ခုဆိုရင္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အစိုးရသစ္တက္တာ ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ပါျပီ။ အလားတူ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဦးေဆာင္ျပီး အေျပာင္းအလဲ ေဖာ္ေဆာင္ေနတာလဲ ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ကာလထဲ ေရာက္လာပါျပီ။ အေျပာင္းအလဲ လုပ္ကာစ ႏုိင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ႕ အံၾသ၊ ခ်ီးက်ဴး လက္ခုတ္ ၾသဘာသံေတြ ရခဲ့သေလာက္ ေနာက္ထပ္တၾကိမ္ ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပမယ့္ ၂၀၁၅ နီးလာေလေလ တိုင္းျပည္ တည္ျငိမ္မွဳ ရွိပါ့မလား ဆိုျပီး စိုးရိမ္မွဳေတြ ပိုလာေလေလ ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ျမင္ၾကရပါတယ္။ တကယ့္လက္ေတြ႕လည္း ျမိဳ႕ေပၚမွာ အမ်ိဳးသားျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရး ေကာင္းေကာင္း မတည္ေဆာက္ႏုိင္ေသးသလို အဓိကအားျဖင့္ လက္နက္ကိုင္ တုိင္းရင္းသားေတြနဲ႔ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရး ဆိုတာကိုလည္း မတည္ေဆာက္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဒီၾကားထဲ ဗီယက္နမ္မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ တရုတ္ဆန္႔က်င္ေရး လွဳပ္ရွားမွဳေတြ၊ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းမွဳေတြကလည္း နမူနာေကာင္းေတြ မဟုတ္တာမို႔ ျမန္မာ့အေရးဟာ ပိုပုိျပီး စိုးရိမ္မကင္းစရာ ျဖစ္လာေနပါတယ္။ လက္ရွိ ဘာေတြ ျဖစ္ေနသလဲ၊ ၂၀၁၅ ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျဖတ္ေက်ာ္ႏုိင္ေအာင္ ဘာေတြ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္သင့္သလဲဆိုတာ ေဆြးေႏြးတင္ျပသြားပါ့မယ္။
ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးမွာ လက္ရွိ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ ျပႆနာၾကီး ကေတာ့ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ ဖဲြ႕စည္းပံု ျပင္ေရးနဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး မူ ၃ ခု လမ္းေၾကာင္းသံုးသြယ္ ျဖစ္ေပၚေနျပီး တခုနဲ႔ တခု ထိပ္တိုက္ေတြ႕မယ့္ သေဘာလည္း ျမင္ေတြ႕ေနရပါတယ္။ အားလံုး သိၾကတဲ့အတိုင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ NLD နဲ႔ ၈၈ ပြင့္လင္းအဖဲြ႕ေတြဟာ ဖဲြ႕စည္းပံုထဲက ပုဒ္မ ၄၃၆ ကို ျပင္လိုၾကပါတယ္။ ပါတီေခါင္းေဆာင္တေယာက္ ျဖစ္တဲ့ ဦး၀င္းျမင့္က ေရြးေကာက္ခံ အမတ္ေတြရဲ႕ သံုးပံုႏွစ္ပံု အရည္အတြက္နဲ႔ ဖဲြ႕စည္းပံုျပင္လို႔ ရတဲ့ အေနအထားမ်ိဳး လိုခ်င္တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို အခြင့္ထူးေတြ မယူဖို႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဟာေျပာပါတယ္။ တပ္မေတာ္ဘက္ကို လွည့္ျပီး “ အာဏာမက္ေမာလို႔ အထူးအခြင့္အေရး မက္ေမာလို႔ ေနရာမက္ေမာလို႔ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သက္ေသထူလိုက္ပါလို႔ က်မက တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ တိုက္တြန္းတယ္ ဆိုတာထက္ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ စိန္ေခၚမွဳလို႔လည္း ေျပာလို႔ရပါတယ္။ က်မ စိန္ေခၚပါတယ္” လို႔ အတိအလင္း ေျပာဆုိမွဳေတြ ရွိေနပါျပီ။
ကိုမင္းကိုႏုိင္ကလည္း ဖဲြ႕စည္းပံုျပင္ေရး ေဟာေျပာပဲြမွာ ဒါဟာ လူအင္အားျပတဲ့ ပဲြမဟုတ္ဘူး၊ တကယ္ ျပခ်င္ရင္ ေဟာဒီ ရန္ကုန္ တစ္ျမိဳ႕လံုး၊ စည္ပင္သာယာ နယ္နိမိတ္ၾကီး တစ္ခုလံုး လူပင္လယ္ၾကီးျဖစ္သြားေအာင္ လမ္းေပၚ ျပည့္သြားေအာင္ အားလံုး ဖန္တီးႏိုင္ပါတယ္ ဆိုျပီး ရဲရဲေတာက္ မိန္႔ခြန္းေခၽြပါတယ္။ အေတာမသတ္ႏုိင္တဲ့ လက္ခုပ္သံေတြ ရပါတယ္။ သေဘာကေတာ့ စစ္တပ္ရဲ႕ သေဘာ မပါလည္း ဖဲြ႕စည္းပံုကို ျပင္ခ်င္တယ္၊ စစ္တပ္ဟာ ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိနဲ႔ စစ္တန္းလ်ား ျပန္သြားပါ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါပဲ။
ဒါနဲ႔ ပါတ္သက္လို႔ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္နဲ႔ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးမင္းေအာင္လွိဳင္ တို႔ကေတာ့ ေရွ႕ပိုင္းမွာကတည္းက ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာဆိုထားခဲ့ျပီးပါျပီ။ သူတို႔က ဖဲြ႕စည္းပံုထဲက အခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ ျပင္ရမယ္၊ ဒါေပမယ့္ ျပင္တဲ့အခါ အခန္း ၁၂ ပုဒ္မ ၄၃၆ ပါ ျပဌာန္းခ်က္အတိုင္းပဲ ျပင္ရမယ္ လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ဖဲြ႕စည္းပံုထဲက ဘယ္အခ်က္ျပင္ျပင္ တပ္မေတာ္က သေဘာတူမွ ျပင္ပါ လို႔ ဆိုလိုတာပါပဲ။ သေဘာထား ဆႏၵႏွစ္ခု အေရွ႕နဲ႔ အေနာက္၊ ေတာင္နဲ႔ေျမာက္ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြ ျဖစ္ေနတာပါ။
လက္ရွိ လႊတ္ေတာ္ထဲက ဖဲြ႕စည္းပံုျပင္ေရး ေကာ္မတီကလည္း ေန႔စဥ္ အစည္းအေ၀းေတြ လုပ္ေနတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ သူရဦးေရႊမန္း အၾကံျပဳထားတဲ့ ပုဒ္မ ၄၃၆ ျပင္ေရး အရင္ေဆြးေႏြးပါ ဆိုတဲ့အတိုင္း ေဆြးေႏြးျပီးေနာက္ သေဘာထားတစ္ခု ထြက္လာျပီလို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူရဦးေရႊမန္း ခ်မွတ္ထားတဲ့ လွ်ိဳ႕၀ွက္ေရး လမ္းစဥ္အရ ဘယ္သူကမွ တရား၀င္ ထုတ္ေျပာတာ မရွိသလို ဘယ္လို ပံုစံလည္း ဆိုတာ မွန္းဆရ ခက္ခဲပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ေကာ္မတီဟာ အမ်ားသေဘာနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ႏုိင္တာမို႔ အျဖစ္ႏုိင္ဆံုးဟာ ဒီ ၄၃၆ ျပင္ဆင္ေရး ဆိုတာဟာ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးပါတီက အဆိုျပဳူတဲ့ မူတစ္ခု ျဖစ္မွာ ေသျခာပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီ မူတစ္ခု လႊတ္ေတာ္ထဲ ေရာက္လာႏုိင္ေပမယ့္ တပ္မေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြက သေဘာမတူရင္ ဘာမွ လုပ္လို႔ မရႏုိင္ပါဘူး။ ေျပာရရင္ အာဏာရွိသူေတြ၊ လႊတ္ေတာ္ကို လႊမ္းမိုးထားသူေတြနဲ႔ အတိုက္အခံေတြအၾကား အမ်ိဳးသားျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရးကို အေျခခံတဲ့ မူတခု ရွာေတြ႕ၾကေသးပံု မေပၚပါဘူး။ ဒီအတြက္ ျပႆနာ မေျပလည္ႏုိင္ပါဘူး။
အလားတူ အစိုးရနဲ႔ လက္နက္ကိုင္တိုင္းရင္းသားေတြအၾကား အပစ္ရပ္ေရး စာခ်ဳပ္တစ္ခု ရလာေရး ညွိႏွိဳင္းေနတာလဲ အဆင္မေျပႏုိင္ေသးပါဘူး။ လက္နက္ကိုင္ တုိင္းရင္းသားေတြထဲမွာ အပစ္ရပ္စာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထိုးမထားတာ၊ ႏုိင္ငံေရးအရ သေဘာတူညီခ်က္ မရရင္ လက္မွတ္မထိုးႏုိင္ဘူးလို႔ တရား၀င္ေၾကျငာထားသူဟာ ေကအိုင္အို ကခ်င္ျပည္လြတ္လပ္ေရး အဖဲြ႕ျဖစ္ပါတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ ဧျပီလ ကစ အစိုးရစစ္တပ္က ဒုတပ္ရင္းမွဴးတစ္ေယာက္ ပစ္ခတ္ခံရ၊ က်ဆံုးသြားမွဳက အစ ျပဳျပီး အစိုးရတပ္နဲ႔ ေကအိုင္ေအ တိုက္ပဲြေတြ ျပန္ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရတပ္က နယ္ေျမ စိုးမိုးေရးေတြလုပ္၊ ေကအိုင္ေအ စခန္းကုန္းေတြကို သိမ္းယူတာေတြ လုပ္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ေကအိုင္အိုဘက္က အစိုးရနဲ႔ ေဆြးေႏြးလိုေၾကာင္း ကမ္းလွမ္းတာေတြ လုပ္ပါတယ္။
ဒီ ၾကားကာလထဲမွာပဲ ေကအိုင္ေအက အစိုးရ၀န္ထမ္း တခ်ိဳ႕ကို ဖမ္းဆီးတာ လုပ္ပါတယ္။ အစိုးရ စိုးမိုးနယ္ေျမထဲက လူငယ္ေတြကိုဖမ္းျပီး တပ္သားသစ္ စုေဆာင္းတာေတြ လုပ္ပါတယ္။ အဲဒီလူေတြ ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔၊ ျပန္မလႊတ္ေပးရင္ စစ္္ေရးနည္းနဲ႔ တုိက္မယ္လို႔ အစိုးရဘက္က ရာဇသံ ေပးပါတယ္။ အဲဒီ ကာလ အတြင္း ျမစ္ၾကီးနားမွာ ေကအုိင္အိုနဲ႔ အစိုးရ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ေတြ႕တဲ့အခါ အစိုးရဘက္က ခါတိုင္းပါေနၾက ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီးဌာန ဘက္က ကိုယ္စားလွယ္ တစ္ေယာက္မွ မပါပါဘူး။ တမင္ မတက္တာပါ။ ဒီလိုနဲ႔ အစိုးရနဲ႔ ေကအိုင္အို ေဆြးေႏြးပဲြ ထူးျခားတဲ့ သေဘာတူညီခ်က္ မရပဲ ျပီးဆံုးသြားပါတယ္။ ေကအုိင္အိုက ဖမ္းထားတဲ့သူေတြ လႊတ္ေပးလိုက္တဲ့တိုင္ အေျခအေနက တင္းမာေနဆဲပါပဲ။
တဆက္တည္း ရန္ကုန္မွာ အစိုးရနဲ႔ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြ စုဖဲြ႕ထားတဲ့ NCCT အဖြဲ႔ ေဆြးေႏြးပဲြေတြ လုပ္ပါတယ္။ သံုးရက္ ၾကာပါတယ္။ ေကအိုင္အို ဘက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဂြမ္ေမာ္ မတက္ပါဘူး။ တတိယတန္းေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္မွဴးၾကီး ဆင္၀ါး အဆင့္ေလာက္ပဲ တက္ခုိင္းပါတယ္။ ေျပာရရင္ ဒီ အပစ္ရပ္စာခ်ဳပ္ ဒုတိယ မူၾကမ္း ရတဲ့တိုင္ အေခ်ာသတ္မူ ရဖို႔ လိုပါေသးတယ္း။ အေခ်ာသတ္မူ ရခဲ့ရင္ေတာင္ အဲဒီ မူကို လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ သေဘာတူဖို႔ လိုဦးမယ္လို႔ ေျပာေန ဆုိေနၾကပါျပီ။ ျခံဳျပီးေျပာရရင္ အစိုးရနဲ႔ တုိင္းရင္းသားေတြဟာ ႏုိင္ငံေရးျပသနာ ေျဖရွင္းႏိုင္ေရး အစျပဳဖို႔ ေ၀းလို႔ အပစ္ရပ္ စာခ်ဳပ္တစ္ခု လက္မွတ္ထိုးဖို႔ေတာင္ ဘယ္ေတာ့လည္း မေသခ်ာ မေရရာေသးပါဘူး။ ဒီလိုျဖစ္ရတာဟာ တကယ္လို႔ အပစ္ရပ္စာခ်ဳပ္သာ လက္မွတ္ထုိးလိုက္ရင္ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရ နာမည္ေကာင္းရသြားမယ္၊ လက္ရွိ စစ္တပ္ကို ကမၻာက ခ်ီးက်ဴးၾကမယ္၊ ဒါဆို ေနာက္ပိုင္း အစိုးရတပ္က သူတို႔ကို ဖိႏွိပ္မွဳေတြ လုပ္လာႏုိင္တယ္ ဆိုျပီး တုိင္းရင္းသားေတြဘက္က စိုးရိမ္ေနၾကတာလဲ ပါပါတယ္။ တခ်ိဳ႕အဖဲြ႕ကေတာ့ အပစ္ရပ္လိုက္ရင္ ကိုယ့္အခန္းက႑ ေပ်ာက္သြားမွာ မလိုလားတဲ့ စစ္ဘုရင္ေတြရဲ႕ စိုးရိမ္ခ်က္ပါ။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံထဲမွာ တကယ္လိုေနတာက အမ်ိဳးသားျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရး ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္မယ့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမွဳေတြ၊ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရးကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏုိင္မယ့္ တကယ့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမွဳေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး မင္းေအာင္လွိဳင္ ေလးပြင့္ဆုိင္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးလိုမ်ိဳးပါ။ ဒီလို ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးေတြ ျဖစ္ေပၚလာဖို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဘက္က အမ်ိဳးသားျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရးကို ျဖစ္ေပၚေစမယ့္ ဖဲြ႕စည္းပံုျပင္ေရး ဆိုတာမ်ိဳး စျပီး အဆုိျပဳဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ အခု လုပ္ေနတဲ့ တပ္မေတာ္ စစ္တန္းလ်ားျပန္ေရး နဲ႔ကေတာ့ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရး ျဖစ္လာႏုိင္ဖြယ္ မရွိပါဘူး။
အလားတူ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ဆိုရင္လည္း အစိုးရနဲ႔ စစ္တပ္ ထိပ္ပိုင္း တာ၀န္ရွိသူေတြ၊ ဥပမာ- ေကအဲန္ယူ၊ ေကအိုင္အို၊ အက္စ္အက္စ္ေအ လို အင္အားရွိ တပ္ဖဲြ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမွဳေတြ ျဖစ္ေပၚဖို႔ လိုပါတယ္။ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမွဳ ေပၚလာေအာင္ ေကအိုင္အို လုိ အဖဲြ႕က အပစ္ရပ္ လက္ခံဖို႔ လိုပါတယ္။ အစိုးရ တပ္ဘက္ကလည္း လက္ရွိ အက္စ္အက္စ္ေအ ရံုးကို ၀င္ေမႊတဲ့ ကိစၥမ်ိဳး၊ အက္စ္အက္စ္ေအ နဲ႔ ထိေတြ႕သူကို မတရားအသင္း ပုဒ္မ ၁၇-၁ နဲ႔ တရားစဲြတာမ်ိဳး မလုပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒီလို တကယ့္ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးပဲြေတြကသာ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရး၊ တုိင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚကို ေရာက္ေစမွာျဖစ္ျပီး ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ကို အဆင္ေျပေျပ ေက်ာ္ျဖတ္မွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း သံုးသပ္တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
(စာေရးသူသည္ ရန္ကုန္ အေျခစိုက္ သတင္းစာဆရာ တဦးျဖစ္သည္။ လတ္တေလာ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးႏွင့္ လူမႈေရး အျဖစ္အပ်က္မ်ား အေပၚ ေဝဖန္ သုံးသပ္ခ်က္ ေဆာင္းပါးမ်ားကို သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ေရးသားလ်က္ ရွိသည္။)
No comments:
Post a Comment