ေျပာေနၾကတာေတာ့ Good Government, Clean Governance ဆိုပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေခတ္မွာမွ ပိုၿပီးေတာ့ ဆိုးေနၾကသလိုလို ပါပဲ။ အရင္ေခတ္ ကဆိုရင္ေတာင္ ဘယ္မွာ မွတိုင္လို႔ မရေတာ့ဘူးဆိုရင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏိုင္ငံေတာ္ထိ တက္တိုင္ပစ္လိုက္၊ ထိေရာက္မႈေတာ့ ရိွသြားတာပါပဲ။ ခု ေတာ့ ျပည္နယ္မွာ အစိုးရအဖဲြ႔က သပ္သပ္ရိွေနေတာ့ သူတို႔က မသိသလိုေနရင္ ဘာမွလုပ္ လို႔ မရေတာ့ပါဘူး။
ေျပာခ်င္တာက ျမဝတီၿမိဳ႕မွာ ေခတ္စားေနတဲ့ အာဝါေဒးပဲြမ်ား ကိစၥပါ။ အဲဒီထဲက အမွတ္(၅)ရပ္ကြက္ ကိုးနဝင္းဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ထဲမွာလုပ္ ေနတဲ့ အာဝါေဒးပဲြ(ဗလာပဲြကို အေၾကာင္းျပထားတဲ၌ ေလာင္းကစားဝိုင္းေတြေပါ့ဗ်ာ)ဆိုရင္ တစ္လေက်ာ္ရိွပါၿပီ။ တစ္ညမွ မျပတ္ပါဘူး။ ရပ္ ကြက္ထဲက လူေတြလည္း ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္ေတြညစ္၊ ေဒါသေတြထြက္၊ ဘယ္သူ႔ကို တင္ျပလို႔ တင္ျပရမွန္းလည္း မသိပါဘူး။ ညညဆိုအိပ္ လို႔ မရေလာက္ေအာင္ ဆူညံက်ယ္ေလာင္လြန္းလွတဲ့ အသံေတြေၾကာင့္ ဘာကို ေဒါသထြက္လို႔ ထြက္ရမွန္းမသိ။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ ေက်ာင္း သားေတြ ဘယ္လိုမွ စာက်က္လို႔မရတာပဲ၊ သိၾကတဲ့အတိုင္း ခုဆို စာေမးပဲြႀကီးကလည္း နီးလာၿပီ။ ၁ဝတန္းေတြ အပါအဝင္ေပါ့။ ဒီအခ်ိန္ဟာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ မီးကုန္ယမ္းကုန္ စာက်က္ၾကရတဲ့အခ်ိန္။ ဖင္ယားေတာင္ ကုတ္မအားပဲ စာၿပီးရင္းစာ လုပ္ေနၾက ရတဲ့အခ်ိန္။
ေဟာ။ ခုဆို ညေန ၆ နာရီမခဲြလိုက္နဲ႔။ ကိုးနဝင္းေက်ာင္းထဲက အသံကုန္ဖြင့္လိုက္တဲ့ ဆူညံသံေတြလာပါၿပီ။ အရင္တုန္းကဆိုရင္ ျမဝတီၿမိဳ႕က ခ႐ိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေတြဆို ေက်ာင္းသားေတြ ဂုဏ္ထူး ဘယ္ႏွစ္ ခုပါရင္ ဆုေငြဘယ္ေလာက္ခ်မယ္။ ဂုဏ္ထူးရ ေအာင္ သင္ၾကားေပးတဲ့ ဆ ရာ၊ ဆရာမေတြကို ဆုေငြဘယ္ေလာက္ခ်မယ္ဆိုၿပီး ပညာေရးကို အားေပးလိုက္ၾကပံုမ်ား။ ကိုယ္တိုင္ စစ္ေဆး။လိုအပ္တာေတြပံ့ပိုး ေပးလိုုက္ ၾကပံုမ်ား။ ေက်ာင္းေဆာင္ႀကီးေတြ ဟည္းေနေအာင္ ေဆာက္ေပးလိုက္ၾက ပံု မ်ား။ တကယ္ျပန္သတိရမိေသးတယ္ဗ်ာ။
ခုခ႐ိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက်ေတာ့ ပညာေရးကို အားမေပးတဲ့အျပင္ စာေမးပဲြနဲ႔ အရမ္းနီးေနတဲ့ ခုလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာေတာင္ ကေလး ေတြရဲ႕ပညာ ေရးကိုအႀကီးအက်ယ္ ေႏွာက္ယွက္ေနတဲ့ ပဲြမိန္႔ေတြကို ခ်ေပးေနတာ။ မတားျမစ္ေပးတာ ေတာ္ေတာ့္ကို အံ့ၾသ စရာ။ ေဒါသထြက္ စရာပါပဲ။ ျမဝတီၿမိဳ႕ဆိုတာ ခ႐ိုင္၊ ၿမိဳ႕နယ္အျပည့္အစံု အေျခစိုက္တဲ့ေနရာပါ။ အာဏာပိုင္ေတြ တစ္ေယာက္မွ ဒါေတြကို အေရးမယူေပးတာ အံ့ပါရဲ႕ဗ်ာ။
ေနာက္တစ္ခုက ကိုးနဝင္းဘုန္းႀကီးေက်ာင္း။ အဲဒီေက်ာင္းရဲ႕ ေက်ာင္းထိုင္ဟာ အရင္တုန္းက ၿမိဳ႕နယ္သံဃနာယကအဖဲြ႕ရဲ႕ ဥကၠဌေဟာင္းပါ။ ၿပီးေတာ့ စာသင္တိုက္ႀကီးကလည္း ဟည္းလို႔။ ခုေတာ့ ဒီအာဝါေဒး ပဲြကို တစ္လေက်ာ္ၾကာတဲ့ ယေန႔အထိ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ေက်ာင္းဝင္းထဲဖြင့္ ခြင့္ျပဳထားတာ ညေၾကး ဘယ္ေလာက္ေတာင္ရထားသလဲ မသိဘူးလို႔ ေတြးခ်င္မိပါတယ္။ စာသင္၊ စာခ်သံဃာအခ်ဳိ႕လည္း ဒီဆူညံသံ ေတြကို စိတ္ပ်က္လြန္းလို႔ ေက်ာင္းတိုက္ကို စြန္႔ခြာသြားၾကတာ ေတာ္ေတာ္ မ်ားေန ပါၿပီ။
(မခံႏိုင္သူ ၿမိဳ႕ခံ)
No comments:
Post a Comment