ဆိုလာ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဗီဒီယိုႀကိဳက္သူမ်ား

ၾကယ္ျပာ

“ခ်ကြာ၊ ခ် … ခ်၊ ေသပဲ မေသႏိုင္ဘူး၊ ငါပဲ ၀င္ခ်လိုက္ခ်င္တယ္” ဆိုေသာ အားမလိုအား မရ ေအာ္ဟစ္ေနသံမ်ားကို တဲအိမ္ကေလးဆီသို႔ မ ေရာက္ခင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းအလို ကေန ၾကားေနရသည္။

တဲအတြင္းသို႔ ၾကည့္လိုက္ရာ သစ္သားခုံပုေလးေပၚတြင္ တင္သားေသာ အိတ္ေဆာင္ DVD ျပစက္ငယ္ကေလးျဖင့္ ျပေနေသာ ထိုင္း အက္ ရွင္ကားကို သစ္ခြဲစက္ အလုပ္သမား ၆ ေယာက္တို႔ ေခၽြးသံတရဲႊရႊဲျဖင့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ အိပ္လ်က္တမ်ိဳး၊ ထိုင္လ်က္ တဖုံျဖင့္ ၾကည့္ ရႈေနၾက သည္ကို ေတြ႕ရသည္။

ဤေနရာက ပဲခူးရိုးမေတာင္ေျခ ျဖစ္သည့္ ေနျပည္ေတာ္ အျမန္လမ္းမႀကီးေဘးမွ မရမ္းေခ်ာင္းဟု ေခၚသည့္ ေခ်ာင္က်က် ရြာကေလး ျဖစ္ သည္။

အစိုးရ လွ်ပ္စစ္မီးဆို၍ ဓာတ္တိုင္ တတိုင္ပင္ မရွိေသာရြာမွာ ယခုကဲ့သို႔ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ႏိုင္သည္ ဆိုသည္က ၿမိဳ႕ေပၚေနသူ မ်ားအတြက္ အ လြန္ ပင္ ထူးဆန္းဖြယ္ရာ ျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း ေတာသူေတာင္သားမ်ားအဖို႔ အဆန္းတက်ယ္ မဟုတ္ေတာ့ပါ။

ႏိုင္ငံတကာမွေန၍ တံဆိပ္ေပါင္းစုံလင္လွေသာ ေနေရာင္ျခည္ စြမ္းအင္သုံး ဆိုလာျပားမ်ား ျမန္မာျပည္သို႔ ၀င္ေရာက္လာၿပီး ေနာက္ပိုင္း တြင္ ေက်းလက္ေတာရြာမ်ားတြင္ ေနထုိင္သူမ်ား၏ ေနထိုင္မႈဘ၀ပံုစံ အမ်ားအျပား ေျပာင္းလဲလာခဲ့သည္။

လယ္ေတာထဲက ထရံကာ၊ သက္ကယ္မိုး တဲအိမ္ကေလးေတြရဲ႕ အိမ္ေရွ႕ေတြမွာ ရြာေတြက သြပ္မိုးပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ေတြရဲ႕ ေခါင္မိုးေပၚမွာ စ သည္ျဖင့္ ဆိုလာျပားမ်ားက အသီးသီးေနရာ ယူကုန္ၾကၿပီ ျဖစ္သည္။

“အစိုးရ လွ်ပ္စစ္မီးဆိုလို႔ ေသသာသြားတယ္ မျမင္ဖူးလိုက္တဲ့ လူေတြကို သနားလိုက္တာ။ အခုဆို ဘာဓာတ္တိုင္ ဓာတ္ႀကိဳးမွ မလိုဘဲနဲ႔ကို အဘြားတို႔ေတာေတြမွာ ညဘက္ေတြ မီးထြန္းႏုိင္ၿပီ။ တီဗီၾကည့္ႏိုင္ၿပီ” ဟု အသက္ ၇၅ ႏွစ္အရြယ္ ဖြားတင္လွက သူ႔တဲအတြင္းက တီဗီေလး ကိုညႊန္ျပရင္း ဆိုသည္။

ေတာရြာမ်ားတြင္ ယင္းရုပ္သံၾကည့္စက္ အေသးစားေလးမ်ားကို လက္ေတာ့ပ္ (Laptop) ဟု အလြယ္တကူ ေခၚၾကသည္။ တီဗီႏွင့္ ေအာက္ စက္ တြဲလွ်က္ပါတာ ရွိသလို၊ သီးျခား၀ယ္ရသည့္ စက္ေတြလည္း ရွိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း တစုံလုံးကို အမ်ားဆုံး က်ပ္ ၉ ေသာင္းအထိသာ ရွိသျဖင့္ အိမ္တိုင္းနီးပါး ၀ယ္သုံးႏိုင္ၾကသည္။ ၀ပ္ ၅၀ ဆိုလာျပားႏွင့္ အားသြင္းထားေသာ ဘက္ထရီအိုး အေသးႏွစ္ လုံးႏွင့္ ဆိုလွ်င္ အင္ဗာတာ မလိုအပ္ဘဲ ကလစ္ညႇပ္ကာ တီဗီ ၾကည့္ႏိုင္ၿပီ။ ေနမ၀င္ခင္အထိ အားသြင္း ယူထားႏိုင္သျဖင့္ ညဘက္တြင္ ယခင္ကလို အေမွာင္ထုကို ေရနံဆီမီးခြက္၊ ဖေယာင္းတိုင္မ်ားျဖင့္ အံတုစရာ မလိုေတာ့ဘဲ LED မီးပြင့္မ်ားျဖင့္ ထိန္လင္းႏိုင္ေနၿပီ။

“ဖေယာင္းတိုင္နဲ႔ မီးခြက္သုံးတုန္းကမ်ား ဆိုရင္ ေလတိုက္တာနဲ႔ တဲမီးေလာင္မွာစိုးလို႔ ေၾကာက္ ေၾကာက္နဲ႔ ေလကြယ္ ခဲ့ရတာေလ၊ အခုမ်ား ေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳး အႏၱရာယ္ေ၀းၿပီ” ဟု မရမ္းေခ်ာင္းသူ မတင္မူက ဆုိသည္။

ယခင္ကဆိုလွ်င္ ေတာမွ ဒိုက္ဦးၿမိဳ႕သို႔ ေစ်း၀ယ္သြားလွ်င္္ ဓာတ္တိုင္၊ ဖုန္းႀကိဳး၊ မိုကၠရိုေ၀့ဖ္ တာ၀ါတိုင္ႏွင့္ ရုပ္ရွင္ရုံမ်ားကို ေတာသားမ်ား တ အံ့ တၾသ ေငးေမာၾကည့္ရႈခဲ့ၾကသည္။

ၿပီးခ့ဲသည့္ ႏွစ္လယ္ေလာက္ အထိ ဒိုက္ဦးၿမိဳ႕ေပၚတြင္ပင္ သုံးရက္မွ တႀကိမ္၊ တႀကိမ္လွ်င္ ၇ နာရီၾကာသာ လွ်ပ္စစ္မီး ရခဲ့သည္။

ေက်းလက္ ေတာရြာမ်ားတြင္ ဆိုလာျပားမ်ား အသုံးျပဳမႈ မ်ားလာျခင္းက ေစ်းသက္သာျခင္း၊ အသံဆူညံမႈမရွိျခင္း၊ ေလာင္စာဆီဖိုး မကုန္ ျခင္း စသည့္ အားသာခ်က္မ်ား အပါအဝင္ ကုန္က်စရိတ္လည္း နည္းပါးေသာေၾကာင့္ အသံုးမ်ားၾက သလို အစိုးရထံမွ လွ်ပ္စစ္မီး ရရိွရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့ေနျခင္းေၾကာင့္လည္း အသံုးမ်ားလာျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆင္ဇလုပ္ ေက်းရြာမွ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေဟာင္း ဦးမင္းလြင္က ဆိုသည္။

ပဲခူးတိုင္း အေရွ႕ျခမ္းတြင္ ဒိုက္ဦး၊ ေညာင္ေလးပင္၊ ေက်ာက္တံခါး၊ ပဲႏြယ္ကုန္း စသည္ျဖင့္ ၿမိဳ႕နယ္ေပါင္းစုံ ရွိေသာ္လည္း လွ်ပ္စစ္မီး ရရန္မဆိုထားႏွင့္ ဓာတ္တိုင္ပင္ မရွိေသးသည့္ ရြာမ်ားက ပိုမ်ားေနသည္။

“တရြာလုံးကို ဆိုလာျပားနဲ႔ လွ်ပ္စစ္မီးေပးဖို႔ အခ်ပ္ေရ ရာနဲ႔ခ်ီၿပီးေတာ့ လာ၀ယ္တဲ့လူေတြ ေတာင္ရွိတယ္” ဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ Sun Power ဆိုလာျပား ကုမၸဏီမွ ကိုျပည့္စုံေထြးက ေျပာသည္။

တရုတ္၊ ထိုင္း၊ စင္ကာပူ၊ ဂ်ာမနီ၊ အိႏိၵယႏွင့္ တျခားႏိုင္ငံမ်ားမွ တံဆိပ္ေပါင္းစုံျဖင့္ ဆိုလာျပားမ်ား တင္သြင္းေနၾက ေသာ္လည္း တရုတ္ႏိုင္ငံထုတ္က ေစ်းအသက္သာဆုံး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျပည္တြင္း၌ အသုံးအမ်ားဆုံး ျဖစ္သည္။

ယခုႏွစ္ပိုင္းတြင္ ပဲခူးတိုင္းမွ ဆိုလာျပား မွာယူမႈ အမ်ားဆုံးျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ တရုတ္ႏိုင္ငံမွ တင္သြင္းေသာ ဆိုလာျပားမ်ားကို ႏိုင္ငံတကာ တံဆိပ္ စတစ္ကာ မ်ိဳးစုံကပ္၍ ေစ်းကြက္အတြင္း ေရာင္းခ်မႈမ်ားလည္း ရွိေနေၾကာင္း သိရသည္။

ဆိုလာျပားသုံးသည့္စနစ္သည္ အလြန္ေကာင္းမြန္ေသာ္လည္း သုံးစြဲသည့္ တံဆိပ္ေပၚလိုက္၍ ၆ လ၊ ၁ ႏွစ္အတြင္း ေနေရာင္ျခည္ စြမ္းအင္ ထုတ္ယူႏိုင္စြမ္း ကြာျခားလာမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ကိုျပည့္စံုေထြးက ဆိုသည္။

တရုတ္ႏိုင္ငံထုတ္ ၀ပ္ ၃၀၀ အားရွိသည့္ ဆိုလာျပားတခ်ပ္လွ်င္ က်ပ္ ၁ သိန္းခြဲခန္႔သာ ကုန္က်ေသာ္လည္း စင္ကာပူ၊ ဂ်ာမနီ ႏိုင္ငံထုတ္မ်ားက ၁ ၀ပ္လွ်င္ အနိမ့္ဆုံး က်ပ္ ၃၀၀၀ ႏႈန္းျဖင့္ တြက္ယူသည္။

ျမင္ခဲ့ရသမွ် ေက်းလက္ေတာရြာမ်ားတြင္ ေငြေၾကး သုံးစြဲႏိုင္မႈအေပၚ မူတည္ၿပီး အနိမ့္ဆုံး ၀ပ္ ၅၀ မွ အျမင့္ဆုံး ၀ပ္အား အထိ သုံးၾကသည္။ လြယ္လင့္တကူ သယ္ယူႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ေနထြက္သည္မွ ေနမ၀င္ခင္အထိ ဆိုလာျပားမ်ားက ေနေရာင္ျခည္ ေအာက္တြင္ ခုံကေလးမ်ားျဖင့္ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနသည္ကို ျမင္ေတြ႕ႏိုင္သည္။

“အရင္းအႏွီးက တခါတည္း ျမႇဳပ္လိုက္ရတာ၊ ေနာက္ထပ္ ဆီဖိုးေတြဘာေတြမွ မကုန္တာ အခုဆို ေတာင္ေပၚက ၀န္ထမ္းအိမ္ေတြ အားလုံးမွာ ဆိုလာျပားပဲ တပ္ေပးထားတယ္။ ဒီရိုးမေပၚမွာေတာ့ ဆိုလာျပားပဲ အသုံးမ်ားတယ္” ဟု ပဲခူးရိုးမေပၚရွိ ကၽြန္း စိုက္ခင္းကုမၸဏီတခု ျဖစ္ေသာ Hyper Mart ကုမၸဏီမွ တာ၀န္ခံ ဦးေအာင္ညြန္႔က ေျပာသည္။

ဦးေအာင္ညြန္႔ ေျပာသကဲ့သို႔ပင္ ရိုးမတေက်ာက ႏွစ္ရွည္ပင္ စိုက္ခင္းကုမၸဏီမ်ား၏ ေခါင္မိုးမ်ားေပၚတြင္ တလက္လက္ ေတာက္ပေနေသာ ဆိုလာျပားမ်ားကို ေနေရာင္ေအာက္တြင္ ျမင္ေနရသည္။ ေတာင္ေပၚတြင္ ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ေနေရာင္ျခည္ တိုက္ရိုက္ ထိေတြ႔ခြင့္ ပိုမိုရရွိေပရာ ရြာမ်ားထက္ပို၍ သုံးစြဲရ အဆင္ေျပၾကေၾကာင္း သိရသည္။

စိုက္ခင္းမ်ားဆီသို႔ ေတာဆင္ရိုင္းမ်ား မၾကာခဏ လာေရာက္ဖ်က္ဆီး ေနသည့္အတြက္ ကင္းေစာင့္တဲမ်ားတြင္ ၂၄ နာရီလံုးလုံး မီးရရွိရန္ ဆိုလာျပားမ်ား လုိအပ္လာပါသည္။ မီးစက္ အသုံးျပဳပါကလည္း အသံမ်ား ဆူညံစြာ ထြက္သည့္အျပင္ ေလာင္စာဆီဖိုးပါ ထပ္မံ ကုန္က်သည့္အတြက္ သုံးစြဲသူ နည္းပါးလွသည္။

ဆိုလာျပား ေရာင္းသည့္ ကုမၸဏီမ်ားကို ေတာရြာမ်ားမွ ဗီဒီယိုရုံ ပိုင္ရွင္မ်ားက မေက်နပ္ေၾကာင္း ေျပာဆို ေပါက္ကြဲ ေနၾကပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ က်ပ္ ၇ေသာင္း ခန္႔ႏွင့္ ဆိုလာတျပား ရွိလွ်င္ တေနကုန္နီးပါး အိမ္၌ ရုပ္ရွင္ ၾကည့္ႏိုင္ေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၎တို႔၏ ဗီဒီယုိရုံမ်ားကို လာေရာက္ၾကည့္ရႈသူ အလြန္နည္းသြားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

“ဗီဒီယုိ ရုံက ၀င္ေၾကး က်ပ္ ၁၀၀ ေပးရတာေလ။ အလကားျပတဲ့ အိမ္ေတြမွာ သြားၾကည့္တယ္။ အဲဒီ တရာကို မုန္႔၀ယ္စား လိုက္တယ္” ဟု ဆင္ဇလုပ္ရြာမွ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ မသင္းသင္းေ၀က ေျပာသည္။

သို႔ရာတြင္ ဗီဒီယုိရုံမ်ားက လူငယ္မ်ားႀကိဳက္ေသာ နာမည္ႀကီးမင္းသား၊ မင္းသမီးမ်ားပါသည့္ ျမန္မာဇာတ္ကားမ်ား ကိုသာ အဓိကျပ သည့္အတြက္ ညေနေစာင္းလာလွ်င္ ဗီဒီယုိရုံမ်ားက ယေန႔ညျပမည့္ ကားမ်ားကို အၿပိဳင္အဆုိင္ ေလာ္စပီကာမ်ားျဖင့္ ေအာ္ၾကဆဲ၊ ရြာသူရြာသားမ်ားကလည္း ဂရုစိုက္ နားေထာင္ၾကၿမဲပင္။