ဖိုးရႈပ္ေကာ ႂကြက္စုတ္ပါ အာဆီယံ ထိပ္သီးညီလာခံသို႔ သြားေနၾကေသာေၾကာင့္ ဦးရုကၡစိုး တပါးတည္း ပ်င္းေနေလသည္။
႐ုကၡစိုး။ ။ အင္း … ဒီႏွစ္ေကာင္ရွိျပန္ေတာ့လည္း မ်က္စိေနာက္၊ နားညည္း။ မရွိျပန္ေတာ့လည္း ပ်င္းလိုက္တာ … ငါပါ လိုက္သြားဦးမွထင္တယ္ …။
ထိုသို႔ေတြးလိုက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ နတ္စစ္စစ္ ေရမေရာေသာ ဦးရုကၡစိုးသည္ အာဆီယံထိပ္သီး ညီလာခံ က်င္းပရာ ခ်ာ့အမ္းသို႔ အပို႔အခံ တီးလံုးမ်ားပင္ တီးစရာမလိုဘဲ “ဝုန္း” ခနဲ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖင့္ ေရာက္ရွိသြား ေလေတာ့သည္။
သူေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ ဖိုးရႈပ္က ေန႔ဘက္သတင္း၊ ညဘက္ ကလပ္ ကိစၥမ်ားျဖင့္ မအားရေအာင္ ျဖစ္ေနၿပီး ႂကြက္စုတ္ကေတာ့ အထဲႏွင့္အျပင္ ႏွစ္ျခမ္းကြဲေနေသာ စီဗယ္လိုက္ေဇးရွင္းေခၚ လူထုအေျချပဳ လူမႈ အဖြဲ႕အစည္း မ်ား၏ ရန္ပြဲမ်ားၾကား၌ ညပ္ေနေလသည္။ ႂကြက္စုတ္သည္ ျပည္ပအေျခစိုက္ စီဗယ္လိုက္ေဇးရွင္းလိုလို အန္ဂ်ီအို လိုလို လုပ္ေပါင္းမ်ားခဲ့သမွ် ယခုပဲြတြင္လည္း သူမပါမၿပီးဆိုသည့္ ရုပ္ျဖင့္ အတည္ေပါက္ တံေတြးသီးမတတ္ ေျပာဆုိ ေနေလရာ ဦးရုကၡစိုးကို လံုးဝ သတိမမူမိဘဲ ျဖစ္ေနေလသည္။
နတ္တို႔၏ တန္ခိုးျဖင့္ ဟိုဟိုသည္သည္ ေလွ်ာက္သြားမိေသာ ဦးရုကၡစိုးမွာ အာဆီယံ ဝန္ႀကီးမ်ား စည္းေဝးေနရာ ခန္းမႀကီးထဲသို႔ ေရာက္သြားေလသည္။ ခန္းမႀကီးက ပ်င္းစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေခ်ာက္ကပ္ေနသည္။ ဝန္ႀကီးတခ်ိဳ႕ အိပ္ငိုက္ေနသည္။ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံမွ ဝန္ႀကီးက ေလာႏုိင္ငံ ဝန္ႀကီးကို လက္တို႔၍ အတင္း ေျပာေနသည္။
ဗီယက္နမ္။ ။ ပ်င္းစရာ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ထိပ္သီးစည္းေဝးဗ်ာ။ တခါလာလည္း ဒါ၊ တခါလာလည္းဒါ … ၿပီးေတာ့ ဘာမွလည္း ထူးတာမဟုတ္ဘူး။ တေယာက္ေယာက္ ထိပ္မွာ သီးသြားေအာင္ လုပ္ရင္ ေကာင္းမလား မသိဘူး ဒါဆို ပြဲဆူၿပီး နည္းနည္း ေပ်ာ္စရာေကာင္းမယ္။
ေလာ။ ။ ခင္ဗ်ားကလည္း အိေႁႏၵေလးဘာေလး နည္းနည္းပါးပါး ေဆာင္ပါဦး။ ေကၽြးတာေတြေတာ့ စားလို႔ ေကာင္းသားပဲဗ်။
ဗီယက္နမ္။ ။ ေကာင္းလို႔ ခက္ေနတာေပါ့ … အခု အိပ္ငိုက္ေနၿပီ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ တကယ္ဆို အေကၽြး အေမြးတင္မကဘူး အၿငိမ့္ေလးဘာေလးပါ ထည့္သင့္တယ္ … ခုေတာ့ ရယ္စရာလည္း မေကာင္းဘူး။ ဝွားလားလားလား …။
ထိုစဥ္ ျမန္မာျပည္ အလွည့္က်ေရာက္လာရာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ိဳကုပ္ႀကီး စိတ္ပိန္ ေနရာမွ ထလိုက္သည္။
