ျမန္မာႏိုင္ငံ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေရွ႕လတြင္ ႏိုဘယ္ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးဆု လက္ခံရယူအၿပီး အဂၤလန္ႏိုင္ငံ ေအာက္လႊတ္ေတာ္တြင္ မိန္႔ခြန္းေျပာလွ်င္ ယင္းသည္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ေဒသႀကီး အတြက္ သမိုင္းဝင္ ေန႔တေန႔ ျဖစ္လိမ့္မည္။
မည္သည့္ အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္မွ် ထိုသို႔ေသာဂုဏ္ျပဳမႈမ်ဳိးကို မရရွိခဲ့ဖူးေသး၍ ပင္ျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ လေပါင္း အေတာ္မ်ားမ်ား ကပင္ ထိုသို႔ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သတင္းမ်ား ျပည္တြင္းျပည္ပ မီဒီယာ မ်ား၌ လႊမ္းမိုးေန ခဲ့သည္။ ကမၻာ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျမန္မာျပည္သို႔ လာေရာက္ လည္ပတ္ၾကရာတြင္လည္းေနျပည္ေတာ္ ရွိ အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုသည့္ သ တင္းထက္ သူႏွင့္ ေတြ႔ဆံုသည့္ သတင္းက ပိုအေရးပါ ကာ မီဒီယာမ်ား တြင္ အသားေပး ေဖာ္ျပျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ အခ်ဳိ႕ေသာ ဥေရာပ ႏိုင္ငံ ေခါင္းေဆာင္ မ်ားဆိုလွ်င္ အစဥ္ အလာ သံတမန္ ထံုးတမ္း မ်ားကိုပင္ ေဘးခ်ိတ္ကာ အိမ္ရွင္ အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္မ်ားထက္ သူ၏ အင္းယား ကန္ နံေဘး အိမ္တြင္ ပိုမို အခ်ိန္ ေပးကာ အသားေပး ေတြ႔ဆံု ခဲ့ၾက သည္။
သူ ေလွ်ာက္ေနေသာ လမ္းမွာ ႏိုင္ငံေရးအရ တိုက္ပြဲဝင္မႈပံုစံ မတူေသာ္လည္း သူ႔ေရွ႕က ႏိုဘယ္ဆုရွင္ နယ္လ္ဆင္ မင္ဒဲလား ေလွ်ာက္ လွမ္း ခဲ့သည့္ ပံုစံအတိုင္းပင္ ျဖစ္သည္။
သူကလည္း ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္ကို အၾကမ္းမဖက္ လမ္းေၾကာင္းျဖင့္ သြားလိုသည္။ နယ္လ္ဆင္ မင္ဒဲလားကလည္း လူျဖဴလူမဲ ခြဲျခားမႈ စ နစ္ဆိုးၾကီးကို ထိုသုိ႔ပင္ အၾကမ္းမဖက္ ပံုစံျဖင့္ သြားလိုခဲ့သည္။ ယခုလို အခ်ိန္မ်ဳိးတြင္ သူ႔အေနျဖင့္ နယ္လ္ဆင္ မင္ဒဲလားလို ၾသဇာမ်ဳိး၊ ေအာင္ ျမင္မႈမ်ဳိး ရႏိုင္ပါ့မလားဆိုသည္မွာမူ ေျပာဘို႔ရန္ ေစာပါေသးသည္။
ျငင္း၍ မရသည့္ အခ်က္မွာ ကမၻာႏွင့္ အာဖရိကတိုက္တြင္ ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံ၏ အေရးပါမႈႏွင့္ သူ႔ႏိုင္ငံေရးစန္း၊ ေစ့စပ္ေၾကေအးလို သည့္ စိတ္ဓါတ္တို႔က နယ္လ္ဆင္ မင္ဒဲလားကို ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရး ေခါင္း ေဆာင္ အဆင့္အတန္းသို႔ တြန္းတင္ေပးခဲ့သည္။ ပရီတိုးရီးယားရွိ အစိုးရကလည္း မင္ဒဲလား၏ စန္းႏွင့္ ကမၻာ့ေထာက္ခံမႈကို အေျမာ္အျမင္ရွိရွိ အသံုးခ်ကာ နယ္ပယ္စံုတြင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ား ရရွိေရးႏွင့္ အ မ်ဳိး သား ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈတို႔အတြက္ အသံုးခ်ႏိုင္ခဲ့သည္။ ၂ဝ၁ဝ ကမၻာ့ဖလား ေဘာလံုးၿပိဳင္ပြဲတြင္ သာမက ဂ်ီ ၂ဝ အုပ္စု အစည္း အ ေဝး တြင္လည္း ေတာင္အာ ဖရိက ႏိုင္ငံ ထည္ထည္ ဝါဝါ ရပ္တည္ ႏိုင္ ေရး ႏွင့္ ဘရစ္(BRICS)ဟု ေခၚေသာ ဘရာဇီး၊ ႐ုရွ၊ အိႏၵိယ၊ တ႐ုတ္ ႏွင့္ ေတာင္အာဖရိက ႏုိင္ငံတို႔ ပါဝင္သည့္ ကမၻာ့အင္အားစုၾကီး တရပ္ ေပၚထြက္လာေရးတို႔တြင္လည္း မင္ဒဲလားက ေအာင္ျမင္စြာ စြမ္း ေဆာင္ ႏိုင္ခဲ့သည္။
အသားအေရာင္ ခြဲျခားမႈ ဆန္႔က်င္ေရး တိုက္ပြဲမ်ားႏွင့္ ခြင့္လႊတ္ ေၾကေအးလိုေသာ သေဘာထား တို႔ေၾကာင့္ ပထမဆံုး ေတာင္အာဖရိက လူမဲသမၼတၾကီးသည္ ကမၻာ့ ေရာက္ေလရာ ေနရာတိုင္း၌ ခ်ီးက်ဴး ဂုဏ္ျပဳမႈကို ခံယူခဲ့ရသည္။ တိုင္းျပည္အတြက္ ႏိုင္ငံတကာ၏ စာနာ ေထာက္ခံ မႈကို အရယူ ေပးႏိုင္ ခဲ့သည္။
ထိုအတိုင္းပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ၾသဇာအရွိန္အဝါသည္လည္း တက္လာေနပါသည္။ သူသည္လည္း ေရြးေကာက္ခံ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္တဦးအေနျဖင့္ သူ၏ စန္း၊ သူ၏ ၿငိမ္းၿငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္း ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲဝင္ေရး လမ္းစဥ္တို႔ကို သယ္ေဆာင္ကာ ၂၄ ႏွစ္အ တြင္း ပထမဆံုး ႏိုင္ငံျခားခရီးစဥ္အျဖစ္ ထိုင္း၊ ဆြစ္ဇာလန္၊ ေနာ္ေဝ၊ ယူေက ႏွင့္ အိုင္ယာလန္ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ခရီး လွည့္လည္ ပါလိမ့္ မည္။
သူ၏ ထိုင္းခရီးစဥ္မွာ အလြန္နက္ရိႈင္းေသာ အဓိပၸါယ္မ်ား ရွိေနပါသည္။ ထိုင္းႏွင့္ျမန္မာ ႏွစ္ႏိုင္ငံမွာ ကီလိုမီတာ ၂,၄ဝဝ ရွည္လ်ားသည့္ နယ္နိမိတ္ခ်င္း ထိစပ္ေနၿပီး အတိုက္အခံ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔မ်ား အေျခစိုက္ရာ ေနရာလည္း ျဖစ္ေနပါ သည္။ လူနည္းစု လူမ်ဳိးစုမ်ားႏွင့္ ေအာင္ျမင္သည့္ ရင္ၾကားေစ့ေရး အစီအစဥ္တရပ္ ေပၚေပါက္ေရးတြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ေထာက္ခံမႈကို လိုအပ္ပါလိမ့္မည္။
ထို႔ျပင္ ဂုဏ္သိကၡာၾကီးမားေသာ ကမၻာ့စီးပြါးေရးေဆြးေႏြးပြဲ၌ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္တို႔ ႏွစ္ဦးလံုး တက္ေရာက္ လာျခင္းကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ေဆာင္ရြက္ဆဲ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းမ်ားအေပၚ ႏုိင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္း၏ ယံုၾကည္ မႈ ကို တိုး၍ ရရွိေစပါလိမ့္မည္။
သူတို႔ ႏွစ္ဦးအၾကား တဦးႏွင့္တဦး ယံုၾကည္မႈ ရွိေနသမွ် တခ်ိန္က အစြန္႔ပယ္ခံႏိုင္ငံအေပၚ စိတ္ေစတနာေကာင္း ထားမႈမ်ားကို မပ်က္ သြား ရေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔အ စည္းမ်ားႏွင့္ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ား၊ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိး ေဖာက္ မႈမ်ား ရွိေနဆဲ ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း ထိုပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦးက ျမန္မာႏို္င္ငံကို ေဒသတြင္းႏွင့္ ကမၻာ့ အသိုင္းအဝိုင္း အၾကား ဝင္ဆံ့ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ ခဲ့ၾက ပါသည္။
ဘန္ေကာက္ ခရီးစဥ္အၿပီးတြင္ သူ ဥေရာပခရီးစဥ္ ဆက္လက္ထြက္ခြါသြားပါလိမ့္မည္။ သူ႔အတြက္ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းအၾကား ထင္ ရွားမႈကို ပိုမိုရရွိေစပါလိမ့္မည္။ ဂ်ီနီဗာရွိ ကမၻာ့အလုပ္သမား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၌ မိန္႔ခြန္းေျပာျခင္း အျပင္ ဇြန္လ ၁၆ ရက္ေန႔၌ ႏိုဘယ္ၿငိမ္း ခ်မ္းေရး ဆုေပးေရး ေကာ္မတီက ေအာ္စလိုတြင္ ျပဳလုပ္မည့္ ဆုေပးပြဲ အခမ္းအနားသို႔လည္း သူ တက္ေရာက္ပါလိမ့္မည္။ ၁၉၉၁ ႏွစ္က ထိုဆုကို ရရွိအၿပီး ၂၁ ႏွစ္ၾကာမွ ထိုအခမ္းအနားသို႔ တက္ေရာက္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ထိုအခ်ိိန္က သူသည္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ က်ခံေနရဆဲျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံျခားသို႔ ခရီးထြက္ခြင့္ မရွိခဲ့ပါ။ ေနာ္ေဝပြဲ အၿပီး၌ သူသည္ ၿဗိတိသွ် ပါ လီမန္တြင္ မိန္႔ခြန္းေျပာၿပီး အိုင္ယာလန္ ႏိုင္ငံသို႔ ရက္တုိခရီးစဥ္ ဆက္ လက္ ထြက္ခြါမည္ ျဖစ္ပါ သည္။ ပထမဆံုး အာဆီယံ ႏိုင္ငံ တႏိုင္ ငံမွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဘယ္ ဆုရွင္တဦး အေနျဖင့္ အာဆီယံ အဖြဲ႔ဝင္ ႏိုင္ငံမ်ား အထူးတလည္ လုိအပ္ေနေသာ ဒီမုိကေရစီ ဖြ႔ံၿဖိဳးေရး လုပ္ ငန္း မ်ားႏွင့္ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ားကို ရရွိေရးအတြက္ စြမ္းေဆာင္ေပးႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ အဖြဲ႔ဝင္ အင္ဒိုနီးရွား ႏိုင္ငံလိုပင္ တခ်ိန္က ဒီမုိ ကေရစီ ေရး၌ အနိမ့္က်ဆံုး ျဖစ္ခဲ့ရာမွ အဖြဲ႔ၾကီး၏ အဓိက ေမာင္းႏွင္အား ျဖစ္ခဲ့ သလိုပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္လည္း ျမန္မာ ႏိုင္ငံ ၏ အေနအထားကို အာဆီယံအ ဖြဲ႔ၾကီး အတြင္းသာမက ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းၾကား၌လည္း ဂုဏ္သတင္း ေမႊးပ်ံ႕ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ ေပးႏိုင္ ပါလိမ့္မည္။
အေကာင္းဆံုးရလဒ္ ထြက္ေပၚလာေရးအတြက္ဆုိလွ်င္ အာဆီယံအဖြဲ႔ၾကီး၏ လက္သံုးစကားကို ငွါးရမ္းသံုးစြဲရမည္ ဆိုပါက ေဒသတြင္း ႏိုင္ငံ မ်ားႏွင့္ သန္းေပါင္း ၆ဝဝ မွ်ေသာ ထိုႏိုင္ငံသား မ်ားႏွင့္ “ဆက္ သြယ္မႈ”ကို သူ ၾကိဳးစား တည္ေဆာက္ရပါဦးမည္။ ယခု ေလာေလာ ဆယ္တြင္ေတာ့ သူသည္ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား၏ စံသတ္မွတ္ခ်က္ ထံုးတမ္း စဥ္လာမ်ား ႏွင့္သာ အသားက် ေနပါ ေသးသည္။ အခ်ိန္ ၾကာ လာ သည္ႏွင့္အမွ် တခ်ိန္က သူ႔ကို စြန္႔ပစ္ထားခဲ့ေသာေဒသတြင္း ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ပိုမုိနီးစပ္ လာပါလိမ့္မည္။
တဘက္တြင္ ရီစရာေကာင္းသည္မွာ အာဆီယံအဖြဲ႔ၾကီးသည္ တခ်ိန္တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပံုသြင္းပံုေဖာ္ႏိုင္မည့္ အဖြဲ႔အစည္း အမ်ဳိး အစား တခု ျဖစ္ေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္တြင္ အာဆီယံ အလွည့္က်ဥကၠ႒ တာဝန္ကို ယူရသည့္အခါ ေနျပည္ေတာ္ရွိ အစိုးရႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တို႔အေနျဖင့္ သူတို႔သာဆႏၵရွိလွ်င္ အာဆီယံ၏ ေပါင္းစည္းမႈႏွင့္ ပြင့္လင္းမႈ တို႔အတြက္ တာဝန္ကို ထမ္း ေဆာင္ေပးႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ သူ၏ ႏိုင္ငံေရး အနာဂါတ္ ယခုအတိုင္း ဆက္လက္ ပြင့္လန္းေနဦးမည္ ဆိုလွ်င္ ႏို္င္ငံ၏ အနာဂါတ္ ေခါင္း ေဆာင္ တဦးလည္း ျဖစ္လာႏိုင္ ပါေသး သည္။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ အာ ဆီယံ အဖြဲ႔ၾကီး၏ ေရွ႕လုပ္ငန္း စဥ္မ်ားကို သူကိုယ္တိုင္ ခ်မွတ္ လာႏိုင္ ပါလိမ့္ မည္။
သူသည္ တေျဖးေျဖးႏွင့္ အာဆီယံ၏ လူၾကိဳက္အမ်ားဆံုး အထင္ရွားဆံုး ႏိုင္ငံေရး သမားတဦး ျဖစ္လာေနပါသည္။
လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ ၾသဂုတ္လ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ သူေတြ႔ဆံုပြဲ အၿပီးကတည္းက အာဆီယံ အဖြဲ႔ၾကီးသည္ သူ၏ ဒီမိုကေရစီေရး တိုက္ပြဲကို ပိုိမုိေထာက္ခံလာခဲ့ပါသည္။ ၁၉၉ဝ ႏွင့္ ၂ဝ၁၁ အၾကား ကာလတြင္ သူႏွင့္ အာဆီယံေခါင္းေဆာင္မ်ား အၾကား ဆက္ဆံေရးမွာ အေတာ္ ဆိုးရြားခဲ့ပါသည္။ ရန္ကုန္ အေျခစိုက္ အာဆီယံႏိုင္င္ငံမ်ားမွ သံတမန္မ်ားႏွင့္ သူ ေတြ႔ဆံုရန္ စီစဥ္ထားခဲ့ေသာ ၁၉၉၅ ဂ်ဴလိုင္ပြဲ ပ်က္သြား ၿပီးကတည္းက ႏွစ္ဘက္လံုးက မေတြ႔ဘဲ ေရွာင္ေနခဲ့ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္က အာဆီယံ အဖြဲ႔ၾကီးသည္ ျမန္မာအစိုးရ၏ ဖိအားေၾကာင့္ အထီး က်န္ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ေတြ႔မည့္ အစီအစဥ္ကို အစိုးရ အလိုက် ဖ်က္သိမ္း ခဲ့သည္။
ယခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလက်မွ အာဆီယံ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာဆူရင္ပစ္ဆူဝမ္ ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုကာ ႏွစ္ဘက္အၾကားေအးခဲေနခဲ့ေသာ ဆက္ဆံေရးကို ပထမဆံုး အၾကိမ္အျဖစ္ ျပန္လည္ ေႏြးေထြးလာ ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ေဒၚစုႏွင့္ေတြ႔ၿပီးကတည္းက ေဒါက္တာ ဆူရင္ တေယာက္ကေတာ့ ေဒၚစု၏ အခန္းက႑အေပၚ ခ်ီးက်ဴးခန္း ဖြင့္ေနခဲ့သည္။
“သူသည္ ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုး လူထုကို ႏိုးၾကြလာေအာင္ လုပ္ႏိုင္သည့္သူျဖစ္ၿပီး အာဆီယံ အဖြဲ႔ၾကီး အတြင္းရွိ ျပည္သူ မ်ား၊ အထူးသျဖင့္ အပယ္ခံ ေအာက္ဆံုးအလႊာအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လည္း ျဖစ္ပါ သည္။”
ထိုအခ်ိန္ကတည္းက စ၍ ေဒၚစုကလည္း အာဆီယံႏွင့္စပ္လ်ဥ္းၿပီး မိမိ၏အျမင္သေဘာထားမ်ားကို ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆို ေနခဲ့ပါသည္။ အာ ဆီယံ အေျခစိုက္ ထိပ္တန္း စီးပြါးေရးသမားမ်ားႏွင့္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ အတြင္း ေတြ႔ဆံုစဥ္က သူ၏ “႐ိုးရွင္းေသာ ရည္မွန္းခ်က္” ျဖစ္ေသာ ျမန္ မာႏိုင္ငံ ထပ္မံဖြ႔ံၿဖိဳး တိုးတက္လာၿပီး ေနာက္ ၁ဝ ႏွစ္အတြင္း အာဆီယံ ႏုိင္ငံအခ်ဳိ႕ကို ေက်ာ္တက္ သြားသည္ကို ျမင္လိုေၾကာင္း ပြင့္ ပြင့္လင္းလင္းပင္ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆိုခဲ့ပါသည္။ လက္ရွိျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းမ်ား ေနာက္ျပန္မလွည့္ဘူး ဆိုလွ်င္၊ လက္ရွိ ဒီမို ကေရစီ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲ ေရးလမ္းေၾကာင္း အတိုင္း ဆက္သြားေန မည္ဆို လွ်င္ အေနာက္ႏိုင္ငံက ခ်မွတ္ထားေသာ ပိတ္ဆို႔ အေရးယူ မႈမ်ားကို ထိထိ ေရာက္ ေရာက္ ျပန္လည္ ႐ုပ္သိမ္းလိုက္မည္ဆိုွလွ်င္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္၏ အိပ္မက္ အမွန္တကယ္ အေကာင္ အထည္ ေပၚလာ ပါလိမ့္ မည္။
ေနာက္ေၾကာင္းကို ျပန္လည္ သံုးသပ္ရမည္ဆိုလွ်င္ အာဆီယံေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕ အေနျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ျပန္လည္ေတာင္း ပန္ဘို႔ လိုပါသည္။ ယခုလက္ရွိ သူ၏ အခန္းက႑ႏွင့္ အဆင့္ အ တန္း ကိုေထာက္ထားလွ်င္ သူ အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ေနစဥ္ သူ႔အေပၚ တခ်ိန္က ေျပာဆိုခဲ့ေသာ ၿခိမ္းေျခာက္သည့္ သေဘာေဆာင္သည့္ မွတ္ခ်က္မ်ား အတြက္ ေတာင္းပန္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။ သူ မလြတ္မီ က ဆို လွ်င္ အာဆီယံ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ သူႏွင့္ေတြ႔ဆံုရန္ ကိစၥကို ေရွာင္ရွားခဲ့ၾကပါသည္။ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ခၽြမ္လိပိုင္ တဦးတည္းသာလွ်င္ သူ၏ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္သက္တမ္း ၁၉၉၇ မွ ၂ဝဝဝ ခုႏွစ္အတြင္း သူ႔ကို ေဒၚစုႏွင့္ ေတြ႔ခြင့္မျပဳသည့္ အတြက္ဆုိကာ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ သြားေရာက္ လည္ ပတ္ရန္ ျငင္းဆန္ခဲ့သည့္ တဦးတည္းေသာ ထိုင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္ပါသည္။ ၁၂ ႏွစ္ ၾကာၿပီးမွသာ ခၽြမ္လိပိုင္သည္ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစု ၾကည္ႏွင့္ ယခုႏွစ္မွ ရန္ကုန္တြင္ ေတြ႔ဆံု ႏိုင္ခဲ့ ပါသည္။
အာဆီယံ အဖြဲ႔ၾကီး၏ ဦးစီးပဲ့ကိုင္ ေခါင္းေဆာင္တဦးကို ေဒသတြင္းႏိုင္ငံမ်ား ျမင္ေတြ႔ခြင့္ ရမရ ဆိုသည္မွာမူအေျခအေန မ်ားကို သူဘယ္ ေလာက္ ေလ့လာႏိုင္စြမ္းရွိသည္ သူ၏ အခန္းက႑ကို ႏိုင္ငံ နယ္ နိမိတ္ကို ေက်ာ္လြန္၍ တည္ေဆာက္ ထားႏိုင္ မႏိုင္ဆိုသည့္ အခ်က္ မ်ား ေပၚတြင္ မူတည္ ေနပါသည္။
မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္တဦးအေနျဖင့္ သူ႔ အဓိက လုပ္ကိုင္ရမည္မွာ အမ်ဳိးသား ရင္ၾကားေစ့ေရး လုပ္ငန္းကို တ ကယ္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရွိသူ ျဖစ္ေၾကာင္း ျပသႏိုင္ရမည္ျဖစ္ၿပီး သူ၏ ႏိုင္ငံသားမ်ားအတြက္္လည္း စားဝတ္ေနေရး ဖူလံုမႈကို ေဆာင္ ၾကဥ္း ေပးႏိုင္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။
ထိုမွတဆင့္တက္၍သာ ေဒသတြင္း ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ျပည္သူမ်ားအတြက္ သူ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ။
ကာဝီ ခ်ဳံကစ္တာဝုန္ သည္ အာရွေရးရာႏွင့္ အာဆီယံေရးရာ ကၽြမ္းက်င္သူျဖစ္သည္။
No comments:
Post a Comment