ဘယ္လိုလူမ်ိဳးေတြ က ဒီလုိခ်မ္းေအးတဲ့အခ်ိန္မွာက ခုန္တီးမႈတ္ေနၾကတာပါလိမ့္ ဆိုတဲ့ မသိစိတ္ရဲ့ တြန္းပို႔မႈေၾကာင့္ သူတို႔ေရွ႕ကိုေရာက္သြား ခ်ိန္မွာေတာ့ ညအခ်ိန္ မီးေရာင္ေအာက္မွာ အတိုင္းသား ျမင္ေနရတဲ့ ေရႊေရာင္အဆင္းရွိေၾကး ကြင္းကို လည္ပင္းမွာပတ္ထားတဲ့ သမိုင္းဝင္ ကရင္နီမ်ိဳးႏြယ္ စုဝင္ ကယန္းပေတာင္ ေခၚ ေၾကးကြင္းပတ္ အမ်ိဳးသမီးေတြပဲ ျဖစ္ေနပါ တယ္။ သူတို႔တေတြ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ကိုႀကိဳဆိုတဲ့အေနနဲ႔ ၂၀၁၂ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလကုန္ပိုင္းမွာ ရိုးရာကခုန္မႈေတြနဲ႔ တဦးနဲ႔တဦးေဖ်ာ္ေျဖမႈေတြ ဖလွယ္ေနၾကတာပါ။
သူတို႔ကို ၾကည့္ေနရင္းေခါင္းထဲဝင္လာတာတခုက ဒီအမ်ိဳးသမီးေတြရဲ့ ဝတ္စားဆင္ယင္ပုံနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ပုံေတြကမသိရင္ ညရဲ့ အလင္း ေရာင္ ေအာက္မွာ ၂၁ ရာစုကစက္ရုပ္ေတြမ်ား လမ္းသြားေနသလားလို႔ ေအာက္ေမ့ရပါတယ္။
အမွန္ေတာ့ ဒါဟာေရွးပေဝသဏီကတည္းကတည္ရွိခဲ့တဲ့ ကယန္းလူမ်ိဳးတို႔ရဲ့ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ နဲ႔ ဓေလ့ထုံးတမ္း အေဆာင္အေရာင္ ေတြ ပါဘဲ။
အဲ့ဒီညကစၿပီးဘယ္လိုလုပ္ ဒီလူမ်ိဳးေတြကတိုင္းတပါးမွာ လာေရာက္ၿပီး ေနထိုင္ကာခရီးသြားဧည့္သည္မ်ားရဲ့ အပန္းေျဖေနရာမွာလာ ေရာက္ ေနထိုင္တာပါလိမ့္ဆိုတဲ့ သိလိုစိတ္ကေနာက္တေန႔ နံနက္ အထိေခါင္းထဲမွာက်န္ရွိေနပါေတာ့တယ္။
"က်မတို႔ ဒီမွာလာရတာကက်မတို႔… လူႀကီးေတြကေခၚလာတယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ လူႀကီးေတြကေျပာ တယ္။ ႏိုင္ငံျခား ဧည့္သည္ေတြက ေၾကး ကြင္းပတ္ ကယန္းလူမ်ိဳးေတြကို ေတြ႔ခ်င္တယ္တဲ့။ သူတို႔ကိုကူညီပါလို႔ အဲ့လိုေျပာလို႔ လိုက္လာ တာပါ။ တကယ့္တကယ္ ဒီမွာေရာက္လာတဲ့ ခါက်ေတာ့ သူတို႔ ဘာအကူအညီမွ မေပးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီမွာေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုယ့္ ဘာသာကိုယ္ပဲဘဝကို တည္ေထာင္ ခဲ့တယ္။" အသက္ ၅၄ ႏွစ္အရြယ္ ေၾကးကြင္းပတ္အမ်ိဳသမီးမူထူး ကေနၿပီးေျပာျပသြား တာပါ။
သူမဟာရြာတည္စကတည္းကေရွးဦးဆုံးဒီရြာကိုအေျခခ်ေနထုိင္ခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသမီးတဦး ျဖစ္ပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ဒီမွာေနထိုင္တာဟာလည္း ႏွစ္ ေပါင္း ၃၀ နီးပါးရွိသြား ၿပီလို႔ဆိုပါတယ္။
မယ္ေဟာင္ေဆာင္ေဒသမွာ ေဟြ႔ပူးကဲေက်းရြာအျပင္ ေၾကးပတ္ကယန္းေတြေနထိုင္ၾကတဲ့ ေဟြ႔စူေထာက္နဲ႔ ကယန္းသာယာရြာဆိုၿပီး သံုး ရြာ ရွိပါတယ္။
ကမၻာလွည့္ခရီးသြားပစ္မွတ္ျဖစ္လာတဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး သူတို႔ဟာရြာအျပင္ဘက္ကို ထြက္ခြင့္မရွိပဲရြာကိုလာတဲ့ ဧည့္သည္တိုင္းရဲ့ အၾကည့္ ရႈခံ မ ႏုႆ လူသားထဲက လူထူးဆန္းသဖြယ္ ျဖစ္ေနရပါေတာ့တယ္။
"ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ လည္ပင္းကပတ္ထားတဲ့ ေၾကးကြင္းကစိတ္ဝင္စားစရာျဖစ္ေနတယ္ေလ။ ၿပီး ေတာ့သူတို႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ ဘယ္လိုမ်ိဳးထူးျခား လဲဆုိတာ ေတြကိုမ်က္ျမင္ေတြ႔ခ်င္လို႔ပါ" လို႔ ဥေရာပတိုက္၊ ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံကေနလာတဲ့ ခရီး သြားဧည့္သည္တေယာက္ကေန လာေရာက္လည္ ပတ္ ရျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းရင္းကိုေျပာျပပါတယ္။ တဆက္တည္းမွာပဲ အခုလိုလည္ပတ္ ၿပီးသြားလို႔ ဒီရြာကို "က်ေနာ့္အေနနဲ႔ အနည္းငယ္ေတာ့ စိတ္ပ်က္မိတယ္ဗ်ာ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီဟာကသိပ္ၿပီး စီးပြားေရးဆန္လြန္း တယ္။ ဒါေပမယ့္ တဖက္ကၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ေတာ့ သူတို႔( က ယန္းပေတာင္) ေတြလည္း စားဝတ္ေနေရး အဆင္ေျပတာေပါ့။ က်ေတာ္ အေနနဲ႔ ဒါမ်ိဳးျဖစ္စဥ္ေတြကို ဥေရာပမွာလည္းေတြ႔ဖူးပါတယ္။"
အခုလိုမ်ိဳးကမာၻလွည့္ခရီးသည္ ေတြလာတိုင္းဓာတ္ပုံအရိုက္ခံ၊ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္တိုင္ယက္လုပ္တဲ့ အထည္ေတြ ျပန္လည္ေရာင္းခ်ရင္းနဲ႔႔ပဲ မိမိတို႔ ဘိုးဘြားဘီဘင္ေခတ္ကတည္းကသမရိုးက် လုပ္ကိုင္စားေသာက္လာၾကတဲ့ ေတာင္ယာ၊ လယ္ယာေတြနဲ႔ ေနအိမ္ေတြကိုေရာ ျပန္ လည္သ တိရ မလြမ္းဆြတ္ေတာ့ ဘူးလားဆိုတဲ့ အေတြးေတြ ေခါင္းထဲကိုေမးခြန္းအျဖစ္ ဝင္လာပါတယ္။
"မသိဘူးေလသူမ်ားျပန္ရင္လိုက္ျပန္မယ္၊ ေနရင္ လိုက္ေနမယ္။ တကယ္လို႔မ်ား ျပန္လည္ ေနရာခ် ထားေရးေတြလုပ္ေပးခဲ့ရင္လည္းကိုယ့္ ဘာ သာကိုလယ္ထဲ၊ ေတာင္ထဲသြားတဲ့ အရည္အခ်င္းလည္းမရွိေတာ့ဘူး၊ အိုလည္းအိုလာၿပီေလ။ သူမ်ားေကၽြးရင္လည္း တႏွစ္လား၊ႏွစ္ ႏွစ္လား အဲ့ေလာက္ပဲေကၽြးမွာေပါ့။ တသက္လုံးမေကၽြးပါဘူး။ ကိုယ့္မွာအရင္းအႏွီးရွိထားဖို႔ေတာ့ လုိတယ္ေလ။ ျပန္ဖို႔မျပန္ဖို႔ကေတာ့မဆုံး ျဖတ္တတ္ေသးဘူး။" လို႔ ေဒၚမူထူးကေန ေျပာျပသြားပါတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖၚေဆာင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ အခုခ်ိန္ဟာ ျမန္မာအစိုးရတပ္ေတြနဲ႔ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အင္အားစုေတြ အပစ္ခတ္ရပ္စဲ ေရး လုပ္ထားတဲ့ အခ်ိန္ကာလျဖစ္ပါတယ္။
ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲေတြေၾကာင့္ ျပည္ပေရာက္ ဒုကၡသည္တခ်ိဳ႕ဟာ အေကာင္းျမင္ၾကသလို႔ တခ်ိဳ႕ေသာ သူ ေတြဟာလည္းသံသယနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္လ်က္ ရွိေနၾကပါေသးတယ္။
ဒီထဲမွာထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ေၾကးကြင္းပတ္ ကယန္းလူမ်ိဳးေတြလည္း ပါဝင္တယ္လို႔ ေျပာရရင္လည္းမွားႏိုင္မယ္ မထင္ပါဘူး။ အဲ့ဒါနဲ႔ ပတ္ သက္ ၿပီးေဟြ႔ပူးကဲရပ္မိရပ္ဖ ျဖစ္တဲ့ ခြန္းေမာင္ပိန္ကေန အခုလိုေျပာျပသြားပါတယ္။
"တကယ္ ဒီမိုကေရစီပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဖယ္ဒရယ္ျဖစ္ျဖစ္ စစ္မွန္ၿပီဆိုလို႔ရွိရင္ ျပန္ခ်င္စိတ္ေတာ့ရွိတယ္။ ဒါ ေပမယ့္ ဒီအေနအထားကေန၊ ႏိုင္ငံေရး ကလကၡဏာအမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလို႔ ရွိရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ မယုံေသးဘူးဆိုေတာ့ ဒီကိစၥ ကိုမစဥ္းစား ခ်င္ေသးဘူး"
နန္႔ပန္ ဟုေခၚသည့္ ေခ်ာင္းနံေဘးကုန္းျမင့္ေပၚက ဝါးထရံကာ၊ ဖက္မိုးမ်ားျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထားသည့္ ေက်းလက္ဆန္ဆန္ အိမ္မ်ားရဲ့ေရွ႕က ကုိယ္တိုင္ယက္လုပ္ ထားတဲ့ အထည္ေတြနဲ႔လက္လုပ္ လက္ေဆာင္ပစၥည္း ရုပ္ေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတဲ့ ေဟြ႔ပူးကဲရြာေလးကို ေက်ာခိုင္း လိုက္ခ်ိန္မွာ ေတာ့ ဒီရြာေလးဟာ အမ်ားတကာသြားေရာက္လည္ပတ္ၾကတဲ့ လူသားျပတိုက္အျဖစ္ကို ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာႀကီး အ သက္ေမြးေနရဦးမွာ လဲ… ဒါနဲ႔ တိုင္းတပါးကဒီလူသားျပတိုက္အျဖစ္ကေန လြတ္ေျမာက္လို႔ေရာေကာ သူတို႔ရဲ့ လူေနမႈဘ၀အာမခံခ်က္ ရွိ ရင္းထက္ပိုမိုေကာင္း မြန္ လာႏိုင္ပါ့မလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြ တေပြ႔တပိုက္နဲ႔သာ အျပန္လမ္းခရီးကို စတင္လိုက္ရပါေတာ့တယ္…
No comments:
Post a Comment