မိန္းကေလးေတြလည္း ပါ၀င္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ သတင္းသမားေတြရဲ႕ ဇန္န၀ါရီလလယ္က ခရီးစဥ္ပါ။ တ႐ုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္ မူဆယ္ၿမိဳ႕ကေန က ခ်င္ျပည္နယ္၊ နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕နယ္၊ မန္၀ိန္းႀကီးၿမိဳ႕ကို အရင္ဆံုး သြား။ အဲဒီကေနမွ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံဘက္ကိုျဖတ္၊ မိုင္ဂ်ာယန္ၿမိဳ႕ကို၀င္၊ ၿပီးမွ လိုင္ ဇာၿမိဳ႕ကို ဆက္သြား။ အဲဒီ အစီအစဥ္အတိုင္း ကခ်င္ ေဒသ ေရွ႕တန္း စစ္မ်က္ႏွာရွိရာကို ခရီးထြက္တာ ပါ။
မူဆယ္ၿမိဳ႕ကေန မန္၀ိန္းႀကီးကိုသြားဖုိ႔က နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕ထဲကို ျဖတ္သြားရပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကို ျဖတ္စီးတဲ့ ေရႊလီျမစ္ ကို လည္း ျဖတ္သြားရတယ္။ အဲဒီေနရာကေန နည္းနည္းေက်ာ္လိုက္တာနဲ႔ က ခ်င္ျပည္နယ္ထဲကို ေရာက္ၿပီ။
မန္၀ိန္းႀကီးကိုေရာက္ေတာ့ စိန္႔ဘုရားေက်ာင္းက ဒုကၡသည္စခန္းကို အရင္ဆံုးသြားျဖစ္တယ္။ ဒုကၡသည္စခန္းက၂ ခု ႐ွိတယ္။ အဲဒီ စခန္း ေတြမွာ KIA နဲ႔ အစိုးရ စစ္တပ္တို႔ တိုက္ပြဲျဖစ္ခဲ့တဲ့ တႏွစ္ေက်ာ္ကာလ စစ္ေဘးေၾကာင့္ ထြက္ေျပးလာသူေတြ ေနထိုင္ၾကပါတယ္။ ဒုကၡသည္ စုစုေပါင္း ေထာင္ခ်ီ ႐ွိၿပီး ေထာက္ပံ့ကူညီမႈေတာ့ အျပည့္အ၀ မရပါဘူး။ သူတို႔အတြက္ ဆန္၊ ဆီ စတဲ့ ရိကၡာေတြသာ ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္ပါတယ္။
တခ်ိဳ႕ဒုကၡသည္ေတြက အနီးတ၀ိုက္ရွိ လယ္၊ ႀကံစိုက္ခင္း၊ ေတာင္ယာ စတဲ့အလုပ္ေတြမွာ ေန႔စား၀င္လုပ္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အဲဒီလို လုပ္ခြင့္ မရၾကဘူး။ အလုပ္လုပ္ႏိုင္တဲ့မိသားစုက တေန႔ကို က်ပ္ ၃ ေထာင္ကေန ၅ ေထာင္ၾကား ၀င္ေငြရွိတယ္။ အလုပ္ လုပ္ခြင့္ မရတဲ့ မိသား စုကေတာ့ ဟင္းရြက္ေလးခူး၊ ဟိုနား ဒီနားသြားရွာနဲ႔ ရွင္သန္ေရးအတြက္ ေျဖရွင္းၾကရတယ္။
မန္၀ိန္းႀကီးကေန တ႐ုတ္ႏိုင္ငံဘက္ကို ၀င္ဖို႔ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ လုပ္တဲ့အခါမွာ အခက္အခဲ ျဖစ္ၾကရပါေသးတယ္။
