ျမန္မာ့ေရွးေဟာင္းအေမြမ်ားကို မိုးေပၚမွ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း

ဧရာ၀တီ

ညံ့ဖ်င္းေသာ စီမံခန္႔ခြဲမႈႏွင့္သာ ေဆာင္ရြက္မည္ ဆိုုပါက အားလံုုး ပ်က္စီးကိန္း ဆိုုက္သြားႏုုိင္သည့္ ျမန္မာႏိုုင္ငံ၏ ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္ ေနရာမ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္ေနေသာ အာကာသ ၿဂိဳဟ္တုတခုအား ခရီးသြားလုပ္ငန္းႏွင့္ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ပေပ်ာက္ေရး လုုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ အသံုုးျပဳေနပါသည္။

ျမန္မာႏိုုင္ငံ လူဦးေရစုုစုုေပါင္း၏ ၉၀ ရာခုုိင္ႏႈန္းခန္႔သည္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ စံသတ္မွတ္ခ်က္ထဲ သို႔မဟုတ္ ယင္းသတ္မွတ္ခ်က္ ေအာက္တြင္ ရိွေနဆဲျဖစ္ၿပီး တုုိင္းျပည္၏ ျပည္တြင္းအသားတင္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ (GDP) တန္ဖိုုးသည္ ေဒသတြင္း အနိမ့္ဆံုုးအဆင့္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းေရွးၿမိဳ႕ေဟာင္းမ်ားကို တာ၀န္ရိွရိွျဖင့္ ေသေသခ်ာခ်ာ စီမံခန္႔ခြဲႏုုိင္ပါက ခရီးသြားလုပ္ငန္းမွ အေျခအေန ေျပာင္းလဲသြားေအာင္ လုပ္ ေပးႏိုုင္မည္။

ကမာၻလံုးဆိုင္္ရာ အေမြအႏွစ္မ်ားရံပံုေငြ (Global Heritage Fund – GHF) သည္ ကမာၻ႔ပထမဦးဆံုုး တင္ႀကိဳ အသိေပးျခင္းႏွင့္ အႏၲရာယ္ ေစာင့္ၾကည့္ေရး စနစ္ အျဖစ္ ကမာၻလံုုး ဆိုုင္ရာ အေမြ အႏွစ္မ်ား ကြန္ရက္ (Global Heritage Network – GHN) ကိုု ယမန္ ႏွစ္က စတင္ ဖြဲ႔စည္း ခဲ့သည္။ ကြန္ရက္သည္ Google Earth အျပင္ DigitalGlobe ပ႐ို ဂရမ္မ်ား အသံုး ျပဳ၍ ကြ်မ္းက်င္ သူမ်ား၊ ေဒသခံ ျပည္သူ မ်ားကို အလြန္ အကြ်ံ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး၊ ညံ့ဖ်င္းေသာ စီမံ ခန္႔ခြဲ မႈႏွင့္ ခိုးယက္ လုုယူ မႈမ်ား အႏၲရာယ္ ေၾကာင့္ ပ်က္စီး သြားႏိုင္ေသာ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြ အႏွစ္ ေနရာ မ်ားအား မ်က္ျခည္ မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ႏိုင္ ေစ ရန္ ကူညီ ေပးသည္။

“ဒီကေန႔ဆို GHN က ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ေနရာ ၆ ေနရာ ရိွပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ပုဂံရယ္၊ ပ်ဴၿမိဳ႕ေဟာင္းသံုးခုရယ္ ပါပါတယ္။ အီတလီအစိုးရက ေထာက္ပံ့ေပးတဲ့့ UNESCO အစီအစဥ္ အသစ္တခုက ျမန္မာအစိုးရနဲ႔ တြဲလုပ္မယ့္ UNESCO ကမာၻ႔ယဥ္ ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ အစီအစဥ္မ်ား၊ အမည္တင္သြင္းျခင္း လုုပ္ငန္းမ်ား တိုးတက္လာဖို႔ ၂ ႏွစ္စာ အေမရိကန္ေဒၚလာ ရွစ္သိန္း ကူညီ သြား မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ တံခါးပြင့္လာတာေၾကာင့္ ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ ထိန္းသိမ္းျခင္းနဲ႔ တာ၀န္ရိွရွိ ဖြံ႔ၿဖိဳး တိုုးတက္မႈ ေတြမွာ ႏိုုင္ငံ တကာ ပညာ ရွင္ေတြ ပိုုမိုုပါ၀င္ လာႏုုိင္မယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါ တယ္”ဟုု GHF အမႈေဆာင္ ညႊန္ၾကားေရး မႉးခ်ဳပ္ ဂ်ပ္ဖ္ေမာ္ဂင္က ေျပာဆိုခဲ့သည္။

