ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွင့္ အတူ ...

လူလွ

ႏို၀င္ဘာလ ၁၄ ရက္ေန႔ နံနက္ ၁၀ နာရီေက်ာ္ ေရႊဂုံတိုင္လမ္းက အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (NLD) ရုံးခ်ဳပ္ေရွ႕ ေရာက္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ လူက ရွင္းေနေသးသည္။ ရုံးခ်ဳပ္၏ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လမ္းတဘက္က အုတ္ေဘာင္ေပၚတြင္ ထိုင္ေနၾက သည့္ လူတစုႏွင့္ NLD အဖြဲ႕၀င္ တခ်ိဳ႕သာ ရွိေသးသည္။

ႏိုင္ငံျခားသား သတင္းေထာက္ တဦးကေတာ့ တကၠဆီကား ေနာက္ခန္းတြင္ ထုိင္ရင္း ေစာင့္ဆိုင္းလ်က္ ရွိသည္။ယမန္ေန႔ ညေန ၅ နာရီေက်ာ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္မွ လႊတ္ေပးၿပီးေနာက္ ယေန႔ ေန႔လယ္ ၁၂ နာရီတြင္ NLD ရုံးခ်ဳပ္ေရွ႕၌ လူထုႏွင့္ ေတြ႕ဆုံမည္ဟု ေၾကညာထားသျဖင့္ လာေရာက္ ေစာင့္ဆိုင္းၾကျခင္းျဖစ္သည္။

မွတ္မိေနေသးသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၇ ႏွစ္ေက်ာ္ ေမလ၏ နံနက္ခင္းတခုတြင္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေနအိမ္ အက်ယ္ ခ်ဳပ္မွ လြတ္ေျမာက္ကာ NLD ရုံးခ်ဳပ္သို႔ လာေရာက္မည္ဆိုသျဖင့္ ယခုကဲ့သို႔ပင္ သြားေရာက္ ေစာင့္ဆိုင္းခဲ့ဖူးသည္။

ထိုအခ်ိန္ကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား ကားေပၚမွ ရုံးခ်ဳပ္အ၀ထိ ေပ ၃၀ ပင္ မရွိခ်င္သည့္ အကြာအေ၀းကုိ လာေရာက္ ႀကိဳဆိုုၾကသည့္ လူအုပ္ႀကီးၾကားမွ မနည္းဆြဲထုတ္ကာ ေခၚယူခဲ့ၾကရသည္။ NLD အဖြဲ႕၀င္မ်ားက ပင္နီအက်ႌ ၊ ေယာလုံခ်ည္ မ်ားကို ၀တ္ဆင္ထားၾကသည္။

ယခုတႀကိမ္တြင္ေတာ့ “We stand with Aung San Suu Kyi” “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္အတူ” စာသား ပါေသာ တီရွပ္ အျဖဴေရာင္မ်ားကို ၀တ္ဆင္ထားသည့္ လူငယ္မ်ားကိုသာ အဓိက ေတြ႕ရသည္။

NLD ရုံးခ်ဳပ္အ၀သို႔ ၀င္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ကင္မရာႀကီးငယ္ ကိုယ္စီျဖင့္ ႀကိဳတင္ေရာက္ရွိ ေနၾကၿပီျဖစ္သည့္ ျပည္တြင္းျပည္ပ သတင္းေထာက္မ်ားကိ္ုေတြ႕လုိက္ရသည္။ မၾကာမီ ႏိုင္ငံျခား သံတမန္တခ်ိဳ႕လည္း ေရာက္ရွိလာၿပီး အလင္းေရာင္ ခပ္မွိန္မွိန္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ရုံးခ်ဳပ္အတြင္းသို႔ ၀င္သြားၾကသည္။

တီရွပ္ အျဖဴ၀တ္လူငယ္မ်ားက လက္ခ်င္းခ်ိတ္ကာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကားေပၚမွ ဆင္းလာမည့္ လမ္းတေလ်ာက္ ရံ ထားၾကသည္။

“ဘယ္သူက ပန္းစီး ေပးခိုင္း ေပးခိုင္း လက္မခံပါနဲ႔၊ လုံၿခဳံေရးက အဓိကပဲ” ဟု အသက္ ၅၀ ေက်ာ္ အမ်ိဳးသား တဦး က NLD လူငယ္မ်ားကို မွာၾကားေနသည္။

လူထု၏ေမတၱာသည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ ႀကီးမားလွပါသည္။ သို႔ေသာ္ အသက္ကို ဉာဏ္ေစာင့္ရေပမည္။ နံနက္ ၁၁ နာရီခန္႔တြင္ေတာ့ လူအုပ္ႀကီးက တျဖည္းျဖည္းမ်ားလာၿပီး ေရႊဂုံတိုင္လမ္းမႀကီးသည္ ယာဥ္ႏွစ္စီး ေရွာင္သာရုံသာ လမ္း ပြင့္ေတာ့သည္။

အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ အမႈေဆာင္အဖြဲ႕၀င္ တဦးကလည္း လာေရာက္ႀကိဳဆိုၾကသည့္ သူမ်ားေၾကာင့္ ယာဥ္ေက်ာမ်ား မပိတ္ဆုိ႔ေရး အတြက္ ကူညီၾကရန္ ေမတၱာ ရပ္ခံေနသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေနအိမ္မွ စထြက္လာၿပီဟု သတင္းရသည္ႏွင့္ လူထုပရိသတ္၏ လက္ခုပ္တီးသံ ထြက္ေပၚလာ သည္။ တစုံတဦးက စၿပီး ‘ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္’ ဟု တုိင္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ က်န္သည့္ လူထုႀကီးက ‘က်န္းမာပါေစ’ ဟု ဆုေတာင္းေပးသံက တၿပိဳင္နက္တည္း ထြက္ေပၚလာသည္။

အနက္ေရာင္ စတစ္ကာမွန္ တပ္ထားသည့္ ကားတစီး ဆိုက္လာေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လာၿပီအထင္ႏွင့္ လက္ခုပ္ တီးၾကျပန္သည္။

မၾကာပါ။ ကားအျဖဴေလး တစီး NLD ရုံးခ်ဳပ္နားသို႔ ေရာက္ရွိလာသည္။ လူအုပ္ႀကီးက လမ္း တဘက္ တခ်က္စီမွ ၿပိဳဆင္း လာသျဖင့္ ေရႊဂုံတုိုင္လမ္းမႀကီးေပၚ လွ်ံသြားကာ ယာဥ္ေက်ာမ်ားလည္း ရပ္တန္႔ ပိတ္ဆို႔သြားေတာ့သည္။ NLD ရုံးခ်ဳပ္ေရွ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေရႊတိဂုံဘုရား နယ္နိမိတ္အတြင္းက ကုန္းမို႔မို႔ ထက္တြင္လည္း လူမ်ားလွ်ံထြက္ေနသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ အျဖဴေရာင္ ကားေလးထဲမွ ထြက္လာကာ လူထုအား လက္ေ၀ွ႔ရမ္း ႏႈတ္ဆက္လုိက္သည္။ လက္ခုပ္တီးသံ၊ အားေပးသံမ်ားလည္း ညံသြားသည္။

အစိမ္းရင့္ေရာင္ ပိတ္ေဖာက္ဇာ ရင္ဖုံးအက်ႌ လက္ရွည္ကို ၀တ္ဆင္ထားသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ဦးေခါင္းထက္ တြင္ ႏွင္းဆီပန္း အ၀ါ ႏွင့္ ပန္္းဆီေရာင္မ်ားကို ပန္ဆင္ထားသည္။ ပိန္ပါးသည့္ သူ၏ ခႏၶာကိုယ္သည္ တိုးဖိလာသည့္ လူအုပ္ ကို ေတာင့္ခံရင္း လက္ တဘက္ တခ်က္ကို ညွပ္ကာ ထိန္း၍ ေခၚေဆာင္သြားသူမ်ားေနာက္ ယိမ္းထိုးပါသြားသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ျမင္ရေလတိုင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရာင္ျခည္မ်ားက ျပန္လည္ ရွင္သန္လာရၿမဲပင္။ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ေမလ ၅ ရက္ေန႔ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့စဥ္ကလည္း အလားတူ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ိဳး ျဖစ္ထြန္းခဲ့ရသည္။ အမ်ိဳးသား ရင္ၾကားေစ့ ေရး အတြက္ ျပန္လည္ လမ္းစျဖစ္ထြန္းႏိုင္ေတာ့မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ တႏွစ္အၾကာ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ေမလ ဒီပဲယင္း အေရးအခင္း ျဖစ္ပြားခ်ိန္မွာေတာ့ ယင္းေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ပ်က္သုဥ္း ရေတာ့သည္။

မြန္းတည့္ေနသည္ ပူျပင္းစျပဳလာသည္။ တဦးႏွင့္ တဦး အသားခ်င္း ထိမတတ္ပူးကပ္ေနသည္မို႔လည္း ပူေလာင္လွေတာ့ သည္။

သစ္သားစင္ျမင့္ခုန္ထက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လွမ္းတက္ကာ လူထု ပရိသတ္ကို ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ အားေပးသံ၊ လက္ခုပ္ တီးသံမ်ား ညံသြားျပန္သည္။

၇ ခုႏွစ္တာ ေ၀းကြာခဲ့ေသာ္လည္း ေမတၱာမပ်က္၊ အားေပးမပ်က္ လာေရာက္ၾကသည့္ လူထုႀကီးကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာေလသည္။

ယင္း ၇ ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားျဖစ္သည့္ ဦးၾကည္ေမာင္၊ သခင္အုန္းျမင့္၊ သခင္စိုးျမင့္တို႔မွာ မရဏ တရား၏ ေခၚေဆာင္ရာ သြားခဲ့ၾကရၿပီျဖစ္သည္။ တခ်ိန္တည္းတြင္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ သုံးဦးပင္ အေျပာင္း အလဲ ျဖစ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ တဦးကေတာ့ ယခုအခ်ိန္တြင္ ေထာင္နန္းစံေနရၿပီး တဦးကေတာ ေသျခင္းတရားက ေခၚေဆာင္ သြားခဲ့ေပၿပီ။

သုိ႔ေသာ္ ႏိုင္ငံႏွင့္ လူထု၏ အေျခအေနမွာ လြန္ခဲ့သည့္ ၇ ႏွစ္က ကဲ့သို႔ပင္ ထူးမျခားနားခဲ့။

“အခု က်မ ထြက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေတြ႕မိတာကေတာ့…. ဟိုနားၾကည့္လည္း ကင္မရာ ဖုန္းေလး၊ ဒီနားၾကည့္လည္း ကင္မရာ ဖုန္းေလး။…..ဆက္သြယ္ေရးဘက္မွာေတာ့ အမ်ားႀကီး တိုးတက္လာပါတယ္။ …..ဖုန္းေတြ ပါလာရင္ ေထာင္ျပ ေပးၾကပါ။ ဘယ္ေလာက္ အမ်ားႀကီးရွိလဲ သိရေအာင္”ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာလိုက္သည္။

လူအမ်ားက ဖုန္းကေလးမ်ားကိုယ္စီ ေျမွာက္ကိုင္ ျပလိုက္ၾကသည္။

“ေတာ္ေတာ္မ်ားတာပဲ။ က်မ မေန႔ကမွ ပထမဦးဆုံး အႀကိမ္ အဲဒီလို ဖုန္းေလး သုံးဖူးတယ္။ အရင္တုန္းက ဒါေတြ ဒီမွာ မရွိ ေသးဘူး။ သုံးတဲ့အခါၾကေတာ့ ပါးစပ္ ဘယ္မွာ ထားရမွန္းမသိဘူး”ဟုလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဆက္ေျပာသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ မိုဘိုင္း ဖုန္းကေလးမ်ားအား ဆက္သြယ္ေရးတိုးတက္မႈ ျပယုဂ္အျဖစ္ အေကာင္းျမင္ရွာသည္။ တကယ္ေတာ့ လူဦးေရ ၁၃ သန္းပင္ မျပည့္ခ်င္သည့္ ႏိုင္ငံငယ္တခုျဖစ္သည့္ ကေမၻာဒီးယားတြင္ပင္၂၀၀၅ ခုႏွစ္ကတည္းက က်ပ္ တသိန္း ခန္႔ႏွင့္ ျမင္းလွည္းသမားေရာ ဆိုင္ကယ္ ကယ္ရီသမားပါ ယင္း မိုဘိုင္းဖုန္းမ်ားကို အသုံးျပဳႏိုင္ေနၿပီ။

“က်မ အခု ေျပာခ်င္တာက စိတ္ဓာတ္မက်ပါနဲ႔။ က်မ တို႔ရဲ႕ တိုင္းျပည္ကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ဓာတ္က်ခ်င္ ၾကတာ ျဖစ္မွာပဲ။ အခု ထက္ထိ ဘယ္မွ မေရာက္ေသးပါလား။ အခုထက္ထိ ဘာမွလည္း တိုးတက္မႈ မရွိပါလား ဆိုတဲ့ စိတ္ေတြ ရွိနိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုစိတ္ပ်က္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ က်မတို႔ ႀကိဳးစားရမယ္။ ဝီရိယ ဆိုတာဟာ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါ တယ္” ဟု ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ လူထု၏ ပင္ပန္းမႈကို အသိမွတ္ျပဳစကားဆုိရင္း စိတ္ဓာတ္မက်ရန္၊ ၀ီရိယ စိုက္ရန္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က တုိက္တြန္းေနသည္။

“အလုပ္လုပ္တဲ့အခါမွာ အလုပ္အစမွာလည္း ဝီရိယ ထုတ္ရမယ္။ အလုပ္ အလယ္ပိုင္းေရာက္တဲ့ အခါမွာလည္း ဝီရိယ ထုတ္ ရမယ္။ အလုပ္ ေနာက္ဆုံးပိုင္း ေရာက္ခါနီးမွာလည္း ဝီရိယ ထုတ္ရမယ္။ အလုပ္ဆိုတာ ၿပီးတယ္ရယ္လို႔ မရွိဘူး။ အလုပ္ တခု ၿပီးရင္လည္း ေနာက္အလုပ္က ေပၚလာမွာပဲ။ အဲဒီေတာ့ ႏိုင္ငံတႏုိင္ငံကို တည္ေဆာက္တယ္ ဆိုတာလည္း အဲသလိုပဲ အလုပ္ေတြ တခုၿပီး တခု လုပ္သြားရမွာ။ ဒီေလာကႀကီးမွာ ပကတိ ေက်နပ္စရာဆိုတာ ဘာမွ မရွိပါဘူး”ဟုလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က ေျပာဆုိသည္။

၇ ႏွစ္တာ အထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရသည့္ ကာလအတြင္း အတူေန ေဒၚခင္ခင္၀င္းႏွင့္ သမီးျဖစ္သူ၊ တာ၀န္က် လုံၿခဳံေရးတခ်ိဳ႕၊ ဆရာ၀န္ႏွင့္ အမႈေဆာင္အဖြဲ႕၀င္တခ်ိဳ႕သာ အဓိက ေတြ႕ဆုံဆက္ဆံရသူမ်ားျဖစ္၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အတြက္ ေရဒီယိုသည္သာ ျပည္သူ႔အသံကို နားဆင္ရာ ျဖစ္သည္။

“အထိန္းသိမ္းခံ ေနရတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာလည္း က်မ အသံလြင့္ ဌာနေတြကို ေသခ်ာ နားေထာင္ၿပီးေတာ့ ျပည္သူေတြက ဘာေျပာေနၾကလဲ၊ ဘာလိုခ်င္ၾကလဲ ဆိုတာ ေန႔တိုင္း ေလ့လာပါတယ္။ တေန႔ ငါးနာရီ၊ ေျခာက္နာရီ ေလာက္ နားေထာင္ ေနရတာ ဘယ္ေလာက္ ၿငီးေငြ႕စရာေကာင္းသလဲလို႔။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူ႔မ်က္ႏွာနဲ႔ နားေထာင္ခဲ့တာ”ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္က ဆိုသည္။

ျပည္သူမ်ား၏ အသံကို ၾကားလိုေၾကာင္း စာေရးႏိုုင္ေၾကာင္း၊ ၎တဦးတည္း ေျပာသည္ကို က်န္လူအမ်ား နားေထာင္ ေနရ ျခင္းသည္ ဒီမိုကေရစီနည္းမက်ေၾကာင္း အျပန္အလွန္ ေျပာဆို ေဆြးေႏြးလိုေၾကာင္း ေျပာရင္း ရွပ္အက်ႌ အ၀ါေရာင္ ၀တ္ဆင္ ထားသည့္ သက္လတ္ပိုင္းအမ်ိဳးသားတဦးအား လက္ညိႈးထိုးလိုက္ၿပီး“ထၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲရွိတဲ့ ဆႏၵကို ခပ္တိုတိုေလးေျပာပါ” ဟု ဆိုသည္။

ယင္းပုဂၢဳိလ္လည္း ေရွ႕သို႔ တိုးလာၿပီး စကားေျပာမိုက္ ကို ယူလိုက္ကာ“အေမစုနဲ႔အတူ လြတ္လပ္တဲ့ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံကို ရယူပိုင္ဆုိင္ခ်င္ပါတယ္” ဟု ေျပာလိုက္သည္။

၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ သံဃာ့ အေရးအခင္း ေနာက္ပိုင္းမွသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ပုံရိပ္တခ်ိဳ႕ကို ျမန္မာ့ ရုပ္ျမင္ သံၾကားႏွင့္ သတင္းစာမ်ားတြင္ ျမင္ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့သည္။ တဖန္ သတင္း ပုံရိပ္မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပန္ၿပီး ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ေမလ တြင္မွ ေနအိမ္ၿခံ၀င္းအတြင္း က်ဴးေက်ာ္ ၀င္ေရာက္လာသည့္ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံသား ဂြ်န္ ၀ီလ်ံ ယက္ေထာ ေၾကာင့္ ခုံရုံးတင္ စစ္ေဆးမွသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ပုံရိပ္ကို ျပန္လည္ျမင္ေတြ႕ခြင့္ရလာသည္။

ယင္းလူထုႀကီးက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ထဆိုလ်င္ ထၿပီး ထိုင္ဆိုလ်င္ ထိုင္မည့္ အေနအထား။ ႏိုင္ငံေရးဟူသည္ သင္ယူ မႈ၊ ျပည္သူမ်ားသည္ သင္လို႔ ရသူမ်ားဟု ယုံၾကည္သူ။ ၎တို႔ႏွင့္ ဆက္ဆံသည့္အခါတြင္လည္း ရဲရဲတင္းတင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဆက္ဆံရန္ေျပာသူ။ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္သည္ လြတ္လပ္စြာ ဆဲဆိုျခင္းမဟုတ္ဟု သင္ျပသူ၊ အျမင္ မတူကြဲျပားျခင္းကို လက္ခံႏုိင္ျခင္းသည္ ဒီမိုကေရစီ၏ အေျခခံဟု ေျပာသူ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူ႔ကို ထိန္းသိမ္းထားသူမ်ားအေပၚ အာဃာတ မထားေၾကာင္း၊ ထိန္းသိမ္းထားစဥ္ ေကာင္းမြန္ စြာ ဆက္ဆံခဲ့သည့္ တာ၀န္က် လုံၿခဳံေရး၀န္ထမ္းမ်ားကို ေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္းလည္း ေျပာၾကားသြားသည္။

“က်မ အေပၚမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံသလို ျပည္သူေတြ အားလုံးအေပၚမွာလည္း ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ ဆက္ဆံ ေစခ်င္တယ္။ က်မ ကို အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်သလုိ ျပည္သူေတြကို အက်ယ္ခ်ဳပ္ မခ်ေစခ်င္ဘူး”ဟုလည္း ဆိုသည္။

သူသည္ အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရးကို ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီမိုကေရစီ အင္အား အစုအဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ လက္တြဲ လုပ္ေဆာင္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ျပည္သူမ်ား အနာ အနည္းဆုံး နည္းလမ္းကို ေရြးခ်ယ္သြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ အက်ဥ္းက်ေနသည့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား အျမန္ဆုံးလြတ္ေျမာက္ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္း စကားေျပာရင္း“က်မကလည္း ျပည္သူေတြကို ခ်စ္ပါတယ္”ဟု ကိုယ္တုိင္ ေရးသားထားသည့္ အျဖဴေရာင္ ကတၳဴဘုတ္ျပား အား ေထာင္ျပၿပီး စင္ျမင့္ေပၚမွ ဆင္းသြားေတာ့သည္။

ေန႔လယ္ နာရီ ၁ ခ်က္တီးခါနီး ေနအပူရွိန္ကေတာ့ အားေကာင္းဆဲ။ လူထုကလည္း လူစုမကြဲ ဆက္လက္ ေစာင့္ဆုိင္းဆဲ...။ ။