ကမာၻ႔ ကုလသမဂၢ အေထြေထြ ညီလာခံက ဇြန္လ ၂၆ ရက္ေန႔အား အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ခံရသူမ်ား ကို ပံ့ပိုး ကူညီေရးေန႔ အျဖစ္ ၁၉၈၇ ႏွစ္မွ စတင္ သတ္မွတ္ခဲ့သည္။
ထိုေန႔ကို ဂုဏ္ျပဳသည့္အေနျဖင့္ တုိက္တြန္းျခင္းျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ ဥပေဒမ်ားတြင္ အဆုိပါ သေဘာတူ ျပ႒ာန္းခ်က္ အား ထည့္သြင္းေရးဆြဲေပးရန္ AAPP တြဲဖက္အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉး ဦးဘုိၾကည္က ဧရာ၀တီကို ေျပာသည္။
“ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္မႈေတြကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ဒီ သေဘာတူညီခ်က္ကို ေထာက္ခံျခင္းဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံအေနနဲ႔ မိမိႏုိင္ငံတြင္းမွာျဖစ္ ေနတဲ့ႏွိပ္စက္မႈေတြ တားဆီးေၾကာင္း ဆန္႔က်င္ေၾကာင္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျပသယံုသာမက ႏိုင္ငံတဝန္းလံုးမွာရွိတဲ့ ညႇဥ္းပန္း ႏွိပ္စက္ ခံရသူေတြနဲ႔ တသားတည္း ရွိတယ္ဆုိတာကုိပါ ဆုိလုိရာေရာက္ပါတယ္”ဟု သူက ဆုိသည္။
ထုိကဲ့သုိ႔ လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးလမ္းေၾကာင္းေပၚ ေရာက္ေရးအတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္ မည္ဟု သူက ဆက္ေျပာသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ လူပုဂၢဳိလ္တဦးတေယာက္၊ အစုအဖြဲ႔ စသည္တုိ႔က ညွဥ္းပန္းႏွိိပ္စက္မႈမ်ား ရွိေသာ္လည္း အဆုိပါ ကိစၥမ်ားကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္း ပညာေပးရန္ လြယ္ကူေသာ္လည္း အစိုးရ၏ ဌာနဆုိင္ရာအဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ က်ဴးလြန္မႈမ်ားကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရန္အတြက္ အစုိးရႏွင့္ လႊတ္ေတာ္မ်ားတြင္ တာ၀န္ရွိေၾကာင္း ဦးဘုိၾကည္က ေျပာဆုိသည္။
“ႏွိပ္စက္ညွဥ္းပန္းမႈေတြ လုပ္ခဲ့တာက အရင္တုန္းကေတာ့ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေပါ့။ အခုေတာ့ စရဖ (စစ္ဘက္ေရးရာ လုံၿခံဳေရးအဖြဲ႔)၊ SB (ရဲ အထူး သတင္းတပ္ဖြဲ႔)၊ စတဲ့ သူတုိ႔ေတြက က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကတာမ်ားပါတယ္”ဟု သူက ဆုိသည္။
အထူးသျဖင့္ အစုိးရ သို႔မဟုတ္ အစုိးရက ခန္႔အပ္ထားသည့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက အဆုိပါကိစၥမ်ိဳး က်ဴးလြန္သည္မ်ား ေတြ႔ရေၾကာင္း၊ ဥပမာ စစ္သားမ်ားက စစ္ျဖစ္ေနသည္ကို အေၾကာင္းျပ၍ အရပ္သားမ်ားအေပၚ အဓမၼက်င့္မႈ၊ ႏွိပ္စက္ ညွဥ္းပန္းမႈမ်ား လုပ္ေလ့ ရွိသကဲ့သို႔ ရဲတပ္ဖြဲ႔၀င္မ်ားကလည္း ဖမ္းဆီးထားသူမ်ားကို ေျဖာင့္ခ်က္ရရွိေရးအတြက္ ႏွိပ္စက္ ညွဥ္းပန္းမႈမ်ား လုပ္ေလ့ ရွိေၾကာင္း သူက ေထာက္ျပသည္။
ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ၿပီး ရရွိသည့္ ေျဖာင့္ခ်က္မ်ားကိုိလည္း တရား႐ံုးတြင္ သက္ေသအျဖစ္ အသံုးျပဳေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္း သား ေဟာင္း ၁ ေသာင္းခန္႔သည္လည္း စစ္ေၾကာေရး စခန္းႏွင့္ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားတြင္ အလားတူ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရၿပီး ယခုခ်ိန္ အထိ အဆုိပါ က်ဴးလြန္သူမ်ားကို တရားစြဲဆုိ အျပစ္ေပးအေရးယူမႈမိ်ဳး မရွိေသးေၾကာင္းလည္း ဦးဘုိၾကည္က ဆုိသည္။
“ရဲက ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္လုိ႔ ရဲတခ်ိဳ႕ကို ျပန္အေရးယူအျပစ္ေပးတာ ရွိေပမယ္၊ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြအေပၚ က်ဴးလြန္ခဲ့ တာေတြကုိ အခုထိ အေရးယူတာ မရွိေသးဘူး”ဟု သူက ေျပာသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ခံရသူမ်ားအား ျပန္လည္ကုစားေပးေသာ၊ ေလ်ာ္ေၾကးေပးေသာ မည္သည့္ ဥပေဒ၊ မည္ သည့္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ိဳးမွ မရွိသကဲ့သုိ႔ ႏွိပ္စက္မႈျပဳသူမ်ားအား တရားစြဲမည္ဆုိပါကလည္း ႏွိပ္စက္ညွဥ္းပန္းခံရသူမ်ားဘက္မွ သက္ေသလိုက္ေပးမည့္သူမ်ားအတြက္ ကာကြယ္ေပးသည့္ မည္သည့္ ဥပေဒ မည္သည့္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မွ မရွိပါဟုလည္း AAPP ၏ ေၾကညာခ်က္တြင္ ေဖာ္ျပသည္။
“ႏုိင္ငံေရးေရး အက်ဥ္းသားေတြ ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ခံရတာ စိတ္ပိုင္းေရာ၊ ႐ုပ္ပိုင္းေရာ ပါ”ဟု ဦးဘုိၾကည္က ဆုိသည္။
AAPP အပါအ၀င္ လူ႔အခြင့္အေရး မဟာမိတ္အဖြဲ႔မ်ားတြင္ အာဏာပိုင္အဖြဲ႔မ်ား၏ ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္မႈဆုိင္ရာ မွတ္တမ္း မ်ားကို သိမ္းဆည္းထားေၾကာင္း ညႇဥ္းပန္း ႏွိပ္စက္မႈသည္ ႏွိပ္စက္ခံရသူ ေပၚကိုသာ သက္ေရာက္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ ႏွိပ္ စက္ခံ ရသူမ်ား၏ မိသားစုဝင္မ်ားႏွင့္ က်ယ္ျပန္႔ေသာ လူအဖြဲ႕အစည္း ေပၚကိုပါ သက္ေရာက္မႈရွိသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္မႈမ်ားအား ပယ္ဖ်က္ရန္ ပထမေျခလွမ္းအေနျဖင့္ ညႇဥ္းပန္း ႏွိပ္စက္မႈ ကာကြယ္ တား ဆီးေရး ကုလသမဂၢ သေဘာတူညီခ်က္အား ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း ျပဌာန္းရန္အတြက္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၂၁ ရက္ေန႔ က လႊတ္ေတာ္တြင္ တင္သြင္းခဲ့သည့္ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (NLD)၊ ပြင့္ျဖဴၿမိဳ႕နယ္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဦးေအာင္မိုးညိဳ၏ အဆုိျပဳခ်က္အား ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥကၠဌ ဦးေရႊမန္းက ပယ္ခ်လိုက္သည့္အေပၚ မိမိတို႔ AAPP အေနျဖင့္ မ်ားစြာစိတ္မသက္မသာ ျဖစ္မိေၾကာင္းလည္း ေၾကညာခ်က္က ဆုိသည္။
လႊတ္ေတာ္၏ အခန္းက႑သည္ အဆုိပါ ဥပေဒမ်ိဳး သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းေရး အေရးပါေသာေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ မ်ားကို ခ်ဥ္းကပ္၍ တုိက္တြန္းမႈမ်ား လုပ္ေဆာင္သြားမည္လည္း ျဖစ္ေၾကာင္း ဦးဘုိၾကည္က ဆုိသည္။
“လႊတ္ေတာ္ အမတ္ေတြထဲမွာလည္း ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္းေတြ ရွိေနပါတယ္။ ဒီလို ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္မႈေတြကို ကာကြယ္ေပးတဲ့ ဥပေဒမ်ိဳး သူတုိ႔အေနနဲ႔လည္း လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ႀကိဳးစားေပးသင့္တယ္လုိ႔ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္” ဟု သူက ဆက္ေျပာသည္။
ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ခံရျခင္းသည္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္းမ်ားသာမက တုိင္းရင္းသား ေဒသခံမ်ားလည္း ပါ၀င္ေၾကာင္း၊ အျခားေသာ ရာဇ၀တ္မႈ ဆိုင္ရာ သံသယျဖင့္ ဖမ္းဆီးခံရသူမ်ားလည္း ပါ၀င္ေၾကာင္း၊ အားလံုးေသာ ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္မႈ မွန္ သမွ်ကို လက္မခံႏိုင္ေၾကာင္း ဦးဘုိၾကည္က ဆက္ေျပာသည္။
ညွဥ္းပန္းႏိွပ္စက္မႈ ေလ်ာ့ပါးပေပ်ာက္ေရး ပညာေပးကာလ၊ သတိေပးကာလမ်ား ထားရွိရန္လုိၿပီး စစ္ေၾကာေရး စခန္းမ်ား၊ ရဲ အခ်ဳပ္ခန္းမ်ား၊ အက်ဥ္းေထာင္ႏွင့္ အလုပ္စခန္းမ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္သည့္ ယႏၱရားလည္း လိုအပ္ေၾကာင္း၊ အဆုိပါေစာင့္ၾကည့္ေရး လူထုအေျချပဳ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္မ်ားကိုလည္း အျပဳသေဘာျဖင့္ ေထာက္ျပသည္ဟုသာ အစုိးရႏွင့္ တာ၀န္ရွိသူမ်ားက ႐ႈျမင္လက္ခံသင့္ေၾကာင္း သူက ဆက္ေျပာသည္။
ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္မႈမ်ား ဆန္႔က်င္ေရးဆုိင္ရာ ကုလသမဂၢ၏ သဘာတူညီခ်က္ (Convention against Torture) သည္ ၁၉၈၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၀ ရက္ေန႔က ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံမွ လူ႔အခြင့္အေရးပဋိညာဥ္ပါ အခ်က္မ်ားကို အေျခ ခံၿပီး ႏိုင္ငံ ၂၀ မွ သေဘာတူ၍ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၆ ရက္ေန႔တြင္ စတင္ အသက္၀င္ခဲ့ၿပီး ယခုအခါ ႏို္င္ငံေပါင္း ၁၅၃ ႏိုင္ငံ က သေဘာတူ လက္မွတ္ေရးထုိးထားေၾကာင္း သိရသည္။
No comments:
Post a Comment