“ဆီးဂိမ္းႀကီးမွာ ေဒသခံေတြ ပါ၀င္ခြင့္မရဘူး။ အားကစားကြင္းႀကီးေဘးက ရြာေတြက လူေတြေတာင္ ၾကည့္ခြင့္ မရရွာဘူး” ဟု ဧရာဝတီသို႕ ေျပာဆိုသည္ကို ေနျပည္ေတာ္တဝိုက္က ရြာခံမ်ားကလည္း သေဘာတူသည္။
“ကိုယ္က အားကစားဆို သိပ္၀ါသနာ ပါတာ။ အခုဆီးဂိမ္းလည္း ၾကည့္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္မွတ္မရေတာ့ တီဗီြမွာပဲ ၾကည့္လုိက္ရတယ္” ဟု ငယ္စဥ္က မႏၱေလးတိုင္းတြင္ ေျပးခုန္ပစ္ ေၾကးတံဆိပ္ဆု ရခဲ့ဖူးသူ မီးဂံုးေက်းရြာမွ ေဒၚေထြးရီက ေျပာသည္။
“ဆီးဂိမ္းႀကီးလုပ္လို႔ က်ေနာ္တို႔မွာေတာ့ အက်ိဳးေက်းဇူးခံစားရတယ္လို႔ေတာ့ မရွိဘူး။ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ေျပးလႊားေနရတဲ့ လူတန္းစားေတြအတြက္က်ေတာ့ အဲဒီဘက္ကို စိတ္မ၀င္စားႏုိင္ဘူး။ ေဘာလံုး၀ါသနာပါတဲ့ ကေလးတခ်ိဳ႕ေလာက္ပဲ သြားၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရြာနဲ႔ ဆီးဂိမ္းကြင္းနဲ႔က ကပ္ေနတာေတာင္ သြားလာေရးကလည္း မလြယ္ဘူး။ ရပ္ကြက္က အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေတာင္ လက္မွတ္က ၆ ေစာင္ပဲရတယ္”ဟု ေရႊနံ႔သာ ရပ္ကြက္တြင္ ေနထိုင္သူတဦးက ေျပာသည္။
“ဆီးဂိမ္းၾကည့္လို႔ရတဲ့ လက္မွတ္က ကုန္သြားၿပီလိုလို။ ထပ္ေရာင္းသလိုလို။ မွတ္ပံုတင္ပါလည္း ကိုယ္တိုင္တန္းစီမွ ရမယ္ဆိုတာမ်ိဳးေၾကာင့္ သြားမၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အိမ္က သားက လူတေယာက္ ပိုက္ဆံ ၂၅၀၀ နဲ႔ မွတ္ပံုတင္နဲ႔ ပါရင္ ရတယ္ဆိုၿပီး သြားတန္းစီတာ မိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္လာၿပီး တေယာက္ပဲရလာတယ္”ဟု ေနျပည္ေတာ္ ေဒသခံတဦးက ေျပာသည္။
က်ပ္သန္း ဘီလ်ံ ေပါင္းမ်ားစြာ ကုန္က်ခံတည္ေဆာက္ထားေသာ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရ႐ံုးစိုက္ရာ ေနျပည္ေတာ္မွာ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ေကာင္းမြန္ျခင္း၊ လွ်ပ္စစ္မီး အခ်ိန္ျပည့္နီးပါးရရွိျခင္းႏွင့္ အေျခခံအေဆာက္အဦမ်ားစြာ တည္ရွိေနျခင္းတို႔ျဖင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေနေသာ္လည္း ယင္းဖြံ႕ၿဖိဳးမႈကို ေဒသခံလူထုမွာ မခံစားရေသးဘဲ ေနျပည္ေတာ္ စီမံကိန္းအတြက္ ေျမမ်ားသိမ္းယူခံရျခင္း၊ ေက်းရြာမ်ား ဖယ္ရွားေပးခဲ့ရျခင္းတို႔သာ ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရသည္ဟု ေနျပည္ေတာ္အနီး ရြာမ်ားသို႕ ဧရာ၀တီသတင္းေထာက္က သြားေရာက္ေလ့လာရာတြင္ သိလာရသည္။
“၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ကေနစၿပီး ေနျပည္ေတာ္စီမံကိန္းဆိုၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေျမေတြကို ေျမခြန္ ေျပစာရွိရင္ တစ္ဧက ၃ သိန္းႏႈန္း၊ ေျပစာမရွိရင္ ၁ သိန္းႏႈန္းနဲ႔ ေလ်ာ္ေၾကးေပးပါတယ္။ အရင္ေနခဲ့တဲ့ ကိုင္းကေလးအုပ္စု၊ ဗူးကြဲရြာကေန အခုေနရာကို ေရႊ႕ေပးလုိက္ရတယ္ ” ဟု ဥတၱရသီရိၿမိဳ႕နယ္ ေရႊနံ႔သာ ရပ္ကြက္မွ ဦးေအာင္ျမင့္က ေျပာသည္။
ညဘက္တြင္ မီးမ်ား ထိန္ထိန္လင္းလ်က္ရွိေသာ ေနျပည္ေတာ္ႏွင့္ ၆ မိုင္အကြာ ဥတၱရသီရိၿမိဳ႕နယ္ မီးဂံုးအုပ္စု၊ မီးဂံုးရြာမွာလည္း ယေန႔အခ်ိန္အထိ လွ်ပ္စစ္မီး မရရွိေသးဘဲ က်န္းမာေရးတြင္လည္း အစိုးရ ေဆး႐ံုေဆးခန္းထက္ ျပင္ပေဆးခန္းမ်ားကိုသာ အားထားေနရေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားက ဆိုသည္။
“က်ေနာ္တို႔ ေဒသက ၿမိဳ႕ဆင္ေျခဖုန္းလည္း မဟုတ္ဘူး။ ေနျပည္ေတာ္ ေတာျဖစ္ေနတယ္။ လွ်ပ္စစ္မီးလည္း မရဘူး။ ဒီမွာရွိတဲ့ ေဆးခန္းက ေဆး၀ါးမစံုေသးဘူး။ က်ေနာ္တို႔ဆီကို စာေရးဆရာေတြ လာတယ္။ ဆရာမ ခင္ခင္ထူးနဲ႔ ေန၀င္းျမင့္တို႔ေလ။ သူတို႔က မီးတအားလင္းမွာပဲ ဆိုၿပီးေရာက္လာတာ။ ဒီမွာ မီးေခ်ာင္းေလးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ေဟာသြားရတယ္ ” ဟု မီးဂံုးအုပ္စု၊ မီးဂံုးရြာမွ ဦးေက်ာ္ေဆြက ေျပာသည္။
ေနျပည္ေတာ္ အပန္းေျဖဥယ်ဥ္ စီမံကိန္းတည္ေဆာက္မည္ဆိုေသာေၾကာင့္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္ ဗူးကြဲေက်းရြာကို ေရႊ႕ေျပာင္းေပးခဲ့ရၿပီး ယခု ဥတၱရသီရိၿမိဳ႕နယ္ ေရႊနံ႔သာရပ္ကြက္ေနရာသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕လာခဲ့ရေၾကာင္း၊ ရြာေျပာင္းေရြ႕ခံရမႈႏွင့္ လယ္ယာေျမမ်ားအတြက္ ေလ်ာ္ေၾကးရခဲ့ေသာ္လည္း စီးပြားေရးမလုပ္ကိုင္တတ္ေသာေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္သြားၾကသူမ်ားရွိေၾကာင္း သိရသည္။
“ရြာေရႊ႕ေပးလုိက္ရေတာ့ စီးပြားေရး က်သြားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေတာသူေတာင္သားဆိုတာက လယ္ပဲ စိုက္စားတတ္တာ။ အျပင္စီးပြားေရးက မလုပ္တတ္ဘူး။ အဲဒီမွာ အိမ္ေပါင္ဘာေပါင္နဲ႔ ဒုကၡေရာက္ၾကသူေတြ ရွိတယ္။ ကုန္သည္ပြဲစားေတြကေတာ့ အဆင္ေျပတယ္။ ေလ်ာ္ေၾကးမရတဲ့သူေတြကေတာ့ သူမ်ားအိမ္၀ိုင္းမွာ သြားစုေပါင္းေနတာမ်ိဳးေတြလည္း ရွိတယ္ ”ဟု ေဒသခံတဦးက ေျပာသည္။
ေရႊနံသာရပ္ကြက္တြင္ ေနထိုင္သူ ဦးျမင့္စိန္ကလည္း “ လွ်ပ္စစ္မီးကေတာ့ ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ မီတာထိန္းသိမ္းခ ေကာက္တာရယ္။ မီတာခေတြ အရမ္းက်ေနတာေတြ သြားေတာင္းဆိုထားတယ္။ ျပန္စိစစ္ေပးမယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ၀ဏၰသိဒၶိအ၀ိုင္းရဲ႕ ဒီဘက္မွာ ၁၈၇၇(က)ကြင္းဆိုတာရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႔လယ္သမားေတြ ဧက ၁၈၀ ေလာက္အတြက္ ေျမယာမွတ္ပံုတင္ခြင့္ ရထားတယ္။ အဲဒါလည္း လယ္/ဆည္ ၀န္ႀကီး ဒီေဒသကို ေရာက္လာေတာ့ လယ္သမားေတြ ေတာင္းဆိုလို႔ ရတာ။ ဒါေတာင္ ၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေတြက မေပးခ်င္တဲ့ သေဘာေတြ ရွိေသးတယ္ ”ဟု ဆိုေသးသည္။
ဥတၱရသီရိၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဦးမင္းသူကလည္း “ေနျပည္ေတာ္ႀကီးလို မီးေပးဖို႔ ရန္ကုန္ကလူေတြ ဆႏၵျပေနတဲ့ ဒီေနရာမွာ ေနျပည္ေတာ္တ၀ိုက္ကလြဲရင္ က်န္တဲ့ ေနရာ ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းက မီးမလင္းပါဘူး။ က်ေနာ့္မဲဆႏၵနယ္က ရပ္ကြက္ႏွစ္ခု ၊ ေက်းရြာေပါင္း ၄၉ ရြာမွာ ရပ္ကြက္ႏွစ္ခုပဲ မီးလင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီရြာေတြမွာ မဟာဓါတ္အားလိုင္းႀကီးေတြက ေရွ႕ေနာက္ျဖတ္သြားေနတာပါ”ဟု ဦးမင္းသူက ဆိုသည္။
ပ်ဥ္းမနား ေတာင္ညိဳေဒသခံ ဦးစိုးတင့္ကလည္း “ ေတာင္ညိဳေဒသမွာ မီးေတာ့ မရွိေသးဘူး။ မီးကေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ႀကီးက ထိန္။ ရြာေတြက မွိန္ေပါ့ဗ်ာ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ေနရာပဲကြက္ၿပီး ဖြံ႕ၿဖိဳးေနတာ။ ရြာေတြမွာက ဒံုရင္းက ဒံုရင္းပဲ။ တခု ရွိတာက ေနျပည္ေတာ္ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းအတြက္ အုတ္လုပ္ငန္းတို႔ ၊ ေက်ာက္လုပ္ငန္း ၊ သဲလုပ္ငန္းတို႔လို လုပ္ငန္းေလးေတြ လုပ္လို႔ရလာတယ္”ဟု ေျပာသည္။
ေနျပည္ေတာ္ ေဆာက္လုပ္ေရး စီမံကိန္းမ်ားေၾကာင့္ ျပည္တြင္း အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္း တိုးတက္လာၿပီး ၂၀၀၄ – ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ႏွင့္ ၂၀၀၉ – ၂၀၁၀ ႏႈိင္းယွဥ္ခ်က္အရ တိုင္းျပည္၏ ဆင္းရဲမြဲေတမႈမွာ ၃၆ ရာခိုင္ႏႈန္းမွ ၂၆ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ ေလ်ာ့က်သြားျခင္းသည္ ေနျပည္ေတာ္ ေဆာက္လုပ္ေရး စီမံကိန္းတြင္ အလုပ္ကိုင္ရ႐ွိလာမူမ်ားႏွင့္ တိုက္႐ုိက္ ဆက္စပ္လွ်က္ ႐ွိသည္ဟု ကုလသမဂၢ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ အစီအစဥ္(UNDP)၏ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ စစ္တမ္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ေနျပည္ေတာ္ ပ်ဥ္းမနား ေဒသတြင္ အလုပ္သမားတဦး တရက္၀င္ေငြမွာ အမ်ိဳးသား ၃၀၀၀ က်ပ္ႏွင့္ အမ်ိဳးသမီး ၂၀၀၀ က်ပ္ခန္႔ရွိၿပီး အမ်ားစုမွာ အုတ္လုပ္ငန္း၊ ေျမတူး ႏွင့္ က်ပန္းအလုပ္မ်ား လုပ္ကိုင္လ်က္ရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။
“ ေနျပည္ေတာ္ႀကီး တည္ေနသေရႊ႕ကေတာ့ အုတ္ကေတာ့ အၿမဲတန္းလိုေနမွာပဲ။ အခုက်ေနာ္တို႔ေဒသမွာ ရွိတဲ့ အုတ္လုပ္ငန္းေတြ အကုန္လံုးက ေနျပည္ေတာ္ ေဆာက္လုပ္ေရး စီမံကိန္းေတြဆီကို သြားေနတာပဲေလ။ ဒီေဒသမွာေတာ့ ဒီအလုပ္ပဲလုပ္ရမွာပဲ”ဟု ေဒသခံတဦးက ဆိုသည္။
“၂၀၁၂ ခုႏွစ္ မတ္လတုန္းက က်ေနာ့္အုတ္ကားနဲ႔ ေနျပည္ေတာ္က ဗုဒၶဂါယာ ဘုရားတည္ေတာ့ အုတ္သြားပို႔တာ။ သစ္ေတြပါလာတယ္ဆိုၿပီး စည္/ပင္ေတြ ၀ိုင္းလာတယ္။ မပါေၾကာင္း သက္ေသျပေတာ့ စည္/ပင္က အုတ္ကို မိုးကာ မလုံလို႔ဆိုၿပီး ၂ သိန္း ဒဏ္႐ိုက္တယ္။ ေနာက္တခါ ေနျပည္ေတာ္ ကြန္ကရက္လမ္းေပၚမွာ ကားဘီးေပါက္ေနတုန္း စည္/ပင္ေတြ ေရာက္လာၿပီး လမ္းမေပၚမွာ အုတ္ကားေမာင္းလို႔ဆိုၿပီး ၅ သိန္း ဒဏ္႐ိုက္တယ္။ ၅ ရက္တည္းနဲ႔ ႏွစ္ခါ ဒဏ္႐ိုက္ခံရေတာ့ ၇ သိန္း ေျပာင္သြားတယ္။ ေနာက္တခါဆိုရင္ ကားသိမ္းမယ္လို႕ ေျပာတယ္”ဟု ေနျပည္ေတာ္တြင္ အုတ္လုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္ေနသူ ဦးေက်ာ္ေဆြက ဆိုသည္။
ဦးေက်ာ္ေဆြကဆက္ၿပီး “၂၀၁၂ ေနာက္ပိုင္း ေနျပည္ေတာ္မွာ အတိုက္အခံပါတီေတြ ေပၚလာေတာ့ က်ေနာ့္ကား ဒဏ္႐ိုက္မခံရေတာ့ဘူး။ သူတို႔႔ လမ္းမွန္ပဲေလွ်ာက္လို႔ ရေတာ့မယ္ဆိုတာ သိသြားပံုရတယ္”ဟု ဆိုသည္။
ေနျပည္ေတာ္ တည္ေဆာက္ေရး စီမံကိန္းမ်ားတြင္ အစိုးရအသံုးစရိတ္အျဖစ္ က်ပ္သန္းေပါင္း ၁၇၈ ဘီလီယံအထိ သံုးရန္ စီစဥ္ထားေသာေၾကာင့္ အသံုးစရိတ္ ေတာင္းခံသည့္ ေနျပည္ေတာ္ေကာင္စီကို ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္းက လႊတ္ေတာ္တြင္ ေ၀ဖန္ေဆြးေႏြးမႈမ်ား ရွိခဲ့သည္။
No comments:
Post a Comment