ေကာင္းဝါ
မြန္ျပည္နယ္၊ မုဒုံၿမဳိ႕နယ္၊ ဝင္းဖႏုံဆည္မွ ေႏြစပါး ေရေပးေဝနည္း စံနစ္မွာ ေရႏုတ္ ေျမာင္းမ်ား မေကာင္းသည့္ အတြက္ လုိရာအေရာက္ မပုိ႔ႏုိင္ျဖစ္ ေနၿပီး အဘစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ အျခား ေခ်ာင္းငယ္မ်ားမွ တဆင့္ ပင္လယ္ ထဲသုိ႔ စီးဆင္းေန သည္ဟု ေဒသခံမ်ား ေျပာဆုိ ေနၾက သည္။
ၿမဳိ႔နယ္စုိက္ပ်ဳိးေရးမန္ေနဂ်ာတစ္ဦးက“ဒီေရႏုတ္ေျမာင္းေတြလုပ္ထားတဲ့နည္းစနစ္မမွန္ကန္လုိ႔ သဘာဝအေလ်ာက္ ေရေတြက သူ႔သြားလမ္းေပၚ မေရာက္ႏုိင္ဘူး” ဟုဆုိပါသည္။
ယမန္ေန႔ထုတ္ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာေဖၚျပခ်က္အရ လြန္ခဲ့သည့္ဒီဇင္ဘာ ၄ ရက္ေန႔တြင္ အေ႐ွ႕ေတာင္တုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တုိင္းမႉးဗုိလ္ခ်ဳပ္သက္ႏုိင္ဝင္း ထုံမန္း႐ြာေရႏုတ္ေျမာင္းတူးေဖၚေနမႈကုိ လာေရာက္ၾကည့္႐ွဳခဲ့သည္ဟု သိရသည္။
ေရႏုတ္ေျမာင္းတူးေဖၚေနသည့္ ယႏၲရားစက္မ်ားမွာလည္း ႐ြံ႕ဗြက္ထူေနသည့္လယ္ကြက္မ်ားသုိ႔ သြားေရာက္မတူး ေဖၚႏုိင္ေပ။ လူသြားလမ္းအနီးတဝုိက္၌သာ တူးေဖၚျပဳလုပ္ႏုိင္သည္။ အမ်ားအားျဖင့္ လူအင္အားကုိသာ အသုံးခ် ခဲ့ရသည္ဟု ဆုိၾကသည္။
အဆုိပါ ပင္မေရႏုတ္ေျမာင္းသည္ လယ္ကြင္းေျမကြက္ထက္ျမင့္မားစြာ တည္႐ွိေနသည္ကုိ ရန္ကုန္-ထားဝယ္ ရထားေပၚကတဆင့္ ျမင္ေတြ႔ႏုိင္သည္။ ထုိအတူ ကန္ေဘာက္-ၿမဳိင္ကေလးဂက္စ္ပုိက္လုိင္းကုိလည္း ယင္းေရႏုတ္ ေျမာင္းႏွင့္ယွဥ္လွ်က္ ျမဳပ္တစ္ခ်ီေပၚတစ္လွည့္ ျဖစ္ေနသည္ကုိ ေတြ႔႐ွိရေပမည္။
တဖန္ မုိးရာသီကာလမ်ား၌ အခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္ အဆုိပါဂက္စ္ပုိက္လုိင္းကုိလည္း ေရတြင္ေပါေလာေပၚေနသည္ကုိ ေတြ႔ျမင္ရေပမည္။ ေရအနိမ့္အျမင့္အတုိင္း စပါးခင္းမ်ားေပၚ ဂက္စ္ပုိက္လုိင္းေရြ႕လ်ားေနသည္။ ေျမတူးစက္မ်ား မေရာက္ႏုိင္သည့္႐ြံ႕ႏြံမ်ား ထူေျပာေနသည့္အတြက္ ယခုတုိင္ျမွဳပ္ႏွံထား႐ွိျခင္း မျပဳလုပ္ႏုိင္ေသးေပ။
အေနအထားအရ ဝင္းဖႏုံဆည္သည္ မုဒုံ-ေမာ္လၿမဳိင္ ေမာ္ေတာ္ကားလမ္းႏွင့္ မီးရထားလမ္းအေရွ႕ဖက္ျခမ္းတြင္ ႐ွိၿပီး ေႏြစပါးစုိက္ပ်ဳိးမည့္ လယ္ေျမမ်ားမွာ ထုိလမ္းမ်ား၏ အေနာက္ဖက္ျခမ္းတြင္ တည္႐ွိေနၾကသည္။
ဆည္စတင္ေဖာက္လုပ္ခဲ့စဥ္မွ ယခုထက္တုိင္ ေႏြစပါးစုိက္ပ်ဳိးမႈေအာင္ျမင္ခဲ့သည္ဟု ေျပာဆုိသူမ်ားမ႐ွိခဲ့ေပ။ ဤေဒသစုိက္ပ်ဳိးေျမသည္ ေရနက္စုိက္ကြင္းျဖစ္ၿပီး မုိးရာသီ၌ မၾကာခဏေရလႊမ္းတတ္သည့္ ေနရာျဖစ္ေနသည္။
ထုိ႔အတူ မုိးရာသီမွပုိလ်ွံေရမ်ားကုိ ဆည္မွထပ္မံလႊတ္ခ်ေနရသျဖင့္ ယင္းလယ္ေျမမ်ားတြင္ မုိးစပါးပ်က္စီးဆုံး႐ွဳံး မႈႏႈန္း တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ပုိမ်ားလာၿပီး ယခုႏွစ္တြင္ ေဒသခံလယ္သမားမ်ား ဝမ္းစာမေလာက္ႏုိင္ေတာ့ဟု ဆုိၾကသည္။
တနည္းအားျဖင့္ ေဆာင္းရာသီ၌ ရာဘာၿခံလုပ္ငန္းမ်ား႐ွိၾကသျဖင့္ ခံသာေနေသးသည္ဟု ေျပာဆုိသံအခ်ဳိ႕ ၾကားသိ ေနၾကရသည္။ ေဒသခံမ်ားမွာ မုိရာသီ၌ မုိးစပါးႏွင့္ ေျခာက္ေသြ႔ကာလတြင္ ရာဘာကုိ အဓိကထားၾကသည္။ ေႏြစပါးမွာအထြက္ႏႈံးနည္းၿပီး ပင္ပမ္းဆုံး႐ွဳံးမႈသာ ျဖစ္ေပၚေစခဲ့သျဖင့္ ျဖစ္ႏုိင္လ်ွင္မည္သူမွ မလုပ္လုိၾကေပ။
သုိ႔ရာတြင္ အာဏာပုိင္မ်ားသြားေရာက္ၾကည့္႐ွဳတတ္သည့္ လမ္းမဝဲယာ႐ွိလယ္ကြက္မ်ားမွာ မျဖစ္မေနစုိက္ၾကရ မည္ဟု သက္ဆုိင္ရာရယကမွတဆင့္ မုဒုံမယကတုိ႔ ၫႊန္ၾကားထားသည္ဟု သိရသည္။ ဆည္စတင္ဖႊင့္လွစ္စဥ္က ယခုတုိင္ ေႏြစပါးအခ်ိန္မီစုိက္ပ်ဳိးေရး သတ္မွတ္လယ္ေျမမ်ားသုိ႔ ေရေပးေဝႏုိင္ရန္ ေရႏုတ္ေျမာင္းမ်ား စနစ္တက် ျပဳလုပ္ထား႐ွိျခင္းကုိလည္း မေတြ႔႐ွိရေသးပါ။
အဆုိပါေရႏုတ္ေျမာင္းမ်ားမွာ သက္ဆုိင္ရာေက်း႐ြာမ်ားမွ ကုိယ္ထူကုိယ္ထစနစ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကရသည္ဟု ႐ြာသား မ်ား ေျပာဆုိခဲ့ၾကသည္။ လူအားျဖင့္လုပ္အားေပးျခင္းအျပင္ မထည့္မေနရ ေငြေၾကးထည့္ဝင္ျခင္းမ်ားလည္း ႐ွိခဲ့ၾကသည္။
ဝင္းဖႏုံဆည္ကုိ ေႏြစပါးစုိက္ပ်ဳိးေရးအတြက္ဆုိကာ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္က စတင္တည္ေဆာက္ခဲ့ၿပီး ၂၀၀၁ ခုႏွစ္တြင္ ဆည္ဖြင့္ပြဲျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
၄င္း ဆည္ႏွင့္ လုံၿခဳံေရးအတြက္အေျမာက္တပ္ ေျမဧရိယာအတြက္ ေဒသခံ မြန္အမ်ဳိးသားတုိ႔၏ ဘုိးဘြားပုိင္ရာဘာ ၿခံဧက ေထာင္ႏွင့္ခ်ီ၍ စစ္အစုိးရမွ သိမ္းယူခဲ့သည္။ မည္သည့္ေလ်ွာ္ေၾကးမီလည္း ေပးဆပ္ခဲ့ျခင္း မ႐ွိပါ။
ဝင္းဖႏုံဆည္ကုိ ေဒသခံတုိ႔၏လုိအပ္ခ်က္အရ တည္ေဆာက္ခဲ့ျခင္းမဟုတ္သည့္အတြက္ မည္သုိ႔မၽွ အက်ဳိးျဖစ္ထြန္း မႈမ်ား မေတြ႔႐ွိခဲ့ရေသးေပ။ ယင္းဆည္ေရျဖင့္ အနီး႐ွိ႐ြာမ်ားသုိ႔ သုံးေရျဖန္႔ေဝေပးျခင္း သုိ႔မဟုတ္ လ်ွပ္စစ္ဓါတ္အား ထုတ္လုပ္သုံးစြဲျခင္းလည္း မျပဳႏုိင္ေသးေပ။ ေႏြစပါးစုိက္ပ်ဳိးေရးအတြက္လည္း မေအာင္ျမင္ခဲ့သျဖင့္ သတ္မွတ္ အတုိင္းအတာထက္ ပုိလ်ွံလာေသာေရမ်ားကုိ နီးစပ္ရာျမစ္ေခ်ာင္းမ်ားသုိ႔ စီးဆင္းေစျခင္းျဖင့္သာ စီမံကိန္းကုိ အေကာင္အထည္ေဖၚေနၾကသည္။
No comments:
Post a Comment