ဦးသိန္းစိန္အစုိးရက ေၾကညာခ်က္ (၁/၂၀၁၁)ပါအတုိင္း “တစ္ဖြဲ႔ခ်င္း၊ သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္ႏွင့္ တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရအဖြဲ႔ ႏွင့္ ပဏာမအဆင့္ ေဆြးေႏြးရမယ္”။
တုိင္းရင္းသားအင္အားစုေတြကလည္း (UNFC) မူအတုိင္း “တစ္ဖြဲ႔ခ်င္း သီးျခားမေဆြးေႏြး၊ တပ္ေပါင္းစုနဲ႔သာ ေဆြးေႏြးမယ္” စသျဖင့္ ေျပာဆိုေနၾကခ်ိန္မွာ “ဝ”အထူးေဒသ(၂) ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္ေရးအဖြဲ႔ (UWSA)၊ မုိင္းလားအထူးေဒသ(၄) ၿငိမ္း ခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္ေရးအဖြဲ႔ (NDAA)တုိ႔နဲ႔ ရွမ္းျပည္နယ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္ေရးအဖြဲ႔ (ျပည္နယ္အဆင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္ေရးအဖြဲ႔) က်ဳိင္းတုံၿမိဳ႕မွာ သီးျခားစီ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးၾကၿပီး “ပဏာမသေဘာတူညီခ်က္မ်ား”ကုိ ႏွစ္ဖက္ လက္မွတ္ ေရးထိုးၾကတဲ့သတင္း အစိုးရမီဒီယာမ်ားကေန ေပၚထြက္လာခဲ့ပါတယ္။
ျပည္ေထာင္စုအစိုးရအဖြဲ႔က ဖြဲ႔စည္းမည့္ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္ေရးအဖြဲ႔”ႏွင့္ ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးမယ္လို႔လည္း သတင္းက ဆိုပါတယ္။
ဒီသတင္းနဲ႔ ဒီျဖစ္ရပ္က “တစ္ဖြဲ႔ခ်င္း သီးျခားမေဆြးေႏြး၊ တပ္ေပါင္းစုနဲ႔သာ ေဆြးေႏြးမယ္”ဆိုတဲ့ တုိင္းရင္းသားအင္အားစု (UNFC) ေတြအတြက္ တကယ့္စိန္ေခၚခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။
သူတုိ႔ “ပဏာမသေဘာတူညီခ်က္” ရရွိတာ ေတာ္ေတာ္ျမန္ဆန္တာပဲ။ ေၾကညာခ်က္ (၁/၂၀၁၁) ကို ၾသဂုတ္လ (၁၈)ရက္ေန႔ ကမွ ထုတ္ျပန္ခဲ့တာပါ။ အေရွ႕ေျမာက္နယ္စပ္မွာက “ႏွစ္ဖက္”လိုအပ္ခ်က္ကလည္းရွိ၊ “တစ္ဖက္ႏုိင္ငံႀကီး”ရဲ႕ တြန္းအား/ဖိ အားနဲ႔ အက်ဳိးစီးပြားေတြကလည္း အံုနဲ႔က်င္းနဲ႔ရွိေနေလေတာ့ ဒီလိုျမန္ဆန္တာ မဆန္းဘူးလုိ႔ ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္း ေတြးထင္မိတာပါပဲ။
ယာယီ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ထာဝရ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္တုိင္းျပည္နဲ႔ ကိုယ့္ျပည္သူအက်ဳိးက ပထမျဖစ္ရမွာပါ။
ပဏာမအဆင့္ပဲ ျဖစ္တာမို႔ ကံေသကံမ သိပ္ေျပာလို႔ မျဖစ္ေသးပါဘူး။
လက္ေတြ႔ ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးၾကရာမွာ ၂၀၀၉ခုႏွစ္၊ ႏုိဝင္ဘာလ ၁၀ရက္ေန႔၊ ရက္စြဲျဖင့္ “ဝ” အထူးေဒသ (၂) တာဝန္ရွိသူထံ မွ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲျမင့္ (ယခု မႏၱေလးတုိင္းေဒသႀကီးဝန္ႀကီးခ်ဳပ္)ထံ တင္ျပခဲ့တဲ့ “ေဒသခြဲျခားသတ္မွတ္ေရးႏွင့္ တပ္ဖြဲ႔မ်ား အသြင္ကူးေျပာင္းေရးႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ထင္ျမင္ခ်က္ႏွင့္ တင္ျပေတာင္းဆိုခ်က္” ဆုိတာေတြကို လက္ရွိ အစိုးရက လက္ခံ ပါ့မလား။ အဆိုပါထင္ျမင္ခ်က္နဲ႔ တင္ျပေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို “ဝ” ျပည္နယ္ေသြးစည္းညီၫႊတ္ေရးပါတီ၊ ဗဟုိေကာ္မတီက ဆက္လက္ ကုိင္စြဲထားပါေသးသလား ဆုိတဲ့အခ်က္ေတြက ေဆြးေႏြးပြဲ ေရွ႕ဆက္ႏုိင္ေရးကို အဆံုးအျဖတ္ေပးမွာပါ။
ႏုိင္ငံေရးအရ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးတဲ့ေနရာမွာ အေရးႀကီးတာက ပထမဆံုးအခ်က္အျဖစ္ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ အခြင့္အေရး စစ္ စစ္မွန္မွန္၊ တန္းတူရည္တူ ရရွိေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးေတြ ျပည့္ျပည့္ဝဝ ရရွိေရးဆုိတဲ့အခ်က္ေတြက ပဓာနက်ပါတယ္။
ဒုတိယအခ်က္က ရရွိလာတဲ့ တန္းတူေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးေတြ ေရရွည္တည္တံ့ခုိင္ၿမဲဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။
တန္းတူရည္တူရွိၿပီး ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးေတြ ျပည့္ျပည့္ဝဝရွိေနမွသာ ညီၫႊတ္ေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေရရွည္ အာမခံ ခ်က္ကို ရရွိေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို အာမခံခ်က္ေတြ မရွိခဲ့တာ လြတ္လပ္ေရးသက္တမ္းနဲ႔အမွ် ရွည္ၾကာခဲ့ရၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
ဦးသိန္းစိန္အစုိးရက တန္းတူရည္တူရွိၿပီး ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးေတြ ျပည့္ျပည့္ဝဝရွိၿပီး ညီၫႊတ္ေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေရရွည္အာမခံခ်က္ကို ရရွိေစမယ့္ စစ္မွန္တဲ့ ေဆြးေႏြးမႈေတြကို တကယ္တမ္း လုပ္ဝံ့ပါ့မလား။ “၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ” ထဲမွာေရာ ဒီလိုအခြင့္အေရးေတြ ျပဌာန္းေဖၚျပထားတာ ပါရွိပါသလား။
“၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ”ထဲမွာ အဲဒီလို အခြင့္အေရးေတြ ျပဌာန္းေဖာ္ျပထားတာ မရွိပါဘူး။
က်င္းပဆဲ လႊတ္ေတာ္ေတြထဲမွာ ျပည္ေထာင္စု အစုိးရအဖြဲ႔ကိုယ္စား၊ ေျပာေရးဆိုခြင့္ႏွင့္ သတင္းထုတ္ျပန္ေရးအဖြဲ႔ အဖြဲ႔ေခါင္း ေဆာင္ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီး ဦးေက်ာ္ဆန္းက ေလာေလာလတ္လတ္ အခုလို ေျပာထားတာေတာ့ ရွိပါတယ္။
“ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရအေနျဖင့္ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ရာတြင္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒႏွင့္အညီ ဒုိ႔တာဝန္အေရးသံုးပါးကို အာမခံႏုိင္ေသာ မူေဘာင္အတြင္းမွ လိုက္ေလ်ာႏုိင္သမွ် လိုက္ေလ်ာ ၿပီး ႏွစ္ဖက္ မွ်မွ်တတႏွင့္ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္သြားမည္သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း”။
ဦးေက်ာ္ဆန္းေျပာစကားက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ေရး/ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး “ေဆြးေႏြးမယ့္ေဘာင္ နဲ႔ လိုက္ေလ်ာႏုိင္မယ့္ေဘာင္” ရဲ႕ အတုိင္းအတာကို ယတိျပတ္ ေျပာထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေဆြးေႏြးမႈေတြ အားလံုးနဲ႔ လိုက္ေလ်ာမႈေတြ အားလံုးဟာ “၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒႏွင့္အညီ ဒုိ႔တာဝန္အေရးသံုးပါးကို အာမခံႏုိင္ေသာ မူေဘာင္အတြင္း”ကပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေဘာင္ကို “ထိပါးမခံဖို႔” လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ တင္သြင္းေနတဲ့ ႀကံ့ဖြံ႔အမတ္ ဦးေဆြေအာင္ရဲ႕“အဆုိ”ကို အားလံုးၾကားသိၾကၿပီး မဟုတ္ပါလား။
“မတူကဲြျပားတာေတြကို ေဘးဖယ္ထားၿပီး” ဆိုတဲ့စကားကလည္း တေဖာင္ေဖာင္ ေျပာေနပါတယ္။ ေျပာေနတာထက္ ပိုၿပီး အေရးႀကီးတာက အဲဒီလို “မတူကဲြျပားတာေတြ ေဘးဖယ္ထားႏုိင္ခြင့္”ကို လက္ရွိအစုိးရကသာ တစ္ဖက္သတ္ က်င့္သံုးေန တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
“၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ”ကို လက္ခံမယ္/တယ္၊ “၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႔အညီ” ေနထိုင္ျပဳမူေဆာင္ရြက္လာ မယ္ဆိုရင္ မည္သူ႔ကိုမဆို/မည္သည့္ပါတီ အဖြဲ႔အစည္းကိုမဆို လက္ရွိ ဦးသိန္းစိန္အစုိးရက မွ်မွ်တတ လိုက္ေလ်ာမွာကို သံသယ မရွိသင့္ၾကပါဘူး။
“၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ”ကုိ သင္တို႔ လက္ခံႏုိင္ပါသလား။
ပဏာမ သေဘာတူညီခ်က္ ရဖို႔က မခက္ပါဘူး။ အခုရရွိလာတဲ့ “ပဏာမသေဘာတူညီခ်က္”ကလည္း ယခင္၂၃ႏွစ္ရရွိထားတဲ့ ပဏာမ သေဘာတူညီခ်က္ကို ထပ္မံ အတည္ျပဳရတဲ့ ပဏာမ သေဘာတူညီခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။
ပထမ ပဏာမ သေဘာတူညီခ်က္က (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရနဲ႔ ရခဲ့တာျဖစ္ၿပီး အခု ရရွိလာတဲ့ “ပဏာမသေဘာတူညီခ်က္” က ဦးသိန္းစိန္အစုိးရနဲ႔ ရရွိတဲ့ ပဏာမသေဘာတူညီခ်က္လုိ႔ေျပာရင္ ရပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခ်က္က (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရလက္ထက္မွာ “ထာဝရ”တုိ႔ “အႂကြင္းမဲ့” တုိ႔ဆုိတဲ့စကားေတြကလည္း “လက္ နက္ခ်ရတာ၊ အဖြဲ႔အစည္း ဖ်က္သိမ္းရတာေတြ”နဲ႔ တြဲစပ္ေနေလေတာ့ “ထာဝရ”တုိ႔ “အႂကြင္းမဲ့”တုိ႔ ဆုိတဲ့စကားေတြ ေျပာလာ ေနၿပီဆိုရင္ အဲဒီစကားရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က “လက္နက္ခ်ရမယ္/ အဖြဲ႔အစည္းဖ်က္သိမ္းရမယ္” ဆုိတဲ့အခ်က္ကို သတိႀကီးႀကီး ထားၾကဖုိ႔ လိုပါလိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ ပဏာမ/ယာယီ သေဘာတူညီခ်က္ရဖို႔ လြယ္ပါတယ္။ ပဏာမခ်ည္း ၂၃ႏွစ္နီးပါး ၾကာခဲ့တာပဲ။ တကယ္ခက္တာက “ထာဝရ သေဘာ တူညီခ်က္” ရရွိဖို႔ပါ။ ဒီအတြက္ အဓိကလိုအပ္ခ်က္က တုိင္းျပည္မွာရွိတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုအားလံုး ႏုိင္ငံေရး အရ လြတ္လြတ္လပ္လပ္၊ တန္းတူရည္တူ ဒီမိုကေရစီရွိရွိ ေဆြးေႏြးအေျဖရွာၾကဖို႔ပါပဲ။
No comments:
Post a Comment