အိမ္ေျခ ၂၀၀ ေလာက္သာ ရွိတဲ့ အဲဒီရြာဟာ အဲဒီနယ္တဝိုက္မွာ ဆင္အမ်ားဆုံး ေမြးထားတဲ့ရြာ ျဖစ္ၿပီး ဆင္ထိန္းရြာ လို႔လည္း လူသိမ်ား ပါ တယ္။
ဆင္ေမြးျမဴျခင္းနဲ႔ ကြပ္ကဲ ထိန္းသိမ္းျခင္း အတတ္ကို ကရင္တိုင္းရင္းသားမ်ားက ပိုင္ႏိုင္ကြၽမ္းက်င္ၾကပါတယ္။ေရွးဧကရာဇ္မင္းမ်ား လက္ ထက္ကတည္းက ဆင္ထိန္း၊ ဆင္ဦးစီး ရာထူးမွာ ကရင္ တိုင္းရင္း သားေတြကို ခန္႔အပ္လာခဲ့တာ ရာဇဝင္ေတြမွာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။
ဆင္ေတြကို မိမိတို႔ရဲ့ ေက်းဇူးရွင္လို႔ မွတ္ယူၿပီး ႏွစ္စဥ္ သႀကၤန္ကာလမွာ ေက်းဇူးဆပ္တဲ့ အေနနဲ႔ အစာေကြၽးျခင္း၊ အႏၲရာယ္ကင္း ပရိတ္ခ်ည္ ေတြကို ခ်ည္ေႏွာင္ေပးျခင္းနဲ႔ ပရိတ္ေရေတြကို ပက္ဖ်န္းေပးျခင္း စတဲ့ ပြဲေတာ္ေတြကို က်င္းပေပးခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီအစဥ္အလာကို ဘန္႔မိုင္ရြာက ကရင္တိုင္းရင္းသားေတြ ထိန္းသိမ္းထားပါေသးတယ္။
ဒီႏွစ္ေတာ့ ဆင္ပြဲေတာ္ဟာ ေမလမွာ က်ပါတယ္။ ဘန္႔မိုင္ရြာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေရွ႕ ကြင္းျပင္ႀကီးမွာ ပရိသတ္ေတြနဲ႔ စည္ကား ေနပါ တယ္။ ကြင္းတဖက္စြန္းမွာေတာ့ ဆင္တရပ္ေလာက္ ျမင့္တဲ့ သံဃာ စင္ ရွိပါတယ္။ ကြင္းျပင္ အလယ္မွာေတာ့ ဆင္ႏွစ္ရပ္ေလာက္ ျမင့္ၿပီး အ ဆင့္ ကိုးဆင့္ပါ ေစတီပုံ ေဆာက္ထားတဲ့ သစ္သီးဝလံပုံႀကီးကေတာ့ လူသားေတြရဲ့ မိတ္ေဆြနဲ႔ ေက်းဇူးရွင္ ျဖစ္တဲ့ ဆင္ေတြကိုေက်း ဇူးဆပ္ တဲ့ အေနနဲ႔ ေကြ်းေမြး ဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါ တယ္။
“သႀကၤန္မွာဆို ကိုယ့္ရဲ့ေက်းဇူးရွင္ မိဘလူႀကီးေတြကို ကန္ေတာ့တယ္။ ေခါင္းေလွ်ာ္ေပးတယ္။ ဒီလိုပါပဲ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ေက်းဇူးရွင္ ဆင္ကို ေက်း ဇူးဆပ္တဲ့အေနနဲ႔ အစား ေကြၽးတဲ့ ပြဲေတာ္ကို က်ေနာ္တို႔ ကရင္လူမ်ိဳးေတြက က်င္းပလာခဲ့တာ ပါ” လို႔ ဆင္ပြဲေတာ္ က်င္းပေရးအဖြဲ႔ ေခါင္း ေဆာင္က ေျပာပါတယ္။
“ဆင္ပြဲေတာ္” လို႔ ထင္ရွားတဲ့ ဆင္မ်ားကို ေက်းဇူးဆပ္တဲ့ ပြဲေတာ္ဟာ ေရွးယခင္ ဧကရာဇ္မင္းမ်ား လက္ထက္ ကတည္းက ရိုးရာ အစဥ္အ လာတခု အျဖစ္ က်င္းပလာခဲ့တဲ့ ပြဲေတာ္ ျဖစ္ၿပီး၊ ဆင္မ်ား ရွားပါးလာတဲ့ ခုလိုကာလမွာ အသစ္အဆန္း ပြဲေတာ္တခု ျဖစ္ေနပါၿပီ။
ဆင္ဟာ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ အေရးပါတဲ့ သတၲဝါ ျဖစ္ၿပီး၊ ရတနာတပါးအေနနဲ႔ ယုံၾကည္ၾကသလို စစ္မက္ၿပိဳင္ရာမွာလည္းေရွးဘုရင္ေတြဟာ ဆင္ ကို စစ္အင္အားတခုအေနနဲ႔ အသုံးျပဳၾကပါတယ္။ စစ္ေျမျပင္ မထြက္မီနဲ႔ စစ္ေျမျပင္ကျပန္လာတဲ့အခါေတြမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ျပဳစု ေကြၽး ေမြးေစာင့္ေရွာက္ကာ ပြဲေတာ္ က်င္းပေပးေလ့ ရွိပါတယ္။
ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ ထင္ရွားတဲ့ ဆင္ျဖဴရွင္၊ ငါးစီးရွင္ေက်ာ္စြာ စတဲ့ ဘုရင္ေတြဟာ မိမိပိုင္တဲ့ ဆင္ျဖဴကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဂုဏ္ယူဖြယ္တရပ္အေနနဲ႔ မိမိဘြဲ႔ေတာ္ကို မွည့္ေခၚတတ္ၾကပါေသးတယ္။
မင္းေတြရဲ့ စစ္သုံးအဂၤါ ျဖစ္တဲ့အတြက္လည္း ရဟန္းေတာ္မ်ား မစားအပ္တဲ့ အသား ၁၀ မ်ိဳးထဲမွာ ဆင္သားကို ဗုဒၶဘုရားရွင္က ထည့္သြင္း ေဟာ ၾကား ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ က်ား၊ ႀကံ့ စတဲ့ သတၲဝါေတြလိုပဲ ေတာရိုင္းဆင္ေတြကို အစြယ္လိုသူေတြရဲ့ အတၲ ေလာဘေတြေၾကာင့္ မ်ိဳးသုဥ္းလုနီးပါး အႏၲရာယ္ ေတြနဲ႔ ၾကဳံေတြ႔ေနၾကပါၿပီ။
ဘန္႔မိုင္ရဲ့ ျမင္ကြင္းကေတာ့ ဆင္သတ္သမားေတြနဲ႔ ဖီလာဆန္႔က်င္။ ကရင္တိုင္းရင္းသားေတြကေတာ့ ဆင္ကို ၾကင္နာမႈ အျပည့္၊ မိတ္ေဆြ ေက်းဇူးရွင္လို႔ အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ သေဘာထားအျပည့္။
ရြာလယ္ကေန ကန္ေတာ့ပြဲကိုယ္စီ ရြက္လာၾကတဲ့ ကရင္လုံေမမ်ားနဲ႔ အိုးစည္ ဗုံေမာင္းအဖြဲ႔ရဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ ဆင္ဦးစီးေတြဟာ ဆင္ကို ခြၽန္း ဖြင့္ၿပီး သံဃာစင္ဘက္ကို ဦးတည္လာပါတယ္။ ဆင္ဦး ကင္း ထက္မွာေတာ့ တံခြန္၊ ကုကၠားေတြ ပါတဲ့ ကန္ေတာ့ပြဲေတြနဲ႔။ သူတို႔ရဲ့ မ်က္ႏွာ မွာေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အျပည့္။
ဆင္ေတြ ေသဆုံးသြားတာ၊ သစ္ေတာျပဳန္းတီးလို႔ သစ္ထုတ္လုပ္ငန္း ရွားပါးလာတာနဲ႔ ဆင္ေတြအတြက္ အစာေရစာ ရွားပါးလာလို႔ ဆင္ကို ထုတ္ေရာင္းလိုက္တာေၾကာင့္ အရင္က ဆင္အေကာင္ ၃၀ ေက်ာ္ ရွိတဲ့ ဘန္႔မိုင္ရြာမွာ ၁၄ ေကာင္ေလာက္ပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ဒါေတာင္မွ ၈ ေကာင္က ခရီးလြန္ေနလို႔ ၆ ေကာင္ပဲ ပြဲေတာ္ကို တက္ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။ ခါတိုင္း ႏွစ္ေတြမွာေတာ့ ဆင္ ၁၀ ေကာင္ေလာက္ဟာ ပြဲေတာ္ကို တက္ေရာက္စၿမဲပါ။
“က်မတို႔ ေရာက္စကဆို ဒီရြာမွာ ဆင္ အေကာင္ ၄၀ ေလာက္ ရွိမယ္။ ဟိုဘက္အိမ္ကဆို တႏွစ္ထဲ ဆင္ ၄ ေကာင္ေသသြားတယ္။ ဒီလိုပဲ တ ျခားအိမ္ကလည္း ေသသြား တာ အမ်ားႀကီး။ တခ်ိဳ႕ဆင္ေတြ ကလည္း သစ္ဆြဲဖို႔ျမန္မာျပည္ဘက္ကို ေရာက္ေနတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီႏွစ္မွာ ဆင္နည္းတယ္” ဟု ဘန္႔မိုင္ရြာကို အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္နီးပါး အေျခခ်လာတဲ့ ကရင္ အမ်ိဳး သမီး ေနာ္ေအးစႏၵာက ေျပာပါတယ္။
သံဃာစင္ေရွ႕ ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဆင္ဦးစီးက ဆင္ေပၚကေန သံဃာေတာ္မ်ားအား ကန္ေတာ့ပြဲ ကပ္လႉၿပီး သံဃာေတာ္မ်ားက ဆင္ဦး ကင္းကို ပရိတ္ေရနဲ႔ ပက္ဖ်န္းေပးပါတယ္။ သံဃာစင္နဲ႔ ခပ္လွမ္း လွမ္း ေရာက္တဲ့အခါ ဆင္ဦးစီးေတြက ခြၽန္းအုပ္လိုက္တဲ့အတြက္ ဆင္ေတြ ဟာ ရပ္ၿပီး ဝပ္လိုက္ၾကပါတယ္။ ပရိသတ္ေတြက ဆင္လက္မွာ အႏၲရာယ္ကင္း ပရိတ္ခ်ည္ေတြကို ခ်ည္ေႏွာင္ ေပးၾကပါတယ္။
ေနာက္မွာေတာ့ ဆင္ဦးစီးဟာ ဆင္ေတြကို ၾကံနဲ႔ တံတိုင္းခံကာ ေစတီပုံ ေဆာက္ထားတဲ့ သစ္သီးပုံဘက္ကို ဦးတည္ၿပီး ခြၽန္းဖြင့္ကာ ဆင္ေတြ ကို အလွ်ံပယ္ ေကြၽးေမြးပါေတာ့တယ္။
ေခတ္က ေျပာင္းလဲလာသလို “ဆင္ပြဲေတာ္” ကလည္း ဆန္းသစ္လာခဲ့ၿပီ။
အရင္က ႏွစ္သစ္ကူး ဧၿပီလအတြင္းမွာ ဒီပြဲေတာ္ကို က်င္းပလာရာကေန သႀကၤန္ပြဲေတာ္နဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေနတဲ့ အတြက္ေမလနဲ႔ ဇြန္လကို ေရႊ႕ဆိုင္းလိုက္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လာမယ့္ႏွစ္က စၿပီး ပြဲေတာ္ ရက္ကို အေသအခ်ာ သတ္မွတ္ၿပီး က်င္းပေတာ့မယ္လို႔ ဘန္႔မိုင္ရြာ အုပ္ခ်ဳပ္ ေရးမႉး ဖိုးေခြၽ႕ေခါင္က ေျပာပါတယ္။
အရက ၾကံတမ်ိဳးတည္းကိုသာ အဓိကထား ေကြၽးေမြးလာခဲ့ရာကေန ယခုမွာေတာ့ ၾကံ ရွားပါးလာတဲ့အတြက္ သစ္သီးဝလံေတြနဲ႔ ေရာေႏွာၿပီး ေကြၽးေမြးလာရပါေတာ့တယ္။
“အရင္ကဆို ေစတီပုံ ေဆာက္ရင္ ၾကံတမ်ိဳးတည္းကိုပဲ သုံးတယ္။ အခုက ေစတီပုံ ေဆာက္တဲ့ ေနရာမွာလည္း ၾကံ ရွာမရလို႔ ဝါးေတြ ငွက္ေပ်ာ ပင္ေတြက ေရာလာ တယ္” ဟု ဖိုးေခြၽ႕ေခါင္က ေျပာပါတယ္။
ဒီပြဲေတာ္ကို ဘယ္အရပ္ေဒသက ဆင္ေတြမဆို ဝင္ေရာက္ဆင္ႏႊဲႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခါမွလည္း တျခားအရပ္က ဆင္ေတြ မေရာက္လာ ၾကပါဘူး။ အေၾကာင္းကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံဘက္က ဆင္ေတြ လာခဲ့ရင္ေတာင္ ဆင္ေတြကို က်န္းမာေရးအတြက္ ေဆးစစ္ျခင္းနဲ႔ ပြဲေတာ္ၿပီး ပါက ၿပီးၿပီးခ်င္း ထိုင္း ႏိုင္ငံ ကေန ျပန္ၿပီး ထြက္ခြာ ေပးရ မွာမို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘန္႔မိုင္ ပထနာရြာမွာ ဆင္ပြဲေတာ္ က်င္းပလာခဲ့တဲ့ ၉ ႏွစ္အတြင္းမွာ ထိုင္း အာဏာပိုင္ေတြရဲ့ ပိတ္ပင္မႈေၾကာင့္ ၇ ႀကိမ္သာ က်င္းပႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ ဖိုးေခြၽ႕ေခါင္က ေျပာပါတယ္။
သူက ကရင္လူမ်ိဳး မဟုတ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံက ေလာရွမ္း။ ကရင္သူနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ဒီရြာမွာ အေျခခ်လာသူ။ ဆင္ အေၾကာင္းကို ႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ သိ ထားသူ။ ခြဲျခားျခင္း မရွိဘဲ ရြာသားအားလုံးနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံတတ္တာေၾကာင့္လည္းႏွစ္အတန္ၾကာ ရြာအႀကီးအကဲအျဖစ္ တင္ေျမွာက္ ခံထား ရသူပါ။
“အရင္ကဆို ကရင္လူမ်ိဳးေတြ ေတာ္ေတာ္ အႏွိမ္ခံရတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဆင္ပြဲ ၂ ႏွစ္ အပိတ္ခံလိုက္ရတယ္။ ခုေနာက္ပိုင္းမွ အစိုးရက ျပန္လုပ္ခြင့္ ေပးတယ္” ဟု သူက ရွင္းျပပါတယ္။
မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ေမတၲာတရားေတြနဲ႔ ထုံမႊမ္းၿပီး၊ ေက်းဇူးတရား သိတတ္တဲ့ ကရင္ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ့ မဆုတ္မနစ္တဲ့ လုံ႔လေၾကာင့္ ေက်းဇူး ရွင္ ဆင္မ်ားကို ခမ္းနားတဲ့ ပြဲေတာ္နဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္ခြင့္ ရခဲ့ပါၿပီ။
ပါဠိေတာ္အရ “ကတညဳတ - သူ႕ေက်းဇူးကို သိတတ္ျခင္း၊ ကတေဝဒီ - ေက်းဇူးဆပ္ျခင္း” တို႔ဟာ လူသားတိုင္းရဲ႕ႏွလုံးသားမွာ ကိန္းေအာင္း ေနရမယ့္ ဂုဏ္ရည္မ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အိမ္ေမြး တိရစၧာန္မ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့ ေခြး၊ ေၾကာင္ စသည္တို႔သည္ပင္လွ်င္ မိမိအား ေကြၽးေမြး ေစာင့္ေရွာက္ထားသည့္ သခင္၏ ေက်းဇူးကို သိ တတ္ၾကေၾကာင္းကို မၾကာခဏ ဖတ္ခဲ့ၾကရပါလိမ့္မည္။
သို႔ဆိုလွ်င္ သတၲဝါအားလုံးတြင္ အသိဉာဏ္ အျမင့္မားဆုံး ျဖစ္တဲ့ လူသားမ်ားအဖို႔ “ေက်းဇူးသိတတ္ျခင္းႏွင့္ေက်းဇူးဆပ္ျခင္း” ဆိုသည့္ “က တညဳတ ကတ ေဝဒီ” ဆိုသည္မွာ အဘယ္ဆိုဖြယ္ရာ ရွိအံ့နည္း။
ဤပြဲေတာ္ကို “ဆင္ပြဲေတာ္” ဟုလည္း သမုတ္ႏိုင္ပါသည္။ သို႔မဟုတ္ ေက်းဇူးတရားကို သိတတ္ျခင္း၊ ေက်းဇူးတုံ႔ျခင္း ဆိုသည့္ “က တညဳ တ ကတေဝဒီ” ဟုလည္း ဆိုႏိုင္ပါေၾကာင္း။
No comments:
Post a Comment