ျပည္သူက ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္လိုက္လို႔ အသစ္ဖြဲ႔စည္းႏုိင္ခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့တဲ့ သံုးမတ္သား ဒီမိုကေရစီအစိုးရသစ္ဟာ အခုဆို သူတို႔ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္တဲ့ ေဘာင္အကန္႔အသတ္ အတြင္းကေန ျပည္သူအမ်ားစု လိုလားေနတဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ဆႏၵေတြကို ျမန္ႏုိင္သမွ်ျမန္ျမန္ ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ေနတာ ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ေတြ႔ေနရပါတယ္။
ဒါေပမယ့္လည္း စနစ္ေဟာင္းကို ဖက္တြယ္ထားလိုသူေတြ အပါအ၀င္ လူနည္းစု စစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ သူတို႔အသိုင္းအ၀ိုင္း ရယူထားတဲ့ အာဏာ၊ အခြင့္ထူး၊ ဓနဥစၥာ ေျမယာေတြ ထိပါးခံရမွာ စိုးရြံ႕ေနတဲ့ ဘယာဂတိေၾကာင့္ အေျပာင္းအလဲကို ကန္႔လန္႔တိုက္ ဒရြတ္ဆြဲလိုက္ေနတာကိုလည္း လူတိုင္း ျမင္ေတြ႔ေနၾကရတာပါ။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ဧၿပီလ ၈ ရက္ေန႔မွာေတာ့ အရင္အစိုးရေဟာင္း လက္ထက္ကတည္းက အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ပညာေရး သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ေနရတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားတခ်ိဳ႕ကို လႊတ္ေပးႏုိင္ခဲ့လို႔ ပထမပိုင္းမွာ အားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကရာက ေက်ာင္းသားလူငယ္တခ်ိဳ႕ရဲ႕ ေျပာစကားနဲ႔ အျပဳအမူေတြအေပၚ လက္မခံႏုိင္ဘဲ ေ၀ဖန္သံ၊ တံု႔ျပန္သံေတြ ပြက္ပြက္ညံခဲ့ပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ လူတိုင္းဟာ မိမိယံုၾကည္ရာကို တာ၀န္ယူ တာ၀န္ခံမႈေတြနဲ႔ အမ်ားျပည္သူကို မထိခိုက္ မနစ္နာေစဘဲ ၿငိမ္းခ်ပ္းစြာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထုတ္ေဖာ္ခြင့္ရွိသလို အမ်ားစုဆႏၵကို လိုက္နာရမွာျဖစ္သလို တခ်ိန္တည္းမွာပဲ လူနည္းစုသေဘာထားကို အသိအမွတ္ျပဳ ေလးစားရမွာက ဒီမိုကေရစီရဲ႕ စံတန္ဖုိး အေလ့အထဆိုတာ လူတိုင္း အလြယ္တကူ ေျပာဆိုေနၾကေပမယ့္ လက္ေတြ႔ က်င့္သံုးႏိုင္မႈဆိုတာ ျမန္မာႏိုင္ငံလို စစ္အာဏာရွင္လက္ေအာက္ ရာစုႏွစ္၀က္ေက်ာ္ ႏိုင္ငံေရးသားေက်ာအျဖတ္ခံခဲ့ရတဲ့ တိုင္းျပည္တျပည္အတြက္ေတာ့ အခ်ိန္ကာလတခုယူရ၊ ေမြးျမဴပ်ိဳးေထာင္ရဦးမွာ။
ဒီလိုေျပာေတာ့ စာဖတ္သူတခ်ိဳ႕က ေမးခ်င္ၾကမွာပါ။ မင္းကေရာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ဒီမိုကေရစီရဲ႕ စံတန္ဖုိး အေလ့အထေတြကို လိုက္နာက်င့္သံုးေနၿပီလဲဆိုတာပဲ မဟုတ္လား။ အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံရရင္ေတာ့ ဒီစာေရးသူကိုယ္တိုင္လည္း အဲ့ဒီအေလ့အထေတြကို ျပည့္ျပည့္၀၀ မက်င့္ႀကံႏိုင္ေသးတာမို ့မိမိကိုယ္ကိုယ္လည္း ပ်ိဳးေထာင္ေနရတုန္းလို႔ ၀န္ခံပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အထက္မွာ ေရးျပခဲ့တာေတြကလည္း စစ္အာဏာရွင္ ေခတ္ဆိုးေခတ္ပ်က္ထဲမွာ လူလားေျမာက္ရတဲ့ ကံဆိုးသူေတြထဲက လူတေယာက္သာမို႔ ဂၽြတ္တက္ေနတဲ့့ အေတြးအေခၚေဟာင္းေတြကို ခြာခ်ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းရင္း ဖတ္သား၊ မွတ္သား၊ ေတြးေတာမိတာေလးေတြနဲ႔ ျဖစ္တည္လာတဲ့ သုတမယဉာဏ္က ေပးလာတဲ့ အျမင္ အသိတရားသာျဖစ္လို႔ လူတတ္လုပ္ ေရးျပတာလို႔ မယူဆဘဲ အေတြးမွ်ေ၀မႈတရပ္လို႔ မွတ္ယူေစခ်င္ပါတယ္။
ဒီေဆာင္းပါးေရးျခင္း ရည္ရြယ္ခ်က္က ေက်ာင္းသားနဲ႔ ျပည္သူၾကားမွာျဖစ္ျဖစ္၊ ျပည္သူနဲ႔ ျပည္သူၾကားမွာ ျဖစ္ျဖစ္၊ တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း၊ ဘာသာျခားေတြၾကားမွာျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတဲ့ အျမင္ကြဲျပားမႈေတြကို ေျဖရွင္းၾကရာမွာ အျပန္အလွန္နားလည္မႈ၊ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈ၊ အျပန္အလွန္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းေတြနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္ အေျဖရွာေစလိုတာေၾကာင့္ပါ။
အခုအခါ က်ယ္ေလာင္ဆူညံေနတဲ့ ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႕နဲ႔ ျပည္သူအခ်ိိဳ႕ၾကားက ပြတ္တိုက္မႈအေပၚ ႏွစ္ဘက္လံုးရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကို ေသြးကူးခံစားၾကည့္လိုက္ရင္ ႏွစ္ဘက္စလံုးကို စာနာနားလည္ႏိုင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လူေတြၾကားမွာ အျမင္မတူမႈ၊ ရပ္တည္ခ်က္ မတူမႈေတြအေပၚ မူတည္ၿပီး ပြတ္တိုက္မႈ ထိပ္တုိက္ရင္ဆိုင္ရမႈေတြဆိုတာ ဘယ္ေခတ္၊ ဘယ္စနစ္မွာမဆို ႀကံဳၾကရတာပါ။
ဘာေၾကာင့္လို႔လဲဆုိေတာ့ လူဆိုတာဟာ မိမိအတၱကိုသာ အၿမဲဗဟိုျပဳၿပီး အေျခခံအားျဖင့္ ခံစားေတြးေတာတတ္တဲ့သေဘာ ရွိပါတယ္။ မိမိအယူအဆ၊ မိမိအဖြဲ႔အစည္း၊ မိမိအက်ိဳးစီးပြားကို အေျခခံ၊ မိမိလူမ်ိဳး၊ မိမိဘာသာ၊ မိမိယံုၾကည္ရာ ၀ါဒေတြကသာ မွန္တယ္လို႔ ကိန္းေသထားတတ္ၾကပါတယ္။ သူတပါးအက်ိဳးစီးပြား၊ သူတပါး အယူအဆ၊ သူတပါးကိစၥ ဆိုတာေတြကို ေနာက္တန္းကို ပို႔ေလ့ရွိတတ္တာ ပုထုဇဥ္လူသားေတြရဲ႕ သဘာ၀ပဲ မဟုတ္လား။
ေက်ာင္းသားေတြ ခံစားခ်က္ကလည္း သူတို႔ကို ရာဇ၀တ္သားေတြလို လူမဆန္ေအာင္ ႐ုိက္ႏွက္ညႇဥ္းပန္းခံခဲ့ရၿပီး တႏွစ္ေက်ာ္ မတရား ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံခဲ့ရေပမယ့္ ပညာေရးဥပေဒ ျပင္ဆင္ဖို႔ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ မျပည့္၀ေသးဘူး၊ ျပည္သူက ေရြးခ်ယ္ခဲ့လို႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြက ဦးေဆာင္လို႔ အစိုးရဖြဲ႔ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ဒီမိုကေရစီအစိုးရ မျဖစ္ေသးဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြရတဲ့အထိ ဆက္လက္သပိတ္ေမွာက္ဖို႔ လိုတယ္လို႔ သေဘာထားရွိၾကတယ္။
သပိတ္ေမွာက္တယ္၊ ဆႏၵျပတယ္ဆိုတာာ မွန္မွန္ကန္ကန္ အသံုးခ်တတ္ရင္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို အားေကာင္းေမာင္းသန္ ပုိျဖစ္လာေစဖို႔ ရွိရမယ့္ အစိတ္အပိုင္းေတြပါ။ အတိုက္အခံရွိမွ ပိုတိုးတက္တဲ့ သေဘာပါပဲ။ တခုသတိျပဳရမွာက ထိေရာက္တဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔ဆိုတာ မိဘျပည္သူေတြရဲ႕ ေထာက္ခံပါ၀င္မႈ ရယူႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အခုေခတ္မွာ ျပည္သူေတြ ယံုၾကည္လာဖို႔ဆိုတာ တိုက္ရဲတာသတၱိ၊ ခံရဲတာသတၱိဆိုတဲ့ သေဘာတရားနဲ႔ ေထာင္က်ခံရဲ႐ုံ၊ အနစ္နာခံ ေပးဆပ္႐ုံနဲ႔ မလံုေလာက္ေတာ့ပါဘူး။ အဆုတ္အတက္၊ အဖိအေဖာ့၊ အေပးအယူ အတိုးအေလွ်ာ့လုပ္ၿပီး ညိႇႏိႈင္းအေျဖရွာတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္သင္ၾကားဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္လာပါၿပီ။ ေနာက္ အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္က ႏိုင္ငံေရးအေျခအေန အရပ္ရပ္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ျဖစ္တည္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအေရြ႕နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးရာသီဥတု အေျခအေနထဲက အေရးပါတဲ့ မိတ္ဘက္လူပုဂၢိဳလ္ အဖြဲ႔အစည္းေတြ (Main Stakeholders) နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္လက္တြဲ အားယူတတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။
ေက်ာင္းသားေတြအေပၚ အျမင္မရွင္းတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ကလည္း လက္ရွိအေျခအေနဟာ စိတ္ခ်လို႔ မရေသးဘူး။ စစ္အာဏာရွင္ေတြလက္က ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မလြတ္ေသးဘူး။ အမွားအယြင္း မခံလိုဘူး။ အလြန္ သတိႀကီးစြာ ထားရဦးမယ္။ ဆူဆူပူပူျဖစ္ရင္ စစ္အာဏာျပန္သိမ္းမွာ စိုးရြံ႕မႈရွိေနၾကတာ နားလည္ခံစားႏိုင္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ ဆင္းရဲဒုကၡငရဲ က်ခံခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ေတြဆီ ျပန္မေရာက္ခ်င္ေတာ့တာမို႔ အစိုးရိမ္ႀကီးေနတာလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္တဲ့ အစိုးရသစ္ရဲ႕ ရက္ ၁၀၀ အတြင္း သိသာတဲ့ အေျပာင္းအလဲလုပ္မယ့္ အေရးကို အေႏွာင့္အယွက္ျပဳရာ ေရာက္မွာလည္း ပူပန္ေနၾကတာ မဟုတ္လား။ အားလံုး ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ အေမစုရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေအာက္ လက္တြဲလုပ္ေဆာင္ရင္ ပိုထိေရာက္ႏိုင္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကလို႔ပါ။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးေတြဟာ ေခတ္တခု စနစ္တခုကေန ေနာက္ေခတ္သစ္စနစ္သစ္ကို ေျပာင္းလဲတိုင္း ေတြ႔ရတတ္၊ ႀကံဳရတတ္တဲ့ ပြတ္တိုက္မႈ သေဘာေတြပါပဲ။ အေရးႀကီးတာက မ်က္ေမွာက္အေျခအေနေတြက လိုအပ္ေနတဲ့ ဦးစားေပး ေျဖရွင္းရမယ့္ ကိစၥရပ္ေတြကို ျပည္ေထာင္စု ႏိုင္ငံတခုလံုး အက်ိဳးကို အေျခခံလို႔ ဆႏၵစြဲကင္းကင္းနဲ႔ ၀ိုင္း၀န္းေျဖရွင္းဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကို မိသားစုထမင္းဝိုင္းဖြဲ႔ႏိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ ခ်က္ျပဳတ္ေနတဲ့ အေျခအေနနဲ႔႔ ႏိႈင္းယွဥ္ျပခ်င္ပါတယ္။ မိခင္တဦးရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္စီမံခန္႔ခြဲမႈ ေအာက္မွာ ေရခပ္သူကခပ္၊ ထင္းခြဲသူခြဲ၊ အိုးေဆးသူကေဆး၊ မီးေမႊးသူကေမႊးလို႔ တအိမ္လံုး တက္ညီလက္ညီ စုေပါင္းခ်က္ျပဳတ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ အလုပ္႐ႈပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳး မဟုတ္လား။
ထမင္းဝိုင္းျဖစ္ဖို႔ အေရးအႀကီးဆံုး အရာေတြျဖစ္တဲ့ ဆန္၊ ဆီ၊ ဆားဆိုတဲ့ အဓိကအမယ္ေတြ လက္ထဲ ျပည့္ျပည့္စံုံစံု ေရာက္လာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနရသလို တိုင္းျပည္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ႏိုင္ေအာင္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္တဲ့ အုပ္ခ်ဳဳပ္ေရးအာဏာ၊ ဥပေဒျပဳေရးအာဏာ၊ တရားစီရင္ေရး အာဏာေတြ ျပည္သူေတြလက္ထဲ ေရာက္လာဖို႔ ေဆာင္ရြက္ေနဆဲကာလ ျဖစ္ပါတယ္။
မိခင္လက္ထဲကို အဲ့ဒီအမယ္ေတြ ျပည့္ျပည့္ဝဝ မေရာက္ေသးခင္ ဟိုဟင္းမႀကိဳက္ဘူး၊ ဒီဟင္းမစားခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ မိမိဆႏၵကို ထုတ္ေဖာ္တာ၊ အသိေပးတာ လုပ္လို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိခင္ကို ကူညီရင္း အားျဖည့္ရင္းနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ၾကတာ ပိုလို႔ထိေရာက္မယ္ဆိုတာ ေက်ာင္းသားေတြကို သတိေပး တိုက္တြန္းခ်င္တယ္။
တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ဒီေက်ာင္းသားေလးေတြရဲ႕ ဆႏၵေစာမႈကို အေၾကာင္းျပဳလို႔ လြန္လြန္ကဲကဲ နစ္နစ္နာနာ ေျပာဆို အျပစ္တင္ေနတဲ့ မိသားစုဝင္ေတြကိုလည္း တဆက္တည္းမွာ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္တာက ဒီကေလးေတြဟာ အရင္တုန္းက အမ်ားလက္မခံတဲ့ အိမ္ေထာင္ဦးစီးေဟာင္းလက္ထက္ တျခားသူေတြ ကိုယ့္ဘဝကို အေနေျခာင္သလို ေနထိုင္ရွာေဖြ စားေသာက္ေနခ်ိန္မွာ အၿငိဳအျငင္၊ အ႐ုိက္အပုတ္၊ အထုအေထာင္းခံၿပီး မိခင္ကို အကာကြယ္ေပး ဝိုင္းရံေပးခဲ့ၾကတဲ့ ကေလးေတြပါ။
