စစ္မွန္တဲ့ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာ ပုဂၢလိက စီးပြားေရးသမားေတြရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြဟာ ဒီေရလိုမ်ဳိးပဲ အတက္အက် ျမန္ျမန္ႀကီးကို ေျပာင္းလဲေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုရက္ပိုင္း ေျပာင္းလဲမႈထဲမွာ ေတြ႔ရတဲ့ ထူးျခားမႈေလးေတြက ေနာက္ပိုင္း စီးပြားေရးသမားေတြ ႀကံဳေတြ႔ရေတာ့မယ့္ အနာဂတ္လားလို႔ ေတြးေတာစရာပါ။
စစ္အစိုးရက သူတို႔ကိုယ္တိုင္ သြင္းကုန္အစားထိုးမူ၀ါဒနဲ႔ ယေန႔အခ်ိန္ထိ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္ ထုတ္လုပ္ခြင့္ေပးခဲ့တဲ့ ပလတ္စတစ္လုပ္ငန္းေတြကို ထုတ္လုပ္မႈရပ္ဖို႔ ျဗဳန္းစားႀကီး အမိန္႔ခ်လိုက္ပါတယ္။ က်ပ္သိန္းေထာင္ခ်ီ လည္ပတ္ေနတဲ့ ပလတ္စတစ္လုပ္ငန္းရွင္ေတြခမ်ာ ဘယ္သူ႔ကို အေဖေခၚရမွန္းမသိေတာ့ဘဲ ႏိုင္ငံတြင္း အမႈိက္ေတြ စုပံုေအာင္၊ ပတ္၀န္းက်င္ ညစ္ညမ္းေအာင္နဲ႔ လူေတြကို ကူးစက္ေရာဂါေတြ ျဖစ္ေစေအာင္ လုပ္ေဆာင္တဲ့ နံပါတ္ (၁) ရန္သူေတြ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ျဖစ္သြားၾကတာပါ။
ပလတ္စတစ္လုပ္ငန္းရွင္ေတြရဲ႕ လုပ္ငန္းေဆာင္တာ သမိုင္းေၾကာင္းကို ေလ့လာၾကည့္ရင္ သူတို႔ဟာ အရင္ကေတာ့ စစ္အစိုးရရဲ႕ သြင္းကုန္အစားထိုးေရးစီမံကိန္းကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံျခား၀င္ေငြကို ေခြၽတာေပးခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံအက်ဳိးျပဳ စီးပြားေရးသမားေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အခ်ိန္ကာလ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္ အၾကာမွာေတာ့ သူတို႔ဟာ စစ္အစိုးရရဲ႕ အာဏာနဲ႔ တားဆီးပိတ္ပင္ျခင္းကို ခံလိုက္ရတဲ့ ႏိုင္ငံကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးသူမ်ား ျဖစ္သြားၾကပါတယ္။
ဒီႏွစ္ပိုင္းမွာ မႏၱေလး၊ ေနျပည္ေတာ္၊ ပုဂံနဲ႔ ရန္ကုန္တို႔မွာ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္သံုးစြဲမႈ တားျမစ္တာ၊ ထုတ္လုပ္မႈ ရပ္ခိုင္းတာေတြ လုပ္လာပါတယ္။ ဒီမွာ တခုေတြ႔ရတာက ပလတ္စတစ္ထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းေတြကို စစ္အစိုးရကိုယ္ႏိႈက္က သြင္းကုန္အစားထိုး မူ၀ါဒအရ ၁၉၉၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားက စၿပီး ပလတ္စတစ္စက္႐ံုမ်ား တည္ေထာင္လုပ္ကိုင္ခြင့္ ေပးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္ပကေန ပလတ္စတစ္ကုန္ၾကမ္း ေကာ္ေစ့တင္သြင္းၿပီး ျပည္တြင္းမွာ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္အပါအ၀င္ ပလတ္စတစ္ပစၥည္းမ်ဳိးစံုကို ထုတ္လုပ္ေစတာပါ။
အဲဒီအခ်ိန္ကစလို႔ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ အစားအေသာက္ထုပ္ပိုးတဲ့ သတင္းစာစကၠဴတို႔လို၊ ဖက္တို႔လို ေဆြးေျမ့လြယ္ ထုတ္ပိုးပစၥည္းေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး ေစ်းေပါေပါနဲ႔ အလြယ္တကူရတဲ့ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ေတြက အစားထုိး ၀င္ေရာက္ လာပါတယ္။ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ယဥ္ေက်းမႈဟာ ေစ်းျခင္းေတာင္း အစ၊ အစားအစာထုပ္ပိုးမႈ အလယ္၊ ေနာက္ဆံုး မိုးရြာရင္ေတာင္ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ ေခါင္းေပၚမိုးၿပီး သြားလာတဲ့အထိ ျမန္မာ့လူမႈဘ၀မွာ တြင္က်ယ္လာခဲ့တာပါ။
စစ္အစိုးရက ဒီလို ေဆြးေျမ့ဖို႔မလြယ္တဲ့ ပလတ္စတစ္ေတြ ထုတ္လုပ္ခြင့္ျပဳထားေပမယ့္ ဒီစြန္႔ပစ္ပစၥည္းေတြကို ဘယ္လုိ သိမ္းဆည္းမယ္ဆိုတဲ့ စနစ္ေကာင္းေကာင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ ၿမိဳ႕ကထြက္တဲ့ အမႈိက္ကို သိမ္းရာမွာ၊ စြန္႔ပစ္ရာမွာလည္း အမႈိက္ပံုေနရာသတ္မွတ္ၿပီး စုပံုစြန္႔ပစ္တဲ့ စနစ္ကို သံုးပါတယ္။ ဒီအမိႈက္ပံုကိစၥေၾကာင့္ ေျမသားႀကံ့ခိုင္မႈမရွိေတာ့ဘဲ အခု ေနာက္ပိုင္းကာလေတြမွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ အေဆာက္အအံုေတြ ေျမကြၽံက်မႈေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။
ရန္ကုန္နဲ႔ မႏၲေလးၿမိဳ႕ေတာ္ေတြဟာ မိုးတြင္းကာလေရာက္တာနဲ႔ လမ္းေတြ ေရအျပည့္ပါ။ ေရႏုတ္ေျမာင္းေတြဟာ စည္းကမ္းမဲ့ စြန္႔ပစ္တဲ့ ပလတ္စတစ္အမႈိက္ေတြ အပါအ၀င္ တျခားအမႈိက္ေတြနဲ႔ ပိတ္ဆို႔ၿပီး မိုးမ်ားရြာၿပီဆိုရင္ လမ္းေပၚမွာ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္အမိႈက္ေတြ ျပည့္ကုန္ေတာ့တာပါပဲ။ ေနာက္ဆက္တြဲကိစၥက မူလကတည္းက ခေနာ္နီခေနာ္နဲ႔ လမ္းေတြ မိုးတမိုးေလာက္ရြာလိုက္ရင္ ခ်ဳိင့္ခြက္ေတြျဖစ္ၿပီး ပ်က္္စီးကုန္တာပါ။ အဲေတာ့ စည္ပင္-လမ္းတံတားဌာနက သံပံုးေလး၊ ဒယ္ျပားေလးနဲ႔ လမ္းကို အျဖစ္ဆို႐ံုေလး ဖာေထးလိုက္နဲ႔ တႏွစ္စာ အလုပ္နဲ႔ လက္နဲ႔ မျပတ္ေတာ့တဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္လာပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္က ရန္ကုန္က စလိုက္တဲ့ ၀မ္းေရာဂါဟာ တႏိုင္ငံလံုး ျပန္႔လာတဲ့အတြက္ မီဒီယာအသီးသီးက ေထာက္ျပေျပာဆိုမႈ ေတြကို ဆင္ေျခေပးစရာမရွိဘဲ စစ္အစိုးရအတြက္ ေခါင္းခဲစရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီျပႆနာကို ဒီႏွစ္ပြင့္လင္းရာသီမွာ ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္သာယာေရးေကာ္မတီက ေျဖရွင္းရမယ္ဆိုတဲ့ ၫႊန္ၾကားခ်က္အရ သူတို႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရပါတယ္။
ဒီမွာ ႀကံဳေတြ႔ရတဲ့ ျပႆနာက ၿမိဳ႕ေတာ္တြင္း ေရစီးေရလာ ကိစၥတခုတည္းအတြက္ကို ၿမိဳ႕ေတာ္တြင္း တန္ခ်ိန္ သိန္းခ်ီ စုပံုေနတဲ့ အမႈိက္ျပႆနာကို မေျဖရွင္းတတ္၊ မေျဖရွင္း ႏိုင္ေတာ့ ဒီလို ပလတ္စတစ္အမႈိက္ေတြ စုပံုေနတာဟာ ပလတ္စတစ္ထုတ္လုပ္မႈေၾကာင့္၊ ပလတ္စတစ္သံုးစြဲမႈေၾကာင့္လုိ႔ တာ၀န္မဲ့ စြပ္စြဲလုိက္တာပါ။ စြပ္စြဲ႐ံုတင္မကပါဘူး ျပည္သူလူထုရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း၊ တရား၀င္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းကို အာဏာနဲ႔ ပိတ္ပင္လုိက္တာပါ။သိန္းေထာင္ခ်ီ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံထားၿပီး လူဦးေရ (၂) ေသာင္းေလာက္ကို အလုပ္ေပးထားရတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းကို ပိတ္သိမ္းခိုင္းလိုက္တာပါ။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ေရာင္းေရး၀ယ္တာ ကိစၥေတြမွာလည္း ထုပ္ပိုးမႈအတြက္ အခက္အခဲေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီမွာတင္ ရပ္မသြားပါဘူး။ ပလတ္စတစ္လုပ္ငန္းရွင္ေတြအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံတြင္း စုပံုေနတဲ့ ပလတ္စတစ္အမႈိက္ေတြကို ျပန္ၿပီး သိမ္းေပးရမယ္လို႔ ျဖစ္လာပါတယ္။ ပလတ္စတစ္ ရီဆိုက္ကယ္လုပ္ဖုိ႔ စက္႐ံုေတြ တည္ေထာင္ရမယ္။ အမႈိက္ပံုေတြကေန ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ေတြ ေရြးထုတ္ရမယ့္၊ သန္႔စင္ရမယ့္၊ ျပန္သိမ္းေပးရမယ့္ ကုန္က်စရိတ္က သိန္းေထာင္ခ်ီကုန္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီမွာ ေထာက္ျပခ်င္တာက ဒီလိုအမိႈက္ေတြ စုပံုတာဟာ ပလတ္စတစ္ ထုတ္လုပ္သူေတြရဲ႕ အျပစ္ပဲလား။ ဒီပလတ္စတစ္ ထုတ္လုပ္မႈေတြ ခြင့္မျပဳခင္က ရီဆုိက္ကယ္ကိစၥကို ဘာေၾကာင့္ ထည့္သြင္းမစဥ္းစားခဲ့ပါသလဲ။ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ အဖြဲ႔ေတြက ေထာက္ျပေျပာဆိုတာ၊ စာတမ္းေရးသားတာ ဒါေတြကိုလည္း စစ္အစိုးရက လ်စ္လ်ဴ႐ႈခဲ႔ပါတယ္။ အခု မ႐ွဴႏိုင္မကယ္ႏိုင္ ျဖစ္လာေတာ့မွ ဒါဟာ ပလတ္စတစ္ထုတ္လုပ္သူေတြ အျပစ္လို႔ ပံုခ်လိုက္တာပါ။ ဒါဟာ တိုင္းျပည္ကို စည္းမ်ဥ္းဥပေဒနဲ႔မဟုတ္ဘဲ စစ္အာဏာနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြ လုပ္ေလ့လုပ္ထရွိတဲ့ ျပႆနာေျဖရွင္းနည္းပါ။
အမိႈက္ေတြ ဒီေလာက္ပံုေနေအာင္ စည္ပင္သာယာအေနနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္အတြင္းမွာ ဘာေတြလုပ္ေနခဲ့ပါသလဲ။ ဒီလိုကိစၥမ်ဳိးက ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာလူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ အမ်ားအျပား ျဖစ္ေပၚလာဦးမယ့္ အက်ိဳးဆက္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ အခုကိစၥက အမိႈက္ကိစၥပဲ ရွိပါေသးတယ္။ အမိႈက္ေတြစုပံုတာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြေၾကာင့္လို႔ လက္ညိႇဳးထိုး အျပစ္ပံုခ်တဲ့ စစ္အစိုးရဟာ ေနာက္ထပ္ ဘယ္လိုျပစ္မႈေတြကို စီးပြားေရးသမားေတြကို ပံုခ်ဦးမယ္ဆိုတာ ခန္႔မွန္းၾကည့္လို႔ရေနပါၿပီ။
ဒီပလတ္စတစ္လုပ္ငန္းရွင္ေတြကို စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ ရပ္ဆိုင္းခိုင္းၿပီး အမိႈက္သိမ္းခိုင္း လုပ္ေနတာမွ မၾကာေသး စစ္ကိုင္းတိုင္းအတြင္း တရားမ၀င္ ေရႊတူးလို႔ ေက်းရြာေတြ လယ္ေတြပ်က္လို႔ဆိုၿပီး ေရႊတူးတဲ့ ကုမၸဏီ (၂) ခုကို နာမည္ပ်က္ စာရင္းသြင္းလိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရႊကုမၸဏီေတြကေတာ့ အက်ိဳးအျမတ္ရသြားၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမွာေျပာစရာက ႏိုင္ငံအတြင္း အပ္က်တာက အစ ဗံုးခြဲတာ အဆံုး သူတို႔ မသိတာမရွိတဲ့ စစ္အစိုးရက ေရႊတြင္းေတြ တရားမ၀င္ တူးၿပီး၊ ေရႊရွာၿပီး ရြာေတြ ပ်က္စီးသြားၿပီးမွ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို အေရးယူတယ္ဆိုတာကေတာ့ အရပ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ လုပ္စားတာသက္သက္ပါ။
ေနာက္ပိုင္း စီးပြားေရးသမားေတြ ႀကံဳေတြ႔ရဦးမယ့္ ျပႆနာေတြ ရွိပါေသးတယ္။ အျပစ္ပံုခ်ခံရမယ့္ကိစၥေတြ အမ်ားအျပား ရွိပါေသးတယ္။ လိႈင္ျမစ္ ေရထုညစ္ညမ္းလာတာ၊ ေတာင္သမန္အင္း ငါးမ်ဳိးစိတ္ေတြ မ်ိဳးတံုးၿပီး ေရထုညစ္ညမ္းေနတာ၊ ဧရာ၀တီ ေသာင္ထြန္းလာတာ၊ ဖားကန္႔ - လံုးခင္း - မိုးကုတ္ၿမိဳ႕ေတြ ေက်ာက္တြင္းေတြ တူးလို႔ ပ်က္စီးေနတာ၊ ကခ်င္ျပည္နယ္နဲ႔ စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ မႏၲေလးတိုင္းအတြင္း ေရႊတူးလို႔ ရြာေတြ လယ္ေတြ ပ်က္စီးတာ စသျဖင့္ … စသျဖင့္ … အေတာမသတ္ ပ်က္စီးေနမႈေတြ ဒါေတြဟာ စီးပြားေရးလုပ္ကိုင္ၾကသူမ်ားေၾကာင့္ သက္သက္လို႔ လက္ညိႇဳးထိုး အျပစ္ပံုခ်လာေတာ့မွာလား ေစာင့္ၾကည့္ၾကရေတာ့မွာပါ။ ။
No comments:
Post a Comment