာ ျပည္သူ မ်ားမွာ စား၀တ္ေ နေရး အ ၾကပ္အတည္း၊ လူမႈေရး အခက္ အခဲမ်ားႏွင့္ ႀကဳံရ ေလ့ရွိသည္။ ျမန္မာ ႏုိင္ငံတြင္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ စစ္တပ္မွ အာဏာ သိမ္းၿပီး ေနာက္ ယေန႔ အထိ ျပည္သူ လူထုမွာ စား၀တ္ ေနေရး၊ လူမႈေရး အခက္ အခဲမ်ားႏွင့္ ရင္ဆုိင္ ေနရသည္မွာ လူတုိင္း အသိပင္ ျဖစ္သည္။ ထုိနည္း တူ စြာျပည္တြင္း စစ္ႏွင့္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ား ၏ ႏုိင္ငံေရး ျပႆနာ သည္လည္း ေျဖရွင္း၍ မရေသး သည့္ အေျခ အေနတြင္ ရွိေနသည္။


ယခုကဲ့သုိ႔ အေျခအေန ဆုိးမ်ားႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေနရသည့္ အဓိက အေၾကာင္းအရင္းမွာ ေအာက္ပါအတုိင္း ေလ့လာေတြ႕ရွိရ သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ၁၉၄၇ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ သေဘာတူညီခ်က္အရ ျပည္တြင္း ႏုိင္ငံေရး ကိစၥရပ္မ်ားကုိ ေျဖရွင္းႏုိင္သည့္ အလားအလာ ေကာင္းမ်ားရွိခဲ့ေသာ္လည္း အစုိးရအဆက္ဆက္မွ ညီရင္းအစ္ကို တုိင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း ၫွိႏႈိင္း အေျဖရွာနည္းကုိ အသုံးမျပဳဘဲ စစ္အင္အားသုံး အျပဳတ္တုိက္ေရးကုိ သုံးခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့့္ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔အတူ ျပည္တြင္းစစ္မီး ေတာက္ေလာင္လာခဲ့သည္။ အလားတူ ႏုိင္ငံသား ျပည္သူတုိ႔၏ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆုိခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ အသင္းအပင္းဖြဲ႔စည္းခြင့္ အစရွိသည့္ အေျခခံ အခြင့္အေရးမ်ား ပိတ္ပင္ခဲ့ျခင္းႏွင့္ လူမႈေရး အေထြေထြအၾကပ္အတည္းမ်ားေၾကာင့္ (၈၈၈၈) အေရးေတာ္ပုံ ေပၚေပါက္လာခဲ့ရသည္။

၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္းန အ ဖ စစ္အစုိးရ၏ ႏုိင္ငံေရး ဦးတည္ခ်က္တရပ္ျဖစ္သည့္ “ အမ်ဳိးသားျပန္လည္ စည္းလုံးညီၫြတ္ ေရး” ေၾကြးေၾကာ္သံကုိ သုံးသပ္ရာတြင္ အမ်ဳိးသား စည္းလုံးညီၫြတ္ေရးအတြက္ တုိင္းရင္းသား အင္အားစု မ်ားႏွင့္ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုမ်ားတုိ႔က သုံးပြင့္ဆုိင္ ေဆြးေႏြးအေျဖရွာေရးကုိ အစဥ္တစုိက္ ေတာင္းဆုိ ႀကဳိးပမ္းခဲ့ ၾကသည္။ ႀကဳိးပမ္းေနဆဲလည္းျဖစ္သည္။ ဤေျဖရွင္းနည္းကုိ ကုလသမဂၢကလည္း ေထာက္ခံအားေပးသည္။ တဖန္ ေတြ႔ဆုံ ေဆြးေႏြးေရး အေျခခံ သေဘာတရားကုိ သုံးသပ္ရာတြင္လည္း ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးသည္္ အျပစ္ေပး အေရးယူျခင္း မဟုတ္ေပ။ ၫွိႏႈိင္းအေျဖရွာျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ တဖက္ကုိနာေစၿပီး အျခားတဖက္ကုိ အသာရေစသည့္ နည္းလမ္းလည္း မဟုတ္ေပ။ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာၫွိ၍ အေျဖရွာရမည္ပင္။ ဒါဆုိလွ်င္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးျခင္းသည္သာ အမ်ဳိးသားျပန္လည္ စည္းလုံးညီၫြတ္ေရး၏ အေကာင္းဆုံး ေျဖရွင္းနည္း မဟုတ္ပါေလာ။ ယခုအေျခအေနတြင္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚ မလုိက္နာသူသည္ မည္သူနည္း။ ဤကဲ့သုိ႔ မလုိက္နာသူသည္ အမွန္တကယ္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္ စည္းလုံးညီၫြတ္ေရး လုိလားပါရဲ့လားဟု ေမးခြန္းထုတ္လွ်င္ န အ ဖ စစ္အစုိးသာ ျဖစ္ေၾကာင္း အေျဖေပးရေပလိမ့္ မည္။

န အ ဖ အစုိးရ၏ “ ခုိင္မာသည့္ ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒသစ္ ေပၚေပါက္လာေရး” ေၾကြးေၾကာ္သံကုိ သုံးသပ္ရာတြင္- ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ ေပၚေပါက္ေရးအတြက္ လက္နက္ကုိင္ အပစ္အခတ္ရပ္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အပါအ၀င္ အျခား ဒီမုိကေရစီအင္အားစုႏွင့္ တုိင္းရင္းသားအင္အားစုမ်ား အမ်ဳိးသားညီလာခံတြင္ တက္ေရာက္ေဆြးေႏြး ခဲ့ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ အမ်ဳိးသားညီလာခံတြင္ လြတ္လပ္စြာ ေဆြးေႏြးခြင့္ မရသည့္အျပင္ တင္ျပေဆြးေႏြးခ်က္အခ်ဳိ႕လည္း ပယ္ ခ်ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ညီလာခံကုိယ္စားေတြ အမ်ဳိးသားညီလာခံမွ ႏႈတ္ထြက္သြားသည္။ ထုိနည္းတူစြာ
အပစ္ခတ္ရပ္ တုိင္းရင္းသား အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္သည့္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ သည္လည္း အမ်ဳိးသားညီလာခံမွ ႏႈတ္ထြက္ ခဲ့သည္။ ဤအခ်က္ကုိ ၾကည့္လွ်င္ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ မခုိင္မာေအာင္ မည္သူ လုပ္ေနကုိ ဆန္းစစ္ႏုိင္ပါသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ သတင္းပတ္က အဓမၼ လုပ္အားေပး ေစခုိင္းမႈႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ႏုိင္ငံတကာ အလုပ္သမားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ေထာက္ျပရသည့္ အေျခအေနကုိ ၾကည့္လွ်င္ ဖြဲ႔စည္းပုံတြင္ စစ္တပ္က မည္မွ် အသာစီးယူထားတာကုိ ခန္႔မွန္းၾကည့္ ႏုိင္ပါသည္။

လက္ရွိ စစ္အစုိးရ၏ “ ႏုိင္ငံေတာ္ တည္ၿငိမ္ေရး၊ ရပ္ရြာေအးခ်မ္းသာယာေရႏွင့္ တရားဥပေဒစုိးမုိးေရး” ေႂကြးေၾကာ္ သံကုိ သုံးသပ္ရာတြင္ ဖိႏွိပ္မႈေၾကာင့္ ျပည္သူလူထု၏ ေတာင္းဆုိဆႏၵျပမႈကုိ တားဆီးရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ၎တုိ႔ ၾသဇာလႊမ္းမုိးထားႏုိင္သည့္ ရန္ကုန္ႏွင့္ အျခားၿမဳိ႔ေတြမွာ ဗုံးေဖါက္ခဲြမႈ အမ်ဳိးမ်ဳိး ဖန္တီးၿပီး နယ္စပ္အေျခစုိက္ လက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔အစည္းအခ်ဳိ႔ကုိ စြပ္စြဲေျပာဆုိသည္။ ဤစြပ္စြဲခ်က္ ျဖစ္ႏုိင္သည္၊ မျဖစ္ႏုိင္သည္ကုိ အေျဖရွာၾကည့္ ရာတြင္ ေပါက္ကြဲမႈမ်ားမွာ ၎တုိ႔ၾသဇာလႊမ္းမုိးထားသည့္ ေနရာမ်ားတြင္သာ ျဖစ္သည္က မ်ားသည္။ ေပါက္ကြဲသည့္ ေနရာကုိ ေရာက္ရန္ လုံၿခဳံေရး အထပ္ထပ္ခ်ထားသည့္အျပင္ စစ္ေဆးမႈ အမ်ဳိးမ်ဳိးလည္း ရွိေသးသည္။ အျခားအတုိက္ အခံ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား လြယ္လြယ္နဲ႔ ၀င္ေရာက္ႏုိင္သည့္ အေနအထားလည္းမရွိ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကုိယ္ပုိင္ျပဌာန္း ခြင့္ႏွင့္ ဒီမုိကေရစီအခြင့္အေရးအတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ေနေသာ တုိင္းရင္းသားအင္အားစုမ်ားႏွင့္ ဒီမုိကေရစီ အင္အားစု မ်ား၏ လမ္းစဥ္ကလည္း အၾကမ္းဖက္လုိသည့္ ဦးတည္ခ်က္မရွိ။ မလႊဲမေရွာင္၍သာ လက္နက္ကုိင္ တုိက္ပြဲ၀င္ေနရျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသုိ႔ဆုိလွ်င္ ႏုိင္ငံေတာ္ ဆူပူ မတည္ၿငိမ္မႈ ျဖစ္ေအာင္ မည္သူေတြက လုပ္ေဆာင္ေနသည္ကုိ ညာဏ္ မ်က္စိနဲ႔ ေတြးၾကည့္ႏုိင္ပါသည္။

တရားစီရင္ေရး အေျခခံသည္္ လူတုိင္းတြင္ ဥပေဒစုိးမုိးမႈေအာက္တြင္ ရွိသည္။ ဥေပဒေရွ႕ေမွာက္တြင္ လူတုိင္း အခြင့္ အေရးတန္းတူ (equality is before the law)ရွိသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစုိးရေရာ အုပ္ခ်ဳပ္ခံ ျပည္သူမ်ားပါ ဥပေဒကုိ လုိက္နာရသည္။ တရားဥပေဒစုိးမုိးေရး အေဆာက္အအုံသည္ ဘက္လုိက္ျခင္းမရွိဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဖြဲ႔စည္းထား သည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။ သုိ႔ေသာ္ ယခု ျမန္မာႏုိင္ငံ ျဖစ္ရွိေနတဲ့ အေနအထားမွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြက ဥပေဒအေပၚ တြင္ရွိသည္။ ဆုိလုိသည္မွာ အမိန္႔အတုိင္း နာခံရၿပီး မည္သည့္ကိစၥမွ် မခ်ဳိးေဖါက္ရ။ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြက အေကာင္ အထည္ေဖၚ၊ ျဖစ္လုိသည့္ဆႏၵအတုိင္း အမိန္႔ထုတ္ျပန္သည္။ ျမန္မာ့ ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အား ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ ခ်ဳိးေဖါက္မႈျဖင့္ တရားစြဲဆုိၿပီး ၎အမႈ ရုပ္သိမ္းၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ ဆက္လက္ခ်ထားသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ အမႈလုိက္ေရွ႔ေန ဦးေအာင္သိန္းအား ေရွ႔ေနလုိက္ခြင့္လုိင္စင္ ပိတ္ပင္လုိက္သည့္အျပင္ အမႈလုိက္ေရွ႔ေန ဦးလွမ်ဳိးျမင့္၏ စနီး ေဒၚခင္ခင္ေအး အား အေၾကာင္းမဲ့ အလုပ္ျဖဳတ္လုိက္ သည္ကုိ ၾကည့္လွ်င္ မည္သူေတြ တရားဥပေဒ အေပၚတြင္ ရွိေနသည္။ မည္သူေတြက တရားဥပေဒစုိးမုိးေရးအား ခ်ဳိးေဖါက္ေနသည္ကုိ အထင္းအရွားေတြ႔ရွိႏုိင္ပါသည္။ စင္စစ္ န အ ဖ စစ္အစုိးရသာ ျဖစ္ေနပါသည္။

အထက္ပါအခ်က္မ်ားကုိ သုံးသပ္ၾကည့္လွ်င္ လူျမင္ေကာင္း၊ ဖတ္ေကာင္းေအာင္သာ ေဖၚျပထားေသာ ႏုိင္ငံေရး ဦးတည္ခ်က္မွာ လုပ္ငန္းအေကာင္အထည္ေဖၚမႈႏွင့္ ၃ ႏွင့္ ၄ ပမါ ေက်ာခုိင္းေနပါသည္။ ေၾကြးေၾကာ္သံက တရား ဥပေဒစုိးမုိးေရး၊ စစ္၀ါဒီက ဥပေဒအေပၚ လႊမ္းမုိးေနသမွ် ကာလပတ္လုံး ျမန္မာျပည္သူလူထုမွာ ယခုထက္ မုိမုိဆုိးရြား ေသာ အၾကပ္အတည္းမ်ားႏွင့္ ရင္ဆုိင္ႀကဳံေတြ႔ရမည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။