“တြီ .. တြီ .. တီြ .. ေတာ္ .. ေတာ္ .. ဒစ္ .. ဒစ္ .. ဒစ္ ..ရထားျဖစ္လား၊ သေဘၤာျဖစ္လား၊ ေလယာဥ္ပ်ံ ျဖစ္လား၊ ၾကားရလား၊ ၾကားရလား”“က်ား မရဘူး .. အဲ မၾကားရဘူး .. ေအာ္ေျပာပါ .. ေအာ္ေျပာပါ .. ေျမႂကြက္မွ .. လဒ .. ေျမႂကြက္မွ လဒ”
“ၾကားရလား လဒ ေျပာေနတယ္ .. ေျမႂကြက္ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ”
“မင္းဘိုးေအႀကီးတဲ့မွပဲ .. ေျမႂကြက္ပါဆိုမွ တြင္းထဲေရာက္ေနတာေပါ့၊ အဲ လုိဏ္ေခါင္းထဲက စကားေျပာ ေနတာေဟ့ .. ”
“ေၾသာ္ အဲဒါေၾကာင့္ လူႀကီးျမင္းနဲ႔ခ်ည္းခဏခဏတိုးေနတာကိုး ..။ ျပတ္သြားျပန္ၿပီ .. ဟင္း .. ေျမႂကြက္ .. ဗ်ိဳး .. ေျမႂကြက္ ..”
“ေဟ့ေကာင္ လဒ .. အသားလြတ္ ေအာ္မေနနဲ႔ ေျပာ .. ဘာထူးလဲ”
ထိုင္းႏိုင္ငံ ဖူးကက္ကမ္းေျခက သာယာလွပေသာ ေနရာတခုတြင္ ျမန္မာျပည္ ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ဦးဉာဏ္ပ်င္း တေယာက္ ေရာက္ရွိေနျခင္းျဖစ္သည္။ အပန္းေျဖရာ ကမ္းသာယာျဖစ္ေသာ္လည္း ဦးဉာဏ္ပ်င္း အပန္းမေျပႏုိင္။ သူေရာက္ေနသည့္ အာဆီယံ အစည္းအေဝးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေခါင္းေရွာင္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးကို wireless မွတဆင့္ အစီရင္ခံရန္ ႀကိဳးစားေနရသည္။
သူႏွင့္မလွမ္းမကမ္းတြင္ ေရာက္ရွိေနေသာ ေဒဝါလီ မဂၢဇင္းမွ ဖိုးရႈပ္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ႂကြက္စုတ္ ကိုလည္း အလစ္မေပးရဲ။ ထိုႏွစ္ေယာက္က သူ႔ကို အမိဖမ္းရန္ ေခ်ာင္းေနသည္ဟု ခံစားရသည္။ တကယ္ တမ္း သူ႔ေဘးနားမွာ ဦးရုကၡစိုးတေယာက္ ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ကာ ေရာက္ရွိေနသည္ကို သိလိုက္လွ်င္ လန္႔ဖ်ပ္ၿပီး အသက္ပါ ပါသြားႏို္င္သည္။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ေဟ့ေကာင္ ဖိုးရႈပ္ ရိုက္ေလကြာ .. ရိုက္ေတာ့ေလ .. ဟာ .. မင္းေတာ္ေတာ္ ညံ့တဲ့ ေကာင္ပဲကြ။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဟ .. မင္းသိပ္ေတာ္ေနရင္ မင္းရိုက္ပါလား။ ဒီမွာ ဘယ္လိုမွ ရိုက္မရလို႔ စိတ္ညစ္ေနရတဲ့ အထဲ။ ဒီ ဦးဉာဏ္ပ်င္းႀကီးကလည္း အေရွာင္အတိမ္းက ေတာ္ပါ့ကြာ။ ဘယ္လိုမွ အမိဖမ္းလို႔ကိုမရဘူး။
ဖိုးရႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္တို႔ ဦးဉာဏ္ပ်င္း ဓာတ္ပံုရရန္ အသည္းအသန္ႀကိဳးစား ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဟုတ္ပါ့ကြာ .. ဒီဦးဉာဏ္ပ်င္းတေယာက္ ဖမ္းမိဖို႔အေရး ငါတို႔မွာ အစည္းအေဝးခန္းထဲ က စားပြဲေတြေပၚ အိပ္လိုအိပ္ရ၊ တညလံုးမအိပ္ဘဲ ဟိုတယ္ေရွ႕ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေစာင့္လို ေစာင့္ရနဲ႔ ခုလည္း wireless တလံုးနဲ႔ ဘာေတြလုပ္ေနျပန္ၿပီလဲ မသိဘူး။
ထိုစဥ္ သူတို႔ေဘး၌ ဦး႐ုကၡစိုး ဘြားခနဲေပၚလာသည္။
႐ုကၡစိုး။ ။ ဘာရႈပ္ရမွာလဲကြ သူတို႔ေခါင္းေရွာင္ႀကီး ခိ်ဳကုပ္ဒူးႀကီးဆီ အစီအရင္ခံေနတာ .. မၾကား ဘူးလား။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ပလုပ္တုတ္ .. အသံမေပးဘာမေပးနဲ႔ လန္႔လိုက္တာ ဦး႐ုကၡစိုးရယ္။
႐ုကၡစိုး။ ။ လန္႔မေနနဲ႔ ငါၾကားလာတာေတြ ျပန္ေျပာျပမယ္။ မင္းလည္း ေဒဝါလီမဂၢဇင္းအတြက္ ရမ္းရႊီး သတင္းတပုဒ္ရတာေပါ့ ဟဲဟဲ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ေျပာျပလိုက္ပါ ဦး႐ုကၡစုိးရယ္ .. သတင္းမွမရရင္ ကိုေဂၚႀကီးက ေထာင္းေတာ့မွာ ..။ က်ေနာ့္မွာလည္း သူ႔ေနာက္လိုက္မိပါတယ္ .. ခုထိ ဖူးကက္က ေကာင္မေလးေတြေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မငမ္းရေသးဘူး။
႐ုကၡစိုး။ ။ မင္းတင္ မငမ္းရတာမဟုတ္ဘူး ဦးဉာဏ္ပ်င္းလည္း မငမ္းရရွာဘူးကြ။ နားေထာင္ၾကည့္။
ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ဦး႐ုကၡစိုးက သူ႔လက္ထဲမွ ရေကာ္ဒါေလးကို “ေထာက္ခနဲ” ဖြင့္ျပလိုက္သည္။
(မွတ္ခ်က္။ ။ နတ္ကိုင္သည့္ ရေကာ္ဒါျဖစ္ေသာေၾကာင့္ နတ္ ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ခ်ိန္တြင္ ေရာ၍ ေဖ်ာက္ထားႏိုင္သည္။ ထူးျခားခ်က္မွာ တဘက္မွ ေျပာသည့္ အသံကိုပါ ဖမ္းႏိုင္ေသာေၾကာင့္ စစ္ေထာက္ လွမ္းေရးက အသည္းအသန္လိုခ်င္ေနေၾကာင္း ၾကားသိရသည္)
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဘာထူးလဲခုခါ .. ဘာထူးလဲခုခါ .. (ေလးျဖဴသီခ်င္းသံစဥ္အတုိင္း ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက ၎၏ ကိုယ္ပုိင္ ငွက္ဆိုးထိုးသံျဖင့္ ေအာ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္)
ဉာဏ္ပ်င္း။ ။ ထူးတာကေတာ့ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးေရ .. က်ေနာ့္မွာ ဖူးကက္ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ .. ေရေလးကူး .. အပန္းေလးေျဖ .. မဒီေလးေတြနဲ႔ တူတူ ဘီယာေလးစုပ္ လုပ္မလားမွတ္ပါတယ္ .. ခု သတင္း သမားေတြ အတင္းလိုက္ေနလို႔ ေျပးေနရတယ္ဗ်။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ မင္းအေတာ္ညံ့တာပဲ .. ေအး .. ၊ မွာလိုက္ပါရေစေနာ္ .. အဲဒီဟာေတြကို လြတ္ေအာင္ ေရွာင္ .. လံုးဝအမိမခံနဲ႔ .. အထူးသျဖင့္ ေဒဝါလီကေကာင္ေတြ မမိေစနဲ႔။ မင္းကြာ .. အႏွိပ္ခန္းထဲ ဝင္ပုန္းေန ပါေတာ့လား။ ည့ံလိုက္တာ .. လူခ်င္းမ်ား လဲလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕။ ဒါမွမဟုတ္လည္း ကာရာအိုေက ဆိုင္ေလး ဘာေလး ႐ုပ္ဖ်က္ၿပီး သြားေနေပါ့။
ဉာဏ္ပ်င္း။ ။ ဟာ အႏွိပ္ခန္းသြားရင္ အႏွိပ္ခန္းထဲထိ လိုက္ေမးမယ့္ သေဘာရွိတယ္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး။ အဲဒီေဒဝါလီက တေကာင္ဆို ဟိုတယ္ေရွ႕မွာ ငုတ္တုတ္ငိုက္ၿပီးေစာင့္ေနတာဗ်။ သူငိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္ အသာေလး လစ္လာလို႔ အျပင္ထြက္လို႔ရတာ။ ညႇပ္ပူးညႇပ္ပိ္တ္လုပ္ေနၾကတာ။ ၿပီးေတာ့ .. ၿပီးေတာ့ ..။
ေျပာရင္းက ဦးဉာဏ္ပ်င္းတေယာက္ ငိုသံပါလာသည္..။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ၿပီးေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ ေျပာ .. ေျပာ .. ျမန္ျမန္ေျပာစမ္း ..။
ဉာဏ္ပ်င္း။ ။ အခု ဖူးကက္ကမ္းေျခမွာ က်ေနာ့္ကို ေဘာလံုးလုပ္ၿပီး ကန္ေနၾကၿပီဗ် .. အီး .. အဟီး .. အဟင့္ .. ရႊတ္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေဟ .. ဟုတ္လား .. ။ အာဆီယံ ဖလားေပါ့ေနာ္။ ဘယ္အသင္းနဲ႔ .. ဘယ္အသင္းလဲ ..၊ ဘယ္ေၾကးေပါက္လဲ .. လုပ္စမ္းပါဦး။ ငါ အေပၚက ဝင္ထုိင္ရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ ..။
ဉာဏ္ပ်င္း။ ။ ဟာ .. အဲဒီလို ေဘာလံုးအစစ္ကန္တာကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူးဗ်။ ခု အာဆီယံ ေဆြးေႏြးပြဲမွာ .. က်ေနာ့္ကို ထိုင္းက ကန္လိုက္ အင္ဒိုနီးရွားက ကန္လိုက္နဲ႔ ကန္ေနၾကလို႔ ေဘာလံုးျဖစ္ေနၿပီ လို႔ ေျပာတာ။
ဦးဉာဏ္ပ်င္း စိတ္ထဲက “အေရးထဲ ေလာင္းကစားက လုပ္ခ်င္ေသးတယ္ .. ရန္ကုန္ယူႏိုက္တက္ ဘက္က ေလာင္း ေသခ်ာေပါက္႐ႈံးမယ္” ဟု ေျပာေနသံပါ ဦး႐ုကၡစိုး၏ ရေကာ္ဒါထဲ ပါလာသည္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေၾသာ္ ေမာင္ဉာဏ္ပ်င္းရယ္ .. မင္းကို စိတ္ခ်လို႔လႊတ္လိုက္တာပဲဟာ .. ရေအာင္ေရွာင္ ေပါ့။
“မသိဘူးမွတ္ေနလား .. က်ဳပ္အေျဖမတတ္လို႔ ေပါက္ကရေျပာမိရင္ .. ျပန္လာတာနဲ႔ ဆြဲစိမွာကိုမ်ား” ဟု ဦးဉာဏ္ပ်င္းက စိတ္ထဲက ေျပာလိုက္ျပန္သည္။
ဉာဏ္ပ်င္း။ ။ ခုလည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး ရွိသမွ် နည္းေဟာင္း၊ နည္းသစ္ေတြသံုးၿပီး ေရွာင္ေနတာပဲ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရယ္။ အိပ္ေကာင္းျခင္းမအိပ္ရ စားေကာင္းျခင္းမစားရနဲ႔ .. ဒီၾကားထဲ အာဆီယံက လူ႔အခြင့္ အေရး အဖြဲ႕ဆိုတာႀကီး ဖြဲ႕ၿပီဗ်။ အဲဒါႀကီးကို ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးမႀကိဳက္ဘူး မဟုတ္လား။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ မႀကိဳက္တာက မႀကိဳက္တာ တပုိင္းပဲေလ ..လက္မွတ္ေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ထိုးၿပီးၿပီ မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ ဒါႀကီးကေကာ ဘယ္ေလာက္ အသံုးဝင္မွာမို႔လို႔လဲ။ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္တဲ့ သူကိုသာ အေရးယူေၾကးဆို .. ဟြန္း .. မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး .. ငါတို႔က အာဏာေလး ၂ ခါေလာက္သိမ္း ..လွ်ပ္စစ္ မီးေလးျဖတ္ .. လူေတြကို မဝေရစာ ေကၽြးရံု ေလာက္ေလး လုပ္တာ။ ငါတို႔ကို လာေအာ္ေနတဲ့ ထိုင္းေတြကမွ အာဏာကို အခါ ၂၀ ေလာက္သိမ္းထားတာ ကိုယ့္လူ … မေၾကာက္နဲ႔ ငါတို႔ေရွ႕မွာ စီနီယာေတြ ရွိေသးတယ္။
