“၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ျပင္ဆင္ေရးကို အာဏာရႀကံ့ဖြံ႔ပါတီမွ ဖြဲ႔ေပးထားသည့္ ၁၀၉ဦးေကာ္မတီ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတုိင္းသာ လႊတ္ေတာ္သုိ႔တင္ၿပီး လႊတ္ေတာ္၌ အမ်ားစုျဖစ္ေသာ ႀကံ့ဖြံ႔အမတ္မ်ားႏွင့္ စစ္သားအမတ္မ်ားက စိတ္ႀကိဳက္ အဆံုးအျဖတ္ေပး မည္ဆုိလွ်င္ တစ္ဖက္သတ္က်သည့္အေျဖသာ ထြက္လာမည္။ အင္အားစုအားလံုး လက္ခံႏုိင္သည့္ အေျဖမရႏုိင္ပါ။ အတုိက္အ ခံပါတီႀကီးဟုဆိုေသာ ဒီခ်ဳပ္၏အမတ္မ်ားသည္ ၁၀၉ဦး ေကာ္မတီတြင္လည္း အနည္းစု ၇ဦးသာ ျဖစ္သည္။
တစ္ျပည္လံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးတြင္လည္း အလားတူပင္ ျဖစ္သည္။ ႏုိဝင္ဘာလ ၄ရက္ေန႔က ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕၌ အစိုးရဘက္မွ ေပးအပ္လာသည့္ “တစ္ျပည္လံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္”တြင္ ပါရွိေသာ ရပ္တည္ခ်က္သေဘာထားအတုိင္းသာ ဦးသိန္း စိန္ႀကံ့ဖြံ႔အစုိးရက ဆက္လက္ ဆုပ္ကုိင္ေဆြးေႏြးမည္ဆုိလွ်င္ တစ္ျပည္လံုးအပစ္ခတ္ရပ္စဲေရး ျဖစ္ေျမာက္လာႏုိင္စရာအ ေၾကာင္း လံုးဝ မရွိေတာ့ေခ်။ စာခ်ဳပ္ပါသေဘာထားသည္ လက္နက္ကုိင္ တုိင္းရင္းသားအင္အားစုမ်ား ခြ်င္းခ်က္မရွိ လက္နက္ခ် ၿပီး “၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒ”ေအာက္ ေခါင္းငံု႔ဝင္ေရးသာျဖစ္သည္။
လႊတ္ေတာ္ထဲဝင္ၿပီး ေဆာင္ရြက္လွ်င္ “တစ္စံုတစ္ရာ ျဖစ္ႏုိင္ေကာင္းသည္”ဟု ဒီခ်ဳပ္ အပါအဝင္ အတုိက္အခံ ႏုိင္ငံေရးပါတီအ ခ်ဳိ႕ ေတြးထင္စိတ္ကူး ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သမွ်သည္လည္း သဲထဲေရသြန္သည့္ပမာ ထင္တုိင္းမေပါက္သည္ကို လႊတ္ေတာ္တြင္း အတုိက္ အခံ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား၏ လက္ေတြ႔ဘဝက ထင္ထင္ရွားရွား အေျဖေပးေနၿပီ ျဖစ္သည္။
မည္သူတင္သြင္းသည့္ “အဆိုတစ္ရပ္” သို႔မဟုတ္ တုိင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိးစံုျပည္သူမ်ားအတြက္ မည္မွ်ပင္ ေကာင္းမြန္သည့္ “ဥပေဒ ၾကမ္းတစ္ခု”ပင္ ျဖစ္ေနပါေစ အမ်ားစုျဖစ္ေသာ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီႏွင့္ စစ္သားအမတ္မ်ား လက္မခံလွ်င္ အေကာင္အထည္ေပၚလာစရာ အေၾကာင္းမရွိ။ လႊတ္ေတာ္တြင္း ဆံုးျဖတ္မႈမွန္သမွ်ကို အာဏာရပါတီ၏ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား ရာစုကသာ ဆံုးျဖတ္ျခင္းျဖစ္ သည္။
“၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ကို ျပင္ဆင္ျခင္း သုိ႔မဟုတ္ အသစ္ေရးဆြဲျခင္း မျပဳႏုိင္သမွ် ကာလပတ္လုံး ဒီမုိကေရစီစံႏႈန္း ျပည့္ဝေရး၊ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရး၊ သမၼတျဖစ္ေရးတုိ႔သည္လည္း စိတ္ကူးအိပ္မက္အျဖစ္သာ ရွိၿမဲရွိေနပါလိမ့္မည္။
လႊတ္ေတာ္တြင္း အတုိက္အခံ အမတ္ဦးေရ စုစုေပါင္းကလည္း အာဏာရပါတီကို ဖိအားေပးႏုိင္ေလာက္သည့္ အင္အားမရွိေခ်။ သုိ႔ပါ၍ လႊတ္ေတာ္တြင္း အင္အားခ်ိနဲ႔လွသည့္ (အာဏာရပါတီအမတ္မ်ား စုစုေပါင္း၏ အစြန္းထြက္မွ်ပင္ မရွိေသာ) အတုိက္အ ခံပါတီမ်ားမွ အမတ္မ်ားမွာ “ကန္႔ကြက္ပါသည္” ေျပာဆိုျခင္းထက္ ဘာမွ်ပို၍ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ လႊတ္ေတာ္ တြင္း အတုိက္အခံပါတီအမတ္မ်ား၏ “ကန္႔ကြက္ပါသည္”ဆိုေသာ ေျပာဆုိသံကပင္ “၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒႏွင့္ စည္းကမ္းျပည့္ဝ ေသာ ဒီမုိကေရစီ”ကို အေရာင္တင္ အလွျခယ္ေပးေနျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
