ေနျပည္ေတာ္ တာ၀န္က် ဌာနဆိုင္ရာ ၀န္ထမ္းအားလံုးနီးပါးခန္႔သည္ ရရိွလစာေငြႏွင့္ မိသားစုစရိတ္ ေလာက္ငမႈမရိွသည့္ ၀မ္းေရးျပႆနာႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနၾကရေၾကာင္း သိရသည္။အထူးသျဖင့္ ၀န္ထမ္းမ်ားအား ျပင္ပစီးပြားေရးလုပ္ကိုင္ခြင့္ ကန္႔သတ္တားျမစ္ထားျခင္းေၾကာင့္ ၀န္ထမ္းအမ်ားစု၏ မိသားစု စား၀တ္ေနေရး ပိုမိုခက္ခဲရသည္ဟု ေနျပည္ေတာ္မွ ၀န္ထမ္းမ်ားက ေျပာဆိုသည္။
ေနအိမ္၊ ေရ၊ မီး အျပည့္အစံု နအဖမွ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေပးထားေသာ္လည္း လုပ္ငန္းခြင္၌ ေပ်ာ္ေမြ႔ျခင္းမရိွဟု ေနျပည္ေတာ္တာ၀န္က် ၀န္ထမ္းတို႔က ဆိုၾကသည္။
“မတတ္သာလို႔သာ ေနျပည္ေတာ္မွာ လာေနရတာ။ မိေ၀း၊ ဖေ၀း ဘယ္သူမွ မေနခ်င္ၾကဘူး။ ၀န္ထမ္း (၁၀၀) မွာ (၉၉) ေယာက္က ရန္ကုန္႐ံုးေတြမွာပဲ ေနခ်င္ၾကတယ္။ ဒီမွာ တေယာက္မွ မေပ်ာ္ၾကဘူး” ဟု ႐ံုးအမွတ္ (၃၀) စက္မႈ (၂) ၀န္ထမ္းတဦးက ေျပာသည္။
ဌာနလုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားအရ စီမံကိန္းမ်ား၊ စီးပြားေရးလုပ္ကြက္မ်ားကို ရန္ကုန္႐ံုးခ်ဳပ္သို႔တင္ျပရၿပီး ၫႊန္ခ်ဳပ္၊ ၀န္ႀကီးအဆင့္ ေထာက္ခံခ်က္မ်ားကို ေနျပည္ေတာ္႐ံုးအဖြဲ႔မ်ားမွ ရယူၾကရသည္။
ထို႔အတြက္ ရန္ကုန္႐ံုးခ်ဳပ္အဖြဲ႔သည္ အပို၀င္ေငြ ထိုက္သင့္သေလာက္ရရိွၾကၿပီး ေနျပည္ေတာ္႐ံုးအဖြဲ႔သည္ ၀န္ထမ္းလစာေငြ သက္သက္ျဖင့္သာ လတ္တေလာ ရပ္တည္ေနၾကရသည္ဟု သိရသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ လစာနည္း ၀န္ထမ္းအခ်ဳိ႕သည္ အပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္၊ မီးဖိုေခ်ာင္သံုးပစၥည္းမ်ား၊ မုန္႔ပဲသေရစာမ်ား ေရာင္းခ်ျခင္း စသည့္ မိသားစု တပိုင္တႏိုင္ အလုပ္မ်ားကို မိမိတို႔တိုက္ခန္းမ်ားအတြင္း သိုသိပ္လွ်ဳိ႕၀ွက္စြာ ခင္းက်င္းေရာင္းခ်ကာ ၀မ္းေရးအတြက္ အပို၀င္ေငြ ရွာၾကရသည္။
အခ်ဳိ႕၀န္ထမ္းတို႔က ဆိုင္ကယ္၀ယ္ယူကာ တေန႔ (၂,၅၀၀) က်ပ္ျဖင့္ အငွားေပးထားျခင္း၊ ႐ံုးခ်ိန္လြတ္ ျပင္ပ၌ ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီ အငွားလိုက္ျခင္းျဖင့္ ၀မ္းေရးေျဖရွင္းေနရသည္ဟု ေဘာဂသိဒၶိရပ္ကြက္ေန ၀န္ထမ္းတို႔က ေျပာသည္။
ဗလသိဒၶိရပ္ကြက္ေန ၀န္ထမ္းတဦးကမူ “မီးဖိုေခ်ာင္စရိတ္ ခုမိေအာင္ အိမ္ခန္းထဲမွာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလး ဖြင့္ပါတယ္။ ၀န္ထမ္းအခ်င္းခ်င္း ထဲကပဲ ဌာနလူႀကီးကို တိုင္လို႔ ပိတ္ေပးလိုက္ရတယ္” ဟု ဆိုသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြင္းက သာသနာေရး၀န္ႀကီးမွ အလွစိုက္ ပန္းပ်ဳိးပင္မ်ား စိုက္ပ်ဳိးကာ ၎၏ ႐ံုးတြင္း သာေရးနာေရးရန္ပံုေငြ ရရိွရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ဖူးသည္။
သို႔ေသာ္ ေနျပည္ေတာ္ နယ္စပ္စည္ပင္မွ တားျမစ္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ၀န္ႀကီးဌာန အ၀င္လမ္း၊ ပ်ဳိးပင္စိုက္ပ်ဳိးထားရိွရန္ အေဆာက္အအံု ေဆာက္လုပ္စရိတ္ သိန္း (၂၀) ေက်ာ္ ဆံုး႐ံႈးခံရသည္ဟု ယင္းဌာန ၀န္ထမ္းမ်ားက ေျပာသည္။
“၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ေရာက္စကဆို ေရမီးအျပည့္အစံု၊ အိမ္ခန္းအသင့္ေပါ့။ အခု ရန္ကုန္ႏႈန္းထားအတိုင္း လွ်ပ္စစ္မီတာခ ေကာက္ခံတာ (၆) လေက်ာ္သြားၿပီ။ မၾကာခင္ ေရဖိုး၊ အိမ္ခန္းလခေတြ ေကာက္လာႏိုင္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ေနျပည္ေတာ္ ေသာက္ေရက မသန္႔ေတာ့ ေရသန္႔ဘူး ၀ယ္သံုးၾကရတယ္။ စားေသာက္ကုန္ေတြက ရန္ကုန္ထက္ ေစ်းျမင့္တယ္။ ေစ်းသြား၊ ေက်ာင္းသြား လိုင္းကား၊ ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီ စီးရတယ္။ အဲလို အသံုးစရိတ္ ထြက္ေငြေတြမ်ားေနေတာ့ လစာနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ေတာ့မွာလဲ” ဟု ဧက (၅၀၀) သာသနာေရး၀န္ထမ္းတဦးက ေျပာသည္။
႐ုံးအမွတ္ (၃၅) ယဥ္ေက်းမႈ၀န္ႀကီးဌာန ၀န္ထမ္းတဦးကလည္း “၀န္ထမ္းအမ်ားစု က်ပ္တည္းၾကတယ္။ က်မဆို လစာနည္း ၀န္ထမ္းလည္းျဖစ္၊ အပို၀င္ေငြလည္း မရိွ၊ အိမ္ေထာင္သည္လည္း ျဖစ္ျပန္ဆိုေတာ့ ခုလို ႐ံုးက ျပန္တာနဲ႔ မုန္႔တီအသုပ္ ေရာင္းေနရတယ္။ ဌာနလူႀကီးက နားလည္မႈနဲ႔ ခြင့္ျပဳထားေပမယ့္ သူတို႔ပိတ္ခိုင္းရင္ ပိတ္ေပးရမယ္” ဟု ေျပာသည္။
႐ံုးအမွတ္ (၂၈) သစ္ေတာ၀န္ထမ္း၏ ဇနီးျဖစ္သူက “က်မက မူႀကိဳစာျပေနတာ အဆင္ေျပတယ္။ ၀န္ထမ္းေတြက သားသမီးငယ္ေတြကို ႐ံုးေခၚသြားလို႔မသင့္ဘူး။ ဒီေတာ့ က်မတို႔မူႀကိဳကို ကေလးေတြ အပ္ခဲ့ရတယ္။ အမ်ဳိးသားရဲ႕ ဌာနလူႀကီးက ခုထိေတာ့ မတားျမစ္ေသးဘူး” ဟု ရွင္းျပသည္။
လက္ရိွတြင္ ေနျပည္ေတာ္ တာ၀န္က် ငယ္ရြယ္သူ၀န္ထမ္းမ်ားသည္ ၀န္ထမ္းရရိွ လစာေငြႏွင့္ မိသားစုသံုးစြဲေငြ မညီမွ်မႈေၾကာင့္ ႏုတ္ထြက္ရန္ ၀န္မေလးၾကေသာ္လည္း လုပ္သက္ရင့္ သက္ႀကီး၀န္ထမ္းမ်ားအေနျဖင့္ ဆက္လက္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရန္ သင့္ မသင့္ ဆံုးျဖတ္ရ ခက္ခဲေနသည္ဟု သိရသည္။
No comments:
Post a Comment