အလုပ္သင္ဗိုလ္

အ မိ ျမန္မာ၊ ျပည္ေကာင္းရာကို
ငါတို႔ အစဥ္ ေရွး႐ႈမည္။

လုပ္ နည္း လုပ္ဟန္၊ မွန္ကန္ရန္လည္း
ပန္ဆင္ အၿမဲ နာခံမည္။

သင္ ၾကားခဲ့လာ၊ နည္းဗ်ဴဟာျဖင့္
ေတြ႔လာရန္သူ ေခ်မႈန္းမည္။

ဗိုလ္ မင္း တျခား၊ ငယ္သားတေထြ
မရိွေစၿပီ၊ မေသြဓိ႒ာန္ ၿမဲၿမဲတည္း။

အထက္ပါ ကဗ်ာတိုေလးဟာ ေတဇ ဗိုလ္ေလာင္းလို႔ေခၚတဲ့ အလုပ္သင္ဗိုလ္၊ ဗိုလ္ေလာင္းေတြရဲ႕ စားရိပ္သာခန္းမ အဝင္မွာ ေရးထားတဲ့ အသည္းစဲြ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ပါ။

ႏွစ္ကာလေတြ ၾကာေညာင္းခဲ့ေပမယ့္ ေတဇေတြရဲ႕ ရင္တြင္းမွာ ကဗ်ာေလးရဲ႕ အနက္ အဓိပၸာယ္ေတြက ေတြးေတာစရာ တခုအျဖစ္ လႊမ္းမိုးေနရာယူဆဲပါ။

ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွာ ရန္သူေတြ ပတ္လည္ဝိုင္းေနတဲ့ကာလ တပ္မေတာ္ရဲ႕ အရာရိွ လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔၊ သင္တန္းကာလ တိုတိုအတြင္း လိုအပ္တဲ့ အရာရိွေတြကို ေမြးထုတ္ေပးဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ အလုပ္သင္ဗိုလ္၊ ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္းကို ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါတယ္။

အလုပ္သင္ ဗိုလ္ေလာင္းေတြဟာ သင္တန္းရဲ႕ ပထမႏွစ္ကို အမွတ္ ၂ စစ္အေျခခံ ေလ့က်င့္ေရးတပ္ (ယခင္ျပင္ဦးလြင္) မွာ တက္ေရာက္ၾကရၿပီး၊ တပ္သားအဆင့္ တတ္ရမယ့္ အေျခခံ စစ္ပညာ၊ ဥပစာတန္း အဆင့္နဲ႔ညီတဲ့ စာေပပညာတို႔ကို သင္ၾကားၾကရပါတယ္။ သင္တန္းကာလ ပထမတႏွစ္ ၿပီးဆံုးတဲ့အခါ ဒုတိယ အဆင့္အေနနဲ႔ အမွတ္ ၁ ရာခံနဲ႔ အၾကပ္ႀကီးသင္ေက်ာင္း (ရပ္ေစာက္) မွာ အၾကပ္နဲ႔ အၾကပ္ႀကီး အဆင့္ တတ္ရမယ့္ စစ္နည္းဗ်ဴဟာ သင္ခန္းစာ၊ အရာခံအဆင့္ တတ္ရမယ့္ စစ္နည္းဗ်ဴဟာနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ သင္ခန္းစာေတြကို ၆ လတာမွ် သင္ၾကားရပါတယ္။ အမွတ္ ၁ အရာခံနဲ႔ အၾကပ္ႀကီးသင္ေက်ာင္းမွာ ၆ လၾကာ စစ္ပညာ ဆည္းပူးၿပီးေနာက္ တတိယအဆင့္အေနနဲ႔ အရာရိွငယ္အဆင့္ တတ္ရမယ့္ စစ္နည္းဗ်ဴဟာေတြ သင္ၾကားဖို႔ ဗထူးတပ္ၿမိဳ႕ရိွ တပ္မေတာ္ (ၾကည္း) ဗိုလ္သင္တန္းေက်ာင္းကို ေျပာင္းေရႊ႕ ၾကရပါတယ္။

တပ္မေတာ္ (ၾကည္း) ဗိုလ္သင္တန္းေက်ာင္းမွာ ၆ လတာမွ် စစ္ပညာသင္ယူၿပီး အလုပ္သင္ ဗိုလ္ဘဝနဲ႔ ေျခလ်င္/ေျချမန္ တပ္ရင္းေတြမွာ ၉ လတာမွ် ေရွ႕တန္း/ေနာက္တန္း တာဝန္ေတြကို ေလ့လာ ဆည္းပူးၾကရပါတယ္။ ၎ ၉ လဟာ သင္တန္းကာလျဖစ္ေပမယ့္ လက္ေတြ႔ စစ္ဆင္ေရး လိုက္ရတဲ့အတြက္ အေသအေပ်ာက္ ဆံုး႐ႈံးမႈေတြ ရိွတတ္ပါတယ္။ အလုပ္သင္ ဗိုလ္ဘဝနဲ႔ ၉ လၿပီးတဲ့အခါ တပ္မေတာ္ (ၾကည္း) တိုက္ခိုက္ေရးေက်ာင္း (ဗထူး) မွာ အထူးတပ္စုမႉး သင္တန္း ၄ လတာမွ်တက္ၿပီးေတာ့မွ ဒုတိယဗိုလ္အဆင့္ ရၾကပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အလုပ္သင္ဗိုလ္ ေက်ာင္းဆင္းေတြဟာ အရာရိွ အဆင့္ကို ေရာက္ဖို႔ အဆင့္ ၅ ဆင့္ ျဖတ္ေက်ာ္ရပါတယ္။ အဆင့္ ၄ ဆင့္လံုးမွာ တျခားအဆင့္ ဆရာသမားေတြနဲ႔ လက္ပြန္းတတီး ေနခဲ့ရၿပီး တျခားအဆင့္ စစ္သည္ေတြရဲ႕ မျပည့္စံုတဲ့ လူေနမႈဘဝနဲ႔ ဖိႏွိပ္ခံတို႔ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကို စည္းဝါးက်က် ခံစားနားလည္တတ္ခဲ့သူေတြပါ။

ဒါေပမဲ့ တပ္မေတာ္ ပဲ့ကိုင္ရွင္ေတြရဲ႕ မူဝါဒက စာနာ နားလည္မႈေတြ၊ ေထာက္ထား ညႇာတာမႈေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈတဲ့ မူဝါဒျဖစ္တာက တေၾကာင္း၊ ၁၉၉၇ ေနာက္ပိုင္း တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖဲြ႔ေတြ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲလိုက္တာတေၾကာင္း တပ္မေတာ္အရာရိွေတြ အေရးတႀကီး မလိုအပ္ဘူးလို႔ ယူဆတဲ့အတြက္ အလုပ္သင္ကို ျဖဳတ္ပစ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ပဲ ၂၀၀၀ခုႏွစ္မွာ ၄ ႏွစ္တက္ရတဲ့ စစ္တကၠသိုလ္ရဲ႕ သင္တန္းကာလေတြကို ၃ ႏွစ္သို႔ ေလွ်ာ့ခ်လိုက္ၿပီး စစ္တကၠသိုလ္ အပတ္စဥ္ ၄၁ နဲ႔ ၄၂ ကို တေပါင္းတည္း ဆင္းေစခဲ့ပါတယ္။

အလုပ္သင္ဗိုလ္ ဗိုလ္ေလာင္း သင္တန္းကိုလည္း အပတ္စဥ္ ၃၀ မွာ နိဂံုးသတ္ေစၿပီး မ်ဳိးဆက္ ျဖတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ။