သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္
အေျပာ ႏွင့္အလုပ္ ကို ခြဲျခား တတ္ရမည္ ။ ပါးစပ္က မစားရ ၀ကမွန္း ေျပာတတ္ၿပီး ေနာက္ဆံုး မွာ အေျပာ ႏွင့္အလုပ္ တျခားစီ လုပ္တတ္ သူမ်ားကို စာဖတ္ သူတို႔ ေတြ႔ျမင္ ဘူးၾကမည္ ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္သာ အဆိုအမိန္႔တစ္ခုက သူဘာေျပာေနသလဲဆိုတာ နားမေထာင္နဲ႔ ဘာလုပ္ေနသလဲ ဆိုတာကို သာၾကည့္ပါ ဟု ေရးသားထားသည္ကို ေလ့လာမွတ္သားဘူးပါသည္ ။
အေျပာေကာင္းဖို႔လြယ္သေလာက္ ေကာင္းမြန္ေသာအလုပ္တစ္ခု လုပ္ဖို႔ မလြယ္ကူပံုကို ဒီစကား က သက္ေသျပေနသည္။
နအဖက ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚ ဦးတည္ေနပါသည္ဟု အသံေကာင္းဟစ္ေနေသာ္လည္း ဒီမိုကေရစီအေရး လႈပ္ရွားသူမွန္သမွ်ကို ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ေနသည္ စီးပြားပ်က္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။
ဒီမိုကေရစီအေရးလုပ္သူ မဆိုထားႏွင့္ လူမႈ႔ေရးတက္ၾကြလႈပ္ရွားသူမ်ားကိုပင္ ခ်မ္းသာေပးသည္မဟုတ္ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း ေတာ္စပ္သူမ်ားပင္ မေခၚရဲမေျပာရဲၾကေအာင္ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ ဖိနိပ္ထားၾကသည္။
က်ေနာ္ေသမွာေၾကာက္လို႔ အဖမ္းခံရမွာေၾကာက္လို႔ ဒီမိုကေရစီအေရးမလုပ္တာမဟုတ္ပါဘူး ဒီစစ္တပ္က သန္းေ႐ႊ တို႔က ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္လိုက္ၿပီး ဒုကၡေပးေနလို႔ မလုပ္ရဲတာပါဟု ေျပာသူမ်ားပင္ရိွသည္။
ကိုယ့္အိမ့္ႏွင့္ကိုယ္ ရဲရဲတင္းတင္း ဘုန္းႀကီးဆြမ္း ဖိတ္မေကၽႊးရဲေအာင္ပင္ ဖိနိပ္တတ္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။
မယံုလွ်င္ စမ္းၾကည့္ပါ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ရက္မ်ား အခါႀကီးရက္ႀကီးေန႔ရက္မ်ားကို ေရြး၍ လူ (၂၀) ခန္႔ကို ၾကာဇံ ဟင္းခါးဖိတ္ေကၽႊးၾကည့္လွ်င္ပင္ နအဖ ေျပာသည့္ ဒီမိုကေရစီဆိုသည္ကို ရည္ရည္လည္ လည္ႀကီးသေဘာေပါက္ သြားမည္ျဖစ္သည္။
နအဖကအလုပ္တစ္ခုလုပ္လွ်င္ စီမံခ်က္ဆြဲၿပီးလုပ္တတ္သည္ ။ ဒီအထဲတြင္ လူထုေခါင္းေဆာင္ ဟု သတ္မွတ္ခံရသူကို ပစ္မွတ္ထား တြယ္ေလသည္။
ျပည္သူလူထုကို ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္သူ ျပည္သူလူထု ေလးစားၾကည္ညိဳျခင္းခံရသူ ပုဂၢိဳလ္မွန္သမွ်ကို အၿငိဳးအေတးထားကာ နည္းမ်ိဳးစံုသံုး ၿခိမ္းေျခာက္ၾကသည္။ အၾကည္အညိဳပ်က္ေအာင္ မဟုတ္မဟတ္ ေအာက္လမ္းနည္း မ်ားသံုး၍နံမည္ ဖ်က္ၾကသည္။
ဒီလိုနည္းလမ္းမ်ားထဲက ေနာက္ဆံုးနည္းေတြကေတာ့ အမႈဆင္ဖမ္းဆီးျခင္း လုပ္ႀကံျခင္း စတာေတြကိုအသံုးျပဳျခင္းပင္ ျဖစ္သည္ ။ လူထုကို ဦးေဆာင္ သူမဲ့ျဖစ္သြားေစရန္ ေခါင္းႏွင့္ကိုယ္ကို ျဖတ္လိုက္သည့္ တမင္လုပ္ႀကံ ဖန္တီးမႈမ်ားသာ ျဖစ္ေပသည္။
