အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီပါတီဟာ မႀကံဳစဖူးစမ္းသပ္မႈတရပ္ကို ျဖတ္သန္းေနရပါတယ္။ ဒါကို က်န္တဲ့မိတ္ဖက္ပါတီေတြက သံေယာ ဇဥ္ႀကီးစြာနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကပါတယ္။ တဖက္မွာလည္း တျခားပါတီအတြင္းေရးကို ဝင္မေျပာသင့္တာမို႔ ႏႈတ္ကိုတင္းတင္းေစ့ၿပီး အေကာင္းဆံုးအေျဖထြက္လာပါေစလို႔ပဲ ေအာက္ေမ့ေနၾကပါတယ္။
စိတ္ရင္းေျဖာင့္မွန္တဲ့၊ ႏိုင္ငံေရးအရ ႐ိုးသားတဲ့၊ အေျမာ္အျမင္ရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ အင္အားစုေတြဟာ ဒီခ်ဳပ္ရဲ႕ အေနအထားကို စာနာသေဘာေပါက္ၾကပါတယ္။ အလားတူပဲ ဒီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ဇလားထဲသြန္းေလာင္းသလို ဆႏၵမဲေတြပံုေလာင္းခဲ့၊ ေအာခဲ့ၾကတဲ့ ျပည္သူလူထုကလည္း စိုးရိမ္ႀကီးစြာနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကပါတယ္။ ဒီခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ဒီတေကြ႔ကို ေခ်ာေမြ႔စြာ ျဖတ္သန္းႏိုင္ပါေစလို႔ပဲ အားလံုးက ဆႏၵျပဳေနၾကတာပါ။
ဒါေပမယ့္ ဆႏၵဆိုတာဟာ လက္ေတြ႔မျဖစ္ေသးတဲ့ဟာကို ေခၚတာပါ။
ေလာေလာဆယ္ လက္ေတြ႔မွာ ေတြ႔ျမင္ေနရတာ တခုကေတာ့ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ တဝက္တပ်က္ေအာင္ျမင္ပြဲမ်ဳိးကို လက္မခံႏိုင္ဘူးဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ ေစ့စပ္တယ္၊ ေျပေအးတယ္ဆိုတဲ့အေျဖမ်ဳိး၊ ရလဒ္မ်ဳိး၊ ခုေခတ္မွာ အေျပာမ်ားေနတဲ့ win-win ႏွစ္ဖက္ႏိုင္အေျဖမ်ဳိးကို သူတို႔က လက္မခံႏိုင္ပါဘူး။ သူတို႔ကခ်ည္းႏိုင္မွ၊ တဖက္ကို အလဲထိုးႏိုင္တဲ့ အေျဖမ်ဳိး၊ ရလဒ္မ်ဳိးပဲ ရခ်င္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေဆြးေႏြးပြဲ လုပ္တယ္၊ စကားေျပာၾကတယ္ဆိုရင္ ႀကိဳတင္စည္းကမ္းသတ္မွတ္တာ (pre-condition) ကို ဘယ္ေတာ့မွလက္မခံပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာမွာ ေထာက္ျပစရာရွိတာက ဒီ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ သူတို႔အေပၚ ႀကိဳတင္စည္းကမ္းသတ္မွတ္တာကိုသာမႀကိဳက္တာ၊ သူမ်ားေတြအေပၚေတာ့ အၿမဲသတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေႏွာင္တုပ္ၿပီးမွ ဆက္ဆံတာပါ။ သူတို႔ဟာ တဖက္သားဆီက ဘယ္ေတာ့မဆို အႂကြင္းမဲ့လက္နက္ခ်တာ (unconditional surrender) ကိုပဲ လိုခ်င္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတခါ သူတို႔ ထုတ္ျပန္လာတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒေတြၾကည့္ရင္ အဲဒီလို သေဘာထားေတြကို မျမင္ခ်င္အဆံုး ေတြ႔ရပါမယ္။ စစ္အုပ္စု လိုလားတဲ့ ေစ့စပ္မႈဆိုတာဟာ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းပြဲတုန္းက ဦးႏုဆီကို အာဏာသြားေတာင္းေတာ့ ဦးႏုက“ေစ့စပ္” ၿပီး အာဏာလႊဲေပးလိုက္တာမ်ဳိး၊ တပ္နဲ႔လက္နက္ေတြအပ္ၿပီး သံအမတ္ရာထူးလက္ခံတဲ့ ေစ့စပ္မႈမ်ဳိးသာျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို “ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပဳျပင္သြားဖို႔” ေစ့စပ္တာမ်ဳိးကို မလုပ္ေရးခ် မလုပ္ဆိုတာ သံသယ ျဖစ္စရာမရွိပါဘူး။ ျမန္မာျပည္သမိုင္းမွာ စစ္အုပ္စုက ၿဖိဳခြဲလို႔ၿပိဳကြဲခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြမ်ားလွပါၿပီ။ ဖဆပလအဖြဲ႔ႀကီးကြဲရာမွာ တပ္ထဲက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ ေျခရာလက္ရာေတြမကင္းသလို တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းေတြ (လက္နက္ကိုင္သူေရာ လက္နက္မကိုင္သူေတြအပါ)၊ လူထုလူတန္းစားအဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ သံဃာေတာ္ေတြ၊ ေရးရရင္ စာရင္းက ကုန္ႏိုင္ဖြယ္ရာ မရွိပါဘူး။ အထဲမွာ သူ႔လူေတြ ထည့္ၿပီးၿဖိဳခြဲတာ၊ အျပင္ကေန ဖိအားေပး ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီးၿဖိဳခြဲတာ၊ နည္းမ်ဳိးေတြစံုလို႔ပါပဲ။ ဒီအထဲက အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ၿဖိဳခြဲဖို႔လုပ္ခဲ့တာဆိုရင္ စတင္တည္ေထာင္ကတည္းက စခဲ့တယ္လို႔ေတာင္ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးလို ပထမမ်ဳိးဆက္ စစ္အုပ္စုဝင္ေဟာင္းေတြကေန ‘တတ္သိ’ ေတြကို ဖယ္ရွားၿဖိဳခြဲတာလည္း ျဖတ္သန္းခဲ့ရ၊ အခုလို ဥပေဒနဲ႔အက်ပ္ကိုင္ ၿဖိဳခြဲတာလည္း ႀကံဳရလို႔ မွတ္တမ္းတင္ရပါေတာ့မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီတခါ နအဖရဲ႕ လုပ္ရပ္ကေတာ့ အားလံုးထဲမွာ အဆိုးဆံုးျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာရပါမယ္။ ဒီတခ်ီမွာေတာ့ သူတို႔ဟာ မသိမသာ၊ လက္သည္မေပၚေအာင္ သပ္လွ်ိဳတာ၊ ၿဖိဳခြဲတာမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေျပာင္ ကမာၻသိ လုပ္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို နအဖစစ္အုပ္စုဟာ ၿဖိဳခြဲေရးစီမံကိန္းကေန ဖ်က္သိမ္းေရးစီမံကိန္းဆီ လွမ္းတက္တဲ့ ေျခလွမ္း လို႔ ဆိုရပါေတာ့မယ္။
ဒီလိုတဖက္မွာ ဖိႏွိပ္မႈေတြျပင္းလာ၊ တဖက္မွာေတာ့ အမတ္ျဖစ္မယ္၊ ဝန္ႀကီးျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ ျမႇဴဆြယ္မႈေတြမ်ားလာေနတဲ့ အေျခအေနေအာက္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲနီးလာတာနဲ႔အမွ် ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးဇာတ္ခံုမွာ ၿခံကူးတာ၊ ဘက္ေျပာင္းတာေတြ၊ ပင္ကိုယ္ အေသြးအေရာင္ကို ေဖာ္ျပလာတာေတြ၊ အမ်ဳိးမ်ဳိး စေတြ႔လာေနရပါၿပီ။ ဒီအေကြ႔မွာ ရွိပ္စပီးယားရဲ႕ ဂ်ဴးလိယက္စ္ဆီဇာ ျပဇာတ္ ထဲကလို “ဘ႐ူးတပ္စ္-မင္းလဲပါသကိုး” ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ သစၥာေဖာက္ေတြကို ေတြ႔ရရင္လည္း အံ့ၾသစရာမရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတပြဲမွာ သူ႔စည္းကိုယ့္စည္းခြဲဖို႔ဟာ အင္မတန္မွအေရးႀကီးလွပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာ ကိုယ့္အင္အားကို ႀကီးသထက္ ႀကီးေအာင္လုပ္၊ သူ႔အင္အားကို ေသးသထက္ေသးေအာင္ လုပ္ရမယ့္အခ်ိန္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုလည္း ဘယ္သူမွ ျငင္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၾကားထားသင့္တဲ့လူကိုၾကားထား၊ ဥပကၡာျပဳသင့္တဲ့ လူကိုဥပကၡာျပဳ လုပ္ရပါမယ္။ အားလံုးကို နအဖဘက္ခ်ည္း တြန္းပို႔ေပးတာ မလုပ္သင့္ဘူး ထင္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ သူနဲ႔ကိုယ္လို႔ေျပာတာဟာ နအဖနဲ႔ျပည္သူကိုေျပာတာျဖစ္ေၾကာင္း ထပ္ေျပာလိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ နအဖရဲ႕ ေဘးမွာရပ္တည္တဲ့ အင္အားအေရအတြက္ နည္းသထက္နည္းေအာင္ ႀကံဆရပါမယ္။ ဒါျဖင့္ ဘယ္လိုလူကို နအဖနဲ႔ တသားတည္း ရပ္သူဆိုတာ ဘာစံနဲ႔ တိုင္းမလဲဆိုတာကို စဥ္းစားရပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္သူ ဒို႔ရန္သူ၊ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲေပးသူ ဒို႔ရန္သူလို႔ သတ္မွတ္လိုက္ရင္ ရန္သူအဝန္းအဝိုင္းဟာ သိပ္က်ယ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႔အလံုးစံုတူညီတဲ့လူမွ ကိုယ့္လူ၊ ကိုယ့္မဟာမိတ္လို႔ သေဘာထားလို႔မျဖစ္ပါဘူး။ တခ်ဳိ႕ကိုနားလည္ယူတာ၊ ခြင့္လႊတ္တာ၊ ၾကားသေဘာထားတာေတြ လုပ္ရမွာပါ။
ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီတပြဲမွာ အဓိကထားရမယ့္ စံ၊ ဒါမွမဟုတ္ စည္းဟာ နအဖရဲ႕ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒအေပၚမွာ ဘယ္လိုသေဘာထားသလဲဆိုတာ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ေရး မဝင္ေရး ေျပာရာမွာ အဲဒီဖြဲ႔စည္းပံုအေၾကာင္းကို ထည့္မေျပာလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒီဖြဲ႔စည္းပံုေအာက္မွာတည္ရွိေနတဲ့ လႊတ္ေတာ္တရပ္ဟာ ႐ုပ္ေသးလႊတ္ေတာ္ထက္ေတာင္ဆိုးတဲ့ ေညာင္ႏွစ္ပင္ညီလာခံသာသာ လႊတ္ေတာ္ျဖစ္မွာပါ။
ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရးကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာရာမွာ အႏွစ္ (၂ဝ) ေက်ာ္ တရားမရွိ၊ ဓားမရွိ အုပ္စိုးခဲ့တဲ့ နဝတ-နအဖစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရေတြျဖစ္တယ္ ဆိုတာေလာက္ကိုေတာင္မွ အသိအမွတ္မျပဳတဲ့လူေတြဟာ အဲဒီဖြဲ႔စည္းပံုကို စံုလံုးမွိတ္ လက္ခံၾက႐ံုမက ေရွ႕ေနလိုက္၊ အကာအကြယ္ေတာင္ ေပးေနၾကပါတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္သူေတြကို ေရြးေကာက္ပြဲညီမွ်ျခင္း ဒီမိုကေရစီ၊ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို အထိန္းအကြပ္မရွိ အုပ္စိုးခိုင္းထားတာထက္၊ လႊတ္ေတာ္တရပ္ ရွိႏိုင္ရင္ တစံုတရာထိန္းကြပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ စကားမ်ိဳးေျပာေနသူဟာ သူကိုယ္တိုင္ ဘာမွနားမလည္လို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ သိလ်က္နဲ႔ ညာေနတာသာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလို႐ႈပ္ေထြးေပြလီေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေတြ႔ေနရတဲ့ လုပ္ရပ္တခုက ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းရဲ႕ အက္ေၾကာင္းေတြကိုလိုက္စမ္းတာ၊ ရွာတာ၊ ေတြ႔ရင္ႏွဲ႔တာေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ၾကားလူ၊ သမာသမတ္ရွိသူ၊ ဘက္မလိုက္သူ ဆိုတာမ်ဳိးေျပာၿပီး ဒီခ်ဳပ္အပါ ျပည္သူလူထုအင္အားေတြကို ေသြးတိုးစမ္းေန၊ ႏွဲ႔ေနတာေတြလည္း ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဒါဟာဘယ္သူ႔အႀကိဳက္ျဖစ္ေစလို႔၊ ဘယ္သူ႔ကို အက်ဳိးျပဳတယ္ဆိုတာ ရွင္းေနတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္ ျပည္သူလူထုအေပၚမွာ မယံုတဲ့၊ အနာဂတ္ကိုမယံုတဲ့၊ စစ္အုပ္စုရဲ႕ အင္အားကို အထင္ႀကီးလာတဲ့ တခ်ဳိ႕လူေတြဟာ အခုအခါမွာ ၾကားေနတယ္ဆိုတဲ့အခ်ဳိးမ်ဳိး ခ်ဳိးလာေနၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေတာင္ နအဖရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ လုပ္မၿပီးေသးပါဘူး။ လုပ္မ်ားၿပီးသြားလို႔ နအဖအစိုးရက သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ “ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒနဲ႔အညီ အုပ္စိုးေနတဲ့အစိုးရ” လို႔ ေၾကညာလာရင္ အဲဒီ “ၾကားေန” ပုဂၢိဳလ္မ်ား ဘယ္လိုေျပာၾကဦးမလဲ မသိပါဘူး။ မေမ့ၾကသင့္တဲ့ အခ်က္တခ်က္က ဒီေန႔လိုအေျခအေနမွာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို နအဖက မေတာ္မတရား ဖ်က္ဆီးေနတာကို ဘယ္လိုသေဘာထားသလဲ၊ ဘယ္လိုတုံ႔ျပန္သလဲ ဆိုတာဟာ ဒီခ်ဳပ္အဖြဲ႔ဝင္မဟုတ္တဲ့ တျခားႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြကိုလည္း မွတ္ေက်ာက္တင္လိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ အခက္အခဲေတြက ႀကီးပါတယ္။ ျပည္သူလူထုမွတပါး တျခားဘယ္သူမွ သူတို႔ကို မကယ္ႏိုင္ ပါဘူး။ သူတို႔သမိုင္းမွာ ေအာင္ျမင္မႈအရဆံုးဆိုတာဟာ ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းကျဖစ္ၿပီး အဲဒါဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဝိုင္းဝန္းေထာက္ခံမႈေၾကာင့္ ရခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment