ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
တေလာတုန္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူမၾကာမီ နယ္ဆင္းမယ္လို႔ ေၾကညာသြားပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ နယ္ဆင္းတာ ဘာမ်ားဆန္းလို႔လဲလို႔ ေမးေကာင္းေမးလာႏိုင္ပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္၊ တျခားႏိုင္ငံ၊ တျခားအေျခအေနမွာဆိုရင္ ဘာမွ မဆန္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာဗမာျပည္ျဖစ္ေနၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နယ္ဆင္းမယ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ဟာ အရပ္ဝတ္ စစ္အစိုးရ တက္လာ ကာစ အခ်ိန္ျဖစ္တဲ့အျပင္ ဒီပဲယင္း အေရးအခင္း ႐ွစ္ႏွစ္ျပည့္ကာလနဲ႔လည္း တိုက္ဆိုင္ေနေတာ့ စဥ္းစားစရာေတြ၊ ေျပာစရာ ေတြျဖစ္လာ ပါတယ္။
ေသခ်ာတာတခုက ေဒၚစုသာခရီးထြက္လိုက္ရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တျဖစ္လဲ ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕အစိုးရက ဘာလုပ္မလဲဆိုတာဟာ သိပ္စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊလို တေဇာက္ကန္း လုပ္မလား၊ သူတို႔ရဲ႕ ၂ဝဝ၈ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို အနက္ဖြင့္ျပမလား၊ ဘာမွမလုပ္ပဲ ဒီအတုိင္းပဲၾကည့္ေနမလား၊ ရင္တမမေစာင့္ၾကည့္ရမယ့္ကိစၥ ျဖစ္လာမွာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕မိန္႔ခြန္းရဲ႕ တကယ့္အႏွစ္သာရကိုလည္း ကမၻာက ျမင္လာရစရာ႐ွိပါတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ အရပ္ဝတ္စစ္အစိုးရဟာ ၂ဝဝ၃ ေမ ၃ဝ တုန္းကလို မလုပ္ေလဘူးလို႔ထင္ရေပမယ့္ အာဏာရကာစ ၾကံ႕ဖြတ္ေတြက နည္းသဏၭာန္မ်ိဳးစံုနဲ႔ “ဆႏၵျပ” တာေလာက္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေသးတယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္။
ေဒသခံၾကံ႕ဖြတ္ေတြက အစိုးရအလိုက် လက္စြမ္းျပ မ်က္ႏွာလုပ္တာ ျဖစ္ႏိုင္သလို ေဒသဆိုင္ရာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔အစည္း ေတြက“ဥပေဒအရ” လုပ္ေဆာင္ျပတာေတြလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အေကာ္ဒီယံလို ဥပေဒကလည္း ဆြဲလိုဆြဲ၊ ေစ့လိုေစ့ လုပ္လို႔ရတာကိုး။ ေတြးၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ သူတို႔အုပ္စိုးသူမ်ားဘက္က လုပ္လာႏိုင္စရာေတြက အမ်ားၾကီး ႐ွိပါတယ္။ အာဏာရသူနဲ႔အာဏာမဲ့သူ ယွဥ္လိုက္ရင္ အာဏာရသူဘက္က ေ႐ြးခ်ယ္စရာ ပိုမ်ားေလ့ ႐ွိတယ္ဆိုတဲ့ တရားအတိုင္းပါပဲ။ အရပ္ဝတ္စစ္အစိုးရက မလုပ္ေလဘူးလို႔တြက္မိတာေၾကာင့္ ခံလိုက္ရတယ္ဆိုရင္ သမိုင္းက ကိုယ့္ကို အျပစ္တင္လာႏိုင္စရာ႐ွိပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ေျပာခဲ့ၿပီဆိုေတာ့ နယ္ခရီးကိုထြက္ကိုထြက္ရေတာ့မွာပါ။ ေနာက္ဆုတ္လို႔မျဖစ္ေတာ့ ပါဘူး။ ကိုယ့္ဘက္က အဘက္ဘက္ျပင္ဆင္ၿပီးမွ သြားတာျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္။ သတိေပါ့လို႔ေတာ့မျဖစ္ ပါဘူး။ တခ်ိန္ထဲမွာစဥ္းစားရမွာက ဒီလိုၾကိဳေၾကညာထားတဲ့အတြက္ အစိုးရဘက္ကျပင္ဆင္ခ်ိန္ေကာင္းေကာင္းရသြား တယ္ဆိုတာပါပဲ။
တဆက္ထဲ ဒီခရီးေၾကာင့္ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္က အစိုးရမဟုတ္တဲ့အင္အားစုေတြအထဲမွာ မတူတဲ့ အျမင္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေပၚလာႏိုင္ပါတယ္။ ပုစဥ္းလွံဖ်ားနား က်ီးကန္းေခ်းပါတာမ်ိဳး႐ွိႏိုင္သလို ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အက်ိဳးဆက္ကို ၾကည့္ၿပီး ေဝဘန္တာေတြလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေဘးထိုင္ဘုေျပာတာေတြကေတာ့ မုခ်ေပၚလာမွာပါ။
ဒါျဖင့္ အရပ္ဝတ္အစိုးရထဲမွာေရာ မတူတဲ့အျမင္ေတြ
ေပၚမလာႏိုင္ဘူးလား။ ဒီပဲယင္း အေရးအခင္းအၿပီး
မၾကာခင္မွာ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ ျပဳတ္သြားခဲ့တာကို
ျပန္စဥ္းစားလိုက္ရင္ တန္ျပန္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေတြ မ႐ွိႏိုင္တာမဟုတ္၊ ႐ွိႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ။ အမွန္ပဲ ရာထူးဌာနႏၲရ ရကာစ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကေတာ့ ေျပာဝံ့၊ လႈပ္ဝံ့မယ္မထင္ရပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဦးသိန္းစိန္ အေနနဲ႔ ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာအေပၚ အမ်ားႀကီးမူတည္ပါတယ္။ သူ႔ေနာက္က ဗိုလ္သန္းေ႐ႊတို႔က ဘာၫႊန္ၾကားမလဲဆိုတာကိုလည္း ထည့္စဥ္းစားရပါလိမ့္မယ္။
တကယ္တမ္းသာ ဒီခရီးထြက္ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ အစိုးရသစ္က ဒီပဲယင္းတုန္းကလို မလုပ္ေအာင္ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္း အားလံုးက ဆႏၵေတြ ေဖာ္ျပသင့္ပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႔တူသည္ျဖစ္ေစ၊ မတူသည္ျဖစ္ေစ ႏိုင္ငံသားတဦးရဲ႕ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးကို ကာကြယ္ရမယ့္တာဝန္ကို ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုသူေတြက
ေခါင္းေ႐ွာင္လို႔မျဖစ္ပါဘူး။ နအဖရဲ႕ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ဝင္တုန္းက ဒါဟာနအဖေပးတဲ့ “ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရး” ကို ခံစားခဲ့ၾကတယ္ဆိုသူေတြဟာ ဒီလို အေရးအခင္းႀကံဳလာရင္ ဒီမိုကေရစီဘက္ကရပ္ပါ့မလား ေစာင့္ၾကည့္ရပါမယ္။
ေျပာရရင္ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးမွာ စစ္အာဏာ႐ွင္စနစ္နဲ႔ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရင္ဆိုင္တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကသူေတြအဖို႔ ဒီအရပ္သားစစ္အစိုးရက ဘာလုပ္လာမယ္ဆိုတာကို အတိအက် မေျပာႏိုင္ေပမယ့္ သတိႀကီးႀကီး ထားရေကာင္းမွန္းေတာ့ သိၾကပါတယ္။ ေျပာရရင္ တဖက္နဲ႔တဖက္က ရာစုႏွစ္တဝက္နီးပါး ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကတာဆိုေတာ့ ႏွစ္ဖက္စလံုးဟာ အံခြ ေနတယ္လို႔ေတာင္ ဆိုႏိုင္တဲ့အေျခအေနျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါည့ံလို႔ခံလိုက္ရတာမ်ိဳး ျဖစ္ရင္ေတာ့ ျဖစ္တဲ့ဘက္က ခံေပေရာ့ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
၂ဝဝ၃ တုန္းက ဦးတင္ဦးနဲ႔ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ဟာ လူထုကိုအားကိုး၊ လူထုနဲ႔အတူခ်ီတက္ခဲတာမွန္ေပမယ့္ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊတို႔ရဲ႕ ရက္စက္ယုတ္မာႏိုင္စြမ္းဟာ သာမန္လူ မွန္းဆႏိုင္တာထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပိုေနတာနဲ႔ ၾကံဳခဲ့ရပါတယ္။ ဒီတခါမွာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဟာ အဲဒီသင္ခန္းစာကိုယူထားလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္။ သင္ခန္းစာဆိုတဲ့အထဲမွာ အေရးၾကီးတဲ့တခုက လြန္ခဲ့တဲ့႐ွစ္ႏွစ္တုန္းက NLD အင္အားထု တခုတည္းနဲ႔ရင္ဆိုင္ခဲ့ တာဟာ မလံုေလာက္ဘူးဆိုတဲ့အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ၂ဝဝ၇ သံယာ့အေရးေတာ္ပံုမွာ သံဃာေတာ္ေတြခ်ည္း လႈပ္႐ွားတာ မလံုေလာက္ဘူးဆိုတာေတြ႔ခဲ့ရပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ တခုခုလုပ္မယ္ဆိုရင္ က်န္တဲ့အင္အားစုေတြ၊ ျပည္သူလူထုေတြပါ ပါလာေအာင္ဘယ္လို လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ စဥ္းစားမႈအၿမဲ႐ွိသင့္ပါတယ္။
အခုလိုဗိုလ္ခ်ဳပ္ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕အရပ္ဝတ္စစ္အစိုးရကို ႁကိုတင္အသိေပးထားသလိုျဖစ္ေနေတာ့ သူ႔ဘက္ကျပင္ဆင္
ေနမယ္ဆိုတာ သံသယ႐ွိစရာမလိုပါဘူး။ သူ႔အကြက္ထဲဝင္လာၿပီလို႔ တြက္ေနေကာင္းလည္း တြက္ေနပါလိမ့္မယ္။ ဒါျဖင့္ ကိုယ့္ဘက္ကေရာ။ အရပ္ဝတ္စစ္အစိုးရဘက္က အရင္ဒီပဲယင္းတုန္းကလို ေျခကၽြံလက္ကၽြံျဖစ္လာရင္ ကိုယ့္အကြက္ထဲကို ဝင္လာတာပဲလို႔ ျဖစ္ေအာင္မျပင္ဆင္ႏိုင္ဘူးလား။ ဗိုလ္္ခ်ဳပ္ဦးသိန္းစိန္တို႔ကို မဟုတ္တယုတ္ မလုပ္ဝံ့ေအာင္ ကိုယ္က ႁကိုတင္အၾကပ္ကိုင္ႏိုင္တဲ့ နည္းေတြမ႐ွိဘူးလား။
ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ထူးျခားခ်က္ကိုေမ့လို႔မျဖစ္ပါဘူး။ ဗမာျပည္မွာက အုပ္စိုးသူနဲ႔အတိုက္အခံတို႔ဟာ တန္းတူအား ၿပိဳင္ေနၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။ အဘက္ဘက္မွာမတရားခ်ဳပ္ျခယ္ခံေနရတဲ့ အတိုက္အခံေတြအေနနဲ႔ စစ္ေရးမွာ လိုပဲလႈပ္႐ွား မႈတခုကို ကိုယ္ပိုင္တဲ့ခြင္ထဲမွာ အေကာင္အထည္ေဖာ္တာ၊ အေသအခ်ာျပင္ဆင္တာ၊ အလ်င္အျမန္လႈပ္႐ွားတာ စတာေတြလုပ္ရမယ္လို႔ထင္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment