ဟိုေနရာမွာ ကေလးေတြ ေပ်ာက္လို႔ သတိထားပါ။ ဒီေနရာမွာ ကေလးခိုးမယ့္သူေတြ ေရာက္ေနတယ္ လို႔ ရပ္ကြက္ထဲမွာ နားစြန္ နားဖ်ား သတင္းေတြ ၾကားမိက တည္းက က်မဟာ မိခင္ တဦးအေနနဲ႔ အိမ္မွာ က်န္ေနခဲ့တဲ့ က်မရဲ႕ အေမနဲ႔ အတူ ရွိေနတဲ့ တႏွစ္ခြဲ အရြယ္ သမီးေလးကို ေန႔စဥ္လိုလို စိတ္ပူမိရပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ မူလတန္းေက်ာင္း တက္ေနတဲ့ ၆ ႏွစ္အရြယ္ က်မ တူေလးအတြက္လည္း စိုးရိမ္ မိေနပါတယ္။
အခုဆုိရင္ ဆုိရွယ္မီဒီယာ ျဖစ္တဲ့ ေဖ့စ္ဘုတ္ေတြမွာ မၾကာခဏ ဆိုသလို ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ကေလးေပ်ာက္တဲ့ သတင္းေတြ ျမင္ေတြ႕ေန ရ သလို၊ မၾကာခင္ ရက္ပိုင္းကလည္း ဧရာ၀တီတုိင္းမွာ ကေလးကို အိမ္ေပၚအထိ တက္ခိုးတာက တမ်ိဳး၊ ရွမ္းျပည္နယ္ လား႐ႈိးမွာလည္း လသားအရြယ္ ကေလးကို မိခင္ ခ်ီပိုးေနတဲ့ၾကားက အတင္းဆြဲယူ ထြက္ေျပးတာက တဖံု၊ မေကြးတုိင္းမွာလည္း ကေလးခိုးဖုိ႔ ႀကံရြယ္တယ္ဆုိၿပီး သတင္းေတြ ထြက္ေနတာတစ္ေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ သတင္းေတြ ၾကားေနရတာက အျပင္ကို အလုပ္ ထြက္ လုပ္ေနရတဲ့ က်မတုိ႔လို မိဘေတြအဖို႔ ေနာက္ေၾကာင္း မေအးဘဲ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြက ပိုမို ႀကီးထြားလာပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ဒီဇင္ဘာလ ၃၀ ရက္ေန႔ကလည္း ရွမ္းျပည္နယ္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္ ကြန္လံုေက်းရြာအုပ္စု ေရပူေက်းရြာသား ကေလးငယ္ ၃ ဦးကို ေခၚေဆာင္သြားသူတဦးကို ကေလးေတြနဲ႔အတူ ၆ ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ ျပန္လည္ ေတြ႔ရွိခဲ့ရတယ္လို႔ ဧရာ၀တီ သတင္းဌာနက ေဖာ္ျပခဲ့ပါေသးတယ္။
ဒီအေတာအတြင္း ရန္ကုန္တိုင္းထဲက ဥကၠံ တို႔၊ သန္လ်င္ တို႔လို႔ ေနရာမ်ိဳးေတြမွာလည္း မသကၤာစရာ လူေတြ ေတြ႔ရတယ္ဆုိၿပီး ေကာလာဟလေတြ ထပ္ၿပီး ထြက္ေပၚလာျပန္ပါတယ္။
ဒီလိုထြက္ေပၚလာတဲ့ သတင္းေတြကို ၾကည့္လုိက္မယ္ဆုိရင္ တခ်ိဳ႕သတင္းေတြက အေျခအျမစ္မရွိတဲ့ သတင္းေတြဆုိတာကို သတင္း မီဒီယာေတြကလည္း ေဖာ္ထုတ္ေရးသား တင္ျပၾကတာမ်ိဳးေတြ လုပ္သလို သက္ဆုိင္ရာ အစိုးရတာ၀န္ရွိသူေတြဘက္က လည္း ကေလး သူခိုးဆုိတဲ့ သတင္းေတြဟာ လံုး၀ မဟုတ္ပါဘူးလို႔လည္း ေျဖရွင္းခ်က္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ထြက္လာတာ ေတြ႔ရပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုပဲ ကေလး သူခိုး မရွိပါဘူးလို႔ သက္ဆုိင္ရာ အစိုးရေတြဘက္ကလည္း ေျပာေျပာ၊ သတင္းမီဒီယာေတြ ဘက္က လည္း တင္ျပၾကေပမယ့္ တကယ့္ မိဘေတြ ျဖစ္တဲ့ က်မတုိ႔ ရင္ထဲမွာေတာ့ သားသမီးေတြ အေပၚ ထားတဲ့ စိုးရိမ္မႈကေတာ့ လံုး၀ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာ မရွိပါဘူး။
ရန္ကုန္ သာေကတ ၿမိဳ႕နယ္က က်မ မိတ္ေဆြ မျဖဴျဖဴ ဆုိရင္ ပံုမွန္ ေက်ာင္းပို႔၊ ေက်ာင္းႀကိဳ အလုပ္ကို အခုဆုိ အထူး ဂ႐ုစိုက္ လုပ္ ကိုင္ေပးေနရတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။
အရင္ကဆုိရင္ ေက်ာင္းမတက္ခင္ နာရီ၀က္ အလိုမွာ ကေလးကို ေက်ာင္း၀င္းထဲ ပို႔ၿပီးရင္ သူ႔ အလုပ္ၿပီးၿပီလို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ မျဖဴျဖဴ တေယာက္ ေက်ာင္းမတက္မခ်င္း ေက်ာင္းတံခါးေပါက္၀မွာ ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္း ထိုးတဲ့အထိ ထုိင္ေနမိတယ္လို႔ ေျပာတယ္။
ေနာက္ၿပီး ညေန ေက်ာင္းမဆင္းခင္ တနာရီအလိုကတည္းက ေက်ာင္းေရွ႕ ႀကိဳေရာက္ေနၿပီး ေက်ာင္းလႊတ္မယ့္အခ်ိန္ကို ထုိင္ေစာင့္ ေနရတယ္လို႔ ဆုိတယ္။
သူ႔လို စိုးရိမ္စိတ္ႀကီးတဲ့ မိဘေတြ အခုရက္ပိုင္းအတြင္း မ်ားလာတာေၾကာင့္လည္း ေက်ာင္းသားမိဘေတြ အခ်င္းခ်င္း ေက်ာင္း အျပင္ ဘက္မွာ စကားေျပာရင္း အခ်ိန္ကုန္မွန္းမသိ ကုန္ဆံုးသြားေစတယ္လို႔လည္း ေျပာျပပါတယ္။
သာေကတၿမိဳ႕နယ္က မျဖဴျဖဴ ေျပာတဲ့ ေက်ာင္းတခုတည္းမွာတင္ မဟုတ္ပါဘူး။ က်မနဲ႔ နီးစပ္ရာ အသိုင္းအ၀ိုင္းကေန ေျပာျပတဲ့အခ်က္ ေတြအရ ဒဂံုအေရွ႕ပိုင္းၿမိဳ႕နယ္၊ သန္လ်င္ၿမိဳ႕နယ္၊ ေက်ာက္တံတားၿမိဳ႕နယ္ စတဲ့ ၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာလည္း သားသမီး စိုးရိမ္မႈနဲ႔ မိဘေတြဟာ ေက်ာင္းအေရွ႕မွွာ နီးစပ္ရာ လူအစုစုနဲ႔ ေက်ာင္းႀကိဳေနၾကတာေတြ ရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္။
အျပင္ထြက္ အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ က်မတုိ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ဦးအေနနဲ႔လည္း ေန႔စဥ္ဆုိသလို တူေလးကို အႀကိဳအပို႔ မလုပ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ပံုမွန္ ေက်ာင္းႀကိဳေက်ာင္းပို႔ လုပ္ေနတဲ့ ဆုိင္ကယ္သမားကို ေက်ာင္းသြားပို႔တဲ့အခါမွာ ေက်ာင္း၀င္းထဲကေန ေက်ာင္းခန္းထဲ တူေလး ၀င္သြားၿပီးမွ ျပန္ဖုိ႔နဲ႔ ေက်ာင္းႀကိဳတဲ့အခါမွာလည္း ေက်ာင္းမလႊတ္ခင္ ေစာေစာ ႀကိဳသြားေပးဖုိ႔ ေန႔စဥ္ မပ်က္ အမွာေတာ္ ပါးေနရပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး တူေလးကိုလည္း ေက်ာင္း၀င္းထဲက ဆုိင္ကယ္ေမာင္းတဲ့သူကလြဲၿပီး ဘာေပးမယ္၊ ညာေပးမယ္လို႔ သိတဲ့သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မသိတဲ့ သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လိုေခၚေခၚ မလိုက္ဖုိ႔နဲ႔ အနားကပ္ မခံဖုိ႔အထိ ေန႔စဥ္ မွာၾကားထားရတယ္။
ေနာက္ၿပီး အိမ္မွာရွိတဲ့ သမီးေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနတဲ့ က်မရဲ႕ မိခင္ကိုလည္း ဘယ္သူစိမ္း လာလာ အိမ္ထဲ မ၀င္ခိုင္းဖုိ႔၊ ကေလး ကို ဘယ္ေလာက္ခင္တယ္ေျပာေျပာ ဘယ္သူနဲ႔မွ မထည့္ဖို႔အထိ ေန႔စဥ္ အသိေပး မွာၾကားေနမိပါတယ္။
ေနာက္တခ်က္က က်မတုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ခ်စ္စရာ ဓေလ့ ယဥ္ေက်းမႈ တခုျဖစ္တဲ့ တဦးနဲ႔တဦး သိကြ်မ္းမႈ မရွိေပမယ့္ တဖက္သားကို လမ္းမွာေတြ႔ရင္ ႏႈတ္ဆက္တာ၊ ၿပံဳးျပတာေတြ လုပ္တာမ်ိဳး ရွိသလို၊ အသက္ ၁၀ ႏွစ္ေအာက္ ကေလးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္လည္း ကေလး ခ်စ္တက္တဲ့ သူတုိင္း ခ်စ္ခင္ေႏြးေထြးမႈကို နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျပသတတ္တာ ရွိပါတယ္။
ကေလးခ်စ္တတ္တဲ့ သူတိုင္း ခ်စ္စရာ ကေလးျမင္ရင္ ေ၀းေနရင္ေတာင္ ကေလးကို ခ်စ္လို႔ လက္လွမ္းျပတာ၊ ကေလးကို လွမ္းၿပီး စတာ ေနာက္တာ မ်ိဳးေတြ လုပ္မိသလို၊ အဲဒီလို ခ်စ္စရာ ကေလးက ကိုယ္နဲ႔ အနီးဆံုးမွာ ရွိေနရင္ေတာ့ ကေလးက ခ်စ္စရာေလးဆုိၿပီး ပါးစပ္နဲ႔ ေျပာတာမ်ိဳးအျပင္ မိဘ၊ အုပ္ထိန္းသူရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္ကိုေတာင္ မယူ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလို စိတ္လိုက္မာန္ပါ ကေလး ပါးကိုင္ တာ၊ ကေလးကို နမ္းတာမ်ိဳးေတြအထိ ရွိသလို တခါတေလ ဆြဲယူခ်ီပိုးတာအထိ လုပ္တာမ်ိဳးေတြလည္း ရွိပါတယ္။
က်မ သမီးေလးကိုလည္း လမ္းသြားၿပီဆုိရင္ မၾကာခဏ ဆုိသလို ကေလးခ်စ္တဲ့ အသက္အရြယ္ မေရြးက စတာ ေနာက္တာ၊ ပါးကိုင္ တာမ်ိဳးေတြ ရွိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ က်မကေတာ့ အစကတည္းက ကိုယ္နဲ႔ မသိတဲ့သူက ကေလးကို ခ်ီပိုးတာ၊ နမ္းတာ မႀကိဳက္တဲ့အတြက္ အဲဒါမ်ိဳးေတြေတာ့ က်မ မ်က္စိေရွ႕မွာ လုပ္တာမ်ိဳးကို က်မကိုယ္တုိင္ တားျမစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္လည္း က်မက သမီးနဲ႔ ၂၄ နာရီလံုးလံုး အတူတူ မေနရတဲ့အတြက္ က်မရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ အဲဒီလိုမ်ိဳး မရွိဘူးလို႔ အတိ အက် မေျပာႏုိင္ပါ။
ေနာက္ၿပီး ေဖ့စ္ဘုတ္ စာမ်က္ႏွာမွာ ကေလးခိုးယူမႈ ေကာလာဟလ သတင္းေတြ ပ်ံ႕ႏွံ႔မႈရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ အျဖစ္ စိုးရိမ္စိတ္ ႀကီးေန တဲ့ မိဘေတြဟာ ဘယ္ေနရာမွာမဆို ကေလးသူခိုး ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ဆုိလိုက္သံ ၾကားလိုက္တယ္ ဆုိရင္ပဲ တဘက္က ဟုတ္၊ မဟုတ္ အရင္ မဆံုးျဖတ္ေတာ့ဘဲ စိတ္ဆုိးေဒါသ ထြက္တာေတြဟာ သံသယရွိသူအေပၚကို အားလံုး ပံုခ်လိုက္တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြလည္း ေတြ႔ရွိလာရပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇန္နဝါရီ လလယ္ပိုင္းက မႏၲေလးတုိင္း၊ ပုသိမ္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္မွာ ကေလးသူခိုးလို႔ စြပ္စြဲခံရသူကို ေဒါသထြက္ေနတဲ့ ေဒသခံ လူအုပ္က အၾကမ္းဖက္ ဖမ္းဆီး စစ္ေဆးခဲ့တာေၾကာင့္ ရဲတပ္ဖြဲ႔နဲ႔ သံဃာေတာ္ေတြက ပူးေပါင္းကယ္တင္လိုက္ရတဲ့ သတင္းေတြလည္း ဖတ္လိုက္ရပါေသးတယ္။
အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ မတုိင္ခင္ ရက္ပုိင္းေလာက္ ကလည္း မေကြးတုိင္းေဒသႀကီးမွာ ဆင္တူျဖစ္ရပ္မ်ိဳး ျဖစ္ပြားခဲ့ပါေသးတယ္။ အေရာင္း အ၀ယ္ လာလုပ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီး တဦးကို ကေလးသူခိုးလို႔ စြပ္စြဲၿပီး ဖမ္းဆီး ႐ုိက္ႏွက္ခဲ့တဲ့အတြက္ အမ်ိဳးသမီးမွာ နံ႐ုိးႏွစ္ေခ်ာင္း က်ိဳးတဲ့အထိ ထိခိုက္ဒဏ္ရာေတြ ရရွိခဲ့ပါတယ္။
ဒီလို အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ၾကည့္ဆုိရင္ ေနာက္ဆံုး အေျခခံ တူညီတဲ့အခ်က္တခုက ကေလးေတြရဲ႕ လံုၿခံဳမႈ အျပည့္အ၀ မရွိဘူး ဆုိတာကို ေတြ႔ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
က်မတို႔ ႏိုင္ငံမွာ ကေလးေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကာကြယ္ႏုိင္မႈက အားနည္းတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ တျခားေသာ ႏုိင္ငံတခ်ိဳ႕ မွာဆုိရင္ ကေလးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အဘက္ဘက္က ဦးစားေပး စီစဥ္ထားတာေတြကို ေတြ႔ရွိရတယ္။
အာရွႏုိင္ငံေတြထဲက ဂ်ပန္ႏုိင္ငံမွာဆုိရင္ က်မတုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံက မိဘေတြ အတုယူရမယ့္ အခ်က္တခုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်မ ေဆာင္း ပါး တပုဒ္ ဖတ္ရဖူးပါတယ္။
သူတုိ႔ႏိုင္ငံမွာ ကေလးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လူစိမ္း တေယာက္က ကိုယ့္သားသမီးကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္လို႔ မိဘက ခံစားရတယ္ ဆုိရင္ ကေလးရဲ႕ လံုၿခံဳေရးအေၾကာင္းျပၿပီး ခ်က္ခ်င္း အနီးစပ္ဆံုး လံုၿခံဳေရး တာ၀န္က် ရဲကို ေခၚယူ သတိေပးခိုင္းလို႔ ရပါတယ္။ လူစိမ္း တဦးဦး ကိုယ့္သားသမီးနား ကပ္ဖုိ႔ မေျပာနဲ႔ အေ၀းကေနေတာင္ မေယာင္မလည္ ေစာင့္ၾကည့္ခြင့္ မရွိပါဘူး။
ဒါဟာ သက္ဆုိင္ရာ အစိုးရကလည္း ကေလးအေပၚ လံုၿခံဳေရး အျပည့္အ၀ ေပးထားသလို မိဘဘက္ကလည္း ကိုယ့္သားသမီးရဲ႕ လံုၿခံဳေရးကို အျပည့္အ၀ ေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ ရေနတယ္္ ဆုိတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
က်မတုိ႔ ႏုိင္ငံမွာက အစိုးရဘက္ကလည္း ကေလးေတြ အေပၚ အျပည့္အ၀ ကာကြယ္မႈ မေပးႏုိင္သလို ကေလးနဲ႔ အနီးဆံုး ျဖစ္တဲ့ က်မတုိ႔လို မိဘေတြ အေနနဲ႔လည္း ၀မ္းေရးအတြက္ တဘက္က ရွာေဖြလုပ္ကိုင္ေနရတဲ့အတြက္ ကိုယ့္ကေလးအေပၚကို အျပည့္အ၀ ကာကြယ္ မေပးႏုိင္ၾကပါဘူး။
လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးႏွိမ္ႏွင္းေရး ရဲတပ္ဖြဲ႔ရဲ႕ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ စာရင္းေတြအရ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ လူကုန္ကူးခံရသူ ကေလး စုစုေပါင္း ၃၁ ဦး ရွိခဲ့ၿပီး ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလအထိ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ လူကုန္ကူးခံရသူ ကေလး စုစုေပါင္း ၉၆ ဦး ရွိေနတာကို သိ ရပါတယ္။
လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးႏွိမ္နင္းေရး ရဲတပ္ဖြဲ႔ရဲ႕ စာရင္းေတြက ၂၀၁၄ နဲ႔ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ အတြင္းမွာကို ကိန္းဂဏန္းမွာ သံုးဆ နီးပါး တိုး လာ တာကလည္း က်မတုိ႔ မိဘေတြ အတြက္ ကေလးေတြရဲ႕ လံုၿခံဳေရး အေပၚ ပိုၿပီးရင္ေလးစရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အနာဂတ္ မ်ိဳးဆက္သစ္ ကေလးငယ္ေတြ ရဲ႕ လုံၿခံဳေရး အတြက္ အားလုံးက ဝိုင္းဝန္း အေလးထား ေဆာင္ရြက္မႈဟာ အဓိက အေရးႀကီးတယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္။ ။
No comments:
Post a Comment