UWSA “၀” ေတြဟာ ဗကပကို ေတာ္လွန္ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ န၀တနဲ႔ စတင္ေဆြးေႏြးလာပါတယ္။ ထုိစဥ္က ေထာက္လွမ္းေရး အကူတပ္ တပ္မႉးျဖစ္သူ ဒုဗုိလ္မႉးႀကီး တင္၀င္းဟာ “၀” ေခါင္းေဆာင္မ်ား ႏွင့္ သြားေရာက္ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးရန္ စီစဥ္ခဲ့ပါတယ္။ ကက (ၾကည္း) က က်ိဳင္းတံုရွိ တပ္မ (၈၈) တပ္မမႉးျဖစ္ေနတဲ့ ဗုိလ္သိန္းဟန္ကို ေစ့စပ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္လိုတဲ့ “၀” တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား လက္ခံေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးဖုိ႔နဲ႔ အထူးသျဖင့္ သေဘာတူညီ ခ်က္ ေတြထဲမွာ ပါ၀င္ရမဲ့ နယ္နိမိတ္၊ ဧရိယာကိစၥ ပိုင္းျခားရာမွာ ေရွ႕တန္း နယ္ေျမကို ကိုင္တြယ္ထားတဲ့ တပ္မမႉးတဦးရဲ ႔ အခန္းက႑ အေရးပါလွတာမို႔ လိုအပ္တာ လုပ္ေပးရန္ကိုပါ ၫႊန္ၾကားခဲ့ပါတယ္။ဒုဗိုလ္မႉးႀကီး တင္၀င္းနဲ႔ “၀” အဖြဲ႔ေတြဟာ က်ိဳင္းတံုရွိ တပ္မဌာနခ်ဳပ္ထံ သြားေရာက္ကာ တပ္မမႉး ဗုိလ္သိန္းဟန္ကို ေတြ႔ခြင့္ေတာင္း ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗုိလ္သိန္းဟန္ဟာ မူလကတည္း က ကြန္ျမဴနစ္ ဗကပျဖစ္တဲ့ “၀” မ်ားကို တိုက္ခုိက္ေနခဲ့သူပီပီ မုန္းတီးမႈေၾကာင့္ အေတြ႔မခံဘဲ “ငါးကန္” စစ္ေဆးရန္ ရွိတယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ေရွာင္ထြက္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔ စစ္႐ုံး ကိုျပန္ေရာက္ၿပီး ကက (ၾကည္း) ထံ ကကလွမ္းရဲ႕ အစီရင္ခံစာ အျဖစ္ ဒီျဖစ္စဥ္ကို တင္ျပလိုက္တဲ့အခါ တပ္ခ်ဳပ္ ဗုိလ္ေစာေမာင္က ေဒါသတႀကီး ပစ္တင္ေျပာ ဆိုခဲ့ပါတယ္။ အထက္က မူ၀ါဒနဲ႔ လုပ္ေနတာကို ဒီေကာင္က ပမာမခန္႔ လုပ္ရသလားဆုိၿပီး တပ္မမႉးအား ရာထူးျဖဳတ္ပစ္ကာ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးတကၠသုိလ္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးအျဖစ္ ေခ်ာင္ထုိးေရႊ႕ေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဒုတပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ျဖစ္ေနတဲ့ ဗုိလ္သန္းေရႊက လက္တို႔ၿပီး ဂ်ပန္ သံအမတ္ႀကီးအျဖစ္ ေစာင့္ေရွာက္ရန္ ေျပာဆုိစီမံကာ ဗိုလ္သိန္းဟန္ကို ႏွစ္သိမ့္ဆု ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ရပခ တုိင္းမႉးျဖစ္ေနတဲ့ ဗိုလ္ေမာင္ေအးကလည္း တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တင္းမာတဲ့ သေဘာထား ဟန္႔တားမႈေတြနဲ႔ တုန္႔ျပန္ခဲ့မႈေတြ ရွိခဲ့တာေၾကာင့္ အဆင္မသင့္ရင္ သူ႔ကုိပါဆက္ၿပီး “ေဆာ္” မယ့္ အေနအထား ရွိခဲ့ပါတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ ကိစၥနဲ႔ ဗုိလ္ေစာေမာင္ နပန္းလံုးေနရာက စိတ္ဂေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား ျဖစ္ခဲ့တာမို႔ ဗုိလ္ေမာင္ေအး သက္သာရာ ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။
ဗုိလ္ေမာင္ေအး စိတ္နာတဲ့ေနာက္ အပစ္ရပ္ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔ကေတာ့ ကယားတုိင္းရင္းသား အပစ္ရပ္ KNPP အဖြဲ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကယားျပည္နယ္ဟာ ေခ်ာင္းရွိေသာ္လည္း ေရမရွိဘဲ ေရရွားသလို ေတာင္ေတြကလည္း ေက်ာက္ေတာင္မ်ား ျဖစ္လုိ႔ မတ္ေစာက္လြန္းတာရယ္၊ မိုင္းေပါတာရယ္၊ ရိကၡာ စပါး အသီးအႏွံမ်ား ရွားပါးတာရယ္ေၾကာင့္ တစ္ရြာႏွင့္ တစ္ရြာ ဘာသာစကားမတူတဲ့ အခက္အခဲမ်ားႏွင့္အတူ ကယားျပည္နယ္ကို စစ္ဆင္ေရး ၀င္ရတဲ့ တပ္ေတြအတြက္ အင္မတန္ေခါင္းခဲရပါတယ္။ ကယားျပည္နယ္ စစ္ဆင္ေရး ၀င္ခဲ့တဲ့ အတြင္းေရးမႉး (၂) ဗုိလ္တင္ဦးကအစ ဗုိလ္ေမာင္ေအး အဆံုး ေခါင္းတြင္တြင္ခါရတဲ့ အထိ လန္ျပန္ထြက္ေအာင္ တပ္မ်ား အထိနာခဲ့လို႔ KNPP ကို အၿငိဳးထား မုန္းတီးခဲ့ပါတယ္။
KNPP အျပင္ တာကလယ္ ဦးစီးတဲ့ ပအို၀္နီ ရလလဖ အဖဲြ႔ကလည္း လက္သံေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ “ေဆာ္” ေလရာ ကက (ၾကည္း) ဟာ ရပခကို ထုေတာ့တာမို႔ ရပခ တုိင္းမႉးဘ၀က ရခဲ့တဲ့ ဒဏ္ရာကို ဗုိလ္ေမာင္ေအး အေနနဲ႔ ဒုခ်ဳပ္ ျဖစ္ေနခ်ိန္အထိ ေမ့ေပ်ာက္ရန္ ႀကိဳးစားဖို႔ ခက္ခဲ ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ KNPP ႏွင့္ ကကလွမ္းတုိ႔ ညိႇႏႈိင္းသေဘာတူညီခ်က္အရ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စတင္ ယူေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမတုိင္ခင္က ကယားျပည္နယ္အတြင္း ဆရာေက်ာင္း ေခၚ ဦးေအာင္ကုိ၀င္းရဲ႕ ကုုမၸဏီနဲ႔ ဦးေက်ာ္၀င္းရဲ ႔ ေရႊသံလြင္ ကုမၸဏီေတြကို သစ္ခုတ္လဲွခြင့္ ပါမစ္အား စစ္အစုိးရက ေပးခဲ့ေပမယ့္ ေရွ ႔တန္းအနက္ေရာင္ နယ္ေျမမို႔ KNPP ကိ္ု အခြန္ေပး လာဘ္ထုိးကာ နားလည္မႈယူ ခုတ္လွဲေနခဲ့ရပါတယ္။ KNPP ကလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ၀င္ေရာက္ ရမွာျဖစ္လို႔ ယခင္လို ကုမၸဏီေတြထံမွ ပိုက္ဆံေတာင္းဖို႔ အခြင့္အေရး မရေတာ့မွာ စုိးရိမ္ေနတဲ့ အတြက္ ကုမၸဏီမ်ားနဲ႔ အၿပိဳင္အဆုိင္ သစ္ေတြကို ခုတ္လွဲပါေတာ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကုမၸဏီေတြက ကကၾကည္းကို တုိင္တန္းခဲ့ရာမွာ အခဲမေက် ျဖစ္ေနတဲ့ ဗုိလ္ေမာင္ေအးက ကယားျပည္နယ္အတြင္းသို႔ စကခ (၇) တပ္မ တစ္ခုလံုးအား ဖယ္ခံုတြင္ အေျခစိုက္ ဖြင့္လွစ္ေစၿပီး ကယားျပည္နယ္ကို ေမႊေႏွာက္ခုိင္း ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီ အေျခအေန ကို ထိန္းသိမ္းဖုိ႔ လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ ႔က ေထာက္လွမ္းေရးတပ္မႉး ဗိုလ္မႉးေဇာ္သက္ႏိုင္ကို ကကလွမ္း မွ ၫႊန္ၾကားေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ KNPP က မလုပ္ေတာ့ေၾကာင္း ျပန္ၾကားေပမဲ့ အေျခအေန တင္းမာေနၿပီး စစ္တပ္နဲ႔ KNPP တုိ႔ တုိက္ပြဲမ်ား ဆက္တုိက္ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။
ပထမ ေစာေစာပိုင္းကာလ စစ္ဆင္ေရး စတင္ရာမွာ နအဖ တပ္မွ႐ံႈးနိမ့္ခဲ့လို႔ စကခ (၇) နည္းဗ်ဴဟာမႉး ဗုိလ္မႉးႀကီးကိုကိုေက်ာ္ အျဖဳတ္ခံရၿပီး စစ္သံမႉးအျဖစ္ လြင့္ထြက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒုတပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ရဲ ႔ ပါ၀ါကုန္သံုးၿပီး စစ္တပ္ အလံုးအရင္းနဲ႔ တပ္မ (၅၅) ကုိပါ ထည့္သြင္းေခ်မႈန္းတာမို႔ အင္အား မမွ်လုိ႔ KNPP လည္း ေတာထဲသို႔ ျပန္၀င္ သြားခဲ့ရပါတယ္။ ကကလွမ္းအေနနဲ႔ KNPP ကုိ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးေရးအတြက္ ျပန္လည္ ႀကိဳးစား ၾကည့္ခဲ့ပါေသးတယ္။ KNPP ရဲ ႔ ကုိယ္စားလွယ္ ခူအူးရယ္ အဖြဲ႔၀င္ (၅) ေယာက္အား ရန္ကုန္သို႔ ေခၚယူညိႇႏႈိင္းရာ KNPP က အရင္ သေဘာ တူညီခ်က္မ်ားအတုိင္း ေနထုိင္ လုပ္ေဆာင္ခြင့္ရရင္ ျပန္လည္၀င္ေရာက္မယ္လို႔ေျပာရာ ကက(ၾကည္း) ထံ ကကလွမ္းမွ အက်ိဳးအေၾကာင္းျပန္လည္ တင္ျပခဲ့ပါတယ္။အဲဒီ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကကၾကည္းဟာ “အင္း မလုပ္၊ အဲ မလႈပ္” ဆုိင္းငံ့ ထားျပန္ပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ ခရစ္ယာန္ သာသနာျပဳ ဂုိဏ္းခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ ဆုိေတး႐ုိ ဖာရုိမို ဆိုရင္ ကယားျပည္နယ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လုိခ်င္လြန္းတာေၾကာင့္ အေခါက္ေခါက္ အခါခါ လြန္းပ်ံသြားေရာက္ညိႇႏႈိင္းရာ ဒုကၡႀကီးလွတာမို႔ ငဲ့ညႇာဖို႔ ေကာင္းလွပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ သံုးသပ္ခ်င္တာက ဗိုလ္သန္းေရႊဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥအား ယခင္မူ၀ါဒအတုိင္း မျပင္ရဲဘဲ ဗုိလ္ခင္ၫြန္႔ရဲ ႔ အပစ္ရပ္ အဖြဲ႔ ေတြအေပၚ ညိႇႏႈိင္းတဲ့ အစီအစဥ္ေတြကို မေဖ်ာက္ခ်င္ ေပမဲ့ ကကၾကည္းအား ကိုင္တြယ္ထားတဲ့ ဗုိလ္ေမာင္ေအးရဲ ႔ တင္းမာတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ရပ္ အေပၚ ဗုိလ္ခင္ၫြန္႔နဲ႔ ဗိုလ္ေမာင္ေအးတို႔အၾကား မွန္မွန္ကန္ကန္ အလယ္အလတ္ ရပ္တည္ ေပးခဲ့မႈမရွိတာ ေတြ႔ရ ပါတယ္။ ဗိုလ္သန္းေရႊကိုယ္တိုင္ အပစ္ရပ္ အဖြဲ႔ေတြအေပၚ မူလကတည္း က ႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံလုိၿပီး ယံုၾကည္မႈမရွိတဲ့
အ တြက္ေၾကာင့္ “ၾကားေန” ရပ္တည္ခဲ့တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ကို ျဖဳတ္လိုက္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ တိုင္းရင္းသား ေတြရဲ ႔ အေရး ဟာပိုၿပီးေတာင္ အလွမ္းေ၀းခဲ့ၿပီျဖစ္ပါတယ္။
ေလးလပတ္ အစည္းအေ၀းေတြမွာ ဗိုလ္သန္းေရႊနဲ႔ ဗုိလ္ေမာင္ေအးရဲ ႔ မၾကာခဏ လက္သံုး စကားကေတာ့ “သူပုန္ေတြ တုိ႔တပ္ကို လာေစာ္ကားရင္ေတာ့ ခ်မယ္ကြာ၊ အတင္အစီးမခံဘူး၊ ဒီေကာင္ေတြ လူပါး၀တယ္” စသျဖင့္ အၿမဲေျပာေနတာေၾကာင့္ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ အေနနဲ႔ ဟိုစဥ္ကတည္းက ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ မ်က္ႏွာပ်က္ရတဲ့ကိန္း အၿမဲဆုိက္ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဗိုလ္သန္းေရႊက ငါးတစ္ေကာင္ကို ၀မ္းပ်ဥ္းသားအဆီၿဖိဳးၿဖိဳးကို ယူထားၿပီး ေခါင္းပိုင္းကို ေဆြမ်ိဳးေပါက္ေဖာ္ တရုတ္ကို ေကြ်းသလို အၿမီးပိုင္းကိုေတာ့ သူ႔လက္ေအာက္ ငယ္သား ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေပါင္းနဲ႔ အေပါင္းအပါေတြကို ေကၽြးထားတာမို႔ အ႐ိုးအရင္း အက်ေတြ ၾကားက အသားစရွာစားေနရတဲ့ အျဖစ္ကို အပစ္ရပ္ တိုင္းရင္းသားေတြ အေနနဲ႔ သိျမင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဗိုလ္သန္းေရႊနဲ႔ ဗိုလ္ေမာင္ေအး ဟာ အပစ္ရပ္ တုိင္းရင္းသား အဖြဲ႔ေတြကို ႏွိမ့္ခ် ဆက္ဆံသလို တိုင္းရင္းသားေတြ အေပၚမွာေတာ့ အျမတ္ထုတ္ အခြင့္အေရး ယူ “ဖံ်” က်တတ္ပံုေတြ၊ ႏိုင္ထက္စီးနင္းရယူ အျမတ္ထုတ္ခဲ့ပံုေတြကို ဆက္လက္ တင္ျပပါဦးမယ္။
No comments:
Post a Comment