မူဆယ္ၿမိဳ႕မွာလုပ္တဲ့ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ အစိမ္းေရာင္ကလည္း လိုင္ဇာအထိ သြားလို႔မရ၊ ႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္ အနီေရာင္ကိုလုပ္ဖို႔ကလည္း ကခ်င္ျပည္နယ္နဲ႔ ႐ွမ္းျပည္နယ္၊ မူဆယ္တ၀ိုက္က မွတ္ပံုတင္ေတြမ ဟုတ္ရင္ အဲဒီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ကို မလုပ္ေပးဘူး။
က်ေနာ္တို႔ မန္၀ိန္းႀကီးမွာ ရွ္ိေနတဲ့အခ်ိန္ မန္၀ိန္းႀကီး – ဗန္ေမာ္ ကားလမ္းမေပၚက လဂါတ္ေဒါ့႐ြာအနီးမွာ မန္၀ိန္းႀကီးက ကေလး ၃ ဦး ဆိုင္ ကယ္နဲ႔သြားေနစဥ္ ေျမျမႇဳပ္မိုင္း ထိတဲဲ့သတင္း ေရာက္လာတယ္။ နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕ေဆး႐ံုကို တင္လိုက္ရတဲ့ ဇမ္မိုင္ ဆိုတဲ့ ကေလး တဦးဆီ က်ေနာ္တို႔ လိုက္သြားတယ္။ အခင္းျဖစ္တဲ့ ေနရာကေန သူ ၁ ဦးပဲ ထေျပးလာႏိုင္လို႔ ေဆး႐ုံကို ေရာက္ခဲ့ၿပီး ၂ ဦးကေတာ့ က်န္ေနခဲ့တဲ့အေၾကာင္းမိုင္း ထိ ခံခဲ့ရတဲ့ ဇမ္မိုင္က ေျပာျပတယ္။
မန္၀ိန္းႀကီးကိုျပန္ေရာက္တဲ့အခါမွာ လိုုင္ဇာကို၀င္ဖုိ႔က တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကို မူဆယ္ကေန ႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္ အစိမ္းေရာင္ကတ္နဲ႔ အရင္၀င္၊လြယ္ ၾကယ္ဂိတ္ကေန ျပန္ထြက္ၿပီး အဲဒီမွာ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္အနီ ေရာင္ ကို ျပန္လုပ္ႏိုင္တယ္လို႔ သိရတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေနာက္တေန႔မွာ မူဆယ္ ကိုျပန္ဆင္းၿပီး ၾကယ္ေခါင္ကေန ေရႊလီကိုျဖတ္၊ လြယ္ဂ်ယ္မွာ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္အနီကို လုပ္ေတာ့ အဆင္ေျပသြားတယ္။
အဲဒီကေန မိုင္ဂ်ာယန္ကို ေရာက္ေတာ့ ၿမိဳ႕လို႔သာေျပာတယ္၊ အားလံုးက တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနၿပီး ေဒသခံေတြဖြင့္တဲ့ အစား အေသာက္ ဆိုင္တခ်ိဳ႕နဲ႔ ေလာင္းကစား႐ံု တခ်ိဳ႕သာ ဖြင့္ထားၿပီး အေဆာက္အအုံ ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ပိတ္ထားတာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ရာသီ ဥတုကေတာ့ ေအးစိမ့္စိမ့္ပါ။
မိုင္ဂ်ာယန္ စည္ကားစဥ္က ေလာင္းကစား႐ံုအႀကီးႀကီးေတြ၊ ေတာေကာင္သားအစံုကို လက္ညွိဳးထိုးျပလိုက္တာနဲ႔ တခါတည္း ခ်က္ ေပးတဲ့ ဆိုင္ေတြ၊ ဘိန္းမည္းခန္းေတြ၊ လမ္းမတေလွ်ာက္ လိပ္စာကတ္ေ၀ေနတဲ့ ေကာင္းမေလးေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနလို႔ေပါ့။
မိုင္ဂ်ာယန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အထင္ကရ ဟိုတယ္ျဖစ္တဲ့ မိုင္ဂ်ာယန္ဟိုတယ္မွာ တည္းတဲ့သူေတြက ေဖ်ာက္ဆိပ္လိုျဖစ္ေနတယ္။ လိုင္ဇာၿမိဳ႕ကိုသြားဖို႔က က်ေနာ္တို႔ဘာသာ သြားလို႔မရဘူး။ KIA ရဲ႕ အစီအစဥ္နဲ႔မွ သြားလို႔ရတယ္။
ဒါနဲ႔ မိုင္ဂ်ာယန္ ၿမိဳ႕ျပင္က ပါကေထာင္ ဒုကၡသည္စခန္းကို သြားတယ္။ အဲဒီမွာ ဒုကၡသည္ေတြကိုထားတဲ့ သြပ္မိုး၊ ၀ါးခင္း၊ သံုးထပ္ သား ကာ ထားတဲ့ အေဆာင္ေပါင္းက ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။ အဲဒီ ပါကေထာင္ဒုကၡသည္စခန္းက KIA တပ္မဟာ ၃ အေျခစိုက္တဲ့ ေဒသျဖစ္တဲ့အျပင္ တပ္မဟာ ၃ ရဲ႕ ဌာနခ်ဳပ္နဲ႔လည္း ၂ ဖာလံုေလာက္ပဲ ေ၀းမယ္။
အဲဒီခ်ိန္မွာ ဂ်ာမိုင္ပိုစ့္ ေတာင္ကုန္းနဲ႔ အနီးတ၀ိုက္က KIA ေရွ႕တန္းစခန္းေတြမွာ တိုက္ပြဲ အျပင္းအထန္ျဖစ္ပြားေနတဲ့သတင္း ေရာက္ လာ တယ္။ ေန႔လယ္ ၁၁ နာရီ ေလာက္ကတည္းက ျဖစ္ေနတာ၊ က်ေနာ္တို႔ေရာက္တဲ့ ညေနပိုင္းအထိ အေျမာက္ပစ္ခတ္သံေတြၾကားေနရတုန္း ပါပဲ။ ဂ်ာမိုင္ပို႔စ္ က မိုင္ဂ်ာယန္ကေန ကား ၂ နာရီေလာက္ သြားရတဲ့ေနရာပါ။ ေတာင္ထိပ္ေပၚေတြမွာေတာ့ ျမဴခိုးေတြလား၊ ယမ္းေငြ႕ေတြ လား ဆိုတာ မကြဲျပားႏုိင္တဲ့ ျမင္ကြင္းကိုေတြ႕ရပါတယ္။
အေျမာက္သံေတြက ဒုကၡသည္စခန္းကလူေတြကို ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔မႈ ျဖစ္ေစပါတယ္။ နန္း၀ါခ(နန္း၀ါေခ်ာင္း) ေဘးမွာတည္႐ွိေနတဲ့ ဒီ ဒုကၡသည္စခန္းဆီ တကယ္လို႔မ်ား စစ္ေဘးကူးလာခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဘယ္ကိုတိမ္းေရွာင္မလဲ။ နန္း၀ါေခ်ာင္းရဲ႕ တဘက္ က တ႐ုတ္ ႏိုင္ငံအပိုင္ ေျမ။
ျမန္မာဘက္မွာ ပစ္ခတ္သံေတြၾကားတိုင္း တ႐ုတ္ရဲေတြက အဲဒီဘက္ေခ်ာင္းကမ္းေဘးမွာ လာေစာင့္ေနၾကတယ္။ ဒုကၡသည္ေတြ တ႐ုတ္ေျမ ဘက္ ထြက္ေျပးလာမွာကို မလိုလားဘူး။ တဘက္ေခ်ာင္းကမ္းကို အတက္မခံဘူး။ တကယ္လို႔သာ ဒီေနရာ အထိ စစ္မီးကူးလာရင္ဘယ္ကို ထြက္ေျပးရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး လို႔ ဒုကၡသည္ေတြကို ကူညီေပးေနတဲ့ ေဒၚခြန္ဂ်ာက ေျပာျပတယ္။ဒုကၡသည္ေတြထဲမွာ ေက်ာင္း သား ေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။
မၾကာခင္ရက္ပိုင္းတုန္းက ေလေၾကာင္းကေန အပစ္အခတ္ေတြ လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္၊ ဒုကၡသည္ေတြ ခိုလံႈဖို႔ ေျမက်င္းေတြ တူးၾက တယ္။ ေျမ က်င္း တက်င္းကို တူးေနရင္းက ထမင္းစားခ်ိန္ ေရာက္လို႔ တူးတဲ့လူႀကီးေတြ ထမင္းသြားစားေနတုန္း ကေလး ၃ ေယာက္ ၀င္ေဆာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်င္းရွိတဲ့ ေနရာကို ဗံုး တလံုးက်လို႔ အဲဒီကေလး ၃ ေယာက္ ေသဆုံးခဲ့ရတယ္။
တကယ့္ စိတ္မေကာင္းစရာပဲ။ တူးထားတဲ့ေျမက်င္းက ေတာင္ကုန္းေအာက္ေျခမွာ လိႈင္ေခါင္းတူးတာ။ လိႈင္ေခါင္းထဲမွာ ဘာက်ားတန္းမွ ခံ ထားတာလည္း မ႐ွိဘူး။ ကေလးေတြ ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္း မိနစ္ ၄၀ ေလာက္ အ ၾကာမွာ ကေလးတဦးကို ထိုင္လ်က္အေနအထားနဲ႔ေတြ႕ရၿပီး အျပင္ ကိုစထုတ္လိုက္ႏိုင္ေပမယ့္ အသက္ေတာ့ မကယ္ႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ ၃ ဦးလံုး အသက္ဆုံးသြားတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ကေလး ၃ ဦးက ပါကေထာင္ ဒုကၡသည္စခန္းက လူအားလံုးကို အသက္နဲ႔ရင္းၿပီး ကယ္လိုက္တာလို႔ဒုကၡသည္ေတြကို ကူညီ ေနတဲ့ လူထုအလင္း(၀မ္ေပါင္) အဖြဲ႕က ေဒၚေမရီေသာင္က ေျပာ တယ္။ တကယ္လို႔သာ ေလယာဥ္နဲ႔လာပစ္လို႔ အဲဒီ ေျမ က်င္းထဲကို ဒုကၡ သည္ေတြ အမ်ားႀကီး ၀င္ပုန္းေနရင္ေတာ့ အားလံုးေသဆံုးဖို႔႐ွိတဲ့ အေျခအေနပါ။
ပါကေထာင္ဒုကၡသည္စခန္းကေန ျပန္ထြက္လာၿပီး KIA တပ္မဟာ ၃ နဲ႔ ၁ ဖာလံုေလာက္ေတာင္ မေ၀းေတာ့တဲ့ ေနာက္ထပ္ ဒုကၡသည္စခန္း တခုကိုလည္း ေရာက္ျဖစ္ တယ္။ အဲဒီစခန္းမွာ ေနၾကတဲ့သူေတြက တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက ႏွင္ထုတ္လိုက္လို႔ ျပန္ေရာက္လာတဲ့ စစ္ေဘးသင့္ ဒုကၡ သည္ေတြပါ။ သူတို႔ေနရတဲ့ တဲေလးေတြက သြပ္မိုးျဖစ္ေတာ့ ရာသီဥတုဒဏ္ကို ေတာ္ေတာ္ေလး ခံၾကရတယ္။
ေနာက္တေန႔ မနက္မွာ KIA ေ႐ွ႕တန္း တေနရာကို သြားရမယ့္အေၾကာင္း ေပၚလာတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကို လာႀကိဳတာက ေတာတြင္း သြား တ႐ုတ္ႏိုင္ငံထုတ္ ဂ်စ္ကား အစိမ္းေရာင္။ ေမာင္းတဲ့သူက KIA တပ္ သား။ ေသနတ္ကို ကားထိုင္ခံုေဘးမွာ အသင့္ေထာင္ ထား ပါတယ္။
သူ႔ကားနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ေတာလမ္းအတိုင္း သြားၾကရင္း ဂ်ာမိုင္ပို႔စ္ ေတာင္ကုန္း ေရာက္ေတာ့ ကားကိုရပ္လိုက္ရတယ္။ ဂ်ာမိုင္ခတ္ ေတာင္ကုန္း မွာ ေနရာယူထားတဲ့ KIA တပ္က ေလယာဥ္သတင္း ၀င္လာလို႔။ ဗန္းေမာ္ေလဆိပ္က ေလယာဥ္ ၁ စင္း တက္လာ တယ္ တဲ့။ ေတာလမ္းအ တိုင္း ကားနဲ႔သြားေနရင္ ေလယာဥ္က ျမင္ႏိုင္တဲ့အတြက္ ကားကို သစ္ပင္ေအာက္မွာရပ္ထားၿပီး က်ေနာ္ တို႔က KIA စခန္းထဲမွာ ေနခဲ့တယ္။
အဲဒီစခန္းရဲ႕ကီလိုမီတာ ၈၀၀ ေလာက္အကြာမွာ အစိုးရစစ္တပ္က ေနရာယူထားၿပီးသား။ အရမ္းနီးကပ္ေနတဲ့ေနရာမွာ။ အစိုးရကလဂ်ားယန္ ေဒသကို ထိုးစစ္မဆင္ေတာ့ဘူးလို႔ေျပာေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ အေျမာက္ ႀကီး ေတြနဲ႔ပစ္ခတ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း အဲဒီစခန္းမွာ႐ွိတဲ့ KIA စစ္ဗိုလ္ တူး ႏိုင္က ေျပာျပတယ္။
မေန႔က က်ေနာ္တို႔ မိုင္ဂ်ာယန္မွာ ၾကားခဲ့ရတဲ့ လက္နက္ႀကီးသံေတြက ဒီေနရာကို အစိုးရတပ္ေတြက ပစ္ေနတဲ့ လက္နက္ႀကီးသံ ေတြဆိုတာ အခုမွ သိရတယ္။ ဒီေနရာတ၀ိုက္မွာ စစ္တပ္နဲ႔ KIA တပ္ေတြ ရင္ဆုိင္တိုက္ပြဲတခုလည္း ျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္။ ဒီမနက္ ၄ နာရီေလာက္ကလဲ အ ေျမာက္က်ည္ ၆ လံုးေလာက္ ပစ္တယ္။ ဒီလို လက္နက္ႀကီးေတြနဲ႔ ပစ္ေနတာ ေန႔တိုင္းပဲ။ လႊတ္ ေတာ္က ေဆြးေႏြးၿပီးတဲ့အခ်ိန္တိုင္းလက္နက္ ႀကီးေတြနဲ႔ ပစ္ေနၾကပဲတဲ့။
ဇန္န၀ါရီ ၁၉ ရက္ေန႔ ေန႔လယ္ ၁၂ နာရီေက်ာ္ကေန ညေန ၄ နာရီအထိ ေရာယံုေတာင္ကေန ဂ်ာမိုင္ေတာင္၀န္းက်င္ကို ၈၁ မမ နဲ႔ အခ်က္ ေပါင္း ၁၇ ခ်က္ပစ္တာ အနီးနားက ရြာတခ်ိဳ႕ကိုပါ က်ေရာက္ခဲ့တယ္ လို႔ ဂ်ာမိုင္ခတ္က KIA တပ္မွာ တာ၀န္ထမ္းခဲ့တာ ၉ ႏွစ္ ေက်ာ္ၿပီ ျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ဘန္းက ေျပာျပတယ္။
အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ပိုထူးျခားလာတာတဲ့။ အစိုးရဘက္ ရည္မွန္းခ်က္က အထက္ပိုင္းက ထိုးစစ္ရပ္ဖို႔ ညႊန္ၾကားထားေပမယ့္ KIA ဘက္ကို ထိန္း ခ်ဳပ္ႏိုင္ေအာင္ အဓိက ေနရာေတြကို လိုက္သိမ္းပိုက္ေနတဲ့ အေန အထားမွာ႐ွိတယ္လို႔လည္း သူက ဆက္ေျပာျပ တယ္။ အဲဒီအတြက္ လည္း သူတို႔အားလံုးက အသင့္အေနအထားမွာ ျပင္ထားရတယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။
ေလေၾကာင္းရန္႐ွင္းလို႔ ဂ်ာမိုင္ခတ္ကေန ထြက္လာၿပီး ကားနဲ႔ ဆက္သြားလို႔မရေတာ့တဲ့ ေတာစခန္းတစ္ေနရာမွာ ကားကိုထားခဲ့တယ္။ လမ္း ေလွ်ာက္ ဆက္ထြက္လာရာမွာ ၁၅ မိနစ္ ေလာက္ေလွ်ာက္လာေတာ့ ေတာင္ကုန္း တခုကို ေရာက္လာတယ္။ မေန႔က စစ္တပ္နဲ႔ KIA ရင္ဆိုင္ တိုက္ၾကတဲ့ ေတာင္ကုန္းလို႔ KIA ဒု ဗိုလ္ ဆူ၀ါးေနာင္က ေျပာျပတယ္။
KIA တပ္သား ခမ္းေခါင္ကလည္း မေန႔က ကင္းလွည့္ထြက္ေနရင္း အစိုးရစစ္တပ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္တိုက္ပြဲ ျဖစ္ခဲ့ရပံုကို ႐ွင္းျပတယ္။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္္ တုန္းကဆိုရင္ ဒီေနရာေတြဟာ တိုက္ပြဲအျပင္းထန္ဆံုး ျဖစ္ခဲ့တဲ့ေနရာ ေတြတဲ့။
၂၀၁၁ ခု ဇြန္လကေန ျပန္လည္ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ အစိုးရတပ္ နဲ႔ KIA တပ္ဖြဲ႕ေတြရဲ႕ တိုက္ပြဲေတြေၾကာင့္ ေဒသခံ ျပည္သူ ေသာင္းနဲ႔ ခ်ီၿပီး စစ္ေဘး ဒုကၡသည္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကရပါတယ္။
KIA အထူး ကြန္မန္ဒို တပ္သား ေခါခ်မ္းက ေရဒီယိုကို အၿမဲနားေထာင္လို႔ အစိုးရနဲ႔ သတင္းမီဒီယာေတြရဲ႕ ထုတ္လႊင့္မႈေတြကို သိရ တဲ့အ ေၾကာင္း ေျပာဆိုလိုက္ၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့အစိုးရအဆက္ဆက္ ကာလမွာ တိုင္းရင္းသားေတြအေနနဲဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ေသဆံုးၿပီးကတည္းက ျပည္ေထာင္စု စနစ္ မရွိေတာ့သလို ခံစားရတယ္လို႔လည္း ေျပာပါတယ္။ သူက ၂၀၀၁ ခုႏွစ္က မႏၱေလး တကၠသိုလ္ ကေန စိတ္ပညာနဲ႔ ဘြဲ႕ရထားတာပါ။
၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးတဲ့အခ်ိန္ အရပ္သားအစိုးရ တက္လာတုန္းက တိုင္းရင္းသားေတြအတြက္ အေကာင္ထည္ေဖာ္လာမွာပဲလို႔ ယံုၾကည္ ခဲ့ေပမယ့္ တကယ့္လက္ေတြ႕မွာ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔လည္း ေခါခ်မ္းက ဆိုတယ္။
ဒါေပမယ့္ တိုက္ပြဲျဖစ္တဲ့ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ အစိုးရစစ္တပ္ဘက္က ေအာက္ေျခတပ္သားေတြရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ သေဘာထားေတြကိုေတြ႕ခဲ့ရ တဲ့အေၾကာင္း KIA အထူး ကြန္မန္ဒိုတပ္သား တဦးက ေျပာဆိုပါတယ္။
“စစ္တပ္ ဆုတ္သြားတဲ့ေနရာေတြမွာ သူတို႔က အမိန္႔အရဘဲ လုပ္ေနတာပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းၿပီဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ညီအစ္ကိုေတြ အားလံုး ေအးခ်မ္းတဲ့ ေတာင္ေပၚမွာ ကခ်င္႐ိုးရာအတိုင္း အတူတူ ထမင္းလက္ဆံု စားခ်င္တယ္”ဆိုတဲ့ စာေရးခဲ့တဲ့အေၾကာင္း သူက ေျပာျပ တာပါ။
ေနျမင့္ေနၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ KIA တပ္သားေတြကပဲ သူတို႔နဲ႔အတူ က်ေနာ္တို႔ပါ ေန႔လယ္စာ စားဖို႔ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ခ်က္ျပဳတ္ေတာ့ တယ္။ ေ႐ွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာက ဟင္ခ်ိဳေလး တခြက္၊ ပဲပုတ္ကို င႐ုပ္သီးေျခာက္နဲ႔ေၾကာ္တဲ့ ဟင္းတခြက္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ေန႔လယ္စာ က ေတာ္ေတာ့္ကို ၿမိန္ ခဲ့ပါတယ္။
ေနာင္တခ်ိန္မ်ားၾကရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ရန္ကုန္ကို လာလည္ၿပီး ရန္ကုန္ရဲ႕အရသာကို ခံစားခ်င္တဲ့အေၾကာင္းလည္း KIA တပ္သားေတြက ေျပာျပ ၾကပါတယ္။ အဲဒီလို အေျခအေနကိုလည္း တေန႔ေန႔၊ တခ်ိန္ခ်ိန္ ေရာက္လာမွာပဲလို႔ သူတို႔စိတ္ထဲမွာ ယံုၾကည္ေနၾက တယ္။
က်ေနာ္တို႔ အဲဒီကေန ျပန္ေတာ့ ညေနေစာင္းေနၿပီ။ လိုင္ဇာကို တ႐ုတ္ဘက္ကေန ၀င္ဖို႔က ကင္မရာ၊ အသံဖမ္းစက္၊ ကြန္ပ်ဴတာ ေတြနဲ႔ အတူ ၀င္မရတာေၾကာင့္ ပါလာတဲ့ မိန္းကေလး သတင္းသမားေတြက တ႐ုတ္ဘက္ကေန ၀င္မယ္၊ ေယာက်္ားေလးေတြက ေတာလမ္းအတိုင္း အ ထုပ္အပိုးေတြအားလံုးကို သယ္ၿပီး၀င္ဖို႔ စီစဥ္ရတယ္။ မိန္းကေလးေတြကို KIA ဘက္က တဦးက လာေခၚတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ေယာက်္ားေလး ေတြ ကို ေခၚဖို႔ ကားကို မိုင္ဂ်ာယန္ဟိုတယ္ ကေန ေစာင့္ရေသးတယ္။
မိန္းကေလးေတြ လိုင္ဇာ ေရာက္တဲ့အထိ က်ေနာ္တို႔ကို လာေခၚမယ့္သူက ေပၚမလာခဲ့ဘူး။ က်ေနာ္တို႔သြားရမယ့္ ေတာလမ္းမွာ တိုက္ပြဲေတြ ျပင္းထန္ ေနတဲ့အတြက္ လာေခၚလို႔ မရေသးဘူးလုိ႔ အေၾကာင္း ျပန္ လာတယ္။ မိုင္ဂ်ာယန္မွာပဲ ေနာက္ထပ္ ၂ ည အိပ္ခဲ့ေပမယ့္ မထူးတဲ့ အ တြက္ က်ေနာ္တို႔ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ၾကယ္ေဂါင္ကို ျပန္ၿပီး မိန္းကေလးေတြကို ေစာင့္ေနခဲ့ရတယ္။ မိန္းကေလး ေတြကလည္း လိုင္ဇာကေန ျပန္ ထြက္ဖို႔ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္း၊ အဆင္ေျပတာနဲ႔ ျပန္လာမယ့္အေၾကာင္းကို အဆက္ အသြယ္ ရပါတယ္။
ၾကယ္ေဂါင္မွာေနတုန္း ေရႊလီကို တကၠစီနဲ႔ သြားၾကေသးတယ္။ ဘယ္ တကၠစီပဲစီးစီး ပိုက္ဆံပိုမေတာင္းဘူး။ တ႐ုတ္ေငြ ယြမ္ ၅ က်ပ္ ပဲ။ ေရႊ လီၿမိဳ႕ ညေစ်းတန္းကေတာ့ တကယ့္ကိုစည္ကားတယ္။ ေရႊလီေရာ၊ ၾကယ္ေဂါင္မွာပါ ေက်ာက္စိမ္းအေရာင္းဆိုင္ အမ်ားအျပားကို ေတြ႕ရ တယ္။ ဒီေက်ာက္စိမ္းေတြက က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကေန တရားမ၀င္ေရာ၊ တရား၀င္ပါ ေရာက္လာတဲ့ ေက်ာက္ စိမ္းေတြဆိုတာ သိရေတာ့ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါေသးတယ္။
ၾကယ္ေခါင္မွာ ည ၁၁ နာရီေက်ာ္တာေတာင္ တခ်ိဳ႕ဆိုင္ေတြ မပိတ္ဘူး။ ဆိုင္တခ်ိဳ႕ေရွ႕မွာ ေကာင္မေလးေတြ ရပ္ေနတာကို ေတြ႕ရ တယ္။ သူတို႔ အနားက ျဖတ္သြားရင္ ျမန္မာစကားပီပီသသနဲ႔ “ရာမလိုခ်င္ လား” တဲ့။ ရာမဆိုတာ စိတ္ႂကြေဆးျပားပါ။ မူးယစ္ေဆး တမ်ိဳးေပါ့။ ေရႊလီ ေရာ၊ ၾကယ္ေဂါင္မွာပါ ေရာင္း၀ယ္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ မ်ားတယ္။ အဲဒီေနရာကေန ျမန္မာႏိုင္ငံထဲဲ ကုိလည္း ၀င္ေနတယ္လို႔ သိရတယ္။
ၾကယ္ေဂါင္မွာ ၂ ညအိပ္ၿပီးေနာက္ မိန္းကေလးေတြလည္း လိုင္ဇာကေန ျပန္ထြက္လာႏိုင္လို႔ ရန္ကုန္ကို ျပန္ခဲ့ၾကတယ္။လုိင္ဇာကုိေရာက္ႏွင့္ ေနတဲ့ ႏိုင္ငံျခား သတင္းေထာက္ေတြေတာင္ ျပန္ထြက္ဖို႔ ေတာ္ ေတာ္ ခက္ေနတဲ့အေၾကာင္းကိုလည္း မိန္းကေလး ေတြ က ေျပာျပခဲ့ၾက ပါတယ္။
အခု ခရီးစဥ္မွာ KIA ကြန္မန္ဒိုတပ္သား ေခါခ်မ္းရဲ႕“က်ေနာ္တို႔လည္း အစိုးရေက်ာင္း တက္ခဲ့ဖူးတယ္။ ၄ တန္း ေလာက္ကတည္းက ျမန္မာႏိုင္ ငံအလံအေၾကာင္း သင္ခဲ့ဖူးပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ေျပာတဲ့စကားနဲ႔ လက္ေတြ႕က ဘာတခုမွ ျဖစ္မလာဘူး။ တျခားစီပဲ။ အစိုးရကို က်ေနာ္တို႔က လက္မခံတာ။ ဗမာ ကို လက္မခံတာ မဟုတ္ဘူး။ အစိုးရကို တုိက္ေနတာ”ဆိုတဲ့ စကားရယ္…။
အစိုးရ စစ္သားေတြ ေရးခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့“ၿငိမ္းခ်မ္းၿပီဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ညီအစ္ကိုေတြ အားလံုး ေအးခ်မ္းတဲ့ ေတာင္ေပၚမွာ ကခ်င္ ႐ိုးရာ အတိုင္း အတူတူ ထမင္းလက္ဆံု စားခ်င္တယ္”ဆိုတဲ့ စာသားေလးေတြက က်ေနာ့္ရင္ထဲ အမွတ္တရနဲ႔ ရန္ကုန္အထိ ပါလာပါေတာ့တယ္။ ။
No comments:
Post a Comment