ဤအတုိင္းဆုိလွ်င္ လူမ်ဳိးစံုျပည္သူမ်ား လိုလားေနသည့္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ေရး၊ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး (သုိ႔မဟုတ္) အသစ္ေရးဆြဲေရးတုိ႔သည္ လႊတ္ေတာ္တြင္းနည္းလမ္းျဖင့္ အေကာင္အထည္ေပၚလာႏုိင္စရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ေခ်။
အထင္အရွား ျမင္ေတြ႔ေနရေသာအခ်က္မွာ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ”ကို တုိင္းရင္းသားအင္အားစုမ်ားႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစု မ်ားက လက္ခံႏုိင္ျခင္းမရွိသည့္ အခ်က္ျဖစ္သည္။ “၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒ”ကို ျပင္ရမည္ သုိ႔မဟုတ္ အသစ္ျပန္လည္ေရးဆြဲရမည္ ဟူ၍ သေဘာထား ထုတ္ေဖာ္ေနၾကသည္။
တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္ အင္အားစုမ်ားဘက္က ႏုိင္ငံေရး ေဆြးေႏြးလုိသည့္အခ်က္မွာလည္း ဒီမိုကေရစီေရး၊ တန္းတူေရး ႏွင့္ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိေသာ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုမ်ားဘက္ကလည္း ဒီမိုကေရစီေရး၊ တန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိေသာ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးသာ ျဖစ္သည္။ အေျခခံ ျခင္း တူေနၿပီျဖစ္သည္။
တူေနေသာ အေျခခံေပၚတြင္ အင္အားစုအားလံုး အတူတကြ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္မည့္ လက္ေတြ႔လုပ္ငန္းစဥ္တစ္ခု ခ်မွတ္ၿပီး လူမ်ဳိး စံုျပည္သူမ်ားထံ ရွင္းလင္းတင္ျပကာ လက္ရွိ ႀကံ့ဖြံ႔အစိုးရအေပၚ အေရးဆိုသင့္သည္။ အတိုက္အခံမ်ားအတြက္ လမ္းမေပၚက ျပည္သူမ်ား၏ အင္အားသည္သာ မွီခုိအားထားစရာျဖစ္သည္။ လမ္းမေပၚက ျပည္သူမ်ားအင္အား စြမ္းပကားကို ေမ့ေလ်ာ့၊ ပစ္ ပယ္၊ အေလးမထားဘဲ ေနမည္ဆုိလွ်င္ အာဏာရအုပ္စုိးသူမ်ား၏ ျပဳသမွ် ႏုၿမဲႏုေနရေပလိမ့္မည္။
ယခုအခါ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္အင္အားစုမ်ား ေတြ႔ခြင့္၊ ဆံုခြင့္ရေနၾကၿပီလည္း ျဖစ္သည္။ သုိ႔ပါ၍ အတိုက္အခံ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ လက္နက္ကုိင္ တုိင္းရင္းသားအင္အားစုမ်ား အလ်င္အျမန္ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ ညႇိႏႈိင္းၾကသင့္ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။
အခ်ိန္ႏွင့္ ေငြေၾကးတုိ႔ကို အလဟႆ ျဖဳန္းတီးေနသည့္ “လုပ္ငန္းေကာ္မတီ၊ ဦးေအာင္မင္းႏွင့္ MPC”တုိ႔၏ ဗံုမဟုတ္၊ ပတ္မ ဟုတ္ ပါမစ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ မုသာဝါဒ ေလေပြဝဲကေတာ့ကို ခ်က္ခ်င္းရပ္ဆုိင္းပစ္ကာ လူမ်ဳိးစံုျပည္သူမ်ား၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားအ တြက္ လက္ေတြ႔က်ၿပီး တန္းတူရည္တူ၊ ေသြး႐ုိးသား႐ိုး၊ ညႇိႏိႈင္းေဆြးေႏြးၾကရန္ တုိက္တြန္းႏႈိးေဆာ္လုိက္ရပါသည္။
No comments:
Post a Comment