ယင္းေတာေျမကိုအစိုးရမွႏွစ္ရွည္ပင္စိုက္ပ်ိဳးေျမအျဖစ္ကုမၸဏီမ်ားႏွင့္ပုဂၢလိမ်ားအားလုပ္ပိုင္ခြင့္ခ်မွတ္ေပးထားသ ျဖင့္ေတာႏွင့္ဆက္စပ္ေက်းရြာမ်ားမွာထင္းအတြက္ခုတ္ခြင့္မရၾကေတာ့ပဲေျမလုပ္ပိုင္ခြင့္ရထားသူထံမွသစ္ပင္မ်ားကိုထင္းအတြက္ ဝယ္ယူသုံး စြဲေနရသည္။
ဒီေတာကသစ္ပင္ေတြေရွးကတည္းက ရြာသားေတြထင္းအတြက္ ခုတ္ခြင့္ရလာေတာ့ထင္းအတြက္ အခက္အခဲ မရွိခဲ့ဘူး၊ အခုေတာ့ ေျမေရာေျမေပၚရွိအပင္ေတြပါ ပုဂၢလိကပိုင္ ေပးလိုက္ေတာ့ ရြာကလူေတြ ထင္းခုတ္ခြင့္မရွိ ေတာ့ဘူး၊သူတို႔ဆီက ထင္းဝယ္သုံးေနရတယ္ဟုက်ိဳကၼေရာၿမိဳ႕နယ္ ကဒုံစစ္ရြာသားတဦးကေျပာသည္။
ႏွစ္ရွည္ပင္စိုက္ပ်ိဳးေျမအျဖစ္ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ေပးလိုက္သည့္ေတာေျမႏွင့္ဆက္စပ္ရြာမ်ားမွာမယ္ဂရိုရြာ၊ေကာ့ဒြန္းရြာ၊ ေကာ့ပေနာရြာ၊ကဒုံစစ္ရြာ၊ကြမ္းငန္းရြာမ်ား ႏွင့္အနီးဝန္က်င္ရြာမ်ားအပါအဝင္ ရြာေပါင္း (၁၅)ရြာခန႔္ရွိ၍၄င္းေတာ ကို အမွီျပဳၿပီး ထင္းအတြက္သုံးစြဲခြင့္ရလာသည့္ေတာဟု ကဒုံစစ္ရြာသား ကေျပာသည္။
ယင္းေတာသည္ အထူးသျဖင့္ အင္ပင္အမ်ားဆုံးသဘာဝအေလၽွာက္ေပါက္ေရာက္ေနၿပီ ေတာႏွင့္ဆက္စပ္ရြာ မ်ားမွာ မီေသြးဖုတ္လုပ္ငန္း၊သစ္ေရး၊ထင္းေရးအတြက္ မပူပင္ရသည့္အျပင္ အမိုးအကာအတြက္ အင္ဖက္လည္း ထြက္သည့္ေတာျဖစ္၍ သုံးရန္ႏွင့္ အေရာင္းဝယ္အလုပ္လည္းျဖစ္ေနသည္ဟု ေဒသခံမ်ားကေျပာသည္။
ယခုအခါ၄င္းေတာေျမကိုရာဘာပင္စိုက္ရန္ရြာခံအခ်ိဳ႕ႏွင့္ မုဒုံၿမိဳ႕နယ္၊သံျဖဴဇရပ္ၿမိဳ႕နယ္ကရာဘာစိုက္သမားအမ်ား စုကလုပ္ကိုင္ခြင့္ ရရွိၾကသည္ဟု သိရသည္။
သူတို႔ပိုင္ထားတဲ့ ေျမေပၚက အပင္ႀကီးအပင္ငယ္အားလုံးကိုထင္းအတြက္ဝယ္သူကိုယ္တိုင္ကခုတ္ရင္ႏြားလွည္း တစီးတိုက္အတြက္ က်ပ္ တစ္ေသာင္းနဲ႔ဝယ္ယူနိုင္တယ္၊ ခုတ္လွဲၿပီးအပင္မ်ားကိုဝယ္ရင္ႏြားလွည္းတစီးတိုက္ကို က်ပ္တစ္ေသာင္းသုံးေထာင္ေပးဝယ္ယူရတယ္ဟုထင္းဝယ္သူ မယ္ဂရိုရြာသား တဦးက ေျပာ သည္။
အပင္ႀကီးမ်ားအထူးသျဖင့္အင္ပင္ကို ေျမပိုင္သူက ခုတ္ယူထားၿပီး ကိုင္းဖ်ားကိုင္းနားႏွင့္ အပင္ငယ္မ်ားကိုသာ ထင္းအ ျဖစ္ေရာင္းခ်ၾကသည္ဟုထင္းဝယ္သူေတြကေျပာသည္။
သစ္ေတာေျမအတြင္းမွာရာဘာစိုက္ရန္လုပ္ခြင့္ရရွိထားသူမ်ားမွာသစ္ပင္မ်ားကိုထင္းအျဖစ္ခုတ္ေရာင္းထားၿပီး ျဖစ္၍ေျမကြက္ေဖၚရန္အတြက္ေတာခုတ္ေတာရွင္းရန္မလိုပဲ ယင္းအလုပ္တြက္စရိတ္သက္သာသည့္အျပင္ ထင္း အတြက္လည္းေရာင္းရ၍ အပိုဝင္ေငြပါထပ္ရသည္ဟု သိရသည္။
ရာဘာပင္စိုက္ရန္ေျမကြက္ေဖၚအပင္မ်ားကိုရွင္းလင္းေနသည့္အခ်ိန္ျဖစ္၍လည္း ေလာေလာဆယ္မွာထင္း အ တြက္ေျပလည္ေနေသးေသာ္လည္း အပင္စိုက္ၿပီးသည့္အခါ ထင္းအတြက္ အခက္ခဲႏွင့္ၾကဳံေတြ႕ရမည့္ အေရးကို စိုးရိမ္ရသည္ဟု က်ိဳကၼေရာၿမိဳ႕နယ္ေကာ့ပေနာရြာမွအၿငိမ္းစားေက်ာင္း ဆရာ တဦးက ေျပာသည္။
ႏြားလွည္းမရွိသူမ်ားအေနျဖင့္ထင္းတိုက္သမားထံမွ ႏြားလွည္း တစီးတိုက္ကို က်ပ္ေငြတစ္ေသာင္းခြဲႏွင့္ ေလာ ေလာဆယ္တြင္ဝယ္သုံးေနရသလိုမရွိဆင္းရဲသားမ်ားအေနျဖင့္ ရြာအနားကေတာစပ္၊ေခ်ာင္းစပ္ရွိ အပင္ငယ္၊ ျခဳံပုတ္ ငယ္မ်ားကို လိုက္ခုက္ၿပီး ထင္းအတြက္သုံးေနရသည္ဟု ဆက္ေျပာသည္။
ျမန္မာနိုင္ငံေတာရပ္ေန ျပည္သူမ်ားသည္ ခ်က္ျပဳတ္ရာမွာလိုအပ္သည့္စြမ္းအင္ကို ထင္းႏွင့္မီးေသြးကို အဓိက ေလာင္စာ အျဖစ္သုံးေနရဆဲျဖစ္သည္။ ထင္းႏွင့္မီးေသြးသည္ သစ္ေတာထြက္သစ္ သယံဇာတပစၥည္းျဖစ္သည္။ထင္းအ စား ထိုးေလာင္စာအတြက္လၽွပ္စစ္ႏွင့္ ဓါတ္ေငြ႕ကိုလုံေလာက္စြာမသုံးနိုင္ေသးသ၍ သစ္ေတာထြက္ ပစၥည္းမ်ားကို စြမ္းအင္ေလာင္စာအျဖစ္ဆက္သုံးေနရဦးမည္သာျဖစ္သည္။ျမန္မာနိုင္ငံတြင္သစ္ေတာထြက္အပင္မ်ားကိုထင္း အျဖစ္အသုံးျပဳေနရ၍သစ္ေတာျပဳန္းတီးမွု၏၄၅ရာခိုင္ႏွုန္းခန႔္ရွိေနသည္ဟုျမန္မာ့သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ေလ့လာသူမ်ားက ခန႔္မွန္းထားသည္။
No comments:
Post a Comment