ဒီကေလးေတြက သူတို႔မိခင္ကို ေသြးပူေနတုန္းမို႔ ေက်းဇူတင္ေၾကာင္း မေျပာတာလည္း နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႔လည္း ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။ ကိုယ့္မိသားစု၀င္ အခ်င္းခ်င္းေတြပါ။ နားလည္တတ္တဲ့ တခ်ိဳ႕ေက်ာင္းသားေတြက ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း တခုတ္တရ ေျပာပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ ကေလးေတြက စိတ္ခုမွာေပါ့။ အရင္ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရက ကတိေတြဖ်က္၊ ႐ုိက္ႏွက္ညႇဥ္းပန္းေနတုန္းက မိခင္ကိုယ္တုိင္ အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ အကာအကြယ္ မေပးႏိုင္ခဲ့ဘူးေလ။
ေနာက္တခုေျပာခ်င္တာက ဆႏၵထုတ္ေဖာ္တယ္၊ သပိတ္ေမွာက္မယ္ဆိုတာကို သိပ္မစိုးရိမ္ၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းေတြပဲ မဟုတ္လား။ ေႏွာင္လည္း အၿမဲရွိေနမွာပါ။ အေရးႀကီးတာက ဒီအခြင့္အေရးကို မွန္မွန္ကန္ကန္ အသံုးခ်ဖို႔ ၀ိုင္း၀န္းတည့္မတ္ ထိန္းေၾကာင္းေပးဖို႔ပါပဲ။
ဒီေဆာင္းပါးကို နိဂံုးသပ္ရရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတိုင္း ၿမိန္ေရယွက္ေရ ၀ိုင္းဖြဲ႔စားေသာက္ႏိုင္ဖို႔ ျပည္ေထာင္စုထမင္း၀ိုင္းႀကီးကို ျပင္ဆင္ခ်က္ျပဳတ္ရာမွာ မိသားစု၀င္အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ နားလည္ခြင့္လႊတ္မႈ၊ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈ၊ အျပန္အလွန္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းေတြနဲ႔ ညီညီညြတ္ညြတ္ ၀ိုင္း၀န္းကူညီၾကဖို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးဆိုတဲ့ အလြန္မြန္ျမတ္သန္႔စင္တဲ့ ကိစၥရပ္ႀကီးမွာ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္သူတိုင္းဟာ အေျပာသက္သက္၊ ေႂကြးေၾကာ္သံသက္သက္ မဟုတ္ဘဲ မိမိအေရး၊ မိမိအဖြဲ႔အစည္းအေရး၊ မိမိလူမ်ိဳးအေရး၊ မိမိဘာသာအေရး၊ မိမိပါတီအေရး၊ မိမိအယူ၀ါဒအေရးေတြရဲ႕ေရွ႕မွာ ျပည္ေထာင္စုအေရး၊ တိုင္းျပည္အေရးကို ေရွ႕တန္းတင္ၾကဖို႔လည္း အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးအခ်က္အေနနဲ႔ ကြဲျပားျခားနားတဲ့ အျမင္မ်ားကိုလည္း ေလးစားအသိအမွတ္ျပဳတတ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ အေလ့အထေတြ ရင့္က်က္လာေအာင္ မိမိကိုယ္တိုင္ေရာ၊ မိမိ၀န္းက်င္မွာပါ ပ်ိဳးေထာင္လို႔ မိသားစု၀င္အခ်င္းခ်င္း၊ တိုင္းရင္းသား ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ အခ်င္းခ်င္း သဟဇာတျဖစ္စြာ အတူယွဥ္တြဲလို႔ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္တည္ရာမွာ အေထာက္အကူ ျပဳႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳလိုက္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment