မင္းဟန္
(၂၁)
ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ သည္ ဖခင္ ေအာင္ဆန္း ၏ အတၳဳပတၱိ စာအုပ္အား ေရးသား ျပဳစုရန္ စိတ္ထက္သန္ လ်က္ရွိသည္။ ၁၉၈၄ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္ သို႔ ေရာက္စဥ္ ကလည္း …. ေန႔စဥ္ လိုလုိပင္ တပ္မေတာ္ ေမာ္ကြန္းတုိက္ သို႔သြားၿပီး ဂ်ပန္ေခတ္ Statement မ်ားအား လက္ ေရး ႏွင့္ ကူးယူခဲ့၏။ ျပင္ဆင္ခဲ့၏။ သခင္ ေအာင္ဆန္း၏ BIA သေႏၶတည္ရာက ဂ်ပန္တြင္ ျဖစ္သည္။ သခင္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ထိေတြ႔ ဆက္ ဆံ ခဲ့ၾကသည့္ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ရန္လိုေၾကာင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သိ၏။ ဤအတြက္ပင္ အဂၤလန္၌ေနစဥ္ ဂ်ပန္ ဘာသာ စ ကားအား ဇြဲၾကီးစြာႏွင့္ သင္ယူခဲ့ သည္။
၁၉၈၅ ခုႏွစ္တြင္မူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္ …. အခြင့္အလမ္းတခုက ဝင္လာ၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဂ်ပန္ႏွင့္ ဆက္စပ္သည့္ ဘဝအစိတ္အပိုင္းအား သုေတသနျပဳႏိုင္ရန္ က်ဳိတိုတကၠသိုလ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား က်ဳိတိုတကၠသိုလ္သို႔ လာေရာက္ရန္ ဖိတ္ေခၚ၏။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္ …… “ေရဆာစဥ္ ေရခ်မ္းစင္အား ေတြ႔ျခင္း…..”။ ဂ်ပန္သို႔ သြားရန္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျပင္ဆင္ရသည္။ ထုိစဥ္က …. ေဒါက္တာ မိုက္ကယ္အဲရစ္က အိႏၵိယျပည္ေျမာက္ပိုင္း “ဆင္းမလား” တြင္ ေရာက္ေနသည္။ “ဆင္းမလားၿမိဳ႕” အဆင့္ျမင့္ စာေပေလ့လာေရးဌာနစု၌ သုေတသနပညာရွင္အျဖစ္ အမႈထမ္းေနရ၏။ သားအၾကီး ျမင့္ဆန္းေအာင္က …၁၂ ႏွစ္အရြယ္….။ သားငယ္ ေအာင္ဆန္းလင္းက ၈ ႏွစ္သား….။ သားၾကီး ျမင့္ဆန္းေအာင္အား ေအာက္စဖို႔တြင္ပင္ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစားထားခဲ့ၿပီး သားငယ္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဂ်ပန္သို႔သြားရန္ ဆံုးျဖတ္ရ၏။ စီစဥ္ၾကရ၏။ က်ဳိတိုသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ဂ်ပန္ရွိ “ဂ်ပန္-ျမန္မာ” အသင္းဝင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔၏။ “ဂ်ပန္-ျမန္မာ” အသင္းမွတဆင့္ ဖခင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ သိကြ်မ္းရင္းႏွီးခဲ့ေသာ …. ဂ်ပန္အမ်ဳိးသားၾကီးမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ရ၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ရသည့္ ဂ်ပန္အမ်ဳိးသားၾကီးမ်ားက ဖခင္ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ အေၾကာင္းအား စိတ္အားထက္သန္စြာ ေျပာျပၾက၏။
(၂၂)
က်ဳိတိုတြင္ တႏွစ္ခန္႔ ေနၿပီးသည့္ေနာက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ “ဆင္းမလား” ရွိ ခင္ပြန္းရွိသူထံသို႔ သြားေရာက္ခဲ့၏။ ျမင့္ဆန္းေအာင္သည္လည္း ေက်ာင္းအားရက္ျဖစ္သျဖင့္ … ျမင့္ဆန္းေအာင္ကိုလည္း ဆင္းမလားသို႔ ေခၚခဲ့၏။ ထုိကာလေလးက …. ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ မိသားစု စုစုေဝးေဝး ဆံုဆည္းခြင့္ရခဲ့သည့္ ရက္မ်ားဟု ဆိုရမည္။ “ဆင္းမလား” တြင္ပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ခင္ပြန္းသည္ လုပ္ကိုင္ေနသည့္ သုေတသနဌာန၌ သုေတသီပညာရွင္အျဖစ္ အလုပ္ရ၏။ “ဆင္းမလား” ရွိ မိသားစု သိုက္သုိက္ၿမံဳၿမံဳ ေနထိုင္ရသည့္ ကာလက တိုေတာင္းလြန္းလွသည္။
၁၉၈၇ ခုႏွစ္တြင္ “ဆင္းမလား” မွ လန္ဒန္သို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျပန္ေရာက္ခဲ့ရျပန္သည္။ လန္ဒန္တြင္ မ်က္စိအား ခြဲစိတ္ကုသမည့္ မိခင္အားျပဳစုရန္ လန္ဒန္သို႔ ျပန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေဒၚခင္ၾကည္၏ မ်က္စိခြဲစိတ္မႈက ေခ်ာေခ်ာေမာေမာႏွင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အကိုျဖစ္သူ ဦးေအာင္ဆန္းဦးသည္လည္း လန္ဒန္သို႔ လာေရာက္၍ ၁ဝ ရက္ခန္႔ မိခင္ႏွင့္ အတူေန၏။
၁၉၈၇ ခုႏွစ္ …. ဇြန္လလယ္ေလာက္တြင္ ေဒၚခင္ၾကည္ လန္ဒန္မွ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္သြား၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္လည္း မိသားစုရွိရာ “ဆင္းမလား” သို႔ ျပန္၏။ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္မူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ တမိသားစုလံုး ….. “ဆင္းမလား” မွ “ေအာက္စဖုိ႔ဒ္” သို႔ အၿပီးေျပာင္းေရႊ႔ခဲ့ၾကသည္။ ေအာက္စဖို႔ဒ္ ပညာရပ္ဝန္းအတြင္း ျပန္၍ အေျခခ်ၾက၏။
ေအာက္စဖုိ႔ဒ္ ေနအိမ္တြင္ ေနထုိင္ရင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ဖခင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အတၳဳပတၱိအား စတင္၍ ေရးသားသည္။ အတၳဳပတၱိ၏ အစအား အမွာစာသေဘာမ်ဳိးႏွင့္ စ၏။
“က်မ မွတ္မိႏိုင္ေသာ အရြယ္မေရာက္မီကပင္ က်မ၏ ဖခင္ ကြယ္လြန္သြားပါသည္။ ထုိေၾကာင့္ `ေဖေဖဟာ ဘယ္လို လူစားမ်ဳိးပါလိမ့္` ဟူေသာ သိခ်င္စိတ္ျဖင့္ ဖခင္၏ ဘဝလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ စာေပ အေထာက္အထားမ်ားကို က်မ စတင္စုေဆာင္း ေလ့လာဖတ္ရႈျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေအာက္တြင္ေဖာ္ျပပါ အတၳဳပတၱိ စာတမ္းကို ေရးသားရာ၌ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝၿပီး အေထာက္အထားမ်ားကို အဓိက အေျခခံထားပါသည္။ အေၾကာင္းႏွစ္ရပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍သာလွ်င္ က်မတို႔ မိသားစုႏွင့္ ေဖေဖ့အား ေကာင္းစြာ သိကြ်မ္းခဲ့သူမ်ားထံမွ သိရွိရေသာ အခ်က္အလက္မ်ား အေပၚတြင္ အေတာ္အသင့္ အေျခခံထားပါသည္။ ေသြးသားနီးစပ္စြာ ေတာ္စပ္သူတဦး၏ အတၳဳပတၱိကို ေရးရသည္မွာ မလြယ္ကူပါ။ ဓမၼဓိ႒ာန္က်က် ေရးႏုိင္မည္မဟုတ္ဟု အစြပ္စြဲခံရတတ္ပါသည္။ တကယ္တမ္းတြင္လည္း အတၳဳပတၱိ ေရးသူတုိ႔သည္ မိမိတို႔ ရွာေဖြစုေဆာင္းရရွိေသာ အေထာက္အထားမ်ားျဖင့္ မိမိတုိ႔၏ ကုိယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ဉာဏ္ကို ပံုသြင္းေပးခဲ့ေသာ အျဖစ္အပ်က္ အေတြ႔အၾကံဳမ်ား၏ ၾသဇာသက္ေရာက္မႈမွ ကင္းလြတ္ႏုိင္မည္ မဟုတ္ပါ။ က်မအေနျဖင့္ က်မဖခင္၏ ႐ုပ္ပံုလႊာကို က်မျမင္သည့္အတုိင္း မွန္ကန္စြာ ေပၚလြင္ေစရန္ ၾကိဳးပမ္းေရးသားထားပါသည္ဟုသာ ေျပာႏုိင္ပါသည္။
(၂၃)
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတ္လ ၃၁ ရက္ ….။
ေအာက္စဖို႔ဒ္ ေနအိမ္ ….။
ေအာက္စဖို႔ဒ္ ညေနခင္းက …. တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္၊ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ပင္…။ ဆိတ္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈက …. ပညာရပ္ဝန္း၏ အေငြ႔အသက္ အေဆာင္အေယာင္ေလလားဟုပင္ ထင္မွတ္စရာ…..။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ခင္ပြန္းက ဧည့္ခန္းတြင္ပင္ စာဖတ္၍ ေနၾကသည္။ သား ၂ ေယာက္မွာမူ သူတုိ႔၏ အိပ္ခန္းအတြင္း၌ ရွိေနၾက၏။ တယ္လီဖုန္း လူေခၚဘဲလ္သံက …. ေဝေဝစီစီ …. ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပင္ ထ၍ တယ္လီဖုန္းအား ကိုင္လိုက္၏။
ရန္ကုန္မွ ဖုန္းျဖစ္သည္။ မိခင္ေဒၚခင္ၾကည္ထံမွ ….။ ၁ဝ မိနစ္ခန္႔ စကားေျပာၿပီး တယ္လီဖုန္းအား ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ …. ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူထံသို႔ သြားၿပီး…..။
“ေမေမ ေလျဖတ္သြားလို႔တဲ့ …. ေဆး႐ုံတင္ထားရတယ္ …. အဲဒါ က်မ ရန္ကုန္ကို ခ်က္ခ်င္း သြားရမယ္….”
ခင္ပြန္းသည္ကလည္း ၾကည္ျဖဴစြာႏွင့္ပင္ ခြင့္ျပဳ၏။ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ရန္ကုန္ခရီးအတြက္ ထုပ္ပိုးျပင္ဆင္ေတာ့၏။
ဤခရီးက ….. သူတုိ႔၏ ဘဝမ်ားအား ထာဝရ ေျပာင္းလဲသြားေစေတာ့မည္ ဟူသည္အား ထုိညေနခင္းက ခင္ပြန္းသည္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပါ မေတြးထင္မိခဲ့……။
(၂၄)
၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၂ ရက္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ဂ်ပန္ေဆး႐ုံၾကီး။
ရန္ကုန္ မဂၤလာဒံုေလယာဥ္ကြင္းမွ တကၠသုိလ္ရိပ္သာလမ္း အိမ္သို႔ မဝင္ေတာ့ ----။ ဂ်ပန္ေဆး႐ုံသို႔ တန္းၿပီး လာခဲ့ေတာ့သည္။ အဝတ္အစားထည့္သည့္ လက္ဆြဲေသတၱာ ၂ ခုသာ ပါသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေဆး႐ုံသို႔ ေရာက္သည့္အခ်ိန္၌ မိခင္ (ေဒၚခင္ၾကည္) ၏ က်န္းမာေရး အေျခအေနက ဆုိးဝါး၍ ေနၿပီျဖစ္သည္။ ေရာဂါက ၃-၄ မ်ဳိး ရွိေနသည္။ အဆုိးဆံုးက ဆီးခ်ဳိျဖစ္သည္။ ဧၿပီလ ၇ ရက္ေန႔တြင္ ဆရာဝန္ၾကီးမ်ားႏွင့္ တုိင္ပင္ၿပီး ျပင္္ဆင္စရာ ရွိသည္မ်ားကို ျပင္ဆင္၍ မိခင္ ေဒၚခင္ၾကည္အား တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း ေနအိမ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ခဲ့ေတာ့သည္။ မိခင္ၾကီးအား အခ်ိန္မလပ္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေနရင္း ---- တဖက္မွ တုိင္းျပည္ အေျခအေနမ်ားကိုလည္း မ်က္ျခည္မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္၍ေနသည္။
မတ္လ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ရန္ကုန္ စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား အေရးေတာ္ပံုၾကီးက တုိင္းျပည္၏ အေျခအေနအား ေဖာ္ျပ၍ေနသည္။
(၂၅)
အင္းယားကန္ေဘာင္ႏွင့္ ျပည္လမ္းမအၾကားတြင္ “တံတားျဖဴ“ ဟူ၍ လူသိမ်ားသည့္ ေျမာင္းကူးတံတားရွိသည္။ တံတားျဖဴအား ေက်ာ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ဆႏၵျပသည့္ ေက်ာင္းသားထု လူတန္းၾကီးသည္ ျဖဳန္းစားၾကီး တန္႔ရပ္သြားသည္။ သံဆူးၾကိဳးေခြမ်ားကုိ ဆႏၵျပ လူူတန္းၾကီး၏ အေရွ႕တြင္ ျဖတ္သန္းပိတ္ၿပီး ကာထားသည္။ သံဆူးၾကိဳးမ်ား၏ ေနာက္တြင္မူ ေမာင္းျပန္ေသနတ္မ်ား ကိုင္ထားသည့္ စစ္သားမ်ားက လူတန္းၾကီးအား အသင့္ခ်ိန္၍ ရပ္ေနၾက၏။ စစ္သားမ်ား၏ ေနာက္တြင္ေတာ့ ဘရင္းကယ္ရီယာမ်ား၊ လူတန္းၾကီးအေနာက္တြင္ေတာ့ ----- ဒုတ္မ်ား၊ ၾကိမ္ဒိုင္မ်ားႏွင့္ လံုထိန္းမ်ားက ကန္ေဘာင္႐ိုးေပၚသို႔လည္း တက္လာၾကသည္။ ဆႏၵျပသည့္ ေက်ာင္းသားတုိ႔အား စစ္သားမ်ားႏွင့္ လံုထိန္းတို႔က သံုးဘက္မွ ပိတ္္္ဆို႔ထားလိုက္ၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ က်န္သည့္ တဖက္မွာလည္း ၿခံဝင္းျမင့္ျမင့္ၾကီးမ်ားက ပိတ္၍ ကာထားျပန္သည္။
အမိန္႔ေပးသံမ်ား ထြက္လာသည္။ လံုထိန္းမ်ားက ေက်ာင္းသားမ်ားကို ဝင္႐ိုက္ေတာ့သည္။ နံပါတ္ဒုတ္မ်ား၊ အ႐ိုးတြင္းတြင္ က်ဳိးအက္သံမ်ား၊ ေသြးမ်ား အလူးလူးအလိပ္ႏွင့္ အလဲလဲအၿပိဳၿပိဳ ကမၻာပ်က္၍ ေနေလၿပီ။
ေဒၚခင္ၾကည္ အား ေနအိမ္သို႔ ျပန္လည္ၾကိဳယူခဲ့ၿပီးသည့္ ေနာက္ပို္င္းတြင္ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း ေနအိမ္သို႔ ေန႔စဥ္လိုလိုပင္ သခင္အုန္းျမင့္ ေရာက္ခဲ့သည္။ ၁၉၈၈ ခု၊ မတ္လ ေက်ာင္းသား အေရးအခင္းမ်ား အေၾကာင္းကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွ ေမးသည္။ သခင္အုန္းျမင့္ ေျပာျပသည္မ်ားကို နားေထာင္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေလးေလးနက္နက္ ေတြး၍ ေနသည္။ ၿပီးေနာက္ -------
“----- အခု တုိင္းျပည္အေျခအေနက သိပ္ဆိုးသထက္ဆုိးလာေတာ့ အန္ကယ္နဲ႔ စုန႔ဲ ၁၉၈၄ တုန္းက ေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္းမ်ဳိးေပါ့။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ရမွျဖစ္မယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရရင္ တုိင္းျပည္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ဒုကၡေရာက္ကုန္မယ္။ လူေတြ ဒုကၡေရာက္ကုန္မွာ။ ဒါကို ဘယ္လိုလုပ္ရရင္ ေကာင္းမလဲဆိုတာကိုလည္း စဥ္းစားၾကရေတာ့မယ္။ အန္ကယ္လည္း စဥ္းစားပါ။ စုလည္း စဥ္းစားမယ္။ ဘယ္ပံုဘယ္နည္း စရမယ္္္္ဆိုတာ -----“
(၂၅)
မတ္လႏွင့္ ဇြန္လမ်ားမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ေသြးထြက္သံယို အေရးအခင္းမ်ားက အစုိးရအဖြဲနဲ႔ ထုိအဖြဲ႔ကို ဦးေဆာင္ေနတဲ့ ပါတီကို အယံုအၾကည္ ကင္းမဲ့ေနတာကို ဆႏၵျပရာတြင္ ကိုယ္တုိင္ပါဝင္သူမ်ားနဲ႔ ေနာက္မွ အားေပးသူမ်ားက ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္ဟာ မတ္လနဲ႔ ဇြန္လအတြင္းက စိတ္မခ်မ္းေျမ႕စရာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္ေတြေၾကာင့္ သြယ္ဝိုက္ေသာ နည္းျဖင့္ တာဝန္မကင္းသူဟု ယူဆတာက တေၾကာင္း၊ အသက္အရြယ္လည္း ေထာက္လာတာက တေၾကာင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ပါတီဥကၠ႒ႏွွင့္ ပါတီဝင္အျဖစ္မွ ထြက္ခြင့္ေပးၾကပါလို႔ ပါတီဝင္ေတြကို ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါတယ္။
ေနဝင္း
အေရးေပၚပါတီ ညီလာခံ
ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ
၁၉၈၈၊ ဇူလိုင္လ ၂၃ ရက္
ဦးေနဝင္းက အရွင္ထြက္ ထြက္ၿပီး ကားလိပ္ၾကားသို႔ တုိးဝင္သြား၏။ ဇူလိုင္လ တတိယအပတ္အတြင္းမွာ ျဖစ္သည္၊ အေျမာက္ႏွင့္ ယႏၲရားတပ္မွ ဗိုလ္မႉးလွျမင့္ ေဒၚေအာင္္ဆန္းစုၾကည္ထံသို႔ တယ္လီဖုန္းဆက္၍ လာသည္။ မည္သည့္ အေၾကာင္းကိစၥေၾကာင့္ ဆက္လာသည္ဟူ၍မူ မသိ။ ေဒၚစုမွ ဦးေနဝင္းနဲ႔ ေတြ႔ခ်င္တယ္၊ စီစဥ္ေပးပါလို႔ ေျပာေတာ့ သူ အေၾကာင္းျပန္ပါမည္ဟု ေျပာသည္။ ဦးေနဝင္း ပါတီဥကၠ႒အျဖစ္မွ ႏုတ္ထြက္သြားခဲ့ၿပီးေနာက္တြင္ ပါတီဥကၠ႒ႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ ေနရာမ်ားအား ဦးစိန္လြင္မွ ဝင္ေရာက္၍ တာဝန္ယူခဲ့သည္။ တက္လာသည္ႏွင့္ လက္စြမ္းျပေတာ့သည္။ ဦးေအာင္ၾကီး၊ ဦိးေအာင္ေရႊ စသည့္ အၿငိမ္းစား စစ္ဗိုလ္ၾကီးမ်ားအား ေထာင္ထဲသို႔ သြင္းေတာ့သည္။ ဒုတိယအၾကိမ္ ဗိုလ္မႉးလွျမင့္ထံမွ ဖုန္းဆက္လာသည္။ ဦးေနဝင္းႏွင့္ ေတြ႔ႏုိင္မည့္ အေၾကာင္းကိုမူ မေျပာ။ ေဒၚေအာင္္ဆန္းစုၾကည္အား ႏုိင္ငံေရး မလုပ္ဘူးဆိုဟု ေျပာေမး ေမးသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က က်မ ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ဘူး ဆိုတာက ႏုိင္ငံျခားမွာ ေနၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံေရးမလုပ္မွာကို ေျပာတာပါဟု ျပန္၍ ေျပာလိုက္သည္။ တဖက္မွ မည္သို႔မွ် ျပန္၍မေျပာ၊ တယ္လီဖုန္းလည္း ခ်၍ သြားေတာ့သည္။
(၂၆)
''ဒီမုိကေရစီ ခ်က္ခ်င္းေပး''
''မဆလ အစုိးရ က်ဆံုးပါေစ''
''စိန္လြင္ အလုိမရွိ''
''ဦးေအာင္ၾကီးႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ျပန္လႊတ္ေပး''
ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ားက ရႏ္ကုန္ၿမိဳ႕ တၿမိဳ႕လံုး က်ယ္ေလာင္စြာ ျမည္ဟိန္းေနသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္သာမက ပဲခူး၊ သနပ္ပင္၊ ေရနံေခ်ာင္း၊ ျပည္၊ ေတာင္ၾကီး၊ ၿမိဳ႕မ်ားတြင္လည္း ''စိန္လြင္ အလုိမရွိ'' ဟူသည့္ အသံမ်ားက က်ယ္ေလာင္ေနေလၿပီ။ ည ၈ နာရီတြင္ ျမန္မာ့အသံမွ ဦးစိန္လြင္ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေစာေမာင္တို႔ ၂ ဦး လက္မွတ္ထိုးထုတ္ျပန္သည့္ ေၾကညာခ်က္မ်ားအား ဖတ္ၾကားေၾကညာသြားသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ မာရွယ္ေလာ (စစ္ဥပေဒ) ထုတ္္ျပန္ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုေန႔က ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၃ ရက္ေန႔ ျဖစ္္သည္။
တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း ေနအိမ္၌ သခင္အုန္းျမင့္၊ ဦးေထြးျမင့္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္ ဗိုလ္စၾကၤာတို႔ႏွင့္ ေဒၚေအာင္္ဆန္းစုၾကည္ ေတြ႔ၾကသည္။ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ တုိင္းျပည္၏ အေျခအေနက သိပ္ဆုိး၍ ေနၿပီ၊ မည္သို႔လုပ္ၾကမည္နည္း၊ မည္သို႔စ၍ လုပ္ကိုင္ၾကမည္နည္း၊ အျပင္္္တြင္ ရာသီဥတုက အံု႔မႈိင္းေနသည္။
''တုိင္းျပည္အေျခအေနက သိပ္ဆုိးေနၿပီ၊ လူေတြကလည္း ဒုကၡသိပ္ေရာက္ေနၿပီ ---ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အတုိင္ပင္ခံ ေကာ္မတီတခုဖြဲ႔ၿပီး လုပ္ဖို႔ေတာင္းဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္'' ဦးေထြးျမင့္မွ ေတြးေတြးဆဆႏွင့္ ေဆြးေႏြးသည္။
''ေကာင္းပါတယ္။ ဒီက `စ`ရင္ေကာင္းပါတယ္။ ေကာ္မတီထဲမွာ ဘယ္သူဘယ္ဝါ ပါရမယ္။ ဘာမယ္ေတာ့ မေတာင္းဆိုဘဲနဲ႔ ေကာ္မတီဖြဲ႔ဖို႔ပဲ ေတာင္းဆုိရင္ ေကာင္းမယ္'' သခင္အုန္းျမင့္က ဦးေထြးျမင့္၏ ေဆြးေႏြးခ်က္ကို ထပ္၍ ျဖည့္စြက္သည္။
''က်မ သေဘာတူပါတယ္။ ဒီကပဲ `စ` ၿပီး လုပ္ၾကတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ က်မတို႔ ဒီလုပ္ငန္းေတြ စလုပ္တာနဲ႔ လံုးဝ အၾကမ္းမဖက္ေရးဘဲ။ အၾကမ္းမဖက္ဝါဒ၊ ဂႏၵီဝါဒေပါ့။ ဒါကို က်မတို႔ရဲ႕ `မူ` အေနနဲ႔ ထားလုိက္မယ္။ ေနာက္ၿပီး ဥပေဒ ေဘာင္အတြင္းကပဲ လုပ္မယ္။ ေျမေအာက္တို႔ ေတာခိုတာတုိ႔ လက္နက္ကိုင္တုိက္တာတို႔ လံုးဝ မလုပ္ဘူး။ ဒါ က်မတုိ႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးလမ္းစဥ္ပဲ'' ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ စကားအဆံုးတြင္ အားလံုးက သေဘာတူၾကသည္။ အျပင္ဘက္ဆီမွ ေသနတ္သံမ်ားအား သဲ့သဲ့ၾကားၾကရသည္။ အားလံုး စိတ္မသက္သာစြာျဖင့္ သက္ျပင္းခ်လုိက္ၾကသည္။
No comments:
Post a Comment