ယခုကဲ့သို႔ေသာ နအဖ၏ ေအာက္လမ္း လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီလိုခ်င္သူ ျပည္သူလူထုႀကီးႏွင့္ နအဖၾကား ေသာ္၎ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံႀကီးမ်ားႏွင့္ နအဖၾကားေသာ္၎ ေပါင္းစပ္၍ မရေလာက္ေအာင္ ထုထည္ ႀကီးမားသည့္စည္းရိုးတစ္ခု ျခားနားသြားေလသည္။
သို႔ေသာ္ နအဖစစ္အုပ္စုကေတာ့ အျပစ္အားလံုးကို ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားမ်ားႏွင့္ ျပည္သူလူထု ေၾကာင့္ဟုမ်က္ႏွာ ေျပာင္တိုက္ လက္ညိဳးထိုး ပံုခ်တတ္ျပန္သည္။
ထိုသို႔ျဖင့္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသည္ အနာနဲ႔ ေဆးမတည့္တတ္ပဲ နာတာရွည္ေရာဂါသည္ ျဖစ္ေနရေလသည္ နအဖ သည္ ေ၀့လည္ေၾကာင္ပတ္ ႏိုင္လြန္းလွသျဖင့္လည္း တိုင္းျပည္သည္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးလမ္းေၾကာင္းေပၚမွ ၄င္း ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးခံစားခြင့္မ်ားႏွင့္၎ နီးလွ်က္ႏွင့္ေ၀းသြားရေလသည္။
ဒီကေန႔ နအဖစစ္အုပ္စုလုပ္ရပ္ကို ဥပမာေပး ေျပာရလွ်င္ နား႐ြက္ကို ေ႐ွ႕တည့္တည့္က ကိုင္လွ်င္ရလွ်က္ႏွင့္ မခက္ခက္ ေအာင္ ေနာက္ကပတ္ကိုင္သည့္ အျဖစ္မ်ိဳးဟု ဆိုရေပမည္။
ျပသနာ၏ အေျဖကိုရွာလွ်င္ ရလွ်က္ႏွင့္ လက္နက္အားကိုး အာဏာအားကိုး ယႏၵရားအားကိုးႏွင့္ မ်က္စိမွိတ္ ဖိနိပ္ကာ မိုက္တြင္းနက္ေနေလသည္ ။
တိုင္းရင္းသား ျပည္သူလူထု တစ္ရပ္လံုးက ဒီမိုကေရစီလိုခ်င္ေၾကာင္း (၁၉၈၈) ခုႏွစ္ကတည္းက လွည္းေန ေလွေအာင္ျမင္းေဇာင္းမက်န္ အလႊာအသီးသီးက အေရးဆိုခဲ့ၿပီးေလၿပီ ။ (၁၉၉၀) ခုႏွစ္က က်င္းပခဲ့ သည့္ ပါတီစံု ဒီမိုကေရစီအေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲတြင္လည္း လူထုဆႏၵကို တစ္ခဲနက္ေဖၚျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။
နအဖကလည္း ဒီမိုကေရစီေပးပါမည္ဟုေျပာေလသည္။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ နအဖေပးမည့္ စည္းကမ္းျပည့္ ၀ေသာဒီမိုကေရစီ ဆိုသည္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုႀကီးက လက္မခံႏိုင္ျဖစ္ေနသနည္း။
ရွင္းရွင္းေလးေျပာရလွ်င္ သူခိုးဓါးျပမ်ားက လူထုထံမွ လက္၀တ္ရတနာမ်ားကို လုယူထားၾကသည္။
အလု ယက္ခံရသူမ်ားက သူခိုးဓါးျပမ်ားထံမွ မိမိတို႔ လက္၀တ္ရတနာမ်ားကို မူလပစၥည္းမ်ားအတိုင္း ျပန္ရလိုသည္ သို႔ေသာ္လည္း ျပန္ေပးမည့္ လက္၀တ္ရတနာမ်ားသည္ အတုမ်ားျဖစ္ေန၍သာလွ်င္ ျငင္းဆိုေနရျခင္းျဖစ္ေပသည္။
အတုအေယာင္ ျဖစ္ေန၍သာ အစစ္အမွန္ကို ျပန္ေတာင္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူတစ္ပါးပစၥည္း ျပန္ေပးရမည့္အေရးကိုပင္ ငါးပိသယ္ အေႂကြးယူသကဲ့သို႔ ေန႔ေ႐ြ႕ ညေ႐ြ႕လုပ္ေနျခင္းက ၎တို႔၏ မရိုးသားမႈကိုျပသေနျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။
ဒီေန႔ေပးမည္ မနက္ျဖန္ေပးမည္ ဆိုၿပီး အခ်ိန္ဆြဲလာခဲ့သည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ (၂) စုေက်ာ္ ၾကာခဲ့ေလၿပီ။ ငါတေကာေကာ ႏွင့္ ကိုယ္ထင္ရာကိုယ္စိုင္းခဲ့သည့္အတြက္လည္း ယေန႔ဆိုလွ်င္ တိုင္းျပည္၏ အေျခအေနမ်ားသည္ အဘက္ဘက္ ကဆုပ္ယုတ္ ယိုယြင္း ပ်က္စီးသြားရသည္။
ဒီအတိုင္းသာေရွ႕ဆက္တိုးမည္ဆိုလွ်င္ ထမ္းပိုးႏွင့္ေတြ႕ေတာ့မည္ ။ ေနာက္ဆုတ္မည္ဆိုပါကလည္း နအဖအတြက္ ဆူးလွည္းႏွင့္ျငားေတာ့မည္။
အစစအရာရာ ေပါက္ေဖၚတရုတ္ကိုခ်ည္း အားကိုးေန၍ရမည္ဟု မထင္ပါႏွင့္။ ျပည္ပအားကိုးျခင္းသည္ ေႏွာင္ႀကိဳးမဲ့ မဟုတ္မွန္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ကိုယ္တိုင္ သိမည္ျဖစ္သည္။ ဒါ႔ေၾကာင့္ ဆူးရိွမွန္းသိလွ်က္ႏွင့္ မစားသင့္သည့္ အသီးကိုစားမိလွ်င္ တေန႔ မုခ်ဒုကၡေရာက္မည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲျဖစ္သည္။
တိုင္းရင္းသားျပည္သူမ်ားအား ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚ အမွန္တကယ္ ေလ်ာက္လွမ္းခြင့္ျပဳမွသာ သာလွ်င္ တိုင္းျပည္၏ ျပသနာမ်ားကို ေျဖရွင္းသည့္ လမ္းစအျဖစ္ ပံုေပၚလာမည္ျဖစ္ၿပီး နအဖဘက္က စိတ္ရင္းေစသနာမွန္ျဖင့္ တိုင္းျပည္အက်ိဳး ထမ္းေဆာင္ရာလည္း ေရာက္မည္ျဖစ္သည္။
စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ စစ္ေရးအေျခခံစဥ္းစားနည္းျဖင့္ ေသနဂၤဗ်ဴဟာေျမာက္ လူထုကိုဖိနိပ္ႏိူင္ရံုျဖင့္ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားတိုးတက္ ျဖစ္ထြန္းမႈမ်ား ရရိွေနသည္ ဟု ထင္မွတ္ေနလို႔ကေတာ့ တက္တက္စင္ လြဲမွား သြားၿပီဟု မွတ္ခ်က္ျပဳရေတာ့ေပမည္။
အဆိုပါ နိပ္ကြပ္မႈ႕မ်ားေၾကာင့္ တဒဂၤၿငိမ္၀ပ္သြားသည္ကို မာနႀကီးတစ္ခြဲသားျဖင့္ ငါတို႔လုပ္ဘာခံႏိူင္မွာတုန္းဆိုၿပီး ထင္မွတ္ေနသည့္အထဲတြင္ နအဖကို ဆန္႔က်င္ေနသူတခ်ိဳ႕ပင္ သံေယာင္ လိုက္ေျပာ ဆို တတ္သည္ ကိုစိတ္မေကာင္း စြာၾကားရသည္။
စည္းရံုးေရးစြမ္းရည္ ႏွင့္ ယုတ္မာ ၾကမ္းတမ္း ရက္စက္မႈအၾကား ကြဲျပားစြာ မခြဲျခားႏိုင္သ၍ နအဖ လုပ္တာ ေအာင္ျမင္တာပဲ ဟု အထင္ေရာက္ေနျခင္းသည္ အဆန္းတၾကယ္ေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ပါ။
တနည္းေျပာရလွ်င္ နအဖစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား သတၱိမရိွ၍သာျဖစ္သည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္သူသတၱိရိွသူသာ ဆိုလွ်င္ ျပည္သူလူထုထံ အခြင့္အေရးမ်ားအပ္ႏွံရဲရမည္သာ ျဖစ္သည္ ။ ေနရာေပးရမည္သာျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ သေဘာထားျပည့္၀စြာ ေျဖရွင္းလွ်င္ အဘယ္မွ်ေသာ ျပႆနာမ်ား မေျပလည္ပဲရိွအ့ံမည္နည္း။
ယခုေတာ့ထိုသို႔မဟုတ္ .........။
