အေမ့ခံ ပင္လံုေျမ

နန္းသီရိလြင္

ေရႊေရာင္ ၀င္းပေနတဲ့ ေရႊတိဂံု ပံုစံတူ ေစတီေတာ္ရဲ႕ အေနာက္ဘက္မွာ ႏိုင္ငံသား အားလံုးနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ အထိန္းအမွတ္ ထံုးျဖဴသုတ္ ေက်ာက္တိုင္ တခု ရွိေနတယ္ဆိုတာ ဒီေဒသက မဟုတ္ရင္ သိႏိုင္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ေစတီရဲ႕ အေနာက္ျခမ္း ကြင္းျပင္ထဲမွာေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ သမိုင္း တစိတ္တေဒသလည္း ျဖစ္၊ တိုင္းရင္းသား ေပါင္းစံုတို႔ရဲ႕ အသဲႏွလံုးလည္း ျဖစ္တဲ့ ပင္လံု ေက်ာက္တိုင္ဟာ ခိုင္မတ္ တည္ၾကည္စြာ ရပ္တည္လို႔ ေနပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ကာလ ေဖေဖာ္၀ါရီ တရက္က ဒီေနရာမွာ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံု စုေ၀းခဲ့ၾကပါတယ္။ စုေ၀းတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ လြတ္လပ္ေရးကို ေတာင္တန္း ျပည္မ တေပါင္းတစည္းထဲ ယူႏိုင္ၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ျပည္မ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔၊ ကခ်င္ ဒူး၀ါးမ်ား၊ ခ်င္းတိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ ရွမ္းေစာ္ဘြားမ်ားဟာ ဒီေနရာမွာ သံုးရက္တိုင္ ညိႇႏႈိင္းေဆြးေႏြးခဲ့ၾကၿပီးေတာ့ ၁၉၄၇ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ ရက္ေန႔ မနက္ ၁၀ နာရီအခ်ိန္မွာေတာ့ သမိုင္းတြင္ ခဲ့တဲ့ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကို ခ်ဳပ္ဆိုႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔တကြ သက္ဆိုင္ရာ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြက လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီးတဲ့ေနာက္ အခု ပင္လံုေက်ာက္တုိင္ တည္ေနတဲ့ ေနရာမွာ ၁၂ ေပရွိတဲ့ သေျပတိုင္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ စိုက္ထူခဲ့ပါတယ္။

၁၉၅၁ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ပင္လံုၿမိဳ႕စား ဦးစံျမက သေျပတိုင္ ေနရာမွာ အထိန္းအမွတ္ ေက်ာက္တိုင္ကို ေဆာက္လုပ္ခဲ့ၿပီးေတာ့ ေတာင္တန္း – ျပည္မ ပူးေပါင္းေရး စာခ်ဳပ္ ဆိုတဲ့ ကမၸည္း စာသား ေရးထိုးေစခဲ့တယ္။ ေက်ာက္တိုင္ကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် တည္ေဆာက္ခဲ့သူကေတာ့ ပန္းရံဆရာ ဦးေထြးျဖစ္ၿပီး ကမၻာေက်ာက္နဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။

တုိင္းရင္းသားမ်ားရဲ႕ ပင္လံုေက်ာက္တုိင္ဟာ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း ဦးခင္ညြန္႔ ကိုယ္တိုင္ ပႏၷက္ခ်ခဲ့တဲ့ ေရႊတိဂံုပံုတူ ေစတီေတာ္ရဲ႕ အေနာက္မွာ လူမသိ သူမသိ တည္ရွိေနပါတယ္။ ေက်ာက္တုိင္ေဘးက ေညာင္ပင္ေအာက္မွာ ကြပ္ပ်စ္၀ိုင္း တခု ရွိေနၿပီးေတာ့ အနီး၀န္းက်င္မွာေတာ့ ပလတ္စတစ္နဲ႔ အေအးဘူးခြံလို အမႈိက္ေတြ စိတ္အေႏွာင့္ အယွက္ ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ ပြေနပါတယ္။ ေလသင့္တဲ့အခါ စူးရွတဲ့ အနံ႔အသက္ေတြ ပ်ံ႕လာတတ္ၿပီး ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွာလည္း ျမက္နဲ႔ ၿခံဳႏြယ္ေတြ ရႈပ္ေထြးေနပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ တခ်ိန္က ႏိုင္ငံ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတယ္၊ ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ မယံုႏုိင္စရာပါပဲ။

ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ ရရွိခဲ့ၾကတဲ့ သေဘာတူညီခ်က္၊ ပင္လံု စာခ်ဳပ္ကို ေမ့ေလ်ာ့ထားၾကသလို၊ ပင္လံုေက်ာက္တိုင္နဲ႔ အထိန္းအမွတ္ ေနရာကိုလည္း ဥပကၡာျပဳ ေမ့ေလ်ာ့ ထားၾကတာပါ။

“မွတ္မွတ္ရရ ဒီေနရာမွာ ၈၈ အေရးအခင္း ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဘာအခမ္းအနားမွ မလုပ္ေတာ့ဘူး။ ၂၀၀၂ ေလာက္မွာ ဒီေက်ာက္တုိင္ ေရွ႕က ေျမေနရာမွာ ဘုရားစတည္တယ္။ ၂၀၀၆ မွာ အဲဒီတုန္းက ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး စိုး၀င္းကိုယ္တိုင္ ထီးေတာ္ တင္လွဴခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါက လြဲလို႔ ဒီေနရာကို အေရးတယူ လာၾကည့္တာမ်ိဳး ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ဘူး” လို႔ ပင္လံုၿမိဳ႕ ရပ္မိရပ္ဖ တစ္ဦး ျဖစ္တဲ့ ဦးစိုင္းလံုက ဆိုပါတယ္။

ရွမ္းျပည္နယ္ရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ ေတာင္ႀကီးကေန ၅၇ မိုင္သာ ကြာေ၀းတဲ့ ျပည္ေထာင္စု နယ္ေျမ ပင္လံုဟာ အညိဳေရာင္ နယ္ေျမ အျဖစ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တည္ရွိခဲ့ရပါတယ္။ ရွမ္းျပည္ တပ္မေတာ္ ေတာင္ပိုင္း (SSA – N) နဲ႔ ပအို႔၀္အမ်ိဳးသား တပ္မေတာ္ (PNA) တို႔ဟာ ပင္လံုနယ္ကို ခြဲေ၀ရယူထားခဲ့ၾကပါတယ္။

“ပအို႔၀္နယ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ရြာေတြ (ရွမ္းရြာအပါအ၀င္) ကို ပအို႔၀္ေတြက ဆက္ေၾကးေကာက္ၿပီး ရွမ္းနယ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ရြာေတြ (ပအို႔၀္ရြာ အပါအ၀င္) ကို ရွမ္းေတြက ဆက္ေၾကးေကာက္တယ္။ သူ႔နယ္ကိုယ့္နယ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ရြာေတြက သူတို႔ ေနထိုင္တဲ့ နယ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ လက္နက္ကိုင္ေတြရဲ႕ ညႊန္ၾကား အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ေနထိုင္ခဲ့ရတယ္။ ပင္လံုေဒသမွာ ရွိတဲ့ ေက်းရြာအုပ္စု ဥကၠ႒၊ အခုေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေတြ ဆိုရင္လည္း လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းက ခန္႔ထားတဲ့ လူႀကီးရယ္၊ အစိုးရက ခန္႔ထားတဲ့ လူႀကီးရယ္ဆိုၿပီး ေက်းရြာအုပ္စု တခုမွာ လူႀကီး ၂ ဦးစီ ရွိေနၾကပါတယ္။ အဲဒီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္ဟာ အခုထက္ထိ ဆက္လက္ တည္ၿမဲေနတုန္းပါပဲ။ ေက်းရြာ အုပ္စုဆိုရင္လည္း အစိုးရက သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေက်းရြာအုပ္စုနဲ႔ ရြာေတြ၊ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းက သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေက်းရြာအုပ္စုနဲ႔ ရြာေတြဆိုၿပီး ကိုယ့္သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔ ကိုယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ ေက်းရြာေတြဟာ အခြန္ကို ႏွစ္ဘက္စလံုး ေဆာင္ေနၾကရတာလည္း ေတြ႕ျမင္ေနရတယ္” လို႔ ပင္လံုေဒသခံ တဦးက ဆိုပါတယ္။

ျပည္ေထာင္စု နယ္ေျမ ပင္လံုဟာ လံုး၀ ဥပကၡာ ျပဳခံထားရတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တိုက္ပြဲသံေတြ တၿခိမ္းၿခိမ္း ၾကားမွာပဲ ပင္လံု ၀ိဇၹာနဲ႔ သိပၸံ တကၠသိုလ္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း ဦးခင္ညြန္႔ကိုယ္တိုင္ ဖဲႀကိဳးျဖတ္ ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေန႔ဟာ ၅၅ ႏွစ္ေျမာက္ ျပည္ေထာင္စုေန႔ မတိုင္ခင္ တရက္၊ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၁ ရက္ေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ပင္လံု တကၠသိုလ္ေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္က လူငယ္ေတြဟာ စားရိတ္ သက္သက္သာသာနဲ႔ ပညာသင္္ခြင့္ ရရွိခဲ့ေပမယ့္ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ လူမႈဆက္ဆံေရးေတြ ဆံုးရံႈးခဲ့ရတယ္လို႔ ပင္လံုေဒသခံ လူငယ္ေတြက ဆိုပါတယ္။

“ဒီမွာပဲ ေမြး၊ ဒီမွာပဲ တကၠသိုလ္ တက္ရတဲ့အခါ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အေတြးအျမင္ေတြကလည္း ပင္လံုကို မေက်ာ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး” လို႔ ေဒသခံလူငယ္ တဦးျဖစ္တဲ့ ကိုစိုင္းဆုက ဆိုပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ တိုင္းရင္းသား ကိုယ္စားလွယ္ ၂၃ ဦး သေဘာတူ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့တဲ့ ပင္လံု စာခ်ဳပ္ဟာ စာခ်ဳပ္အျဖစ္ သမိုင္းထဲမွာ က်န္ရစ္ခဲ့ေပမယ့္ ပင္လံုအထိမ္းအမွတ္ ေက်ာက္တိုင္ကေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တိုက္ပြဲေတြ အၾကားမွာ မယိုင္မလဲ တည္ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တဲ့ အရာကေတာ့ ပန္းရံဆရာ ဦးေထြး ကမၸည္း ထိုးထားခဲ့တဲ့ “ေတာင္တန္း – ျပည္မ” ပူးေပါင္းေရး စာခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ စာတမ္းဟာ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္ မဆလ ေခတ္မွာေတာ့ “ျပည္မ – ေတာင္တန္း” ပူးေပါင္းေရး စာခ်ဳပ္ဆိုၿပီး ေျပာင္းလဲ ေရးထိုးလိုက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကိုလည္း တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြမေက်မနပ္ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

“ေတာင္တန္း – ျပည္မ ကေန ျပည္မ – ေတာင္တန္း ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒါေတြက ျပႆနာပဲ။ အမွန္တရားေတြကို လိုက္ၿပီးေတာ့ ခဲနဲ႔ ျခစ္ပစ္မယ္၊ လိုက္ဖံုးမယ္ဆိုရင္ သမိုင္းက ဘယ္လွေတာ့မလဲ။ က်ေနာ္တို႔က ပင္လံုကုိ တန္ဖိုးထားတယ္၊ ပင္လံု စိတ္ဓာတ္ ပင္လံုမူနဲ႔ပဲ တိုင္းရင္းသား အခြင့္အေရး ရဖို႔ဆက္ ႀကိဳးစားမယ္။ ပင္လံုဟာ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ အခြင့္အေရး ျဖစ္တယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ျဖစ္တယ္” လို႔ ရွမ္းတိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ ျဖစ္တဲ့ ဦးခြန္ထြန္းဦးက ဆိုပါတယ္။

ပင္လံု စာခ်ဳပ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရ ျဖစ္တဲ့ ေတာင္တန္းေဒသေတြမွာ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးနဲ႔ ရပိုင္ခြင့္ေတြ ရွိေစရမယ္၊ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရွိေစရမယ္၊ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ ရွိေစရမယ္ ဆိုတာေတြဟာ အိပ္မက္သာသာ အဆင့္နဲ႔ နိဂံုးခ်ဳပ္ခဲ့ရၿပီး ကာလ ရွည္ၾကာတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးကိုေတာ့ အမွန္တကယ္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ မူးယစ္ေဆး၀ါး ျပႆနာ၊ အလုပ္လက္မဲ့ ျပႆနာ ေတြနဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြကို တိုင္းရင္းသားေတြ အစုလိုက္ အၿပံဳလိုက္ ေျပာင္းေရႊ႕ သြားတာေတြဟာ ျပည္တြင္းစစ္ရဲ႕ အပိုဆုေတြ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ ဒီအပိုဆုေတြကို ျပည္ေထာင္စု နယ္ေျမ ပင္လံုကုိယ္တိုင္လည္း ခံစားခဲ့ရပါတယ္။

“န၀တ ေခတ္ကစလို႔ အခုထက္တိုင္ မိရိုးဖလာ စိုက္ပ်ိဳးေနၾကတဲ့ လက္ဖက္နဲ႔ သနပ္ဖက္ေတြ ေနရာမွာ ဘိန္းကို တႏွစ္ထက္ တႏွစ္ တိုးတိုးၿပီး စိုက္လာၾကတယ္။ ဟိုတုန္းက လက္ဖက္နဲ႔ သနပ္ဖက္ပြဲရံုေတြဟာ အခုေတာ့ ေလးပံုတပံုေလာက္ပဲ ဆက္လုပ္ ႏိုင္ေတာ့တယ္။ ဒီလို ဘိန္းျဖစ္ထြန္းမႈ တိုးတက္လာတာနဲ႔အမွ် လူငယ္ေတြ မူးယစ္ေဆး၀ါး သံုးစြဲတာလည္း တျဖည္းျဖည္း မ်ားလာတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ျဖစ္လာသလဲဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႕ ဂိမ္းဆိုင္၊ အင္တာနက္ဆိုင္ေတြမွာ “ဆိုင္တြင္း မူးယစ္ေဆး၀ါးမသံုးစြဲရ” ဆိုတဲ့ သတိေပးစာေတြေတာင္ ေရးရတဲ့ အဆင့္အထိ ျဖစ္ေနၿပီ” လို႔ ပင္လံုေဒသခံ တစ္ဦးက ဧရာ၀တီကို ေျပာပါတယ္။

ပင္လံုၿမိဳ႕သူ ၿမိဳ႕သားေတြကေတာ့ ျပည္ေထာင္စု အထိမ္းအမွတ္ ေက်ာက္တိုင္ တည္ရွိတဲ့ ေနရာကို တျမတ္တႏိုး ထိန္းသိမ္း လိုစိတ္ ရွိေနၾကပါတယ္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလတုန္းက ေတာင္တန္း – ျပည္မ ပူးေပါင္းေရးအတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းဟာ ဘယ္လို ေဆြးေႏြးေနမယ္၊ ကခ်င္တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ဆမားဒူး၀ါး ဆင္၀ါးေနာင္ကေတာ့ ဘယ္လို ပံုစံရွိမယ္၊ ခ်င္းတိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ရွမ္းတိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဘယ္လို ေဆြးေႏြးခဲ့ ၾကမယ္ ဆိုတာေတြကို အမွတ္တရ ျပခန္းေတြ ထားရွိေပးေစလိုတယ္လို႔ သူတုိ႔က ဆိုပါတယ္။

“အခုဆိုရင္ ဒီေနရာက ေက်ာက္တုိင္ကြင္း တကြင္း လိုလို၊ ဘုရား၀င္း လိုလို သိပ္မသဲကြဲၾကေတာ့ဘူး။ အခုေခတ္ လူငယ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သိလည္း မသိၾကေတာ့ဘူး။ အနည္းဆံုးေတာ့ ဒီေနရာဟာ တမ်ိဳးသားလံုးနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ေနရာ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာေလးေတာ့ သိေအာင္ လုပ္ေပးသင့္တယ္။ ဒီေနရာ သန္႔ရွင္းေရး ထိန္းသိမ္းေရးကို သက္ဆိုင္ရာက ေငြကုန္ေၾကးက် မခံခ်င္ဘူး ဆိုရင္လည္း က်ေနာ္တို႔ ေဒသခံေတြ စိုက္ထုတ္လုပ္ႏုိင္ပါတယ္” လို ေဒသခံ လူငယ္တဦးက ဆိုပါတယ္။

ပင္လံု ေက်ာက္တိုင္ တည္ရွိရာ ေနရာကို ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ လိုအပ္သလို ပင္လံုစာခ်ဳပ္ဟာလည္း ေမ့ေလ်ာ့ထားရမယ့္ အရာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တႏိုင္ငံလံုး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရရွိဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ အခုလို အခ်ိန္မွာ ပင္လံု စာခ်ဳပ္ဟာ ပို အေရးပါတဲ့ ေနရာတခုကို ေရာက္လာသင့္တာပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေတြပါ ေနထိုင္ၾကတယ္ ဆိုတာကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေမ့ေလ်ာ့ထားၿပီး တခ်ိန္က လက္နက္ကိုင္ ေသာင္းက်န္းသူေတြလို႔ ေခၚေ၀ၚခံခဲ့ရတဲ့ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတြဟာ ဒီေန႔မွာေတာ့ ျမန္မာအစိုးရ အရာရွိေတြနဲ႔ တစားပြဲတည္းထိုင္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးေနၾကပါၿပီ။

ဒီလို အခ်ိန္မွာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္နဲ႔ ပင္လံုေဒသဟာ မေမ့အပ္တဲ့ အရာတခု ျဖစ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၄၇ ပင္လံု ညီလာခံမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက အခုလို ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။

“ျမန္မာမ်ားသည္ ၿဗိတိသွ်၏ ကၽြန္ မျဖစ္လုိ၊ ထုိနည္းတူစြာ ေတာင္တန္း လူမ်ဳိးမ်ားလည္း ၿဗိတိသွ် ကၽြန္အျဖစ္ မေရာက္ေစလုိ၊ ထုိ႔အျပင္ ေတာင္တန္းလူမ်ဳိးမ်ားသည္ ျမန္မာ့ကၽြန္ အျဖစ္လည္း မျဖစ္ေစလုိ၊ ေတာင္တန္းနယ္ကို ေတာင္တန္းလူမ်ဳိးမ်ားသာ အုပ္ခ်ဳပ္ စိုးမိုးျခင္းကို ျမန္မာမ်ားက ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ပါေၾကာင္း ….” ။ ။