ကို(၂)
ကရင္နီ ဒုကၡၡသည္ အမွတ္ (၁) စခန္း နဲ႔႔ မလွမ္း မကမ္း မယ္ေဟာင္ေဆာင္ ခရုိင္ နန္းဆြယ္ေ က်းရြာ အနီးမွာ ရွိတဲ့ ကယန္း သာယာ ေက်း ရြာကေလး တရြာရွိ ပါတယ္။ အဲဒီ ေက်းရြာမွာ အမ်ားအားျဖင့္ ကယန္း လည္ပင္းရွည္ လုိ႔႔ေခၚၿပီး လူသိမ်ား ခဲ့တဲ့ ကရင္နီ မ်ဳိးႏြယ္စု တစုျဖစ္ တဲ့ ေၾကးကြင္းပတ္ ကယန္း လူမ်ဳိး ေတြေနထုိင္ ေနၾက ပါတယ္။
အရင္တႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္ကလုိပဲ သူတုိ႔ႏုိင္ငံျခားသားေတြလာရင္ ေရာင္းႏုိင္ဖုိ႔ ပေဒါင္မပုံေတြ၊ အထည္ေတြ၊ လည္ပဝါေတြ၊ လြြယ္အိတ္ေတြ နဲ႔ တျခားေသာ စိတ္ဝင္စားစရာ အရုပ္ေတြ တင္ေရာင္းေနစဲပါ။ ဒါေပမယ့္ ဆုိင္တုိင္းလုိလုိမွာ အၿမဲေစာင့္ေနတဲ့ ဆုိင္ရွင္ေတြ မရွိေတာ့ပါဘူး။
သူတုိ႔ေက်းရြာကုိ ဝင္လာတာနဲ႔ တိတ္ဆိတ္တဲ့ ညေနခင္းလုိပဲ လူေတြလည္း တေယာက္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ပဲ လမ္းေပၚမွာ ေတြ႔႔ရပါေတာ့တယ္။ အရင္တုန္းကဆုိရင္ ကယန္းသာယာေက်းရြာကုိ ဝင္လုိက္တာနဲ႔ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ ျပည့္နက္ေနတာေတြ႔ရပါတယ္။ ခုရာသီ ေလာက္ဆုိရင္ ႏုိင္ငံျခားသားေတြနဲ႔ျပည့္ေနၿပီးေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ လုိ႔႔ေတာင္ တုိး၊ တုိက္မိခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာက်ေတာ့ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ လာတာနည္းလာတယ္လုိ႔ သူတုိ႔ေျပာေနၾကတဲ့ၾကားပဲ တေယာက္မွကုိ မေတြ႔႔ေတာ့ပါဘူး။
သူတုိ႔႔ေတြဟာ တတိယႏုိ္င္ငံသြားခ်င္တဲ့သူရွိသလုိ မသြားခ်င္တဲ့သူေတြလည္းရွိေနပါတယ္။ မသြားခ်င္တဲ့သူေတြက ပေဒါင္ကုန္း ေခၚ ကယန္းသာယာေက်းရြာမွာပဲ ေနထုိင္ သြားမယ္လုိ႔႔ ဆုိပါတယ္။ ဆက္လက္ေနမယ္လုိ႔ဆုိေပမယ့္ သူတုိ႔ရဲ့ ယဥ္ေက်းမႈေတြ တစတစစီ ေျပာင္းလဲလာေနတာကုိ သတိျပဳမိပါတယ္။ ေနာက္တခုက ထုိင္းႏုိင္ငံေရး မတည္မၿငိမ္ျဖစ္လုိ႔႔ ႏုိ္င္ငံျခားသား ခရီးသြားဧည့္သည္အလာနည္း တဲ့အတြက္ ဆက္လက္ေနမယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔ေတြရဲ့ ေထာက္ပံ့ေၾကး ေရွ႕ေရးက စုိးရိမ္စရာႀကီး ျဖစ္ေနတာျဖစ္ၿပီး ေရရွည္တည္တံ့မႈႈမရွိေသးတဲ့ အေျခအေနမွာရွိေနတယ္လုိ႔႔ ေျပာဆုိသံေတြၾကားေနရပါတယ္။
သူတုိ႔႔ေတြဟာ တျခားလူမ်ဳိး၊ မ်ဳိးႏြယ္စုမ်ားထက္ထူးျခားပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ကယန္းအမ်ဳိးသမီးေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ့လည္ပင္းမွာ ေၾကးကြင္းကုိ ပတ္ထားသလို လက္ေတြ၊ ေျခေထာက္ေတြမွာလည္း ေၾကးကြင္းကုိ ပတ္ထားၾကပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီကယန္းလူမ်ဳိးေတြက ႏုိင္ငံျခားသားေတြကုိ အဓိက စြဲေဆာင္တဲ့၊ စိတ္ဝင္စားမႈရတဲ့လူမ်ဳိးျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ ဝင္ေရာက္လာႏုိင္ေအာင္ ထုိင္း အစုိးရက စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတခုအျဖစ္အဓိက ထားျပစားေနပါတယ္။
သုိ႔႔ေသာ္ ထုိင္းႏုိင္ငံေရးအေျခအေနမတည္ၿငိမ္လုိ႔ ဒီႏွစ္ ႏုိင္ငံျခားသား ၁၂.၇ သန္းပဲ ခရီးသြားဧည့္သည္ေတြက ထုိင္းႏုိင္ငံကုိ အလည္လာၾကပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ မွာဆုိရင္ ၁၄.၇ သန္းလာေရာက္ၾကရာကေန ၁၂.၇ သန္းေလ်ာ့့က်သြားတာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ထုိင္းႏုိင္ငံမွ အႀကံေပးအရာရွိ အႀကီးအကဲတေယာက္ျဖစ္တဲ့ Anake Srishevachart ကေျပာပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ႏုိင္ငံျခားသားေတြ မလာၾကေတာ့တာလဲ၊ ဆုိတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေဒသခံ ကယန္း အမ်ဳိသားတေယာက္ကေတာ့ “ႏုိင္ငံေရး မတည္ၿငိမ္တဲ့ တုိင္းျပည္တခု ကုိ ဘယ္သူေတြက သြားခ်င္မလဲ” ထုိင္းႏုိင္ငံ မတည္ၿငိမ္မၿငိမ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ မလာခ်င္ၾကေတာ့တာလုိ႔ ေျပာသြားတာပါ။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ တတိယႏုိင္ငံမသြားပဲနဲ႔ ပေဒါင္ကုန္း ေခၚ ကယန္းသာယာေက်းရြာမွာပဲ ေနထုိင္သြားမယ္ ဆုိတဲ့ ဦးလဒူကေတာ့ “ႏုိင္ငံျခားသားေတြ အလားနည္းတာက ေတာ့ ၾကက္တုတ္ေကြးေရာဂါစျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ေနာက္ေတာ့ အိမ္ရွင္ႏုိင္ငံ ထုိင္းႏုိင္ငံေပါ့ အနီနဲ႔ အဝါ ဆႏၵျပေနၾကတဲ့အတြက္ ႏုိင္ငံျခားသားေတြလည္း အလာနည္းတာ ေပါ့” လုိ႔႔ ေျပာပါတယ္။
မယ္ေဟာင္ေဆာင္ခရုိင္မွာ ေၾကးကြင္းပတ္ကယန္းလူမ်ဳိး ရြာ ၃ သုံးရြာရွိပါတယ္။ ေဟြပူကဲ၊ ေဟြစူေထာက္နဲ႔ ကယန္းသာယာေက်းရြာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကယန္း ေၾကးကြင္းပတ္ထားတဲ့ ရြာသုံးရြာစလုံးပဲ ႏုိင္ငံျခားသားေတြက အလာနည္းခဲ့တာပါ။
