ဘ၀ရွင္မင္းတရားႀကီး အႏၱရာယ္

ညီေစာလြင္

ဒီေခါင္းစဥ္ကို ႏုိင္ငံေရးသိပံၸပညာရွင္ ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ အဲဖရက္ စတီဗင္နဲ႔ ဂ်ဴအန္ လူ၀စ္တုိ႔ရဲ႔ စာတမ္း ေခါင္းစဥ္ကေန ပြားယူထားတာပါ။ ပထမတေယာက္ကေတာ့ ကိုလံဗီယာ တကၠသိုလ္က ပါေမာကၡျဖစ္ျပီး ဒုတိယတေယာက္က ေယးလ္တကၠသိုလ္ ပါေမာကၡပါ။

လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္က သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ပူးတြဲေရးခဲ့တဲ့ စာအုပ္ ဒီမုိကရက္တုိက္ေဇးရွင္း ျပသနာမ်ား (Problems of Democratic Transition and Consolidation: Southern Europe, South America, and Post-Communist Europe) စာအုပ္က ထင္ရွားပါတယ္။ ဥေရာပေတာင္ပိုင္း၊ ေတာင္အေမရိ္ကနဲ႔ ဥေရာပ ကြန္ျမဴနစ္ႏုိင္ငံေဟာင္းေတြရဲ႔ ဒီမုိကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ျဖစ္စဥ္ေတြအေပၚ ခ်ဥ္းကပ္တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ အာရပ္ေႏြဦး မတုိင္ခင္အထိ ထပ္ျဖည့္စရာ မလိုအပ္ေသးတဲ့ သီအုိရီလို႔ ဆုိႏုိုင္ပါလိမ့္မယ္။

ဒါေပမယ့္ လက္ရွိ အာရပ္ေႏြဦးရဲ့ ထူးျခား ျဖစ္စဥ္ေတြအေပၚ အေျခခံျပီး သူတုိ႔ မူရင္း သီအုိရီအေပၚမွာ ထပ္ျဖည့္စြက္စရာေပၚလာလု႔ိ ေနာက္ထပ္ စာတမ္းငယ္တစ္ေစာင္ကို ေရးပါတယ္။ အခု စာစုမွာ ပညာရွင္ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ အာေဘာ္ေတြကို မိတ္ဆက္ရင္း ျမန္မာ့ေႏြဦးအေပၚ တင္ၾကည့္ခ်င္တဲ့ သေဘာပါပဲ။

အေမရိကန္ သမၼတ ဘားရတ္အုိဘားမားဆီကေန သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ ငွားသံုးထားတဲ့ စကားတခြန္းကို သိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ဦးသိန္းစိန္နဲ႔ အုိဘားမားတို႔ ရန္ကုန္မွာ ခဏေတြ႔တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဦးသိန္းစိန္ရဲ့ တခြန္းတည္းေသာ အဂၤလိပ္စကားက Move Forward ဆုိတဲ့စကားပါ။ အနာဂတ္ကို မ်က္ႏွာမူျပီး “ေရွ႕သို႔ခ်ီတက္” ေနပါတယ္ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္လို႔ ေကာက္ယူနုိင္ပါလိမ့္မယ္။

ဒီမွာ ေမးစရာ ေမးခြန္းက ဘယ္ကေန လာလို႔ ဘယ္ကို ခ်ီတက္မွာလဲ ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းပါပဲ။ ဒီမုိကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္ေရးမွာ ဘယ္ကလာသလဲဆုိတဲ့ ေမးခြန္းက အေျခခံ က်ပါတယ္၊ ဒီအေျခခံ (ေရခံေျမခံ) အေပၚ မူတည္ျပီး တႏုိင္ငံနဲ႔ တႏုိင္ငံ အေတြ႔အၾကံဳေတြကလည္း ျခားနားပါတယ္။

သီအုိရီသေဘာအရ ဒီမုိကေရစီမဟုတ္တဲ့ အစိုးရ ၅ မ်ဳိး ရွိပါတယ္။

(၁) တစိတ္တပိုင္း အာဏာပိုင္စနစ္ (authoritarianism)
(၂) အၾကြင္းမဲ့ အာဏာရွင္စနစ္ (totalitarianism)
(၃) အၾကြင္းမဲ့ အာဏာရွင္စနစ္ အလြန္ (post-totalitarianism)
(၄) ဘ၀ရွင္မင္းတရား စနစ္ (sultanism)
(၅) ဒီမုိကေရစီတပုိင္း အာဏာရွင္စနစ္ (authoritarian democratic hybrid)။

အထက္က ငါးမ်ဳိးအျပင္၊ အေရာအစပ္၊ အေလွ်ာ့အတင္းနဲ႔ မူကြဲေတြလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ စာရွည္မွာစိုးလို႔ အေသးစိတ္အထိ မသြားေတာ့ပါဘူး။ ဥပမာ အခု လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္ေနတဲ့ အီဂ်စ္၊ လစ္ဗ်ား၊ တူနီးရွား၊ ဆီးရီးယား တုိ႔မွာ ရွိခဲ့တဲ့၊ ရွိေနတဲ့ ဒီမုိကေရစီမက်တ့ဲ အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္ေတြကို ၾကည့္ရင္ နံပါတ္ (၄) နဲ႔ (၅) လကၡဏာေတြ ရွိေနတယ္လို႔ ပညာရွင္ႏွစ္ဦးက သတ္မွတ္ပါတယ္၊ ျမန္မာျပည္ရဲ႔ အေျခအေနကို ၾကည့္ရင္လည္း ဒီသေဘာမ်ဳိးပဲ ေတြ႔ရပါတယ္။

သတင္းေကာင္းကေတာ့ ဒီမုိကေရစီတပုိင္း အာဏာရွင္စနစ္ (authoritarian democratic hybrid) ပံုစံဟာ ဒီမုိကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးအတြက္ လမ္းေၾကာင္း ေျဖာင့္ျဖဴးႏုိင္တဲ့ပံုစံ ဆုိတာပါပဲ။ “Four-Player Game” လို႔ ေခၚတဲ့ အာဏာရွင္အစုိးရအဖြဲ႔ထဲက သေဘာထား ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသူေတြနဲ႔ အတုိက္အခံက သေဘာထား ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသူေတြ ေပါင္းမိ၊ ႏွစ္ဘက္စလံုးက သေဘာထားတင္းမာသူေတြကို ေဘးဖယ္ျပီး ဒီမုိကေရစီ အသြင္ ကူးေျပာင္းေရးကို ဖန္တီးတဲ့ ပံုစံမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အာရပ္ႏိုင္ငံေတြမွာ အေျပာင္းအလဲက “Four-Player Game” ပံုစံနဲ႔ မျဖစ္ခဲ့ဘဲ အာဏာရွင္ ျဖဳတ္ခ်ေရးအထိ ခရီးၾကမ္းကို ျဖတ္သန္းေနရပါတယ္၊ ဒါက သတင္းဆုိးျဖစ္သလို ျမန္မာျပည္ ဒီမုိကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးအတြက္ စိုးရိမ္စရာ ကိစၥလည္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ အခုလို ဒီမုိကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းဖုိ႔ ခက္ခဲေနရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းက ဘ၀ရွင္မင္းတရားစနစ္ (sultanism) ေၾကာင့္လို႕ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

Max Weber ရဲ့ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိခ်က္အရ Sultanism ဆိုတာ အေဖ့အရိုက္အရာကို သားက ဆက္ခံတဲ့ စနစ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို လက္၀ါးၾကီးအုပ္ခ်ယ္လွယ္ျပီး စစ္တပ္ကလည္း အရွင္သခင္ရဲ့ တစ္လက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႔ ျဖစ္ေနတာကို ဆိုလိုပါတယ္။ တႏိုင္ငံလံုးမွာ အာဏာရွင္က သူ႔လက္ သူ႔ေျခ၊ တႏုိင္ငံလံုးကို သူပိုင္ပစၥည္းလို သေဘာထားတာမ်ဳိးပါ။

ဒါေၾကာင့္ Sultanism အမာျဖစ္ေနရင္ “Four-Player Game” မရွိပါဘူး။ အုပ္စိုးတဲ့ စနစ္ထဲက သေဘာထား ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတယ္လို႔ သံသယရွိသူေတြကို အျပတ္ ေခ်မႈန္းဖို႔ပဲ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အတုိက္အခံဘက္ကလည္း သူေသကိုယ္ေသ အျပတ္ခ်ေရးကလြဲလို႔ တျခားနည္းလမ္း မရွိပါဘူး။ အတုိက္အခံကို မလႈပ္ႏုိင္ေအာင္ ဖိထားေရးဟာ ဒီစနစ္ကို တည္ျမဲေစဖု႔ိ အဓိက ေသာ့ခ်က္ျဖစ္သလို၊ အတုိက္အခံေတြဘက္ကလည္း အသြင္ကူးေျပာင္းေရးအတြက္ အၾကမ္းဖက္ နည္းလမ္းကလြဲလို႔ တျခား ေရြးစရာ မရွိတဲ့ ပံုစံမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစနစ္ေအာက္မွာ အာဏာရွင္ရဲ့ အဓိက ဖိႏွိပ္ေရး လက္နက္ဟာ စစ္တပ္ပါပဲ၊ စစ္တပ္ဟာ အရွင္သခင္ကို သက္ေပးကာကြယ္တဲ့ တလက္ကိုင္ အဖြဲ႔ျဖစ္ပါတယ္။

အထက္က ပံုစံထက္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့ စနစ္ကေတာ့ သက္ဦးဆံပိုင္စနစ္ဆုိေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ေသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း၊ ဘာသာေရး အုပ္စုေတြကို အတုိင္းအတာတခုအထိ လြတ္လပ္ခြင့္ေပးထားတဲ့ အေနအထားမ်ဳိးပါ။ ဒီစနစ္ေအာက္မွာလည္း “Four-Player Game” နဲ႔ ေခ်ာေမြ႔တဲ့ ဒီမုိကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ျဖစ္စဥ္မ်ဳိးကို ျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ ျမင္ရခဲပါတယ္။ ဖိလစ္ပိုင္မွာ ျဖစ္သြားတဲ့ ဖာဒီနန္ မားကို႔စ္ အစုိးရ ျပဳတ္က်သြားတဲ့ (၁၉၈၆) အေျခအေနက ျဖစ္ေတာင့္ ျဖစ္ခဲ ပံုစံပါပဲ။ ဖိလစ္ပိုင္အေျခအေနမွာ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုဘက္က ဖိအားေပးလာတဲ့အခါ စစ္တပ္ကလည္း မားကို႔စ္ကို စြန္႔စားျပီး အကာအကြယ္မေပးခဲ့တဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးပါ။ ၂၀၁၁ အီဂ်စ္မွာ ေတြ႔ရတဲ့ ပံုစံနဲ႔ ဆင္တူပါတယ္။

မူဘာရတ္လက္ေအာက္က အီဂ်စ္၊ ကဒါဖီ လက္ေအာက္က လစ္ဗ်ား၊ ဘန္အာလီ လက္ေအာက္က တူနီးရွား၊ အာဆတ္ လက္ေအာက္က ဆီရီးယားတို႔မွာ Sultanism စနစ္ေတြကို ဒီဂရီအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေတြ႔ရပါတယ္။

ကဒါဖီရဲ႔ လစ္ဗ်ားက Sultanism စနစ္ရဲ႔ အပီျပင္ဆံုး ပံုစံပါပဲ။ သူ႔ကို ျဖဳတ္ခ်ဖို႔အတြက္ အတိုက္အခံဘက္က သူပုန္ထခဲ့ရသလုိ၊ ကုလသမဂၢ ဦးေဆာင္တဲ့ ေနတုိးတပ္ကလည္း စစ္ကူေပးမွ ျပဳတ္က်သြားပါတယ္။ ကဒါဖီ အလြန္ လစ္ဗ်ားမွာ လက္နက္ကိုင္ စစ္ေသြးၾကြအဖြဲ႔ေတြ အနည္းဆံုး ၆၀ ေလာက္ ရွိပါတယ္။ ကိုယ့္နယ္မွာ ကိုယ္ထင္သလို ပါ၀ါျပေနၾကတယ္။ ဗဟိုအစိုးရက အစိုးရတရပ္အေနနဲ႔ တုိင္းျပည္မွာ အာဏာသက္ေရာက္ႏုိင္စြမ္း မရွိပါဘူး။ No State = No Democracy လို႔ ဆုိတဲ့ အတုိင္း လစ္ဗ်ား ဒီမုိကေရစီက အလွမ္းေ၀း ပါေသးတယ္။

အာဆတ္လက္ေအာက္မွာလည္း ဆီရီးယားက ကဒါဖီေလာက္ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္မဟုတ္ေပမယ့္ Sultanism ပံုစံမ်ဳိးပါပဲ။ တုိင္းျပည္ထဲမွာ စီးပြားေရးအရ အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိ လြတ္လပ္ခြင့္ေပးထားတာပဲ ေလွ်ာ့ရဲပါတယ္။ အာဆတ္က သူ႔အေဖဆီက တုိ္င္းျပည္အာဏာကို ဆက္ခံျပီး စစ္တပ္ထဲက ေခါင္းေဆာင္မွန္သမွ် အာဆတ္ရဲ့ လူယံုေတြခ်ည္းပါပဲ။ သူနဲ႔ အႏြယ္တူတဲ့ အာလ၀ုိက္ ဘာသာေရး ကိုးကြယ္သူေတြကိုပဲ စစ္တပ္ထဲမွာ ေနရာေပးထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အာဆတ္ရဲ့အက်ဳိးစီးပြားက စစ္တပ္ရဲ႔ အက်ဳိးစီးပြားလည္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ အာဆတ္ျပဳတ္ရင္ စစ္တပ္ကလည္း ဒုကၡေရာက္မယ္ဆုိတာကို စစ္တပ္က ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆီရီးယားမွာ ျပည္တြင္းစစ္ၾကီးက်ယ္ျပန္႔ေနတုန္း၊ ဒီမုိကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးနဲ႔ အလွမ္းေ၀း ေနတုန္းပါပဲ။

မူဘာရတ္လက္ေအာက္က အီဂ်စ္မွာလည္း ခရိုနီ အရင္းရွင္ဝါဒကို က်င့္သံုးသလို အသက္ ၉၀ တန္း ေရာက္ေနတဲ့ မူဘာရတ္ လြန္တဲ့အခါ သူ႔သား ဂမ္ေမး မူဘာရတ္ကို အာဏာလႊဲေပးဖို႔ လ်ာထားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ထူးျခားခ်က္က လစ္ဗ်ားနဲ႔ ဆီရီးယား စစ္တပ္ေတြနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ရင္ အီဂ်စ္စစ္တပ္ဟာ ေအာ္တိုႏိုမီနဲ႔ အင္စတီက်ဴးရွင္း ပံုစံနဲ႔ ရပ္တည္ႏုိင္တယ္။ နုိင္ငံထဲက ႏုိင္ငံငယ္ေလးလို လည္ပတ္ေနတယ္လို႔ေတာင္ ဆုိၾကပါတယ္။ စီးပြားေရးက႑ အေတာ္မ်ားမ်ားကို စစ္တပ္က လက္၀ါးၾကီး အုပ္ထားပါတယ္။

ဒီၾကားထဲမွာ မူဘာရတ္ရဲ႔သား ဂမ္ေမးက စစ္တပ္ အက်ဳိးစီးပြားေရးေတြကို ဆန္႔က်င္ျပီး စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ေဖာ္ေဆာင္ဖို႔ ေျခလွမ္းျပင္တဲ့အခါ စစ္တပ္နဲ႔ ရန္ေစာင္လာတယ္။ လူထုအံုၾကြမႈေတြ ေပၚေပါက္လာတဲ့အခါ စစ္တပ္က ျပည္သူေတြဘက္ကေန ၀င္ရပ္ျပီး နာမည္ေကာင္း၀င္ယူတယ္။ မူဘာရတ္ကို အကာအကြယ္မေပးေတာ့ဘူး။ မူဘာရတ္ ျပဳတ္က်သြားတယ္၊ ေရြးေကာက္ပြဲ နည္းလမ္းနဲ႔ အာဏာရလာတဲ့ ေမာ္စီ တက္လာတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ လစ္ဘရယ္ေတြနဲ႔ အစၥလမၼစ္ ၀ါဒီေတြၾကားမွာ သေဘာကြဲရာကေန စစ္တပ္က ေနာက္ထပ္ တၾကိမ္ အာဏာသိမ္းျပန္ပါတယ္။

ဒီမုိကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးမွာ ေတြ႔ရေလ့ရွိတဲ့ အႏၱရာယ္ ႏွစ္ရပ္ရွိပါတယ္။ လူမ်ဳိးေရး ဘာသာေရး ပဋိပကၡနဲ႔ စီးပြားေရး ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ဖို႕ လူေတြရဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ျမင့္မားလြန္းေနတဲ့ ကိစၥလို႔ ဆုိပါတယ္။ အီဂ်စ္မွာ ျဖစ္သြားတဲ့ ကိစၥဟာ ဒီျပသနာ ႏွစ္ရပ္စလံုးနဲ႔ ဆုိင္ပါတယ္။

စီးပြားေရး ဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္ေရးဆုိတာကလည္း စစ္တပ္ အက်ဳိးစီးပြားေတြကို ဘယ္အတုိင္းအတာအထိ အထိခိုက္ခံျပီး ေျပာင္းလဲမလဲဆုိတဲ့အေပၚမွာ မူတည္ေန ပါတယ္၊ အာရပ္ႏိုင္ငံေတြထဲမွာ Sultanism စနစ္ အေပ်ာ့ေပ်ာင္းဆံုး ႏုိင္ငံက တူနီးရွားလို႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ဘန္အာလီ မိသားစုက တူနီးရွားရဲ႔ စီးပြားေရးကို သူတို႔ အပိုင္လို ထင္တုိင္းက်ဲတဲ့ ကိစၥက လြဲလို႔ တူနီးရွား စစ္တပ္ဟာ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္စစ္တပ္အျဖစ္ ရပ္တည္ပါတယ္။ အင္အားကလည္း ၄ ေသာင္း မျပည့္ပါဘူး။ အစိုးရရဲ့ အဓိက လက္ကိုင္တုတ္က ရဲတပ္ဖြဲ႔ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုး လူထု အံုၾကြမႈေတြ ေပၚေပါက္လာတဲ့အခါ ရဲတပ္ဖြဲ႔က အၾကမ္းဖက္တာမ်ဳိး မက်ဴးလြန္ေအာင္ စစ္တပ္က ဟန္႔တားႏုိင္ခဲ့ပါတယ္၊ အာဏာရွင္ကို စစ္တပ္က အကာအကြယ္မေပးဘဲ တုိင္းျပည္ကေန ထြက္ေျပးဖို႔ပဲ အခြင့္အေရး ေပးခဲ့ပါတယ္။ အီဂ်စ္မွာလို စစ္တပ္အေနနဲ႔ အခြင့္ထူးခံ အေနအထားမရွိတဲ့အတြက္ ဒီမုိကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကို စစ္တပ္က ေထာက္ခံသြားမယ့္ သေဘာရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တူနီးရွားရဲ့ ဒီမုိကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ခရီးက တျခား ႏိုင္ငံေတြထက္ အေျခအေန ေကာင္းတယ္လို႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။

အထက္က ဥပမာေတြကို ၾကည့္ရင္ ျမန္မာျပည္နဲ႔ တနည္းမဟုတ္ တနည္းနဲ႔ ဆင္တူေနတာကို ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ရဲ႔ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးဟာလည္း ဒီႏုိင္ငံေတြနည္းတူ ခက္ခဲမယ္လို႔ သေဘာေပါက္ႏုိင္ပါတယ္။

အစက ေမးခြန္းကို ျပန္ေကာက္ရရင္ ျမန္မာျပည္ ဒီမုိကရက္တုိက္ေဇးရွင္းက ဘယ္ကေန လာျပီး ဘယ္ကို သြားမွာလဲ။ ျမန္မာျပည္္ ဒီမုိကေရစီတည္ေဆာက္ေရး လမ္းေၾကာင္း ေျဖာင့္ျဖဴးမယ္၊ မေျဖာင့္ျဖဴးဘူး၊ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ပဋိညာဥ္အရ အေျပာင္းအလဲ (peaceful “pacted” transition) ျဖစ္မျဖစ္၊ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ အကဲျဖတ္ႏုိင္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ Sultanism စနစ္ အသက္၀င္ေနသလား၊ တည့္တည့္ေျပာရရင္ ဘ၀ရွင္ မင္းတရားၾကီး ေနာက္ကြယ္မွာ ရွိေနေသးသလား။ စစ္တပ္က ေခတ္အဆက္ဆက္ ရခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔စီးပြားေရး အခြင့္ထူးခံတာေတြကို ဆက္ျပီး ကာကြယ္ေနသလား။ ဘ၀ရွင္မင္းတရားၾကီး (Sultan) နဲ႔ အေပါင္းအပါေတြရဲ့ အက်ဳိးစီးပြားကိုပဲ အေသအလဲ အကြယ္ေပးေနတာလား ဆုိတဲ့ေမးခြန္းေတြပါပဲ။

Move Forward လို႔ ေျပာေနေပမယ့္ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရအဖြဲ႔ဟာ အရင္စစ္အစိုးရအဖြဲ႔ထဲက ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ဖြဲ႔ထားတဲ့အဖြဲ႔ြ ျဖစ္ေနလို႔ ဒီေမးခြန္းက ပိုျပီး အေရးၾကီးပါတယ္။ ဘဝရွင္မင္းတရားၾကီး အနားယူသြားျပီ၊ စာဖတ္ေနျပီလို႕ ဆိုေပမယ့္ သူ ခ်န္သြားခဲ့တဲ့ စနစ္နဲ႕ ယႏၲရားေတြက ျမန္မာျပည္ ေရွ႕ခရီးအတြက္ အႏၲရာယ္ရွိေနဆဲပဲလို႕ က်ေနာ္ ထင္ျမင္ေနမိပါတယ္။

(ညီေစာလြင္သည္ ျမန္မာ့အေရးႏွင့္ ကမာၻ႔ေရးရာ သုံးသပ္ခ်က္မ်ားကို ေရးသားေနသူ ျဖစ္သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ခ်င္းမိုင္ျမိဳ႕တြင္ လတ္တေလာ ေနထိုင္သူျဖစ္သည္။)