စိတ္ပိန္။ ။ ပြဲကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ပ်င္းစရာေကာင္းေနၿပီ။ က်ေနာ္ပြဲထိန္းမွနဲ႔တူတယ္ ဟဲဟဲ။
ဖိလစ္ပိုင္ဝန္ႀကီး။ ။ လုပ္မေနပါနဲ႔ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားလည္း တခါလာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္မယ္၊ လမ္းေပ်ာက္ ေျမပံု ခုနစ္ဆင့္အေၾကာင့္ ရွင္းမယ္ … ဒါပဲမဟုတ္လား၊ အလြတ္ေတာင္ရေနၿပီ။ ခင္ဗ်ား ေျပာေနတုန္း အိပ္လို႔ေတာင္ ရတယ္။
စိတ္ပိန္။ ။ ဟား … ဒီတခါ အသစ္ေျပာမွာပါဗ်ာ … ။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒႀကီးကို မၾကာခင္မွာ ထုတ္ျပန္ေၾကညာပါေတာ့မယ္ ခင္ဗ်ား။ “ေျဖာင္းေျဖာင္းေျဖာင္းေျဖာင္း”
စိတ္ပိန္က သူ႔ဘာသာသူေအာ္ၿပီး သူ႔ဘာသာသူ လက္ခုပ္တီးလိုက္သည္။ ဘယ္သူမွ လက္ခုပ္လိုက္မတီး ေသာေၾကာင့္ သူ နည္းနည္းေၾကာင္သြားကာ သြားကေလး ၿဖီးလိုက္သည္။ ဆက္လက္၍ …
စိတ္ပိန္။ ။ အဟဲ … ဒါလည္း မရဘူးလား … ဒါဆိုရင္ေတာ့ … က်ေနာ္အခု ဆက္ေျပာမယ့္ အေၾကာင္း အရာက … ေဒၚ စစစစစစစစစစစစ စု …။
အစည္းအေဝးခန္း တခုလံုး ငိုက္ျမည္းေနရာမွ ရုတ္တရက္ အသက္ဝင္သြားသည္။ အားလံုး ေခါင္းမွာ ေထာင္ကာ နားစြင့္လိုက္ ၾကသည္။
ဖိလစ္ပုိင္ဝန္ႀကီး။ ။ ေျပာပါေတာ့ဗ်ိဳ႕ … အျမန္ေျပာပါဗ်ိဳ႕။
စိတ္ပိန္။ ။ ေျပာပါမယ္ဗ်ာ … ေနပါဦး … ေရေလးဘာေလး ေသာက္ပါရေစဦး။
“စိတ္ဝင္စားပါတယ္ ဆိုမွ ဟန္ေရးက ျပေနျပန္ၿပီ” ဟု ေလာ ဝန္ႀကီးက တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္သည္ကို ဦးရုကၡစုိး ၾကားျဖစ္ေအာင္ ၾကားလိုက္ေသးသည္။
စိတ္ပိန္။ ။ အားလံုး စိတ္ဝင္စားတဲ့ ကိစၥ ေျပာပါေတာ့မယ္ ခင္ဗ်ား … ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လႊတ္ေပးေကာင္း လႊတ္ေပးဖို႔ စီစဥ္ေနတယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း သတင္းေကာင္း ပါးအပ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား …။
အစည္းအေဝးခမ္းမႀကီး တခုလုံုး လႈပ္လႈပ္ရြရြ ျဖစ္သြားသည္။ အားလံုးက ခ်ဳိကုပ္ႀကီး စိတ္ပိန္ကို ေလးစားသည့္ ပံုစံျဖင့္ၾကည့္ကာ အခ်င္းခ်င္း လက္တို႔ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ လုပ္သူက လုပ္သည္။ စိတ္ပိန္ ကေတာ့ “ငါကြ” ဆိုသည့္ စတိုင္ျဖင့္ ရင္ကိုေကာ့ထားသည္။
ေလာ။ ။ ဒါနဲ႔ ဒီစကားမ်ိဳး ၾကားဖူးသလိုပဲဗ်။ ဘယ္ေတာ့လႊတ္မယ္ ဆိုတာေလးပါ အတိအက် ေျပာႏုိင္ရင္ အေဆြေတာ္အေနနဲ႔ ပို နာမည္ႀကီးသြားမယ္ ထင္တယ္။
စိတ္ပိန္။ ။ ဘယ္ေတာ့ ဆိုတာကေတာ့ ဒီလို ရွိပါတယ္။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက သနားဂရုဏာေတာ္ ေထာက္ထားတဲ့ အေနနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ ၃ ႏွစ္ကေန … ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ ၁၈ လအထိ ေကာင္းေကာင္းေနခဲ့ရင္ ေလွ်ာ့ေပးမယ္လို႔ ကတိေပးထားပါတယ္ … ေကာင္းေကာင္းေနရင္ အဲဒီ ၁၈ လကေန (လက္မ်ားကို တစ္၊ ႏွစ္၊ သံုး၊ ေလး ေရတြက္ရင္း) ၁၇ လနဲ႔ ၂၉ ရက္အထိ ေလွ်ာ့ေပါ့ႏုိင္ပါတယ္။
ဖိလစ္ပိုင္။ ။ ဒါနဲ႔ ေကာင္းေကာင္း ဆိုတာ ဘယ္လိုဟာကို ေျပာတာလဲ ခင္ဗ်။
စိတ္ပိန္။ ။ ဒီလို ရွိပါတယ္ခင္ဗ်။ ေကာင္းေကာင္း ဆိုတာကေတာ့ သူနဲ႔သိပ္မဆိုင္လွပါဘူး။ သူဘာသာသူ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းေကာင္းေနေန ေဘးပေရာဂေတြေၾကာင့္လည္း အဲဒီ ေကာင္းေကာင္းက ပ်က္သြား ႏုိင္ပါတယ္။
ထိုင္း။ ။ နည္းနည္းေလး ဒီထက္ ရွင္းေအာင္ လင္းပါဦး အေဆြေတာ္။
ခမ္းမတခုလံုး စိတ္ပိန္ကုိ စိတ္ဝင္စားေနၾကၿပီ။ ဘယ္သူမွလည္း အိပ္မငိုက္ေတာ့ဘဲ အားလံုး ပါးစပ္တျပင္ျပင္ ျဖစ္ေနၾကသည္။
ဦး႐ုကၡစိုး။ ။ (စိတ္ထဲမွေန၍) ေၾသာ္ … ျမန္မာညာသမွ် အကုန္ခံရတာပါလားေနာ္။
စိတ္ပိန္။ ။ ဟုတ္ကဲ့ပါ။ ဒီလုိပါ … ေကာင္းေကာင္းဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ အတြင္း ဘယ္လိုေနရမယ္ဆိုတဲ့ စာလည္းထုတ္ထားပါတယ္။ အဲဒီ အခ်က္ေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မေရးထားဘဲ … အဓိပၸာယ္ေတြ ရႈပ္ေထြးေနေအာင္ နာမည္ႀကီး ေရွ႕ေနေတြနဲ႔ ေသခ်ာ တုိင္ပင္ေရးထားတာပါ။ အဲဒီအထဲက တခ်က္ခ်က္နဲ႔ ညိစြန္းမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၁၈ လ ဆိုတာနဲ႔ ေဝးၿပီး ၃ ႏွစ္ျပန္ျဖစ္သြားမွာပါ။
အာဆီယံဝန္ႀကီးမ်ားအားလံုး ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္ေနၾကသည္။ စိတ္ပိန္က ဆက္ေျပာသည္။
စိတ္ပိန္။ ။ အဲဒီလို ရႈပ္ေထြးေအာင္ လုပ္ထားတဲ့ ၾကားထဲကမွ ဘယ္လိုမွ မညိစြန္းဘဲ ေကာင္းေကာင္း ေနႏိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ …။
“လႊတ္ေပးမွာလား အေဆြေတာ္” ဟူ၍ စင္ကာပူဝန္ႀကီးက အေမာတေကာ ဝင္ေမးသည္။
စိတ္ပိန္။ ။ တမ်ိဳးထပ္ႀကံစည္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ထိုင္း။ ။ ထင္သားပဲ ဒီေလာက္လြယ္လြယ္လႊတ္မွေတာ့ နအဖ လို႔ ဘယ္ေခၚလို႔ျဖစ္မလဲ။
ေလာ။ ။ ၾကာတယ္ဗ်ာ … ဘယ္လိုဆိုလႊတ္မလဲ ျမန္ျမန္ေျပာဦး။
စိတ္ပိန္။ ။ လႊတ္ေကာင္းလႊတ္မယ္လို႔ ေျပာတာေလ လႊတ္မယ္လို႔ တလံုးမွ မေျပာေသးဘူး။
