ပင္လုံထက္ က်ယ္ျပန္႔ေသာ ညီလာခံကို သုံးသပ္ၾကည့္ျခင္း

ဗညားရံ

ဤေဆာင္းပါးတြင္ တိုင္းရင္းသားေရးရာကို ဦးစားေပး တင္ျပရန္ ရွိသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံေရး ျပႆနာ တြင္ တိုင္းရင္းသားအေရးသည္ အေရး ပါလွေသာ္လည္း ျပည္သူတို႔၏ စိတ္ဝင္စားမႈကား အထိုက္အေလွ်ာက္သာ ရွိသည္။ တိုင္းရင္း သားအေရးကိုမေျဖရွင္းႏိုင္ေသးသေရြ႕ကမၻာ့ အရွည္ၾကာဆုံး ျပည္တြင္းစစ္ကို ၿငိမ္းေအးေစႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ျပည္တြင္းစစ္ကို ၿငိမ္း ေအးေစလိုရင္း ရွိမရွိအေပၚ အေျခခံ၍ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အစိုးရအဆက္ဆက္ကို အကဲျဖတ္ႏိုင္သည္။

စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္သည္ ျပည္တြင္းစစ္ကို သူတို႔ကိုယ္က်ဳိးအတြက္ အသုံးခ်ခဲ့ၾကသည္။ တိုင္းရင္းသားအေရးကို ေျဖရွင္းလိုရင္း မရွိ သ ျဖင့္လည္း ျဖတ္နည္းေပါင္းမ်ားစြာ အသုံးျပဳ၍ ထိုးစစ္ဆင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အစိုးရအင္အားႀကီးသလို တိုင္းရင္းသားတို႔၏ စစ္ေရးစြမ္း ရည္ လည္းျမင့္မားလာၾကသည္ပင္။

ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရသည္ အဆင့္ (၃) ဆင့္ျဖင့္ တိုင္းရင္းသား ျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔ ႀကဳိးစားေနေၾကာင္း ေၾကညာသည္။ ပထမအဆင့္မွာ အ ပစ္ရပ္ေရး၊ ဒုတိယအဆင့္မွာ ႏိုင္ငံေရးအရ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရး၊ တတိယအဆင့္မွာ လႊတ္ေတာ္ကို တင္ျပေရးတို႔ ျဖစ္သည္။ အပစ္ ရပ္ ေရးအ တြက္ တႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ လုံ႕လစိုက္ထုတ္ခဲ့ေသာ္လည္း တႏုိုင္ငံလုံး အပစ္မရပ္ႏိုင္ေသးေခ်။ သမၼတအမိန္႕ကို မနာခံဘဲ တပ္ ကကခ်င္ကိုထိုး စစ္ဆင္တုန္း ျဖစ္သည္။ ထို႕ျပင္ အပစ္ရပ္ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္လည္း ကြက္ၾကားတိုက္ပြဲမ်ား ျဖစ္ေပၚ လ်က္ရွိသည္။ ပထမအ ဆင့္မွာပင္ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ၏ မျပတ္သားမႈမ်ား၊ မပြင့္လင္းမႈမ်ား၊ ကတိမတည္မႈမ်ား၊ လုပ္ငန္းပိုင္း မႏိုင္နင္းမႈ မ်ားကို ေတြ႕ျမင္ရ သည္။

ပထမအဆင့္လုပ္ငန္း မၿပီးခင္မွာပင္ ဒုတိယအဆင့္ကို ၂၀၁၅ ခု မတိုင္မီ ၂၀၁၄ ခု ေလာက္မွာ အေကာင္အထည္ ေဖာ္မည္ဟု မၾကာ ေသး ခင္က ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ ေၾကညာသည္။ ေက်ညာသည့္အတိုင္းလည္း လုပ္ေပးမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရသည္။ သို႕ေသာ္ လုပ္ထုံးလုပ္ နည္းကို ေဝဖန္စရာ ရွိသည္။ ဒုတိယအဆင့္ ျဖစ္သည့္ ဤႏိုင္ငံေရး ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးမႈကို ပင္လုံထက္ က်ယ္ျပန္႕ေသာ ညီလာခံတခု ဟူ၍ အစိုးရက အစဥ္တစိုက္ သုံးႏႈန္းခဲ့သည္။ ပင္လုံထက္ က်ယ္ျပန္႕ေသာ ဟူသည့္ အသုံးအႏႈန္းကို သံသယဝင္မိသည္။