အားလံုးကို ေသနတ္ျဖင့္ ခ်ိန္ထားလိုသည္ ေနရာေကာင္းမွန္သမွ် မဖယ္ေပးခ်င္ၾက။ ငါေကာင္းစားေရး ဗဟိုျပဳ၀ါဒျဖင့္ ငါႏွင့္ငါ႔ေဆြမ်ိဳးေကာင္းစားေရး ငါ႔ အဖြဲ႕သားမ်ား ေကာင္းစားေရးအလံကို လြင့္ထူလိုက္သည္။
စစ္တပ္ႀကီးစိုးေရး အေတြးအေခၚကို စိုက္ထူထားလိုက္ၾကသည္ .........။
ျပည္သူလူထုက ေဘာင္းဘီရွည္၀တ္လာတာျမင္လွ်င္ တ႐ုတ္မေတာင္ေၾကာက္ရသည့္ အျဖစ္မ်ိဳး ေရာက္ေအာင္ဖန္တီး ထားသည္ ။
ယေန႔လက္ရိွ ဗမာ့တပ္မေတာ္တြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနသည့္ တပ္မႉး တပ္သားမ်ားသည္ပင္လွ်င္ စစ္ကြ်န္စနစ္ႀကီး၏ သားေကာင္မ်ားျဖစ္ေနရၿပီဆိုလွ်င္ မွားမည္မဟုတ္ေပ။
တပ္မေတာ္အတြင္းရိွ စစ္သားတိုင္းလိုလိုက မိမိတပ္မေတာ္သည္ တိုင္းျပည္ကို ကာကြယ္သည့္ အဖြဲ႔အစည္း အျဖစ္သာ ခံယူလိုၾကေသာ္လည္း စစ္တပ္ကို ခုတံုးလုပ္၍ လူအုပ္စုတစ္စုက တိုင္းျပည္ကိုထင္သလိုခ်ယ္လွယ္ ေနၾကသည္ ကိုေတာ့ ႀကိဳက္ၾကမည္မထင္ပါ။
နအဖစစ္အုပ္စုေျပာတဲ့ စစ္မွန္ၿပီးစည္းကမ္းျပည့္၀ေသာ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ျပည္သူလူထုလိုခ်င္ေနသည့္ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ေတာ့ ရထားတလမ္း သံတလမ္းဟု သာ ဆိုရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္ ။
အုပ္ခ်ဳပ္သူလူမ်ိဳးစံုက ဒီမိုကေရစီ၏ အမည္ကို အာဏာအတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးဆြဲယူ အသံုးခ်တတ္ၾကသည္။ တကယ့္စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီဆိုလွ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပသူမ်ားကိုႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္ခဲ့သနည္း အသင္းအဖြဲ႔ဖြဲ႔စည္းခြင့္မ်ား လြပ္လပ္စြာထုတ္ေဖၚေရးသားခြင့္ စည္းရံုးလႈပ္ရွားခြင့္မ်ား ကို ဘာေၾကာင့္ခြင့္မျပဳႏိုင္ျဖစ္ေန သနည္း?
စသည့္ .. စသည္ ဒီမိုကေရစီ တန္ဘိုးမ်ားႏွင့္ခ်ိန္ထိုးၾကည့္လွ်င္ပင္ နအဖ၏ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေသာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္သစ္ ဆီသို႔ ဆိုသည့္ စကားမွန္မမွန္ကို ယထာဘူတ က်က် ပိုင္းျခားသိျမင္ ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။
ဒါေၾကာင့္မို႔တာလွ်င္ အျမင္ျခင္းထပ္တူမက်ႏိုင္တာကို ဆန္႔က်င္ဘက္လို႔ သမုတ္လိုက္သည္လို႔ ထင္သည္။
(၁၉၈၈) ခုႏွစ္ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီး အတြင္း စစ္ေထာက္လွမ္းေရး စစ္ေၾကာေရးစခန္းမွျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာ တဲ့ ရဲေဘာ္ႀကီးေျပာတဲ့ စကားအတိုင္းေျပာရရင္ေတာ့ ခပ္စိမ္းစိမ္းေလးပဲျမင္ ပါရေစေတာ့လို႔ ေျပာလိုက္ခ်င္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment