ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဝန္ႀကီး ဦးေၾကာင္စီစီတို႔ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးရာ စိမ္းလဲ့ကန္သာ ဧည့္ေဂဟာအတြင္း၌ ဦးရုကၡစိုး ေရာက္ရွိေနေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ႀကီး ဦးရုကၡစိုးက ၎တို႔ ႏွစ္ဦး၏ တနာရီေက်ာ္ အၾကာ ေဆြးေႏြးပြဲ အေၾကာင္းကို ေအာက္ပါအတုိင္း ျပန္လည္ ေဖာက္သည္ခ်ႏုိင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ စာဖတ္သူတို႔ ရွင္းလင္းစြာ သိျမင္ေစရန္ ဦးရုကၡစိုး၏ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကို ခ်န္လွပ္၍ အျပန္အလွန္စကားေျပာမ်ားကိုသာ ေရးျပပါမည္။ေၾကာင္စီ။ ။ ေနေကာင္းတယ္ေနာ္ အစ္မႀကီး။ ဒီေန႔ ထမင္းစားၿပီးၿပီလား။ ဘာဟင္းနဲ႔ စားလဲ။
စု။ ။ အခုတေလာမွာ ဝက္နားရြက္ျပာေတြက အကင္းေသမေသ မေသခ်ာေသးလို႔ ဝက္သားေတာ့ မစားေသးဘူး။ ၾကက္သားကလည္း ေစ်းက ေခါင္ခိုက္ေနေတာ့ မစားျဖစ္ဘူး။ ကန္ဇြန္းရြက္တလွည့္ ခ်ဥ္ေပါင္တလွည့္ စားေနတာ ၾကာၿပီ။ ဒီေန႔ေတာ့ အေဖ့ကို သတိရတာနဲ႔ ပဲဲျပဳတ္ေၾကာ္နဲ႔ပဲ စားလိုက္တယ္။
ေၾကာင္စီ။ ။ ေနာက္တခါက် ပဲျပဳတ္မစားပါနဲ႔လို႔ တိုက္တြန္းပါရေစ။ တတ္ႏုိင္ရင္ ေျပာင္းဖူးျပဳတ္တို႔၊ ကန္ဇြန္းဥျပဳတ္တို႔ … ျပဳတ္ပါတဲ့ဟာေတြ မစားပါနဲ႔ခင္ဗ်ာ။ ဆန္ျပဳတ္တို႔ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္တို႔ေကာေပါ့။
စု။ ။ ေကာင္းၿပီေလ ...။ မစားနဲ႔ဆိုလည္း မစားရံုေပါ့။ ဒါနဲ႔ က်မနဲ႔ ေတြ႕မယ့္ကိစၥက ဘာလဲ။
ေၾကာင္စီ။ ။ ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အစ္မႀကီးနဲ႔ ေတြ႕ရမယ္လို႔ အထက္က ညႊန္ၾကားတာနဲ႔ က်ေနာ္လည္း လာေတြ႕တာပါ။
စု။ ။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ႀကံဳတုန္းေလး ေျပာရဦးမယ္။ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ လႊတ္ေပးဖို႔ ကိစၥ ဘယ္လိုရွိလဲ။ အဲဒါေတြ မလုပ္ဘဲနဲ႔ က်မကို စကားလာေျပာတာေတာ့ အလကားပဲေလ။
ေၾကာင္စီ။ ။ ဒီကိစၥ က်ေနာ္လည္း ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ပါဘူးခင္ဗ်ာ။ က်ေနာ္က အလုပ္သမားဝန္ႀကီး ဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ကိစၥနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။ ခဏေလးေနာ္ အစ္မႀကီး ...။ နည္းနည္းေလာက္ ၿပံဳးလုိက္ပါဦး။
စု။ ။ ဘာလို႔ ၿပံဳးရမွာလဲ။
ေၾကာင္စီ။ ။ ဓာတ္ပံုရိုက္မယ္္ေလ။ ဓာတ္ပံုရိုက္ရင္ ၿပံဳးမွျဖစ္မွာေပါ့။ ဒါမွ သတင္းစာထဲမွာ က်ေနာ္နဲ႔ အစ္မႀကီးတို႔ ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာ ေတြ႕ဆံုတယ္ ဘာညာ ေရးလို႔ ေကာင္းမွာေပါ့။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က မၿပံဳးခ်င္ၿပံဳးခ်င္ပံုစံျဖင့္ ၿပံဳးလိုက္စဥ္ ဓာတ္ပံု ရိုက္လိုက္သည္။
စု။ ။ ကဲ … ရွင္က အလုပ္သမားဝန္ႀကီးဆိုေတာ့ ရွင္နဲ႔ စကားေျပာေနလဲ အပိုပဲျဖစ္ေတာ့မွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်မကေတာ့ ေမးစရာ ရွိတာ ေမးရဦးမွာပဲ။ ရွင္တို႔ရဲ႕ ဒုသမၼတႀကီးက က်မကို သာမန္လူလို႔ ေျပာထားၿပီး ဘာလို႔ အစိုးရ ဝန္ႀကီး တေယာက္က စကားလာေျပာရတာလဲ။
ေၾကာင္စီ။ ။ ဒါကေတာ့ က်ေနာ္တို႔က အဆင့္အတန္း မခြဲျခားတဲ့သေဘာပါ။ ဝန္ႀကီးအေနနဲ႔ သာမန္လူ တေယာက္ကို အဆင့္အတန္းမခြဲျခားပဲ စကားေျပာတယ္ဆိုတာ လူေတြ သိေစခ်င္တယ္ေလ။ ဒါကလည္း အထက္က ညႊန္ၾကားလို႔ပါ။ က်ေနာ္တို႔က ညႊန္ၾကားတဲ့အတုိင္းပဲ လုပ္တတ္ပါတယ္။ ဘာခိုင္းခိုင္း ျပန္မေျပာနဲ႔၊ ျပန္မေမးနဲ႔၊ အေၾကာင္းျပခ်က္ မေပးနဲ႔ဆုိတာ က်ေနာ္တို႔အတြက္ အက်င့္ပါေနပါၿပီ။
စု။ ။ က်မနဲ႔ စကားေျပာရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ သိခ်င္တယ္။
ေၾကာင္စီ။ ။ ဒါက ဒီလိုပါ။ အခုလို အစ္မႀကီးနဲ႔ စကားေျပာတယ္ ဆိုမွေတာ့ ႏုိင္ငံတကာက က်ေနာ္တုိ႔ကို စိတ္ဝင္စားမယ္၊ သေဘာထား ေပ်ာ့ေျပာင္းလာတယ္လို႔ ေတြးမယ္၊ အဲဒီေတာ့ ၂၀၁၄ မွာ အာဆီယံ ဥကၠ႒ ရာထူးရဖို႔လည္း နီးစပ္သြားတာေပါ့။
စု။ ။ ဒါဆို ရွင္တို႔က က်မကို ေတြ႕တယ္ဆိုတာ တကယ့္ကို ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးေျပလည္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ဖို႔ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ရွင္တို႔ အက်ိဳးအတြက္ ေတြ႕တာေပါ့ ဟုတ္လား။
ေၾကာင္စီ။ ။ ဒီလိုေတာ့ မေျပာပါနဲ႔ အစ္မႀကီးရယ္။ နားလည္ေပးပါ။ က်ေနာ္တို႔အစိုးရကိုက သူတို႔ အက်ိဳးအတြက္ပဲ ၾကည့္တတ္လို႔ပါ။ တကယ္ေျပာတာပါ။ ဘုရားစူးရ ပါေစရဲ႕။ မွန္တာေျပာရင္ တသက္လံုး ဒီရာထူးမွာၿမဲရပါေစ။
စု။ ။ ကဲပါေလ … ထားလိုက္ပါေတာ့။ ဒါနဲ႔ အခုထိ ဘာတခုမွ အေရးပါတာ မေျပာေသးဘူးေနာ္။ အဲဒီေတာ့ က်မကို ရွင္နဲ႔ ဘာေတြေျပာခဲ့လဲလို႔ အမ်ားက ေမးလာရင္ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ။
ေၾကာင္စီ။ ။ ဟာ … ဒါအတြက္လည္း မပူပါနဲ႔ခင္ဗ်ာ။ ၿပီးတာနဲ႔ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲက်င္းပမွာပါ။ အဲဒီအခါက် အားလံုး ေျဖလိုက္ရံုပါပဲ။
စု။ ။ က်မက ဘာေျဖရမွာလဲ။ ဘာမွျဖင့္ မေျပာရေသးတာကို။
ေၾကာင္စီ။ ။ အစ္မႀကီး ဘာမွ ေျပာစရာမလိုဘူးေလ။ ေျပာရင္ ပါးစပ္ေညာင္းေနဦးမယ္။ အားလံုး က်ေနာ္ပဲ လုပ္ႀကံ ဖန္တီးၿပီး ေျပာလိုက္ပါ့မယ္၊ ၿပီးေတာ့မွ ဒါ ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕ ပူးတြဲေၾကညာခ်က္လို႔ ေျပာင္လိမ္လိုက္မယ္ေလ။ ဒါ က်ေနာ္ကၽြမ္းပါတယ္။ ေၾသာ္ … အစ္မႀကီးအေနနဲ႔ ပါတီရံုးခန္း ျပန္ေရာက္ရင္လည္း က်ေနာ္နဲ႔ ဘာေတြ ေျပာခဲ့တယ္ဆိုတာ သတင္းမထုတ္ျပန္ပါနဲ႔ေနာ္။
စု။ ။ ထုတ္ျပန္ရေအာင္ကလဲ ဘာမွျဖင့္ ေျပာစရာမရွိဘဲနဲ႔။
ေၾကာင္စီ။ ။ ဒီလိုေလ ...။ ဘာမွ ေျပာစရာ မရွိဘူး ဆိုေပမယ့္ ဘာမွ မေျပာခဲ့ဘူးဆိုရင္လည္း အဓိပၸာယ္က မရွိဘူး ျဖစ္ေနဦးမယ္။ ဒီေတာ့ တခုခုေတာ့ ေျပာလိုက္ပါ။
စု။ ။ ဘာေျပာရမွာလဲ။
ေၾကာင္စီ။ ။ ေၾသာ္ … က်မတို႔ကေတာ့ က်မတို႔ျဖစ္ပါတယ္ေပါ့ေနာ္ … ဘာညာကြိကြေပါ့။ အစ္မႀကီး ေျပာတတ္ပါတယ္။
စု။ ။ ရွင့္ဟာကလည္း ရႈပ္ေနတာပဲ ေခါင္းေတာင္ မူးလာၿပီ။ အမ်ားက က်မတို႔ ေဆြးေႏြးပြဲကေန ရလဒ္ေကာင္းေတြ ရွိမယ္လို႔ ေသခ်ာေပါက္ ေမွ်ာ္လင့္ၾကမွာပဲ။
ေၾကာင္စီ။ ။ အဲဒါလည္း မပူပါနဲ႔။ တရက္ေလာက္ပဲေစာင့္ပါ။ ျမန္မာအစိုးရက အရူးကြက္နင္းတိုင္း ဝင္ဝင္အားေပးတတ္တဲ့ သူေတြက ဘုမသိဘမသိနဲ႔ ဒီေဆြးေႏြးပြဲကို ႀကိဳဆိုပါတယ္လို႔ ေျပာမွာ စိတ္ခ်။ ဒါဆို ကမၻာကလည္း ရလဒ္ေကာင္း ဆိုၿပီး လက္ခုပ္တီးေပးလိမ့္မယ္။ ကဲ အစ္မႀကီး။ က်ေနာ္တို႔ ေဆြးေႏြးပြဲကေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ။ ေဆြးေႏြးပဲြ ေအာင္ျမင္တယ္ေနာ္။ ဘယ္သူေမး အစ္မႀကီးကို ေမးရင္လည္း ေအာင္ျမင္တယ္ပဲ ေျပာေနာ္။
၎တို႔၏ ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ၁၀ မိနစ္ခန္႔ႏွင့္ ၿပီးသြားေတာ့သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဦးေၾကာင္စီစီကို ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ မႈန္ေတေတျဖင့္ ၿငိမ္ေနသည္။ ထုိစဥ္ ျပဴးျပဴးျပာျပာႏွင့္ အရပ္ပုပု လူတဦး အခန္းတြင္းသို႔ ဇြတ္ဝင္လာရာ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ေကာ ဦးေၾကာင္စီစီပါ လန္႔သြား၏။
ေၾကာင္စီ။ ။ ဟာ ဝန္ႀကီး ဦးေဆာ္ၾကမ္း။
စု။ ။ က်မကိုေတြ႕မွာ ဦးေၾကာင္စီစီ တေယာက္တည္းဆို။
ေဆာ္ၾကမ္း။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။ အစကေတာ့ ဦးေၾကာင္စီစီနဲ႔ပဲ ေတြ႕ၾကဖို႔ပါပဲ။ အခု က်ေနာ္ဝင္လာတာကေတာ့ ၾကားျဖတ္ အစီအစဥ္ပါ။ ေမးစရာ ေျပာစရာေလးေတြလည္း ရွိေနလို႔ပါ။
ေၾကာင္စီ။ ။ သတိထားပါဦး ဝန္ႀကီး၊ ေတာ္ၾကာ သမၼတႀကီး သိသြားရင္ မေကာင္းဘူးေလ။
ေဆာ္ၾကမ္း။ ။ ဘာမွ သတိထားစရာမလိုဘူး။ သမၼႀကီးက ေရေဘးဒုကၡသည္ေတြကို သြားေတြ႕ၿပီး သနားခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနရတယ္။ မအားဘူး။
စု။ ။ သနားခ်င္ေယာင္ ေဆာင္တာေတာ့ မေကာင္းပါဘူး။ တကယ္သြားတဲ့ေနာက္ တကယ္ပဲ ၾကင္နာသနားသင့္ပါတယ္။
ေဆာ္ၾကမ္း။ ။ က်ဳပ္တို႔သမၼတႀကီးက သနားတယ္ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရကို ေသခ်ာ မသိဘူးဗ်။
စု။ ။ ေၾသာ္ … ဒီလိုလား။ ဒါဆို ေနာက္မွ က်မတို႔ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရံုးမွာ သနားနည္းသင္တန္းေလး ဘာေလး ဖြင့္ဦးမယ္။ ရွင္တို႔ သမၼတႀကီးကို လာတက္ခိုင္းလိုက္ေပါ့။
ေဆာ္ၾကမ္း။ ။ က်ဳပ္လည္း လာတက္မယ္ေလ။ အယ္ … ေယာင္ကုန္ပါၿပီ။ ဒီမယ္ က်ဳပ္ေျပာမယ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ခင္ဗ်ားက သာမန္လူျဖစ္ၿပီး ဘာလို႔ သာမန္လူလို မေနခ်င္ရတာလဲ။
စု။ ။ က်မက သာမန္လူလုိပဲ ေနတာပဲ။ မင္းသမီးဝတ္စံုေတြ၊ နန္းဝတ္နန္းစားေတြ ဝတ္ေနလို႔လား။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။
ေဆာ္ၾကမ္း။ ။ ဘာျဖစ္ရမွာလဲ။ ခင္ဗ်ားက ပုဂံဘုရားေတြ ျပဳျပင္ရမယ္၊ ပုဂံမိတ္ေဆြမ်ားအဖြဲ႕ ဖြဲ႕ရမယ္ ဆိုၿပီး ေလွ်ာက္ေျပာေတာ့၊ က်ဳပ္က အစိုးရရဲ႕ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးျဖစ္ေနၿပီး မလုပ္လုိ႔၊ မေျပာလို႔ ဘယ္ေကာင္းေတာ့မလဲ။ သမၼတႀကီးကလည္း တခုခု ေျပာကို ေျပာရမယ္ ဆိုၿပီး က်ဳပ္ကို ပြမ္ေနၿပီ။
စု။ ။ အင္း … လုပ္ေလ။ က်မကလည္း ရွင္တို႔ အဲဒီလို လိုက္လုပ္မယ္ဆိုတာသိလို႔ အစေဖာ္ေပးခဲ့တာပဲဟာ။ အစိုးရ တရပ္အေနနဲ႔ လုပ္ေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ့။
ေဆာ္ၾကမ္း။ ။ အလုပ္ကေနာက္ အေျပာက အရင္ဗ်။ အရင္ဆံုး ခင္ဗ်ားကို ႏုိင္ေအာင္ေျပာဦးမွာ။ သနားတယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားက ပုဂံဘုရားေတြ ျပဳျပင္သင့္တယ္ ေလာက္ပဲ ေျပာတာ။ က်ဳပ္က လူသား ဘယ္ကစလဲ ဆိုတာကေန စေျပာမွာဗ်။
စု။ ။ ေျပာေပါ့။ အမ်ားႀကီးေျပာေလ ပါးစပ္ေညာင္းေလပဲ ျဖစ္မွာေပါ့။
ေဆာ္ၾကမ္း။ ။ ေညာင္းခ်င္ ေညာင္းပါေစဗ်ာ။ လူသားအစ ဘယ္ကလဲ ခင္ဗ်ားသိလား။
စု။ ။ ဒါဝင္ႀကီး ေျပာခဲ့တာေတာ့ ေမ်ာက္က စတာပဲ။
ေဆာ္ၾကမ္း။ ။ သြားၿပီ … အဲဒီမွာ လြဲသြားၿပီ။ ဒါဝင္ေတြ ဟိုဟာထြက္ေတြ က်ဳပ္မသိဘူး။ လူသားအစ ျမန္မာကဗ်။ ဟားဟားဟား ...။ ဒါေလးေတာင္ မသိဘူးလား။
ထုိစဥ္ ဦးေၾကာင္စီစီက “လူသားအစ ေမ်ာက္က၊ လူသားအစ ျမန္မာက၊ လူသားအစ ေမ်ာက္က၊ လူသားအစ ျမန္မာက” ဟူ၍ တဦးတည္း တတြတ္တြတ္ ရြတ္ေနေလသည္။
ေဆာ္ၾကမ္း။ ။ ဒီမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ … ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ မိေက်ာင္းမင္းကို ေရကင္းလာမျပပါနဲ႔ဗ်ာ။ ပုဂံဘုရားေတြ၊ ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ေတြ ျပဳျပင္ရမယ္ဆိုတာ က်ဳပ္လည္းသိပါတယ္။
စု။ ။ သိေပမယ့္ က်မေျပာမွ ေနာက္က လိုက္ေျပာတာ မဟုတ္လား။
ေဆာ္ၾကမ္း။ ။ ခင္ဗ်ား မေျပာခင္ကတည္းက က်ဳပ္တို႔ ဘဘ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက လုပ္ၿပီးသားပါဗ်။
စု။ ။ ဘာလုပ္တာလဲ … ။ ပုဂံဘုရားပ်က္ေတြ ေပၚမွာ ေရႊထီးေတာ္ေတြ လိုက္တင္တာတို႔၊ နံရံပန္းခ်ီေတြေပၚ ထံုးသုတ္တာတို႔၊ ထံုးေစတီႀကီးေတြကို ေရႊေရာင္သုတ္တာတို႔လား။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ စကားအဆံုးတြင္ ဦးေၾကာင္စီစီက ရုတ္တရက္ “ဟာ … သိၿပီ” ဟု ထေအာ္လိုက္သျဖင့္ နားေထာင္ေနေသာ ဦးရုကၡစိုးပင္ အနည္းငယ္ လန္႔သြားသည္။
ေၾကာင္စီ။ ။ လူသားအစ ေမ်ာက္က၊ လူသားအစ ျမန္မာက ဆိုေတာ့ အီေကြးရွင္းခ်ၾကည့္ရင္ ျမန္မာအစ ေမ်ာက္ကေပါ့ေနာ္ … အဲဒါေၾကာင့္ ထင္ေတာ့ထင္တယ္၊ ဝန္ႀကီးဦးေဆာ္ၾကမ္းကို ဘယ္သူနဲ႔တူပါလိမ့္လို႔ ၾကည့္ေနတာ။ ဟိုတခါကလည္း ဧည့္ခံပြဲတခုမွာ ဝန္ႀကီး ေမ်ာက္ကကတာ ေတြ႕လိုက္ေသးတယ္။ အဲဒါ ေရွးဘိုးေဘးေတြကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့ အကလားဟင္။
ဦးေၾကာင္စီစီ၏ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ေမးခြန္းေၾကာင့္ အေျခအေနက အနည္းငယ္ တင္းမာသြားသည္။ ဦးေဆာ္ၾကမ္းက ေဒါသေၾကာင့္ ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္ေနသည္။ သူ ခုန္ေသာ္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဦးေၾကာင္စီစီတို႔၏ ပုခံုးကို မေက်ာ္ ႏုိင္ေပ။ ဦးေၾကာင္စီစီက မ်က္ရိပ္ျပလိုက္သျဖင့္ ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္ေနေသာ ဦးေဆာ္ၾကမ္းကို သူ၏ သက္ေတာ္ေစာင့္ တဦးက ခ်ိဳင္းမွ မ၍ စိမ္းလဲ့ကန္သာ အေနာက္ေပါက္မွ ဆြဲထုတ္သြားသည္။
ျပင္ပတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဦးေၾကာင္စီစီတို႔၏ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲအတြက္ သတင္းေထာက္မ်ား ေစာင့္ဆုိင္းေနသျဖင့္ သူတို႔ ၂ ဦး ထြက္သြားၾကသည္။ အခန္းထဲတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ တင္းမာမႈမ်ားေၾကာင့္ ၎တို႔ မ်က္ႏွာမ်ားတြင္ စိတ္ရႈပ္ေထြးေနသည့္ဟန္ ျဖစ္ေပၚေနသည္ကို မသိၾကဘဲ သတင္းမ်ားက အမ်ိဳးမ်ိဳး ေဝဖန္ ေရးသားၾကေလသည္။
ထို႔အျပင္ ထို ေဆြးေႏြးပဲြ အဘယ္ေၾကာင့္ ၁ နာရီေက်ာ္ ၾကာသြားရသည္ကို သိသူမွာလည္း အထက္ပါ လူ ၃ ဦးအျပင္ ဦးရုကၡစိုး တပါးတည္းသာ ရွိေသာေၾကာင့္ မိတ္ေဆြေတာ္ႀကီးမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ ဖိုးရႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္တို႔အား ျပန္လည္ ေဖာက္သည္ခ်ရန္ အျမန္ဆံုးနည္းျဖင့္ ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ကာ ထိုေနရာမွ ထြက္ခြာသြား ေလေတာ့သတည္း။
No comments:
Post a Comment