ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးနဲ႕ တခဏ

မင္းခ်မ္းထိ္ုက္

ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈႏွင္႕ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းအတြက္ မြန္ျပည္နယ္ကိုလာေရာက္ေလ႕လာတဲ႕ ထိုင္းစီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြနဲ႕ ေဒသ ခံစီးပြားေရးသမား၊ သတင္းသမားေတြ ေမာ္လျမိဳင္ေဆာင္းေန႕မွာ ေတာ္ေတာ္ေလး အလုပ္႐ွဳပ္သြားၾကတယ္။ တစ္ပါတ္ တစ္ေခါက္သာ ေကာ႕ေသာင္းကိုပ်ံသန္းတဲ႕ ျပည္တြင္းခရီးစဥ္သာ႐ွိျပီး အိပ္ေမာက်ေနတဲ႕ ေတာင္ဝိုင္းေလဆိပ္ကလဲ ဒီမနက္ ခင္းမွာ မြန္ဝတ္စုံအနီေရာင္ထမီနဲ႕ လွပသစ္လြင္ေနတဲ႕ သမီးပ်ိဳေတြ၊ ၾကိဳဆိုေရးအတြက္ စီစဥ္သူေတြနဲ႕ ေစာေစာႏိုးထေန တယ္။

မနက္ ၇.၁၅ နာရီ မွာေရာက္မဲ႕ Solar Air ေလယာဥ္ဟာ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္မွာ ျမဴဆိုင္းခဲ႕တာေၾကာင္႕ အထြက္ေနာက္ က်ျပီး ေတာင္ဝိုင္းေလဆိပ္ကို ၉ နာရီဆိုက္တယ္။ စင္းလုံးငွားေလယာဥ္ေပၚကေန ပထမဆုံးဆင္းသက္လာသူက ထိုင္း ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း အျငိမ္းစား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ခ်ာဗလစ္ေယာင္ခ်ိဳင္ယုဒ္ (Chavalit Yougchaiyudh) ။

ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမနက္မွာ သူဦးေဆာင္တဲ႕ထိုင္းအဖြဲ႕ဟာ မြန္ျပည္နယ္႐ုံး ေအာင္ဆန္းခမ္းမမွာ ျပည္နယ္အစိုးရအဖြဲ႕ႏွင္႕ ေဒသခံစီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြနဲ႕ အျပန္အလွန္မိတ္ဆက္ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးခဲ႕ၾကတယ္။

ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ဦးအုံးျမင္႕ကိုယ္တိုင္ မြန္ေဒသတခြင္လုံးမွာ ဘာရင္းႏွီးႏိုင္မလဲဆိုတာကို အက်ယ္တဝင္႕႐ွင္းျပျပီး ဝမ္း သာအားရၾကိဳဆို ႏွဳတ္ခြန္းဆက္ခဲ႕တာကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ခ်ာဗလစ္က ေလးေလးစားစားေမးျမန္း၊ လက္ေဆာင္ အျပန္အလွန္ ေပးခဲ႕ၾကတယ္။

တရက္တာခရီးစဥ္ေလးမွာ သတင္းသမားေတြအတြက္ ေန႕လည္စာအျပီး ၅ မိနစ္ဘဲ အခ်ိန္ေပးႏိုင္မယ္လို႕ သူ႕႐ုံးအဖြဲ႕က ေျပာေတာ႕ သံလြင္တုိင္းမ္္္ဂ်ာနယ္က ၅ မိနစ္စာ အင္တာဗ်ဴးဘို႕ ခြင္႕ေတာင္းတာကို သူက ခပ္ျပဳံးျပံဳး “၆ မိနစ္” လို႕ ေႏြးေထြး ရင္းႏွီးစြာ စိမ္ေခၚလိုက္တယ္။ သူနဲ႕ မီဒီယာၾကားမွာ စည္းမျခားေတာ႕ဘူးေပါ႕။

တကယ္ေတာ႕ ထိုင္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဟာ မီဒီယာသမားေတြနဲ႕ မစိမ္းတဲ႕ အျပင္ ၁၉၉၀ ႏွစ္ေတြမွာ သူဦးစီးတဲ႕စစ္တပ္က ေရဒီယို ဌာန (၁၂၆) နဲ႕ ထိုင္း႐ုပ္ျမင္သံၾကားလိုင္း (၅) ခုအနက္ (၂) ခုကို ထိ္မ္းခ်ဳပ္ခဲ႕ဘူးတဲ႕ တပ္မေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ပါဘဲ။ အဲဒီတုံး က စစ္တပ္ေရဒီယိုေတြဟာ က်မ္းမာေရးပညာေပးအစီအစဥ္ အထူးသျဖင္႕ ကိုယ္ခံအားခုခံက်ဆင္းမွဳေရာဂါ (AIDS) မျပန္႕ ပြားေရးနဲ႕ လူထုေတြကို အမ်ားၾကီး ပညာေပးခဲ႕ပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးကို အခုမွ ကိုယ္တိုင္ေတြ႕ဖူးေပမဲ႕ သူ႕အေၾကာင္းနဲ႕ပုံရိပ္ေတြက က်ေနာ႕ေခါင္းထဲမွာ အကြ်မ္းဝင္ျပီးသား။ လက္႐ုံး ရည္ေရာ၊ ႏွလုံးရည္ပါျပည္႕စုံတဲ႕ သူ႕ဘဝကလဲ ေအာင္ျမင္မွဳက်ဆုံးမွဳ၊ အတက္အက်ေတြနဲ႕ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္း လွတယ္။ ထက္ျမက္ထူးခြ်န္တဲ႕ ခ်ာဗလစ္ကို ဘန္ေကာက္အနီး ႏြန္ဗူရီမွာ ထိုင္းတ႐ုပ္နဲ႕ လာအိုမ်ိဳး႐ိုး မိဘကေန ၁၉၃၂ ခု ႏွစ္မွာ ေမြးဖြားခဲ႕တယ္။ ၁၉၈၆ မွ ၁၉၉၀ ထိ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ရာထူးကိုကာလ႐ွည္ၾကာစြာ ထမ္းေဆာင္ခဲ႕ျပီး လက္နက္ကိုင္ထိုင္းကြန္မ်ဴနစ္ေတြကို လြတ္ျငိမ္းသာခြင္႕ေပးျပီး စည္း႐ုံးႏိုင္ခဲ႕တဲ႕ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ အျဖစ္ေက်ာ္ၾကား ပါတယ္။ ရန္သူကို မိတ္ေဆြျဖစ္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တဲ႕ တိုက္ပြဲဗ်ဴဟာ၊ စည္း႐ုံးေရးစြမ္းရည္ေၾကာင္႕ ထိုင္းကြန္မ်ဴနစ္ရဲ႕ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး အဆုံးသတ္သြားတယ္။ ဒါကိုလက္မခံခ်င္တဲ႕ လက္ဝဲသမားမိတ္ေဆြ တေယာက္က ထိုင္း ကြန္မ်ဴနစ္ရဲ႕တိုက္ပြဲပုံစံေျပာင္းသြားတာလို႕ ေျဖ႐ွင္းခ်က္ေပးတယ္။ ကြန္မ်ဴနစ္ေတြရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ကလဲ အေျခခံလူတန္းစား ေတြ (အလုပ္သမား၊ လယ္သမား) ေခ်ာင္လည္ေရးဘဲ မဟုတ္လား။

သူ႕ရဲ႕ လက္ထက္မွာ ထိုင္းစစ္တပ္ဟာ ဆင္းရဲေတာေခါင္တဲ႕ အိစန္ ေခၚ ထိုင္းအေ႐ွ႕ေျမာက္ေဒသ (လာအိုနယ္စပ္) နဲ႕ မူစ လင္ဘာသာေရးပဋိပကၡျဖစ္ေနတဲ႕ ေတာင္ပုိင္းေဒသ (မေလး႐ွားနယ္စပ္) ေတြမွာ ေက်းလက္႐ြာသား လူေနမွဳဘဝ ျမင္႕မား ေအာင္ လမ္းတံတားေဖါက္၊ ေဆး႐ုံ၊ စာသင္ေက်ာင္းေတြေဆာက္ျပီး စီးပြားေရး တိုးတက္ဖြံ႕ျဖိဳးေအာင္လုပ္ေဆာင္ခဲ႕တဲ႕ အ တြက္ စစ္ေျမျပင္ကို ေစ်းခင္းျဖစ္ေအာင္ဖန္တီးႏိုင္တဲ႕ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ သူဟာ အ႐ွိန္အဝါၾကီး ထင္႐ွားေအာင္ျမင္ ခဲ႕ပါတယ္။ တျခားတဖက္ကၾကည္႕ရင္ ျမန္မာ႕ဒီမိုကေရစီအင္အားစုအတြက္ အမဲကြက္တင္စရာက သူကာကြယ္ေရးဝန္ၾကီး ျဖစ္စဥ္ ၁၉၈၈ မွာ အာဏာရလာတဲ႕ အစိုးရကို ႏိုင္ငံတကာက အကဲခတ္ေနဆဲမွာ ထိုင္းအစိုးရက ဦးဦးဖ်ားဖ်ား အသိ အမွတ္ျပဳျပီး ျမန္မာျပည္က သယံဇာတ သစ္၊ ငါးေတြ ဝယ္ယူစာခ်ဳပ္ကာ စီးပြားေရးအက်ိဳး အျမတ္ထုတ္သြားခဲ႕ တာပါဘဲ။

သူဟာ ထိုင္းအစိုးရအဆက္ဆက္မွာ ကာကြယ္ေရးဝန္ၾကီး၊ ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီးနဲ႕ ဒု-ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ရာထူးအထိ ဆက္ခံႏိုင္တဲ႕ အရည္အခ်င္း႐ွိျပီး ႏိုင္ငံေရးဇာတာ ႐ွည္ခဲ႕တယ္။ ဥပေဒေဘာင္ထဲ ေရာက္လာတဲ႕ ထိုင္းကြန္မ်ဴနစ္ေတြရဲ႕ ပူးေပါင္း ေထာက္ ခံမွဳနဲ႕ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္သစ္ပါတီ (New Aspiration Party) လို႕ေခၚတဲ႕ ႏိုင္ငံေရးပါတီကို ဦးေဆာင္ထူေထာင္ျပီး ေ႐ြးေကာက္ပြဲ အႏိုင္ရကာ သူဟာ (၂၂) ေယာက္ေျမာက္ ထိုင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ၁၉၉၆ ႏိုဝင္ဘာလမွာ က်မ္းက်ိန္တက္လာႏိုင္ခဲ႕တယ္။

ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ခ်င္ေတာ႕ သူအာဏာရျပီး တႏွစ္မျပည္႕ခင္မွာ ထိုင္းႏုိင္ငံဟာ အာ႐ွဘ႑ာေရးအက်ပ္အတည္း (Asian financial crisis) နဲ႕ ၾကဳံၾကိဳက္၊ အက်ပ္ဆိုက္ခဲ႕ရတယ္။ ဖြ႕ံျဖႎဳးတိ္ုးတက္ေနတဲ႕ ထိုင္းႏိုင္ငံဟာ ခ်က္ခ်င္းဘဲ စီးပြားေရး လည္ ပတ္မွဳရပ္ဆိုင္းျပီး ဘတ္ေငြေတြ တ႐ွိန္ထိုးက်ဆင္းသြားတယ္။ ၁၉၉၇ မွာ ထိုင္းဘတ္ေငြနဲ႕ အေမရိကန္ေဒၚလာ ေငြလဲႏွံဳး ဟာ ထက္ဝက္ေက်ာ္တန္ဘိုးက်ျပီး။ စက္႐ုံ၊ အလုပ္႐ုံပိတ္၊ ေဆာက္လုပ္ဆဲ အေဆာက္အဦးေတြလဲ ရပ္ဆိုင္းခဲ႕ရတယ္။ အိမ္ နီးခ်င္းႏိုင္ငံက ေ႐ႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား ၆ သိန္းခန္႕ကို အိမ္ျပန္ပို႕၊ ထိုင္းအလုပ္သမားေတြလဲ ကိုယ္႕ရပ္႐ြာ ျပန္ရေတာ႕ အလုပ္လက္မဲ႕ျပႆနာ၊ စီးပြားေရးကပ္ဆိုးနဲ႕ ရင္ဆိ္ုင္ခဲ႕ရတယ္။ ထိုင္းစေတာ႕ ႐ွယ္ယာ (Stock) ေစ်းကြက္လဲ ၇၅ % အထိ ဒလေဟာ ထိုးဆင္းလာေတာ႕ လူထုေတြ ဆႏၵျပအုံၾကြျပီး ေဒါသျဖစ္ေနတဲ႕ ျပည္သူေတြ၊ ဖိအားေပးတဲ႕ စီးပြားေရးသမား၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ႐ဲ႕ ဒဏ္ကိုမခံႏိုင္တဲ႕အဆုံး ရာထူးကေန ၁၉၉၇ ႏုိဝင္ဘာလမွာ ႏွဳတ္ထြက္ စြန္႕ခြာခဲ႕ရပါတယ္။

အခုအခ်ိန္မွာ သူက အစိုးရနဲ႕ မပါတ္သက္၊ ကိုယ္စားမျပဳတဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင္႕ဖြ႕ံျဖိဳးေရးေဖါင္ေဒး႐ွင္း (Peace & Development Foundation) မွာ တက္တက္ၾကြၾကြ ဖြံ႕ျဖိဳးေရးလုပ္ငန္းကို ဦးစားေပးလုပ္ေဆာင္ေနပါတယ္။ “AEC (အာဆီ ယံ စီးပြားေရး အသိုင္းအဝိုင္း) အတြက္ က်ေနာ္တို႔ ၂ ႏွစ္ ျပင္ဆင္ထားတယ္။ မြန္ျပည္နယ္မွာ ဖြံၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံသူေတြကို ေခၚလာျပီ။ ဒီ ၅ ႏွစ္အတြင္းမွာ သူတို႕ (မြန္ျပည္နယ္အစိုးရ) ဘာစီမံကိန္းေတြ႐ွိတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ဘက္က ဘာရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံႏိုင္မယ္ဆိုတာကို လာေလ့လာတာ” လို႕ ေအာင္ဆန္းခမ္းမမွာ ေျပာပါတယ္။ ထိုင္းဗိုလ္ ခ်ဳပ္ၾကီးရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း႐ွင္အုပ္စုက ေငြရင္းအင္အား သန္းေဒၚလာ (၂၀၀၀) ခန္႕ကို မြန္ျပည္နယ္မွာ ဦးစားေပးျမွဳပ္ႏွံခ်င္ ေပမဲ႕ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံျခားသားရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမွဳဥပေဒ၊ ျပည္နယ္အစို္းရရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင္႕အာဏာနဲ႕လဲ ညွိႏိွဳင္း၊ အတည္ျပဳရ ပါအုံးမယ္။

သူဦးစီးတဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင္႕ဖြ႕ံျဖိဳးေရး ေဖါင္ေဒး႐ွင္းက ဟိုတယ္ႏွင့္ခရီးသြားလာေရး၊ ကုလားဂုတ္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းေဆာက္ လုပ္ေရး၊ သံျဖဳဇရပ္-ေရး ေမာ္ေတာ္ကားလမ္းေဖာက္လုပ္ေရး၊ စိုက္ပ်ိဳးေရး၊ ေရအားလွ်ပ္စစ္ ထုတ္လုပ္ေရး၊ ဘန္ေကာက္-ေမာ္လၿမိဳင္ေလေၾကာင္းေျပးဆြဲေရးႏွင့္ ေမာ္လၿမိဳင္ေလဆိပ္ျပန္လည္ျပဳျပင္မြမ္းမံေရးေတြကို ေငြမိုးဟိုတယ္မွာ အဖြဲ႕ငယ္ခြဲျပီး ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတယ္။ မၾကာမီမွာ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရႏွင့္ ဆက္လက္ေတြ႕ဆုံၿပီး ဒီႏွစ္အတြင္း ႏွစ္ႏိုင္ငံ နားလည္မႈ စာခြၽန္လႊာ ေရးထိုးႏိုင္လိမ့္မယ္လို႕လဲ သိရတယ္။

အသက္ ၈၁ ႏွစ္႐ွိျပီျဖစ္တဲ႕ သူ႕အတြက္ ဒီတရက္တာခရီးစဥ္မွာ က်ိဳက္သန္လံေတာင္ေပၚဘုရားဖူး၊ သံလြင္တံတားကိုလဲ ကူး ျပီး အေမွာင္မလာခင္ထြက္ခြာရမွာမို႕ သီးျခားစကားေျပာဘို႕ ေမွ်ာ္လင္႕မထားေပမဲ႕ ေလဆိပ္ကိုမထြက္ခင္ ကမ္းနားလမ္း ဟိုတယ္မွာ ခဏရင္းႏွီးခြင္႕ရခဲ႕တယ္။ သူ႕စားပြဲဝိုင္းထဲကို မြန္ႏွင္႕ ထနာခြန္ကုမၸဏီ (Mon & Thanakorn Group) မွ ႏိုင္ ေကာင္းစိန္၊ ႏိုင္လယီေရာ႕ဒ္၊ သံလြင္တိုင္းအယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ႏိုင္ခ်မ္းတဲြ႕ တို႕နဲ႕ အတူထိုင္ ျဖစ္ေတာ႕မွ ပြင္႕လင္းနီးကပ္စြာ စကား ေျပာခြင္႕ရခဲ႕တယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးကို သူ႕ဇနီးက အိမ္မွာဘဲ ေအးေအးေဆးေဆးနားေနဘို႕ ႏွစ္သိမ္႕တာကို သူက ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနတဲ႕ သာမန္ ျပည္သူေတြကို ေတြးျမင္ျပီး မေနသာႏိုင္တဲ႕အေၾကာင္း၊ ဘာျဖစ္လို႕ မြန္ျပည္နယ္မွာ တကူးတက လာရင္းႏွီးခ်င္ရတာလဲလို႕ ႏိုင္ခ်မ္းတဲြ႕က ထပ္ခါေမးေတာ႕ ေက်းလက္ေဒသက လူထုနဲ႕ ခေလးေတြကို မျမင္ရက္ေတာ႕ ဒီေဒသမွာလဲ ျငိမ္းခ်မ္းေရး နဲ႕ဖြ႕ံျဖိဳးေရးလုပ္ငန္းေတြကို အေကာင္အထည္ေဖၚခ်င္တယ္လို႕ ခံစားခ်က္ပါစြာ အားပါးတရ ႐ွင္းျပတယ္။

ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အႏွစ္သာရကို အဓိပါယ္ဖြင္႕ေတာ႕ ျပည္သူ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၊ လူထုေ႐ြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္တဲ႕ အစိုးရ၊ တန္းတူေရး၊ လူမွဳဘဝဖူလုံေရးအျပင္ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးလဲပါတယ္လို႕ သူဆိုတယ္။ စစ္တပ္ကို္ ႏွစ္႐ွည္စြာ အုပ္ခ်ဳပ္ လာခဲ႕တဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးက အခုလို ႐ွဳျမင္တာလဲျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးပိတ္ ဘာထပ္ျဖည္႕ခ်င္သလဲလိ္ု႕ ေမးေတာ႕ သူက တိုင္းျပည္အတြက္ အလုပ္လုပ္အကိ်ဳးျပဳတဲ႕ေနရာမွာ ဘယ္လိုပုံစံမ်ိဳး၊ စနစ္မ်ိဳးနဲ႕ သြားမွာထက္ “လူထုအတြက္” (For the people) သာ အေရးၾကီးဆုံးပါတဲ႕။ အေနာက္ႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းနဲ႕ အာ႐ွခ်င္းကပ္ပုံ ကြာဟတာ သတိျပဳမိတယ္။ အာ႐ွတန္ဘိုး (Asian Value) ဟာ အေ႐ွ႕ႏိုင္ငံ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေတြးထင္သလို စည္းကမ္း႐ွိတဲ႕ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံ ပုံစံမ်ိဳး အျဖစ္ စီးပြားေရးေစာင္းေပးကာ (တရုတ္၊ ဗီယက္နမ္ႏုိင္ငံလို) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ေျပာင္းလဲေရးထက္ ဖြ႕ံျဖိဳးေရးကို အေလး ေပး ခ်င္ပုံရပါတယ္။ လူထုေခ်ာင္လည္ရင္ မလိမ္လည္၊ ဒျမမတိုက္၊ မခိုးေတာ႕တဲ႕ “အူမေတာင္႕မွ သီလေစာင္႕”တဲ႕ မူကို လိုလားပုံရပါတယ္။

ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင္႕ဖြ႕ံျဖိဳးေရးအတြက္ရည္႐ြယ္တဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတို႕ရဲ႕ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမွဳေတြဟာ က်ေနာ္တို႕ႏုိင္ငံနဲ႕ မြန္ျပည္နယ္ အ တြက္ တကယ္ လူမွဳဘဝ ျမင္႕တက္ျပီး တိုင္းရင္းသားဓေလ႕႐ိုးရာ၊ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမွဳ၊ သဘာဝဝန္းက်င္ ေဂဟစနစ္ကို ထိ ခိုက္မွဳ႐ွိ၊ မ႐ွိ၊ ျပည္သူအတြက္ တကယ္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းႏိုင္မလားဆိုတာေတာ႕ အနာဂတ္မွာ ေစာင္႕ၾကည္ရအုံးမယ္ျဖစ္ပါ တယ္