ပင္လုံထက္ က်ယ္ျပန္႕ေသာ ညီလာခံသို႕ တက္ေရာက္ရန္ အလႊာေပါင္းစုံကို ဖိတ္ၾကားမည္ဟု ဆိုသည္။ အလႊာေပါင္းစုံ ဆိုသည္မွာ အ စိုးရ တာဝန္ရွိပုဂၢဳိလ္မ်ား၊ ျပည္တြင္း (ျပည္ပ) အတိုက္အခံပါတီမ်ား၊ အသိပညာရွင္ အတတ္ပညာရွင္မ်ား၊ အစိုးရ မဟုတ္ေသာ အဖြဲ႔အ စည္း (အန္ င္ဂ်ီအို) မ်ား၊ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို ပါဝင္ေစမည္ဟု သိရသည္။ ပုံစံအားျဖင့္ ၁၉၉၃ ခု အမ်ဳိးသား ညီလာခံႏွင့္ ခပ္ဆင္ ဆင္တူ သည္။

ပင္လုံထက္ က်ယ္ျပန္႕ေသာ ဤညီလာခံသည္ အမ်ဳိးသား ညီလာခံကဲ့သို႕ ဥပေဒျပဳရန္ အေျခခံမူမ်ား ေရးဆြဲရန္ မဟုတ္ပါ။ ထိုသို႕ဆို ေသာ္ မည္ကဲ့သို႕ေသာ ညီလာခံမ်ဳိး ျဖစ္သနည္း။ ဤညီလာခံမွာ ေဆြးေႏြးမည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို အဆင္သင့္ ျပင္ဆင္ထားၿပီလား။ ဤညီ လာခံ၏ သေဘာသဘာဝကို သက္ဆိုင္ရာ ပုဂၢဳိလ္မ်ားႏွင့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို ႀကဳိတင္အေၾကာင္းၾကား အသိေပးခဲ့ၿပီလား။ ဤညီ လာခံကို ျပည္တြင္းျပည္ပ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ား၊ ျပည္ပသံတမန္မ်ား၊ အာဆီယံ အသင္းဝင္ အရာရွိမ်ား၊ ကုလသမဂၢအရာရွိမ်ားတက္ ေရာက္ေလ့ လာခြင့္ ရွိသလား။ ဂဃဏန မသိၾကေသးဟု ထင္ပါသည္။

ပင္လုံထက္ က်ယ္ျပန္႕ေသာ ညီလာခံ ျဖစ္ေစရန္ လူမ်ားေအာင္ ဖိတ္႐ုံျဖင့္ အရာမေရာက္ပါ။ ရွမ္းျပည္ ပင္လုံညီလာခံတုန္းက ေပးထား ေသာ ကတိကဝတ္မ်ားကို ခ်ဳိးေဖာက္မည့္ ညီလာခံတခုလည္း မျဖစ္သင့္ပါ။ ရွမ္းျပည္ပင္လုံညီလာခံမွ ကတိကဝတ္မ်ားကို အစိုးရ အ ဆက္ ဆက္က ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့ၾက၍ လူမ်ားစု ဗမာႏွင့္ အျခားလူမ်ဳိးမ်ား ၾကားတြင္ သံသယပြားမႈမ်ား ရွိခဲ့သည္။ ဤညီလာခံသည္ ထိုသံသ ယမ်ားကို ပြားေစမည့္ ညီလာခံတခု မျဖစ္သင့္၊ ထိုသံသယမ်ားကို ေျဖေဖ်ာက္ေစမည့္ ညီလာခံတခုသာ ျဖစ္သင့္သည္။

ထိုသို႕ျဖစ္လွ်င္ ဤညီလာခံတြင္ အစိုးရ အရာရွိမ်ားက (၅၀) ရာခိုင္ႏႈန္း၊ အတိုက္အခံမ်ားက (၂၀) ရာခိုင္ႏႈန္း၊ အသိပညာရွင္ အတတ္ပ ညာ ရွင္၊ အစိုးရ မဟုတ္သည့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ (၂၀) ရာခိုင္ႏႈန္း၊ တိုင္းရင္းသားမ်ားက (၁၀) ရာခိုင္ႏႈန္း တက္ေရာက္ေစမည္ဟု ဆို လွ်င္ ပင္လုံ ထက္ရႈပ္ေသာ ညီလာခံ ျဖစ္မည္မွာ ေသခ်ာလွသည္။ အေၾကာင္းမွာ ဗမာႏွင့္ အျခားလူမ်ဳိးမ်ားၾကား၌ ကာလရွည္ၾကာ တည္ ရွိေန ေသာအ ျမင္ မၾကည္မႈမ်ားကို ပိုမိုဆိုးရြားေစ၍ ျဖစ္သည္။

ဗမာမွအပ အျခားလူမ်ဳိးမ်ားသည္ ဗမာကဲ့သို႕ တန္းတူ ေနလို၍ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲဝင္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ျပည္ေထာင္စုတြင္ က်င့္ သုံး ေသာ Majority Rule ကို ျပည္နယ္တြင္လည္း တသမတ္တည္း က်င့္သုံးေစလွ်င္ Equality မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ဤညီလာခံမ်ဳိးတြင္ Majo rity Rule အရ ေခၚယူလွ်င္ ဗမာမွအပ အျခားလူမ်ဳိးမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္ ညီလာခံမ်ဳိး မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ Equality အရ ေခၚယူမွသာ သံသယမ်ား ကင္းစင္ ကာ ထာဝရ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။

တန္းတူေရး ျဖစ္ေအာင္ ျပည္နယ္ကို အေျခခံ၍ ဤညီလာခံကို ေခၚယူက်င္းပရပါမည္။ တိုင္း (၇) တိုင္းကို စုေပါင္း၍ ျပည္နယ္တခုႏွင့္ ဦးေရ တူေသာ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို ေစလႊတ္ရပါမည္။ ဤညီလာခံကို အစိုးရက ဝင္ေရာက္ ေႏွာင့္ယွက္ျခင္း၊ ဖိအားေပးျခင္း၊ မူဝါဒမ်ား ကိုျခယ္ လွယ္ျခင္း လုံးဝ မျပဳသင့္ပါ။ အသိပညာရွင္မ်ား၊ အတတ္ပညာရွင္မ်ား ပါဝင္ေစသင့္သည္ဟု ဆိုလွ်င္ယင္းအသိပညာရွင္၊ အ တတ္ပညာ ရွင္မ်ားသည္ ျပည္နယ္ (၇) ခုႏွင့္ တိုင္းေပါင္းစုံ (၁) ခုကို အေျခခံ၍ ဖိတ္ၾကားသင့္သည္။ သို႕မွသာ တန္းတူေရးမူႏွင့္ ကိုက္ ပါမည္။

ဒုတိယအဆင့္မွာ တန္းတူေရးအတြက္ သေဘာတူညီခ်က္တခု ရရွိခဲ့လွ်င္ ယင္းသေဘာတူညီခ်က္ကို လႊတ္ေတာ္သို႕ တင္ျပ၍ ဥပေဒ အျဖစ္ ျပဳေစလွ်င္ ေလွ်ာ္ကန္သင့္ျမတ္သည္ဟု ယူဆသည္။ သို႕ေသာ္ တိုင္းရင္းသား ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို လႊတ္ေတာ္သို႕ အလ်ဥ္စလို ဝင္ေစရန္ မလိုပါ။ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရ၏ ဦးတည္ခ်က္မ်ားအနက္ တခုမွာ အတိုက္အခံမ်ားအားလုံး၊ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအား လုံးက ၂၀၀၈ ဥပေဒကို လက္ခံၿပီး လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးကို ဝင္ေရာက္ေစေရး ျဖစ္သည္။ တတိယအဆင့္တြင္ အဆိုပါ ရည္မွန္းခ်က္အ ထေျမာက္ေအာင္ ျမင္ဖို႕ အားထုတ္ရန္ အစီအစဥ္ရွိပုံ ရသည္။

