“ဟဲလို … ဟဲလို … အနယားဆေယာ … ဆာတန္းေငး အူပါး … ခ်စ္ကိုႀကီး … ၾကားလား …”“......”
“ခ်စ္ကိုႀကီး ကင္အီးက်ံဳး ...။ ညီေလးပါ၊ ညီေလး ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးပါ”
“......”
“စိတ္မရွိပါနဲ႔ … ညီေလးတုိ႔ ဖုန္းေတြက လိပ္ေခါင္း ထြက္ေအာင္ ေအာ္တာေတာင္ အသံက အဲဒီလိုပဲ ၾကား တခ်က္ မၾကားတခ်က္နဲ႔မို႔လို႔ပါ”
“......”
“ဗ်ာ … ဟုတ္ကဲ့၊ ဟုတ္ကဲ့။ ေသခ်ာတာေပါ့။ ၾကည့္တာေပါ့ ခ်စ္ကိုႀကီးရယ္။ အဲဒီ ညကပြဲအေၾကာင္း ေျပာခ်င္လို႔ကို တကူးတက ဆက္တာေလ”
“......”
“ဘရာဇီး ဆိုတဲ့ေကာင္ေတြဗ်ာ … အသားမည္းသေလာက္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ပုပ္တယ္။ ကန္တာမ်ား ႏိုင္ေအာင္ ကန္ရတယ္လို႔”
“......”
“ဟုတ္တာေပါ့ … ခ်စ္ကိုႀကီးရယ္ … ခ်စ္ကိုႀကီးပဲ စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး။ ခ်စ္ကိုႀကီးတို႔ဘက္က ဒီေလာက္ အားႀကိဳးမာန္တက္ ကန္တာေတာင္ သူတို႔က နည္းနည္း ေလွ်ာ့မေပးဘူး။ ေတာ္ေတာ္ ယုတ္မာတဲ့ေကာင္ေတြ”
“......”
“သိတယ္။ ခ်စ္ကိုႀကီးတို႔ ေျမာက္ကိုရီးယားကို အားေပးတဲ့ ပရိသတ္ထဲမွာ ညီေလးပါတယ္ေနာ္။ ဘာမွ မပူနဲ႔”
“......”
“ဘာျဖစ္လဲ။ ပရိသတ္နည္းေတာ့ ဘယ္သူ႔ ဂရုစိုက္ရမွာလဲ။ အဲဒီပရိသတ္ကို ပိုက္ဆံေပးၿပီး အားေပး ခိုင္းထားရေတာ့ေကာ ဘာအေရးလဲ … ခ်စ္ကိုႀကီးရယ္။ ေအးေဆးပါ။ ညီေလး တေယာက္လံုး ရွိပါတယ္ဆို”
“......”
“ခင္ဗ်ာ … ကြာတားေလာက္ထိေတာ့ တက္ခ်င္တယ္။ ဟုတ္လား။ ဒါကေတာ့ … အဲ … အဲ … ရတယ္ ခ်စ္ကိုႀကီး … မပူနဲ႔။ က်ေနာ္ေပးတဲ့ အႀကံအတိုင္းသာ လုပ္။ ဒီလိုေလ … ဟဲလို … အနယားဆေရာ … ဟာ … ေသာက္ေခြး … လိုင္းက် သြားၿပီဟ”
ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး တေယာက္တည္း ဟန္းဖုန္းတလံုးျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနစဥ္ သူ႔ေနာက္တြင္ ဦးရုကၡစိုး ေရာက္ေနသည္ကို သတိမထားမိ...။
ရုကၡစိုး။ ။ ဘယ္သူနဲ႔ အေရးတႀကီး ဖုန္းေျပာေနတာလဲ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေၾသာ္ … ဦးရုကၡစိုး ေရာက္ေနတာကိုး … သိေတာင္ မသိလုိက္ဘူး။
ရုကၡစိုး။ ။ မသိဆို … ကိုယ္ေဖာ့ … အဲေလ … ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ၿပီး ဝင္လာတာကိုးဗ်။ က်ဳပ္က နတ္ပဲဟာ။ ဝင္လိုဝင္ ထြက္လိုထြက္၊ သြားခ်င္တဲ့ေနရာ သြားလို႔ရတာပဲ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ အေရးထဲ နတ္ေၾကာ္ျငာဝင္ေနျပန္ၿပီ။ သိပါတယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုပဲ ေၾကာက္ေနရတာပါ။ ျပည္ပမီဒီယာေတြကို လက္တို႔ တို႔ၿပီး က်ဳပ္အေၾကာင္းေတြ ေျပာေျပာေနတာ ခင္ဗ်ားတို႔ပဲဆိုတာ မသိဘူး မွတ္မေနနဲ႔။ ဟြန္း … လက္ပူးလက္ၾကပ္ မမိေသးလို႔။
ရုကၡစိုး။ ။ လက္ပူးလက္ၾကပ္မိလည္း က်ဳပ္က နတ္အက္သစ္ သိပါတယ္ဗ်ာ။ ေအာ့ဖ္သရက္ေကာ့ေတြ မေျပာပါဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔သာ လက္ပူးလက္ၾကပ္ ဘယ္ေလာက္မိမိ ေျပာင္လိမ္တာ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ တခါတည္းပါ ဦးရုကၡစိုးရယ္။ ျပည္သူလူထု အထင္လြဲမွာစိုးလို႔ ရွင္းျပတာပါ။
ရုကၡစိုး။ ။ ဘယ္ဟာကုိ ေျပာေနတာလဲ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ မသိဘူးေလ၊ ႏ်ဴကလီးယားကိစၥကို ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးလား။
ရုကၡစိုး။ ။ အဲဒီကိစၥကေတာ့ ဘာမွ မေျပာဘဲ ၿငိမ္ေနရင္ေတာင္ သိၾကမွာ မဟုတ္ဘူး။ မဟုတ္ပါဘူး ဆိုၿပီး အတင္း ထရွင္း ေတာ့မွပဲ လူသိတာ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ မရွင္းလို႔ မရဘူးေလ ဟို တပ္ေျပး၊ ျပည္ေျပး သစၥာေဖာက္ … ဆန္ေကာေလာက္မွ ေဇာက္မနက္တဲ့ ေကာင္ေတြက အကုန္ေလွ်ာက္ေျပာတာကိုး။
ရုကၡစိုး။ ။ ဒါျဖင့္ သူတို႔ေျပာတာ မဟုတ္လို႔လား။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟုတ္ေနလို႔ မဟုတ္ပါဘူး ဆိုၿပီး ေျပာင္လိမ္တာပါဆို။ အာ … ရႈပ္ကုန္ၿပီ။ အဲဒီ တပ္ေျပး၊ ျပည္ေျပးေတြ အေၾကာင္း မေျပာနဲ႔ေတာ့၊ စိတ္နာတယ္။ အခု ထပ္မေျပးရေအာင္ အေပါက္ေတြ လိုက္ပိတ္ေနရတာနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ အလုပ္ရႈပ္ေနၿပီ။ တျခားဟာ ေျပာမယ္။
ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက သူ၏ လံုးဝ ၾကက္သေရမဂၤလာ ကင္းမဲ့ေသာ မ်က္ႏွာႀကီးကို မလွပစြာ လုပ္ၿပံဳး ၿပံဳးရင္း “က်ဳပ္ရဲ႕ တုိင္းျပည္က ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ အညီ ရင္ေပါင္တန္း ႏိုင္ၿပီဗ်” ဟု ေျပာလိုက္သည္။
ရုုကၡစိုး။ ။ ဘာေတြမ်ား ရင္ေပါင္တန္းတာလဲ လုပ္ပါဦး။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဆီဆိုင္ေတြမွာ ေကာင္မေလးေတြ ေရာင္းေနတာ မေတြ႕ဘူးလား။ ဒါ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ရင္ေပါင္တန္းတာေပါ့။
ရုကၡစိုး။ ။ ေၾသာ္ … ဟုတ္လား။ ေနာက္ေတာ့ေကာ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ပုဂၢလိက ဘဏ္ေတြ ဖြင့္ေတာ့မယ္ေလ။ အဲဒီမွာ ဘလက္ကတ္ ဆိုလား သံုးလို႔ရေတာ့မွာ။
ရုကၡစိုး။ ။ ဘလက္ကတ္က အရက္ တံဆိပ္ပါဗ်ာ … စမတ္ကတ္ လုပ္စမ္းပါ။ ဘဏ္လုပ္ငန္းကို လုပ္ႏိုင္တဲ့သူတိုင္းကို မေပးဘဲ ခင္ဗ်ားရဲ႕နား ကပ္ေနတဲ့ ေတဂြတို႔ ေပၚေပၚတို႔ကိုပဲ ေပးတာ မဟုတ္လား။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဒါကေတာ့ သူတို႔အရင္ လုပ္ခိုင္းၾကည့္ၿပီး အဆင္ေျပေတာ့ က်ဳပ္အမ်ိဳးေတြကို ထပ္ခ်ေပးမွာေပါ့။ ကဲ … အခုဆို ကမၻာ့ဖလားကို တိုက္ရုိက္ၾကည့္ႏုိင္ေအာင္ ျပေပးေနၿပီ။ တီဗီမရွိတဲ့သူေတြ၊ မီးမလာတဲ့သူေတြလည္း ေျမနီကုန္း လမ္းဆံုက တီဗီႀကီးကေန ၾကည့္လို႔ရၿပီ။
ရုကၡစိုး။ ။ ဒါကလည္း ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ ရင္ေပါင္တန္းတာလား။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဒါေပါ့ဗ်။ ေတာင္အာဖရိကမွာ “ဂိုး” လို႔ ေအာ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ရန္ကုန္က ဆိုက္ကားသမား ေတြလည္း “ဂိုး” လို႔ ေအာ္လို႔ ရတယ္ေလ။ ဒါ ရင္ေပါင္တန္းတာ မဟုတ္လို႔ဘာလဲ။ ရွိေသးတယ္ ေဘာလံုးေလာင္းတဲ့သူေတြက ႏိုင္ငံတကာ ေပါက္ေစ်း အတိုင္း ေလာင္းၾကတာေနာ္။
ရုကၡစိုး။ ။ မွတ္သားေလာက္ပါတယ္ဗ်ာ … ။ ဒါေပမယ့္ တခုေတာ့ မသိလို႔ ေမးရဦးမယ္။ ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔ ျမန္မာျပည္က အာဏာရွင္ႏိုင္ငံခ်င္း တူတူ၊ အထီးက်န္တာခ်င္း တူတူ၊ လက္နက္ေတြ ေဝစား မွ်စား လုပ္ေနတာခ်င္းလည္း အတူတူ။ သူတို႔က အခု ကမၻာ့ဖလားကို ဝင္ၿပိဳင္တဲ့အျပင္ ကမၻာ့ထိပ္ဆံုးအသင္း ဘရာဇီးကို ဂိုးျပတ္နဲ႔ေတာင္ မရႈံုးဘူး။ ခင္ဗ်ားက်ေတာ့ ျမန္မာ့အားကစား ကမၻာကို လႊမ္းရမည္ ဘာညာေအာ္ၿပီး အာရွေတာင္ မလႊမ္းႏိုင္ဘူး အဲဒါ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။
ထုိစဥ္ “ခ်ိဳကုပ္ ဖုန္းလာေနတယ္။ ခ်ိဳကုပ္ ဖုန္းလာေနတယ္ဆို …။ ခ်ိဳကုပ္ … ဖုန္းလာေနတယ္ဆိုတာ မၾကားဘူးလား … ငါ နားရင္း ထတီးထည့္လိုက္ရ ...” ဆိုသည့္ ေဒၚကြိဳင္ကြိဳင့္အသံ ရုတ္တရက္ ေပၚထြက္လာသည္။ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အသံေၾကာင့္ ဦးရုကၡစိုး ထြက္ေျပးမည္ အျပဳ …
ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက “မေၾကာက္ပါနဲ႔ … ဦးရုကၡစိုးရဲ႕ … က်ဳပ္ ဖုန္းသံပါ” ဟု ေျပာလိုက္သျဖင့္ အသာ ကိုယ္ရွိန္သတ္လိုက္သည္။
“ဟဲလို … အနယားစေရာ … ဟုတ္တယ္ ဆာတန္းေငးအူပါး၊ ခ်စ္ကိုႀကီး ကင္အီးက်ံဳးေရ ဖုန္းလိုင္းက က်သြားတာပါ။ ဘယ္သူမွ မရွိပါဘူး … ဦးရုကၡစိုးပဲ ရွိတယ္။ ဟုတ္တယ္၊ အႀကံေပးမလို႔။ ကြာတားေလာက္ထိ တက္ခ်င္တယ္ မဟုတ္လား။ ညီေလး ေျပာတဲ့အတိုင္းသာလုပ္။ ခ်စ္ကိုႀကီးတို႔ရဲ႕ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္ႀကီးကိုေလ … အေမရိကားကို ၿခိမ္းေျခာက္ ထားရာကေန ခဏ ျပန္ရုတ္ၿပီး ဘရာဇီးဘက္ လွည့္ ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္ ...။ ေနာက္တခါ ဒီေကာင္ေတြ အႏိုင္ မကန္ရဲေစရဘူး၊ စိတ္ခ်”
ရုကၡစိုး။ ။ သူမ်ားကိုခ်ည္း အႀကံေလွ်ာက္ေပး မေနနဲ႔။ က်ဳပ္ေမးတာ ေျဖပါဦး။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေျဖမွာေပါ့ဗ်ာ။ ခ်စ္ကိုႀကီးဆီက ဖုန္းလာေနလို႔ပါ။ ဒီလိုေလ … က်ဳပ္တို႔ စီမံကိန္းႀကီးက ၿပီးမွ မၿပီးေသးဘဲ။ လာမယ့္ ၂၀၁၄ ကမၻာ့ဖလားက်ရင္ ၾကည့္၊ ျမန္မာ့ ႏ်ဴကလီးယား ကမၻာကို လႊမ္းေစရမည္ … အဲ … ေယာင္လို႔ ျမန္မာ့ အားကစားကမၻာကို ဘယ္လို လႊမ္းမလဲ ဆိုတာ ၾကည့္လိုက္။
ရုကၡစိုး။ ။ အားကစားေတာ့ မသိဘူး ႏ်ဴကလီးယားေတာ့ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟာ ျဖစ္ႏိုင္ရမွာေပါ့။ ႏ်ဴကလီးယား မျဖစ္လို႔ကေတာ့ တႏိုင္ငံလံုးကို ညဳ ကလီးယားျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္မယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ အဲဒါက ပိုျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ခင္ဗ်ားလုပ္ပံုနဲ႔ တႏိုင္ငံလံုး မြဲၿပီး အဝတ္မဝတ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ ညဳ ကလီးယားျဖစ္ဦးမွာ။
ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက ဦးရုကၡစိုးႀကီးကို လံုးဝ အေရးမစိုက္ဘဲ “အခု ေရြးေကာက္ပြဲလည္း ၿပီးသြားၿပီ ဆိုေတာ့ ႏ်ဴ စီမံကိန္းႀကီးကို ဆက္ အေကာင္ အထည္ ေဖာ္ဖို႔ပဲ လိုေတာ့တယ္” ဟု အားပါးတရ ေျပာလိုက္သည္။
ရုကၡစိုး။ ။ ဗ်ာ။ ဘယ္လို။ ဘယ္တုန္းက ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္လုိက္တာလဲ။ မဟုတ္တာဗ်ာ။ က်င္းပမယ့္ရက္ေတာင္ မေၾကညာရ ေသးဘဲနဲ႔။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေၾသာ္ … ၿပီးပါၿပီဆိုဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္က ခင္လို႔ေျပာျပတာ။
ရုကၡစိုး။ ။ လာမရႊီးပါနဲ႔ဗ်ာ။ အခုမွ တခ်ိဳ႕ပါတီေတြ စည္းရံုးေရး ဆင္းမလို႔ လုပ္တုန္းရွိေသးတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို ပိုက္ဆံမရွိလို႔ ဘယ္က ဘယ္လို ဘာစလုပ္ရမွန္းေတာင္ မသိေသးဘူး။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ၿပီးေနပါၿပီဆိုဗ်ာ။
ရုကၡစိုး။ ။ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ အခုမွ မဲ ဘယ္လို ထည့္ရတယ္ ဘာညာ သရုပ္ျပ လုပ္ျပေနတာဆို။ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲက ၿပီးသြားတာလဲ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဒါကေတာ့ ေမ်ာက္ျပဆန္ေတာင္း … အဲ … အဲ … ေရြးေကာက္ပြဲကို ျပၿပီး ပိုက္ဆံေတာင္းမယ္သူေတြ ေတာင္းလို႔ ေကာင္းေအာင္ အျပေလး လုပ္ေပးထားတာ။ တကယ္က လံုး … ဝ …ပြဲ ၿပီးသြားၿပီ။ ၿပီးသြားလို႔ အခု က်ဳပ္ေတာင္ ထမင္းၾကမ္းေလး ယပ္ခပ္စားၿပီး ေဘာပြဲေအးေအး ေဆးေဆး ၾကည့္ေနတာေလ။
ရုကၡစိုး။ ။ တကယ္ၿပီးသြားၿပီလား။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ တကယ္ပါဆို ...။ ႀက့ံဖြံ႕က မဲရံုေဆာက္မယ္၊ ႀကံ့ဖြံ႕ပါတီက ဝင္ၿပိဳင္မယ္၊ မဲရံုေစာင့္မယ္သူကလည္း ႀကံ့ဖြံ႕ပဲ၊ မဲ ေရတာလည္း ႀကံ့ဖြံ႕ပဲ၊ ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္မွာလည္း ႀကံ့ဖြံ႕က ထည့္ထားတဲ့ သူေတြ ခ်ည္းပဲ။ ႀကံ့ဖြံ႕ဆိုတာကလည္း စစ္သားက လူဝတ္လဲထားတာေတြ ခ်ည္းပဲ။ အဲဒီေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ၿပီးၿပီေပါ့။
ရုကၡစိုး။ ။ တကယ္ ၿပီးသြားၿပီ ဆိုရင္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ ပါလားဗ်ာ။ သူ႔ခမ်ာ၊ သူ႔ေမြးေန႔မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနရတာေပါ့။ ခင္ဗ်ားလည္း ကုသိုလ္ … ရ … ရ ...။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ (မ်က္ေထာင့္နီႀကီးႏွင့္ ၾကည့္ရင္း) ေတာ္၊ တန္၊ တိတ္ ဦးရုကၡစိုး။ ၿပီးၿပီ ဆိုတဲ့ထဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔၊ မင္းကိုႏိုင္တို႔၊ ဇာဂနာ တို႔ကုိ ေထာင္ထဲမွာ အၿပီးထည့္ထားၿပီးၿပီ ဆိုတာလည္းပါတယ္။ ခင္ဗ်ားပါ စက္ကြင္းမလြတ္ ျဖစ္သြားမယ္။ ကိုယ့္ဘာသာ ကမၻာ့ဖလား ေအးေအးေဆးေဆးၾကည့္ ဟုတ္ၿပီလား။
ရုကၡစိုး။ ။ ဒါဆိုလည္း ျပန္ေတာ့မယ္ဗ်ာ … ဖိုးရႈပ္တို႔နဲ႔ ေဘာပြဲၾကည့္ဖို႔ ခ်ိန္းထားေသးတယ္။
အလာတုန္းကကဲ့သို႔ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း ျပန္လစ္သြားရရွာေသာ ဦးရုကၡစိုးေနာက္သို႔ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး၏ ငွက္ဆိုး ထိုးသံႀကီးမွာ အဆက္မျပတ္ လိုက္ပါလာေလသည္။
“ဦးရုကၡစိုး ေရြးေကာက္ပြဲ ၿပီးၿပီ ဆိုတာ ေအာ့ဖ္သ ရက္ေကာ့ေနာ္။ ခင္ဗ်ား နတ္ အက္သစ္နဲ႔ ညီပေစ။ ေဒဝါလီ မဂၢဇင္းကို သြား မေျပာလိုက္နဲ႔ဦး။ ေဒဝါလီမွာ ေရးတာေတြ႕ရင္ ခင္ဗ်ားကို တရားစြဲမယ္” ဟူ၏။
No comments:
Post a Comment