ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ (သို႔မဟုတ္) သဇင္နီ အပိုင္း - ၆၄

မင္းဟန္

(၂၂၂)

“ဒီမုိကေရစီႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးၾကိဳးပမ္းမႈတြင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားက ေရွ႕တန္းထြက္၍ တက္ႂကြစြာ လႈပ္ရွားေနသည္ကို မ်ားစြာမွ ဂုဏ္ယူမိပါသည္။ မိမိတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ မိမိတို႔၏ မိသားစုမ်ားကိုလည္းေကာင္း ၿခိမ္းေျခာက္၍တမ်ဳိး၊ မက္လံုးေပး၍တဖံု၊ နည္းေပါင္းစံုႏွင့္ အာဏာပိုင္မ်ားက ဖိအားေပးေနေသာ္လည္း ျပည္သူလူထု၏ ဆႏၵႏွင့္ကုိက္ညီေသာ ဒီမိုကေရစီလမ္းစဥ္မွ မတိမ္းမေစာင္း၊ တည့္မတ္ရဲရင့္စြာျဖင့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကသည္မွာ ႏွစ္ေထာင္းအားရဖြယ္ ျဖစ္ပါသည္။


၁ဝ ႏွစ္ေက်ာ္ကာလကို ျဖတ္သန္းလာရာ၌ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရးအရ တုိးတက္ရင့္က်က္မႈ ရရွိခဲ့ေသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားသည္ ျပည္သူလူထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ထားေသာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ေခၚယူေရးသည္ ဒီမိုကေရစီလမ္းစ ေဖာ္ထုတ္ေရးပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းစြာနားလည္ၾကပါသည္။ အမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားသည္ က်မတို႔ႏုိင္ငံတြင္သာမက ကမၻာတဝွန္းတြင္ ေကာင္းေသာ ေျပာင္းလဲခ်က္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာေစမည္ဟု က်မ ေလးနက္စြာ ယံုၾကည္ပါသည္။ ႏုိင္ငံေရး ခံယူခ်က္အတြက္ အက်ဥ္းက်ခံေနရေသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ား၊ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသမား မိသားစုဝင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္ ေပးရာတာဝန္ကို ေနရာမမက္၊ အက်ဳိးအျမတ္မရွာ စိတ္အားထက္သန္စြာ ထမ္းေဆာင္ေနၾကေသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို ေက်းဇူးတင္စြာႏွင့္ ဂုဏ္ျပဳလုိက္ပါသည္”

၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ က်ေရာက္မည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ အမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔သို႔ ေပးပို႔မည့္ သဝဏ္လႊာအား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အဆံုးသတ္လိုက္၏။

၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္မွ ‘ျမန္မာႏုိင္ငံအမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔’ အခမ္းအနားအား က်င္းပျပဳလုပ္ၾကမည္ျဖစ္သည္။ အခမ္းအနားသို႔ ေပးပို႔ရန္အတြက္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးအေနႏွင့္ သဝဏ္လႊာတေစာင္ ေရးသားေနျခင္းျဖစ္သည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ မတ္လ ၈ ရက္ေန႔တြင္လည္း အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ဗဟို၌ ‘ႏုိင္ငံတကာအမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔’ အခမ္းအနားကို က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိေန႔က အခမ္းအနားတြင္ သူမေျပာခဲ့သည့္ စကားမ်ားအား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျပန္၍ အမွတ္ရမိ၏။

“က်မတုိ႔ႏိုင္ငံမွာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔ နည္းနည္းမ်ားေနတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိရင္ ႏုိင္ငံတကာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔ကေတာ့ ဒီေန႔ မတ္လ ၈ ရက္ေန႔ဆိုၿပီး သတ္မွတ္ထားတယ္။ ဒါ ႏုိင္ငံတကာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ျပင္ပမွာရွိတဲ့ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြက က်မေမြးေန႔ျဖစ္တဲ့ ဇြန္လ ၁၉ ရက္ေန႔ကို ျမန္မာႏုိင္ငံ အမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔ဆုိၿပီး သတ္မွတ္ျပန္တယ္။ အဲဒီလို သတ္မွတ္လိုက္ေတာ့ အာဏာပိုင္ေတြဘက္ကလည္း ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔ဆိုၿပီး ေနာက္ထပ္ ရက္တရက္ကို သတ္မွတ္ၾကျပန္တယ္။ ဒီေတာ့ က်မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာဆုိရင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔က ၃ ရက္ေတာင္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီလို ၃ ရက္ ျဖစ္ေနလုိ႔ က်မတုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အမ်ဳိးသမီး အခြင့္အေရးေတြဟာ တျခားႏိုင္ငံက အမ်ဳိးသမီးအခြင့္အေရးေတြထက္ ၃ ဆပိုသလားလို႔ ေမးစရာျဖစ္ေနတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေျပာၾကတာပဲ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာဆုိလုိ႔ရွိရင္ အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ အမ်ဳိးသားေတြနည္းတူ တန္းတူညီတူအခြင့္အေရးရတယ္၊ စသျဖင့္ေျပာေနတယ္၊ ဒါ မဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ဳိးသားေတြလည္း သိပါတယ္၊ အမ်ဳိးသမီးေတြလည္း သိပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးအခြင့္အေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ က်မဘယ္လိုျမင္သလဲ။ က်မတို႔ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အခု အဓိကက်ေနတာက အေျခခံလူ႔အခြင့္အေရးပဲ။ အမ်ဳိးသမီးအခြင့္အေရး၊ အမ်ဳိးသားအခြင့္အေရး ဆုိၿပီးေတာ့ ဒီဟာကိုခြဲၿပီးေတာ့ ေတြးႏုိင္တဲ့အေျခအေန မေရာက္ေသးပါဘူး။ အေျခခံ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ အားလံုးရၿပီဆိုရင္ေတာ့ က်မတုိ႔ ဒါေတြ စဥ္းစားရေတာ့မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ ႏိုင္ငံတကာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔မွာ က်မ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို ဘာမွမေျပာလုိပါဘူး၊ အမ်ဳိးသားမ်ားကိုေတာ့ ေျပာလုိတယ္။ ဒီေန႔ဟာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔ျဖစ္တဲ့အတြက္ အမ်ဳိးသားေတြဟာ အမ်ဳိးသမီးေတြကို ဘယ္လုိပိုၿပီးေတာ့ ညွာတာရမလဲ၊ ကူညီရမလဲ၊ အမ်ဳိးသမီးေတြ တိုးတက္ေရး၊ အခြင့္အေရး ျပည့္ျပည့္ဝဝ ရရွိေရးအတြက္ ဘယ္လုိပိုၿပီး လုပ္ေပးႏိုင္မလဲဆိုတာ ဒီေန႔မွာ အမ်ဳိးသားေတြက စဥ္းစားေပးပါလို႔ က်မ ဆိုခ်င္တယ္”

အေတြးက ဖ်တ္ကနဲ ခင္ပြန္းသည္ဆီသို႔ ေရာက္၏၊ မုိက္ကယ္အဲရစ္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္ပင္ ရက္ေပါင္း ၈ဝ ေက်ာ္ေပၿပီ၊ မုန္သုန္မိုးက အားေကာင္း၍ေန၏၊ ေလပါေသာမိုးေၾကာင့္ ၿခံအတြင္းရွိ သစ္ပင္မ်ားက ယိမ္းႏြဲ႔၍ေနၾကသည္။

(၂၂၃)

၁၉၉၉ ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လ ၁၆ရက္၊ အမွတ္ ၉၇/ခ အေနာက္ေရႊဂုံတုိင္လမ္း ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီ CRPP အစည္းအေဝးအား အေနာက္ေရႊဂုံတုိင္ရွိ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္႐ုံး၌ပင္ က်င္းပၾက၏။ ဦးေအာင္ေရႊ၊ ဦးေအးသာေအာင္၊ ဦးလြင္၊ ဦးသန္းထြန္း၊ ဦးလွေဖ၊ ဦးလြန္းတင္၊ ဦးစိုးျမင့္၊ ဦးၫႊန္႔ေဝ၊ ဦးတင္ဦးႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ တက္ေရာက္ၾကသည္။ CRPP အဖဲြ႔ဝင္ ၁ဝ ဦးလံုး စံုညီစြာ တက္ေရာက္ၾကသည့္ အစည္းအေဝး၊ CRPP အား ဖဲြ႔စည္းခဲ့သည္မွာ ၁ဝ လ ရွိေလၿပီ၊ လာမည့္ စက္တင္ဘာ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္မူ တႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္မည္။ CRPP ၏ ႏွစ္ပတ္လည္ အစီရင္ခံစာမ်ားအား ေဆြးေႏြးၾကသည့္ အစည္းအေဝးျဖစ္သည္။

၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၈ ရက္ေန႔က ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည့္ CRPP အစည္းအေဝးတြင္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စား လႊတ္ေတာ္၏ လုပ္ငန္းတာဝန္မ်ားအား ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရန္ လႊတ္ေတာ္ေရးရာ ေကာ္မတီမ်ားအား ဖဲြ႔စည္း၍ တာဝန္မ်ား ေပးအပ္ခဲ့၏။

‘တုိင္းရင္းသားေရးရာ ေကာ္မတီ’ တြင္ ဦးေအးသာေအာင္မွ ဥကၠ႒၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အတြင္းေရးမႉးအျဖစ္ တာဝန္ယူၿပီး ‘ပညာေရးရာေကာ္မတီ’ တြင္ ဥကၠ႒အျဖစ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွ တာဝန္ယူ၏။ ‘ဥပေဒေရးရာ ေကာ္မတီ’ ႏွင့္ ‘ ကာကြယ္ေရးရာ ေကာ္မတီ’ မ်ားတြင္ ဦးတင္ဦးက ဥကၠ႒အျဖစ္ တာဝန္ယူ၏။

‘ဘ႑ာ၊ စီးပြား၊ ကုန္သြယ္ေရးေကာ္မတီ’ တြင္ ဥကၠ႒ ဦးညြန္႔ေဝ၊ ‘က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး ေကာ္မတီ’ တြင္ ဥကၠ႒ ဦးလြင္၊ ‘ႏို္င္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးရာ ေကာ္မတီ’ တြင္ ဥကၠ႒ ဦးေအာင္ေရႊ၊ ‘ေတာင္သူလယ္သမားေရးရာ ေကာ္မတီ’ တြင္ ဥကၠ႒ ဦးစုိးျမင့္၊ ‘အလုပ္သမားေရးရာ ေကာ္မတီ’ တြင္ ဥကၠ႒ ဦးသန္းထြန္း၊ ‘လႊတ္ေတာ္ေရးရာ ေကာ္မတီ’ တြင္ ဥကၠ႒အျဖစ္ ဦးလွေဖတုိ႔မွ တာဝန္အသီးသီး ယူခဲ့ၾက၏။

‘လႊတ္ေတာ္ေရးရာေကာ္မတီ’ အသီးသီးက အစည္းေဝးတြင္ အစီရင္ခံစာ စာတမ္းမ်ားအား တင္သြင္းၾက၏၊ ေဆြးေႏြးၾက၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူမ ဥကၠ႒အျဖစ္ တာဝန္ယူထားသည့္ ‘ပညာေရးရာ ေကာ္မတီ၏ အစီရင္ခံစာအား အစည္းအေဝးတြင္ တင္သြင္း၏။ ပညာေရးေကာ္မတီ၏ အစီရင္ခံစာ၊ စာတမ္းအား ‘ျမန္မာ့ကေလးမ်ားႏွင့္ ပညာေရး’ ဟူ၍ ေခါင္းစဥ္ေပးထားသည္။

‘ျမန္မာ့ကေလးမ်ားႏွင့္ ပညာေရး’ စာတမ္းတြင္ နိဒါန္းပိုင္း၊ အပိုင္း ၁၊ အပိုင္း ၂၊ အပိုင္း ၃ ႏွင့္ နိဂုံးပိုင္းဟူ၍ အပိုင္း ၅ ပိုင္းခြဲ၍ ေရးသားထားသည္။ စာတမ္း၏ နိဒါန္းတြင္ ‘ဂ်မ္တီယံ’ (Jomtien) ညီလာခံ၏ ဦးတည္ခ်က္မ်ားမွာ …

(က) ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ မိသားစု၊ အေျခအေန နိမ့္က်သူမ်ား၊ မသန္မစြမ္းသူ ကေလးသူငယ္မ်ား အပါအဝင္ ႏုနယ္ငယ္ရြယ္စဥ္ ကေလးမ်ားအား ပိုမုိက်ယ္ျပန္႔ေသာ ေစာင့္ေရွာက္မႈေပးရန္။
(ခ) သကၠရာဇ္ ၂ဝဝဝ တြင္ တကမၻာလံုးရွိ ေက်ာင္းသားအရြယ္လူငယ္မ်ား အနည္းဆံုး အေျခခံမူလတန္းပညာ တတ္ေျမာက္ၿပီးစီးရန္။
(ဂ) သကၠရာဇ္ ၂ဝဝဝ တြင္ စာမတတ္သူဦးေရကို ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ရွိ သက္ၾကီးစာမတတ္သူ ဦးေရ၏ ထက္ဝက္သို႔ ေလွ်ာ့ခ်ရန္။
(ဃ) အမ်ဳိးသမီး စာမတတ္သူႏႈန္း ေလွ်ာ့ခ်ရန္ ပညာသင္ၾကားေရး၌ က်ား၊ မ မခြဲျခားရန္။” တုိ႔အား ေကာက္ႏႈတ္၍ေဖာ္ျပထားသည္။ ၿပီးလွ်င္ …

“Basic Education in Myanmar, September, 1999. Report on working children and women in Myanmar’s Urban informal sector. Dept of labour & UNICEF report on working children. တုိ႔၏ ေဖာ္ျပပါအခ်က္မ်ားအေပၚ အေျခခံ၍ …

“၂၇ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ျမန္မာကေလးငယ္မ်ားသည္သာ မူလတန္းပညာၿပီးဆံုးၾကၿပီး၊ ၃၄ ရာခိုင္ႏႈန္းက မူလတန္းပညာ မၿပီးဆံုးဘဲ ေက်ာင္းမွထြက္သြားခဲ့ၾက၍ ၃၉ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ မူလတန္းပညာကိုပင္ မသင္ၾကားႏုိင္သည့္ သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္’ ဟု ကိုးကားေဖာ္ျပသည္။

ဤတြင္လည္း “မူလတန္းေက်ာင္းသား ၁ဝဝ လွ်င္ အလယ္တန္းသို႔ ဆက္လက္ပညာသင္သူမွာ ၄.၉၅ ေယာက္ (သို႔မဟုတ္) ၂၅ ေယာက္ ျဖစ္ၿပီး အလယ္တန္းသို႔ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ဆက္လက္ ပညာမသင္ၾကားသူ (သို႔မဟုတ္) ေက်ာင္းထြက္လိုက္ရသူမွာ ၇၅.၄၁ ေယာက္ (သို႔မဟုတ္) ၇၅ ေယာက္ျဖစ္သည္ဟု အၾကမ္းအားျဖင့္ မွတ္သားႏုိင္သည္”

ေက်ာင္းထြက္ရသည့္ အဓိကအေၾကာင္းအရင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ စာတမ္း၌ ေဖာ္ျပထားသည္မွာ ပညာသင္ၾကားစရိတ္ မတတ္ႏုိင္၍ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထား၏။

“ေက်ာင္းစရိတ္မတတ္ႏုိင္၍ ေက်ာင္းမတတ္ႏိုင္ရျခင္းမွာ ေက်ာင္းသံုးပံုႏွိပ္ TEXTBOOK ၊ ဗလာစာအုပ္- EXERCISE BOOK ၊ စာေရးကိရိယာမ်ား၊ ေစ်းၾကီးေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ဆရာမိဘအသင္းရန္ပံုေငြ၊ ေက်ာင္းေဆာင္ႏွင့္ ေက်ာင္းပရိေဘာဂမ်ား ေကာင္းမြန္တုိးတက္ေရးအတြက္ ရန္ပံုေငြထည့္ဝင္ရျခင္းတို႔ အတြက္ေၾကာင့္လည္းေကာင္း ျဖစ္သည္” ဟု ေထာက္ျပသည္။

ၿပီးလွ်င္ “လူတုိင္းအတြက္ မူလတန္းပညာကို အခမဲ့သင္ၾကားႏိုင္ရန္ ျပ႒ာန္းထားေသာ္လည္း ေက်ာင္းသားအသစ္ ေက်ာင္းဝင္လွ်င္ သို႔မဟုတ္ ေက်ာင္းတေက်ာင္းမွ တေက်ာင္းသို႔ေျပာင္းလွ်င္ ေက်ာင္းထြက္ေၾကးေပးရၿပီး၊ ေက်ာင္းဝင္ေၾကးလည္း ေပးရ၏။ ေက်ာင္းဝင္ေၾကးမွာ ၿမိဳ႕ၾကီးမ်ား၏ နာမည္ၾကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေသာင္းဂဏန္းမွ သိန္းဂဏန္းအထိ ေပးေဆာင္ရၿပီး ၿမိဳ႕ဆင္ေျခဖံုး ရပ္ကြက္ေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ ေက်းလက္ေဒသရွိ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ တေက်ာင္းႏွင့္တေက်ာင္း ေက်ာင္းဝင္ေၾကး အနည္းအမ်ားအလုိက္ ကြာျခားၾကသည္။ ေက်ာင္းဝင္လွ်င္ မိမိကေလးထုိင္ဖုိ႔ စားပြဲ၊ ကုလားထုိင္မ်ားကိုလည္း ဝယ္ယူလႉဒါန္းၾကရသည္။ ေက်ာင္းသံုးပစၥည္း၊ မီးေခ်ာင္း၊ ေက်ာင္းျပင္ဆင္စရိတ္ စသည္တုိ႔ကိုလည္း ပါဝင္လႉဒါန္းၾကရသည္”

ထုိသို႔ ေက်ာင္းသားမိဘမ်ားဘက္မွ ပညာေရးစာရိတ္မ်ား ျမင့္မားေနရသည္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ စာတမ္း၌ အစိုးရ၏ ႏိုင္ငံေတာ္ ဘ႑ာေငြ ခြဲေဝမႈအခ်ဳိး မညီမွ်မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚေနရေၾကာင္း ေထာက္ျပထား၏။

“၁၉၉၉ ခုႏွစ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ဘ႑ာေငြအသံုးဆိုင္ရာ ဥပေဒကို ၁၉၉၉ ခု၊ မတ္လ ၃ဝ ရက္ေန႔တြင္ ထုတ္ျပန္ျပ႒ာန္းလုိက္သည္။ ထုိဥပေဒျပ႒ာန္းခ်က္အရ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ဘ႑ာေငြအသံုးမ်ားကို ဝန္ၾကီးဌာနအလုိက္ ေလ့လာသံုးသပ္ႏုိင္သည္။

ကာကြယ္ေရးဝန္ၾကီးဌာနသည္ ဝန္ၾကီးဌာနမ်ား၊ ဦးစီးဌာနမ်ားအားလံုး၏ သာမန္သံုးေငြ၏ ၄ဝ % ကို သံုးထားေၾကာင္း ေတြ႔ရၿပီး၊ ဝန္ၾကီးဌာနမ်ား ဦးစီးဌာနမ်ားအားလံုးေပါင္း ေငြလံုးေငြရင္းသံုးေငြ၏ ၄၁.၁ %ကို သံုးေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။ ပညာေရးဝန္ၾကီးဌာနသည္ ဝန္ၾကီးဌာနမ်ားႏွင့္ ဦးစီးဌာနမ်ား အားလံုးေပါင္း သာမန္သံုးေငြ၏ ၇.၇ % ကိုသာ သံုးေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရသည္”

“တုိင္းျပည္တျပည္ တုိးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးေစရန္လည္း ပညာရွင္မ်ားရွိဖို႔လုိသည္။ ပညာျမင့္မွ လူမ်ဳိးတင့္မည္ဟူ၍ ဟစ္ေႂကြးေန႐ံုမွ်ျဖင့္ မၿပီးေသး။ ယခုေခတ္ပညာေရးစနစ္မွာ ေရႊအိုးရွိမွ ပညာရဟူေသာ ပညာေရးစနစ္ျဖစ္သည္၊ ပညာတန္ဖိုးကား ၾကီးမားလွေပသည္။ စီးပြားေရး က်ပ္တည္းေနမႈ၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္း ၾကီးမားေနမႈမ်ားသည္ ေက်ာင္းသားအရြယ္ ကေလးသူငယ္တုိ႔ ေက်ာင္းႏွင့္ ေဝးခဲ့ရေသာ အေၾကာင္းအရင္းမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိၿပီး ျဖစ္သည္။

ႏုိင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈမရွိဘဲ စစ္မွန္ေသာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရွိဘဲ ပညာေရးက႑၌ ဘ႑ာေငြမ်ား သံုးစြဲႏုိင္ၾကဦးမည္မဟုတ္။ ႏိုင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈ ရရွိေစရန္ စစ္မွန္ေသာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရွိေစရန္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ ဒီမုိကေရစီသည္ မရွိမျဖစ္ လုိအပ္ေၾကာင္းႏွင့္ အျမန္ဆံုးရရွိရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါသည္”

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူမ၏ ပညာေရးေကာ္မတီ၏ ‘ျမန္မာကေလးမ်ားႏွင့္ ပညာေရး’ စာတမ္းအား နိဂံုးခ်ဳပ္၏။ လႊတ္ေတာ္ေရးရာ ေကာ္မတီအားလံုးမွ တင္သြင္းၾကသည့္ စာတမ္းမ်ားအား ေဆြးေႏြးအၾကံျပဳၾကၿပီး၊ အၿပီးသတ္စာတမ္းမ်ားကိုမူ CRPP တႏွစ္ေျမာက္ ႏွစ္ပါတ္လည္ေန႔တြင္ ျပည္သူလူထုသို႔ ထုတ္ျပန္မည္ျဖစ္၏။ ထုိေန႔ တေန႔လံုးက ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီ အစည္းေဝးႏွင့္ပင္ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့၏။