လႊတ္ေတာ္ကို ဝင္မဝင္ကိစၥမွာ လႊတ္ေတာ္မွာ တန္းတူေရး ရွိမရွိအေပၚမွာ အေျခခံရမည္ ျဖစ္သည္။ လက္ရွိ လႊတ္ေတာ္မွာ ဒီမိုကေရစီ နည္း က်ျခင္း မရွိေသးပါ။ လႊတ္ေတာ္တြင္ စစ္တပ္ကိုယ္စားလွယ္ ရွိေနသေရြ႔ ဒီမိုကေရစီနည္း က်မည္မဟုတ္။ ဒီမိုကေရစီနည္း က်ျခင္း မရွိသည့္ လႊတ္ေတာ္မွာ တန္းတူေရး ရွိဖို႕ မလြယ္ကူပါ။ တခါတရံမွာ ဒီမိုကေရစီေရးႏွင့္ တန္းတူေရးသည္ပင္ ပဋိပကၡအသြင္ ေဆာင္ေန ေသးသည္။ ဒီမိုကေရစီေရးပင္ မရွိလွ်င္ တန္းတူေရးရဖို႕ လုံးဝ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ မရွိပါ။ ထိုသို႕ဆိုလွ်င္ တိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ မိမိလည္ပင္း ႀကဳိးကြင္း စြပ္ေစ မည့္အလုပ္ လုပ္မည္ မဟုတ္ဟု ယူဆရသည္။

ထို႕ေၾကာင့္ ဒုတိယအဆင့္အရ ႏိုင္ငံေရး ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးမႈသည္ လြန္စြာ အေရးႀကီးသည္။ စကတည္းက တန္းတူေရး မျဖစ္လွ်င္ ဝင္မ ပါ သည္ကေကာင္းသည္။ တန္းတူေရး ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ အားတက္သေရာ ပူးေပါင္းပါဝင္သင့္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္တိုင္းရင္းသားမ်ား တိုက္ ေနသည့္ တိုက္ပြဲသည္ လူမ်ဳိးတန္းတူေရးအတြက္ ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ မဟုတ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္ ေသာဒီမို ကေရစီ အတိုက္အခံ အင္အားစုမ်ားသည္ တန္းတူေရးအတြက္တိုက္ပြဲဝင္ေနသူမ်ားမဟုတ္ၾက။ ဒီမိုကေရစီေရး (majo rity rule) အတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ေနသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ေနသူမ်ားမွာ လႊတ္ေတာ္သို႔ ဝင္၍ ဒီမိုကေရ စီရ ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ေျခ ရွိႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ လူမ်ဳိးတန္းတူေရးအတြက္ကား လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးက ဘူမိနက္သန္ ေနရာမွန္ မဟုတ္ပါ။ တိုင္းရင္း သားမ်ားက တ ျခမ္းပဲ့လႊတ္ေတာ္ကို ဝင္ႏိုင္ဖို႕ တိုက္ေနသည္ မဟုတ္။ မိမိျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ကို မိမိတို႕ စိတ္တိုင္းက် ေခၚ ႏိုင္ဖို႕ ျဖစ္သည္။ ယင္းျပည္ နယ္လႊတ္ေတာ္မွာသာ Majority Rule က်င့္သုံးသင့္သည္။ ဒါမွသာ ျပည္ေထာင္စု အဂၤါရပ္ႏွင့္ ေလ်ာ္ညီပါ မည္။