ယခုရက္ပုိင္းအတြင္း စစ္ကုိင္းတုိင္းေဒသႀကီးအတြင္းက ျပည္သူ႔ေဆးရုံမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ ဆရာ၀န္ တေယာက္က သူနာျပဳဆရာမတေယာက္ကုိ တာ၀န္ခ်ိန္အတြင္း ပါးရုိက္ခဲ့ပါတယ္။ အလားတူ မႏၱေလးတုိင္းေဒသႀကီး အတြင္းမွာလည္း ေက်ာင္းဆရာမတေယာက္က မူလတန္း ေက်ာင္းသားေလးကုိ အခ်က္ ၅၀ေလာက္ ရုိက္ႏွက္ဆုံးမခဲ့တာ ေၾကာင့္ ေဆးရုံတက္ခဲ့ရတယ္။
ဧရာ၀တီတုိင္းေဒသႀကီးအတြင္းက ၿမိဳ႕နယ္တခုမွာေတာ့ ေထြ/အုပ္ အရာထမ္းတဦးက သူ႔ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းမွာ ႏုိင္ငံေတာ္ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢဳိလ္ရဲ႕ေမြးေန႔ပြဲကုိ တႏုိင္ငံလုံးက်င္းပေနခ်ိန္မွာ က်င္းပခြင့္မျပဳခဲ့ပါဘူး။
အဲဒီ ျဖစ္စဥ္ေတြမွာ ဌာနအႀကီးအကဲက လက္ေအာက္၀န္ထမ္းကုိ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ က်ဴးလြန္တဲ့ျဖစ္စဥ္ပါခဲ့သလုိ ပဲ့ျပင္ထိန္းေက်ာင္းရမယ့္ ဆရာမျဖစ္သူက တပည့္ျဖစ္သူကုိ အရြယ္နဲ႔မမွ်ေအာင္ အျပင္းအထန္ အျပစ္ေပးတာလည္း ပါ၀င္ခဲ့တယ္။
ျပည္သူေတြကုိ ၀န္ေဆာင္မႈေပးရမယ့္ ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းေတြ ျပည္သူေတြရဲ႕လုိအင္နဲ႔ ဆန္႔က်င္ၿပီး အာဏာရွင္သဖြယ္ ျပဳမူက်င့္ၾကံေနထိုင္ေနၾကတာ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ ၾကာခဲ့ပါျပီ။
တကယ္ေတာ့ အဲဒီ၀န္ထမ္းေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အတြင္းမွာလည္း ထုိက္ထုိက္တန္တန္ ေနရာေပးခံၾကရသူေတြျဖစ္ၾကတယ္။
ဘာေၾကာင့္ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ ရုိက္ႏွက္တဲ့ အျပဳအမူထိ ျဖစ္ရတာလဲ။ သူတပါးရဲ႕ကုိယ္စိတ္ႏွလုံး နာက်င္မႈအေပၚ သာယာတတ္တဲ့ အႏုစား စိတ္ေရာဂါ ရရွိေနၾကသူေတြ ဒီလိုလုပ္တတ္ၾကတယ္ဆိုတာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ သုေတသနျပဳခ်က္တခုမွာ ဖတ္ဖူးပါတယ္။
အထက္ပါ ျဖစ္ရပ္ ၃ခုစလုံးမွာ မွားျခင္းမွန္ျခင္းက သီးျခားကိစၥျဖစ္ၿပီး ျပႆနာေတြ ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းပုံက အာဏာရွင္ဆန္ဆန္ အျပဳအမူေတြ ျဖစ္ခဲ့ရတာပါ။
အေမွာင္ေခတ္မွာ အာဏာရွင္ေတြ တရားလက္လြတ္ ႏုိင္ထက္စီးနင္း ျပဳမူခဲ့စဥ္က က်ေနာ္တုိ႔ အားလုံး ႏွာေခါင္းရႈံ႕ခဲ့ၾကတယ္။ အခု အေမွာင္ေခတ္က လြန္ေျမာက္လုိ႔ ေရာင္နီသန္းခ်ိန္ေရာက္ျပီ။ အာဏာရွင္ဆန္ဆန္ အျပဳအမူေတြ ဆက္လုပ္ေနၾကဦးမွာလား။ အခြင့္ထူးခံလူတန္းစား ဆက္ျဖစ္ေနခ်င္တာလား။ ကုိယ့္ရဲ႕အျပဳအမူ၊ အေျပာအဆုိ၊ အေနအထုိင္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေတြက ေရွ႕ေလွ်ာက္ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ လူ႕အသိုင္းအဝိုင္းနဲ႕ သဟဇာတ ျဖစ္ပါဦးမလား စတဲ့ ေမးခြန္းေတြ ကုိယ့္ဘာသာ ေမးခြန္းထုတ္ၾကေစလုိပါတယ္။ ထင္ရာစုိင္းၿပီး ငါတေကာေကာမႈေတြ လုပ္ေလ့ရွိတဲ့ အာဏာရွင္စနစ္ကုိ မႀကိဳက္လုိ႔ တြန္းလွန္ ေျပာင္းလဲေနၾကတဲ့ေခတ္ၾကီးထဲမွာ အာဏာရွင္ဆန္ဆန္ အျပဳအမူေတြ လုပ္မိေနရင္ ေခတ္မမီေတာ့ဘူးဆုိတာေရာ သတိျပဳမိၾကရဲ႕လား။
က်ေနာ္တုိ႔တေတြ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွစြာ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ဓားမုိးအုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ရာစုတ၀က္ေက်ာ္ ၾကာ ေအာင္ေနထုိင္ခဲ့ၾကရတယ္။ တပါတီအာဏာရွင္စနစ္ေရာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္မွာပါ ကိစၥႀကီးငယ္ ဟူသမွ်မွာ ျဖစ္ႏုိင္၏ မျဖစ္ႏုိင္၏ မစဥ္းစားဘဲ အာဏာရွင္ေတြ အလုိက် ေဗာင္းေတာ္ညိတ္ စိတ္ေတာ္သိ ေနထုိင္ခဲ့ၾကရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းက ႏွစ္ ေပါင္း ၅၀ေလာက္ အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ လက္ပြန္းတတီး ေနခဲ့ၾကရသူေတြျဖစ္ေတာ့ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕အက်င့္ဆုိးစရုိက္ဆုိး ေတြက သာမန္ျပည္သူလူထုဆီေတာင္ မသိလိုက္မသိဖာသာ ကူးစက္ခံခဲ့ရတယ္။
အာဏာရွင္ေတြရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြ အျမဲျမင္ေတြ႔ခဲ့ၾကရေတာ့ မသိလုိက္ မသိဘာသာ ယူခဲ့မိတဲ့ အက်င့္ဆုိးေတြရွိႏုိင္သလုိ အာဏာရဲ႕အရသာကုိ ႀကိဳက္လုိ႔ တမင္ယူခဲ့ၾကတဲ့ ဓေလ့ဆုိးေတြလည္း ရွိႏုိင္ပါတယ္။ ကုိယ္နဲ႔ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ဗုိလ္က်စုိးမုိးခ်င္လာၾကတယ္။ ဇာတ္တူသားစားဖုိ႔ ၀န္မေလးတဲ့သူေတြျဖစ္လာၾကတယ္။ ရႏုိင္မယ္ဆုိ ဘနဖူးလည္း သုိက္တူးမယ္ဆုိတဲ့ ခပ္ည့့ံည့ံစိတ္ဓာတ္ေတြ မင္းမူလာၾကတယ္။
အဲဒီအက်င့္ဆုိးက က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာ ကင္ဆာေရာဂါတခုသဖြယ္ အျမစ္တြယ္ေနခဲ့ပါျပီ။ ဒီမိုကရက္တစ္ယဥ္ေက်းမႈဆီ သြားမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ အင္မတန္ အႏၱရာယ္မ်ားပါတယ္။ လူမႈေရးသိပံၸပညာရွင္ေတြ နားလည္တတ္ကြ်မ္းသူေတြ ေခါင္းခ်င္းဆုိင္ၾကရမယ့္ အခ်ိန္ပါပဲ။ သာမန္ျပည္သူေတြမွာ (၀န္ ထမ္းေတြေရာ အရပ္သားေတြပါ) အာဏာရွင္စိတ္ဓာတ္ ကိန္းေအာင္းလာတာ၊ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ တပါးသူကို က်ဴးလြန္လိုက္တာဟာ မသိက်ဳိးကြ်ံျပဳရမယ့္ ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ အခ်ိန္တန္ရင္ ၿပီးသြားမွာပါလုိ႔ လက္လြတ္စပယ္ ပစ္ထားဖုိ႔ မသင့္ဘူး။ ေရာဂါရွာေဖြ ကုသ ေပ်ာက္ကင္းေရး ၀ုိင္း၀န္းေဆြးေႏြး အေျဖရွာၾကရမွာပါ။
တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ ေရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တုိ႔ဗမာအစည္းအရုံးေခတ္ (၁၉၃၀ ခုႏွစ္) ကတည္းက ဒီမိုကရက္တစ္ လူ႕ေဘာင္ကို ရည္သန္ျပီး သခင္စိတ္ဓာတ္ သခင္အက်င့္ကုိ က်င့္ႀကံအားထုတ္ခဲ့ၾကတာပါ။ သခင္စိတ္ဓာတ္ သခင္အက်င့္ဆုိတာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ သခင္အျဖစ္ခံယူသလုိ က်န္တဲ့သူေတြကုိလည္း သခင္လုိ႔ သေဘာ ထားၿပီး တန္းတူရည္တူ ဆက္ဆံပါတယ္။ တုိ႔ဗမာအစည္းအရုံးရဲ႕ သခင္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆုိခ်က္က အခုလုိ ျဖစ္ပါတယ္။
“သခင္ဆုိသည္မွာ လူတုိင္း လူတုိင္း၏ အခြင့္အေရးကုိ ရရွိပုိင္ဆုိင္ရန္အတြက္ ေဆာင္ရြက္လုပ္ကုိင္ၾကသူမ်ားႏွင့္ လူတုိင္း လူတုိင္းတုိ႔၏ လူတန္းေစ့ေနထုိင္ေရးတုိ႔ကုိ ႀကံစည္လုပ္ကုိင္ၾကသူမ်ားကုိ ဆုိလုိသည္”တဲ့။
မိတ္ေဆြ ကုိယ္တုိင္ေသာ္လည္းေကာင္း မိတ္ေဆြပတ္၀န္းက်င္မွာေသာ္လည္းေကာင္း ေအာက္တန္းက်တဲ့ အာဏာရွင္ စိတ္ဓာတ္ေတြ အာဏာရွင္ အျပဳအမူေတြ ေတြ႕ျမင္လာရင္ တုိ႔ဗမာအစည္းအရုံးႀကီးရဲ႕ သခင္စိတ္ဓာတ္၊ သခင္အက်င့္ကုိ ခ်က္ခ်င္း သတိရလုိက္ေစခ်င္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment