ကရင္အမ်ိဳးသားအစည္းအ႐ုံး KNU ႏွင့္ သွ်မ္းျပည္ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး ေကာင္စီ RCSS တို႕က ၎တို႕၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကို ယေန႕ထုတ္ျပန္ေၾကညာလိုက္ေသာ္လည္း ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဘက္က မည္သို႕သေဘာထားမည္မွာ မရွင္းလင္းေသးပါ။ သို႕ေသာ္ ယခုလ အေစာပိုင္းက ျမန္မာႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္းတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ေနာက္ဆံုးၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ အစိုးရကိုယ္စား လွယ္အဖြဲ႔ႏွင့္ ကခ်င္တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ား အခ်က္ ၇ ခ်က္ပါ သေဘာတူညီခ်က္တခုကို လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကသည္။ ေရွ႕သို႔ ေျခတလွမ္းတိုးလိုက္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု သူတို႔က ဆိုၾကေသာ္လည္း အမွန္တကယ္အားျဖင့္ ထိုသေဘာတူညီခ်က္သည္ အသစ္တခုမဟုတ္ပါ။ အခ်က္ ၇ ခ်က္အနက္ ၄ ခ်က္မွာ ယခင္ သေဘာတူညီခ်က္မ်ားထဲမွ ျပန္ယူသံုးထားျခင္းျဖစ္ၿပီး အေရးအႀကီးဆံုးျဖစ္သည့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းမရွိေပ။
ႏွစ္ဘက္လံုးမွာလည္း ျခားနားသည့္ အစီအစဥ္မ်ား ရွိေနသည္။ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မွ ေခါင္းေဆာင္ မ်ားက ႏိုင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးခ်င္ၾကသည္။ ၀န္ႀကီး ဦးေအာင္မင္းေခါင္းေဆာင္သည့္ အစိုးရကိုယ္စားလွယ္ အဖြဲ႕က လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡမ်ား အဆံုးသတ္ႏိုင္ေရးအတြက္ တရား၀င္သေဘာတူညီခ်က္ လိုခ်င္ပံုရသည္။ ႏွစ္ဖက္လံုးက ဆက္ဆံေရးကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္း ထား ႏိုင္ရန္ ႏွင့္ ေနာက္ထပ္ ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ အခြင့္အေရး ဆက္လက္ရွိေနေစရန္ အတြက္ မ်ားစြာထိေရာက္မႈ မရွိသည့္ အခ်က္ ၇ ခ်က္ပါ သေဘာတူညီခ်က္ကို ကခ်င္ျပည္နယ္ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕တြင္ လက္မွတ္ေရးထိုးလိုက္ၾကသည္။
လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည့္ ေအာက္တိုဘာလ ၁၀ ရက္ေန႔တြင္ ကခ်င္ဖက္မွ အဆင့္ျမင့္ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ အစိုးရတာ၀န္ရွိသူ မ်ား တံခါးပိတ္ အစည္းအေ၀းတခု ျပဳလုပ္၍ စစ္ေရးကိစၥမ်ား ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။ အစည္းေ၀းခန္း အျပင္ဖက္တြင္ အစိုးရ ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အဖြဲ႔အစည္းတခု ျဖစ္ေသာ ျမန္မာၿငိမ္းခ်မ္းေရး စန္တာ (Myanmar Peace Center) မွ အဖြဲ႔၀င္မ်ား ကို စိုးရိမ္ေၾကာင့္က်မႈျဖင့္ စိတ္လႈပ္ရွားေနေသာ အမူအရာမ်ားျဖင့္ ျမင္ရသည္မွာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးကို ေမွ်ာ္လင့္ေန ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပံုရသည္။ ေနာက္ဆံုး အေျဖထြက္လာသည့္ အခ်ိန္မွာေတာ့ သူတို႔ စိတ္ပ်က္သြားၾကသည္။ တကယ္တမ္းတြင္ သူတို႔သာမဟုတ္ သမၼတဦးသိန္းစိန္ ႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္း စိတ္ပ်က္ခဲ့ၾကရသည္ ဟု ေလ့လာအကဲခတ္သူမ်ားက ဆိုၾကသည္။
အစည္းအေ၀းၿပီးသည့္အခါ KIO အဖြဲ႔၏ ဒုတိယစစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဆြန္လြတ္ဂြမ္ေမာ္၏ အနားသို႔ သတင္းသမားေတြ ေမးခြန္းေတြ ေမးဖို႔ သတင္းသမားေတြ စု႐ံုးေရာက္လာၾကသည္။ ကခ်င္ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အသြင္က သတင္းေကာင္းကို ေ၀မွ် ေပးဖို႔ စိတ္အားထက္သန္ေနပံုရေသာ္လည္း ခိုင္မာေသာ သတင္း အခ်က္အလက္မ်ား မေပးခဲ့ပါ။ သူက သံခင္းတမန္ခင္း ဆန္စြာျဖင့္ တိက်ေသခ်ာေသာ ရလဒ္ သို႔မဟုတ္ ခိုင္မာေသာယံုၾကည္မႈကို ရရွိႏိုင္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အေရးပါေသာ မွတ္ခ်က္ တစံုတရာမေပးခဲ့သလို ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္မႈ မရွိသည့္ အမူအယာလည္း မျပခဲ့ပါ။
ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕တြင္ျပဳလုပ္ေသာ ယင္းေဆြးေႏြးပြဲသည္ ယခင္လအတြင္းက ထိုင္းႏိုင္ငံ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕တြင္ ၀န္ႀကီး ဦးေအာင္မင္း၏ ကိုယ္စားလွယ္ အဖြဲ႕ႏွင့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ား စုစည္းတည္ေထာင္ထားေသာ ျပည္ေထာင္စု တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ား ဖက္ဒရယ္ေကာင္စီ (UNFC) ေခါင္းေဆာင္မ်ား အစည္းအေ၀း တရပ္ျပဳလုပ္ခဲ့ရာမွ ေပၚေပါက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ အစိုးရဖက္မွ အျမင္အရၾကည့္လွ်င္ အဆိုပါ အစည္းအေ၀းသည္ ေအာင္ျမင္မႈမရရွိခဲ့ေပ။ UNFC က ဦးေအာင္မင္း သြယ္၀ိုက္၍ ကမ္းလွမ္းလာေသာ ႏို၀င္ဘာလအတြင္းတြင္ တႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာျဖင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီခ်က္ ရယူရန္ ဖိတ္ေခၚမႈကို ျငင္းပယ္ခဲ့သည္။ ထိုကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ၀န္ႀကီး ဦးေအာင္မင္းက သူ၏ အဖြဲ႔ အေနျဖင့္ UNFC ႏွင့္ ေနာက္ထပ္ေဆြးေႏြးရန္ မရွိေတာ့ဟု တုန္႔ျပန္ေျပာဆိုခဲ့ေၾကာင္း မီဒီယာ အခ်ိဳ႕တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔မ်ား ႏွင့္ တဖြဲ႔ခ်င္းစီ သီးျခားေတြ႔ဆံုသြားမည္ ဟုလည္း သိရသည္။
သူ႔အေနျဖင့္ ထိုကဲ့သို႔ မွတ္ခ်က္စကား ေျပာဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ မရွိခဲ့ပါဟု ၀န္ႀကီးဦးေအာင္မင္းက ဧရာ၀တီသို႔ ယခုလ အေစာပိုင္းတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း UNFC ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရန္ရွိတိုင္း ထိုင္းႏိုင္ငံသို႕ အစိုးရ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕က အၿမဲတမ္းသြားေနရျခင္းသည္ မွ်တမႈ မရွိဟု သူကဆိုသည္။ “အဲဒီ အခိ်န္တုန္းက ဒါဟာ က်ေနာ္တို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ေတြ႔ဆံုတာ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ပါပဲလို႔ သူတို႔ကို က်ေနာ္ေျပာခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံထဲမွာပဲ ေတြ႔ေတာ့မွာပါ” ဟု ဦးေအာင္မင္း ကေျပာသည္။
တိုင္းရင္းသား သတင္းရင္းျမစ္မ်ား၏ အဆိုအရ ဦးေအာင္မင္း၏ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ႏွင့္ သေဘာထားတင္းမာသည့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားပါ၀င္သည့္ UNFC အဖြဲ႕တို႔သည္ ဦးတည္ခ်က္ မတူမႈေၾကာင့္ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ခဲ့ၾကသည္ ဟု သိရသည္။ UNFC က တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားအတြက္ အခြင့္အာဏာပိုမိုရရွိေစမည့္ ဖက္ဒရယ္ စံနစ္ကို အားေပး သည့္ လံုး၀အသစ္ျဖစ္ေသာ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းတခုကို ေရးဆြဲေနသည္။ အစိုးရ၏ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ကလည္း ရွိႏွင့္ ၿပီးျဖစ္ေသာ ဥပေဒကို ျပင္ဖို႔ပင္ မလိုအပ္ဟု ဆိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏွစ္ဖက္ၾကားမွ အင္အားခ်ိနဲ႔ေနသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာတူညီမႈမ်ား ၿပိဳကြဲေတာ့မည့္ အသြင္ျဖစ္လာသည္။
သို႔ေသာ္လည္း တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားၾကားတြင္ အေကာင္းဆံုးေသာ နည္းဗ်ဴဟာကို ေရြးခ်ယ္မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကြဲျပားမႈေတြ ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕က အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးမွေန၍ ေရွ႕ သို႔ ဆက္သြားခ်င္ၿပီး အခ်ိဳ႕က အစိုးရကို လိုက္ေလ်ာျခင္းအားျဖင့္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္အခ်ိဳ႕၊ သူတို႔၏ လူရင္းမ်ားႏွင့္ စီးပြားေရးသမားမ်ားကိုသာ အက်ိဳးရွိေစႏိုင္ၿပီး ေဒသတြင္းမွ ျပည္သူမ်ားကို ကူညီႏိုင္ျခင္းရွိမည္ မဟုတ္ဟု စိုးရိမ္ေနၾကသည္။ သေဘာတူညီခ်က္ မည္သည့္ အေျခအေနသို႔ေရာက္ရွိေနသည္ ျဖစ္ေစ ေအာက္ေျခအဆင့္မွ အသိုင္းအ၀ိုင္းမ်ား သည္သာလွ်င္ အထိခိုက္ဆံုးျဖစ္ေသာ္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာတူညီခ်က္သည္ ေအာက္ေျခက စတင္ရမည့္အစား အထက္မွ စတင္၍ ေအာက္သို႔ဆင္းသည့္ သေဘာမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္ ဟုေထာက္ျပၾကသည္။
အခ်ိဳ႕တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕မ်ားက သူတို႔၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတာင္းဆိုျခင္း မျပဳခဲ့သည့္အတြက္ ေ၀ဖန္မႈမ်ားလည္း ရွိေနသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေရွ႕ဖက္ပိုင္းတြင္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေဒသ တခုရရွိထားသည့္ ၀ လက္ နက္ကိုင္ အဖြဲ႕ကလြဲလွ်င္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕ အမ်ားစုက အစိုးရႏွင့္ ညွိႏိႈင္းေဆြးေႏြးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနစဥ္အတြင္းတြင္ သီးျခားအုပ္ခ်ဳပ္ပိုင္ခြင့္ကို ေတာင္းဆိုျခင္းမွ ေရွာင္ရွားၾကသည္။ ဖက္ဒရယ္၀ါဒ ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကိုပင္လွ်င္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးမႈမ်ားတြင္ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားက သတိထား၍ ေဆြးေႏြးေနရသည္။
ဗိုလ္ခ်ုဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္သည့္ ဗဟိုအစိုးရႏွင့္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္က ရွမ္း၊ ကခ်င္ႏွင့္ ခ်င္းေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ သီးျခားအုပ္ခ်ဳပ္ပိုင္ခြင့္ရေရး ျဖစ္သည္။ သူတို႔က ဗမာတိုင္းရင္းသားမ်ား ႀကီးစိုးသည့္ ဗဟိုအစိုးရေအာက္တြင္ မေနခ်င္ခဲ့ၾကေပ။ အခ်ိဳ႕ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔မ်ားအေနျဖင့္ ျပည္တြင္းစစ္ပြဲအတြက္ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ား တည္ေထာင္ေရး ဆံုးျဖတ္ရန္အတြက္ အခ်ိန္မ်ားစြာ မယူခဲ့ၾကပါ။
ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီးေနာက္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔ အားလံုးနီးပါး အစိုးရႏွင့္ ပထမအဆင့္ အပစ္ အခတ္ ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီခ်က္မ်ား ကို ၁၉၈၀ ႏွင့္ ၁၉၉၀ ႏွစ္မ်ားတြင္ အသီးသီး လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကသည္။ ကရင္၊ ရွမ္း၊ မြန္၊ ကခ်င္၊ ကရင္နီ ႏွင့္ ခ်င္း အဖြဲ႔အားလံုး အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ေရးထိုးၾကသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ၂၀၁၀ ႏွင္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္တို႔တြင္ ယခင္စစ္အစိုးရက ၎၏ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔မ်ား ဖြဲ႔စည္းေရး အစီအစဥ္ ကို ဖိအားေပး အေကာင္အထည္ေဖာ္လာသည့္အခါ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီခ်က္အခ်ိဳ႕ ပ်က္ျပားခဲ့ရသည္။ အစိုးရ၏ အစီအမံမွာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔မ်ားမွ တပ္သားမ်ားကို အစိုးရတပ္မႈးမ်ားက ဦးစီးသည့္ နယ္ျခား ေစာင့္ တပ္ဖြဲ႔မ်ား အျဖစ္သို႔ အသြင္ေျပာင္းရန္ျဖစ္သည္။
ကခ်င္ လက္နက္ကိုင္မ်ားက ထိုအစီအစဥ္ကို ျငင္းပယ္ခဲ့သည့္အတြက္ လြန္ခဲ့သည့္ ၂ ႏွစ္ခန္႔မွစ၍ အစိုးရႏွင့္ KIO တို႔၏ အပစ္ အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီခ်က္ ပ်က္ျပားသြားခဲ့ရသည္။ ယခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလမွ စတင္၍ တိုက္ပြဲမ်ား ျပန္လည္ ျဖစ္ပြားကာ အရွိန္ျမင့္တက္လာခဲ့ၿပီး ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးမႈမ်ား စတင္ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ထိခိုက္ က်ဆံုးမႈ ႀကီးမားစြာ ရွိခဲ့ရသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းတြင္ စစ္ပြဲမ်ား ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေနေသာ္လည္း သမၼတဦးသိန္းစိန္၏ အစိုးရသည္ ၎တို႔ အာဏာ ရရွိခဲ့သည့္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္မွ စတင္၍ အေရးပါသည့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အမ်ားစုႏွင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီခ်က္မ်ား လက္မွတ္ေရးထိုးႏိုင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ၿပီးခဲ့ေသာ လမ်ားအတြင္း မေက်လည္မႈမ်ား ရွိလာသည့္အတြက္ တိုက္ပြဲမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့ျပန္သည္။
၀ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အင္အားအေကာင္းဆံုး တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔ျဖစ္ၿပီး ၀ ျပည္ ေသြးစည္း ညီ ညႊတ္ေရး တပ္မေတာ္ (UWSA) သည္ တပ္ဖြဲ႕၀င္ ၂၅၀၀၀ ခန္႔ရွိမည္ဟု ခန္႔မွန္းရၿပီး ေခတ္မီလက္နက္မ်ား တပ္ဆင္ထား သည္။ သူတို႔၏ အခြင့္အေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ၾကၿပီး ရွမ္းျပည္နယ္ အတြင္းတြင္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ နယ္ေျမတခု ကိုေတာင္းဆိုေနၾကသည္။ သူတို႔၏ လိုလားမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚမလာပါက အခ်ိန္မေရြး စစ္ပြဲဆင္ႏြဲရန္ အသင့္ရွိ သည္ဟုလည္း သူတို႔က ေျပာၾကသည္။
တ႐ုတ္-ျမန္မာ နယ္စပ္အနီးမွ ၀ ျပည္ ေသြးစည္း ညီညႊတ္ေရး တပ္မေတာ္ဌာနခ်ဳပ္ ရွိရာ ပန္ဆန္း အပါအ၀င္ ၀တပ္ဖြဲ႔၏ အမာခံေနရာမ်ားသို႔ သြားေရာက္ေလ့လာခြင့္ရရွိခဲ့သည့္ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ားက ၀အဖြဲ႔သည္ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရ၏ အုပ္ခ်ဳပ္ မႈ ေအာက္တြင္ ေနဖို႔ ဆႏၵရွိပံုမရေၾကာင္း သူတို႔၏ အျမင္ကိုေျပာၾကသည္။ ၀ ေဒသသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အျပင္ဖက္မွ သီးျခား ႏိုင္ငံတခုႏွင့္ ပို၍ တူေနၿပီး ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စစ္တပ္၊ ရဲအဖြဲ႕ ႏွင့္ အျခားအေျခခံ အေဆာက္အဦးမ်ား ရွိေနသည္။
တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ အမ်ားအျပားက အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ႏိုင္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးရန္ႏွင့္ ၎တို႔၏ နယ္ ေျမမ်ား အတြင္းရွိ အစိုးရတပ္ဖြဲ႔မ်ားကို ျပန္လည္႐ုပ္သိမ္းေပးရန္ ေတာင္းဆိုေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အစိုးရက ၎တို႔ ၏ လိုလားေတာင္းဆိုမႈမ်ားကို တိုက္႐ုိက္ ျဖစ္ေစ သြယ္၀ိုက္၍ျဖစ္ေစ ပယ္ခ်ၿပီး တႏိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာျဖင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးကိုသာ ပထမဦးစားေပးထား၍ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔မ်ားၾကားတြင္ လည္း အစိုးရႏွင့္ တြဲဖက္၍ စီးပြားေရး ႏွင့္ လူမႈေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈမ်ား ေဆာင္ရြက္ေနခ်ိန္တြင္ ႏိုင္ငံေရး ေတာင္းဆိုမႈ မ်ားကိုေဘးဖယ္ထားခ်င္သည့္ သေဘာထားေပ်ာ့ေျပာင္း သည့္ အဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ မူ၀ါဒအရ အားေကာင္းေသာ္လည္း လက္ေတြ႔ တြင္ အားနည္းေနမႈ အေပၚ အျပစ္တင္ ေ၀ဖန္လွ်က္ရွိေသာ UNFC ကဲ့သို႔ သေဘာထား တင္းမာသည့္အဖြဲ႔မ်ား ဟု၍ ကြဲျပားမႈေတြ ရွိလာသည္။
ေနာက္လတြင္ က်င္းပမည့္ တႏိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး အစည္းအေ၀းသို႔ မည္သည့္အဖြဲ႔မ်ားက ကိုယ္စားျပဳတက္ ေရာက္မည္ကိုလည္း ရွင္းလင္းစြာ မသိရေသးပါ။ ယခင္အပတ္က ၀န္ႀကီး ဦးေအာင္မင္း ကရင္နီအမ်ိဳးသား တိုးတက္ေရး ပါတီ (KNPP) ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲတခု ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းသည္ အဆိုပါအဖြဲ႕ကို အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ေဆြးေႏြးပြဲသို႔ တက္ေရာက္ေစရန္အတြက္ သိမ္းသြင္းဖို႔ ႀကိဳးပမ္းေနေၾကာင္း ထင္ရွားသည့္ အခ်က္တခု ျဖစ္ပါသည္။ ဦးေအာင္မင္းက KNPP ၏ ဒုတိယ ဥကၠဌ ဦးခူဦးရယ္ ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုၿပီး အစိုးရ၏ တႏိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာ တူညီခ်က္ မူၾကမ္းကို ေပးအပ္ခဲ့သည္ဟု သတင္းရရွိသည္။
“အဲဒါက အရမ္းကို အေသးစိတ္တဲ့ အတြက္ အားလံုးကို က်ေနာ္ မရွင္းျပႏိုင္ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြ၊ တန္းတူညီမွ်မႈ၊ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးမႈကို သြားႏိုင္တဲ့ လမ္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ပါ၀င္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ အစိုးရဖက္က သူ႔ရဲ႕ မူၾကမ္းမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ အဆင့္ ေတြ အတိုင္း တိတိက်က် အေကာင္အထည္ေဖာ္သြားမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံအတြက္ တကယ္ကို ေကာင္းသြားမယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္” ဟု KNPP ၏ တြဲဖက္ အတြင္းေရးမွဴး ဦးေရႊမ်ိဳးသန္႔က ဧရာ၀တီသို႔ေျပာသည္။ အဆိုပါ သေဘာတူညီခ်က္မူၾကမ္းကို ႏိုင္ငံေတာ္ ကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီသို႔ အတည္ျပဳေပးရန္ တင္ျပ ထားသည္ဟု ၀န္ႀကီး ဦးေအာင္မင္းက ေျပာေၾကာင္း သူက ထပ္ေျပာသည္။
အကယ္၍ အစိုးရဖက္က စီစဥ္ထားသည့္အတိုင္း ေနာက္လတြင္ တႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာျဖင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သ ေဘာတူညီခ်က္ ရရွိႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းကလည္း ခ်ီးက်ဴးၾကမည္ျဖစ္ၿပီး တိုင္းျပည္၏ ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲေရးကို ေထာက္ခံကူညီၾကမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကြဲျပားေနေသာ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔မ်ားက လမ္းဆံုလမ္းခြတြင္ က်န္ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။
“ကခ်င္ေတြကေတာ့ အစိုးရကို ခုခံရင္းေနာက္ဆံုးအထိ က်န္ေနခဲ့မယ္ ထင္ပါတယ္။ ကရင္ေတြက ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုမ်ိဳး ခံစားခ်က္ မပါတဲ့ အလုပ္ေတြလုပ္ရသလဲ မသိဘူး” ဟု ျမစ္ႀကီးနားရွိ မအာဇန္ေညာ္ က မၾကာေသးခင္က ဧရာ၀တီသို႔ ေျပာသည္။
ကရင္ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔တခုျဖစ္ေသာ KNU သည္ အစိုးရ၏ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားကို လိုက္ေလ်ာၿပီး သဘာ၀အရင္း အျမစ္ ၾကြယ္၀သည့္ ကရင္ျပည္နယ္တြင္ အႀကီးစားဖြံ႔ၿဖိဳးေရး စီမံကိန္းမ်ားကို အားေပး ေဆာင္ရြက္ေနသည့္အတြက္ ေ၀ဖန္မႈမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသည္။
“တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔ေတြအေနနဲ႔ သူတို႔တကယ္လိုအပ္တာကို ဖိဖိစီးစီး ေတာင္းဆိုရမယ့္ အခ်ိန္၊ သူတို႔ရဲ႕ ေတာင္းဆိုမႈေတြ ျဖစ္မလာဘူးဆိုရင္ အစိုးရနဲ႔ ဆက္ဆံေနမႈကို ရပ္တန္႔ပစ္ရမယ့္ အခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္” ဟု ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကို ေလ့လာ သံုးသပ္ေနသူ တဦးက ဆိုသည္။
“ဗမာေတြ ဦးေဆာင္တဲ့ အစိုးရက ဗမာ မဟုတ္တဲ့ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ေတြရဲ႕ ေတာင္းဆိုမႈေတြကို အေလး မထား၊ အသိအမွတ္ မျပဳဘဲနဲ႔ေတာ့ ဗမာေတြႀကီးစိုးတဲ့ အစိုးရနဲ႔ အတူတြဲၿပီး ကာလရွည္ၾကာေနထိုင္ဖို႔ ျဖစ္မလာႏိုင္ပါဘူး။ အစိုးရက အစျပဳတဲ့ အစီအစဥ္ေတြကို ေစာင့္ေနမယ့္ အစား တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔ေတြဖက္ကလည္း စတင္ ေဆာင္ရြက္သင့္ပါတယ္” ဟု သူက ထပ္ေျပာသည္။
No comments:
Post a Comment