ပုုဂံႏွင့္ အထက္ျမန္မာျပည္ ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ေတာ္မ်ား (အင္း၀၊ အမရပူရ၊ စစ္ကိုင္း၊ မင္းကြန္းႏွင့္ မႏၲေလး) ကိုု GHN က “အႏၲရာယ္က် ေရာက္ ေနသည္” ဟု သတ္မွတ္ ထားၿပီး မီးရထား လမ္း တည္ေဆာက္ ေနသျဖင့္ အႏၲရာယ ္ရိွေနေသာ ရခုိင္ ျပည္နယ္ရိွ ေျမာက္ဦး ေရွးေဟာင္း သုေတ သန ေနရာအား ကယ္ဆယ္ ရမည့္ အေျခ အေနဟုု သတ္မွတ္ ထားသည္။

ထူေထာင္စ ခရီးသြားလုပ္ငန္းျဖစ္ေနသည္က တေၾကာင္း၊ ႏိုုင္ငံျခားခရီးသြားမ်ား တဖြဲဖြဲ ဆက္တိုုက္ ၀င္ေရာက္လာမည့္အေပၚ ျဖည့္ဆည္း ေပးႏိုုင္ရန္ အလြန္အကြ်ံ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးလုုပ္ငန္းမ်ား တည္ေဆာက္ ႏိုင္ ျခင္းေၾကာင့္ တေၾကာင္း ျမန္မာ့ သမုုိင္း၀င္ေနရာမ်ား ပ်က္စီး သြားႏုုိင္ သည္။ ေဒသခံအာဏာပိုင္မ်ားက ျမန္မာႏိုုင္ငံကို အားလပ္ရက္ အပန္းေျဖေနရာတခုအျဖစ္ ျမွင့္တင္ရန္ ႀကိဳးစားေနခ်ိန္တြင္ အမ်ိဳးသား ဒီမိုုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကလည္း ခရီးသြားလုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ထားမႈကို ေလွ်ာ့ေပါ့ေပးထားခဲ့သည္။

သိုု႔ေသာ္ ခရီးသြားလုုပ္ငန္းေၾကာင့္ ေဒသခံ သမိုုင္းအေမြအႏွစ္ေနရာမ်ား ဆံုးရံႈးသြားႏိုုင္သည့္ အေနအထားမ်ားကို ျမင္ေတြ႔ေနရသည္။ ၂၀၁၀ ခုုႏွစ္တြင္ ေျမာက္ဦးေဒသခံမ်ားက မီးရထားလမ္းအသစ္ တည္ ေဆာက္ေနျခင္းေၾကာင့္ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္မ်ားျဖစ္ေသာ ေစတီပုထိုးမ်ား၊ ပိဋိကတိုက္မ်ား ဖ်က္ဆီးခံေနရသည္ဟုု ေဒသခံအာဏာပိုုင္မ်ားထံ တရား၀င္ကန္႔ကြက္စာ ေပးပို႔ခဲ့သည္။ ေရွးေဟာင္း အေမြ အႏွစ္ အပ်က္အဆီးမ်ားကို ႏွစ္သက္ေလ့လာလိုသည့္ ခရီးသြားမ်ားအတြက္ ဟိုတယ္မ်ား အၿပိဳင္အဆိုင္ေဆာက္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း အေရးႀကီးေသာ ေရွးေဟာင္း အေဆာက္အဦမ်ားအား တန္ဖိုးမသိသည့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားကို ေဒသခံမ်ားက အမ်က္ထြက္ေနခဲ့ၾကသည္။

အမွန္တကယ္တြင္ တန္ဖိုးထားအပ္သည့္ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္မ်ား ရိွေနျခင္းေၾကာင့္ အဆိုုပါ ရတနာမ်ားကိုု ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ ျခင္းအားျဖင့္ လူေနမႈ ဘ၀ အဆင့္ အတန္းမ်ား ျမင့္လာေစႏုုိ္င္သည္။ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ေနရာမ်ားေၾကာင့္ ေရာက္ရွိလာမည့္ ဧည့္ သည္မ်ားအေပၚ မွီ၍ ထိုေဒသအတြင္းရိွ ရပ္ရြာလူမႈ အသုုိင္းအ၀န္းမ်ားအၾကား ၀င္ေငြတိုးလာေစကာ ဆင္းရဲမြဲေတမႈကို တိုက္ဖ်က္ ေပးႏိုုင္ သည္။

သုိ႔ေသာ္ ကမာၻ႔သဘာ၀ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္မ်ားအေပၚ က်ေရာက္ႏိုင္သည့္ အႏၲရာယ္မ်ား ေစာင့္ၾကည့္ ေလ့လာရန္ အခြင့္ အာဏာ ရိွသည့္ ကုလ သမဂၢ ပညာေရး၊ သိပံၸႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ အဖြဲ႔ႀကီး (UNES CO) အေန ႏွင့္ပင္ ထိပ္တန္း ေရွးေဟာင္း အေမြ အႏွစ္ ေနရာ တခု ျဖစ္သည့္ ကေမာၻဒီးယား အန္ေကာ၀ပ္သို႔ ႏုုိင္ငံျခားခရီးသြား အလံုုးအရင္းႏွင့္ ၀င္ေရာက္လာမႈေၾကာင့္ မည္သည့္ေနရာမ်ား မည္သို႔ ပ်က္ စီး ေပ်ာက္ဆုံးရသည္ကို ေစာင့္ၾကည့္ရန္ အလြန္ခက္ခဲေၾကာင္း ေတြ႔လာခဲ့ရသည္။

“ခရီးသြားဦးေရ အဆမတန္မ်ားလာတာေၾကာင့္ မူရင္းအႏွစ္သာရ မေပ်ာက္ေအာင္ထိန္းသိမ္းထားရမယ့္စည္းမ်ဥ္းေတြအားလံုးကေမာက္ ကမ ျဖစ္ကုန္တာပဲ။ ကေမာၻဒီးယားရဲ႕ အန္ေကာ၀ပ္မွာဆို ဘုရား ေက်ာင္းေတြကိုု က်ေနာ္တို႔ ထိန္းသိမ္းထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ သတိမထားမိခဲ့တာက ဆီရမ္ရိ (Siem Reap) မွာ ဇိမ္ခံဟိုတယ္ေပါင္း ၁၅၀ ေလာက္ မိႈေပါက္သလိုု အၿပိဳင္းအ႐ိုုင္း ေဆာက္ လာ တာ ပါ” ဟုု UNESCO ၏ ကမာၻ႔ေရွးေဟာင္း ယဥ္ေက်းမႈလက္ရာမ်ား ထိန္းသိန္းေရး အရာရွိခ်ဳပ္လည္းျဖစ္၊ လက္ေထာက္ အေထြေထြ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မႉးအ ျဖစ္လည္း လက္ရွိတာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနသူ ဖရန္စၥကိုု ဘန္ဒရီယန္ က The Art Newspapers ႏွင့္ ေတြ႔ဆံု ေမးျမန္း ခန္းတ ခုတြင္ ေျပာဆို ခဲ့သည္။

“က်ေနာ္တိုု႔ ဇေ၀ဇ၀ါေတြ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ က်ေနာ္တို႔က ဘုုရားေက်ာင္းေတြ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းဖို႔ကိုပဲ တာဝန္ရွိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အနီးအနား ပတ္ဝန္းက်င္က က်ေနာ္တို႔နဲ႔မဆိုုင္ပါဘူး။ အခု ဒီကိစၥက ျပႆနာ ျဖစ္ေနတယ္။ က်ေနာ္တို႔က ႏိုုင္ငံတကာရဲတပ္ဖြဲ႔လည္း မဟုုတ္ဘူး။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္တို႔မွာ တကယ္ခိုုင္မာတဲ့ ေစာင့္ၾကည့္ၾကပ္မတ္ေရး စနစ္ေတာ့ ရိွပါတယ္” ဟု သူက ေျပာဆိုခဲ့သည္။

ဂြာတီမာလာႏိုင္ငံရိွ တီကယ္ (Tikal) ႏွင့္ ပီ႐ူးႏိုုင္ငံရိွ မက္ခ်ဴ ပီခ်ဴ (Machu Picchu) ကဲ့သို႔ေသာ ကမာၻေပၚတြင္ ခရီးသြားအမ်ားဆံုုးလာ ၾကည့္သည့္ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈ သမိုင္းဝင္ ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ ေနရာမ်ားသည္ ဝင္ေငြရရွိေနသည့္ ပိုက္ဆံထုတ္စက္မ်ား ျဖစ္သည္။ ထိုေနရာ မ်ားကို ေနာင္မ်ိဳးဆက္ မ်ားအတြက္ ေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္းျခင္း မလုုပ္ ပါက လံုး၀ ေပ်ာက္ဆံုုး သြားႏုုိင္ သည္။ ေရွးေဟာင္း အေမြ အႏွစ္ႏွင့္ ဆင္းရဲ မြဲေတမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး ကိစၥ ႏွစ္ခုုကိုု စီးပြားေရး အထူး သျဖင့္ ခရီးသြား လုပ္ငန္းတြင္ ခ်ိတ္ဆက္ ထားျခင္းသည္ အသစ္ ေပၚလာျခင္း ျဖစ္သည္။

“ဒါကို တိုုက္႐ိုုက္လုပ္ေနတဲ့သူ တဦးတေလမွေတာ့ မေတြ႔ေသးဘူး။ က်ေနာ္ထင္တာက ယိုေပါက္တခု ရိွေနတယ္။ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္တုုန္းက ဖရန္စၥကိုု ဘန္ဒရီယန္ ကိုယ္တိုင္ ပထမဦးဆံုုးအႀကိမ္အျဖစ္ နယူး ေယာက္ကိုုသြားၿပီး ေတာင္းဆိုုခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ ေထာင္စုုႏွစ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးရည္မွန္းခ်က္မ်ားမွာ စာသားထည့္ေပးဖို႔ သူေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အေနနဲ႔ ခ်ေပးဖုိ႔ ကုလသမဂၢမွာ သူတို႔ သေဘာတူ ခဲ့တယ္” ဟုု ေမာ္ဂင္က ဧရာဝတီသို႔ ေျပာသည္။

“ကုုလသမဂၢရဲ႕ ေထာင္စုုႏွစ္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ရည္မွန္းခ်က္ေတြကိုု လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္က မူၾကမ္းေရးဆြဲခဲ့တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ရွစ္ႏွစ္ လံုုးလံုုး အဲဒီကိစၥအတြက္ က်ေနာ္တို႔ တြန္းအားေပးခဲ့ဲ့တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္က လာအိုႏိုင္ငံ ဝတ္ဖူ (Wat Phu) ေဒသမွာ ဒီလုပ္ငန္း ကို က်ေနာ္တို႔ စတယ္။ ႏွစ္စဥ္ ခရီးသြားဧည့္သည္ေပါင္း တေသာင္းႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ကေန ဒီကေန႔ဆို ႏွစ္သိန္းငါးေသာင္းေက်ာ္ လာလည္ေန ပါၿပီ။ ငါးေသာင္းက ျပည္တြင္းခရီးသြားေတြပါ။ ႏိုုင္ငံျခားသား ခရီးသြားတဦးက ပစၥည္းတခုကို ငါးေဒၚလာေပး ဝင္တယ္ထား ၀င္ေငြ ေဒၚလာ တသန္းျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီေနရာကိုု ထိန္းသိမ္း ျပဳျပင္ဖို႔ ဘ႑ာေရး အရ တည္တည္ ၿငိမ္ၿငိမ္ ရိွသြား ၿပီလို႔ ဆိုလို တာပါ” ဟု ေမာ္ဂင္က ျဖည့္စြက္ ေျပာဆိုု ခဲ့သည္။

GHF ၏ အာရွႏွင့္ ပစိဖိတ္ေဒသ ညႊန္ၾကားေရးမႉး ဂြ်န္ ဆန္းေဒးကလည္း ထိုေငြႏွင့္ တျခားမတူညီသည့္ ကိစၥမ်ားကို လုုပ္ႏိုုင္သည္ဟုု ျမင္သည္။

“အာရွေဒသတလႊားမွာ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ပေပ်ာက္ေရးကိုု က်ေနာ္ ျမင္ရပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုုေတာ့ က်ေနာ္တိုု႔က သင္တန္းေတြ၊ကၽြမ္း က်င္မႈေတြ တပ္ဆင္ ေထာက္ပံ့ေပးေနတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ လူေတြအတြက္ ေရရွည္၀င္ေငြ ဖန္တီးေပးႏိုုင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ ပါတယ္။ ေခတ္ေပၚ စက္မႈထုတ္ကုန္ပစၥည္းေတြ အဆမတန္ ထြက္လာေနတဲ့အခ်ိန္မွ လက္မႈပစၥည္းေတြကို လူေတြ ေမ့လာ ေနၾက ပါၿပီ။ အေဖ တတ္တဲ့ လက္မႈပညာကိုု သားဆီကိုု လက္ဆင့္မကမ္းႏုုိင္ေတာ့ အႏၲရာယ္က မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြအတြက္ ႀကီးႀကီးမားမား ရိွေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယဥ္ေက်းမႈအစီအစဥ္ေတြ ဒါမွမဟုုတ္ ေစာင့္ေရွာက္ ထိန္း သိမ္းေရး လုုပ္ငန္းစီမံခ်က္ေတြဟာ အလြန္တာသြားပါတယ္။ က်ေနာ္အခုုေျပာေနတာက ေဒသခံျပည္သူေတြ သူတိုု႔ကိုုယ္တိုုင္ လုုပ္ႏိုုင္တဲ့အဆင့္ကို ေျပာေနတာပါ” ဟုု ဂြ်န္ ဆန္းေဒးက ဧရာဝတီသို႔ ေျပာ သည္။

ျမန္မာျပည္ရွိ ႂကြယ္ဝလွသည့္ သမိုင္းဝင္ ေရွးၿမိဳ႕ေဟာင္းမ်ား၊ ေစတီပုထိုးမ်ားႏွင့္ သဘာဝေတာေတာင္ မည္သည့္ေနရာကိုမွ် ျမန္မာ အစိုး ရက ကမာၻ႔သမိုင္းဝင္ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္မ်ားစာရင္းတြင္ နာ မည္စာရင္း တင္သြင္းျခင္း မရွိ ေသးေခ်။ ကမာၻ႔သမိုင္းဝင္ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြ အႏွစ္မ်ား ဆိုင္ရာ စာခ်ဳပ္ကိုမူ ၁၉၉၄ ခုတြင္ လက္မွတ္ ေရးထိုး ထားသည္။

UNESCO ႏွင့္ ျမန္မာအစိုးရၾကား ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ ထိန္းသိမ္းေရးႏွင့္ ပတ္သက္သမွ် ဆက္ဆံေရးဆို၍ ျမန္မာႏိုင္ငံ ယဥ္ေက်းမႈ ဝန္ႀကီး ဌာန ေရွးေဟာင္း သုေတသန ဌာနခြဲ၊ အမ်ိဳးသား ျပတိုက္၊ စာ ၾကည့္ တိုက္ တို႔ႏွင့္ ပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္ သည့္ ေရွးေဟာင္း အေမြ အႏွစ္ ျပဳျပင္ ထိန္းသိမ္း ေရးႏွင့္ စီမံ ခန္႔ခြဲ မႈတြင္ အတတ္ ပညာ ကြၽမ္းက်င္ ေရးႏွင့္ သတိျပဳ မိလာ ေစေရး အစီ အစဥ္သာ ရွိသည္။

ျမန္မာ့ ေရွးေဟာင္း ယဥ္ေက်းမႈ အေမြ အႏွစ္ မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေနျပည္ေတာ္တြင္ မည္သို႔ လုပ္ေဆာင္ ရမွန္း မသိျဖစ္ ေနခ်ိန္တြင္ ကမာၻ လံုုးဆိုုင္ရာ အေမြ အႏွစ္မ်ား ရန္ပံုု ေငြ၏ ကိန္းဂဏန္း မ်ားအရ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲ တိုုင္းျပည္ မ်ားရိွ ကမာၻလံုး ဆိုင္ရာ သမိုင္း အေမြ အႏွစ္ ေနရာ မ်ားသည္ ၂၀၂၅ ခုုႏွစ္ တြင္ တႏွစ္လွ်င္ ေဒၚလာ သန္း ဘီလီယံ ၁၀၀ အထိ ၀င္ေငြ ရွာေပး ႏုုိင္သည္ဟု ခန္႔မွန္း လိုက္သည္။

“ဘယ္စီးပြားေရးလုုပ္ငန္းက တႏွစ္ကို ဘီလီယံ ၁၀၀ ရွာေပးႏုုိင္မွာလဲ” ဟု ေမာ္ဂင္က ေစာဒကတက္ ေမးခြန္းထုတ္လိုက္ေသးသည္။

(Matt Crook ၏ Protecting Burma’s Heritage from Above သတင္းေပးပို႔ခ်က္ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္သည္။)