႐ိုးတိုးရိပ္တိပ္ ေမွ်ာ္လင့္လာရတဲ့ အစုအၿပံဳလိုက္ ျပန္ပို႔မႈ

စိုးေနလင္း

(၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၁၄ ရက္ေန႔ထုတ္ Bangkok Post မွ Sanitsuda Ekachi ရဲ႕The looming prospect of massive deportation ကို ဘာသာျပန္ဆိုပါသည္။)

တကယ္လို႔ အေျဖက “ေကာင္းပါၿပီ” ဆိုရင္ေတာင္ ဘ႐ုတ္သုတ္ခ ျဖစ္ေနတဲ့ တရားမဝင္ ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမား အေျခအေနဟာ သိပ္ၿပီး ေကာင္းလာမွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အေျဖက သိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ “မရပါဘူး” ဆိုရင္ေတာ့ ဒီဘ႐ုတ္သုတ္ခအျဖစ္ဟာ ပိုၿပီး ဆိုးဝါးလာပါလိမ့္မယ္။

က်မေျပာေနတာက ဆုိင္းငံ့ထားတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြက သန္းေပါင္းမ်ားစြာရွိတဲ့ ေရႊ႔ေျပာင္း အလုပ္သမား ေတြကို စနစ္တက်၊ စည္းကမ္းတက် ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ အမ်ဳိးသား စီမံေဆာင္ရြက္မႈသစ္ရဲ႕ ကန္႔သတ္ကာလကို တိုးခ်ဲ႕ေပးဖို႔၊ မေပးဖို႔ အစိုးရရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေျပာတာပါ။

အစိုးရက လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္က လမ္းေပါက္ေတြ ပြေနတဲ့၊ နယ္စပ္တေလွ်ာက္က ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ လာေနၾကတဲ့ ေလာ၊ ကေဗၻာဒီးယားနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံေတြက ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြရဲ႕ တရားမဝင္ ဝင္ေရာက္ေနမႈကို ရပ္ဆိုင္းပစ္လိုက္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ႏွစ္အလိုက္ လုပ္ေပးေနတဲ့ ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမား မွတ္ပံုတင္မႈကို ရပ္ပစ္ေတာ့မယ္လို႔ ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို မွတ္ပံုတင္ေပးေနမႈအစား သူတို႔ရဲ႕ မူလႏိုင္ငံေတြက ႏိုင္ငံသားစိစစ္မႈကို လုပ္ေပး၊ ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ထုတ္ေပးရမွာ ျဖစ္ၿပီး အဲဒီ ရလာတဲ့ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္နဲ႔ အလုပ္သမားေတြက ထိုင္းႏုိင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ခြင့္ကို ေလွ်ာက္ထားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ အလုပ္သမားေတြက ႏုိင္ငံသား စိစစ္မႈကို ကန္႔သတ္ကာလေဘာင္အတြင္း မီေအာင္မလုပ္ႏိုင္ၾကဘူးဆိုရင္ အဲဒီအလုပ္သမားေတြဟာ အဖမ္းအဆီးခံ ႏိုင္ငံကို ျပန္ပို႔ခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရက သူတို႔ရဲ႕ ေတာင္းဆိုမႈအတြက္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာရွိတဲ့ ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြကို အခ်ိန္ကာလ တႏွစ္ပဲ ခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကန္႔သတ္ကာလဟာ အခုခ်ိန္မွာ က်မတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕တံခါးကို လာေခါက္ေနပါၿပီ။

က်မတို႔ အခုၾကံဳေတြ႔ရမယ့္ အျဖစ္ကေတာ့ ၂ သန္းေက်ာ္ရွိေနတဲ့ လူေတြကို အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ ျပန္ပို႔ရမယ့္ အျဖစ္ပါပဲ။ ေရႊ႔ေျပာင္းေနထိုင္သူမ်ား တရားမွ်တမႈ အစီအစဥ္ (Migrant Justice Programme) ရဲ႕ ညႊန္ၾကားေရးမႉး အင္ဒီေဟာလ္ (Andy Hall) ရဲ႕ အဆိုအရ ၇ဝဝဝဝ ေက်ာ္ရွိတဲ့ ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမား တခ်ဳိ႕ဟာ သတင္းတပတ္ေလာက္ပဲ လိုေတာ့တဲ့ ဇန္နဝါရီလ ၂၁ ရက္ေန႔မွာ ကုန္ဆံုးေတာ့မယ့္ သူတို႔ရဲ႕ အလုပ္သမားလက္မွတ္အရ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ တိုင္းျပည္ျပန္ပို႔ခံရမယ့္အျဖစ္ကို ရင္ဆိုင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ခန္႔မွန္းေျခ ၉၃ဝဝဝဝ ေလာက္ရွိတဲ့ မွတ္ပံုတင္ၿပီး အလုပ္သမားေတြအတြက္ကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ အလုပ္သမားလက္မွတ္ သက္တန္းကုန္ဆံုးမယ့္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၈ ရက္ေန႔ၿပီးရင္ ဒီအျဖစ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ၾကရပါလိမ့္မယ္။

ေရႊ႔ေျပာင္းေနထိုင္မႈဆိုင္ရာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာအဖြဲ႔ (International Organization for Migration) ရဲ႕ အဆိုအရ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္အတြင္း ထိုင္းႏုိင္ငံမွာ တရားဝင္ မွတ္ပံုတင္ထားၾကတဲ့ အလုပ္သမားေပါင္း ၁,၁၇၄,၇၁၆ ဦး ရွိပါတယ္။ အဲဒီအလုပ္သမား ဦးေရရဲ႕ ၈ဝ % ဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံက ျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးလုပ္ငန္းရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံေပၚမွာ မူတည္ေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ကုန္လြန္ခ်ိန္အထိ ျမန္မာႏုိင္ငံက ေလွ်ာက္ထားသူ ၅ဝဝဝ-၆ဝဝဝ ေလာက္ကိုပဲ စိစစ္ေပးႏိုင္ခဲ့ပါေသးတယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ၾကိဳးနီစနစ္နဲ႔ ျခစားေလာက္ကိုက္မႈေတြေၾကာင့္ အရမ္းေႏွးေကြးလွတဲ့ စိစစ္ေဆာင္ရြက္မႈ လုပ္ငန္းစဥ္ဟာ တခုတည္းေသာ အဟန္႔အတား၊ အေႏွာက္အယွက္ေတာ့လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ေလာနဲ႔ ကေဗၻာဒီးယား ႏုိင္ငံေတြက ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္ လ်င္ျမန္လာဖို႔အတြက္ သူတို႔ႏိုင္ငံေတြက အာဏာပိုင္အရာရွိေတြကို ထိုင္းႏုိင္ငံကို ေစလႊတ္ေပးဖို႔ သေဘာတူညီထားခဲ့ၿပီးျဖစ္ေပမယ့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ကေတာ့ အဲဒီလို ေစလႊတ္ေပးဖို႔ကို ျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔က အလုပ္သမားေတြကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ျမန္မာႏုိင္ငံထဲ ျပန္ဝင္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ၾကဖို႔ ဒါမွမဟုတ္ ပြဲစားေတြကတဆင့္ လုပ္ဖို႔ပဲ ေျပာဆို တိုက္တြန္း ေနပါတယ္။

အဲဒီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္အတြက္ ေပးသြင္းရမယ့္ အခေၾကးေငြကို ထိုင္းဘတ္ေငြ ၅ဝဝ အထိ ေလွ်ာ့ခ် ေပးလိုက္ေပမယ့္ အလုပ္သမားေတြအတြက္ကေတာ့ သက္ဆိုင္ရာ တာဝန္ရွိအရာရွိေတြရဲ႕ လက္မွတ္ကိုရဖို႔ မတန္တဆေပးၿပီး လုပ္ေနၾကရဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း လိမ္လည္လွည့္စားမႈေတြက မ်ားလွတဲ့ အတြက္ အလုပ္သမား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ သူတို႔ ခက္ခက္ခဲခဲ၊ ပင္ပင္ပန္းပန္း ရွာေဖြထားခဲ့ရတဲ့ လုပ္အားခေငြေတြဟာ ပြဲစားေတြရဲ႕ လက္ထဲမွာ ဆံုး႐ႈံးရမႈေတြနဲ႔ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။

အေရးယူအျပစ္ေပးခံရမွာကို ေၾကာက္ရြံ႕စိုးရိမ္မႈဟာလည္း အလုပ္သမားအေတာ္မ်ားမ်ားက အဲဒီႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးလုပ္ငန္းနဲ႔ ကင္းကင္းရွင္းရွင္း ေနၾကဖို႔ ေရြးခ်ယ္ရတဲ့ အေၾကာင္းတခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရႊ႔ေျပာင္း အလုပ္သမား အမ်ားစုၾကီးဟာ စစ္အစိုးရရဲ႕ ရက္ရက္စက္စက္၊ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ဖိႏွိပ္မႈေအာက္ကေန ထြက္ေျပးလာခဲ့ၾကတဲ့ ရွမ္း၊ ကရင္နဲ႔ မြန္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔က သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲသြားၿပီး စာရင္းေပးမယ္ဆိုရင္ ျပည္တြင္းထဲမွာ ေနထိုင္က်န္ရစ္ခဲ့ၾကတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ မိသားစု ေတြကို စစ္အစိုးရက အျပစ္ဒဏ္ေပးမွာ ၿခိမ္းေျခာက္ေငြညႇစ္မွာကို စိုးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႕ၾကပါတယ္။

ကန္႔သတ္ခ်ိန္ဟာ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ေတာ့တာကို သိတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံျခားသား အလုပ္သမား စီမံကြပ္ကဲေရး ေကာ္မီတီ (Alien Workers Management Committee) က ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးအတြက္ ကန္႔သတ္ခ်ိန္ကို ေနာက္ထပ္ ၂ ႏွစ္ တိုးေပးဖို႔ အစိုးရအဖြဲ႔ရဲ႕ သေဘာတူခြင့္ျပဳမႈကို ေတာင္းခံခဲ့ပါတယ္။ အစိုးရအဖြဲ႔က အဲဒီ ေတာင္းဆိုမႈကို အခုထိ ဘာမွ မတု႔ံျပန္ခဲ့ေသးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အစိုးရအဖြဲ႔ရဲ႕ အဲဒီသေဘာတူခြင့္ျပဳမႈကေရာ တရားမဝင္ အလုပ္သမားျပႆနာ နိဂံုးခ်ဳပ္ေရးကို ေလာက္ေလာက္လားလား အကူအညီ ျဖစ္ေစ ႏုိင္ပါ့မလား။ အခု ျမန္မာႏိုင္ငံအစိုးရ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ႏႈန္းအတိုင္းဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ အပိုေဆာင္း ၂ ႏွစ္မွာ တရားဝင္ အလုပ္လုပ္ခြင့္ ရရွိရမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံက ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမား တသန္းေလာက္ထဲက ၁၂ဝဝဝ ေလာက္ပဲ စိစစ္ခြင့္ျပဳေပးႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီကိစၥကို က်မတို႔အေနနဲ႔ ရယ္ေမာပစ္သင့္ပါသလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ငိုေၾကြးသင့္ပါသလား။

တကယ္လို႔ ထူးေထြအံ့မခန္း အျဖစ္မ်ဳိးနဲ႔ ေတြ႔ၾကံဳရၿပီး အဲဒီအေႏွာင့္အယွက္၊ အဟန္႔အတားေတြကို ဖယ္ရွားရွင္းလင္းပစ္ႏုိင္တယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ေနာက္ထပ္ အႏိုင္က်င့္၊ ေခါင္္္္္္းပံုျဖတ္ခံရမႈ မ်ဳိးစံု ေတြ႔ၾကံဳ ခံစားရႏိုင္တဲ့ လူတသန္းေက်ာ္ေလက္ တရားမဝင္ က်န္ရွိေနဦးမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေငြေၾကး၊ သတင္းအခ်က္အလက္နဲ႔ အေရးယူအျပစ္ေပးခံရမွာ ေၾကာက္ရြံ႕မႈေတြေၾကာင့္ အဲဒီလူေတြဟာ တရားဝင္ ျဖစ္လာတဲ့အတြက္ ရလာႏိုင္တဲ့ အက်ဳိးေက်းဇူးေတြကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ၾကလိမ့္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။

စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းသစ္က သူတို႔ကို ၂ ႏွစ္တာ တရားဝင္ အလုပ္လုပ္ဖို႔ ခြင့္ျပဳမွာျဖစ္ၿပီး ေနာက္ထပ္ ၂ ႏွစ္တာကာလ အလုပ္သမားလက္မွတ္ သက္တမ္းတိုးခြင့္လည္း ရလာႏုိင္ေျခ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ေတြ လုပ္ေနရတဲ့ ေက်းကြ်န္လုပ္ငန္းမ်ိဳးရဲ႕ အေျခအေနေတြကေန တိုးတက္ေကာင္းမြန္လာမယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ေတြကို ရဲက ၿခိမ္းေျခာက္ေငြညႇစ္တာမ်ဳိး ခံရသြားေစႏိုင္တဲ့ အလုပ္ရွင္ေတြက သူတို႔ရဲ႕ အေထာက္အထား လက္မွတ္ေတြကို သိမ္းဆည္းတာမ်ဳိး ရွိႏိုင္၊ မရွိႏိုင္ ဆိုတာကိုေတာ့ အာမခံခ်က္ မရရွိႏုိင္ပါဘူး။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အစိုးရရဲ႕ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲ ရက္စက္မႈေတြ ဆက္ၿပီး ျဖစ္ေနသမွ်ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက ျပည္သူေတြဟာ သူတို႔ေတြရဲ႕ ဘဝနဲ႔ အသက္ေတြကို စြန္႔စားၿပီး နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ အလုပ္လာလုပ္ ေနၾကဦးမွာပါပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးစနစ္ ကတိမ္းကပါး ျဖစ္ေနေသးသမွ်၊ ထိုင္းအာဏာပိုင္ ေတြကလည္း ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြရဲ႕ အေရးကို အေလးဂ႐ုျပဳဖို႔ ျငင္းဆန္ေနေသးသမွ် သာမန္ ျပည္သူေတြဟာ ႏိုင္ငံရဲ႕ မူဝါဒက်ဆံုးမႈအတြက္ အၾကီးဆံုး အ႐ႈံးသမားေတြ ျဖစ္ေနၾကရဦးမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အေသအခ်ာ အၾကီးမားဆံုး အႏိုင္ရမယ့္ သူေတြျဖစ္တဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံ ရဲတပ္ဖြဲ႔ထဲမွာ ျခစားေလာက္ကိုက္မႈေတြ ရွိေနဦးမွာျဖစ္သလို၊ ဂိုဏ္းဖြဲ႔လူကုန္ကူးမႈနဲ႔ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္အတု ျပဳလုပ္မႈေတြလည္း ရွိေနဦးမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

(Ms.Sanitsuda Ekachi ဟာ Bangkok Post (Outlook) ရဲ႕ လက္ေထာက္အယ္ဒီတာ ျဖစ္ပါတယ္။)