“ကဲပါ အေဆြေတာ္ရယ္ … ဘာဆက္လုပ္မယ္ဆိုတာသာ ေျပာလိုက္ပါ” ဟု ထုိင္းဝန္ႀကီးက ဝင္ေျပာလိုက္ရာ စိတ္ပိန္က ေဆာင့္ႀကီေအာင့္ႀကီးျဖင့္ “ဘာဆက္လုပ္ရမွာလဲ … ၾကက္ေတာလို ေနာက္တေယာက္ ထပ္ငွားၿပီး ရတဲ့အေပါက္က အိမ္ထဲ ဝင္ခိုင္းမွာေပါ့ဗ်” ဟု ေျပာကာ ျပန္ထုိင္လိုက္သည္။
ခန္းမႀကီးတခုလံုး “ေဝါ” ခနဲဆူညံသြားသည္။ အားလံုး ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္ကာ “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္” ဆိုေသာ အသံမ်ား ခန္းမထဲတြင္ လွ်ံေနသည္။ ထိုအသံမ်ားေၾကာင့္ ေထာင့္တေနရာတြင္ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ ေဟာက္သံမ်ားပင္ထြက္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ ကေမၻာဒီးယား ဝန္ႀကီး စြန္တန္ လန္႔ႏုိးလာကာ ကမူးရွဴးထိုး ဝင္ေျပာလုိက္သည္။
စြန္တန္။ ။ ခင္ဗ်ားတို႔ကလည္းဗ်ာ … တခါလာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ တခါလာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ … အေျပာင္းအလဲေလး ျဖစ္သြားေအာင္ သက္ဆင္ႀကီး အေၾကာင္းလဲ ေျပာၾကပါဦး။ သူနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တူတူပဲဟာ။
စြန္တန္႔ စကားေၾကာင့္ ခမ္းမတခုလံုး ၿငိမ္သြားတာ တအံ့တၾသ ျဖစ္သြားၾကၿပီး သူ႔ဆီအာရံုေရာက္သြားၾကသည္။
စြန္တန္။ ။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား၊ တူတူပဲေလ။ တေယာက္က ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ တရားခံ … ေနာက္ တေယာက္က ထုိင္းႏုိ္င္ငံရဲ႕ တရားခံ။ သနားစရာ ေကာင္းတာက သက္ဆင္ခမ်ာ ေဒၚလာေတြ ရင္မွာပိုက္ၿပီး ထြက္ေျပးေနရရွာတာ၊ ေဒၚစုလိုေတာင္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း အိမ္ထဲမွာ မေနရရွာဘူး …။
ထိုစဥ္ ခမ္းမ ေနာက္ဆံုးေနရာသုိ႔ ဘယ္အခ်ိန္က ေရာက္ေနမွန္းမသိေသာ ျမန္မာေက်ာင္းသားတေယာက္က လက္ထဲပါလာေသာ ေလာက္ေလးခြျဖင့္ စြန္တန္႔နဖူးကိုတည့္တည့္ခ်ိန္ကာ ပစ္လိုက္ေလေတာ့သည္ “ဝီွး” “ဒုတ္”
ေနာက္ဆက္တြဲ သတင္းအေနျဖင့္ ထိုေက်ာင္းသား ေလာက္ေလးခြျဖင့္ ပစ္လိုက္သည္ကို စြန္တန္က မသိေသာ္ လည္း သူ႔လက္ထဲက ျပဳတ္က်သြားေသာ ေဘာပင္ကို ကုန္း၍ေကာက္စဥ္ စြန္တန္႔ေနာက္၌ ထိုင္ေနေသာ ျမန္မာဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ိဳကုပ္ႀကီး စိတ္ပိန္၏ ေျပာင္ေနသည့္ နဖူးတည့္တည့္ကို “ဒုတ္” ခနဲ ထိမွန္သြား၍ ဘုသီးထြက္သြားေလသည္ ဟူ၏။
ဤတြင္ အာဆီယံ ထိပ္သီးစည္းေဝးပြဲႀကီး ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆံုးသြားေလေတာ့သတည္း။ ။
No comments:
Post a Comment