Monday, June 24, 2013

မွားတာကို ၀န္ခံရဲပါေစ

ေခတ္ဘုန္းသစ္

က်မတုိ႕ လူမ်ိဳးေတြမွာ မွားတာကုိ မွားေၾကာင္း ရဲရဲ၀ံ၀ံ ၀န္ခံရဲတဲ့သူ နည္းၾကပါတယ္။ တခုခုကုိ မွားယြင္း ဆံုးျဖတ္ လုပ္ကိုင္မိတဲ့အခါ မွားသြားတာပဲလို႕ မွားတာကို မွားေၾကာင္း ၀န္ခံရဲတဲ့သူနည္းသလုိ ကိုယ့္ရဲ႕ အမွားကုိလည္း ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ဖုိ႕ အင္မတန္ အားနည္းၾကပါတယ္။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ အမွားတခုျဖစ္လာၿပီဆုိရင္ျဖင့္ သူမ်ားကုိ အျပစ္ပံုခ် လႊဲခ်တတ္တာ၊ေရွာင္ပုန္း ထြက္ေျပးတတ္တာ၊ ရရွိထားတဲ့ ေနရာ(အာဏာ)ကို အလြဲသံုးစားလုပ္ၿပီးေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေနတတ္ၾကတာ ဒါေတြကုိ က်မတုိ႕ ၀န္းက်င္မွာ ေန႕စဥ္ ျမင္ေတြ႕ ေနၾကရတာပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ အဲဒီလုိ ျဖစ္ၾကရပါလိမ့္လုိ႕ က်မ မၾကာမၾကာ ေတြးမိပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ အမွားကို ဘာေၾကာင့္ ၀န္မခံရဲသလဲ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးၾကည့္မယ္ ဆုိရင္ေတာ့ျဖင့္ က်မတုိ႕ဟာ ဟုိးငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အမွားတခုခုကုိ လုပ္မိကိုင္မိလုိက္ၿပီ ဆုိတာနဲ႕ တၿပိဳင္နက္ အမွားနဲ႕ မလုိက္ေအာင္ကုိ အျပစ္တင္႐ႈတ္ခ်ျခင္း၊ ဆူပူျခင္း ခံၾကရတာ မ်ားလုိ႕ပါပဲ။ ဒါဟာ အမွားကို ေၾကာက္ေစျခင္း တနည္းေျပာရရင္ ကုိယ့္ရဲ႕ အမွားကို ၀န္မခံရဲျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းတရပ္ပါပဲ။

တကယ္ေတာ့ အမွားဆိုတာ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတဲ့အရာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူ႕ေလာကမွာ မမွားတဲ့လူ၊ မမွားဘူးတဲ့အရာ၊ မမွားယြင္းတဲ့ စမ္းသပ္ခ်က္ဆုိတာ ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ေအာင္ျမင္သြားတဲ့ သိပံၸေတြ႕ရွိခ်က္မ်ားဟာ မေအာင္ျမင္ခင္မွာ မွားခဲ့တဲ့ အမွားယြင္းေပါင္းမ်ားစြာကုိ လက္ခံျပင္ဆင္ရင္းကမွတဆင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ၾကရတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်မတုိ႕ဟာ ကံဆုိးလွစြာပဲ အမွားကို ေၾကာက္သြားေအာင္၊ အမွားကို ေရွာင္ေျပးခ်င္ေလာက္ေအာင္အထိ အမွားတခုခုလုပ္မိၿပီဆိုတာနဲ႕ ငယ္ငယ္ကတည္းက အျပစ္တင္ေ၀ဖန္ခံခဲ့ၾကရပါတယ္။ မေတာ္တဆ ပန္းကန္က်ကြဲတာမ်ိဳးကအစ အရုိက္ခံခဲ့ၾကရပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ပန္းကန္က်ကြဲတဲ့အခါမွာ ကေလးတေယာက္ကို မွတ္ေအာင္ဆုိၿပီးေတာ့ ရုိက္ႏွက္ ဆူပူမယ့္အစား သင္ေပးရမွာပါ။ ေၾကြပန္းကန္ဟာ ကြဲတတ္တာမုိ႕ ေၾကြပန္းကန္ကုိ ကိုင္တဲ့အခါမွာ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ေသေသခ်ာခ်ာကိုင္ဖုိ႕ လုိတယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္းကုိ ကေလးကို သင္ေပးရပါမယ္။

အဲဒီလုိပဲ ကေလးတုိ႕ ေလးေၾကာင္းမ်ဥ္းထဲမွာ ၀လံုးေလးေတြကို ၀ိုင္းေအာင္ မေရးတဲ့အခါမွာ ကေလးရဲ႕လက္ကေလးကို ရိုက္မယ့္အစား ခဲဖ်က္ေလးနဲ႕ ဖ်က္ၿပီးေတာ့ မ၀ုိင္း၀ုိင္းေအာင္ ျပန္ေရးခုိင္းရပါမယ္။ ၀လံုးပိန္ရွဳံ႕ရွဳံ႕ေလးဟာ ခဲဖ်က္နဲ႕ ဖ်က္လိုက္ၿပီးေတာ့ ျပန္ေရးတာနဲ႕ ၀ုိင္း၀ိုင္းေလးေတြ ျဖစ္သြားတယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ကေလးကို သိေအာင္သင္ေပးရမွာပါ။

အမွားကေနတဆင့္ အမွားယြင္းကေန သင္ယူရမယ့္အရာမ်ားကို ကေလးတုိ႕ သိသြားေအာင္ လမ္းျပေပးဖုိ႕ လုိသလို၊ အမွားကို ျပင္ဆင္ဖို႕အတြက္ပါ ကေလးကို လုပ္ေပးရပါမယ္။ ဒါဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ အမွားကို ကုိယ္တာ၀န္ယူရမယ္ဆုိတဲ့ အသိေလးကိုပါ ကေလးတုိ႕ရင္ထဲ စြဲသြားေအာင္လုိ႕ သင္ေပးျခင္းပါပဲ။

ဥပမာ နံရံေပၚကုိ ကေလးက ေဘာပင္နဲ႕ေလွ်ာက္ျခစ္ေနတယ္ဆုိပါစို႕။ ကေလးကုိ ဆူပူ ရိုက္ႏွက္မယ့္အစား နံရံေပၚကုိ ေဘာပင္နဲ႕ ေလွ်ာက္မျခစ္ရဘူး ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ကေလးနားလည္ေအာင္လုိ႕ ရွင္းျပရပါမယ္။ ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ အ၀တ္ကို ေရစြတ္ၿပီးေတာ့ ကေလးနဲ႕အတူတူ နံရံကို သုတ္ရပါမယ္။ သူတုိ႕လုပ္ထားတဲ့အလုပ္ကုိ သူတုိ႕ကိုယ္တုိင္ တာ၀န္ယူၿပီးေတာ့ ျပန္လုပ္ေစရပါမယ္။ ဒီလိုလုပ္ခိုင္းျခင္းၿဖင့္ ကေလးတုိ႕ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ေနာက္တခါ နံရံကုိ မျခစ္ရဘူး ဆိုတဲ့ အသိစိတ္ကေလးကို တခါတည္း ၀င္သြားေအာင္လုိ႕ လုပ္ေပးရာေရာက္သလို ကိုယ့္ရဲ႕ အမွားကို ကိုယ္တုိင္ တာ၀န္ယူရမယ္ဆုိတဲ့ အသိစိတ္ေလးကုိပါ သြင္းေပးရာ ေရာက္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ အမွားဆိုတာဟာ လူတုိင္းနဲ႕ မကင္းတဲ့အရာတခုပါ။ ကေလးတုိ႕ ျပဳမူ ေျပာဆို လုပ္ကိုင္ လုိက္တဲ့ အမွားမ်ားကို လူၾကီးမ်ားက ျမင္တုိင္း ေတြ႕တုိင္း ဆူပူေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ သူတုိ႕ရင္ထဲမွာ အမွားကို ေၾကာက္တဲ့စိတ္၀င္သြားနိုင္ပါတယ္။ အမွားကို ေၾကာက္လာတာမုိ႕ မေတာ္တဆ မွားယြင္းမိလာရင္ေတာင္မွ အမွားကေန ေရွာင္ေျပးတတ္လာပါတယ္။ ကိုယ့္အမွားကုိယ္ ၀န္မခံတာ၊ ကိုယ့္ရဲ႕အမွားကို သူမ်ားကုိ ျပစ္တင္လႊဲခ်တာမ်ိဳးေတြ လုပ္လာတတ္ပါတယ္။ ဟန္ေဆာင္တတ္ လိ္မ္ညာတတ္လာၾကပါတယ္။

အမွားကို ေၾကာက္ရြံ႕တဲ့သူဟာ မွားမွာကို စိုးရိမ္တဲ့အတြက္ ဘာကုိမွ ရဲရဲ၀ံ့၀ံံ မလုပ္ခ်င္ မလုပ္တတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္ကိစၥကိုမဆုိ တာ၀န္ယူၿပီးေတာ့ မဆံုးျဖတ္ရဲပါဘူး။ ဒီလုိ တာ၀န္မယူရဲတဲ့ လူေတြ၊ မွားမွာကို ေၾကာက္တဲ့လူေတြ ေျမာက္မ်ားစြာ ေပၚလာတဲ့အတြက္ မလုပ္ မ႐ႈပ္ မျပဳတ္ ဆိုတဲ့ စကား က်မတုိ႕ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ ေပၚလာရတာပါပဲ။ ဒါဟာ အမွန္ေတာ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတခုအတြက္ အင္မတန္မွ အႏၱရာယ္ၾကီးတဲ့ စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ ခ်ိဳ႕ယြင္းမွဳၾကီးပါ။

တကယ္လို႕ မွားလာခဲ့ရင္လည္း ကုိယ့္ရဲ႕ အမွားကို အာဏာနဲ႕ဖံုးလႊမ္းပစ္တာ၊ ပိုက္ဆံနဲ႕ ဖံုးလႊမ္းပစ္တာ၊ ဘာကိုမွ ၀န္မခံဘဲနဲ႕ မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္နဲ႕ အရွက္မဲ့စြာ ေနထုိင္ေနၾကတာ ဒါေတြကိုလည္း က်မတုိ႕ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ အံ့ၾသစရာေကာင္းေအာင္ပဲ ျမင္ေတြ႕ေနၾကရတာပါပဲ။ ဒါေတြဟာလည္း စိတ္ပိုုင္းဆုိင္ရာ ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈရဲ႕ လကၡဏာမ်ားပါပဲ။

ေနာင္မ်ိဳးဆက္မွာ အဲဒီလို စိ္တ္ပိုင္းဆုိင္ရာ ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈၾကီးျဖစ္မလာေစဖို႕အတြက္ က်မတုိ႕ ျပင္ဆင္ၾကဖို႕ လုိပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္မုိ႕ ကေလးတုိ႕ကို ငယ္ငယ္ကတည္းက က်မတို႕ ေလ့က်င့္ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ေပးဖို႕ လုိပါတယ္။ ဘာကိုပဲ ကေလးတုိ႕ မွားလာလာ၊ အမွားတခုကုိ ေတြ႕တိုင္း ေတြ႕တုိင္းမွာပဲ ကေလးကို သင္ၾကားေပးဖုိ႕ အခြင့္ေရးရၿပီဟဲ့ ဆုိၿပီးေတာ့ က်မတုိ႕ ၀မ္းသာၾကရပါမယ္။

က်မအေနနဲ႕ကေတာ့ ကေလးတေယာက္ကုိ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္တယ္ ဆုိတာဟာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတခုကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္တာ၊ နုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ အနာဂါတ္ကုိ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္တာလုိ႕ ယံုၾကည္ပါတယ္။ တုိင္းျပည္တျပည္ ေျပာင္းလဲဖို႕ ဆုိတဲ့ေနရာမွာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတခုထဲမွာ ရွိေနတဲ့လူမ်ားရဲ႕ ေျဖာင့္မတ္မႈ၊ ရုိးသားမႈ၊ တာ၀န္ယူမႈ၊ စည္းကမ္းရွိမႈ ဆုိတာနဲ႕လည္း အမ်ားၾကီး ပတ္သက္ပါ၀င္ေနပါတယ္။ အနာဂတ္လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို ဦးေဆာင္ၾကရမယ့္ ကေလးမ်ားကို မွန္ကန္စြာ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးရမယ့္ကိစၥဟာ သိပ္ကုိမွ အေရးၾကီးလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႕ အမွားကို မေၾကာက္တတ္တဲ့၊ အမွားကေန သင္ခန္းစာယူတတ္တဲ့၊ ကုိယ့္အမွားကိုယ္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံံံ့ ၀န္ခံရဲတဲ့၊ တာ၀န္ယူတတ္တဲ့ လူၾကီးေတြ မ်ားလာေစဖို႕အတြက္ ကေလးတုိ႕ကုိ ငယ္စဥ္ကတည္းက ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ေပးဖို႕လုိတာမုိ႕ မိဘ ေဆြမ်ိဳးမ်ား ဆရာမ်ား အေနနဲ႕ ကေလးတုိ႕ကုိ အမွားမေၾကာက္ေအာင္ သင္ၾကားေပးပါလို႕ တုိက္တြန္းလုိက္ရပါေစ။

No comments:

Post a Comment