ဉာဏ္ပ်င္း။ ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ က်ဳပ္က ပစ္မွတ္ႀကီးျဖစ္ေနတာဗ်။ ေနရထိုင္ရတာလည္း ေတာ္ေတာ္ ကသိကေအာင့္ႏုိင္တယ္၊ လူတိုင္းက စလိုက္တာနဲ႔ ျမန္မာ့အေရး ဆိုတာခ်ည္းပဲ။ တျခား ကိစၥ ဘယ္သူမွ စိတ္ဝင္စားပံုမရဘူး။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ကမၻာမွာ ျမန္မာကြ .. ဒီလို စိတ္ဝင္စားမႈရွိတယ္ဆိုတာ နည္းတဲ့ေအာင္ျမင္မႈလား။
ဉာဏ္ပ်င္း။ ။ ေျမာက္ကိုရီးယား ႏ်ဴကလီးယားကိစၥ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိစၥ၊ တိုင္းရင္းသား ကိစၥ၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ .. တရားမွ်တဖို႔ ဒါေတြပဲ ထပ္ခါတလဲလဲ …။ ၿပီးေတာ့ ေဒၚကလင္တန္ႀကီး ကလည္း ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေဆာက္နဲ႔ထြင္းဆိုသလို ျမန္မာနဲ႔ ေျမာက္ကိုရီးယားအေရးက ေဒသတြင္း မတည္ၿငိမ္မႈကို ၿခိမ္းေျခာက္တာပါလို႔ ေလွ်ာက္ေျပာေနျပန္ၿပီ ..။ ေက်ာခ်မ္းလိုက္တာ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဝွားလားလားလားလား .. ဒီေလာက္ပ်င္းစရာႀကီးကိုမ်ားကြာ .. ဘာလို႔ စိတ္ဝင္စားေနၾက ပါလိမ့္။ ေျပာလုိက္ ဘယ္သူေတြဘာေျပာေျပာ ဘာလုပ္လုပ္ .. က်ဳပ္တို႔ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက အယားေဖ်ာက္ေပး တယ္လို႔ပဲ ထင္ပါတယ္လို႔။
ဉာဏ္ပ်င္း။ ။ ခညာ .. ဒါ .. ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က ခု .. ေမးသမွ်ကို ေျဖရေတာ့မွာ .. လြတ္ေအာင္ ေရွာင္ဖို႔လမ္း သိပ္မျမင္ေတာ့ဘူးဗ် …။
ထိုစဥ္ “ဟဲလို .. ဟယ္လို .. ေျမႂကြက္ .. ေျမႂကြက္ .. ၾကားရလား .. လဒပါ .. တီြ .. တီြ .. ဗ်ီ .. ဗ်ီ .. ဗ်စ္ ..” ဆိုေသာ အသံမ်ားႏွင့္ “ေတာ္ပါေသးရဲ႕ လိုင္းျပတ္သြားၿပီ .. ခုမွပဲ နားေအးေတာ့တယ္” ဆိုသည့္ ဦးဉာဏ္ပ်င္း၏ အသံမ်ား တၿပဳိင္နက္တည္း ထြက္ေပၚလာၿပီးေနာက္ တိခနဲ ၿငိမ္သြားသည္။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဟာ ဦးဉာဏ္ပ်င္း ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ .. ။ ဒုကၡပဲ ဦးရုကၡစိုး ဖမ္းထားတဲ့အသံေတြ နားေထာင္ ေနတာနဲ႔ လြတ္သြားၿပီဗ်ာ။
ဦး႐ုကၡစိုး။ ။ မင္းအတြက္ သတင္းေတြရေအာင္လည္း ငါက ေပးနားေထာင္ရေသးတယ္။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဟာ .. ဟိုမွာ .. ဟိုမွာ ဖိုးရႈပ္ေရ .. လိုက္ .. လိုက္ .. သတင္းေထာက္ေတြ ေျပးတဲ့ ဘက္ကို လိုက္ကြ ..။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဟုတ္တယ္ .. ဟုတ္တယ္ လိုက္ကြ .. ေခြးတိုးေပါက္ကေျပးၿပီ .. အျမန္လိုက္ေဟ့ .. ။
ဦးဉာဏ္ပ်င္းတေယာက္ သတင္းေထာက္မ်ားရန္မွ ေရွာင္ရွားရန္ ေခြးတိုးေပါက္မွထြက္ေျပးရင္း ဘာမွန္း မသိေသာ အရာမ်ားကို ခလုတ္တိုက္ကာ ပက္လက္လန္ ျပဳတ္က် သြားေလေတာ့သည္။
“ဖုန္း” “ဒိုင္း” “ဂြမ္း” … ။ ။
ရန္ကုန္သားတာေတ၏ ဦး႐ုကၡစိုးႏွင့္ ေထြရာေလးပါး က႑သည္ Satire ေခၚ သေရာ္စာ က႑ျဖစ္ပါသည္။ သတင္းအခ်က္အလက္ အမွန္မ်ားအေပၚမွာ အေျခခံေရးသားထားျခင္း မဟုတ္ပါ။ အားေပးေဝဖန္ၾကေသာ ျပည္တြင္း ျပည္ပ ပရိတ္သတ္ကို ေလးစားလွ်က္ …။
No comments:
Post a Comment