စိမ္းေနရင္ သတိထား

ဧရာဝတီ

ခုတေလာ ဦး႐ုကၡစိုး ကံမေကာင္း။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးေရွ႕တြင္ ေမတၱာပို႔မိေသာေၾကာင့္ ကားျပာႀကီး စီးလိုက္ရသည္။ နတ္အတြက္ သီးသန္႔ ခံုရံုးမဖြဲ႕အားေသးေသာေၾကာင့္ တေၾကာင္း၊ နတ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ဥပေဒကို ၇၄ အေျခဥပေဒထဲတြင္ ထည့္မေရး ထားေသာေၾကာင့္ တေၾကာင္း ဦးရုကၡစိုး နည္းနည္းသက္သာ သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ စိတ္ညစ္ညစ္ႏွင့္ စိတ္ကူး ဦးတည့္ရာ ေလွ်ာက္သြားရင္း ဦးရုကၡစိုး ပဲခူးသို႔ ေရာက္သြားသည္။

ဘုရားတဆူေရွ႕တြင္ ေမာေမာႏွင့္ ထုိင္ေနတုန္း တဟင့္ဟင့္ႏွင့္ ငိုေနသံၾကားရေသာေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ … အစိမ္းေရာင္ဝမ္းဆက္ႏွင့္ မိန္းမတဦးကို ေတြ႕လိုက္ရေလေတာ့သည္။

႐ုကၡစိုး။ ။ ဟင္ … ခင္ဗ်ား၊ ခင္ဗ်ား ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းကလဲ၊ နႏြင္းေရာင္ မဟုတ္ဘူးဆိုေတာ့ အမ်ဳိးသမီး ေရးရာကလည္း မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။

မျမစိမ္း။ ။ ဥစၥာေစာင့္ေရးရာကပါ … ဟာ ဦးရုကၡစိုး လုပ္တာနဲ႔ ေယာင္ေတာင္ ေယာင္ကုန္ၿပီ။ ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းကမွ မဟုတ္ဘူး။ က်မက သိုက္နန္းရွင္ မျမစိမ္းပါ။ … အဟင့္အဟင့္ … လုပ္ရက္တယ္ … လုပ္ရက္လိုက္ၾကတာ။ က်မမွာ ဘာအျပစ္ရွိလို႔ ခုလို လုပ္ရက္ၾကတာလဲ … အရပ္ကတို႔ရဲ႕ … အဟီး ….. အီး … ဟီး …။

႐ုကၡစိုး။ ။ စိတ္ညစ္လို႔ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ေလး ဘုရားဖူးမလားလို႔ ပဲခူးကို လာပါတယ္။ ဒုကၡသည္နဲ႔ လာေတြ႕ေနၿပီ ထင္တယ္။ ဘာျဖစ္တာလဲဗ်ာ။

ဦးရုကၡစိုးအနား လာထိုင္ကာ တရႈံ႕ရႈံ႕ ငိုေနေသာ သိုက္နန္းရွင္ မျမစိမ္းကို ၾကည့္ရင္း ေမးလိုက္သည္။ မျမစိမ္းက “ဒီမွာေလ” ဟုဆိုကာ သူ႔လက္ကို ထိုးေပးလိုက္သည္။

ရုကၡစိုး။ ။ ေၾသာ္ ... မျမစိမ္းကလည္း သိုက္နန္းရွင္ဆိုၿပီး ေရႊလက္ေကာက္မဝတ္ဘဲ သံလက္ေကာက္နဲ႔ … ဖက္ရွင္ထြင္ထားတာလား။

မျမစိမ္း။ ။ ေအာင္မယ္ေလး … ေျပာရက္လိုက္တာေနာ္ … ။ မျမစိမ္းက သံလက္ေကာက္ ဝတ္မလား ဦးရုကၡစိုးရဲ႕ … အဲဒါ လက္ထိပ္၊ လက္ထိပ္ … နာမည္ေက်ာ္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက က်မကို လက္ထိပ္ခတ္ထားတာ ရွင့္ … သိၿပီလား။

႐ုကၡစိုး။ ။ ေဟာဗ်ာ … ။ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ မျမစိမ္းကို လက္ထိပ္ခတ္တာတဲ့လဲ။ မျမစိမ္းေကာ က်ဳပ္လို ေမတၱာပို႔မိလို႔လား။

မျမစိမ္း။ ။ မဟုတ္ရပါဘူး ဦးရုကၡစိုးရယ္။ သူ႔အေၾကာင္းသိလို႔ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ကိုယ့္ဘာသာ ပဲခူးမွာ သီးသန္႔ ကင္းကင္း ေနတာပါ။

ရုကၡစိုး။ ။ မျမစိမ္းက ကိုယ့္ဘာသာ သီးသန္႔ေနတာကို ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက ဘယ္က ဘယ္လို လက္ထိပ္ လာခတ္တာလဲ၊ လုပ္ပါဦး။ က်ဳပ္ေတာ့ နားေတြရႈပ္လာၿပီ။

မျမစိမ္း။ ။ က်မက သူ႔ကို အိပ္မက္လာေပးလို႔တဲ့။

ရုကၡစိုး။ ။ အိပ္မက္ေပးေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ … တကယ္ဆို ေက်းဇူးေတာင္ တင္သင့္ေသးတယ္။ အိပ္မက္ကို အတိတ္ေကာက္ၿပီး ႏွလံုးထီေလး ဘာေလး ထိုးလို႔ရတာပဲဟာ။

မျမစိမ္း။ ။ အခုဟာက အိပ္မက္က နည္းနည္း ၾကမ္းတယ္တဲ့။ က်မက သူ႔ကို အိပ္မက္ထဲမွာ လာၿခိမ္းေျခာက္ တာတဲ့ ဦးရုကၡစိုးရဲ႕။

ရုကၡစိုး။ ။ ဟုတ္လား ဘယ္လို ၿခိမ္းေျခာက္တာလဲ လုပ္ပါဦး။

မျမစိမ္းက ေျခကိုေဆာင့္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာထားကို တင္းလိုက္ကာ လက္ညႇိဳးထိုး၍ …

မျမစိမ္း။ ။ သယ္ … ခ်ိဳကုပ္ဒူး … နင့္ကိုယ္နင္ ႏုိင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲဆိုၿပီး လုပ္ခ်င္တာ လုပ္လို႔ရမလား။ နင္က သံဃာေတာ္ေတြ သတ္လိုသတ္၊ သူေတာ္ေကာင္းေတြကို ေထာင္ခ်လိုခ်နဲ႔ … နင့္ဘုန္းတံခိုး မိုးသို႔ ခ်ဳန္းေနတယ္ ဆိုၿပီး မာန္တက္မေနနဲ႔ … ။ နင့္ရဲ႕ ကံက ဆက္မေကာင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး … ဒီႏွစ္ ေနာက္ဆံုးပဲ။ နင္လုပ္သမွ်ေတြ ျပန္ခံရဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီ … ဟားဟားဟားဟား …။ အဲသလို သူ႔အိပ္မက္ထဲမွာ သြားေျပာ တယ္တဲ့။ ေနာက္တေန႔က်ေတာ့ က်မရဲ႕ ရုပ္တုကို လက္ထိပ္လာခတ္ေတာ့တာပါပဲ ဦးရုကၡစိုးရယ္။

ရုကၡစိုး။ ။ ခင္ဗ်ားက အဲဒီအတုိင္း သူ႔အိပ္မက္ထဲ သြားေျပာလိုက္လို႔လား။

မျမစိမ္း။ ။ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ … လူမွားတာ ေနမွာပါ။ က်မက ခုနက ေျပာသလို ေၾကာက္လြန္းလို႔ ခပ္ကင္းကင္း ေနေနတဲ့ဥစၥာ၊ ၿပီးေတာ့ကိုယ့္ပစၥည္းေတြ သူမ်ားယူမွာစိုးလို႔ ေစာင့္ေနရတာနဲ႔ မအားရပါဘူး။ သူ႔အိပ္မက္ထဲ ဘယ္လိုလုပ္ သြားမွာလဲ။ အဟင့္အဟင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခုေတာ့ လက္ထိပ္ခတ္ ခံရၿပီ … ေကာင္းၾက ေသးရဲ႕လား ဦးရုကၡစိုးရဲ႕။

ထိုစဥ္ ဦးရုကၡစိုးနားသို႔ မျမစိမ္း၏ ညီအစ္မ ခုနစ္ေဖာ္စလံုး လက္ထိပ္ကိုယ္စီျဖင့္ ေရာက္လာကာ ငိုယို၍ အကူအညီ ဝိုင္းေတာင္း ၾကသည္။

ျမနန္းႏြယ္။ ။ လုပ္ပါ ဦးရုကၡစိုးရယ္ … က်မတို႔ သိုက္ေတြကို လာခိုးတဲ့သူေတြကိုပဲ က်မတို႔က အျပစ္ေပးလာ ခဲ့သမွ် ရာဇဝင္ရိုင္းပါၿပီ။ ခု ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးလုပ္မွ က်မတို႔ အားလံုး လက္ထိပ္တန္းလန္းနဲ႔ ၾကည့္မေကာင္းပါဘူး ဦးရုကၡစိုးရယ္။ ဦးရုကၡစိုးက ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးနဲ႔ ရင္းႏွီးတယ္ဆိုေတာ့ ေျပာျပရင္ရမွာပါ။

မျမစိမ္း။ ။ ဟုတ္ပါတယ္ ဦးရုကၡစိုးရယ္၊ လူမွားတာလို႔ ေသခ်ာ ေျပာေပးပါေနာ္၊ ဦးရုကၡစိုး ေျပာရင္ ရမွာပါ။

ရုကၡစိုး။ ။ ကဲ ကဲ တေရာက္တေပါက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ နားညည္းလာၿပီ … သြားေျပာေပး ၾကည့္မယ္ ဟုတ္ၿပီလား။ အရင္အပတ္ကမွ က်ဳပ္ကို ဖမ္းခဲ့ေသးတာ ဆိုေတာ့ ေျပာလို႔ ရမရေတာ့ မသိဘူး။
ျမနန္းႏြယ္။ ။ မျဖစ္ဘူး၊ မျဖစ္ဘူး မမေရ … ဒီအတုိင္းဆိုရင္ ညီမေလးတို႔ ဥစၥာေစာင့္ အခြင့္အေရးအဖြဲ႕ ဖြဲ႕မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ ထင္တယ္။

မျမစိမ္း။ ။ အဖြဲ႕ဖြဲ႕ရင္ ဒိုနာ ရွာရမွာနဲ႔ ဘာနဲ႔ … အဲဒါက ေနာက္ ထားလိုက္၊ ေလာေလာဆယ္ ငါတို႔လက္ထိပ္ ျပဳတ္ဖို႔ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးဆီကို ဦးရုကၡစိုး သြားေျပာေပးမွ ျဖစ္မယ္။

ဥစၥာေစာင့္ ညီအစ္မ ခုနစ္ေဖာ္၏ ပါးစပ္မွ ေပါက္ေပါက္ေဖာက္သလို တရစပ္ေျပာေနသံကို နားမခံႏုိင္ေတာ့ ေသာေၾကာင့္ ဦးရုကၡစိုးႀကီးမွာ ေနျပည္ေတာ္ရွိ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးထံ သြားေတြ႕ရေလေတာ့သည္။

ဦးရုကၡစိုး … ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးဆီေရာက္ေတာ့ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက မ်က္ႏွာမေကာင္းဘဲ ကုတင္ေပၚတြင္ ထုိင္ေနသည္။ ဦးရုကၡစိုးကို ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ …

ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဘာလဲ ဦးရုကၡစိုး၊ ခင္ဗ်ားက ၇၄ အေျခခံဥပေဒထဲမွာ နတ္ေတြအတြက္ မပါဘူးဆိုၿပီး အတင့္ရဲ တာလား။ တကယ္ဆြဲခ်င္ရင္ ဘာဥပေဒမွ မလိုဘဲ ဆြဲလိုက္လို႔ရတယ္ေနာ္။

ရုကၡစိုး။ ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ရမ္းရဲတဲ့သတၱိကို ယံုၾကည္ၿပီးသားပါဗ်ာ။ အခုဟာက က်ဳပ္အေရးမဟုတ္ပါဘူး။ ပဲခူးမွာ မျမစိမ္းတို႔ကို ခင္ဗ်ား လက္ထိပ္ခတ္ခဲ့တဲ့ကိစၥေလး နည္းနည္း ေမးခ်င္လို႔ပါ။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေၾသာ္ ဒါလား … အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ ေမးမေနနဲ႔။ အဲဒီမျမစိမ္းက က်ဳပ္ကို အိပ္မက္ထဲမွာ ဟိန္းလား ေဟာက္လား လာလုပ္လို႔ ေဗဒင္ေမးၿပီး ယၾတာ ျပန္ေခ်လိုက္တာ။

ရုကၡစိုး။ ။ မျမစိမ္း ေသခ်ာလို႔လားဗ်ာ၊ သူကေျပာေတာ့ မတရား ခံရတာပါတဲ့၊ သူ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာတယ္ေနာ္။

ဦးရုကၡစိုး စကားေၾကာင့္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ငိုင္သြားသည္။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ သူ မဟုတ္ရင္ ဘယ္သူျဖစ္မလဲဗ်။ သူမွ သူပါဗ်ာ၊ က်ဳပ္အိပ္မက္ထဲမွာ စိမ္းစိမ္း စိမ္းစိမ္းနဲ႔ …။ ကြိဳင္ကြိဳင့္ကို ေျပာျပေတာ့ အဲဒါ မျမစိမ္းပဲ ဆိုလို႔ မျမစိမ္းကိုပဲလက္ထိပ္ခတ္လိုက္တာ။

ရုကၡစုိး။ ။ မဟုတ္ရင္ မေကာင္းဘူးေနာ္၊ သူတို႔ ဥစၥာေစာင့္ေတြ ဆိုတာ အညႇိဳးက ႀကီးပါဘိသနဲ႔၊ ေတာ္ၾကာ သူ႔ ညီမေတြက ခင္ဗ်ားကို ျပဳစားလုိက္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။

ဦး႐ုကၡစိုးက ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္ရာ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ပို၍ ငိုင္သြားသည္။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေအးဗ် … က်ဳပ္လည္း စိမ္းစိမ္း စိမ္းစိမ္းေတာ့ ျမင္တာပဲ။ သိပ္ေတာ့ မေသခ်ာလွဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဥစၥာေစာင့္ေတြက အစိမ္းေရာင္ဝတ္တယ္ဆိုေတာ့ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္ဗ်ာ။

ဦးရုကၡစိုး။ ။ စိမ္းတာကေတာ့ဗ်ာ … ဘီလူးေတြလည္း စိမ္းတာပဲ။ ေတာ္ၾကာ ပုပၸားက မယ္ဝဏၰ

ျဖစ္ေနဦးမယ္။ ဒါမွ မဟုတ္လည္း ယိုးဒယားက ရာမ လားမသိဘူး။ သူလည္း စိမ္းတာပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ….။
ဦးရုကၡစိုး စကားမဆံုးေသးခင္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး၏ မ်က္လံုးအစံု ခ်ာခ်ာလည္သြားသည္ … ။ စိတ္ရႈပ္ဟန္ျဖင့္ ေခါင္းကို တဗ်င္းဗ်င္း ကုတ္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ၿပံဳးလာသည္။ “သိၿပီ” ဟု အသံနက္ႀကီးႏွင့္ ေအာ္လိုက္ သျဖင့္ ဦးရုကၡစိုးပင္ လန္႔သြားသည္။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ အခုအခ်ိန္ကစၿပီး … အစိမ္းဝမ္းဆက္ ဝတ္တဲ့ ဘယ္သူ႔ကိုမဆို လက္ထိပ္ခတ္ရမယ္ … ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး အမိန္႔ …။

ထိုသုိ႔ အမိန္႔စာထုတ္ၿပီး ေနာက္တေန႔တြင္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးအပါအဝင္ စစ္ဗိုလ္ စစ္သားရွိရွိသမွ် အစိမ္း ဝမ္းဆက္ ဝတ္ထားသူ အားလံုးကို လက္ထိပ္တန္းလန္းႏွင့္ ဖက္ရွင္က်က် ေတြ႕ျမင္ၾကရေလေတာ့သည္။