ကၽြႏ္ုပ္ ရန္ကုန္သားတာေတသည္ တပတ္တပတ္ ဗုဒၶဟူးေန႔ ေရာက္ေလတိုင္း ေထြရာေလးပါး က႑အတြက္ ေခါင္းစားရသည့္ အျဖစ္ကို မ်ားစြာ စိတ္ပင္ပန္းလ်က္ရွိေလသည္။ ယခုတခါ ႏွစ္ကုန္ခါနီးအခ်ိန္ ေဒဝါလီမဂၢဇင္း ရံုးပိတ္ရက္ နီးလာ ျပန္ေသာ ေၾကာင့္ ရံုးပိတ္မည္ကို ေမွ်ာ္ေတြး လက္ခ်ိဳးေရရင္း ဟိုေယာင္ေယာင္ သည္ေယာင္ေယာင္ႏွင့္ အခ်ိန္က ကုန္မွန္းမသိ ကုန္သြား ျပန္ေလရာ … ေထြရာေလးပါးက႑ ျပန္စရမည့္ ဗုဒၶဟူးေန႔သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေတာ့မွ ဘာေရးရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနေလရာ ဘာမွ မေရးေတာ့ဘဲ ခ်င္းမိုင္က ျမန္မာ ထမင္းဆိုင္ အသစ္တြင္ စားလို႔ရတာမွန္သမွ် မွာယူ စားေသာက္ရင္း ကုန္ၾကမ္း ရွာခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနလိုုက္ေလသည္။ထုိစဥ္ ကၽြႏု္ပ္ေရွ႕သို႔ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ ဖိုးရႈပ္ႏွင့္ႂကြက္စုတ္တုိ႔ စကားတေျပာေျပာႏွင့္ ေရာက္လာေလသည္။ သူတို႔ ေနာက္မွာေတာ့ ခပ္ငိုင္ငိုင္ မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ ဦးရုကၡစိုးျဖစ္၏။ သူတို႔ ၃ ဦးစလံုး ကၽြႏ္ုပ္တာေတကို မျမင္ၾကေပ။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ေၾသာ္ … ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ေတာင္ ကုန္ေတာ့မွာပါလား။ တႏွစ္ တႏွစ္ကလည္း ျမန္လိုက္တာေနာ္။ ႏွစ္သစ္အတြက္ ဘာမွေတာင္ မျပင္ဆင္ရေသးဘူး။
ႂကြက္စုတ္။ ။ သူ႔ဘာသာသူ ႏွစ္က ကုန္သြားတဲ့ဟာ မင္းနဲ႔ ဘာဆိုင္လဲကြာ။ ဒီလိုပဲ ေအးေအးေဆးေဆး ႏွစ္သစ္ကို ကူးလိုက္ေပါ့။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ေအး ... မင္းလိုေကာင္ေပါ့ … ေနၿမဲ၊ စားၿမဲ … ေပါက္ကရလုပ္ၿမဲ ဆိုတာ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ေအာင္မာ … ငေစြက ငကန္းထက္ သာျပေနျပန္ၿပီ။ မင္းကေကာ ဘယ္လို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ … ဘာေတြ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမွာ မို႔လို႔လဲ။ ႏွစ္တႏွစ္ ကုန္သြားလိုက္ … ဒီႏွစ္စကေန ဘာမလုပ္ေတာ့ဘူး၊ ဘာလုပ္ေတာ့မယ္ ေျပာလိုက္၊ ၿပီးရင္ ဒံုရင္းဒံုရင္းျဖစ္လိုက္ … အဲဒီထဲမွာေတာ့ ငါမပါႏုိင္ဘူး ဖိုးရႈပ္ေရ။
ရုကၡစိုး။ ။ ကဲ ကဲ ေတာ္ၾကစမ္းပါကြာ။ မင္းတို႔ ရန္ျဖစ္တာနဲ႔ ငါ စဥ္းစားေနတာေတြေတာင္ ဘယ္ေရာက္ သြားလဲ မသိေတာ့ဘူး။
ဖုိးရႈပ္။ ။ ဦးရုကၡစိုးက ဘာေတြမ်ား စဥ္းစားေနလို႔လဲ။ ႏွစ္သစ္ သံႏၷိ႒ာန္ေတြဘာေတြ ခ်မလို႔လား။
ရုကၡစိုး။ ။ ရုကၡစိုး၊ ဖိုးရႈပ္နဲ႔ ႂကြက္စုတ္တို႔ သံုးဦးသားဆိုတာ ဒီပံုစံအတိုင္းေနလာတာ ၾကာၿပီ။ အေျပာင္းအလဲလည္း မရွိ၊ အာရိုက္လိုက္ … အားအားယားယား ဟိုလူ႔တြယ္လိုက္၊ ဒီလူ႔ကလိလိုက္နဲ႔ … ဒီလိုခ်ည္းပဲဆိုေတာ့ နည္းနည္း ၿငီးေငြ႕တယ္ေလကြာ … အဲဒီေတာ့ အေျပာင္းအလဲေလးေတြ၊ အသစ္ကေလးေတြ လုပ္ရင္ေကာင္းမလားလို႔ပါ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဘာလဲ … ဦးရုကၡစိုးက အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေအာင္ဆိုၿပီး နတ္ဝတ္စံုခၽြတ္၊ ဟစ္ပ္ေဟာ့ပ္ေတြလို၊ အန္ဒါဂေရာင္းေတြလို ဝတ္မလို႔လား ...။
ရုကၡစိုး။ ။ ေပါက္ကရက ေျပာၿပီ။ အဲဒီလို ဝတ္ခ်င္ရင္ေတာင္ ဝတ္ေပးမယ့္ ကာတြန္းဟန္ေလးက မအားဘူးကြ … ။ ဗိုက္ခြင့္ ယူသြားၿပီ။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဟာ … ကာတြန္းဟန္ေလး ဘယ္တုန္းက ကိုယ္ဝန္ရွိသြားတာလဲ … က်ေနာ္ေတာင္ မၾကားလိုက္ဘူး။
ရုကၡစိုး။ ။ လာျပန္ၿပီ ေပါက္ကရတေကာင္။ ကာတြန္းဟန္ေလးက ကိုယ္ဝန္ရွိမလားကြ ...။ သူ႔မိန္းမအတြက္ မီးဖြားခြင့္ ယူတာကို ေျပာတာ။ ႏွစ္မကုန္ခင္ သူ႔မိန္းမက သားေလးေမြးသြားေတာ့ သူလည္း ေပ်ာ္ၿပီး ပံုေတြဘာေတြ ဘယ္ေရးခ်င္ ပါ့မလဲကြာ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ၾကည့္ရတာ ဦးရုကၡစိုးဆီမွာ သားဆု လာပန္သြားတာထင္တယ္ ဟုတ္လား။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ေဟ့ေကာင္ … ႂကြက္စုတ္ရာ။ မင္းကလည္း နည္းနည္းပါးပါး စဥ္းစားစမ္းပါဦး။ တို႔ ဦးရုကၡစိုးဆီ သားဆု လာပန္လို႔ကေတာ့ ဆုပန္တဲ့သူပဲ ဆုေတြ ေအာ္ေတာင္းရလြန္းလို႔ လည္ေခ်ာင္းကြဲသြားမွာေပါ့။ ဘယ္လိုလုပ္ ရမွာလဲ။ ငါတို႔ ဦးရုကၡစိုးက ဘယ္တုန္းက ေညာင္ပင္ကပ္လို႔လဲ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဘယ္တုန္းက အိမ္ကပ္လို႔လဲ လုပ္စမ္းပါကြာ။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဦးရုကၡစိုးက ေညာင္ပင္မွာေနတာေလကြာ။
ရုကၡစိုး။ ။ ကဲ ေတာ္ၾကစမ္းပါကြာ။ မင္းတို႔ကလည္း ငါ့မ်ား ႏွိပ္ကြပ္တာ ရစရာကို မရွိဘူး။ ငါ ေညာင္ပင္ မကပ္ႏုိင္ဘူး ဆိုတာလည္း ဟုတ္ပါတယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ ကပ္ႏုိင္မလဲ မင္းတို႔ပဲစဥ္းစားၾကည့္ေလ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ျဖစ္ေန ပ်က္ေနတာ ေတြက တေန႔တမ်ိဳး ရိုးလို႔လား။ ဒါေတြေနာက္ကို လိုက္ေနရတာနဲ႔တင္ ငါ့ေညာင္ပင္ကို အထက္အထက္က နတ္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ႀကီးေတြက နတ္မေနတဲ့ ေညာင္ပင္အျဖစ္ စာရင္းသြင္းၿပီး နတ္သူပိုင္ သိမ္းေတာ့မလားမသိဘူး။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဟာ … အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ ဒုကၡပဲ။ ေတာ္ၾကာ ဦးရုကၡစိုးရဲ႕ ေညာင္ပင္ႀကီးကို ေလလံပစ္ၿပီး ပုဂၢလိက ေပးလိုက္ရင္ … ဦးရုကၡစိုးေတာ့ အိုးမဲ့ သစ္ပင္မဲ့ ျဖစ္ေတာ့မွာပဲ။
ဖိုးရႈပ္။ ။ နတ္ ဒုကၡသည္စခန္းေတြ ဘာေတြကို စံုစမ္းထားပါလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေညာင္ပင္အစား ျပန္ေပးမလားလို႔ ေမးၾကည့္ေပါ့။ အစားျပန္မေပးမခ်င္း က်ေနာ္တို႔နဲ႔ လာေနခ်င္ေနေလ။
ဦးရုကၡစိုးစကားကို စိတ္ဝင္စားမည္မွ မႀကံေသး ဖိုးရႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္တို႔၏ ေပါက္ကရ ထင္ေၾကးမ်ားေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ကုန္ၾကမ္းမရဘဲ တခြိခြိႏွင့္ ရယ္ေနရေလသည္။
ရုကၡစိုး။ ။ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ၿပီကြာ။ ငါတို႔ နတ္မင္းႀကီးေတြက မင္းတို႔ ခ်ိဳကုပ္ေတြလို မဟုတ္ပါဘူး။ ငါက သေဘာေျပာတာပါ။ ငါေျပာခ်င္တာက … တႏွစ္လံုး ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ေပါက္ကရလုပ္သမွ် လုိက္ၾကည့္ လိုက္ေျပာေနရတာနဲ႔တင္ ႏွစ္ကုန္လို႔ ကုန္မွန္း မသိ ျဖစ္သြားတယ္ မဟုတ္လား။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီႏွစ္ေတာ့ အေျပာင္းအလဲေလး ျဖစ္ေအာင္ လုုပ္မလားလို႔ပါ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဦးရုကၡစိုးက ဘယ္လိုမ်ား စဥ္းစားထားလို႔လဲ။
ရုကၡစိုး။ ။ ဒီလိုကြာ … ငါတို႔ ၂၀၁၁ အတြက္ ႏွစ္သစ္ သႏၷိ႒ာန္ ခ်ရေအာင္။ လာမယ့္ ၂၀၁၁ မွာ … မင္းတို႔ ၂ ေယာက္ေကာ ငါေကာ အျမင္မေတာ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အၾကားမေတာ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘာမွ ဝင္မေျပာေတာ့ဘူး … ၿပီးေတာ့ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးနဲ႔ ကင္းကင္းေနၾကမယ္။ ဘယ္လိုလဲ။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဟာ ဒီလိုေတာ့ ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ။ ေထြရာေလးပါး က႑ ေပ်ာက္သြားမွာေပါ့။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဦးရုကၡစိုး ေျပာတာ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္တယ္။ က်ေနာ္တို႔လည္း အတည္အတန္႔ ေနဖို႔ေကာင္းၿပီထင္တယ္။ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေနမွ လူေလးစားမယ္ မဟုတ္လား။
ႂကြက္စုတ္က သူ၏ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္မ်က္ႏွာကို ခပ္တည္တည္ ေနျပေလရာ တည္သည့္ပံုမေပါက္ဘဲ စပ္ၿဖဲၿဖဲ ျဖစ္သြား ေလသည္။ ထိုသုိ႔ ပံုမက် ပန္းမက် ျဖစ္သြားသည့္ ႂကြက္စုတ္ကို ျမင္ေတြ႕ေနရေသာ္လည္း ကၽြႏ္ုပ္မွာ မရယ္ႏုိင္ေပ။ သူတို႔ေျပာေနသည့္ ပံုဆိုလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္အတြက္ ကုန္ၾကမ္းမ်ား ရွားသည္ထက္ ရွားေပေတာ့မည္။ ထိုသို႔ ရွားသြားလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္၏ ထမင္းအိုးကို ရိုက္ခြဲသည္ႏွင့္ အတူတူပင္ျဖစ္ေတာ့မည္။ ေနာက္ဆက္တြဲ အေနျဖင့္ မဒမ္တာေတ၏ မဲ့ရြဲ႕ ဆူေဆာင့္သံမ်ားကို နားမခံသာေအာင္ ၾကားရေတာ့မည္။ စဥ္းစားရံုျဖင့္ ေက်ာခ်မ္းမိပါ၏။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဒါဆို ဦးရုကၡစိုး ဆိုလိုတာက က်ေနာ္တုိ႔အားလံုး အျမင္မေတာ္တာေတြ ဝင္မေျပာေတာ့ဘဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္၊ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၾကမယ္ေပါ့ ဟုတ္လား။
ရုကၡစိုး။ ။ ေအးေလကြာ … ဒါမွ ရုကၡစိုးအသစ္၊ ဖိုးရႈပ္ အသစ္၊ ႂကြက္စုတ္အသစ္ ျဖစ္ေတာ့မွာေပါ့။ ႏွစ္သစ္မွာ ငါတို႔ရဲ႕ ပံုစံေတြလည္း အသစ္ အသစ္ ….။
ဦးရုကၡစိုး စကားမဆံုးခင္ “အဟမ္း အဟမ္း” ဆိုသည့္ ေခ်ာင္းဟန္႔သံ တခ်က္ႏွင့္အတူ ကၽြႏု္ပ္၏ မဟာ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ဆိုင္ဝတြင္ ဘြားခနဲ ေပၚလာေလရာ … ထို ၂ ေယာက္တပါးႏွင့္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး၏ ေတြ႕ဆံုခန္းကို ကၽြႏ္ုပ္ အလြန္႔အလြန္ စိတ္ဝင္စားမိသြားေလသည္။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟာ … ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးပါလား။ အသံမၾကား ဘာမၾကားနဲ႔ … ခ်င္းမုိင္ကို ဘယ္တုန္းက ေရာက္ေနတာလဲဗ်။
ႂကြက္စုတ္က ဖိုးရႈပ္ကို လက္ကုတ္ကာ “ခပ္တည္တည္ေန” ဟု ႀကိတ္ေျပာလိုက္သံ ၾကားလိုက္ရသည္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ အဲဇလံုနဲ႔ လိုက္လာတာေလ။ မေန႔ကေရာက္တယ္။ ဦးရုကၡစိုးတို႔ကို လိုက္ရွာေနတာ။ ဒီဆုိင္ဘက္ သြားတယ္ဆိုလို႔ လိုက္လာတာ ..။
ဖိုးရႈပ္။ ။ က်ေနာ္တုိ႔ကို လိုက္ရွာတာ ဘာလုပ္ဖို႔လဲ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ၂၀၁၀ အႏွစ္ခ်ဳပ္ ျပန္လည္ စၿမံဳ႕ျပန္ရင္း က်ဳပ္ရဲ႕ ႏွစ္သစ္ သႏၷိ႒ာန္ကို ေျပာခ်င္လြန္းလို႔ပါဗ်ာ ...။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဟာ … ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕ ႏွစ္သစ္ သႏၷိ႒ာန္ ဟုတ္လား။
ႂကြက္စုတ္က အားတက္သေရာ ဝင္ေျပာရာ ဦးရုကၡစိုးက “အဟမ္း” ဟု ေခ်ာင္းဟန္႔ျပရင္း စိတ္မဝင္စားဟန္ ေဆာင္ေနသည္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ၾကည့္ရတာ တမ်ိဳးပဲ။ တခုခုမ်ား လြဲေနသလားလို႔။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဒီလိုပါ … က်ေနာ္တို႔က ဒီႏွစ္သစ္ကေနစၿပီး သူမ်ားကိစၥထဲ ဝင္မပါ၊ ဝင္မရႈပ္ေတာ့ဘူး။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပစ္တင္တာေတြ၊ သေရာ္တာေတြ၊ ႏွိပ္ကြပ္တာေတြ မလုပ္ေတာ့ဘူးလို႔ သႏၷိ႒ာန္ ခ်ထားလို႔ပါ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟာ … ဒီလိုဆို ေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ။ မဟုတ္ရင္ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားတို႔ကိုပဲ ေၾကာက္ေနရတာေလ။ အခုလို ဝင္မပါဘူးဆိုေတာ့ ေက်းဇူးပါပဲ။ ေျပာမယ္ေနာ္ … ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ … ဒီႏွစ္ထဲမွာေပါ့ဗ်ာ … က်ဳပ္ႀကိဳတင္ႀကံစည္ထားတဲ့ အႀကံအစည္ေတြကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏုိင္ခဲ့တာ ခင္ဗ်ားတို႔ အျမင္ပဲ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ေရြးေဂါက္ပြဲ က်င္းပခဲ့တာကို ေျပာခ်င္တာလား။
ခ်ိဳကုုပ္။ ။ ဒါတင္ ဘယ္ကမလဲ … က်ဳပ္ရဲ႕ ခ်ိဳကုပ္ေတြကို လူဝတ္လဲၿပီး ႀကံ့ဖြံ႕ပါတီႀကီးကို ထူေထာင္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီ ႀကံ့ဖြံ႕ပါတီႀကီးဟာလည္း လူထုရဲ႕ တခဲနက္ အားေပးေထာက္ခံမႈေၾကာင့္ ၈၀၊ ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းတင္မကဘူး … တခ်ိဳ႕ ေနရာေတြဆို ၁၀၀ ေက်ာ္ရာခိုင္ႏႈန္းေတြနဲ႔ အႏုိင္ရခဲ့တယ္။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဟာ … ႀကံ့ဖြံ႕ကို ဘယ္သူမွ မဲမေပးပါဘူးဗ်ာ။ ကိုယ့္ဘာသာ ႀကိဳတင္မဲေတြနဲ႔ အႏုိင္ယူခဲ့တာကိုမ်ား။
ရုကၡစိုး။ ။ ေဟ့ေကာင္ ဖိုးရႈပ္။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေလကြာ … စတိုင္ အသစ္ေလ … အသစ္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဂီရိ ဆုိင္ကလုန္း မုန္တုိင္းႀကီး ရခုိင္ျပည္ကိုု ဝင္ေရာက္ တုိက္ခတ္ခဲ့ေပမယ့္ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ ေရြးေဂါက္ပြဲႀကီးကို ေရႊ႕ဆိုင္းစရာ မလိုေလာက္ေအာင္ အဘက္ဘက္က ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဒုကၡသည္ေတြၾကားမွာ အတင္းအက်ပ္ က်င္းပၿပီးေတာ့မ်ား။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီဘက္မွာေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ မႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ။
ႂကြက္စုတ္ကိုေတာ့ ဦးရုကၡစိုးက အသံထြက္ ဟန္႔တားခ်ိန္မရလိုက္သျဖင့္ မ်က္ႏွာရိပ္ မ်က္ႏွာကဲျဖင့္သာ သတိေပးလိုက္ ေလသည္။
ခ်ိဳကုုပ္။ ။ အဲဒီဘက္ေတြမွာ က်ေနာ္တို႔ မႏုိင္ဘူးဆိုတာ မွန္ပါတယ္။ ဒီလို ဘာေၾကာင့္ မႏုိင္တာလဲဆိုေတာ့ တုိင္းရင္းသား ပါတီေတြက မဲခိုး၊ မဲဝယ္တာေတြ လုပ္လို႔ပါ။ ဒါေတြကိုလည္း အျမန္ဆံုး စံုစမ္းေဖာ္ထုတ္ဖို႔ အခု တရားစြဲဆိုဖို႔ လုပ္ေနပါတယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ သူခိုးက လူျပန္ဟစ္တာေပါ့ေနာ္။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဟာ … ဦးရုကၡစိုး … အသစ္ေလ … စတုိင္သစ္နဲ႔ ႏွစ္သစ္ကို ႀကိဳမယ္ဆို။
ရုကၡစိုး။ ။ အသစ္ေတာ့ အသစ္ေပါ့ကြာ … ဒါေပမယ့္ ...။ ေအးေလ … ငါ ထိန္းပါ့မယ္။
ခိ်ဳကုပ္။ ။ ၂၀၁၀ အတြင္းက က်ဳပ္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေတြကေတာ့ ေျပာေနရင္ ဆံုးေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ျမန္မာ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြကိုလည္း လုပ္ငန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လႊဲေျပာင္းေပးအပ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ႀကီးပြားပါေစ ဆိုတဲ့ ေစတနာနဲ႔ေပါ့။
ဖိုးရႈပ္။ ။ သူခိုးေသေဖာ္ညႇိေတြနဲ႔ ...၊ ခ်ိဳကုပ္ေတြကို ကပ္ဖားရပ္ဖားလုပ္ေနတဲ့ စီးပြားေရးသမားနည္းနည္းရယ္၊ ခ်ိဳကုပ္ေတြရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးေတြရယ္ကို ပိုခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေပးတာမ်ားဗ်ာ။
ဒီတခါတြင္ေတာ့ ဖိုးရႈပ္ကို ဘယ္သူမွ ဝင္မဟန္႔ေတာ့ေပ ...။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ က်န္ေသးတယ္ ...။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုလည္း က်ဳပ္ လႊတ္ေပးတယ္ေနာ္။ ဒါ အားလံုး ေတာင့္တေန ၾကတာမဟုတ္လား။
ႂကြက္စုတ္။ ။ လြတ္ရက္ေစ့သြားၿပီး ဆက္ဖမ္းထားလို႔ မရေတာ့လုိ႔ လႊတ္ေပးတာပါဗ်ာ။ ရာဂုအိုးႀကီးေမွာက္က်မွ ေရႊစည္းခံု ေစတီကို လွဴတာမ်ား စကားထဲ ထည့္ေျပာေနေသးတယ္။ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားေတြ တျခားႏုိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားထဲက အေရးႀကီးတဲ့သူေတြကိုေတာ့ ခင္ဗ်ား လႊတ္ေပးလား။
ႂကြက္စုတ္အသံက ေဒါသသံ ပါေနေသာ္လည္း ဘယ္သူကမွ မတားလိုက္ၾက။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ကဲ … ေျပာရင္ေတာ့ သိပ္မ်ားသြားလိိမ့္မယ္။ စာမ်က္ႏွာက သိပ္မရဘူးမဟုတ္လား။ လာမယ့္ ႏွစ္သစ္အတြက္ သႏၷိ႒ာန္ကို ေျပာမယ္ဗ်ာ။ က်ဳပ္အေနနဲ႔ အႏိုင္ရပါတီႀကီးျဖစ္တဲ့ ႀကံ့ဖြံ႕ပါတီကို အစိုးရသစ္အျဖစ္ တင္ေျမႇာက္မယ္။ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ တပ္မေတာ္ႀကီး တာဝန္ ေက်တယ္ မဟုတ္လား ဦးရုကၡစိုးရယ္။ အရပ္သားအစိုးရကို ခင္ဗ်ားတို႔ ျမင္ေတြ႕ၾကရေတာ့မယ္။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ႀကံ့ဖြံ႕ဆိုတာလည္း ခင္ဗ်ားတို႔ ခ်ိဳကုပ္ေတြလူဝတ္လဲထားတဲ့ ခ်ိဳကုပ္ပါတီပဲေလ။ အႏုိင္ရတယ္ ဆိုတာကလည္း အတင္းရေအာင္လုပ္ထားတာေလ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ လႊတ္ေတာ္ႀကီးကိုေခၚၿပီး စည္းကမ္းျပည့္ဝတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံေတာ္သစ္ႀကီးကို အားလံုး ဝိုင္းဝန္း တည္ေဆာက္ ၾကမယ္။ အနာဂတ္ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးဟာ … လာမယ့္ ၂၀၁၁ က စၿပီး … လွပ ၿငိမ္းခ်မ္း တည္ၿငိမ္ ခ်မ္းသာ ...။
ဦးရုကၡစိုးက စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးျဖင့္ “ဝုန္း” ခနဲ ထိုင္ရာက ထလိုက္ရာ အားလံုး လန္႔သြားၾကသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တသက္ ဦးရုကၡစိုး ဒီေလာက္ထိ ေဒါပြသည္ကို မျမင္ဘူးေပ။
ရုကၡစိုးက ေဒါသတႀကီးျဖင့္ “လွ်ပ္စစ္မီးမွန္မွာလား၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္း က်မွာလား၊ ျပည္သူေတြ ဝင္ေငြနဲ႔ ထြက္ေငြ မွ်တမွာလား၊ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈအတြက္ ေငြေတြပိုသံုးမွာလား ...” ဟုေမးလိုက္ရာ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ ေခါင္းခါေလသည္။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဦးရုကၡစိုး … အသစ္ဆို။ ႏွစ္သစ္မွာ စတိုင္အသစ္နဲ႔ အျမင္မေတာ္တာေတြ အၾကားမေတာ္တာေတြ ဝင္မပါဘူးဆုိ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ သူမ်ားကို တြယ္တဲ့အလုပ္၊ ႏွိပ္ကြပ္တဲ့အလုပ္ မလုပ္ဘဲ ေညာင္ပင္ၿမဲေတာ့မယ္ဆို။
ရုကၡစိုး။ ။ ေအး အသစ္ေတာ့ အသစ္ပဲ။ ႏွစ္သစ္မွာ စတိုင္အသစ္နဲ႔ … ေဟာဒီ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးနဲ႔ ခ်ိဳကုပ္ေတြကို ပိုႏွိပ္ကြပ္မယ္၊ စတိုင္အသစ္နဲ႔ ေဟာဒီလို ….။
ေျပာေျပာဆိုဆို ဦးရုကၡစိုးက ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးကို “ေျဖာင္း” ခနဲ နားရင္းပိတ္တီးလိုက္ရာ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးမွာ ေရွာင္ခ်ိန္မရလိုက္ဘဲ မ်က္လံုးထဲတြင္ ၾကယ္မ်ား အတန္းလိုက္ ထြက္သြားသျဖင့္ သူ၏ ႏွစ္သစ္သႏၷိ႒ာန္ႀကီးကို မဆက္ႏုိင္ဘဲ ဆန္႔ငင္ ဆန္႔ငင္ ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။
ကၽြႏု္ပ္လည္း ထမင္းအိုး မကြဲေတာ့သည္မွာ ေသခ်ာသြားၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႏွစ္သစ္တြင္ ေဒဝါလီမဂၢဇင္းက စာမူခ အသစ္ ထပ္တိုးေတာင္းမည္ ဆိုသည့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို မေႏွးအျမန္ခ်လိုက္ေလေတာ့သတည္း။ ။
No comments:
Post a Comment