ႏုိင္ငံျခားသားေတြ အလာနည္းေပမယ့္ ေစ်းဆုိင္ေရာင္းေနတဲ့ ၈ ႏွစ္သားအရြယ္ ေဟြပူးကဲေက်းရြာေန ကေလးမေလးတေယာက္ကုိ ေမးၾကည့္ေတာ့ “က်မေက်ာင္းမတက္ခ်င္ဘူး၊ ေစ်းဆုိင္ေရာင္းရတာနဲ႔ စိတ္ေက်နပ္ေနပါၿပီ” လုိ႔႔ေျပာပါတယ္။
သူ႔႔အေမအေဖေတြကေတာ့ သ႔ူ႔ကုိ ေက်ာင္းထားဖုိ႔တုိက္တြန္းခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက ႏုိင္ငံျခားသားေတြလာလုိ႔႔ သူမအေမဆီက ရတဲ့အရုပ္ကေလးေတြ၊ အဝတ္ အထည္တခ်ဳိ႔ိ႔ကုိ ထုိင္ေရာင္းရတာနဲ႔ ေက်နပ္ေနတယ္လုိ႔႔ ဆုိပါတယ္။
သူမနဲ႔အတူ သူ႔႔ညီမေလးတေယာက္လည္း အလားတူပါပဲ၊ ဆုိင္ေရာင္းရတာေပ်ာ္တယ္လုိ႔႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြေတာင္ ငယ္ရြယ္တဲ့ ကေလး ေက်ာင္းမထားတာ “ႏွေမွ်ာစရာေကာင္းတယ္” လုိ႔႔ ေျပာေနၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ေမာင္ႏွမ ၂ ေယာက္က သူတုိ႔ရဲ့ရုိးရာဝတ္စုံေလးနဲ႔ အၿမဲဝတ္ဆင္ထားၾကတဲ့ ကယန္း အမ်ဳိးသမီးငယ္ေလးေတြပါ။
အခုတေလာ ကယန္း မိန္းခေလးေတြက ရုိးရာဝတ္စုံေလးေတြနဲ႔ အၿမဲဝတ္ဆင္ထားတာ သိပ္မေတြ႔႔လုိေတာ့ပါဘူး။ ထူးျခားတာကေတာ့ သူတုိ႔ရဲ့ေၾကးကြင္းေတြကုိ ျဖဳတ္ထားၾကတာ အေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႔႔ရပါတယ္။
ကယန္းသာယာေက်းရြာမွာ အႏွစ္ ၂ဝ လုံးလုံးလာေရာက္ေနထုိင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္တဲ့ အသက္ ၄ဝ အရြယ္ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ကုိ ေမးၾကည့္ပါတယ္။ “အမ်ဳိးသမီးငယ္ေတြက သီခ်င္းဆုိေနတာ သိပ္မၾကားေတာ့ဘူးေနာ္” သူမကေတာ့ “ အင္းေပါ့ အခုေခတ္ သားသမီးေတြက က်မတုိ႔ေခတ္ကလုိ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ထုိင္းစတုိင္လ္ တုေနၾကၿပီ။ ဂီတာတီးတတ္တဲ့လူဆုိလုိ႔ ေယာက္်ားေလး တေယာက္ ၂ ေယာက္စပဲ ရွိေတာ့တယ္”
ကယန္းအမ်ဳိးသမီးေရာ အမ်ဳိးသားေရာပါ ရုိးရာအစဥ္အလာအရ ဖန္တီးျပဳလုပ္ထားတဲ့ ဂီတေလးေတြရွိပါတယ္။
အခုအေျခအေနနဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔ေက်းရြာထဲကုိ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ တရက္မွာ ၂ေယာက္၊ ၄ေယာက္စေလာက္ပဲ လာေတာ့တယ္လုိ႔႔ ဆုိပါတယ္။
ရုိးရာအစဥ္အလာအရ အၿမဲဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ေၾကးကြင္းေတြကုိလည္း အမ်ဳိးသမီးအေတာ္မ်ားမ်ားက ျဖဳတ္လုိက္ၾကပါၿပီ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ တတိယႏုိင္ငံေခၚ ျပန္လည္အေျခခ်ေနထုိင္ျခင္း အစီအစဥ္ေပၚလာၿပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္းမွာ အမ်ားအျပားျဖဳတ္လုိက္ၾကတာပါ။ အေတာ္ေလးကုိ ေျပာင္းလဲသြားၾကပါတယ္။
အေတာ္မ်ားမ်ားက ျပန္လည္အေျခခ်ေနထုိင္ျခင္းအစီအစဥ္ကုိ စိတ္ဝင္စားေနၾကလုိ႔ ႏုိင္ငံျခားသားေတြမွ အလွဴေငြလာထည့္ေပးၿပီး ေထာက္ပံ့ေၾကးရတာကေန မယူေတာ့ပဲ ဒုကၡသည္စခန္းေတြဆီ သြားေရာက္ေနထုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။
တတိယႏုိင္ငံကုိ အမ်ားအားျဖင့္ ေျပာသံၾကားေနရတာ သူတုိ႔ကေလးေတြရဲ့ ေရွ႕ဆက္ပညာေရးကုိ ရည္စူးၿပီးေတာ့ သြားခ်င္ၾကတာျဖစ္တယ္။
“တတိယႏုိင္ငံကုိ သြားခ်င္ရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းက အဓိက က်ေနာ္တုိ႔ သားသမီးေတြရဲ့ ေရွ႕ေရးအတြက္ပါ” လုိ႔႔ ျပန္လည္ အေျခခ်ေနထုိင္ျခင္း အစီအစဥ္ကုိ စိတ္ဝင္စား ၿပီး စခန္းထဲမွာ သြားေရာက္ေနထုိင္သြားၿပီးတဲ့ ကယန္း ေၾကးကြင္းပတ္ မိသားစုတစုက ေျပာပါတယ္။
ကယန္းသာယာေက်းရြာမွာဆုိရင္ အခု အိမ္ေျခအနည္းပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။ တတိယႏုိ္င္ငံသြားခ်င္လုိ႔႔ ဒုကၡသည္စခန္း ဖက္ဆီကုိ ေျပာင္းသြားကုန္ပါၿပီ။ ေထာက္ပံ့ေၾကး ပုံမွန္မရေတာ့လုိ႔႔ ေျပာင္းသြားသူေတြလည္း ပါခ်င္မွပါမယ္ ေျပာေတာ့ မေျပာရဲၾကဘူးလုိ႔႔ ေျပာပါတယ္။
အႏွစ္ ၂ဝ လုံးလုံး ဒီလုိ ႏုိင္ငံျခားသားေတြရဲ့ အလွဴေငြေထာက္ပံ့ေပးတာေလးနဲ႔ ေက်နပ္ေနခဲ့ၾကရေပမယ့္ ျပည့္စုံမႈဆိုတာ ကုိေတာ့ ႀကံဳခ်င္မွ ႀကံဳၾကရပါလိမ့္မယ္။
“စစ္ေျပးဒုကၡၡသည္ဘဝမွာ လုိခ်င္တဲ့ဆႏၵအတုိင္းေတာ့ ဘယ္ရမလဲ၊ ဘယ္ျပည့္စုံႏုိင္မလဲ။ အခက္အခဲအမ်ဳိးမ်ဳိးေပါ့” ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ကေန ဒုကၡၡသည္စခန္းဆီကုိ ေရာက္ရွိလာခဲ့တဲ့ ဦးလဒူ က ေျပာတာပါ။
အခုလုိ ႏုိ္င္ငံတကာက စီးပြားေရးဆိုက္ကပ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေစ၊ ထုိင္းႏုိ္င္ငံရဲ့ ျပည္တြင္းအေျခအေန မေကာင္းတာေၾကာင့္ ျဖစ္ေစ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ အလာနည္းလုိ႔ သူတုိ႔ရဲ့ ဘဝရုိက္ခတ္သြားပုံကုိ ဦးလဒူကပဲ “စားဝတ္ေနေရးအပုိင္းမွာ နည္းနည္းအခက္အခဲ ပုိျဖစ္လာတာေပါ့၊ ေထာက္ပံ့ေၾကးလည္း ပုံမွန္မရၾကေတာ့ဘူးေလ” လုိ႔႔ေျပာပါတယ္။
ကေလးေတြကလည္း ႏုိင္ငံျခားေတြလာလုိ႔ မႈႈန္႔႔စားရတာ ကစားရတာ အရမ္းကုိေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ပါတယ္။ အရင္က ေဘာ္လီေဘာ ကြင္းေလးထဲမွာ ေဘာ္လီေဘာေဆာ့ၾကရင္းနဲ႔ ႏုိင္ငံျခားသားေတြလာလုိ႔႔ “က်ေနာ္အရမ္းကုိ ေပ်ာ္ခဲ့တယ္၊ မႈႈန္႔႔ေတြစားရလုိ႔၊ အခုေတာ့ ေျခာက္ကပ္ေနတာ၊ ကေလးေတြလည္း တိတ္ဆိတ္ေနတာပဲ” လုိ႔႔ အရြယ္ေရာက္ လာၿပီးျဖစ္တဲ့ ကယန္းသာယာေက်းရြာမွ ေက်ာင္းသား တေယာက္ကေျပာပါတယ္။
ႏုိင္ငံျခားသားေတြေၾကာင့္ သူတုိ႔ စားဝတ္ေနေရးတဖက္တလွမ္းမွာ အေထာက္အကူ ျပဳေပးသလုိပဲ၊ သူတုိ႔ရဲ့ သားသမီးေတြအတြက္ ေက်ာင္းစရိတ္ေတြမွာလည္း အေတာ္ေလးကုိ အဆင္ေျပေစခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။
သုိ႔႔ေသာ္လည္း တတိယႏုိင္ငံလည္းေလွ်ာက္မထား၊ စခန္းထဲမွာ ဒုကၡၡၡၡသည္တေယာက္လုိ မေနခ်င္တဲ့ ကယန္း လူမ်ဳိးအခ်ဳိ႕ကေတာ့ ေထာက္ပံ့မႈ ျပည့္စုံမႈမရပဲနဲ႔ ဒီ ကယန္းသာယာရြာမွာပဲ ဆက္လက္ေနထုိင္သြားမယ္လုိ႔႔ ေျပာပါတယ္။
လာမယ့္ ဇြန္လုိင္လ၊ ၾသဂုတ္လေလာက္မွာဆုိရင္ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ အလာမ်ားပါလိမ့္မယ္ လုိ႔႔ ဆုိင္ေစာင့္ေနတဲ့ ကယန္း အမ်ဳိးသားတေယာက္က ေျပာပါတယ္။
“ႏွစ္တုိင္း ၇ လပုိင္း ၈ လုပုိင္းေလာက္မွာ ႏုိင္ငံျခားသားေတြအလာမ်ားတယ္”
ကမၻာ့စီးပြားေရး ကပ္ဆုိက္မႈဒဏ္ေၾကာင့္၊ ထုိင္းႏုိင္ငံေရးအေျခအေနမတည္မၿငိမ္မႈေၾကာင့္ ႏုိင္ငံျခားသားေတြအလာနည္းေနတဲ့ ဒီထုိင္းႏုိင္ငံကုိ ခရီးသြားဧည့္သည္ေတြ အလာနည္းခဲ့တာပါ။ တကယ္လုိ႔႔မ်ား အေျခအေနျပန္ေကာင္းလာခဲ့မယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔ေျပာသလုိပဲ လာမယ့္ ၇လပိုင္း၊ ၈လပုိင္းမွာ ႏုိင္ငံျခားဧည့္သည္ေတြ၊ ခရီးသြားဧည့္သည္ တကယ္ပဲ အရင္တုန္းက အေျခအေနေကာင္းသလုိပဲ အၿမဲလုိလုိလာေနအုံးမလားဆုိတာကုိေတာ့ အတည္ျပဳေျပာဆုိလုိ႔ မရေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိးလုိ႔ ကယန္းရြာမွာ ခုဆက္ေနထုိင္ေနေသးတဲ့ ကယန္းလူမ်ဳိးေတြအေနနဲ႔ကေတာ့ ဒုကၡသည္စခန္းေတြဆီေျပာင္းသြား ကုန္ေတာ့မလား ဆက္လက္ေနထုိင္ၾကအုံးမလား ဆုိတာကုိတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ၾကအုံးမွာျဖစ္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment