အစိုးရထိုးစစ္ေၾကာင့္ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ေနရေသာ ၀ိုင္းေမာ္ျမိဳ႕နယ္ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔ (KIO) ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမ လိုင္ဇာသြား လမ္း ရွိ ဂါးရာယန္ (Ga Ra Yang)၊ ကစူးယန္ (Katsu Yang)၊ ဒဘတ္ယန္ (Dabak Yang)၊ ဂ်ာပူ (Ja Pu)၊ ဆမ္ပိုင္ (Sambai)၊ ေအာင္ ဂ်ာ ယန္ (Awng Ja Yang) စသည့္ ေက်းရြာ ၆ ခုမွ ေဒသခံမ်ား စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ ဒညႇင္းပင္မ်ားကို အိမ္ျခံ၀င္းႏွင့္ ဒညႇင္းျခံမ်ားမွ အပင္ မ်ားကို ခုတ္လဲကာ ေရာင္းစားေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေဒသခံတစ္ဦးေျပာျပသည္။
“သူတို႔က အေသးစိတ္ေတာ့ မခူးယူဘူး။ အသီးပိုသီးတဲ့ အကိုင္းေတြကိုခုတ္ အပင္လိုက္လိုက္ သူတို႔ၾကိဳက္သလိုခုတ္ယူတယ္။ သူတို႔ အဲလို လုပ္ေပးလိုက္ေတာ့ အရမ္းနာတယ္ေလ။ အပင္ တစ္ပင္ၾကီးလာေအာင္ ပ်ိဳးေထာင္ဖို႔ ၇ ႏွစ္ ၈ ႏွစ္ ေစာင့္မွ အသီးသီးလာတာေလ။အဲဒါေတြ ကို သူတို႔ ျပန္ခုတ္ေပးလိုက္ေတာ့။ အေညာင့္ျပန္ထြက္လာရင္လည္း အသီးျပန္သီးဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ေတာ့ဘူးေလ” ဟု ေဒသခံ တစ္ဦး ကေျပာ သည္။
ထိုေက်းရြာမ်ားမွ ေဒသခံ ရြာသားမ်ားသည္ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ဇြန္လ ျမန္မာအစိုးရမွ KIO အား စတင္ထိုးစစ္ဆင္လာခ်ိန္ကတည္းက လုံျခဳံရာ တ႐ုတ္နယ္စပ္အနီး KIO ထိန္းခ်ဳပ္ေဒသမ်ားႏွင့္ ၀ိုင္းေမာ္ျမိဳ႕မ်ားသို႔ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ခဲ့ၾကေသာေက်းရြာသားမ်ားျဖစ္သည္။
ထိုသုိ႔ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ေနေသာ ေဒသခံမ်ားကို အာဏာပုိင္မ်ားက ၀ိုင္းေမာ္ျမိဳ႕နယ္ရံုးမွ ေထာက္ခံစာျဖင့္ ၎တို႔၏ ေက်းရြာ အိမ္၊ ျခံမ်ား ကို မၾကာခန သြားၾကည့္ႏိုင္ေၾကာင္းခြင့္ျပဳထားျခင္းလည္းျဖစ္ေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားေျပာသည္။
သုိ႔ရာတြင္ ျမန္မာအစိုးစစ္သားမ်ားသည္ ဒညႇင္းသီးေပၚလာခ်ိန္မွစ၍ ရြာသားမ်ား၏ အိမ္၀င္း၊ ျခံမ်ားမွ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သလို ခုတ္ျဖတ္ခူး ယူ ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေဒသခံမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္အတုိင္း ဒညႇင္းသီးေပၚခ်ိန္ျဖစ္ေသာ္လည္း ၀မ္းေရးအတြက္ ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္ရန္ မ လြယ္ ကူေတာ့ေၾကာင္း ျခံပုိင္ရွင္တစ္ဦးေျပာသည္။
“တခ်ိဳ႕က ၃-၄ ဧက လုပ္တယ္။ တခ်ိဳ႕က ၄-၅ ဧကလုပ္တာလည္းရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရြာဆို အိမ္၀င္းမွာလည္း ပတ္ပတ္လည္ စိုက္ထားတာ ေလ။ ဧက လိုက္စိုက္တဲ့သူေတြက သိန္း ၆၀နဲ႔ ၇၀ ၾကားရတယ္။ အိမ္၀င္းမွာ စိုက္တဲ့သူေတြ ေတာင္ အနည္းဆံုး ၄-၅ သိန္းရတယ္ေလ။ အခု ကသူတို႔ခူးျပီး က်န္ေနတဲ့ တစ္လံုး ႏွစ္လံုးကို နည္းနည္ပါးပါး ရရင္ရဆိုျပီး သြားခူးယူ တာကို ၂ ေသာင္းရဖို႔ေတာင္မလြယ္ေတာ့ဘူး” ဟု ဒ ဘတ္ယန္ (Dabak Yang) ေဒသခံတစ္ဦးကေျပာသည္။
ေဒသခံမ်ားသည္ မိမိတုိ႔ေက်းရြာသုိ႔ ေထာက္ခံစာႏွင့္ နိုင္ငံသားကပ္ျပားမ်ားကို အစိုးရ ဂိတ္ ၉ ေနရာတြင္ျပကာ လက္မွတ္ထိုးျပီး ျပန္ခြင့္ ရ ေသာ္လည္း တစ္ခဏသာအခ်ိန္ရေသာေၾကာင့္ ဒညႇင္းသီးမ်ားကိုခူး ေရာင္းခ်ေနမည့္အခ်ိန္လည္းမရွိေၾကာင္း သိရသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ေဒသခံမ်ားမရွိသည္ကို အခြင့္ေကာင္းယူ၍ အစိုးရအက်ိဳးတူမ်ားကသာ ထိုေက်းရြာတြင္ လြပ္လပ္စြာသြားလာ၍ ဒညႇင္းသီး မ်ားကို ခူးယူေရာင္းခ်ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေဒသခံမ်က္ျမင္တစ္ဦးေျပာသည္။
“မ၀င္းက စစ္သားေတြ ခူးထားတာကို လိုက္၀ယ္ေနတယ္။ ဂါးရာယန္ နဲ႔ဆန္ပိုင္လမ္းခြဲက တိုက္ အိမ္မွာေတာ့ ဒညႇင္းသီး အိတ္ေတြဆိုအမ်ား ၾကီးပဲ ပြဲရံုလိုပဲ။ က်ေနာ္တို႔က ၃ နာရီခြဲကေန ျပန္ရေတာ့မယ္။ ဂိတ္မွာ သတင္းလာပို႔ရေတာ့ မယ္။ ေနာက္မက်ရဘူးေျပာတယ္။ မ၀င္းကေတာ့ မိုးခ်ဳပ္ရင္လည္း ေထာ္လာဂ်ီေတြနဲ႔ သြားလို႔ရတယ္” ဟု ေဒသခံတစ္ဦး KNG ကခ်င္သတင္းဌာနသုိ႔ ေျပာသည္။
ဒီခ်ိန္တြင္ ဒညႇင္းသီး အမ်ိဳးစားအလုိက္ ၁ လံုးလ်ွင္ ၁၀ က်ပ္ႏွင့္ ၁၅ က်ပ္ၾကားတြင္ ေစ်းရွိေနေၾကာင္းသိရသည္။ ထိုေဒသသည္ ဒညႇင္း သီး၊ လိေမၼာ္သီးမ်ားကို အဓိကထားစိုက္ပ်ိဳးျခင္းျဖင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းေနေသာေဒသျဖစ္၍ ႏွစ္စဥ္ စိုက္ပ်ိဳးမႈထြန္းကားေသာ ေဒသ လည္း ျဖစ္သည္။
No comments:
Post a Comment